Relaties
alle pijlers
Ben ik gemeen en egoïstisch?
zaterdag 26 september 2009 om 23:46
Sinds een maand of 8 heb ik een vriend. Wij wonen niet samen, ofschoon hij in de praktijk bijna altijd bij mij is.
Hij is zo vaak bij mij dat hij zijn eigen huis heeft verhuurd aan 2 collega's van hem. Hij heeft zelf daar nog een kleine slaapkamer.
Morgen komt zijn zoon van 13. Zoon woont in het buitenland, ze zien elkaar niet veel. Het is ruim een jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst zagen.
Nu komt hij dus 2 weken bij papa logeren. Dat is leuk voor ze, ze kijken er allebei erg naar uit.
Toen die plannen werden gemaakt heb ik hem gevraagd waar hij dan denkt te verblijven met zijn zoon. In zijn eigen huis heeft hij geen ruimte.
De komende 2 weken zullen ze dus samen logeren bij de ouders van mijn vriend.
Ik voel me een beetje schuldig.
Aan de ene kant vind ik dat ik in mijn recht sta. Het is mijn huis, we wonen niet officieel samen. Ik heb geen kinderen om de eenvoudige reden dat ik ze niet wil, dus ook die van hem niet.
Ik moet er echt niet aan denken om een 13 jarige 2 weken om me heen te hebben. En ik heb hem voor dit soort situatie's gewaarschuwd toen hij besloot die 2e huisgenoot te nemen.
De andere kant is dat ik een beetje het gevoel heb dat ik hem de deur uit heb geschopt. Zoon en grootouders vinden het een prachtregeling, maar mijn vriend wordt na een uur al gek van zijn moeder. Laat staan na 2 weken.
Mochten we op een gegeven moment besluiten om echt officieel te gaan samenwonen (daar ben ik nog lang niet aan toe) dan begrijp ik dat ik zijn zoon met enige regelmaat met open armen moet ontvangen. Dat zal ik ook doen. Natuurlijk.
Maar zou ik dat eigenlijk nu al moeten doen?
Ben ik gemeen en egoïstisch?
Ik ben zo benieuwd wat jullie ervan vinden.
Hij is zo vaak bij mij dat hij zijn eigen huis heeft verhuurd aan 2 collega's van hem. Hij heeft zelf daar nog een kleine slaapkamer.
Morgen komt zijn zoon van 13. Zoon woont in het buitenland, ze zien elkaar niet veel. Het is ruim een jaar geleden dat ze elkaar voor het laatst zagen.
Nu komt hij dus 2 weken bij papa logeren. Dat is leuk voor ze, ze kijken er allebei erg naar uit.
Toen die plannen werden gemaakt heb ik hem gevraagd waar hij dan denkt te verblijven met zijn zoon. In zijn eigen huis heeft hij geen ruimte.
De komende 2 weken zullen ze dus samen logeren bij de ouders van mijn vriend.
Ik voel me een beetje schuldig.
Aan de ene kant vind ik dat ik in mijn recht sta. Het is mijn huis, we wonen niet officieel samen. Ik heb geen kinderen om de eenvoudige reden dat ik ze niet wil, dus ook die van hem niet.
Ik moet er echt niet aan denken om een 13 jarige 2 weken om me heen te hebben. En ik heb hem voor dit soort situatie's gewaarschuwd toen hij besloot die 2e huisgenoot te nemen.
De andere kant is dat ik een beetje het gevoel heb dat ik hem de deur uit heb geschopt. Zoon en grootouders vinden het een prachtregeling, maar mijn vriend wordt na een uur al gek van zijn moeder. Laat staan na 2 weken.
Mochten we op een gegeven moment besluiten om echt officieel te gaan samenwonen (daar ben ik nog lang niet aan toe) dan begrijp ik dat ik zijn zoon met enige regelmaat met open armen moet ontvangen. Dat zal ik ook doen. Natuurlijk.
Maar zou ik dat eigenlijk nu al moeten doen?
Ben ik gemeen en egoïstisch?
Ik ben zo benieuwd wat jullie ervan vinden.
zondag 27 september 2009 om 07:26
zondag 27 september 2009 om 07:31
quote:JaneDoe1 schreef op 27 september 2009 @ 01:44:
[...]
