Relaties
alle pijlers
Niet lekker in vel uit zich in claimen
dinsdag 29 september 2009 om 21:18
Pfff *zucht eens diep*..
Ik zit nu al ff niet lekker in mijn vel. Dingen die ik altijd goed weg wist te stoppen komen nu heel erg naar boven. Het zijn geen verschrikkelijke dingen maar wel gevoelens en gedachtes die me dwars zitten. Het komt erop neer dat mijn ouders mij totaal niet steunen in mijn leven en steeds wel excuses en smoesjes vinden waarom ze dat niet hoeven te doen. Ik studeer nog maar ze dragen totaal niet bij aan mijn studie en hebben elke keer weer smoesjes waarom zij dat ook niet hoeven. Ik stopte de gedachte hieraan altijd ver weg, als je er niet aan denkt, is het er ook niet. Want eigenlijk voel ik me gewoon heel erg in de steek gelaten door ze.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve vriend die er altijd voor me is. Ook heb ik een lieve schoonmoeder waar ik heel goed mee op kan schieten. Eigenlijk geven zij me de liefde die mijn ouders wel tekortschieten. Natuurlijk is het geen vervanging maar ik merk dat ik mijn vriend erg aan het claimen ben op dit moment.
Elk wissewasje moet ik met hem delen via de mail. En ik voel me gewoon best onzeker op dit moment door het feit dat mijn ouders me niet voorwaardelijk steunen in de dingen die ik doe. Dit uit ik door mijn vriend heel erg op te eisen. Ik ben altijd wel een beetje een afhankelijk typje geweest. Natuurlijk zorg ik gewoon voor mezelf maar ik vind het ook wel fijn om soms op hem te leunen. In het begin van onze relatie was ik ook erg claimerig en wilde hem het liefst de hele dag zien. Dat heb ik nu niet meer maar ik ben weer erg aan het mailen, smsen en bellen geslagen. Terwijl ik dondersgoed weet wat voor effect dat op mensen heeft en vooral op hem.
Maar ik voel me gewoon zo ontzettend in de steek gelaten op dit moment en zit gewoon slecht in mijn vel. Ik wilde het gewoon even kwijt en misschien herkennen mensen zich wel hierin.
Ik zit nu al ff niet lekker in mijn vel. Dingen die ik altijd goed weg wist te stoppen komen nu heel erg naar boven. Het zijn geen verschrikkelijke dingen maar wel gevoelens en gedachtes die me dwars zitten. Het komt erop neer dat mijn ouders mij totaal niet steunen in mijn leven en steeds wel excuses en smoesjes vinden waarom ze dat niet hoeven te doen. Ik studeer nog maar ze dragen totaal niet bij aan mijn studie en hebben elke keer weer smoesjes waarom zij dat ook niet hoeven. Ik stopte de gedachte hieraan altijd ver weg, als je er niet aan denkt, is het er ook niet. Want eigenlijk voel ik me gewoon heel erg in de steek gelaten door ze.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve vriend die er altijd voor me is. Ook heb ik een lieve schoonmoeder waar ik heel goed mee op kan schieten. Eigenlijk geven zij me de liefde die mijn ouders wel tekortschieten. Natuurlijk is het geen vervanging maar ik merk dat ik mijn vriend erg aan het claimen ben op dit moment.
Elk wissewasje moet ik met hem delen via de mail. En ik voel me gewoon best onzeker op dit moment door het feit dat mijn ouders me niet voorwaardelijk steunen in de dingen die ik doe. Dit uit ik door mijn vriend heel erg op te eisen. Ik ben altijd wel een beetje een afhankelijk typje geweest. Natuurlijk zorg ik gewoon voor mezelf maar ik vind het ook wel fijn om soms op hem te leunen. In het begin van onze relatie was ik ook erg claimerig en wilde hem het liefst de hele dag zien. Dat heb ik nu niet meer maar ik ben weer erg aan het mailen, smsen en bellen geslagen. Terwijl ik dondersgoed weet wat voor effect dat op mensen heeft en vooral op hem.
Maar ik voel me gewoon zo ontzettend in de steek gelaten op dit moment en zit gewoon slecht in mijn vel. Ik wilde het gewoon even kwijt en misschien herkennen mensen zich wel hierin.
dinsdag 29 september 2009 om 21:23
dinsdag 29 september 2009 om 21:28
Thanks voor de knuffel roosje! Ik probeer nu dus met mijn moeder te praten. Met mijn vader gaat niet omdat dat contact zo slecht is dat ik het niet aankan om met hem te praten. Hem heb ik dus ook een brief geschreven..
