Kinderen
alle pijlers
Hoe ver ga jij als ouder?
woensdag 23 september 2009 om 17:03
Ik wil het topic van Starshine niet vervuilen("onenigheid bij buitenspelen") dus doe ik het hier maar.
Hoe ver ga jij als ouder bij onenigheid tussen kinderen? Laat je ze het helemaal zelf uitzoeken of grijp je op een gegeven moment wel in?
Wij wonen nog niet zo lang in deze buurt; bij ons vorige huis was buitenspelen nagenoeg onmogelijk. Onze kinderen zijn dus niet heel veel gewend qua buitenspelen. Over het algemeen gaat het goed, kleine geschillen worden onderling opgelost en ze spelen weer verder. Maar soms gaat het echt niet goed. Mijn middelste zoon van 7 heeft pdd-nos en heeft meterslange tenen bij tijd en wijle. Daarbij discussieert hij als een volwassene en zit er geen eind aan zijn discussies. Hij heeft ook niet door in welke situaties hij beter zijn mond kan houden en aftaaien.
Het heeft wel eens flinke ruzies tot gevolg, in zulke gevallen grijpen wij in. Maar vaak zie ik op het pleintje ruzies escaleren, kinderen die elkaar te lijf gaan, fietsen die worden weggesmeten of "geleend", de scheldwoorden vliegen je om de oren. En de ouders komen even kijken, halen hun schouders op en gaan weer weg. Af en toe wordt er een ouder opgehaald als het echt uit de klauwen loopt, die het betreffende kind even mild toespreekt en gaat weer weg. Ik snap dat niet zo goed. Met mijn kinderen wordt niet gekloot en ik wil ook beslist niet dat mijn kinderen met andere kinderen kloten. Slaan, schoppen en schelden tolereer ik niet en ik zeg er ook wat van als het gebeurt, desnoods haal ik de ouders er bij als ik zie dat ze er zelf niet meer uitkomen. Maar dat schijnt vrij vreemd te zijn, ik ben een strenge moeder wordt er gezegd.
Tsja, is dat zo? Geen idee.
Hoe ver ga jij als ouder bij onenigheid tussen kinderen? Laat je ze het helemaal zelf uitzoeken of grijp je op een gegeven moment wel in?
Wij wonen nog niet zo lang in deze buurt; bij ons vorige huis was buitenspelen nagenoeg onmogelijk. Onze kinderen zijn dus niet heel veel gewend qua buitenspelen. Over het algemeen gaat het goed, kleine geschillen worden onderling opgelost en ze spelen weer verder. Maar soms gaat het echt niet goed. Mijn middelste zoon van 7 heeft pdd-nos en heeft meterslange tenen bij tijd en wijle. Daarbij discussieert hij als een volwassene en zit er geen eind aan zijn discussies. Hij heeft ook niet door in welke situaties hij beter zijn mond kan houden en aftaaien.
Het heeft wel eens flinke ruzies tot gevolg, in zulke gevallen grijpen wij in. Maar vaak zie ik op het pleintje ruzies escaleren, kinderen die elkaar te lijf gaan, fietsen die worden weggesmeten of "geleend", de scheldwoorden vliegen je om de oren. En de ouders komen even kijken, halen hun schouders op en gaan weer weg. Af en toe wordt er een ouder opgehaald als het echt uit de klauwen loopt, die het betreffende kind even mild toespreekt en gaat weer weg. Ik snap dat niet zo goed. Met mijn kinderen wordt niet gekloot en ik wil ook beslist niet dat mijn kinderen met andere kinderen kloten. Slaan, schoppen en schelden tolereer ik niet en ik zeg er ook wat van als het gebeurt, desnoods haal ik de ouders er bij als ik zie dat ze er zelf niet meer uitkomen. Maar dat schijnt vrij vreemd te zijn, ik ben een strenge moeder wordt er gezegd.
