Relaties
alle pijlers
Ik weet niet meer hoe ik verder moet
zaterdag 19 september 2009 om 09:16
Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen de chaos in mijn hoofd op een rijtje te krijgen....
Om het verhaal leesbaar te houden zal ik proberen het zo kort mogelijk te houden.
Twee jaar geleden zijn mijn man en ik in therapie geweest.
Hij chatte met andere mannen over sex.Dat wist ik en daar had ik aanvankelijk geen bezwaar tegen, mits hij dat in openheid deed.
Dan bedoel ik niet dat hij woord voor woord moest vertellen waar het over ging , maar wel hoever hij erin zou gaan.
Ik kwam erachter dat hij niet eerlijk was, omdat hij zijn gesprek niet had afgesloten.
Ik gaf aan dat ik het te ver vond gaan en dat ik wilde dat het stopte.
Dat beloofde hij , maar ging er achter mijn rug om mee door.
Grote crisis en we zijn in therapie gegaan.
Nu was ik woensdagavond weg en bij thuiskomst komt mijn oudste naar beneden.Haar broertje van 13 had gezien dat mijn man op een chatsite zat en vroeg of ik wist wat het was.
Ze hadden gegoogled en gezien dat het een homochatsite was.Alletwee in tranen en wisten niet wat te doen.Ze hebben daar een profiel aangemaakt om hun vader op te sporen.
Ik ben naar boven gegaan en gevraagd hoe het zat.Hij vertelde een banner te hebben aangeklikt.Mijn zoon stond erbij,hij klikt gauw weg en zij dat dat niet voor zijn ogen bedoeld was.Ik kon zo de pc checken, er was niks aan de hand
Ik gaf hem daar gelijk in en zou het ze uitleggen.
De volgende dag legde ik het uit. Mijn zoon zei dat het 3x gebeurde die avond en vertelde toen pas van het aangemaakte account.
Ik stuurde mijn man, die aan het werk was, een sms.
hij was blij dat het opgehelderd was en voelde zich schuldig.
Dat laatste wekte argwaan bij mij.Ik zette de pc aan en binnen een minuut had ik 5 opgeslagen gesprekken in beeld!
Hij dacht alles te hebben verwijderd, maar niet goed genoeg.
Ik heb hem gebeld dat hij beter naar huis kon komen.Hij zei nog dat hij de gesprekken had afgekapt.Toen ontplofte ik, ik had ze %^&$ voor mijn neus.Ook het gesprek waarin hij aangaf naar de bewuste site te gaan.....
Ik weet het niet meer.het allerergst vind ik dat de kinderen er bij betrokken zijn geraakt.
daarbij is mijn vertrouwen volkomen weg en weet ik niet of dat nog terugkomt en of ik daar nog voor wil vechten.
Bijkomend probleem , financieel ben ik kapot.Als ik besluit er een punt achter te zetten, blijf ik met de helft van de schulden zitten.( o.a max roodstand op de giro, lening van de auto )
Ik heb een redelijk betaalde baan, maar ik zie niet hoe ik daar mezelf en 4 kinderen van moet onderhouden.Het huis verkopen we met verlies.Als we het voor dezelfde prijs kunnen verkopen blijft er een restschuld van 21.000 over.
Ik ben woedend, teleurgesteld en voel me vernederd door zijn gedrag en gelieg.Verdriet om het verliezen van het vertrouwen in de man waar ik ondanks mijn woede wel van hou.
Maar bovenal voel ik paniek, ik heb het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur sta.
Om het verhaal leesbaar te houden zal ik proberen het zo kort mogelijk te houden.
Twee jaar geleden zijn mijn man en ik in therapie geweest.
Hij chatte met andere mannen over sex.Dat wist ik en daar had ik aanvankelijk geen bezwaar tegen, mits hij dat in openheid deed.
Dan bedoel ik niet dat hij woord voor woord moest vertellen waar het over ging , maar wel hoever hij erin zou gaan.
Ik kwam erachter dat hij niet eerlijk was, omdat hij zijn gesprek niet had afgesloten.
Ik gaf aan dat ik het te ver vond gaan en dat ik wilde dat het stopte.
Dat beloofde hij , maar ging er achter mijn rug om mee door.
Grote crisis en we zijn in therapie gegaan.
Nu was ik woensdagavond weg en bij thuiskomst komt mijn oudste naar beneden.Haar broertje van 13 had gezien dat mijn man op een chatsite zat en vroeg of ik wist wat het was.
Ze hadden gegoogled en gezien dat het een homochatsite was.Alletwee in tranen en wisten niet wat te doen.Ze hebben daar een profiel aangemaakt om hun vader op te sporen.
Ik ben naar boven gegaan en gevraagd hoe het zat.Hij vertelde een banner te hebben aangeklikt.Mijn zoon stond erbij,hij klikt gauw weg en zij dat dat niet voor zijn ogen bedoeld was.Ik kon zo de pc checken, er was niks aan de hand
Ik gaf hem daar gelijk in en zou het ze uitleggen.
De volgende dag legde ik het uit. Mijn zoon zei dat het 3x gebeurde die avond en vertelde toen pas van het aangemaakte account.
Ik stuurde mijn man, die aan het werk was, een sms.
hij was blij dat het opgehelderd was en voelde zich schuldig.
Dat laatste wekte argwaan bij mij.Ik zette de pc aan en binnen een minuut had ik 5 opgeslagen gesprekken in beeld!
Hij dacht alles te hebben verwijderd, maar niet goed genoeg.
Ik heb hem gebeld dat hij beter naar huis kon komen.Hij zei nog dat hij de gesprekken had afgekapt.Toen ontplofte ik, ik had ze %^&$ voor mijn neus.Ook het gesprek waarin hij aangaf naar de bewuste site te gaan.....
Ik weet het niet meer.het allerergst vind ik dat de kinderen er bij betrokken zijn geraakt.
daarbij is mijn vertrouwen volkomen weg en weet ik niet of dat nog terugkomt en of ik daar nog voor wil vechten.
