Relaties
alle pijlers
Relatie met getrouwde man, voor wie kiest hij??
vrijdag 24 juli 2009 om 20:43
Sinds tien maanden heb ik een affaire met een getrouwde man.
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
woensdag 30 september 2009 om 23:07
Helaas houd ik van een getrouwde man…. Anderhalf jaar heb ik een relatie met hem gehad, ik vond het een erg moeilijke tijd. Toen onze relatie begon was ik in de verondersteling dat zijn relatie thuis voorbij was en alleen nog maar “op papier bestond”. Hij was ook erg verliefd op mij. Hij heeft drie kinderen, met zijn oudste zoon veel problemen. Ook daarover hebben wij veel gepraat, hij vertelde mij wel eens dat hij meer met mij over zijn gevoelens praatte dan met zijn vrouw. Maar ook over zijn huwelijk, dus vandaar mijn veronderstelling dat het voorbij was. Wij zijn 4 keer gestopt met onze relatie, omdat hij het dan thuis toch nog maar weer een keer wilde proberen. Drie keer is hij terug gekomen. Het is nu een half jaar voorbij, hij heeft het zijn vrouw verteld en besloot met haar verder te gaan, nadat hij mij de week ervoor nog vroeg “wat als ik met jou verder ga en het wordt niks?” Ik heb hem toen verteld dat je die garantie nooit kunt geven, vervolgens heeft hij spijt betuigd en het verteld, maar dat hij van haar hield en met haar verder wilde. Zij ook met hem. Zijn vrouw heeft er ook met niemand over gesproken. Hij eiste dit ook van mij. Aan de buitenkant lijkt zijn gezin “model”: kinderen bij allerlei sportclubs, ouders in besturen hiervan , bij tourbeurt op zaterdag van hot naar haar kinderen halen en brengen. En ook nog ieder hun eigen sport. Vader is doordeweeks veel weg ’s avonds en vrouw werkt om het weekend, zo zie elkaar niet veel.Tegen mij zei hij dat hij met haar verder wilde en dus niets meer voor mij voelde. Verder heb ik het gevoel dat hij mij overal de schuld van geeft, het is hem overkomen…. Ik snapte er niets meer van en heb uiteindelijk de hulp van een psychologe moeten zoeken. Ik ben er nu nog helemaal kapot van. Hij heeft zijn zaakjes op de rit en is nog steeds nauwelijks thuis ’s avonds. Gaat ook altijd alleen uit, zonder zijn vrouw. Ook onbegrijpelijk. Wanneer ik tegen hem zeg dat er nog steeds bepaalde patronen herkenbaar zijn in zijn leefstijl wordt hij boos en vindt hij dat ik hem beledig. Eigenlijk moet ik maar verdwijnen zegt hij. Ik zou willen dat ik deze man nooit had ontmoet!
woensdag 30 september 2009 om 23:50
Hoe het mij vergaan is met een GM.
Hij draaide al maanden om me heen, maar ik wees hem af, had namelijk geen zin om de buitenvrouw te zijn. Toen stond hij opeens op de stoep, weg bij zijn vrouw, en ik liet hem binnen...
Scheiding werd in gang gezet, zijn vrouw kreeg het huis, de kinderen en een vette alimentatie. Ze was al 2 jaar met hem klaar en had hem zelfs al ingeschreven bij de woning bouw (zonder dat hij het wist). Ze heeft een nieuwe vriend en blij dat ze van hem af is. Ondertussen was het wel een probleem dat hij met mij ging, want zijn ex kan mij niet uitstaan.
Hij heeft 4 maanden bij me gewoond, me ingepakt totdat ik hem ging geloven (lees; verliefd durfde te worden) en toen was ie 'niet meer verliefd'. Tegenover de vriendenkring heeft me altijd lopen ontkennen kom ik nu achter, ik was dus toch de minnares. Tegen zijn ex liegt hij nog steeds en heeft mij vervangen voor een kloon van haar.
En tegen mij loog ie dus ook, hoewel hij zei van niet.
Nou ja, een man in ernstige verwarring.
Ik las hier ooit de tip; geloof nooit een getrouwde man, ook al gelooft hij zichzelf.
Met andere woorden; door de verliefdheid op mij durfde hij los te breken uit een ongelukkig huwelijk, alleen ging het ten koste van mij. Ik bleek de rebound.
Hij draaide al maanden om me heen, maar ik wees hem af, had namelijk geen zin om de buitenvrouw te zijn. Toen stond hij opeens op de stoep, weg bij zijn vrouw, en ik liet hem binnen...