Tsja, is dat zo? Geen idee.
woensdag 23 september 2009 om 19:31
Lepa_ana, ik ken een gezin waar het er zo aan toe gaat. Oudste broer ramt middelste broer om het minste of geringste, middelste broer doet dat bij zijn broertje. Vorige week zag ik op het pleintje dat de moeder middelste een flinke lel in zijn gezicht gaf. Gek he, dat die kinderen andere kinderen op het pleintje voor niets een trap of een dreun geven. Ze weten niet beter dan dat je problemen oplost met lichamelijk geweld.
woensdag 23 september 2009 om 19:35
Als mijn kinderen heel erg schrik hebben van een ander kind ga ik wel even mee de straat op om het kind toe te spreken. Een paar jaar geleden had ik er 1 bijna een mep gegeven (en meeen, wat kunnen ettertjes schreeuwen en hard naar mama of papa rennen als ze worden betrapt). Afgelopen week heb ik ook moeten uitrukken, maar het desbetreffende kind weet zijn voordeur vlugger te vinden dan dat ik hem vind. Nog een notoir etterbakkie is de laatste jaren vrij rustig.
Als kind moest ik vroeger zelf mijn sores maar oplossen. Vond dat vreselijk, want de sores waren onoplosbaar (ik durfde echt niet tegen schenen te schoppen). Nu vraag ik van mijn kinderen wel om hun eigen sores op te lossen, of in elk geval niet weg te rennen, maar als het niet lukt help ik ze wel. Bijna meppen liever niet, maar dat kind was ook wel extreem vals.
Ik moedig mijn kinderen wel aan om gewoon weer naar buiten te gaan als ze hebben gehuild over een etterbakkie. Als ze echt niet willen kunnen ze binnen blijven.
Als kind moest ik vroeger zelf mijn sores maar oplossen. Vond dat vreselijk, want de sores waren onoplosbaar (ik durfde echt niet tegen schenen te schoppen). Nu vraag ik van mijn kinderen wel om hun eigen sores op te lossen, of in elk geval niet weg te rennen, maar als het niet lukt help ik ze wel. Bijna meppen liever niet, maar dat kind was ook wel extreem vals.
Ik moedig mijn kinderen wel aan om gewoon weer naar buiten te gaan als ze hebben gehuild over een etterbakkie. Als ze echt niet willen kunnen ze binnen blijven.
woensdag 23 september 2009 om 19:41
Ik heb het mijn kinderen altijd zelf laten uitzoeken, in het begin ging ik nog wel eens in discussie met andere moeders maar dan stond ik bij wijze van te bekvechten met een moeder en zat mijn zoon alweer te spelen met hem.
Daar ben ik dus gauw mee gestopt.
En werd het vechten tja dan ben ik ook zo''n moeder die zegt terugvechten.
Lepe-ana ik begrijp je wel hoor, ik woon in een echte volkswijk en hier is de werkelijkheid ook iets minder rooskleurig.
Het is eten of gegeten worden
Daar ben ik dus gauw mee gestopt.
En werd het vechten tja dan ben ik ook zo''n moeder die zegt terugvechten.
Lepe-ana ik begrijp je wel hoor, ik woon in een echte volkswijk en hier is de werkelijkheid ook iets minder rooskleurig.
Het is eten of gegeten worden
woensdag 23 september 2009 om 19:43
quote:luna1 schreef op 23 september 2009 @ 19:31:
Lepa_ana, ik ken een gezin waar het er zo aan toe gaat. Oudste broer ramt middelste broer om het minste of geringste, middelste broer doet dat bij zijn broertje. Vorige week zag ik op het pleintje dat de moeder middelste een flinke lel in zijn gezicht gaf. Gek he, dat die kinderen andere kinderen op het pleintje voor niets een trap of een dreun geven. Ze weten niet beter dan dat je problemen oplost met lichamelijk geweld.
Dan is dat wel het andere uiterste. Ik heb één kind en mijn kind sla ik niet. Punt uit. JE slaat je kinderen niet...maar aangezien hij geen broertjes/zusjes heeft moet ik hem wel weerbaar laten worden. Zelf initiatief nemen om te slaan/pesten/vechten is ook uit den boze (dat prent ik hem in..of hij dit ook nooit heeft gedaan durf ik niet te zeggen..ben er nooit bij) maar zelfverdediging zeker wel.
Verder gebeurt het sporadisch...geen klachten...ligt goed in de klas, dus wat dat betreft heb ik geen zorgen
Lepa_ana, ik ken een gezin waar het er zo aan toe gaat. Oudste broer ramt middelste broer om het minste of geringste, middelste broer doet dat bij zijn broertje. Vorige week zag ik op het pleintje dat de moeder middelste een flinke lel in zijn gezicht gaf. Gek he, dat die kinderen andere kinderen op het pleintje voor niets een trap of een dreun geven. Ze weten niet beter dan dat je problemen oplost met lichamelijk geweld.