Bijkomend probleem , financieel ben ik kapot.Als ik besluit er een punt achter te zetten, blijf ik met de helft van de schulden zitten.( o.a max roodstand op de giro, lening van de auto )
Ik heb een redelijk betaalde baan, maar ik zie niet hoe ik daar mezelf en 4 kinderen van moet onderhouden.Het huis verkopen we met verlies.Als we het voor dezelfde prijs kunnen verkopen blijft er een restschuld van 21.000 over.
Ik ben woedend, teleurgesteld en voel me vernederd door zijn gedrag en gelieg.Verdriet om het verliezen van het vertrouwen in de man waar ik ondanks mijn woede wel van hou.
Maar bovenal voel ik paniek, ik heb het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur sta.
zaterdag 19 september 2009 om 09:56
@ zonnestraaltje
Toen ik hem confronteerde reageerde hij eerst weer met een leugen.Die reactie begrijp ik aan de ene kant ook wel.
Zijn oneerlijkheid erover was destijds ontstaan uit schaamte, ik was en ben heel open over sex en had hem die vrijheid gegeven omdat ik vond dat hij moest kunnen ontdekken wat zijn gevoelens waren.
We hebben 2 jaar geleden ook afgesproken dat hij het ter sprake zou brengen als hij weer die behoefte voelde en dat we dan zouden bekijken hoever mijn vertrouwen was hersteld.
Dat was ook hersteld en daarom snap ik niet dat hij toch weer achter mijn rug om is begonnen.
Hij legt de bal bij mij,ik moet beslissen hoe en of we überhaupt nog verder gaan.
Voor ik hier een terdege beslissing over kan nemen , moet ik eerst mijn gevoel op een rijtje krijgen en niet de boosheid laten overheersen.
Gisteravond ben ik even weggegaan, zonder te zeggen waarheen. ( wel dat ik wegging en ook weer terug zou komen)
Toen ik thuiskwam lag hij al in bed en sliep al! ( of deed alsof )
Mijn grootste zorg zijn de kinderen.Daarom heb ik hem er gisteren ook niet uit gezet en zal ik de oudste 2 ook nooit vertellen dat ze gelijk hadden.Ik wil niet dat hun relatie met hun vader verstoord wordt.
Toen ik hem confronteerde reageerde hij eerst weer met een leugen.Die reactie begrijp ik aan de ene kant ook wel.
Zijn oneerlijkheid erover was destijds ontstaan uit schaamte, ik was en ben heel open over sex en had hem die vrijheid gegeven omdat ik vond dat hij moest kunnen ontdekken wat zijn gevoelens waren.
We hebben 2 jaar geleden ook afgesproken dat hij het ter sprake zou brengen als hij weer die behoefte voelde en dat we dan zouden bekijken hoever mijn vertrouwen was hersteld.
Dat was ook hersteld en daarom snap ik niet dat hij toch weer achter mijn rug om is begonnen.
Hij legt de bal bij mij,ik moet beslissen hoe en of we überhaupt nog verder gaan.
Voor ik hier een terdege beslissing over kan nemen , moet ik eerst mijn gevoel op een rijtje krijgen en niet de boosheid laten overheersen.
Gisteravond ben ik even weggegaan, zonder te zeggen waarheen. ( wel dat ik wegging en ook weer terug zou komen)
Toen ik thuiskwam lag hij al in bed en sliep al! ( of deed alsof )
Mijn grootste zorg zijn de kinderen.Daarom heb ik hem er gisteren ook niet uit gezet en zal ik de oudste 2 ook nooit vertellen dat ze gelijk hadden.Ik wil niet dat hun relatie met hun vader verstoord wordt.
zaterdag 19 september 2009 om 10:11
wat vreselijk klote dit! En ook heel erg jammer van hem dat hij jouw zo grote vertrouwen heeft geschaadt!
Ik vind het goed van je dat je de kinderen verder niet inlicht, deze ontdekking zal ze al genoeg in de war hebben gebracht. Ik zou er overigens geen berg zand over gooien, laat ze weten dat ze met al hun vragen bij je terecht kunnen...
Maar kan jij eigenlijk bij iemand terecht?
Wat wil jezelf? Komen jullie hieruit? Ben je er klaar mee? Je kop zit nu vol emoties en boosheid, maar wil je ook daadwerkelijk met deze relatie stoppen?
Als je als buitenstaander naar dit hele verhaal kijkt, wat zou je dan jezelf adviseren
Ik vind het goed van je dat je de kinderen verder niet inlicht, deze ontdekking zal ze al genoeg in de war hebben gebracht. Ik zou er overigens geen berg zand over gooien, laat ze weten dat ze met al hun vragen bij je terecht kunnen...
Maar kan jij eigenlijk bij iemand terecht?
Wat wil jezelf? Komen jullie hieruit? Ben je er klaar mee? Je kop zit nu vol emoties en boosheid, maar wil je ook daadwerkelijk met deze relatie stoppen?
Als je als buitenstaander naar dit hele verhaal kijkt, wat zou je dan jezelf adviseren
zaterdag 19 september 2009 om 10:23
Ik weet niet of we eruit komen.
Ik heb toen gezegd dat het over zou zijn op het moment dat ik weer achter zou komen dat hij stiekum deed en loog.
Dat gevoel heb ik nu wel.Ik denk namelijk niet dat je nog kunt spreken van een relatie als de basis, het vertrouwen, weg is.
In dat opzicht zeg ik dan ook "ja, ik wil stoppen"
Ik heb hem gevraagd hoeveel rek hij dacht dat ik had.
Of hij er überhaupt over na had gedacht wat het gevolg zou zijn bij ontdekking.
hij ziet in dat hij stom is geweest en heeft spijt.Maar wat heb ik daaraan?
Hij kan beloven dat het nooit meer gebeurd, maar als ik het al geloof, voor hoe lang zal die belofte dan stand houden?
Als ik er als buitenstaander naar kijk, zeg ik, "meid, kap ermee, hoe vaak ga jij jezelf nog in de maling laten nemen?"
Het gaat helaas niet alleen om mij, als ik nu zeg dat het over is, zullen de oudste 2 ook zonder dat ik het zeg snappen wat er aan de hand is.En ik ben bang dat zij zich dan schuldig voelen.Als zij niks hadden gezegd leefde ik nu nog in de waan dat er niks aan de hand was.
Dan kan ik niet anders dan het met ze bespreken en daar ben ik nog niet aan toe.