Ik denk dat ik het makkelijker zou vinden als zijn zoon wel 3 was. Volgens mij kun je dan niet zo veel mis.
Volgens mij vergis je je daar in. Want als zo'n peuter gaat jengelen of met zijn vieze handjes aan jouw spullen gaat zitten of met 'n pen op jouw nieuwe bankstel schrijft en de stoom uit je oren komt van irritatie en woede, hoe roep je hem dan tot de orde zonder dat z'n vader flipt?
Echt, 100 keer liever 'n puber wat mij betreft, daar kun je vaak best mee praten en bovendien behoeven die ook geen babysit meer.
[...]
Ik denk dat ik het makkelijker zou vinden als zijn zoon wel 3 was. Volgens mij kun je dan niet zo veel mis.
Volgens mij vergis je je daar in. Want als zo'n peuter gaat jengelen of met zijn vieze handjes aan jouw spullen gaat zitten of met 'n pen op jouw nieuwe bankstel schrijft en de stoom uit je oren komt van irritatie en woede, hoe roep je hem dan tot de orde zonder dat z'n vader flipt?
Echt, 100 keer liever 'n puber wat mij betreft, daar kun je vaak best mee praten en bovendien behoeven die ook geen babysit meer.
zondag 27 september 2009 om 07:32
Ik vind dit de perfecte oplossing. Zijn zoon (zo zou je het beter kunnen omschrijven als dat kind) moet zijn vader natuurlijk ook weer aftasten en leren kennen na zo'n tijd. Dat kun je m.i. beter doen in een vertrouwde omgeving dan in een omgeving waarin je ook nog eens de vriendin van je vader moet leren kennen.
zondag 27 september 2009 om 07:34
quote:floor72 schreef op 27 september 2009 @ 04:02:
JaneDoe, als jij kiest voor een man met kind(eren) dan heb je het daar mee te doen! Klaar!
Die man koos voor 'n vrouw die geen kinderen wil en ipv zijn eigen woning vrij te houden, koos hij ervoor bij haar in te trekken. Vind dat ie 't dus keurig oplost door zijn kind elders te ontvangen.
Zelfs al klikt het tussen TO en het kind, dan nog is het 'n hele opgave om 2 hele weken 'n logé in je huis te hebben: visite en vis blijft maar 3 dagen fris.
JaneDoe, als jij kiest voor een man met kind(eren) dan heb je het daar mee te doen! Klaar!
Die man koos voor 'n vrouw die geen kinderen wil en ipv zijn eigen woning vrij te houden, koos hij ervoor bij haar in te trekken. Vind dat ie 't dus keurig oplost door zijn kind elders te ontvangen.
Zelfs al klikt het tussen TO en het kind, dan nog is het 'n hele opgave om 2 hele weken 'n logé in je huis te hebben: visite en vis blijft maar 3 dagen fris.
zondag 27 september 2009 om 07:48
JaneDoe, ik dacht al dat er zoiets achter zat als 'angst'. Maar je zult merken dat een 13 jarige gewoon kan praten en ook kan luisteren. Dat zijn geen rondrennende, gillende kleintjes meer.
Weet je, misschien vind je het na het eerste etentje wel meevallen en zul je meer tijd doorbrengen met je vriend en zoon in die twee weken. Verder heb je het best goed geregeld.
Ik ben (was) ook niet zo'n kindervriend en ik kreeg er 3. Nu heb ik er ook 3 stiefkinderen bij gekregen van mijn partner. Ze wonen hier niet, maar komen wel natuurlijk. Ik was daar best nerveus onder, tja ik en andermans kinderen. Maar het gaat prima en ik kan er goed mee overweg.
Weet je, misschien vind je het na het eerste etentje wel meevallen en zul je meer tijd doorbrengen met je vriend en zoon in die twee weken. Verder heb je het best goed geregeld.
Ik ben (was) ook niet zo'n kindervriend en ik kreeg er 3. Nu heb ik er ook 3 stiefkinderen bij gekregen van mijn partner. Ze wonen hier niet, maar komen wel natuurlijk. Ik was daar best nerveus onder, tja ik en andermans kinderen. Maar het gaat prima en ik kan er goed mee overweg.
zondag 27 september 2009 om 08:05
Jullie wonen niet (officieel) samen, maar je zegt wel dat hij praktisch altijd bij jou is. Hoe noem je dat dan???