Met mijn moeder heb ik het geprobeerd om te praten over mijn studieschuld die ik nu gestaag aan het opbouwen ben. En dat ik hoop dat ze wat bij wil dragen zodat ik later minder schuld heb. Maar dat eindigt alleen in ruzie dat ze geen geld heeft en niet kan en wil bijdragen.. Maar daar zit een heel complex verhaal aan vooraf. Ze kan wel bijdragen naar ratio maar doet dit gewoon niet. En dat doet pijn! Ik heb het vanaf mijn 18e gewoon alleen moeten doen met heel weinig steun van ze. Dat heb ik altijd weg gedrukt maar dat lukt niet zo goed meer.
Met mijn moeder heb ik het geprobeerd om te praten over mijn studieschuld die ik nu gestaag aan het opbouwen ben. En dat ik hoop dat ze wat bij wil dragen zodat ik later minder schuld heb. Maar dat eindigt alleen in ruzie dat ze geen geld heeft en niet kan en wil bijdragen.. Maar daar zit een heel complex verhaal aan vooraf. Ze kan wel bijdragen naar ratio maar doet dit gewoon niet. En dat doet pijn! Ik heb het vanaf mijn 18e gewoon alleen moeten doen met heel weinig steun van ze. Dat heb ik altijd weg gedrukt maar dat lukt niet zo goed meer.
dinsdag 29 september 2009 om 21:44
Tjonge, wat vind ik dat toch altijd moeilijk om te lezen. Waarom vinden papas en mamas het toch zo lastig om hun kinderen te steunen en er onvoorwaardelijk voor ze te zijn!
Wel knap van je PP dat je met je moeder blijft praten en je vader een brief stuurt. In plaats van dat ze dat waarderen pffft. Nou ja, aan mij om het met mijn kinders beter te doen.
Zeg gewoon eerlijk tegen je vriend dat je hem effe nodig hebt, en dat het komt doordat je je ouders mist... dat snapt hij toch wel? Dat het nu even zo is en vanzelf weer over gaat (het claimen dan hè?) Hij mag er gewoon even voor je zijn.... omdat jij het nu moeilijk hebt.
Wel knap van je PP dat je met je moeder blijft praten en je vader een brief stuurt. In plaats van dat ze dat waarderen pffft. Nou ja, aan mij om het met mijn kinders beter te doen.
Zeg gewoon eerlijk tegen je vriend dat je hem effe nodig hebt, en dat het komt doordat je je ouders mist... dat snapt hij toch wel? Dat het nu even zo is en vanzelf weer over gaat (het claimen dan hè?) Hij mag er gewoon even voor je zijn.... omdat jij het nu moeilijk hebt.
dinsdag 29 september 2009 om 21:51
Mijn moeder heeft altijd gedaan alsof ze er onvoorwaardelijk voor me is maar uiteindelijk kiest ze altijd voor zichzelf. Altijd smoesjes waarom ze vindt dat ze dingen niet voor me hoeft te doen. Ik kan echt mijn eigen leven wel leven maar heb haar soms ook nog wel nodig om eens bij te springen. Ik baal er gewoon van dat ze er nooit onvoorwaardelijk voor me is. En het doet me dan pijn om te zien dat mijn vriend wel een lieve moeder heeft die er altijd voor nhem is en hem altijd steunt wat er ook gebeurd.
dinsdag 29 september 2009 om 22:02
Hoezo moeten pa en ma meebetalen aan de studie? Jij wil toch studeren. Natuurlijk is het fijn als ze een financiële bijdrage doen, maar ze zijn dat toch niet verplicht. Er zijn zat studenten die bijbaantjes hebben, en ja, ook een studieschuld opbouwen.
Woon je op jezelf? Zo nee, betaal je dan veel aan je ouders?
Steunen je ouders sowieso nergens in, of is het puur het financiële gedeelte?
Woon je op jezelf? Zo nee, betaal je dan veel aan je ouders?