Ik heb toen gezegd dat het over zou zijn op het moment dat ik weer achter zou komen dat hij stiekum deed en loog.
Dat gevoel heb ik nu wel.Ik denk namelijk niet dat je nog kunt spreken van een relatie als de basis, het vertrouwen, weg is.
In dat opzicht zeg ik dan ook "ja, ik wil stoppen"
Ik heb hem gevraagd hoeveel rek hij dacht dat ik had.
Of hij er überhaupt over na had gedacht wat het gevolg zou zijn bij ontdekking.
hij ziet in dat hij stom is geweest en heeft spijt.Maar wat heb ik daaraan?
Hij kan beloven dat het nooit meer gebeurd, maar als ik het al geloof, voor hoe lang zal die belofte dan stand houden?
Als ik er als buitenstaander naar kijk, zeg ik, "meid, kap ermee, hoe vaak ga jij jezelf nog in de maling laten nemen?"
Het gaat helaas niet alleen om mij, als ik nu zeg dat het over is, zullen de oudste 2 ook zonder dat ik het zeg snappen wat er aan de hand is.En ik ben bang dat zij zich dan schuldig voelen.Als zij niks hadden gezegd leefde ik nu nog in de waan dat er niks aan de hand was.
Dan kan ik niet anders dan het met ze bespreken en daar ben ik nog niet aan toe.
zaterdag 19 september 2009 om 10:29
jeetje Jane wat een rotsituatie! Dat liegen he... verschrikkelijk. Dan vraag je je af hoevaak hij wél alles gewist heeft, en ook tegen je gelogen heeft, maar je er niet achter gekomen bent...
Inderdaad heel moeilijk omdat de kinderen een vermoeden hebben van wat er speelt. Ik snap ook dat je hen wil beschermen, en ze geen raar 'beeld' van hun vader wil geven... maar wat heeft hij zelf gedaan om te zorgen dat ze geen raar beeld krijgen van hem?
Dat hij dit doet, sexchatten met andere mannen achter jouw rug, is al erg genoeg, maar dat hij het doet als de kinderen in huis en wakker zijn? Dat is echt achterlijk. Waar komen de kinderen dan ergens op zijn prioriteitenlijst? Onder het sexchatten, kennelijk.
Als je besluit om uit elkaar te gaan, zou ik goed overleggen wat jullie de kinderen vertellen, en als ze vragen stellen en de breuk op zichzelf betrekken zal hij het boetekleed moeten aantrekken. In elk geval zouden jullie keer op keer moeten duidelijk maken dat, wat er ook gebeurt, jullie vreselijk veel van ze houden.
En laten we wel wezen... als jullie bij elkaar blijven hangt dit als een grote zwarte donderwolk boven je, en dat zien de kinderen ook. Die zijn ook niet gek, natuurlijk, en ze kennen je waarschijnlijk erg goed dus zullen snel doorhebben dat er dingen loos zijn...
Inderdaad heel moeilijk omdat de kinderen een vermoeden hebben van wat er speelt. Ik snap ook dat je hen wil beschermen, en ze geen raar 'beeld' van hun vader wil geven... maar wat heeft hij zelf gedaan om te zorgen dat ze geen raar beeld krijgen van hem?
Dat hij dit doet, sexchatten met andere mannen achter jouw rug, is al erg genoeg, maar dat hij het doet als de kinderen in huis en wakker zijn? Dat is echt achterlijk. Waar komen de kinderen dan ergens op zijn prioriteitenlijst? Onder het sexchatten, kennelijk.
Als je besluit om uit elkaar te gaan, zou ik goed overleggen wat jullie de kinderen vertellen, en als ze vragen stellen en de breuk op zichzelf betrekken zal hij het boetekleed moeten aantrekken. In elk geval zouden jullie keer op keer moeten duidelijk maken dat, wat er ook gebeurt, jullie vreselijk veel van ze houden.
En laten we wel wezen... als jullie bij elkaar blijven hangt dit als een grote zwarte donderwolk boven je, en dat zien de kinderen ook. Die zijn ook niet gek, natuurlijk, en ze kennen je waarschijnlijk erg goed dus zullen snel doorhebben dat er dingen loos zijn...
zaterdag 19 september 2009 om 10:30
Dat laatste zinnetje van mij (over buitenstaander) had er niet ingemoeten... Toen ik dit type dacht ik; is altijd makkelijk te zeggen.
Jullie hebben kinderen, een verleden en ik hoop dat dat beide 2 belangrijke punten zijn om je beslissing op te bouwen.
Neem de tijd, praat veel en wees lief voor jezelf
sterkte!
Jullie hebben kinderen, een verleden en ik hoop dat dat beide 2 belangrijke punten zijn om je beslissing op te bouwen.
Neem de tijd, praat veel en wees lief voor jezelf
sterkte!
zaterdag 19 september 2009 om 10:34
Hoi Jane, wat een moeilijke situatie heb je.
Blijkbaar lukt het je man niet om zijn nieuwsgierigheid naar mannen te onderdrukken. Ik vraag me dan af of hij bi is of homosexueel, of misschien weet hij het zelf nog niet. Maar hoe oprecht hij het ook bedoelt en jij ook, hij doet jou hier wel pijn mee.
Ik vind het heel grootmoedig hoe je hem de kans geeft om zijn gevoelens te ontdekken. Petje af, ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik denk alleen wel dat je je af moet vragen in hoeverre jullie relatie dan nog toekomst heeft. Je eigen grootmoedigheid levert je wel een hoop verdriet en pijn op!
De praktische zaken zijn ook lastig, jullie financien. Maar op een open en eerlijke manier is daar misschien best een oplossing voor te vinden. Als er een knoop doorgehakt wordt over de toekomst kun je beginnen met daar open en eerlijk de beste oplossing voor te vinden. Hij gaat het niet doen zeg je. Probeer er nog een keer open over te praten met hem en geef aan dat dit jou ook kwetst. Als het gesprek je niet oplevert wat je zoekt zou ik toch voor mezelf gaan kiezen...
Blijkbaar lukt het je man niet om zijn nieuwsgierigheid naar mannen te onderdrukken. Ik vraag me dan af of hij bi is of homosexueel, of misschien weet hij het zelf nog niet. Maar hoe oprecht hij het ook bedoelt en jij ook, hij doet jou hier wel pijn mee.