Scheiding werd in gang gezet, zijn vrouw kreeg het huis, de kinderen en een vette alimentatie. Ze was al 2 jaar met hem klaar en had hem zelfs al ingeschreven bij de woning bouw (zonder dat hij het wist). Ze heeft een nieuwe vriend en blij dat ze van hem af is. Ondertussen was het wel een probleem dat hij met mij ging, want zijn ex kan mij niet uitstaan.
Hij heeft 4 maanden bij me gewoond, me ingepakt totdat ik hem ging geloven (lees; verliefd durfde te worden) en toen was ie 'niet meer verliefd'. Tegenover de vriendenkring heeft me altijd lopen ontkennen kom ik nu achter, ik was dus toch de minnares. Tegen zijn ex liegt hij nog steeds en heeft mij vervangen voor een kloon van haar.
En tegen mij loog ie dus ook, hoewel hij zei van niet.
Nou ja, een man in ernstige verwarring.
Ik las hier ooit de tip; geloof nooit een getrouwde man, ook al gelooft hij zichzelf.
Met andere woorden; door de verliefdheid op mij durfde hij los te breken uit een ongelukkig huwelijk, alleen ging het ten koste van mij. Ik bleek de rebound.
donderdag 1 oktober 2009 om 21:54
@ Bianca40: Dank je voor jouw antwoord! Verstandelijk weet ik dat ook heel goed, aleen heb ik he qua gevoel erg moeilijk. Wij hadden dagelijks contact en zagen elkaar ook regelmatig. Bleef ook vaker erg lang, soms tot vroeg in de ochtend en moest dan ook een uur rijden voordat hij thuis was. Ik heb hem ook vaker gevraagd hoe het kon dat zijn vrouw niet het miste vermoeden had, Dit versterkte mijn idee dat de relatie over was. Nu zit ik met veel vragen en wanneer ik hem deze stel krijg ik hierop boze antwoorden, of de opmerking dat hij die vragen al beantwoord heeft. Ik ga dan bij mezelf te rade... De psychologe kwam met een oude term uit de psychologie: Double binding, dit is het constant uitzenden van dubbele boodschappen, zoals bijv. wanneer je tegen een kind op boze toon zegt dat je van hem/haar houdt. Dit kan tot erge verwarring leiden, wrs doet hij dit thuis ook en misschien al wel zijn hele leven lang. Zij wilde hem ook graag zien, maar hij wilde dit niet. Zij mocht hem wel bellen. Hij kan zich dan natuurlijk verbergen achter een muur van zakelijkheid, terwijl als hij voor je zit of staat heel goed zichtbaar is wanneer hij ermee worstelt wat hij moet antwoorden. Hij geeft nu aan dat thuis alles vergeven is, maar nog niet helemaal vergeten, maar dat alles weer op de rit is en hij niet meer aan mij denkt en al helemaal niet aan hoe het was.....
donderdag 1 oktober 2009 om 22:44
quote:Lillywhite schreef op 30 september 2009 @ 23:07:
Helaas houd ik van een getrouwde man…. Anderhalf jaar heb ik een relatie met hem gehad, ik vond het een erg moeilijke tijd. Toen onze relatie begon was ik in de verondersteling dat zijn relatie thuis voorbij was en alleen nog maar “op papier bestond”. Hij was ook erg verliefd op mij. Hij heeft drie kinderen, met zijn oudste zoon veel problemen. Ook daarover hebben wij veel gepraat, hij vertelde mij wel eens dat hij meer met mij over zijn gevoelens praatte dan met zijn vrouw. Maar ook over zijn huwelijk, dus vandaar mijn veronderstelling dat het voorbij was. Wij zijn 4 keer gestopt met onze relatie, omdat hij het dan thuis toch nog maar weer een keer wilde proberen. Drie keer is hij terug gekomen. Het is nu een half jaar voorbij, hij heeft het zijn vrouw verteld en besloot met haar verder te gaan, nadat hij mij de week ervoor nog vroeg “wat als ik met jou verder ga en het wordt niks?” Ik heb hem toen verteld dat je die garantie nooit kunt geven, vervolgens heeft hij spijt betuigd en het verteld, maar dat hij van haar hield en met haar verder wilde. Zij ook met hem. Zijn vrouw heeft er ook met niemand over gesproken. Hij eiste dit ook van mij. Aan de buitenkant lijkt zijn gezin “model”: kinderen bij allerlei sportclubs, ouders in besturen hiervan , bij tourbeurt op zaterdag van hot naar haar kinderen halen en brengen. En ook nog ieder hun eigen sport. Vader is doordeweeks veel weg ’s avonds en vrouw werkt om het weekend, zo zie elkaar niet veel.Tegen mij zei hij dat hij met haar verder wilde en dus niets meer voor mij voelde. Verder heb ik het gevoel dat hij mij overal de schuld van geeft, het is hem overkomen…. Ik snapte er niets meer van en heb uiteindelijk de hulp van een psychologe moeten zoeken. Ik ben er nu nog helemaal kapot van. Hij heeft zijn zaakjes op de rit en is nog steeds nauwelijks thuis ’s avonds. Gaat ook altijd alleen uit, zonder zijn vrouw. Ook onbegrijpelijk. Wanneer ik tegen hem zeg dat er nog steeds bepaalde patronen herkenbaar zijn in zijn leefstijl wordt hij boos en vindt hij dat ik hem beledig. Eigenlijk moet ik maar verdwijnen zegt hij. Ik zou willen dat ik deze man nooit had ontmoet!Heeft hij niet gewoon een nieuwe minnares?