Steunen je ouders sowieso nergens in, of is het puur het financiële gedeelte?
dinsdag 29 september 2009 om 22:13
Ja ik vraag me eigenlijk ook af of het wel zo gangbaar is dat ouders meebetalen aan de studie. Bij mij hebben ze ook nooit meebetaald, maar ik kom ook uit een groot gezin en ze hebben wel een computer betaald (moet ik wel weer ooit eens terugbetalen)
Misschien komt het doordat je kijkt naar de studenten waarvan de ouders meer te besteden hebben?
Misschien komt het doordat je kijkt naar de studenten waarvan de ouders meer te besteden hebben?
dinsdag 29 september 2009 om 22:17
quote:Chardonnay schreef op 29 september 2009 @ 22:02:
Hoezo moeten pa en ma meebetalen aan de studie? Jij wil toch studeren. Natuurlijk is het fijn als ze een financiële bijdrage doen, maar ze zijn dat toch niet verplicht. Er zijn zat studenten die bijbaantjes hebben, en ja, ook een studieschuld opbouwen.
Woon je op jezelf? Zo nee, betaal je dan veel aan je ouders?
Steunen je ouders sowieso nergens in, of is het puur het financiële gedeelte?
Ja ik wil studeren maar ik wil ook geen studieschuld opbouwen van 30.000 euro. Het is heel logisch dat ouders mee betalen. De IB-groep gaat er ook van uit.
Ik heb een bijbaan hoor. Ik kan wel in mijn eigen levensonderhoud voorzien. Ik baal er alleen van dat ze het wel kunnen betalen maar niet bij willen dragen en verder ook weinig interesse tonen in mijn leven.
Ik woon idd op mezelf sinds mijn 18e. Ze betalen verder niks. Ik betaal echt alles zelf en dat doe ik ook al sinds mijn 18e. Maar ik red het gewoon niet zo. En verder steunen ze me ook weinig.
Hoezo moeten pa en ma meebetalen aan de studie? Jij wil toch studeren. Natuurlijk is het fijn als ze een financiële bijdrage doen, maar ze zijn dat toch niet verplicht. Er zijn zat studenten die bijbaantjes hebben, en ja, ook een studieschuld opbouwen.
Woon je op jezelf? Zo nee, betaal je dan veel aan je ouders?
Steunen je ouders sowieso nergens in, of is het puur het financiële gedeelte?
Ja ik wil studeren maar ik wil ook geen studieschuld opbouwen van 30.000 euro. Het is heel logisch dat ouders mee betalen. De IB-groep gaat er ook van uit.
Ik heb een bijbaan hoor. Ik kan wel in mijn eigen levensonderhoud voorzien. Ik baal er alleen van dat ze het wel kunnen betalen maar niet bij willen dragen en verder ook weinig interesse tonen in mijn leven.
Ik woon idd op mezelf sinds mijn 18e. Ze betalen verder niks. Ik betaal echt alles zelf en dat doe ik ook al sinds mijn 18e. Maar ik red het gewoon niet zo. En verder steunen ze me ook weinig.
dinsdag 29 september 2009 om 22:19
quote:Chardonnay schreef op 29 september 2009 @ 22:03:
PixiePink, misschien heeft de moeder van jouw vriend het wel breder dan jouw ouders.
Mag ik vragen hoe oud je bent. Je klinkt namelijk erg jong maar aangezien je studeert kan je toch niet al te jong zijn.Ik ben 23. Waarom klink ik zo jong? 23 is trouwens toch ook nog jong? Of moet ik me veel ouder en volwassener gaan gedragen en er niet mee zitten dat mijn ouders weigeren mee te betalen en interesse te tonen. Vind het een beetje een rare vraag.
PixiePink, misschien heeft de moeder van jouw vriend het wel breder dan jouw ouders.
Mag ik vragen hoe oud je bent. Je klinkt namelijk erg jong maar aangezien je studeert kan je toch niet al te jong zijn.Ik ben 23. Waarom klink ik zo jong? 23 is trouwens toch ook nog jong? Of moet ik me veel ouder en volwassener gaan gedragen en er niet mee zitten dat mijn ouders weigeren mee te betalen en interesse te tonen. Vind het een beetje een rare vraag.
dinsdag 29 september 2009 om 22:23
quote:bicycle schreef op 29 september 2009 @ 22:13:
Ja ik vraag me eigenlijk ook af of het wel zo gangbaar is of ouders meebetalen aan de studie. Bij mij hebben ze ook nooit meebetaald, maar ik kom ook uit een groot gezin en ze hebben wel een computer betaald (moet ik wel weer ooit eens terugbetalen)
Misschien komt het doordat je kijkt naar de studenten waarvan de ouders meer te besteden hebben?Het is heel gangbaar dat ouders meebetalen. Kijk bijstand en armoede dan wordt het moeilijk. Maar beide werken gewoon volledig en hebben genoeg geld te besteden. Het is gewoon dat ze vanaf mijn 18e hun handen volledig van me af hebben getrokken om het maar zo te zeggen dan dat ik het maar uit kon zoeken. Ik leen nu dus bij omdat ik het anders niet red maar ik vind het geheel logisch dat ouders ook meebetalen aan de studie van hun kinderen.