Ik vind het heel grootmoedig hoe je hem de kans geeft om zijn gevoelens te ontdekken. Petje af, ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik denk alleen wel dat je je af moet vragen in hoeverre jullie relatie dan nog toekomst heeft. Je eigen grootmoedigheid levert je wel een hoop verdriet en pijn op!
De praktische zaken zijn ook lastig, jullie financien. Maar op een open en eerlijke manier is daar misschien best een oplossing voor te vinden. Als er een knoop doorgehakt wordt over de toekomst kun je beginnen met daar open en eerlijk de beste oplossing voor te vinden. Hij gaat het niet doen zeg je. Probeer er nog een keer open over te praten met hem en geef aan dat dit jou ook kwetst. Als het gesprek je niet oplevert wat je zoekt zou ik toch voor mezelf gaan kiezen...
anoniem_82349 wijzigde dit bericht op 19-09-2009 10:37
Reden: Aanpassing
Reden: Aanpassing
% gewijzigd
zaterdag 19 september 2009 om 10:39
quote:liefkleinwatermannetje schreef op 19 september 2009 @ 10:29:
jeetje Jane wat een rotsituatie! Dat liegen he... verschrikkelijk. Dan vraag je je af hoevaak hij wél alles gewist heeft, en ook tegen je gelogen heeft, maar je er niet achter gekomen bent...De gesprekken waren op 3 data, vorige week begonnen.Ik denk dat hij de contacten via de site heeft gelegd en daar ook heeft gechat.De gesprekken die ik vond waren op msn,hij was even vergeten dat die worden opgeslagen
Inderdaad heel moeilijk omdat de kinderen een vermoeden hebben van wat er speelt. Ik snap ook dat je hen wil beschermen, en ze geen raar 'beeld' van hun vader wil geven... maar wat heeft hij zelf gedaan om te zorgen dat ze geen raar beeld krijgen van hem? Niets
Dat hij dit doet, sexchatten met andere mannen achter jouw rug, is al erg genoeg, maar dat hij het doet als de kinderen in huis en wakker zijn? Dat is echt achterlijk. Waar komen de kinderen dan ergens op zijn prioriteitenlijst? Onder het sexchatten, kennelijk.
Dat beschrijft precies mijn gevoel.Ik werd er misselijk van dat hij dit kennelijk doet als zij in huis zijn
Als je besluit om uit elkaar te gaan, zou ik goed overleggen wat jullie de kinderen vertellen, en als ze vragen stellen en de breuk op zichzelf betrekken zal hij het boetekleed moeten aantrekken. In elk geval zouden jullie keer op keer moeten duidelijk maken dat, wat er ook gebeurt, jullie vreselijk veel van ze houden.
eens
En laten we wel wezen... als jullie bij elkaar blijven hangt dit als een grote zwarte donderwolk boven je, en dat zien de kinderen ook. Die zijn ook niet gek, natuurlijk, en ze kennen je waarschijnlijk erg goed dus zullen snel doorhebben dat er dingen loos zijn...Dat is ook zoWelke keus ik ook maak, ze zullen er hoe dan ook last van hebben en dat breekt mijn hart.
jeetje Jane wat een rotsituatie! Dat liegen he... verschrikkelijk. Dan vraag je je af hoevaak hij wél alles gewist heeft, en ook tegen je gelogen heeft, maar je er niet achter gekomen bent...De gesprekken waren op 3 data, vorige week begonnen.Ik denk dat hij de contacten via de site heeft gelegd en daar ook heeft gechat.De gesprekken die ik vond waren op msn,hij was even vergeten dat die worden opgeslagen
Inderdaad heel moeilijk omdat de kinderen een vermoeden hebben van wat er speelt. Ik snap ook dat je hen wil beschermen, en ze geen raar 'beeld' van hun vader wil geven... maar wat heeft hij zelf gedaan om te zorgen dat ze geen raar beeld krijgen van hem? Niets
Dat hij dit doet, sexchatten met andere mannen achter jouw rug, is al erg genoeg, maar dat hij het doet als de kinderen in huis en wakker zijn? Dat is echt achterlijk. Waar komen de kinderen dan ergens op zijn prioriteitenlijst? Onder het sexchatten, kennelijk.
Dat beschrijft precies mijn gevoel.Ik werd er misselijk van dat hij dit kennelijk doet als zij in huis zijn
Als je besluit om uit elkaar te gaan, zou ik goed overleggen wat jullie de kinderen vertellen, en als ze vragen stellen en de breuk op zichzelf betrekken zal hij het boetekleed moeten aantrekken. In elk geval zouden jullie keer op keer moeten duidelijk maken dat, wat er ook gebeurt, jullie vreselijk veel van ze houden.
eens
En laten we wel wezen... als jullie bij elkaar blijven hangt dit als een grote zwarte donderwolk boven je, en dat zien de kinderen ook. Die zijn ook niet gek, natuurlijk, en ze kennen je waarschijnlijk erg goed dus zullen snel doorhebben dat er dingen loos zijn...Dat is ook zoWelke keus ik ook maak, ze zullen er hoe dan ook last van hebben en dat breekt mijn hart.
zaterdag 19 september 2009 om 10:48
Syncope ik denk wel dat hij bisexueel is.Daar kan ik op zich mee omgaan.Hij spreekt in die gesprekken over afspreken, toen en nu weer.En daar lag en ligt voor mij de grens.
Hij zegt dat dat niet de bedoeling is , maar dat erover praten al spannend is.
Misschien voor nu wel, maar aangezien hij zo gemakkelijk over mijn grenzen heen blijkt te gaan, heb ik daar geen vertrouwen meer in.
Hijzelf ontkent het en noemt het bischierig.Hij schaamt zich, zover is wel duidelijk, dat geeft hij ook als reden op voor het liegen.
Overigens heb ik hem in het gesprek nav wat er met de kinderen gebeurde minstens 3x de kans gegeven het op te biechten.
Dat hij dan gewoon blijft liegen en de volgende dag nog durft te zeggen dat het zo'n fijn gesprek was, terwijl minstens de helft uit leugens bestond, dat gaat er bij mij al helemaal niet in.
