Gezondheid
alle pijlers
darm problemen
donderdag 5 maart 2009 om 13:21
Darm problemen, vaak niet een onderwerp waar open over wordt gepraat. Helaas wel een onderwerp waar veel mensen last van hebben. De pijn, de ongemakken die erbij komen kijken zoals plotseling naar toilet moeten maar ook schaamtes die je daarbij kan hebben zoals een stinkende toilet achterlaten wanneer jij bent geweest. Kortom, NIET PRETTIG
Bij deze open ik, na het goede idee van een mede forummer, het topic darmklachten. Schaam je niet en laat je horen!!
Bij deze open ik, na het goede idee van een mede forummer, het topic darmklachten. Schaam je niet en laat je horen!!
dinsdag 22 september 2009 om 10:21
Hallo,
Ik ben nieuw op dit forum en kwam gelijk dit topic tegen.
Ik heb de ziekte van Crohn, al 10 jaar. Nadat ik eigenlijk al mijn levenlang verschillende keren darmklachten had en verschillende onderzoeken had gehad begon 10 jaar geleden heel explosief de ernstige klachten. Ik kon niets meer, viel heel veel af en moest gemiddeld 30 keer per dag naar het toilet, dat gepaard ging met veel slijm en bloed.
Ik ben gelijk onderzocht en jawel ik had Crohn. Ik heb bijna alle medicijnen die er bestaan gehad maar helaas werkte ze niet of voor maar heel even. 7 Jaar geleden was ik zo ziek en had ik zoveel bijwerkingen dat de artsen dachten dat ik het niet meer zou halen. Er is toen besloten om mijn gehele dikke darm, endeldarm en anus (ivm fistels) te verwijderen. Ik kreeg een eindstandige ileostoma.
Dit heeft mijn leven voor goed veranderd, ik heb sinds ik de stoma heb mijn leven weer terug. Ik kan nu weer dingen doen die ik nooit meer kon. Ik heb zelfs mijn man leren kennen bij de crohnvereniging, (dus we zijn lotgenootjes) en samen hebben we 2 prachtige kinderen gekregen, 1 van nu 4 en 1 van 10 maanden.
Als er vragen zijn dan stel ze gerust, helaas ben ik een ervaren rot in de ziekte van crohn en darmproblemen.
groetjes
gucochli
Ik ben nieuw op dit forum en kwam gelijk dit topic tegen.
Ik heb de ziekte van Crohn, al 10 jaar. Nadat ik eigenlijk al mijn levenlang verschillende keren darmklachten had en verschillende onderzoeken had gehad begon 10 jaar geleden heel explosief de ernstige klachten. Ik kon niets meer, viel heel veel af en moest gemiddeld 30 keer per dag naar het toilet, dat gepaard ging met veel slijm en bloed.
Ik ben gelijk onderzocht en jawel ik had Crohn. Ik heb bijna alle medicijnen die er bestaan gehad maar helaas werkte ze niet of voor maar heel even. 7 Jaar geleden was ik zo ziek en had ik zoveel bijwerkingen dat de artsen dachten dat ik het niet meer zou halen. Er is toen besloten om mijn gehele dikke darm, endeldarm en anus (ivm fistels) te verwijderen. Ik kreeg een eindstandige ileostoma.
Dit heeft mijn leven voor goed veranderd, ik heb sinds ik de stoma heb mijn leven weer terug. Ik kan nu weer dingen doen die ik nooit meer kon. Ik heb zelfs mijn man leren kennen bij de crohnvereniging, (dus we zijn lotgenootjes) en samen hebben we 2 prachtige kinderen gekregen, 1 van nu 4 en 1 van 10 maanden.