Dan is dat wel het andere uiterste. Ik heb één kind en mijn kind sla ik niet. Punt uit. JE slaat je kinderen niet...maar aangezien hij geen broertjes/zusjes heeft moet ik hem wel weerbaar laten worden. Zelf initiatief nemen om te slaan/pesten/vechten is ook uit den boze (dat prent ik hem in..of hij dit ook nooit heeft gedaan durf ik niet te zeggen..ben er nooit bij) maar zelfverdediging zeker wel.
Verder gebeurt het sporadisch...geen klachten...ligt goed in de klas, dus wat dat betreft heb ik geen zorgen
woensdag 23 september 2009 om 19:49
Tegenwoordig zijn mensen zo snel op hun tenen getrapt als je wat zegt over hun kinderen, dat ik wel uitkijk om kinderen toe te spreken. Ik heb ouders zien ontploffen als iemand heel rustig iets aan het licht bracht over het gedrag van hun kind, dus ik kijk wel link uit.
Ik vertel mijn kinderen dat ze niet mogen slaan, maar wel terugslaan. Voorkomen is natuurlijk beter en ik hoop dat mijn kinderen wat zekerder overkomen waardoor de tegenpartij niet durft te slaan. Ik heb die uitstraling zelf namelijk wel gekregen. Vroeger was ik dunnig maar ik sloeg wel terug. Nu ben ik wat gespierder en ik kan flink boos kijken.
Later moet je ook met mensen werken waar je het niet zo mee kunt vinden en dan kun je ook niet gaan meppen of schreeuwen. Dat moeten die kinderen nog leren en dat zal niet makkelijk gaan.
Ik vertel mijn kinderen dat ze niet mogen slaan, maar wel terugslaan. Voorkomen is natuurlijk beter en ik hoop dat mijn kinderen wat zekerder overkomen waardoor de tegenpartij niet durft te slaan. Ik heb die uitstraling zelf namelijk wel gekregen. Vroeger was ik dunnig maar ik sloeg wel terug. Nu ben ik wat gespierder en ik kan flink boos kijken.
Later moet je ook met mensen werken waar je het niet zo mee kunt vinden en dan kun je ook niet gaan meppen of schreeuwen. Dat moeten die kinderen nog leren en dat zal niet makkelijk gaan.
woensdag 23 september 2009 om 19:50
Biekkie, dan gaat het ook goed. Maar ja, hij kent die kinderen natuurlijk al vanaf groep 1 en die kinderen zijn gewend aan zijn nukken, die kijken daar niet van op. "Oh, zo is hij nu eenmaal" wordt er vaak gezegd. En dat vind ik wel weer apart, dat hij gewoon genomen wordt zoals hij is en niet buiten de boot valt.
Met ouders ga ik vrijwel nooit in discussie. Ouders willen niks slechts over hun bloedjes horen, voor je het weet heb je een onaangenaam conflict. Vaak helpt "Ik ga eens een praatje maken met je moeder over je gedrag" al een eind hier. We hebben 1 keer een ouder erbij gehaald, de vader van dat jongetje een paar posts hierboven. En die verzuchtte alleen maar "Oh, is het weer zover..." en kwam het kind ophalen. Die is wel gewend dat er boze ouders aan de deur komen. Maar er iets aan doen, ho maar.
Met ouders ga ik vrijwel nooit in discussie. Ouders willen niks slechts over hun bloedjes horen, voor je het weet heb je een onaangenaam conflict. Vaak helpt "Ik ga eens een praatje maken met je moeder over je gedrag" al een eind hier. We hebben 1 keer een ouder erbij gehaald, de vader van dat jongetje een paar posts hierboven. En die verzuchtte alleen maar "Oh, is het weer zover..." en kwam het kind ophalen. Die is wel gewend dat er boze ouders aan de deur komen. Maar er iets aan doen, ho maar.
woensdag 23 september 2009 om 19:53
Nou Lepa, je mag dan concluderen dat mijn kind altijd alles correct uitpraat....helaas is dat idd niet zo.
Maar als iemand haar slaat gaat ze ABSOLUUT niet terugslaan.
En als zij iemand slaat mag diegene ook niet terugslaan.
Zij moet namelijk een weerbaar iemand worden zonder dat daar lichamelijk geweld bij komt kijken.
Daar heeft ze de capaciteiten voor. En dat leer ik haar.