Hij zegt dat dat niet de bedoeling is , maar dat erover praten al spannend is.
Misschien voor nu wel, maar aangezien hij zo gemakkelijk over mijn grenzen heen blijkt te gaan, heb ik daar geen vertrouwen meer in.
Hijzelf ontkent het en noemt het bischierig.Hij schaamt zich, zover is wel duidelijk, dat geeft hij ook als reden op voor het liegen.
Overigens heb ik hem in het gesprek nav wat er met de kinderen gebeurde minstens 3x de kans gegeven het op te biechten.
Dat hij dan gewoon blijft liegen en de volgende dag nog durft te zeggen dat het zo'n fijn gesprek was, terwijl minstens de helft uit leugens bestond, dat gaat er bij mij al helemaal niet in.
zaterdag 19 september 2009 om 10:49
Hij vindt zijn nieuwsgierigheid en spanning gewoon het belangrijkste, hij had van te voren ook kunnen bedenken wat de gevolgen zouden zijn als hij jouw vertrouwen zou schenden, hij had ook over de kinderen kunnen en moeten nadenken.
Voor jouw vertrouwen vind ik het vooral zo erg dat je hem nota bene nog 'toestemming' had gegeven om te kijken wat zijn gevoelens nou precies zijn. Je hebt je open en kwetsbaar opgesteld naar hem toe, en daar heeft hij echt op een heel smerige manier misbruik van gemaakt...
Als je je maar goed in je hoofd prent, lieve Jane, dat JIJ niet degene bent die de kinderen kwetst, maar dat HIJ dat is. Het maakt de pijn van de kinders er niet minder om, maar 'ere wie ere toekomt', HIJ vindt het nodig om dit te doen met zijn kinderen in huis.
Als je besluit niet bij hem te blijven, dan merk je dat je je kinderen niet voor alles kan beschermen. Dat doet heel erg veel pijn. Ook zal je merken dat je er alles aan moet doen om er voor ze te zijn, en om ze ook in te blijven prenten dat papa heel veel van ze houdt. Moeilijk is dat, na wat hij gedaan heeft, maar het moet wel. De kinderen moeten weten dat het niet aan hen ligt en nooit aan hen gelegen heeft, en nooit aan hen zal liggen.
Voor jouw vertrouwen vind ik het vooral zo erg dat je hem nota bene nog 'toestemming' had gegeven om te kijken wat zijn gevoelens nou precies zijn. Je hebt je open en kwetsbaar opgesteld naar hem toe, en daar heeft hij echt op een heel smerige manier misbruik van gemaakt...
Als je je maar goed in je hoofd prent, lieve Jane, dat JIJ niet degene bent die de kinderen kwetst, maar dat HIJ dat is. Het maakt de pijn van de kinders er niet minder om, maar 'ere wie ere toekomt', HIJ vindt het nodig om dit te doen met zijn kinderen in huis.
Als je besluit niet bij hem te blijven, dan merk je dat je je kinderen niet voor alles kan beschermen. Dat doet heel erg veel pijn. Ook zal je merken dat je er alles aan moet doen om er voor ze te zijn, en om ze ook in te blijven prenten dat papa heel veel van ze houdt. Moeilijk is dat, na wat hij gedaan heeft, maar het moet wel. De kinderen moeten weten dat het niet aan hen ligt en nooit aan hen gelegen heeft, en nooit aan hen zal liggen.
zaterdag 19 september 2009 om 10:50
Wat is zijn gevoel? Wil hij verder iets met zn gevoelens naar mannen toe gaan ondernemen?
Misschien kunnen je jullie (zakelijke) afspraken maken over jullie financiele situatie. Dat jullie allebei eerst keihard gaan werken om uit de financiele shit te komen, daar een bepaalde tijd voor uittreken (bijv. een half jaar) en daarna bekijken of jullie alsnog uit elkaar gaan. In die periode spreek je af dat hij zn gang mag gaan MITS de kinderen daar niets van merken, en MITS hij globaal verteld waar hij mee bezig is.
Op die manier kun je misschien een beetje afstand van elkaar nemen, en ondertussen zorgen dat je niet meer met je rug tegen de muur staat
In elk geval sterkte (en ook ik vind het heel knap hoe je in eerste instantie al hiermee om bent gegaan)
Misschien kunnen je jullie (zakelijke) afspraken maken over jullie financiele situatie. Dat jullie allebei eerst keihard gaan werken om uit de financiele shit te komen, daar een bepaalde tijd voor uittreken (bijv. een half jaar) en daarna bekijken of jullie alsnog uit elkaar gaan. In die periode spreek je af dat hij zn gang mag gaan MITS de kinderen daar niets van merken, en MITS hij globaal verteld waar hij mee bezig is.
Op die manier kun je misschien een beetje afstand van elkaar nemen, en ondertussen zorgen dat je niet meer met je rug tegen de muur staat
In elk geval sterkte (en ook ik vind het heel knap hoe je in eerste instantie al hiermee om bent gegaan)
zaterdag 19 september 2009 om 10:59
quote:janejane38 schreef op 19 september 2009 @ 10:55:
[...]
Dank je!
Dit heeft zich alleen al 2 jaar geleden afgespeeld.Daarin bleek hij niet de openheid te kunnen/willen geven. en ging hij toch door terwijl hij beloofd had dit niet meer te doen.Ik wilde er toen al mee stoppen, maar wilde ons huwelijk nog een kans van slagen geven. Daarom zijn we in therapie gegaan.
Nu ging hij dus weer de fout in...We zouden bekijken in hoeverre ik hem weer de vrijheid zou kunnen geven als hij weer die behoefte voelde.Hij is heel bewust aan de gang gegaan zonder dat eerst te bespreken.
[...]
Dank je!
Dit heeft zich alleen al 2 jaar geleden afgespeeld.Daarin bleek hij niet de openheid te kunnen/willen geven. en ging hij toch door terwijl hij beloofd had dit niet meer te doen.Ik wilde er toen al mee stoppen, maar wilde ons huwelijk nog een kans van slagen geven. Daarom zijn we in therapie gegaan.