Als er vragen zijn dan stel ze gerust, helaas ben ik een ervaren rot in de ziekte van crohn en darmproblemen.
groetjes
gucochli
dinsdag 22 september 2009 om 10:25
quote:poppetje69 schreef op 21 september 2009 @ 15:36:
Ik heb hier vandaag eens een kijkje genomen. Bij mij werd vorig jaar colitis ulcerose geconstateerd. Heb vorig jaar 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Had 20 cm ontsteking in mijn dikke darm en prednison, cyclosporine enz. hielp niet. Na 4 weken nog geen verbetering. Uiteindelijk heb ik remicade gekregen en dat sloeg meteen goed aan. Na enkele maanden remicade kreeg ik vreselijke bijwerkingen. Ik kon niet meer lopen en liet alles uit mijn handen vallen. Toen heb ik puri Nethol gekregen. Maar van 2 tabletjes per dag kreeg ik een verhoogde leverwaarde en van 1 tabletje per dag heb ik weer een actieve ontsteking. Ik lig nu al sinds 8 weken plat. Ik ben wel thuis en heb nieuw medicijn gekregen: Humira, maar dat slaat nog steeds niet aan. Ik heb ook al 7 weken vloeibaar voedsel en de flesjes nutridrink kan ik inmiddels niet meer ruiken of zien. A.s. donderdag krijg ik weer een scopie om te kijken of er niet in de darmen toch een verbetering te zien is, maar die ik nog niet voel. Dat zou natuurlijk wel goed voor me zijn, want nu is het steeds moeilijker om positief te blijven. Ik heb een dochter van 11 die ik al die tijd al niet naar school kan brengen, een zomervakantie die in het water gevallen is en een partner die alles voor me moet doen, waardoor ik ook nog een ontzettend schuldgevoel krijg.
Oh jee, wat een verhaal is dit geworden. Sorry, dat was niet de bedoeling. Maar misschien zijn er nog mede lotgenoten die hier alles vanaf weten.
Ik weet precies wat je mee maakt, ik heb ook remicade gehad. De eerste 3 keer ging het super, ik was na de kuur 's avonds al bijna klachten vrij. Maar bij de 4e keer ging het totaal mis, mijn lichaam maakte antistoffen aan en reageerde heel fel op de remicade. Ik ben daar zo ziek van geweest dat ik op ic terecht kwam met long, hart, nier en bloed problemen. Ik heb bijna een jaar nodig gehad om te herstellen.
Ik wil je een hele dikke knuffel geven,
sterkte
Ik heb hier vandaag eens een kijkje genomen. Bij mij werd vorig jaar colitis ulcerose geconstateerd. Heb vorig jaar 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Had 20 cm ontsteking in mijn dikke darm en prednison, cyclosporine enz. hielp niet. Na 4 weken nog geen verbetering. Uiteindelijk heb ik remicade gekregen en dat sloeg meteen goed aan. Na enkele maanden remicade kreeg ik vreselijke bijwerkingen. Ik kon niet meer lopen en liet alles uit mijn handen vallen. Toen heb ik puri Nethol gekregen. Maar van 2 tabletjes per dag kreeg ik een verhoogde leverwaarde en van 1 tabletje per dag heb ik weer een actieve ontsteking. Ik lig nu al sinds 8 weken plat. Ik ben wel thuis en heb nieuw medicijn gekregen: Humira, maar dat slaat nog steeds niet aan. Ik heb ook al 7 weken vloeibaar voedsel en de flesjes nutridrink kan ik inmiddels niet meer ruiken of zien. A.s. donderdag krijg ik weer een scopie om te kijken of er niet in de darmen toch een verbetering te zien is, maar die ik nog niet voel. Dat zou natuurlijk wel goed voor me zijn, want nu is het steeds moeilijker om positief te blijven. Ik heb een dochter van 11 die ik al die tijd al niet naar school kan brengen, een zomervakantie die in het water gevallen is en een partner die alles voor me moet doen, waardoor ik ook nog een ontzettend schuldgevoel krijg.
Oh jee, wat een verhaal is dit geworden. Sorry, dat was niet de bedoeling. Maar misschien zijn er nog mede lotgenoten die hier alles vanaf weten.
Ik weet precies wat je mee maakt, ik heb ook remicade gehad. De eerste 3 keer ging het super, ik was na de kuur 's avonds al bijna klachten vrij. Maar bij de 4e keer ging het totaal mis, mijn lichaam maakte antistoffen aan en reageerde heel fel op de remicade. Ik ben daar zo ziek van geweest dat ik op ic terecht kwam met long, hart, nier en bloed problemen. Ik heb bijna een jaar nodig gehad om te herstellen.