Het is een slimme en vindingrijke kleuter.
En geen tokkie......
En dat maak jij je kind wel vind ik.
Maar als iemand haar slaat gaat ze ABSOLUUT niet terugslaan.
En als zij iemand slaat mag diegene ook niet terugslaan.
Zij moet namelijk een weerbaar iemand worden zonder dat daar lichamelijk geweld bij komt kijken.
Daar heeft ze de capaciteiten voor. En dat leer ik haar.
Het is een slimme en vindingrijke kleuter.
En geen tokkie......
En dat maak jij je kind wel vind ik.
woensdag 23 september 2009 om 19:54
quote:Faye_C schreef op 23 september 2009 @ 19:49:
Later moet je ook met mensen werken waar je het niet zo mee kunt vinden en dan kun je ook niet gaan meppen of schreeuwen. Dat moeten die kinderen nog leren en dat zal niet makkelijk gaan.Daarom gaat mijn zoon ook op weerbaarheids/sociale vaardigheidstraining. Niet omdat hij mept, maar omdat hij geen weerwoord durft te geven, laat staan zich te verdedigen. En ik heb het liefst dat hij zich op een niet-agressieve manier leert weerwoord te geven en zich te verdedigen.
Later moet je ook met mensen werken waar je het niet zo mee kunt vinden en dan kun je ook niet gaan meppen of schreeuwen. Dat moeten die kinderen nog leren en dat zal niet makkelijk gaan.Daarom gaat mijn zoon ook op weerbaarheids/sociale vaardigheidstraining. Niet omdat hij mept, maar omdat hij geen weerwoord durft te geven, laat staan zich te verdedigen. En ik heb het liefst dat hij zich op een niet-agressieve manier leert weerwoord te geven en zich te verdedigen.
woensdag 23 september 2009 om 19:58
Luna, als je kind zich niet zelf kan verweren vind ik dat je als moeder alle recht hebt om je in een conflict te moeien hoor!
Buiten dat je moederhart getroffen wordt als je je kind gekleineerd ziet worden, lijkt het me ook nog slechter voor de weerbaarheid van een kind als je hem altijd maar aan zijn lot overlaat in discussiesituatie's.
Hardstikke goed dat je je zoon op zo'n cursus doet.
Ik hoop dat het snel effect heeft..
Buiten dat je moederhart getroffen wordt als je je kind gekleineerd ziet worden, lijkt het me ook nog slechter voor de weerbaarheid van een kind als je hem altijd maar aan zijn lot overlaat in discussiesituatie's.
Hardstikke goed dat je je zoon op zo'n cursus doet.
Ik hoop dat het snel effect heeft..
woensdag 23 september 2009 om 19:59
Nogmaals Neele ik vind het prima dat jij je dochter zo opvoedt...moet je helemaal zelf weten... maar om te concluderen dat het een kind een tokkie is als ie voor zichzelf opkomt is hetzelfde als dat ik zou zeggen dat je kind m.i. eigenlijk een watje is.. een ietwat kromme redenering van jouw kant:
Want wat is de definitie van een tokkie? Mijn idee bij een tokkie is: achterstandswijk, ouders laag opgeleid en/of zitten in de bijstand...huishouden met weinig geld en totaal geen normen en waarden...
Ik voel me totaal niet aangesproken, ik val in geen van bovengenoemde 'categorieën'.
Want wat is de definitie van een tokkie? Mijn idee bij een tokkie is: achterstandswijk, ouders laag opgeleid en/of zitten in de bijstand...huishouden met weinig geld en totaal geen normen en waarden...
Ik voel me totaal niet aangesproken, ik val in geen van bovengenoemde 'categorieën'.
woensdag 23 september 2009 om 20:05
Lepa_ana, je kind verplichten (want dat doe je) om een conflict met geweld op te lossen, noem ik geen weerbaarheid. Hoe ontzettend beschadigd ben jij in je leven dat je denkt dat geweld het beste middel is om je staande te houden in de wereld? daarbij, denk je serieus dat je kind, dat nu leert dat geweld volkomen normaal is in een ruzie, bij de stelling alleen terugslaan blijft? Je leert hem zelfvertrouwen te ontlenen aan geweld. Er komt gegarandeerd een moment dat hij vast de aanval inzet voordat iemand ook maar iets doet. Of als iemand verkeerd naar hem kijkt, een grapje maakt dat niet goed aankomt etc. En dan?