Nu ging hij dus weer de fout in...We zouden bekijken in hoeverre ik hem weer de vrijheid zou kunnen geven als hij weer die behoefte voelde.Hij is heel bewust aan de gang gegaan zonder dat eerst te bespreken.
zaterdag 19 september 2009 om 11:14
Je voelt je ook echt meer bedonderd om het liegen en de kinderen he, dan om het chatten an sich.. kan ik me wel voorstellen. Zeker omdat jullie afspraken hadden erover, en omdat het 'niet nodig was' omdat je hem best veel vrijheid gaf. Vernederend, dat hij in feite de keuze voor jou heeft gemaakt, en niet het respect had om je zelf te laten kiezen of je dit wilde in je relatie of niet.
Denk je dat hij ook ooit wel eens heeft afgesproken?
Denk je dat hij ook ooit wel eens heeft afgesproken?
zaterdag 19 september 2009 om 11:18
quote:liefkleinwatermannetje schreef op 19 september 2009 @ 11:14:
Je voelt je ook echt meer bedonderd om het liegen en de kinderen he, dan om het chatten an sich.. kan ik me wel voorstellen. Zeker omdat jullie afspraken hadden erover, en omdat het 'niet nodig was' omdat je hem best veel vrijheid gaf. Vernederend, dat hij in feite de keuze voor jou heeft gemaakt, en niet het respect had om je zelf te laten kiezen of je dit wilde in je relatie of niet.
Denk je dat hij ook ooit wel eens heeft afgesproken?Ik durf er niet mijn hand voor in het vuur te steken.Ik denk van niet
Het blijft echter door mijn hoofd spoken dat hij aangaf zich te kunnen verplaatsen op tijden dat ik werk, hij vrij is en de kids op school.
Volgens hem niet met de intentie het te doen, maar ik twijfel daaraan.
Je voelt je ook echt meer bedonderd om het liegen en de kinderen he, dan om het chatten an sich.. kan ik me wel voorstellen. Zeker omdat jullie afspraken hadden erover, en omdat het 'niet nodig was' omdat je hem best veel vrijheid gaf. Vernederend, dat hij in feite de keuze voor jou heeft gemaakt, en niet het respect had om je zelf te laten kiezen of je dit wilde in je relatie of niet.
Denk je dat hij ook ooit wel eens heeft afgesproken?Ik durf er niet mijn hand voor in het vuur te steken.Ik denk van niet
Het blijft echter door mijn hoofd spoken dat hij aangaf zich te kunnen verplaatsen op tijden dat ik werk, hij vrij is en de kids op school.
Volgens hem niet met de intentie het te doen, maar ik twijfel daaraan.
zaterdag 19 september 2009 om 11:22
Gatver. Zo ver is het dus, dat je overal aan twijfelt, dat alles op zijn kop staat.
Is er iets wat hij zou kunnen zeggen of zou kunnen doen waardoor je hem weer zou kunnen vertrouwen? Is er iets wat het nog goed zou maken voor jou? Of in elk geval: repareerbaar?
Ik vind dat ook zoiets raars he. Als hij toch niet 'echt' wilde afspreken, waarom dan de tijdstippen aangeven waarop het wel echt zou kunnen? Waarom dan niet gewoon wat tijdstippen bij elkaar fantaseren, als het toch niet voor het echie is?
Nou is de stap op het echt te doen vast niet zo makkelijk, maar toch.
Gatver.
Is er iets wat hij zou kunnen zeggen of zou kunnen doen waardoor je hem weer zou kunnen vertrouwen? Is er iets wat het nog goed zou maken voor jou? Of in elk geval: repareerbaar?
Ik vind dat ook zoiets raars he. Als hij toch niet 'echt' wilde afspreken, waarom dan de tijdstippen aangeven waarop het wel echt zou kunnen? Waarom dan niet gewoon wat tijdstippen bij elkaar fantaseren, als het toch niet voor het echie is?
Nou is de stap op het echt te doen vast niet zo makkelijk, maar toch.
Gatver.
zaterdag 19 september 2009 om 11:24
Je kan tot bovenmenselijke dingen in staat zijn, voor je kinderen. Zeker weten. Niet voor eeuwig, maar voor even. Als het je teveel wordt, zeg dat je eventjes gaat liggen omdat je hoofdpijn hebt of niet lekker bent. Ik denk niet dat je daar iets aan liegt...
Focus op de kinderen, praat over dingen die hen bezighouden (school, vriendjes en vriendinnetjes, huiswerk) en kijk of je die vent van je het teken kan geven dat hij zich vooral niet te hard moet profileren nu omdat je het anders niet trekt. En dat hij daar maar beter aan kan meewerken.
Je bent een kanjer!
Focus op de kinderen, praat over dingen die hen bezighouden (school, vriendjes en vriendinnetjes, huiswerk) en kijk of je die vent van je het teken kan geven dat hij zich vooral niet te hard moet profileren nu omdat je het anders niet trekt. En dat hij daar maar beter aan kan meewerken.
Je bent een kanjer!
zaterdag 19 september 2009 om 11:25
Wat verschrikkelijk Jane. Echt de ergste nachtmerrie die ik me kan voorstellen. Zeker als er kinderen bij betrokken zijn.
Ik heb er wel eens over nagedacht wat ik zou doen in een dergelijke situatie waarin je niet gemakkelijk je biezen kunt pakken omdat je met een huis, financien, en verdere rompslomp zit. Dat maakt het heel ingewikkeld. In elk geval zou mijn vertrouwen helemaal weg zijn en dat zou denk ik niet meer goed komen. Verder zou ik enorm kwaad zijn. Ik denk dat ik zou voorstellen om een verstandshuwelijk te hebben verder. Dus niet meer samen slapen, alleen nog wonen in hetzelfde huis en samen voor de kinderen zorgen zolang dat nodig is (tot ze het huis uit zijn). En dan afspraken maken dat je beiden je eigen leven gaat leiden buiten het gezin om, dus een andere relatie mogen beginnen zolang de kinderen daar geen last van ondervinden. Maar eerlijk is eerlijk, ik weet niet of dat wel werkt hoor. Ik zit even hardop na te denken.