Ik wil je een hele dikke knuffel geven,
sterkte
dinsdag 22 september 2009 om 11:35
wat een heftige dingen hebben jullie meegemaakt! Gucochli zo'stoma is wel heel ingrijpend, maar wat fijn dat je nu je leven weer terug hebt! Poppetje69, ik hoop echt zo voor je dat de artsen de medicijnen zo krijgen ingesteld dat het weer de goede kant op gaat. Zoveel plat liggen en niks kunnne lijkt me niks, zowel lichamelijk als psychisch.
en de twee die vorige week de scopie hebben laten maken; jullie krijgen vandaag de uitslag als ik het goed onthouden heb! Spannend! Laten jullie het hier even weten?
en de twee die vorige week de scopie hebben laten maken; jullie krijgen vandaag de uitslag als ik het goed onthouden heb! Spannend! Laten jullie het hier even weten?
dinsdag 22 september 2009 om 13:16
quote:malu3 schreef op 22 september 2009 @ 12:24:
GreenMonk, je wordt op je wenken bediend. Ik heb vanmorgen de uitslag gehad. Helemaal niets gevonden, zelfs geen poliepen. Ik gebruik al 2 weken iedere ochtend Metamucil en dat werkt voor mij. Blijf ik dus gewoon mee doorgaan.
Dank voor je belangstelling!
Hey Malu3,
Wat fijn dat ze niets gevonden hebben, maar ook wel weer lastig, nu zit je ermee en kan je er dus eigenlijk weinig aan doen.. Behalve die Metamucil dan..
Ik vertrek zo naar het ziekenhuis, heb het idee dat ze bij mij ook niets gevonden hebben, anders had ik het al wel gehoord denk ik toch? Ik laat het straks of vanavond wel even weten hier!
GreenMonk, je wordt op je wenken bediend. Ik heb vanmorgen de uitslag gehad. Helemaal niets gevonden, zelfs geen poliepen. Ik gebruik al 2 weken iedere ochtend Metamucil en dat werkt voor mij. Blijf ik dus gewoon mee doorgaan.
Dank voor je belangstelling!
Hey Malu3,
Wat fijn dat ze niets gevonden hebben, maar ook wel weer lastig, nu zit je ermee en kan je er dus eigenlijk weinig aan doen.. Behalve die Metamucil dan..
Ik vertrek zo naar het ziekenhuis, heb het idee dat ze bij mij ook niets gevonden hebben, anders had ik het al wel gehoord denk ik toch? Ik laat het straks of vanavond wel even weten hier!
dinsdag 22 september 2009 om 17:44
Hier ben ik weer! Gelukkig bij mij ook niets ernstigs aan de hand!
Ik had een 'campylobacter' in mijn lichaam, kennelijk was mijn filet american niet zo fris.. Nu achteraf gezien was mijn idee om eerst de ontlastingkweek af te wachten ipv een dag voor de uitslag van die kweek nog een endoscopie te doen, toch niet zo gek! Maar dit wilde de dokter toen niet.. Voor niets die gore Klean-Prep gedronken! Yak! Anderzijds ben ik nu lekker doorgespoeld en weet ik ook dat mijn darmen er goed uit zien!
Ik had een 'campylobacter' in mijn lichaam, kennelijk was mijn filet american niet zo fris.. Nu achteraf gezien was mijn idee om eerst de ontlastingkweek af te wachten ipv een dag voor de uitslag van die kweek nog een endoscopie te doen, toch niet zo gek! Maar dit wilde de dokter toen niet.. Voor niets die gore Klean-Prep gedronken! Yak! Anderzijds ben ik nu lekker doorgespoeld en weet ik ook dat mijn darmen er goed uit zien!
dinsdag 22 september 2009 om 17:48
Wiebenik: Wat een opluchting!