Ja ik vraag me eigenlijk ook af of het wel zo gangbaar is of ouders meebetalen aan de studie. Bij mij hebben ze ook nooit meebetaald, maar ik kom ook uit een groot gezin en ze hebben wel een computer betaald (moet ik wel weer ooit eens terugbetalen)
Misschien komt het doordat je kijkt naar de studenten waarvan de ouders meer te besteden hebben?Het is heel gangbaar dat ouders meebetalen. Kijk bijstand en armoede dan wordt het moeilijk. Maar beide werken gewoon volledig en hebben genoeg geld te besteden. Het is gewoon dat ze vanaf mijn 18e hun handen volledig van me af hebben getrokken om het maar zo te zeggen dan dat ik het maar uit kon zoeken. Ik leen nu dus bij omdat ik het anders niet red maar ik vind het geheel logisch dat ouders ook meebetalen aan de studie van hun kinderen.
dinsdag 29 september 2009 om 22:26
dinsdag 29 september 2009 om 22:28
quote:PixiePink schreef op 29 september 2009 @ 22:23:
[...]
Het is heel gangbaar dat ouders meebetalen. Kijk bijstand en armoede dan wordt het moeilijk. Maar beide werken gewoon volledig en hebben genoeg geld te besteden. Het is gewoon dat ze vanaf mijn 18e hun handen volledig van me af hebben getrokken om het maar zo te zeggen dan dat ik het maar uit kon zoeken. Ik leen nu dus bij omdat ik het anders niet red maar ik vind het geheel logisch dat ouders ook meebetalen aan de studie van hun kinderen.
Hoe kom je daar bij. Het is helemaal niet gangbaar, en al was het wel zo, het is geen plicht voor je ouders en al zeker geen recht van jou.
Dat bedoel ik nou met dat je jong overkomt. Je komt nogal naïef over. Je ouders werken om in hun eigen onderhoud te voorzien. Je bent 23!!! Geen 15. Djiez.
[...]
Het is heel gangbaar dat ouders meebetalen. Kijk bijstand en armoede dan wordt het moeilijk. Maar beide werken gewoon volledig en hebben genoeg geld te besteden. Het is gewoon dat ze vanaf mijn 18e hun handen volledig van me af hebben getrokken om het maar zo te zeggen dan dat ik het maar uit kon zoeken. Ik leen nu dus bij omdat ik het anders niet red maar ik vind het geheel logisch dat ouders ook meebetalen aan de studie van hun kinderen.
Hoe kom je daar bij. Het is helemaal niet gangbaar, en al was het wel zo, het is geen plicht voor je ouders en al zeker geen recht van jou.
Dat bedoel ik nou met dat je jong overkomt. Je komt nogal naïef over. Je ouders werken om in hun eigen onderhoud te voorzien. Je bent 23!!! Geen 15. Djiez.
dinsdag 29 september 2009 om 22:43
quote:Guinnevere schreef op 29 september 2009 @ 22:36:
Niet als je studeert, de overheid gaat er i.v.m. de hoogte van studiefinanciering terecht vanuit dat daadkrachtige ouders hun kinderen financieel bijstaan.Dat zal wel zo zijn, maar het is geen verplichting. En dan kan je heel kinderachtig je vriend gaan claimen (alsof hij er iets aan kan doen) of je accepteert het en gaat gewoon keihard aan de slag. Misschien iets minder bij je vriendje gaan zitten en die tijd besteden aan je studie of extra werk
Niet als je studeert, de overheid gaat er i.v.m. de hoogte van studiefinanciering terecht vanuit dat daadkrachtige ouders hun kinderen financieel bijstaan.Dat zal wel zo zijn, maar het is geen verplichting. En dan kan je heel kinderachtig je vriend gaan claimen (alsof hij er iets aan kan doen) of je accepteert het en gaat gewoon keihard aan de slag. Misschien iets minder bij je vriendje gaan zitten en die tijd besteden aan je studie of extra werk
dinsdag 29 september 2009 om 22:45
quote:Chardonnay schreef op 29 september 2009 @ 22:28:
PixiePink, het is heel normaal hoor, dat ouders je niet meer financieel bijstaan als je het huis uit gaat.Ben ik niet met je eens. Ik vind het volledig van allerlei omstandigheden afhangen, zoals inkomen van de ouders, leefsituatie en mogelijkheden van het kind, studievoortgang en motivatie, etc. etc.