Helaas houd ik van een getrouwde man…. Anderhalf jaar heb ik een relatie met hem gehad, ik vond het een erg moeilijke tijd. Toen onze relatie begon was ik in de verondersteling dat zijn relatie thuis voorbij was en alleen nog maar “op papier bestond”. Hij was ook erg verliefd op mij. Hij heeft drie kinderen, met zijn oudste zoon veel problemen. Ook daarover hebben wij veel gepraat, hij vertelde mij wel eens dat hij meer met mij over zijn gevoelens praatte dan met zijn vrouw. Maar ook over zijn huwelijk, dus vandaar mijn veronderstelling dat het voorbij was. Wij zijn 4 keer gestopt met onze relatie, omdat hij het dan thuis toch nog maar weer een keer wilde proberen. Drie keer is hij terug gekomen. Het is nu een half jaar voorbij, hij heeft het zijn vrouw verteld en besloot met haar verder te gaan, nadat hij mij de week ervoor nog vroeg “wat als ik met jou verder ga en het wordt niks?” Ik heb hem toen verteld dat je die garantie nooit kunt geven, vervolgens heeft hij spijt betuigd en het verteld, maar dat hij van haar hield en met haar verder wilde. Zij ook met hem. Zijn vrouw heeft er ook met niemand over gesproken. Hij eiste dit ook van mij. Aan de buitenkant lijkt zijn gezin “model”: kinderen bij allerlei sportclubs, ouders in besturen hiervan , bij tourbeurt op zaterdag van hot naar haar kinderen halen en brengen. En ook nog ieder hun eigen sport. Vader is doordeweeks veel weg ’s avonds en vrouw werkt om het weekend, zo zie elkaar niet veel.Tegen mij zei hij dat hij met haar verder wilde en dus niets meer voor mij voelde. Verder heb ik het gevoel dat hij mij overal de schuld van geeft, het is hem overkomen…. Ik snapte er niets meer van en heb uiteindelijk de hulp van een psychologe moeten zoeken. Ik ben er nu nog helemaal kapot van. Hij heeft zijn zaakjes op de rit en is nog steeds nauwelijks thuis ’s avonds. Gaat ook altijd alleen uit, zonder zijn vrouw. Ook onbegrijpelijk. Wanneer ik tegen hem zeg dat er nog steeds bepaalde patronen herkenbaar zijn in zijn leefstijl wordt hij boos en vindt hij dat ik hem beledig. Eigenlijk moet ik maar verdwijnen zegt hij. Ik zou willen dat ik deze man nooit had ontmoet!Heeft hij niet gewoon een nieuwe minnares?