Ik zit te denken of het bij mij zin zou hebben om de ontlasting eens op kweek te zetten. Ik bedoel: ik neem nu genoegen met de diagnose PDS, maar wie weet heb ik in de afgelopen jaren ook een rare bacterie erbij gekregen. Zou kunnen toch?
Heb je medicijnen gehad?
Gucogli: een naar verhaal met een happy end! Wat een geluk dat de operatie je geholpen heeft.
En een gezin zelfs.
Kunnen jij of je man nog werken? En is er bij de kinderen kans dat zij het ook hebben / krijgen?
Ik zit te denken of het bij mij zin zou hebben om de ontlasting eens op kweek te zetten. Ik bedoel: ik neem nu genoegen met de diagnose PDS, maar wie weet heb ik in de afgelopen jaren ook een rare bacterie erbij gekregen. Zou kunnen toch?
Heb je medicijnen gehad?
Gucogli: een naar verhaal met een happy end! Wat een geluk dat de operatie je geholpen heeft.
En een gezin zelfs.
Kunnen jij of je man nog werken? En is er bij de kinderen kans dat zij het ook hebben / krijgen?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 22 september 2009 om 18:47
Hi Wiebenik, fijn dat er bij jou ook geen rare dingen gevonden zijn maar wel balen dat je eigenlijk voor niets al die zooi naar binnen gewerkt hebt. Ik ben jaren terug ook eens met campylobacter besmet geraakt tijdens een vakantie in Turkije. Dan moet je fors antibiotica slikken en aangezien ik voor veel soorten allergisch bleek te zijn, had dat nog flink wat voeten in de aarde. Ik hoop voor jou dat je die antibiotica probleemloos kunt slikken. Heel veel succes ermee!
woensdag 23 september 2009 om 10:39
Heftige verhalen lees ik hier zeg!
Het blijft zo zoeken naar evenwicht. Ik ben echt te licht gewicht en ik moet meer caloriëen proberen te eten. Meer dan de 1900 van nu. Ik heb behoefte aan zwaardere en vettere dingen, om me niet zo slap te voelen steeds, maar daar gaat het mijn leven lang al mis. Alweer een paar dagen lig ik regelmatig zwetend en met meer pijn in bed, na het eten, ben draaierig, misselijk en het eten ontneemt mij mijn energie. Als ik pech heb krijg ik weer een beruchte aanval waar ik na 6 uur of zo uiteindelijk ga spugen nadat ik me alleen maar beroerder en beroerder voel. Het eten lijkt wel als gif te werken dan.
Ik hoef maar een boterham meer te eten of het licht gaat uit in mijn lijf. En aan eetlust heb ik geen gebrek. Zo moeilijk om binnen die grenzen te moeten blijven als je de grenzen niet eens begrijpt.
Wat is nu een boterham meer, of een portie licht gebakken aardappelen met een beetje olie??
Het blijft zo zoeken naar evenwicht. Ik ben echt te licht gewicht en ik moet meer caloriëen proberen te eten. Meer dan de 1900 van nu. Ik heb behoefte aan zwaardere en vettere dingen, om me niet zo slap te voelen steeds, maar daar gaat het mijn leven lang al mis. Alweer een paar dagen lig ik regelmatig zwetend en met meer pijn in bed, na het eten, ben draaierig, misselijk en het eten ontneemt mij mijn energie. Als ik pech heb krijg ik weer een beruchte aanval waar ik na 6 uur of zo uiteindelijk ga spugen nadat ik me alleen maar beroerder en beroerder voel. Het eten lijkt wel als gif te werken dan.
Ik hoef maar een boterham meer te eten of het licht gaat uit in mijn lijf. En aan eetlust heb ik geen gebrek. Zo moeilijk om binnen die grenzen te moeten blijven als je de grenzen niet eens begrijpt.
Wat is nu een boterham meer, of een portie licht gebakken aardappelen met een beetje olie??
woensdag 23 september 2009 om 12:30
BrownEyedGirl26
dank je wel, het vermoeden is nu dat dit komt door een doorbloedingstoornis van de darmen. maag/darmischemie.