Ik heb er wel eens over nagedacht wat ik zou doen in een dergelijke situatie waarin je niet gemakkelijk je biezen kunt pakken omdat je met een huis, financien, en verdere rompslomp zit. Dat maakt het heel ingewikkeld. In elk geval zou mijn vertrouwen helemaal weg zijn en dat zou denk ik niet meer goed komen. Verder zou ik enorm kwaad zijn. Ik denk dat ik zou voorstellen om een verstandshuwelijk te hebben verder. Dus niet meer samen slapen, alleen nog wonen in hetzelfde huis en samen voor de kinderen zorgen zolang dat nodig is (tot ze het huis uit zijn). En dan afspraken maken dat je beiden je eigen leven gaat leiden buiten het gezin om, dus een andere relatie mogen beginnen zolang de kinderen daar geen last van ondervinden. Maar eerlijk is eerlijk, ik weet niet of dat wel werkt hoor. Ik zit even hardop na te denken.
zaterdag 19 september 2009 om 11:30
quote:liefkleinwatermannetje schreef op 19 september 2009 @ 10:49:
Hij vindt zijn nieuwsgierigheid en spanning gewoon het belangrijkste, hij had van te voren ook kunnen bedenken wat de gevolgen zouden zijn als hij jouw vertrouwen zou schenden, hij had ook over de kinderen kunnen en moeten nadenken.
Voor jouw vertrouwen vind ik het vooral zo erg dat je hem nota bene nog 'toestemming' had gegeven om te kijken wat zijn gevoelens nou precies zijn. Je hebt je open en kwetsbaar opgesteld naar hem toe, en daar heeft hij echt op een heel smerige manier misbruik van gemaakt...
Als je je maar goed in je hoofd prent, lieve Jane, dat JIJ niet degene bent die de kinderen kwetst, maar dat HIJ dat is. Het maakt de pijn van de kinders er niet minder om, maar 'ere wie ere toekomt', HIJ vindt het nodig om dit te doen met zijn kinderen in huis.
Als je besluit niet bij hem te blijven, dan merk je dat je je kinderen niet voor alles kan beschermen. Dat doet heel erg veel pijn. Ook zal je merken dat je er alles aan moet doen om er voor ze te zijn, en om ze ook in te blijven prenten dat papa heel veel van ze houdt. Moeilijk is dat, na wat hij gedaan heeft, maar het moet wel. De kinderen moeten weten dat het niet aan hen ligt en nooit aan hen gelegen heeft, en nooit aan hen zal liggen.Mooi gesproken en zo waar.
Hij vindt zijn nieuwsgierigheid en spanning gewoon het belangrijkste, hij had van te voren ook kunnen bedenken wat de gevolgen zouden zijn als hij jouw vertrouwen zou schenden, hij had ook over de kinderen kunnen en moeten nadenken.
Voor jouw vertrouwen vind ik het vooral zo erg dat je hem nota bene nog 'toestemming' had gegeven om te kijken wat zijn gevoelens nou precies zijn. Je hebt je open en kwetsbaar opgesteld naar hem toe, en daar heeft hij echt op een heel smerige manier misbruik van gemaakt...
Als je je maar goed in je hoofd prent, lieve Jane, dat JIJ niet degene bent die de kinderen kwetst, maar dat HIJ dat is. Het maakt de pijn van de kinders er niet minder om, maar 'ere wie ere toekomt', HIJ vindt het nodig om dit te doen met zijn kinderen in huis.
Als je besluit niet bij hem te blijven, dan merk je dat je je kinderen niet voor alles kan beschermen. Dat doet heel erg veel pijn. Ook zal je merken dat je er alles aan moet doen om er voor ze te zijn, en om ze ook in te blijven prenten dat papa heel veel van ze houdt. Moeilijk is dat, na wat hij gedaan heeft, maar het moet wel. De kinderen moeten weten dat het niet aan hen ligt en nooit aan hen gelegen heeft, en nooit aan hen zal liggen.Mooi gesproken en zo waar.
zaterdag 19 september 2009 om 11:35
Het is inderdaad ook een verschrikkelijk moeilijke stap om weg te gaan...
Ik heb het ook eens moeten doen, mijn kinderen waren (zijn) wel een stuk jonger en het was niet op deze manier (niet met mannen en niet digitaal maar fysiek) en het was inderdaad vreselijk moeilijk om hem eruit te zetten. Maar vanaf de eerste seconde had ik wel in de gaten dat zo'n verstandshuwelijk, voor ons in elk geval, niet zou werken.
Inmiddels zijn zaken in een wat rustiger vaarwater gekomen en zijn dingen op hun pootjes terecht gekomen.
Maar dat neemt niet weg dat als je dat allemaal nog 'door' moet, het wel lijkt alsof het een enorme berg is die je moet beklimmen. Wat zeg ik, een berg? De hele himalaya. Maar, om nog maar eens een cliche erin te gooien: elke lange reis begint met een enkele stap.
En in dit geval, van Jane, denk ik wel: wat doet die man zijn kinderen ook aan, dat hij hun moeder zo voorliegt en bedriegt? Wat zet HIJ allemaal op het spel? Verschrikkelijk, als hij zo weinig respect heeft voor zijn gezin...
Ik heb het ook eens moeten doen, mijn kinderen waren (zijn) wel een stuk jonger en het was niet op deze manier (niet met mannen en niet digitaal maar fysiek) en het was inderdaad vreselijk moeilijk om hem eruit te zetten. Maar vanaf de eerste seconde had ik wel in de gaten dat zo'n verstandshuwelijk, voor ons in elk geval, niet zou werken.
Inmiddels zijn zaken in een wat rustiger vaarwater gekomen en zijn dingen op hun pootjes terecht gekomen.
Maar dat neemt niet weg dat als je dat allemaal nog 'door' moet, het wel lijkt alsof het een enorme berg is die je moet beklimmen. Wat zeg ik, een berg? De hele himalaya. Maar, om nog maar eens een cliche erin te gooien: elke lange reis begint met een enkele stap.
En in dit geval, van Jane, denk ik wel: wat doet die man zijn kinderen ook aan, dat hij hun moeder zo voorliegt en bedriegt? Wat zet HIJ allemaal op het spel? Verschrikkelijk, als hij zo weinig respect heeft voor zijn gezin...
zaterdag 19 september 2009 om 13:51
Net een lang,heel emotioneel gesprek gevoerd.De kinderen waren buiten.