woensdag 23 september 2009 om 20:06
woensdag 23 september 2009 om 20:06
Mijn kind is 4. Ons appartementencomplex wordt omgeven door 3 drukke straten en 1 iets minder drukke straat. Wij hebben een binnenplein op niveau 1 (boven de parkeerplaatsen), waar je eenvoudig over 'de rand' kan klimmen. Om die reden ben ik of mijn vrouw er altijd bij als hij buiten speelt. Ons kind heeft een ontwikkelingsvoorsprong, is verbaal sterk en kan goed voor zichzelf opkomen op een assertieve manier. (dus niet agressief)
- ik heb als kind best weleens gevochten, maar ik heb van mijn ouders altijd geleerd om het uit te praten. Dat sociaal wenselijke gedrag probeer ik mijn kind ook bij te brengen. Ik stimuleer hem niet om te gaan vechten. -
De meeste kinderen in onze omgeving zijn verbazend sociaal en hoewel ze bijna allemaal een stuk ouder zijn, gaan ze leuk met hem om.
Soms speelt hij in speeltuinen met kinderen die hij niet goed kent en die kinderen zijn niet altijd even vriendelijk. Ik houd afstand en ik kijk altijd eerst of ze het zelf kunnen oplossen. Als dat niet lukt, dan loop ik erop af en zeg er iets van. Daarbij probeer ik neutraal te blijven, als er twee ruzie hebben dan hebben er twee schuld en als mijn kind iets uitlokt dan spreek ik hem erop aan.
Ik grijp alleen in als een groep kinderen een kind plaagt of als een oud kind ruzie maakt met een jong kind. Als dit kinderen zijn waar mijn kind mee speelt, dan zeg ik er ook iets van als mijn kind geen dader of slachtoffer is, maar 'toeschouwer'.
Ik houd niet van kinderen die liegen, daarom zou ik geneigd zijn om in het geval van Starshine verhaal te halen bij de BSO.
- ik heb als kind best weleens gevochten, maar ik heb van mijn ouders altijd geleerd om het uit te praten. Dat sociaal wenselijke gedrag probeer ik mijn kind ook bij te brengen. Ik stimuleer hem niet om te gaan vechten. -
De meeste kinderen in onze omgeving zijn verbazend sociaal en hoewel ze bijna allemaal een stuk ouder zijn, gaan ze leuk met hem om.
Soms speelt hij in speeltuinen met kinderen die hij niet goed kent en die kinderen zijn niet altijd even vriendelijk. Ik houd afstand en ik kijk altijd eerst of ze het zelf kunnen oplossen. Als dat niet lukt, dan loop ik erop af en zeg er iets van. Daarbij probeer ik neutraal te blijven, als er twee ruzie hebben dan hebben er twee schuld en als mijn kind iets uitlokt dan spreek ik hem erop aan.
Ik grijp alleen in als een groep kinderen een kind plaagt of als een oud kind ruzie maakt met een jong kind. Als dit kinderen zijn waar mijn kind mee speelt, dan zeg ik er ook iets van als mijn kind geen dader of slachtoffer is, maar 'toeschouwer'.
Ik houd niet van kinderen die liegen, daarom zou ik geneigd zijn om in het geval van Starshine verhaal te halen bij de BSO.
woensdag 23 september 2009 om 20:25
quote:HotCherryPoptart schreef op 23 september 2009 @ 20:05:
Lepa_ana, je kind verplichten (want dat doe je) om een conflict met geweld op te lossen, noem ik geen weerbaarheid. Hoe ontzettend beschadigd ben jij in je leven dat je denkt dat geweld het beste middel is om je staande te houden in de wereld? daarbij, denk je serieus dat je kind, dat nu leert dat geweld volkomen normaal is in een ruzie, bij de stelling alleen terugslaan blijft? Je leert hem zelfvertrouwen te ontlenen aan geweld. Er komt gegarandeerd een moment dat hij vast de aanval inzet voordat iemand ook maar iets doet. Of als iemand verkeerd naar hem kijkt, een grapje maakt dat niet goed aankomt etc. En dan? Hoezo beschadigd? Sorry, maar in wat voor utopie leef jij eigenlijk? Dat jouw wijkje/straatje alles idyllisch lijkt, betekent niet dat dit in real life ook zo is. Als je zelfverdediging al reduceert tot vorm van psychische beschadiging is er bij jou mijn inziens ook iets ernstig mis.