Nou werk ik op een middelbare school, dus ga wel dagelijks met jongeren om...en ik vind het wel leuk. Een jongen van 13 is vast al een beetje aan het puberen...extra gevoelig, dus laat hem in vredesnaam niet merken "dat je niet zo dol op kinderen bent"....
Zet Qmusic op, wie weet hebben jullie dezelfde muzieksmaak (weer iets om over te kletsen).
Nou werk ik op een middelbare school, dus ga wel dagelijks met jongeren om...en ik vind het wel leuk. Een jongen van 13 is vast al een beetje aan het puberen...extra gevoelig, dus laat hem in vredesnaam niet merken "dat je niet zo dol op kinderen bent"....
Zet Qmusic op, wie weet hebben jullie dezelfde muzieksmaak (weer iets om over te kletsen).
zondag 27 september 2009 om 08:44
quote:JaneDoe1 schreef op 27 september 2009 @ 00:53:
Mijn weigering om ze hier te laten logeren zal dus ook wel een beetje voortkomen uit angst.
Ik denk dat dit het antwoord is op je vraag of je gemeen en egoïstisch bent.
Je woont niet met je vriend samen, omdat je er "zo ontzettend nog niet aan toe bent" maar je vriend heeft wel 2 onderhuurders (en hij zelf daardoor nog een kleine slaapkamer heeft) omdat hij "in de praktijk altijd bij jou is". Dat is een tikkeltje tegenstrijdig en ik kan mij zo voorstellen dat jouw vriend dit ook zo voelt (maar wellicht niet uitspreekt).
Zelf had ik mijn onderhuurders gevraagd om voor 2 weken een ander onderkomen te zoeken. Ik neem aan dat het niet een paar dagen geleden is geregeld dat zijn zoon zou komen, dus de onderhuurders zouden voldoende tijd hebben gehad om iets anders te kunnen regelen.
Zoon komt logeren maar wordt bij opa en oma ondergebracht (terwijl pa "al na een uur gek wordt van zijn moeder"), hoewel pa wel een eigen huis heeft (maar vanwege onderhuurders geen plek) en een vaste vriendin (waar hij nagenoeg onofficieel mee samenwoont maar die simpel gezegd "gewoon bang is en er niet aan zou moeten denken om een kind 2 weken om zich heen te moeten hebben"). Dat zal niet alleen bij de moeder van de zoon vraagtekens zetten maar ook bij een 13-jarig kind.
Verder vind ik het geen excuus om je kind een jaar lang niet te zien omdat hij in het buitenland woont.
Vraagje aan TO: stel dat zoon wel bij zijn vader zou moeten gaan wonen (om wat voor reden dan ook). Is dat dan voor jou een reden om van gedachte te wisselen over het voortbestaan van jouw relatie met deze man?
Mijn weigering om ze hier te laten logeren zal dus ook wel een beetje voortkomen uit angst.
Ik denk dat dit het antwoord is op je vraag of je gemeen en egoïstisch bent.
Je woont niet met je vriend samen, omdat je er "zo ontzettend nog niet aan toe bent" maar je vriend heeft wel 2 onderhuurders (en hij zelf daardoor nog een kleine slaapkamer heeft) omdat hij "in de praktijk altijd bij jou is". Dat is een tikkeltje tegenstrijdig en ik kan mij zo voorstellen dat jouw vriend dit ook zo voelt (maar wellicht niet uitspreekt).
Zelf had ik mijn onderhuurders gevraagd om voor 2 weken een ander onderkomen te zoeken. Ik neem aan dat het niet een paar dagen geleden is geregeld dat zijn zoon zou komen, dus de onderhuurders zouden voldoende tijd hebben gehad om iets anders te kunnen regelen.
Zoon komt logeren maar wordt bij opa en oma ondergebracht (terwijl pa "al na een uur gek wordt van zijn moeder"), hoewel pa wel een eigen huis heeft (maar vanwege onderhuurders geen plek) en een vaste vriendin (waar hij nagenoeg onofficieel mee samenwoont maar die simpel gezegd "gewoon bang is en er niet aan zou moeten denken om een kind 2 weken om zich heen te moeten hebben"). Dat zal niet alleen bij de moeder van de zoon vraagtekens zetten maar ook bij een 13-jarig kind.