Een zeldzame aandoening die ook voor kan komen bij jongere mensen, maar over het hoofd word gezien. Sinds een paar jaar is hier meer bekendheid over omdat er onderzoek naar gedaan wordt in Enschede.
http://www.hartenvaatgroe ... agetitle=Maagdarmischemie
Lees maar: is onmogelijk toch mogelijk in deze gezondheidpijler.
Volgende maand krijg ik onderzoeken om dit te bevestigen dan wel uit te sluiten.
verentooi
dank je wel, het vermoeden is nu dat dit komt door een doorbloedingstoornis van de darmen. maag/darmischemie.
Een zeldzame aandoening die ook voor kan komen bij jongere mensen, maar over het hoofd word gezien. Sinds een paar jaar is hier meer bekendheid over omdat er onderzoek naar gedaan wordt in Enschede.
http://www.hartenvaatgroe ... agetitle=Maagdarmischemie
Lees maar: is onmogelijk toch mogelijk in deze gezondheidpijler.
Volgende maand krijg ik onderzoeken om dit te bevestigen dan wel uit te sluiten.
verentooi
woensdag 23 september 2009 om 12:44
quote:Moonlight82 schreef op 22 september 2009 @ 17:48:
Wiebenik: Wat een opluchting!
Ik zit te denken of het bij mij zin zou hebben om de ontlasting eens op kweek te zetten. Ik bedoel: ik neem nu genoegen met de diagnose PDS, maar wie weet heb ik in de afgelopen jaren ook een rare bacterie erbij gekregen. Zou kunnen toch?
Heb je medicijnen gehad?
Gucogli: een naar verhaal met een happy end! Wat een geluk dat de operatie je geholpen heeft.
En een gezin zelfs.
Kunnen jij of je man nog werken? En is er bij de kinderen kans dat zij het ook hebben / krijgen?
Mijn man kan nog gewoon werken, gelukkig helpt zijn baas ook goed mee en zorgen ze samen er voor dat als hij een aanval krijgt hij niet in de wao terecht komt. Ik zelf ben nagelstyliste geworden en mijn baan toen opgezegd. Ik zelf wil niet afgekeurd worden omdat ik dan het gevoel heb dat ik helemaal niets meer kan. Nu kan ik voor mijn gezin zorgen en deel de klantjes naar mijn lichamelijke conditie in.
Voor ik zwanger raakte van onze oudste hebben wij onderzoeken laten doen, tot amerika toe. Daar zijn ze namelijk al veel verder op crohn gebied als hier. De kans op erfelijkheid is altijd aanwezig maar is (ondanks dat wij het beide hebben) maar 10%. Dit vonden wij acceptabel om toch voor kinderen te gaan. De toekomst zal het uit moeten wijzen maar 1 geluk hebben we, als er iets met de kinderen is wordt er niet getwijfeld en worden ze grondig onderzocht.
Het is inderdaad een verhaal met een happy end, zo zien wij het ook. Tuurlijk hebben wij de ziekte van crohn maar bij ons is dat een plaats in het gezin geworden, de kinderen groeien er mee op. En een taboe over poepen is er bij ons niet,
Wiebenik: Wat een opluchting!
Ik zit te denken of het bij mij zin zou hebben om de ontlasting eens op kweek te zetten. Ik bedoel: ik neem nu genoegen met de diagnose PDS, maar wie weet heb ik in de afgelopen jaren ook een rare bacterie erbij gekregen. Zou kunnen toch?
Heb je medicijnen gehad?
Gucogli: een naar verhaal met een happy end! Wat een geluk dat de operatie je geholpen heeft.
En een gezin zelfs.
Kunnen jij of je man nog werken? En is er bij de kinderen kans dat zij het ook hebben / krijgen?
Mijn man kan nog gewoon werken, gelukkig helpt zijn baas ook goed mee en zorgen ze samen er voor dat als hij een aanval krijgt hij niet in de wao terecht komt. Ik zelf ben nagelstyliste geworden en mijn baan toen opgezegd. Ik zelf wil niet afgekeurd worden omdat ik dan het gevoel heb dat ik helemaal niets meer kan. Nu kan ik voor mijn gezin zorgen en deel de klantjes naar mijn lichamelijke conditie in.