Lepa_ana, je kind verplichten (want dat doe je) om een conflict met geweld op te lossen, noem ik geen weerbaarheid. Hoe ontzettend beschadigd ben jij in je leven dat je denkt dat geweld het beste middel is om je staande te houden in de wereld? daarbij, denk je serieus dat je kind, dat nu leert dat geweld volkomen normaal is in een ruzie, bij de stelling alleen terugslaan blijft? Je leert hem zelfvertrouwen te ontlenen aan geweld. Er komt gegarandeerd een moment dat hij vast de aanval inzet voordat iemand ook maar iets doet. Of als iemand verkeerd naar hem kijkt, een grapje maakt dat niet goed aankomt etc. En dan? Hoezo beschadigd? Sorry, maar in wat voor utopie leef jij eigenlijk? Dat jouw wijkje/straatje alles idyllisch lijkt, betekent niet dat dit in real life ook zo is. Als je zelfverdediging al reduceert tot vorm van psychische beschadiging is er bij jou mijn inziens ook iets ernstig mis.
woensdag 23 september 2009 om 20:32
quote:lepa_ana schreef op 23 september 2009 @ 20:25:
[...]
Hoezo beschadigd? Sorry, maar in wat voor utopie leef jij eigenlijk? Dat jouw wijkje/straatje alles idyllisch lijkt, betekent niet dat dit in real life ook zo is. Als je zelfverdediging al reduceert tot vorm van psychische beschadiging is er bij jou mijn inziens ook iets ernstig mis.Nou niet alle is hier geweldig als je dat denkt en in utopie leef ik zeker niet. Maar je kind dwingen (hij moet tenslotte) geweld met geweld op te lossen is toch behoorlijk verknipt te noemen. Wat jij omschrijft is geen zelfverdediging. Wat jij omschrijft is je kind aanleren dat geweld de beste (wat heet, in jouw opinie de enige) oplossing is. Dat noem ik je kind psychisch beschadigen.
[...]
Hoezo beschadigd? Sorry, maar in wat voor utopie leef jij eigenlijk? Dat jouw wijkje/straatje alles idyllisch lijkt, betekent niet dat dit in real life ook zo is. Als je zelfverdediging al reduceert tot vorm van psychische beschadiging is er bij jou mijn inziens ook iets ernstig mis.Nou niet alle is hier geweldig als je dat denkt en in utopie leef ik zeker niet. Maar je kind dwingen (hij moet tenslotte) geweld met geweld op te lossen is toch behoorlijk verknipt te noemen. Wat jij omschrijft is geen zelfverdediging. Wat jij omschrijft is je kind aanleren dat geweld de beste (wat heet, in jouw opinie de enige) oplossing is. Dat noem ik je kind psychisch beschadigen.
woensdag 23 september 2009 om 20:33
En nogmaals, wat ga je doen als je kind besluit dat de aanval de beste verdediging is? Als hij iemand in elkaar mept die tegen hem aanstootte? Of iemand die een grapje maakte dat hem niet beviel? Wat ga je doen als je kind besluit toch die pester te worden? Ga je dan zeggen dat geweld geen oplossing is?
woensdag 23 september 2009 om 20:35
Ik woon tegenover een speeltuin in een woonwijk. Mijn kinderen van 3 1/2 en bijna 6 spelen daar gewoon zelfstandig. De andere kinderen in de buurt zijn een stukje ouder en hebben speelgedrag waar ik niet altijd achter sta. Veel vechten, belachelijk taalgebruik. Toch zijn dat wel de vriendjes van mijn kinderen. Ik bemoei me niet met de andere kinderen. Als hun ouders erbij staan terwijl ze elkaar de harsens inslaan en niet vinden dat ze in moeten grijpen, waarom ik dan wel. Ik zeg er hoogstens wat van, maar luisteren doen ze niet. Daarom vind ik het veel effectiever om mijn kinderen te leren niet met die spelletjes mee te doen. Ze te leren welk gedrag ik van ze verwacht. Houden mijn kinderen zich niet aan mijn regels, dan grijp ik wel in. Spreek ik ze aan op hun eigen gedrag. Worden mijn kinderen geplaagd, hoor ik ze aan en dat is meestal genoeg. Vind ik het te ver gaan, spreek ik de andere kinderen aan. Op zich gaat dit goed, en kan ik alleen maar zeggen dat mijn kinderen heel goed weten aan welk gedrag ze niet mee moeten doen.