Verder vind ik het geen excuus om je kind een jaar lang niet te zien omdat hij in het buitenland woont.
Vraagje aan TO: stel dat zoon wel bij zijn vader zou moeten gaan wonen (om wat voor reden dan ook). Is dat dan voor jou een reden om van gedachte te wisselen over het voortbestaan van jouw relatie met deze man?
zondag 27 september 2009 om 09:00
Goed, ten eerste vind ik je niet egoïstisch, je drukt je wel wat ongelukkig uit.
Ik zou het persoonlijk pas een ontzettend achterlijke zet vinden wanneer het kind zijn vader na een heel jaar (! ) weer ziet, en dan meteen bij de vriendin van zijn vader wordt gezet. Opa en oma is echt een veel betere keuze. Dan moet je vriend maar even op z'n tanden bijten.
En 2 uitjes vind ik echt niet te weinig, het kind zal hoogstwaarschijnlijk helemaal niet op jou zitten te wachten. Zal veel te blij zijn om leuke dingen met papa te gaan doen, daar hoeft geen vreemde bij te zijn.
Vind het eerlijk gezegd überhaupt erg vreemd dat bij jou blijven een optie was terwijl er zoveel andere mogelijkheden zijn.
Ik zou het persoonlijk pas een ontzettend achterlijke zet vinden wanneer het kind zijn vader na een heel jaar (! ) weer ziet, en dan meteen bij de vriendin van zijn vader wordt gezet. Opa en oma is echt een veel betere keuze. Dan moet je vriend maar even op z'n tanden bijten.
En 2 uitjes vind ik echt niet te weinig, het kind zal hoogstwaarschijnlijk helemaal niet op jou zitten te wachten. Zal veel te blij zijn om leuke dingen met papa te gaan doen, daar hoeft geen vreemde bij te zijn.
Vind het eerlijk gezegd überhaupt erg vreemd dat bij jou blijven een optie was terwijl er zoveel andere mogelijkheden zijn.
Ja, dat vind ik echt.
zondag 27 september 2009 om 09:02
quote:paloma schreef op 27 september 2009 @ 08:44:
[...]
Ik denk dat dit het antwoord is op je vraag of je gemeen en egoïstisch bent.
Je woont niet met je vriend samen, omdat je er "zo ontzettend nog niet aan toe bent" maar je vriend heeft wel 2 onderhuurders (en hij zelf daardoor nog een kleine slaapkamer heeft) omdat hij "in de praktijk altijd bij jou is". Dat is een tikkeltje tegenstrijdig en ik kan mij zo voorstellen dat jouw vriend dit ook zo voelt (maar wellicht niet uitspreekt).
Zelf had ik mijn onderhuurders gevraagd om voor 2 weken een ander onderkomen te zoeken. Ik neem aan dat het niet een paar dagen geleden is geregeld dat zijn zoon zou komen, dus de onderhuurders zouden voldoende tijd hebben gehad om iets anders te kunnen regelen.
Zoon komt logeren maar wordt bij opa en oma ondergebracht (terwijl pa "al na een uur gek wordt van zijn moeder"), hoewel pa wel een eigen huis heeft (maar vanwege onderhuurders geen plek) en een vaste vriendin (waar hij nagenoeg onofficieel mee samenwoont maar die simpel gezegd "gewoon bang is en er niet aan zou moeten denken om een kind 2 weken om zich heen te moeten hebben"). Dat zal niet alleen bij de moeder van de zoon vraagtekens zetten maar ook bij een 13-jarig kind.
Verder vind ik het geen excuus om je kind een jaar lang niet te zien omdat hij in het buitenland woont.
Vraagje aan TO: stel dat zoon wel bij zijn vader zou moeten gaan wonen (om wat voor reden dan ook). Is dat dan voor jou een reden om van gedachte te wisselen over het voortbestaan van jouw relatie met deze man?
Als je 'n huis huurt lijkt me dat je het niet pikt als de eigenaar je voor 2 weken de straat op schopt. Ipv bij zijn ouders had de partner van TO ook gewoon 'n vakantiehuisje kunnen huren. Daar heeft ie alleentijd met z'n zoon zonder dat anderen er zich tegen aan kunnen bemoeien.