PixiePink, het is heel normaal hoor, dat ouders je niet meer financieel bijstaan als je het huis uit gaat.Ben ik niet met je eens. Ik vind het volledig van allerlei omstandigheden afhangen, zoals inkomen van de ouders, leefsituatie en mogelijkheden van het kind, studievoortgang en motivatie, etc. etc.
dinsdag 29 september 2009 om 22:48
Ik heb altijd geld geleend toen ik studeerde. Dat deden toen de meeste mensen. Mijn ouders stonden ook niet te springen om me te komen redden als ik 't financieel moeilijk had. Daar leer je van en ga je van op eigen benen staan. Je kunt 't niet afdwingen, als ouders dat willen doen is 't fijn maar je kunt 't niet als een soort recht opeisen. Ik ben 't eens met Chardonnay, als je 23 bent ben je volwassen en zou je je ook meer zo op moeten stellen, ook financieel. 't Heeft ook voordelen, hoor, onafhankelijk te zijn van steun van je ouders. Geeft je op den duur een groter gevoel van onafhankelijkheid en meer eigenwaarde.
dinsdag 29 september 2009 om 22:50
dinsdag 29 september 2009 om 22:51
Als je ouders allebei werken werd door de overheid van ze verwacht dat ze je een ouderlijke bijdrage gaven. Na je 21 e zijn je ouders niet meer financieel verantwoordelijk volgens mij.
Misschien bij IB groep aankloppen ivm weigerachtige ouders en kun je die jaren waarin je geen bijdrage hebt gehad misschien met terugwerkende kracht terug krijgen bij IB groep.
Studiefinanciering en ouderlijke bijdrage
De Informatie Beheer Groep bepaalt de ouderlijke bijdrage die het bedrag vormt dat de ouders kunnen bijdragen in de school- of studiekosten en levensonderhoud van hun kind. Deze ouderlijke bijdrage wordt gebaseerd op het inkomen van de ouders. De ouders zijn echter niet verplicht om dit bedrag ook daadwerkelijk bij te dragen en er staan geen sancties op het niet betalen, wat dus in het nadeel van het kind kan en zal zijn. Het kind kan proberen meer studiefinanciering te krijgen door een beroep te doen op de regeling inzake weigerachtige ouders. Het berekende bedrag van de ouderlijke bijdrage is overigens wel een zwaarwegend advies naar de ouders toe en er wordt wel van uitgegaan dat de ouders dit bedrag ook daadwerkelijk in geld of natura aan het kind betalen.
Misschien bij IB groep aankloppen ivm weigerachtige ouders en kun je die jaren waarin je geen bijdrage hebt gehad misschien met terugwerkende kracht terug krijgen bij IB groep.
Studiefinanciering en ouderlijke bijdrage
De Informatie Beheer Groep bepaalt de ouderlijke bijdrage die het bedrag vormt dat de ouders kunnen bijdragen in de school- of studiekosten en levensonderhoud van hun kind. Deze ouderlijke bijdrage wordt gebaseerd op het inkomen van de ouders. De ouders zijn echter niet verplicht om dit bedrag ook daadwerkelijk bij te dragen en er staan geen sancties op het niet betalen, wat dus in het nadeel van het kind kan en zal zijn. Het kind kan proberen meer studiefinanciering te krijgen door een beroep te doen op de regeling inzake weigerachtige ouders. Het berekende bedrag van de ouderlijke bijdrage is overigens wel een zwaarwegend advies naar de ouders toe en er wordt wel van uitgegaan dat de ouders dit bedrag ook daadwerkelijk in geld of natura aan het kind betalen.
dinsdag 29 september 2009 om 22:54
quote:Chardonnay schreef op 29 september 2009 @ 22:43:
[...]