Voor ik zwanger raakte van onze oudste hebben wij onderzoeken laten doen, tot amerika toe. Daar zijn ze namelijk al veel verder op crohn gebied als hier. De kans op erfelijkheid is altijd aanwezig maar is (ondanks dat wij het beide hebben) maar 10%. Dit vonden wij acceptabel om toch voor kinderen te gaan. De toekomst zal het uit moeten wijzen maar 1 geluk hebben we, als er iets met de kinderen is wordt er niet getwijfeld en worden ze grondig onderzocht.
Het is inderdaad een verhaal met een happy end, zo zien wij het ook. Tuurlijk hebben wij de ziekte van crohn maar bij ons is dat een plaats in het gezin geworden, de kinderen groeien er mee op. En een taboe over poepen is er bij ons niet,
woensdag 23 september 2009 om 13:18
Verentooi, ik had er nog nooit van gehoord maar als ik het lees klinkt het erg vervelend, dat motiveert idd geheel niet om te eten, wat naar! Sterkte met je onderzoeken!
Moonlight, was jij het nou, die terug naar haar ouders verhuist is? Ik woon momenteel ook al heel wat jaartjes op mezelf, maar met de gezondheidsklachten die ik nu heb kan ik bijna niet voor mezelf zorgen, ik werk wel maar ben al 1x mn contract kwijtgeraakt vanwege de vele ziekmeldingen en nu is er weer 1 op losse schroeven , wat waren jouw 'overwegingen' om terug te gaan en hoe ervaar je dat?
Moonlight, was jij het nou, die terug naar haar ouders verhuist is? Ik woon momenteel ook al heel wat jaartjes op mezelf, maar met de gezondheidsklachten die ik nu heb kan ik bijna niet voor mezelf zorgen, ik werk wel maar ben al 1x mn contract kwijtgeraakt vanwege de vele ziekmeldingen en nu is er weer 1 op losse schroeven , wat waren jouw 'overwegingen' om terug te gaan en hoe ervaar je dat?
woensdag 23 september 2009 om 21:24
Even snel een kort berichtje. Ik zit nu sinds zondag in Egypte. Heb alleen gisteren de halve dag diarree gehad, verder dus geen problemen. Vandaag op een kameel gereden en met de nomaden in een tent gegeten. Raar allemaal, vrijdagmiddag spontaan via vakantieveilingen een vakantie " gewonnen" en zondag zat ik al in het vliegtuig. Ik zit in een all inclusive resort, maar het eten is goed. Veel keus en elke dag weer adres. Genoeg wit brood en witte rijst als ik de boel moet stoppen.....genoeg fruit en groente om de vezels binnen te krijgen.....
Hoop dat met jullie ook alles goed gaat!!!! tot zondag
Hoop dat met jullie ook alles goed gaat!!!! tot zondag
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 september 2009 om 13:01
quote:gucochli schreef op 23 september 2009 @ 12:44:
[...]
Mijn man kan nog gewoon werken, gelukkig helpt zijn baas ook goed mee en zorgen ze samen er voor dat als hij een aanval krijgt hij niet in de wao terecht komt. Ik zelf ben nagelstyliste geworden en mijn baan toen opgezegd. Ik zelf wil niet afgekeurd worden omdat ik dan het gevoel heb dat ik helemaal niets meer kan. Nu kan ik voor mijn gezin zorgen en deel de klantjes naar mijn lichamelijke conditie in.
Voor ik zwanger raakte van onze oudste hebben wij onderzoeken laten doen, tot amerika toe. Daar zijn ze namelijk al veel verder op crohn gebied als hier. De kans op erfelijkheid is altijd aanwezig maar is (ondanks dat wij het beide hebben) maar 10%. Dit vonden wij acceptabel om toch voor kinderen te gaan. De toekomst zal het uit moeten wijzen maar 1 geluk hebben we, als er iets met de kinderen is wordt er niet getwijfeld en worden ze grondig onderzocht.