En als TO verstandig is blijft ze latten, in elk geval tot zolang de zoon op eigen benen kan staan.
[...]
Ik denk dat dit het antwoord is op je vraag of je gemeen en egoïstisch bent.
Je woont niet met je vriend samen, omdat je er "zo ontzettend nog niet aan toe bent" maar je vriend heeft wel 2 onderhuurders (en hij zelf daardoor nog een kleine slaapkamer heeft) omdat hij "in de praktijk altijd bij jou is". Dat is een tikkeltje tegenstrijdig en ik kan mij zo voorstellen dat jouw vriend dit ook zo voelt (maar wellicht niet uitspreekt).
Zelf had ik mijn onderhuurders gevraagd om voor 2 weken een ander onderkomen te zoeken. Ik neem aan dat het niet een paar dagen geleden is geregeld dat zijn zoon zou komen, dus de onderhuurders zouden voldoende tijd hebben gehad om iets anders te kunnen regelen.
Zoon komt logeren maar wordt bij opa en oma ondergebracht (terwijl pa "al na een uur gek wordt van zijn moeder"), hoewel pa wel een eigen huis heeft (maar vanwege onderhuurders geen plek) en een vaste vriendin (waar hij nagenoeg onofficieel mee samenwoont maar die simpel gezegd "gewoon bang is en er niet aan zou moeten denken om een kind 2 weken om zich heen te moeten hebben"). Dat zal niet alleen bij de moeder van de zoon vraagtekens zetten maar ook bij een 13-jarig kind.
Verder vind ik het geen excuus om je kind een jaar lang niet te zien omdat hij in het buitenland woont.
Vraagje aan TO: stel dat zoon wel bij zijn vader zou moeten gaan wonen (om wat voor reden dan ook). Is dat dan voor jou een reden om van gedachte te wisselen over het voortbestaan van jouw relatie met deze man?
Als je 'n huis huurt lijkt me dat je het niet pikt als de eigenaar je voor 2 weken de straat op schopt. Ipv bij zijn ouders had de partner van TO ook gewoon 'n vakantiehuisje kunnen huren. Daar heeft ie alleentijd met z'n zoon zonder dat anderen er zich tegen aan kunnen bemoeien.
En als TO verstandig is blijft ze latten, in elk geval tot zolang de zoon op eigen benen kan staan.
zondag 27 september 2009 om 09:24
JaneDoe1, je hebt het prima geregeld. Je vriend heeft zijn huis verhuurd en wist ook dat hij een zoon had, dus dat daar dan geen plek meer voor is.
Opa en oma hebben kleinzoon ook al een jaar niet gezien, dus daar is het ook leuk voor om tijd met hem te besteden. En ze kunnen er regelmatig met zijn 2 (vader en zoon) of 3 (met jou) op uit, of ergens heen met opa en oma er ook nog bij. Dus dat moet wel te doen zijn.
Je hebt het er op een normale manier met je vriend over gehad. En wie weet, als je zijn zoon hebt ontmoet, kun je het een volgende keer wél aan om hem bijvoorbeeld één week, of twee, bij jou/jullie in huis te nemen.
Veel plezier! (want dat moet het toch ook wel voor iedereen worden).
Opa en oma hebben kleinzoon ook al een jaar niet gezien, dus daar is het ook leuk voor om tijd met hem te besteden. En ze kunnen er regelmatig met zijn 2 (vader en zoon) of 3 (met jou) op uit, of ergens heen met opa en oma er ook nog bij. Dus dat moet wel te doen zijn.
Je hebt het er op een normale manier met je vriend over gehad. En wie weet, als je zijn zoon hebt ontmoet, kun je het een volgende keer wél aan om hem bijvoorbeeld één week, of twee, bij jou/jullie in huis te nemen.
Veel plezier! (want dat moet het toch ook wel voor iedereen worden).
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 27 september 2009 om 09:25
Ik begrijp het probleem niet zo goed. TO en partner communiceren op een constructieve met elkaar, hebben een oplossing gevonden die door alle betrokkenen (kind, vader, grootouders, TO) gewaardeerd wordt en dan nog wordt er geklaagd over egoïsme.
Het lijkt me voor het kind niet goed om direct twee weken lang met de nieuwe vriendin van vader geconfronteerd te worden. Het lijkt me voor TO ook niet goed. Ze hebben dus een prima oplossing gevonden zo.