...
woensdag 23 september 2009 om 20:41
Tokkie zijn heeft mijns inziens niets met wijk, status of sociale achtergrond te maken.
Gezien het feit dat jij zegt dat dat allemaal in orde is bij jullie blijkt dat wel.
Want in mijn ogen blijf je een tokkie.
Je kind dwingen iemand terug te slaan.
Als hij niet zo intelligent is als jij en hij moet naar het VMBO komt hij jochies tegen die een mes op zak hebben (komt op andere scholen ook voor maar hier in Amsterdam iets meer op vmbo's helaas).
MOET hij dan ook een mes meenemen?
Als iemand bij jullie op de stoep kakt, doe jij dat dan ook terug?
Ik ben niet echt van de spreekwoorden maar "wat gij niet wil dat u geschiedt etc." lijkt me hier erg op zijn plaats.
Ik vind het nu al zielig dat jouw kind opgevoed wordt tot een watje eerste klas ("nee, ik wilde helemaal niet terugspugen, het MOET van mijn moeder") dat niet echt geliefd zal zijn.
Oplossingsgericht te werk gaan wordt hem niet bijgebracht.
De dag dat hij een vervelende klasgenoot een beuk terug verkoopt en na schooltijd tegen diens grote broer aanloopt komt ook nog wel lijkt me.
Gezien het feit dat jij zegt dat dat allemaal in orde is bij jullie blijkt dat wel.
Want in mijn ogen blijf je een tokkie.
Je kind dwingen iemand terug te slaan.
Als hij niet zo intelligent is als jij en hij moet naar het VMBO komt hij jochies tegen die een mes op zak hebben (komt op andere scholen ook voor maar hier in Amsterdam iets meer op vmbo's helaas).
MOET hij dan ook een mes meenemen?
Als iemand bij jullie op de stoep kakt, doe jij dat dan ook terug?
Ik ben niet echt van de spreekwoorden maar "wat gij niet wil dat u geschiedt etc." lijkt me hier erg op zijn plaats.
Ik vind het nu al zielig dat jouw kind opgevoed wordt tot een watje eerste klas ("nee, ik wilde helemaal niet terugspugen, het MOET van mijn moeder") dat niet echt geliefd zal zijn.
Oplossingsgericht te werk gaan wordt hem niet bijgebracht.
De dag dat hij een vervelende klasgenoot een beuk terug verkoopt en na schooltijd tegen diens grote broer aanloopt komt ook nog wel lijkt me.
woensdag 23 september 2009 om 20:43
Mijn kind wordt geen pester, simpelweg omdat dat niet zijn aard is. Ook wordt hij geen pester, omdat ik hem dat niet aanleer. Per slot van rekening zijn kinderen het product van hun ouders, en mijn 'product' wordt niet zo. Verder is mijn kind verbaal sterk ontwikkeld, meningsverschillen worden grotendeels verbaal opgelost (uiteraard zonder gescheld).
Indien een kind tegen hem stoot of er is een ongeluk dan 'ramt hij er niet op los' (uitstekend voorbeeld 'van een mug een olifant maken'). Kan gebeuren.
Als jongetjes op het schoolplein hem beginnen te slaan dan wil ik zeker dat hij van zich afbijt en terug schopt of slaat. Echt wel! Niemand is beter dan hij en dat betekent dat niemand het recht heeft hem expres 'een haartje' te krenken! Daarom wordt hij dus ook niet gepest, want met hem valt niet te sollen.
Kortom: Ik vind dat Mijn manier van opvoeden zeker werkt.
En om on topic te gaan en in te gaan op de vraag van TO: Dit is ''hoe ver ik ga'' (niet ver dus) om mijn kind bij te springen. Door hem te leren van zich af te bijten en indien nodig zelfverdediging toe te passen.
@ Hotcherrypoptaart & neele: Ik hoop oprecht dat jullie manier van opvoeden voor jullie kinderen wél gewoon werkt (ondanks dat ik daar vraagtekens bij zet) en dat jullie kinderen op hun eigen manier prima van zich kunnen afbijten op school/speelplaats/etc.
Indien een kind tegen hem stoot of er is een ongeluk dan 'ramt hij er niet op los' (uitstekend voorbeeld 'van een mug een olifant maken'). Kan gebeuren.