donderdag 1 oktober 2009 om 23:06
Zou ook nog kunnen, mijn zoon is hem afgelopen zaterdagavond tegengekomen met uitgaan. Hij woont hier ongeveer een uur vandaan. Toen ik ook maar iets vroeg over "oude patronen" werd hij kwaad en vond dit beledigend, het was een "mannen avondje". Heeft nu ineens een kennis hier in de buurt die een vrijgezellenavond had.... ( hij is zelf 45, net als ik, wij zijn op exact dezelfde datum geboren)
zaterdag 10 oktober 2009 om 10:22
Overigens wil hij geen contact meer,ik wil graag nog wel een keer met hem praten, om antwoorden te krijgen op alle vragen waar ik mee zit. Over het hoe en waarom ineens de knop om is. Dit komt omdat hij hiervoor al drie keer met mij was gestopt en steeds zei dat het dan toch echt over was. En telkens kwam hij dan weer terug en was dan weer net zo verliefd. Nu geeft hij aan mij eind november te zullen gaan bellen om evt iets af te spreken. Ik denk dat hij mij niet meer wil zien omdat hij bang is dat zijn gevoel weer naar boven komt en hij dan weer moet toegeven dat zijn relatie thuis toch niet zo goed is. Steeds die dubbele boodschappen..... Mijn psychologe wilde hem ook graag een keer zien. Dit wilde hij niet, zij mocht hem wel bellen. Ik ken hem, dan kan hij zich verbergen achter een muur van zakelijkheid. Terwijl als hij voor mij zat, zijn lichaamstaal hem telkens verried, bijv. mij niet aan kunnen kijken, hyperventilaie, huilen.....
zaterdag 10 oktober 2009 om 11:02
Lilly, geef jezelf een schop onder je kont alstjeblieft!!!!!
Je psychologe heeft dat niet gezegd en als dat wel zo is is het een hele slechte psychologe. Want wat wil zij bereiken door jou gm te spreken. Jij moet gewoon voor jezelf kiezen en doorgaan met leven. Duik dit weekend je bed in met je kop onder de dekens. Vervloek jezelf dat je zo met je laat sollen. Je bent 45!!!, geen 16. Wees een zelfstandige vrouw en houd op met hyperventileren en paniekeren. Die man is een lul. Naar jou, naar zijn vrouw maar vooral naar zichzelf. Een slappe hap dat is het. En dat wil jij toch niet?
Kies voor jezelf dame...Je komt nu over als een sneu figuur.
Je psychologe heeft dat niet gezegd en als dat wel zo is is het een hele slechte psychologe. Want wat wil zij bereiken door jou gm te spreken. Jij moet gewoon voor jezelf kiezen en doorgaan met leven. Duik dit weekend je bed in met je kop onder de dekens. Vervloek jezelf dat je zo met je laat sollen. Je bent 45!!!, geen 16. Wees een zelfstandige vrouw en houd op met hyperventileren en paniekeren. Die man is een lul. Naar jou, naar zijn vrouw maar vooral naar zichzelf. Een slappe hap dat is het. En dat wil jij toch niet?
Kies voor jezelf dame...Je komt nu over als een sneu figuur.
zaterdag 10 oktober 2009 om 11:20
Allemaal bedankt voor jullie reacties! Hij zou in relatietherapie gaan met zijn vrouw, maar heeft dit weten te voorkomen! ( Stel je voor dat je met de billen bloot moet.....) Hij was ook degene die bij mij zat te huilen en te hyperen, niet ik, ik was ongelooflijk kalm, en ja mijn psychologe heeft aangegeven hem graag te willen zien. Dit omdat hij haar deed terugdenken aan een oude term uit de psychologie, het heet "double binding" en wrs doet hij dit zijn hele leven lang al. Het is zoiets als wanneer je tegen een kind zegt dat je van hem/haar houdt, maar dan op een hele boze, agressieve manier. Verder vond zij hem een interessant geval, door wat hij allemaal deed en vertelde ( aan mij dan he) En waarom deze man dit thuis zo op die manier voor elkaar kreeg. ( Vrouw wist echt van niets en durfde er ook nadat het uitkwam met niemand over te praten, hij wilde dit ook niet, ipv met haar alleen te gaan zitten om het te vertellen, heeft hij dit gedaan met 3 kids in huis, tussen de bedrijven door toen die even de kamer uit waren....)
zaterdag 10 oktober 2009 om 23:53
ach ja
zit op het moment in en soort zelfde "relatie". bijkomend is dat het ook nog mijnbaas is..
en om het allemaal maar makkelijk te maken, is zijn vriendin ook nog zwanger, niet gepland maar wel gewenst volgens hem.
het begon allemaal met wat smsjes, die leidde tot een zoen en uiteindelijk sex. na dat hij wist dat zijn vriendin weer zwanger was zouden we stoppen, dit hebben we wel een dag vol gehouden (hij had vrij) weer sex, beetje spijt vanuit zijn kant weer willen stoppen etc. ondertussen geen sex meer gehad maar we blijven smsen en zoenen. dubbel op spannend natuurlijk op het werk haha
het enige waar ik geen hoogt van krijg is, wat is dit voor de sex geloof ik niet meer, maar wel aandacht aan elkaar blijven besteden. wanneer zijn vriendin weg is krijg ik smsjes etc.