Het is inderdaad een verhaal met een happy end, zo zien wij het ook. Tuurlijk hebben wij de ziekte van crohn maar bij ons is dat een plaats in het gezin geworden, de kinderen groeien er mee op. En een taboe over poepen is er bij ons niet,
Wat fijn om te lezen. Ondanks de tegenslagen zijn jullie volgens mij een happy family.
Geen idee waar je woont... maar ik zat juist vanochtend mijn nagels eens kritisch te bekijken
Heb nogal wat last van mijn nagelriemen, die groeien altijd met mijn nagels mee omhoog. Of is dat meer vakgebied van de manicure?
[...]
Mijn man kan nog gewoon werken, gelukkig helpt zijn baas ook goed mee en zorgen ze samen er voor dat als hij een aanval krijgt hij niet in de wao terecht komt. Ik zelf ben nagelstyliste geworden en mijn baan toen opgezegd. Ik zelf wil niet afgekeurd worden omdat ik dan het gevoel heb dat ik helemaal niets meer kan. Nu kan ik voor mijn gezin zorgen en deel de klantjes naar mijn lichamelijke conditie in.
Voor ik zwanger raakte van onze oudste hebben wij onderzoeken laten doen, tot amerika toe. Daar zijn ze namelijk al veel verder op crohn gebied als hier. De kans op erfelijkheid is altijd aanwezig maar is (ondanks dat wij het beide hebben) maar 10%. Dit vonden wij acceptabel om toch voor kinderen te gaan. De toekomst zal het uit moeten wijzen maar 1 geluk hebben we, als er iets met de kinderen is wordt er niet getwijfeld en worden ze grondig onderzocht.
Het is inderdaad een verhaal met een happy end, zo zien wij het ook. Tuurlijk hebben wij de ziekte van crohn maar bij ons is dat een plaats in het gezin geworden, de kinderen groeien er mee op. En een taboe over poepen is er bij ons niet,
Wat fijn om te lezen. Ondanks de tegenslagen zijn jullie volgens mij een happy family.
Geen idee waar je woont... maar ik zat juist vanochtend mijn nagels eens kritisch te bekijken
Heb nogal wat last van mijn nagelriemen, die groeien altijd met mijn nagels mee omhoog. Of is dat meer vakgebied van de manicure?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 september 2009 om 13:04
quote:BrownEyedGirl26 schreef op 23 september 2009 @ 13:18:
Verentooi, ik had er nog nooit van gehoord maar als ik het lees klinkt het erg vervelend, dat motiveert idd geheel niet om te eten, wat naar! Sterkte met je onderzoeken!
Moonlight, was jij het nou, die terug naar haar ouders verhuist is? Ik woon momenteel ook al heel wat jaartjes op mezelf, maar met de gezondheidsklachten die ik nu heb kan ik bijna niet voor mezelf zorgen, ik werk wel maar ben al 1x mn contract kwijtgeraakt vanwege de vele ziekmeldingen en nu is er weer 1 op losse schroeven , wat waren jouw 'overwegingen' om terug te gaan en hoe ervaar je dat?
Ja. Ik zal een heeeeeeel lang verhaal even kort maken. Ik kon door psychische problemen tijdelijk niet studeren en zat toen al bij ouders thuis, met aanhouding van eigen kamer. Helaas moest ik ook opgenomen worden en raakte toen mijn studentenkamer kwijt. Toen heb ik dus een tijd officieel bij ouders gewoond. Daarna zo snel mogelijk weer een kamer gezocht, eerst een paar tijdelijke kamers en uiteindelijk een waar ik langer kon blijven. De laatste was helaas ook niet ideaal, rare huisbaas met (imo) onmogelijke regels. In die tijd had ik het te druk met werk om me weer op een verhuizing te storten, ik zat het grootste deel van de tijd bij mijn ouders maar huurde de kamer nog wel.
Uiteindelijk moest ik ook die kamer uit en toen heb ik bewust besloten een tijdje hier te blijven. Het ging aardig en ik was de verhuizingen even spuugzat.