Dat zal wel zo zijn, maar het is geen verplichting. En dan kan je heel kinderachtig je vriend gaan claimen (alsof hij er iets aan kan doen) of je accepteert het en gaat gewoon keihard aan de slag. Misschien iets minder bij je vriendje gaan zitten en die tijd besteden aan je studie of extra werk
Ik vind je erg hard. Misschien dat een schop onder de kont goed is, als dit écht het probleem zou zijn. Maar ik gok zo dat dit voor PP veel meer een emotioneel dan puur een financieel probleem is.
Ik denk dat PP in in brede linie steun mist van haar ouders en los aan het komen is van haar jeugd, op haar eigen benen leert te staan (vooral ook emotioneel) en in een nieuwe (hechtings)fase aan het raken is in het contact met haar ouders.
Allemaal hele normale processen voor een student van 23. En zelfs al was ze er te oud voor dan nog heeft ieder zijn eigen tempo en vind ik het niet nodig om meteen schoppen (onder konten) uit te delen, terwijl iemand tussen de regels door aangeeft te zoeken naar wat erkenning. Wat is dan mis met het geven van een knuffel in plaats van een schop?
@ PP: Ondanks bovenstaande dat ik richt aan Chardonnay, zou ik je toch willen adviseren om de bevestiging waar je naar verlangt niet langer te zoeken bij je ouders of bij je vriend. Het is fijn als ze die geven, maar zorg dat dit niet is waar je het van moet hebben. JIJ moet degene zijn die JOU de moeite waard vindt.
En diep van binnen weet je misschien zelf ook wel dat daar de schoen hem wringt en niet bij financiële steun. Je mist erkenning en wellicht is dat heel begrijpelijk, dat kan ik zo niet beoordelen. Maar wat ik je aanraad is te gaan werken aan je gevoel van eigenwaarde, zodat je die externe bevestiging (van wie dan ook) niet meer zo nodig hebt.
Je bent 23 en zit in een ontwikkelingsfase (o.a. studie), dit is een mooi moment in je leven om daar op in te zetten. Edit --> op de ontwikkeling van een sterk gevoel van eigenwaarde dus.
[...]
Dat zal wel zo zijn, maar het is geen verplichting. En dan kan je heel kinderachtig je vriend gaan claimen (alsof hij er iets aan kan doen) of je accepteert het en gaat gewoon keihard aan de slag. Misschien iets minder bij je vriendje gaan zitten en die tijd besteden aan je studie of extra werk
Ik vind je erg hard. Misschien dat een schop onder de kont goed is, als dit écht het probleem zou zijn. Maar ik gok zo dat dit voor PP veel meer een emotioneel dan puur een financieel probleem is.
Ik denk dat PP in in brede linie steun mist van haar ouders en los aan het komen is van haar jeugd, op haar eigen benen leert te staan (vooral ook emotioneel) en in een nieuwe (hechtings)fase aan het raken is in het contact met haar ouders.
Allemaal hele normale processen voor een student van 23. En zelfs al was ze er te oud voor dan nog heeft ieder zijn eigen tempo en vind ik het niet nodig om meteen schoppen (onder konten) uit te delen, terwijl iemand tussen de regels door aangeeft te zoeken naar wat erkenning. Wat is dan mis met het geven van een knuffel in plaats van een schop?
@ PP: Ondanks bovenstaande dat ik richt aan Chardonnay, zou ik je toch willen adviseren om de bevestiging waar je naar verlangt niet langer te zoeken bij je ouders of bij je vriend. Het is fijn als ze die geven, maar zorg dat dit niet is waar je het van moet hebben. JIJ moet degene zijn die JOU de moeite waard vindt.
En diep van binnen weet je misschien zelf ook wel dat daar de schoen hem wringt en niet bij financiële steun. Je mist erkenning en wellicht is dat heel begrijpelijk, dat kan ik zo niet beoordelen. Maar wat ik je aanraad is te gaan werken aan je gevoel van eigenwaarde, zodat je die externe bevestiging (van wie dan ook) niet meer zo nodig hebt.