hij is nog niet bij mij thuis geweest maar staat wel degelijk in de planning...
eigenlijk vind ik het wel best zo, beetje spanning. maar de vragen blijven.. zou hij een keus maken en welke? waarschijnlijk trek ik aan het korste eind. maar stel dat hij wel voor mij zou kiezen, wil ik dat wel? hij bedonderd haar nu ook waarom bij mij niet??
ach ja we zien wel... als hij geen keus maakt, zal ik hem uiteindelijk moeten maken om zelf verder te kunnen. maar voor nu is de aandacht en spanning wel erg leuk
zit op het moment in en soort zelfde "relatie". bijkomend is dat het ook nog mijnbaas is..
en om het allemaal maar makkelijk te maken, is zijn vriendin ook nog zwanger, niet gepland maar wel gewenst volgens hem.
het begon allemaal met wat smsjes, die leidde tot een zoen en uiteindelijk sex. na dat hij wist dat zijn vriendin weer zwanger was zouden we stoppen, dit hebben we wel een dag vol gehouden (hij had vrij) weer sex, beetje spijt vanuit zijn kant weer willen stoppen etc. ondertussen geen sex meer gehad maar we blijven smsen en zoenen. dubbel op spannend natuurlijk op het werk haha
het enige waar ik geen hoogt van krijg is, wat is dit voor de sex geloof ik niet meer, maar wel aandacht aan elkaar blijven besteden. wanneer zijn vriendin weg is krijg ik smsjes etc.
hij is nog niet bij mij thuis geweest maar staat wel degelijk in de planning...
eigenlijk vind ik het wel best zo, beetje spanning. maar de vragen blijven.. zou hij een keus maken en welke? waarschijnlijk trek ik aan het korste eind. maar stel dat hij wel voor mij zou kiezen, wil ik dat wel? hij bedonderd haar nu ook waarom bij mij niet??
ach ja we zien wel... als hij geen keus maakt, zal ik hem uiteindelijk moeten maken om zelf verder te kunnen. maar voor nu is de aandacht en spanning wel erg leuk
zaterdag 10 oktober 2009 om 23:59
quote:Lillywhite schreef op 10 oktober 2009 @ 11:20:
Allemaal bedankt voor jullie reacties! Hij zou in relatietherapie gaan met zijn vrouw, maar heeft dit weten te voorkomen! ( Stel je voor dat je met de billen bloot moet.....) Hij was ook degene die bij mij zat te huilen en te hyperen, niet ik, ik was ongelooflijk kalm, en ja mijn psychologe heeft aangegeven hem graag te willen zien. Dit omdat hij haar deed terugdenken aan een oude term uit de psychologie, het heet "double binding" en wrs doet hij dit zijn hele leven lang al. Het is zoiets als wanneer je tegen een kind zegt dat je van hem/haar houdt, maar dan op een hele boze, agressieve manier. Verder vond zij hem een interessant geval, door wat hij allemaal deed en vertelde ( aan mij dan he) En waarom deze man dit thuis zo op die manier voor elkaar kreeg. ( Vrouw wist echt van niets en durfde er ook nadat het uitkwam met niemand over te praten, hij wilde dit ook niet, ipv met haar alleen te gaan zitten om het te vertellen, heeft hij dit gedaan met 3 kids in huis, tussen de bedrijven door toen die even de kamer uit waren....)Dit is de eerste post die ik van je lees, maar eh. Als ik zeg dat ik in relatietherapie ga en dat heb weten te voorkomen, dan is dat toch echt een of ander excuus omdat ik níet in therapie zou gaan. Hij is getrouwd, hij is bij zijn vrouw. Hij gaat daar ook blijven. Tenzij zij hem de deur uit mikt.