Je mag me ook via de vriendjesfunctie benaderen, anders gaan we hier zo offtopic.
Verentooi, ik had er nog nooit van gehoord maar als ik het lees klinkt het erg vervelend, dat motiveert idd geheel niet om te eten, wat naar! Sterkte met je onderzoeken!
Moonlight, was jij het nou, die terug naar haar ouders verhuist is? Ik woon momenteel ook al heel wat jaartjes op mezelf, maar met de gezondheidsklachten die ik nu heb kan ik bijna niet voor mezelf zorgen, ik werk wel maar ben al 1x mn contract kwijtgeraakt vanwege de vele ziekmeldingen en nu is er weer 1 op losse schroeven , wat waren jouw 'overwegingen' om terug te gaan en hoe ervaar je dat?
Ja. Ik zal een heeeeeeel lang verhaal even kort maken. Ik kon door psychische problemen tijdelijk niet studeren en zat toen al bij ouders thuis, met aanhouding van eigen kamer. Helaas moest ik ook opgenomen worden en raakte toen mijn studentenkamer kwijt. Toen heb ik dus een tijd officieel bij ouders gewoond. Daarna zo snel mogelijk weer een kamer gezocht, eerst een paar tijdelijke kamers en uiteindelijk een waar ik langer kon blijven. De laatste was helaas ook niet ideaal, rare huisbaas met (imo) onmogelijke regels. In die tijd had ik het te druk met werk om me weer op een verhuizing te storten, ik zat het grootste deel van de tijd bij mijn ouders maar huurde de kamer nog wel.
Uiteindelijk moest ik ook die kamer uit en toen heb ik bewust besloten een tijdje hier te blijven. Het ging aardig en ik was de verhuizingen even spuugzat.
Je mag me ook via de vriendjesfunctie benaderen, anders gaan we hier zo offtopic.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 september 2009 om 13:06
Verentooi: heel veel sterkte!!
Lin, wat lekker dat het gelukt is met die vakantie en dat je het naar je zin hebt daar.
Ik had vandaag een mooie drol, maar wel heel licht gekleurd. Hebben jullie dat wel eens, dat de ontlasting heel lichtbruin is? Ik had gisteren rijst gegeten, oa met kikkererwten (lekker veel vezels). Ik vraag me dan af of de kleur betekent dat ik mijn voedsel niet goed verteerd heb... of wat anders?
Het hoort echt veel bruiner te zijn.
Lin, wat lekker dat het gelukt is met die vakantie en dat je het naar je zin hebt daar.
Ik had vandaag een mooie drol, maar wel heel licht gekleurd. Hebben jullie dat wel eens, dat de ontlasting heel lichtbruin is? Ik had gisteren rijst gegeten, oa met kikkererwten (lekker veel vezels). Ik vraag me dan af of de kleur betekent dat ik mijn voedsel niet goed verteerd heb... of wat anders?
Het hoort echt veel bruiner te zijn.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 24 september 2009 om 16:30
Moonlight, dank je wel! Als het voor mij realiteit wordt dan neem ik zeker nog even privé contact met je op!
Dat kleurverschil heb ik ook..aantal keer per week kan het er verschillend uitzien..ook de structuur verschilt erg overigens, maar wat het betekent?
Is er trouwens een link tussen darm'gelazer' en het heel warm hebben? Ik heb regelmatig een soort langdurige opvlieger, dan ben ik helemaal verhit alsof ik gesport heb, dat het zweet echt op mn rug staat, terwijl het in een ruimte niet wam is.. Iemand dit ook?
Dat kleurverschil heb ik ook..aantal keer per week kan het er verschillend uitzien..ook de structuur verschilt erg overigens, maar wat het betekent?
Is er trouwens een link tussen darm'gelazer' en het heel warm hebben? Ik heb regelmatig een soort langdurige opvlieger, dan ben ik helemaal verhit alsof ik gesport heb, dat het zweet echt op mn rug staat, terwijl het in een ruimte niet wam is.. Iemand dit ook?
donderdag 24 september 2009 om 23:18