Als jongetjes op het schoolplein hem beginnen te slaan dan wil ik zeker dat hij van zich afbijt en terug schopt of slaat. Echt wel! Niemand is beter dan hij en dat betekent dat niemand het recht heeft hem expres 'een haartje' te krenken! Daarom wordt hij dus ook niet gepest, want met hem valt niet te sollen.
Kortom: Ik vind dat Mijn manier van opvoeden zeker werkt.
En om on topic te gaan en in te gaan op de vraag van TO: Dit is ''hoe ver ik ga'' (niet ver dus) om mijn kind bij te springen. Door hem te leren van zich af te bijten en indien nodig zelfverdediging toe te passen.
@ Hotcherrypoptaart & neele: Ik hoop oprecht dat jullie manier van opvoeden voor jullie kinderen wél gewoon werkt (ondanks dat ik daar vraagtekens bij zet) en dat jullie kinderen op hun eigen manier prima van zich kunnen afbijten op school/speelplaats/etc.
woensdag 23 september 2009 om 20:56
In huize Haaasje 3 jongetjes aanwezig met als oudste een aspergertje (wat komt het toch veel voor hè?, al die bijzondere kinderen toch).
Als ze met z`n drietjes conflicten hebben mogen ze die zelf oplossen, met woorden welteverstaan. Slaan en schoppen mag niet. Ik vind trouwens woorden als :"sukkel" en "stommert"niet oké. Vooral dat sukkel, god wat heb ik daar een hekel aan.
Ze moeten conflicten met woorden oplossen met als uitzondering de etterbak die het bijna dagelijks flikt om oudste te grazen te nemen. Dan betrap ik mezelf er wel es op dat ik zeg: "en anders geef je `m een lel, dat rotjoch". Oepsss.
Ik vind ouders tegenwoordig ongelooflijk defensief als het om hun kind gaat (misschien ben ik het zelf ook wel?) Je mag een kind nergens meer op aanspreken en je moét overal een ouder bijhalen. Nou als ik aso gedrag zie, ga ik naar het kind. Dat werkt heel goed.
Met het risico dat ouder "effe verháál komt halen" maar dat vind ik oké! Anderen mogen mijn kind ook ergens op aan spreken.
Als het op een normale toon kan tenminste.
Ach... we doen allemaal ons best toch??
Als ze met z`n drietjes conflicten hebben mogen ze die zelf oplossen, met woorden welteverstaan. Slaan en schoppen mag niet. Ik vind trouwens woorden als :"sukkel" en "stommert"niet oké. Vooral dat sukkel, god wat heb ik daar een hekel aan.
Ze moeten conflicten met woorden oplossen met als uitzondering de etterbak die het bijna dagelijks flikt om oudste te grazen te nemen. Dan betrap ik mezelf er wel es op dat ik zeg: "en anders geef je `m een lel, dat rotjoch". Oepsss.
Ik vind ouders tegenwoordig ongelooflijk defensief als het om hun kind gaat (misschien ben ik het zelf ook wel?) Je mag een kind nergens meer op aanspreken en je moét overal een ouder bijhalen. Nou als ik aso gedrag zie, ga ik naar het kind. Dat werkt heel goed.
Met het risico dat ouder "effe verháál komt halen" maar dat vind ik oké! Anderen mogen mijn kind ook ergens op aan spreken.
Als het op een normale toon kan tenminste.
Ach... we doen allemaal ons best toch??
woensdag 23 september 2009 om 21:00
Ik heb persoonlijk erg veel aan BGB's tip gehad:
Probeer het eerst met praten op te lossen, en als dat niets uithaalt, mag je best wel van je afbijten.
MAAR: dan moet je ook wel verantwoordelijkheid nemen voor je daden; dus incasseren dat je ook straf kan krijgen van de juf omdat je een klap gaf.
Soms zet je ettertjes nou eenmaal wat beter op hun nummer met een klap terug.
Nouja, dit is hoe ik het een beetje toepas.
Probeer het eerst met praten op te lossen, en als dat niets uithaalt, mag je best wel van je afbijten.
MAAR: dan moet je ook wel verantwoordelijkheid nemen voor je daden; dus incasseren dat je ook straf kan krijgen van de juf omdat je een klap gaf.
Soms zet je ettertjes nou eenmaal wat beter op hun nummer met een klap terug.
Nouja, dit is hoe ik het een beetje toepas.