Je bent 23 en zit in een ontwikkelingsfase (o.a. studie), dit is een mooi moment in je leven om daar op in te zetten. Edit --> op de ontwikkeling van een sterk gevoel van eigenwaarde dus.
dinsdag 29 september 2009 om 22:55
Tja, mijn moeder heeft ook niet meer meebetaald aan mijn kosten toen ik het huis uit ging en nog studeerde. Toen ik nog thuis woonde wel een beetje, maar toen kreeg ik alleen een basisbeurs en werd er inderdaad door IBG vanuit gegaan dat de rest door ouders werd bijgedragen (naar draagkracht). De ouderlijke bijdrage was dat? Maar ook toen was de ouderlijke bijdrage niet verplicht. Volgens mij kon je het wel bij IBG aangeven als je ouder(s) niet mee (wilden) betalen en kreeg je daar dan compensatie voor? Ik weet niet of het nu nog zo geregeld is als toen. Toen ik het huis uit ging nam ik een bijbaantje én ik leende bij. Die studieschuld kost je straks niet meer dan EUR 45,- per maand hoor.
Maar volgens mij gaat het niet (alleen) om geld bij TO. Je voelt je verder ook weinig gesteund door je ouders en is dat niet eigenlijk hetgene wat je het meest dwars zit/pijn doet? En de reden dat je extra aandacht vraagt van je vriend? Heb je het daar wel eens met ze over gehad? En vooral ook met je vriend over praten he, zodat hij begrijpt waar dit vandaan komt.
Maar volgens mij gaat het niet (alleen) om geld bij TO. Je voelt je verder ook weinig gesteund door je ouders en is dat niet eigenlijk hetgene wat je het meest dwars zit/pijn doet? En de reden dat je extra aandacht vraagt van je vriend? Heb je het daar wel eens met ze over gehad? En vooral ook met je vriend over praten he, zodat hij begrijpt waar dit vandaan komt.
dinsdag 29 september 2009 om 22:55
Misschien is het niet financieel bijstaan één van de factoren waardoor TO zich niet gesteund voelt....Ik vermoed dat het gebrek aan interesse etc. veel zwaarder weegt.
Mijn biologische moeder zat altijd op te scheppen hoeveel ze wel niet verdiende...maar een cent aan broer of mij besteden voor de studie....niet dus!
Dat steekt....niet eens het feit dat ze niet betaalt, maar dat ze het niet lijkt te willen..(toen was ik jaartje of 18, gok ik)
Klopt het Pixiepink dat het geld slechts één van de factoren is?
Mijn biologische moeder zat altijd op te scheppen hoeveel ze wel niet verdiende...maar een cent aan broer of mij besteden voor de studie....niet dus!
Dat steekt....niet eens het feit dat ze niet betaalt, maar dat ze het niet lijkt te willen..(toen was ik jaartje of 18, gok ik)
Klopt het Pixiepink dat het geld slechts één van de factoren is?
dinsdag 29 september 2009 om 22:55
Het is niet geheel logisch dat jouw ouders je financieel helpen. Als ze het kunnen en willen, dan is dat natuurlijk prettig, maar dat kun je niet van hun verwachten.
Mijn ouders hebben me geholpen toen ik net op kamers ging, maar op mijn 23e betaalde ik alles zelf. Ik deed een voltijd WO opleiding en ik werkte 32 uur per week (ook in het weekend dus). Vond het een heel fijn idee dat ik alles zelf kon betalen - alhoewel dat niet altijd even makkelijk ging.
Mijn ouders hebben me geholpen toen ik net op kamers ging, maar op mijn 23e betaalde ik alles zelf. Ik deed een voltijd WO opleiding en ik werkte 32 uur per week (ook in het weekend dus). Vond het een heel fijn idee dat ik alles zelf kon betalen - alhoewel dat niet altijd even makkelijk ging.
dinsdag 29 september 2009 om 22:56
quote:Chardonnay schreef op 29 september 2009 @ 22:50:
Oke Spinster, dat kan natuurlijk. Ik kijk natuurlijk naar mijn eigen situatie en de situaties die ik zie in mijn omgeving. En daar is iedereen, op een paar uitzonderingen na, financieel onafhankelijk van hun ouders. Kennelijk verkeer ik in kringen waarin ouders niet al te rijk zijn Wil je erover praten vrouw?
Oke Spinster, dat kan natuurlijk. Ik kijk natuurlijk naar mijn eigen situatie en de situaties die ik zie in mijn omgeving. En daar is iedereen, op een paar uitzonderingen na, financieel onafhankelijk van hun ouders. Kennelijk verkeer ik in kringen waarin ouders niet al te rijk zijn Wil je erover praten vrouw?