@TO, tip: laat die gezamenlijke maaltijd nou even voor wat het is. Zoiets wordt al snel ongemakkelijk omdat jullie elkaar nog niet kennen. Misschien is het beter om samen een activiteit te ondernemen en daarna ergens een snack te eten?
Het lijkt me voor het kind niet goed om direct twee weken lang met de nieuwe vriendin van vader geconfronteerd te worden. Het lijkt me voor TO ook niet goed. Ze hebben dus een prima oplossing gevonden zo.
@TO, tip: laat die gezamenlijke maaltijd nou even voor wat het is. Zoiets wordt al snel ongemakkelijk omdat jullie elkaar nog niet kennen. Misschien is het beter om samen een activiteit te ondernemen en daarna ergens een snack te eten?
zondag 27 september 2009 om 09:35
Ik snap het best hoor, zou er zelf ook zo over denken.
Maar omdat die jongen er nu eenmaal is lijkt het me toch het handigst om een middenweg te zoeken. Hem uitsluiten zal niet gaan als je serieuze plannen met je vriend hebt, dus probeer GELEIDELIJK wat op te bouwen.
Dus idd eerst eens samen eten, als het je bevalt kun je hem misschien voor een weekend uitnodigen enz.
Niet forceren hoor! Accepteer je zelf!
Maar omdat die jongen er nu eenmaal is lijkt het me toch het handigst om een middenweg te zoeken. Hem uitsluiten zal niet gaan als je serieuze plannen met je vriend hebt, dus probeer GELEIDELIJK wat op te bouwen.
Dus idd eerst eens samen eten, als het je bevalt kun je hem misschien voor een weekend uitnodigen enz.
Niet forceren hoor! Accepteer je zelf!
zondag 27 september 2009 om 09:40
quote:elninjoo schreef op 27 september 2009 @ 09:02:
[...]
Als je 'n huis huurt lijkt me dat je het niet pikt als de eigenaar je voor 2 weken de straat op schopt. Ipv bij zijn ouders had de partner van TO ook gewoon 'n vakantiehuisje kunnen huren.Om in een vakantiehuisje te moeten gaan zitten, lijkt mij persoonlijk onwenselijk. Maar ja, de logeerpartij is al geregeld. TO hoeft zich alleen nog maar te richten op haar angst hoe om te gaan met een (13-jarig) kind.
[...]
Als je 'n huis huurt lijkt me dat je het niet pikt als de eigenaar je voor 2 weken de straat op schopt. Ipv bij zijn ouders had de partner van TO ook gewoon 'n vakantiehuisje kunnen huren.Om in een vakantiehuisje te moeten gaan zitten, lijkt mij persoonlijk onwenselijk. Maar ja, de logeerpartij is al geregeld. TO hoeft zich alleen nog maar te richten op haar angst hoe om te gaan met een (13-jarig) kind.
zondag 27 september 2009 om 09:43
zondag 27 september 2009 om 10:35
zondag 27 september 2009 om 10:38
quote:paloma schreef op 27 september 2009 @ 10:35:
[...]
Dat vakantiegevoel krijg je vast en zeker door 2 weken in een vakantiehuisje in Nederland te gaan zitten...
Je hebt er in elk geval wel 'n stuk meer privacy en vrijheid dan bij iemand te moeten logeren. Zeker voor zo'n lange periode.
Al was 't m'n beste vriendin: 2 volle weken iemand in huis te logeren hebben zou 'n hoop ergernis opleveren. Ze zeggen niet voor niets: visite en vis blijft maar 3 dagen fris.
[...]
Dat vakantiegevoel krijg je vast en zeker door 2 weken in een vakantiehuisje in Nederland te gaan zitten...
Je hebt er in elk geval wel 'n stuk meer privacy en vrijheid dan bij iemand te moeten logeren. Zeker voor zo'n lange periode.
Al was 't m'n beste vriendin: 2 volle weken iemand in huis te logeren hebben zou 'n hoop ergernis opleveren. Ze zeggen niet voor niets: visite en vis blijft maar 3 dagen fris.
zondag 27 september 2009 om 11:02
quote:Mamasaar schreef op 27 september 2009 @ 11:00:
Je vergeet dat het niet om een visite gaat maar om zijn kind. Dan gaat dat spreekwoord dus niet op.Wat hem betreft misschien niet (alhoewel ik me dat niet kan voorstellen als hij zijn kind maar 1 keer per jaar ziet en ze dus van elkaar vervreemd zullen zijn) maar voor TO is het visite en dan nog wel van 'n totaal onbekende en ook nog 'ns een kind.