Bij hem thuis kon nooit over problemen worden gepraat, want wat je niet bespreekt is er niet.
Niet om alles goed te praten, maar om weer te geven waar zijn angst( ?) zich bloot te geven vandaan komt.
Zijn bisexuele gevoelens kon hij met mij niet bespreken omdat hij erin blokkeert.Hij zit in gevecht met zichzelf dat iets wat hem aan de ene kant afstoot ook zo opwindend is.
2 jaar geleden deed hij dit af met "ik ben niet bisexueel,punt"
Ik gaf aan dat ik daar anders over dacht en het gevoel had dat dit hoe dan ook vroeg of laat weer boven zou komen en dat is ook gebleken.Ik ben heel vrij in het bespreken van sexualiteit en hij heel preuts.En ook al wist hij in zijn hartdat ik het niet veroordeel, hij schaamde zich te erg.
Ik heb gezegd dat hij wel zal moeten, anders blijft dit altijd een issue.
Hetzelfde geldt voor de financiën.Hij voelt het als falen dat hij dit niet kan beheren en dat we niet rond kunnen komen met wat we hebben.
Ik heb aangegeven dat ik geen beloftes voor de toekomst kan doen en dat we een financieel overzicht gaan maken wat ik in beheer heb.Ik hoop daarmee binnen een half jaar dit weer op orde te hebben of we nu wel of niet samen blijven.
We blijven in een huis wonen en ik zal moeten aangeven wat ik in de toekomst wil.Ik hou van hem, maar kan niet zeggen of het genoeg zal zijn.Voor de korte termijn betekent dit een verstandshuwelijk, op lange termijn zal moeten blijken of mijn vertrouwen nog repareerbaar is zoals een van jullie zo mooi zei.Ik voel me momenteel niet in staat een liefdesrelatie te hebben.
Mocht blijken van niet dan is het ws lang genoeg geleden om de oudsten niet te hoeven vertellen wat de werkelijke reden van de breuk is.
En ergens hoop ik misschien zelf ook wel dat het ooit weer goed komt.
Ik wil wel dat hij naar een psycholoog gaat om hulp te zoeken voor het niet kunnen praten over zijn gevoelens en het liegen.
Ik sluit relatietherapie ook niet uit.
Ik denk dat ik op zich wel zou kunnen leven met evt bisexualiteit , maar dan moet ik er wel van op aan kunnen dat ik de grenzen bepaal en hij zich daar dan ook aan houdt!
Zijn account op de pc verander ik op zijn verzoek het ww van,alle financiële dingen, als postbank, komen op mijn account.
Het zal stapje voor stapje moeten en misschien redden we het niet in the end, maar ik wil daar wel ( alweer) voor gevochten hebben.
Morgenavond familieberaad, de spanning van vandaag ga ik uitleggen als gevolg van financiële problemen en dat we heel zuinig moeten gaan worden.Tnt wilde hij de kinderen daar nooit mee belasten, maar dan gaat het hetzelfde als vroeger bij hem thuis.Ze hoeven echt geen details, maar moeten ook leren dat echt niet alles kan.
Bij hem thuis kon nooit over problemen worden gepraat, want wat je niet bespreekt is er niet.
Niet om alles goed te praten, maar om weer te geven waar zijn angst( ?) zich bloot te geven vandaan komt.
Zijn bisexuele gevoelens kon hij met mij niet bespreken omdat hij erin blokkeert.Hij zit in gevecht met zichzelf dat iets wat hem aan de ene kant afstoot ook zo opwindend is.
2 jaar geleden deed hij dit af met "ik ben niet bisexueel,punt"
Ik gaf aan dat ik daar anders over dacht en het gevoel had dat dit hoe dan ook vroeg of laat weer boven zou komen en dat is ook gebleken.Ik ben heel vrij in het bespreken van sexualiteit en hij heel preuts.En ook al wist hij in zijn hartdat ik het niet veroordeel, hij schaamde zich te erg.
Ik heb gezegd dat hij wel zal moeten, anders blijft dit altijd een issue.
Hetzelfde geldt voor de financiën.Hij voelt het als falen dat hij dit niet kan beheren en dat we niet rond kunnen komen met wat we hebben.
Ik heb aangegeven dat ik geen beloftes voor de toekomst kan doen en dat we een financieel overzicht gaan maken wat ik in beheer heb.Ik hoop daarmee binnen een half jaar dit weer op orde te hebben of we nu wel of niet samen blijven.
We blijven in een huis wonen en ik zal moeten aangeven wat ik in de toekomst wil.Ik hou van hem, maar kan niet zeggen of het genoeg zal zijn.Voor de korte termijn betekent dit een verstandshuwelijk, op lange termijn zal moeten blijken of mijn vertrouwen nog repareerbaar is zoals een van jullie zo mooi zei.Ik voel me momenteel niet in staat een liefdesrelatie te hebben.
Mocht blijken van niet dan is het ws lang genoeg geleden om de oudsten niet te hoeven vertellen wat de werkelijke reden van de breuk is.
En ergens hoop ik misschien zelf ook wel dat het ooit weer goed komt.
Ik wil wel dat hij naar een psycholoog gaat om hulp te zoeken voor het niet kunnen praten over zijn gevoelens en het liegen.
Ik sluit relatietherapie ook niet uit.
Ik denk dat ik op zich wel zou kunnen leven met evt bisexualiteit , maar dan moet ik er wel van op aan kunnen dat ik de grenzen bepaal en hij zich daar dan ook aan houdt!
Zijn account op de pc verander ik op zijn verzoek het ww van,alle financiële dingen, als postbank, komen op mijn account.
Het zal stapje voor stapje moeten en misschien redden we het niet in the end, maar ik wil daar wel ( alweer) voor gevochten hebben.
Morgenavond familieberaad, de spanning van vandaag ga ik uitleggen als gevolg van financiële problemen en dat we heel zuinig moeten gaan worden.Tnt wilde hij de kinderen daar nooit mee belasten, maar dan gaat het hetzelfde als vroeger bij hem thuis.Ze hoeven echt geen details, maar moeten ook leren dat echt niet alles kan.