Je vergeet dat het niet om een visite gaat maar om zijn kind. Dan gaat dat spreekwoord dus niet op.Wat hem betreft misschien niet (alhoewel ik me dat niet kan voorstellen als hij zijn kind maar 1 keer per jaar ziet en ze dus van elkaar vervreemd zullen zijn) maar voor TO is het visite en dan nog wel van 'n totaal onbekende en ook nog 'ns een kind.
zondag 27 september 2009 om 11:10
zondag 27 september 2009 om 11:20
quote:elninjoo schreef op 27 september 2009 @ 11:02:
[...]
Wat hem betreft misschien niet (alhoewel ik me dat niet kan voorstellen als hij zijn kind maar 1 keer per jaar ziet en ze dus van elkaar vervreemd zullen zijn) maar voor TO is het visite en dan nog wel van 'n totaal onbekende en ook nog 'ns een kind.Klopt, ben het dit keer ook helemaal met je eens (maar dan vanuit het kind zijn perspectief gezien) dat het absoluut geen optie was om het kind in haar huis op te nemen voor de 2 weken.
[...]
Wat hem betreft misschien niet (alhoewel ik me dat niet kan voorstellen als hij zijn kind maar 1 keer per jaar ziet en ze dus van elkaar vervreemd zullen zijn) maar voor TO is het visite en dan nog wel van 'n totaal onbekende en ook nog 'ns een kind.Klopt, ben het dit keer ook helemaal met je eens (maar dan vanuit het kind zijn perspectief gezien) dat het absoluut geen optie was om het kind in haar huis op te nemen voor de 2 weken.
Ja, dat vind ik echt.
zondag 27 september 2009 om 11:42
ook al hou je wel van kinderen en vind je de zoon vn je vriend geweldig dan nog is 2 weken lang een kind in huis terwijl je niet eens samenwoont met je vriend een behoorlijk inbreuk op je privacy en je rust.. ik kan me heel goed voorstellen dat je daar niet op zit/zat te wachten...
goede oplossing zo toch? en eigenlijk is het niet jouw probleem ( de huisvesting ) maar die van je vriend.
goede oplossing zo toch? en eigenlijk is het niet jouw probleem ( de huisvesting ) maar die van je vriend.
zondag 27 september 2009 om 11:48
Ik sluit me aan bij de mensen die vinden dat je het goed aan hebt gepakt. Zoals Pimpel al zegt> zelfs als je wel kinderen hebt en er dus aan gewend bent, is 2 weken een onbekend kind in huis hebben erg veel gevraagd.
Erg jammer voor je vriend, maar ik zie dit ook meer als iets wat hij op moet lossen (hij heeft zelf tenslotte huurders in zijn huis gezet, terwijl hij natuurlijk allang wist dat zijn zoon ooit zou komen logeren).
BTW, ik ken iemand die samenwoonde met haar vriend en zijn kinderen. Toen ze pubers werden zijn ze weer apart gaan wonen, omdat ze het niet meer trok met zijn kinderen. Elk hun eigen huis om de relatie te redden. De omgeving vond dat erg vreemd (Gaan jullie uit elkaar? Nee, juist niet), maar voor hun werkte het goed. Zij heeft overigens een prima relatie met zijn kinderen.
Erg jammer voor je vriend, maar ik zie dit ook meer als iets wat hij op moet lossen (hij heeft zelf tenslotte huurders in zijn huis gezet, terwijl hij natuurlijk allang wist dat zijn zoon ooit zou komen logeren).
BTW, ik ken iemand die samenwoonde met haar vriend en zijn kinderen. Toen ze pubers werden zijn ze weer apart gaan wonen, omdat ze het niet meer trok met zijn kinderen. Elk hun eigen huis om de relatie te redden. De omgeving vond dat erg vreemd (Gaan jullie uit elkaar? Nee, juist niet), maar voor hun werkte het goed. Zij heeft overigens een prima relatie met zijn kinderen.