Allemaal bedankt voor jullie reacties! Hij zou in relatietherapie gaan met zijn vrouw, maar heeft dit weten te voorkomen! ( Stel je voor dat je met de billen bloot moet.....) Hij was ook degene die bij mij zat te huilen en te hyperen, niet ik, ik was ongelooflijk kalm, en ja mijn psychologe heeft aangegeven hem graag te willen zien. Dit omdat hij haar deed terugdenken aan een oude term uit de psychologie, het heet "double binding" en wrs doet hij dit zijn hele leven lang al. Het is zoiets als wanneer je tegen een kind zegt dat je van hem/haar houdt, maar dan op een hele boze, agressieve manier. Verder vond zij hem een interessant geval, door wat hij allemaal deed en vertelde ( aan mij dan he) En waarom deze man dit thuis zo op die manier voor elkaar kreeg. ( Vrouw wist echt van niets en durfde er ook nadat het uitkwam met niemand over te praten, hij wilde dit ook niet, ipv met haar alleen te gaan zitten om het te vertellen, heeft hij dit gedaan met 3 kids in huis, tussen de bedrijven door toen die even de kamer uit waren....)Dit is de eerste post die ik van je lees, maar eh. Als ik zeg dat ik in relatietherapie ga en dat heb weten te voorkomen, dan is dat toch echt een of ander excuus omdat ik níet in therapie zou gaan. Hij is getrouwd, hij is bij zijn vrouw. Hij gaat daar ook blijven. Tenzij zij hem de deur uit mikt.
zondag 11 oktober 2009 om 10:28
Hoi Madhe, dat geloof ik ook wel dat hij bij zijn vrouw blijft tenzijdie hem de deur uit schopt. Dat heb ik ook al wel eens tegen hem gezegd in een vorige break up. Ik zei toen dat hij daar een goed kosthuis had: hij is zo'n 3 tot 4 avonden per week de hort op, sporten, werk, stappen en als hij wel thuis is valt hij op de bank in slaap. Ik vond dat schandalig heb ik toen tegen hem gezegd en dat ik dat niet zou pikken. Verder is zij ook een avond per week weg, sporten. In de weekenden werkt zij om de week. ( zorg) Verder wordt er op zaterdag met de drie kinderen heen en weer gesjeesd van en naar sportverenigingen. Hij kan toch gaan en staan waar hij maar wil? Bovendien gaat hij in de weekenden ook nog eens regelmatig uit of naar feesten en blijft dan ook wel slapen. Zij gaat dan niet mee. Ik gaf aan dat hij de boel ontvluchtte, hij antwoordde met: nee hoor,ik ben alleen niet graag 's avonds thuis. Ik vond dat een antwoord wat eigenlijk pastte bij mijn, toen 17 jaar oude zoon.... Nee, dat hij daar blijft geloof ik ook wel, het is makkelijk toch?
zondag 11 oktober 2009 om 10:32
En Juulke: sterkte ermee, het is nogal wat, verliefd en dan wetende dat er bij hem een kindje op komst is. Hoe krijgen die mannen dat toch voor elkaar.... Zijn vrouw weet wrs van niets? De mijne heb ik ook via het werk ontmoet. Hij is niet mijn baas en werkt in een ander district. Toch kan het zijn dat ik hem tegen het lijf loop als er landelijk iets georganiseerd wordt. Ik zou dat al moeilijk vinden, laat staan als je zoals jij iedere dag met hem moet samenwerken en hij bovendien ook nog jouw baas is... xxx
zondag 11 oktober 2009 om 14:04
quote:Lillywhite schreef op 11 oktober 2009 @ 10:28:
Ik zei toen dat hij daar een goed kosthuis had: hij is zo'n 3 tot 4 avonden per week de hort op, sporten, werk, stappen en als hij wel thuis is valt hij op de bank in slaap. Ik vond dat schandalig heb ik toen tegen hem gezegd en dat ik dat niet zou pikken. Jij zou dat niet pikken? Wat jij pikt is nog veel erger. Nadat ie met je naar bed is geweest springt ie onder de douche (gebruikt geen douchegel want een ander geurtje zou zijn vrouw direct opvallen) om thuis vervolgens lekker lepeltje-lepeltje met zijn vrouw te gaan liggen! Om met haar op vakantie te gaan, om met haar de feestdagen door te brengen.
Ik zei toen dat hij daar een goed kosthuis had: hij is zo'n 3 tot 4 avonden per week de hort op, sporten, werk, stappen en als hij wel thuis is valt hij op de bank in slaap. Ik vond dat schandalig heb ik toen tegen hem gezegd en dat ik dat niet zou pikken. Jij zou dat niet pikken? Wat jij pikt is nog veel erger. Nadat ie met je naar bed is geweest springt ie onder de douche (gebruikt geen douchegel want een ander geurtje zou zijn vrouw direct opvallen) om thuis vervolgens lekker lepeltje-lepeltje met zijn vrouw te gaan liggen! Om met haar op vakantie te gaan, om met haar de feestdagen door te brengen.
dinsdag 13 oktober 2009 om 08:40
Hoi Kreng, ja inderdaad was dat nog dom ook.... Raar ook eienlijk, want het geurtje dat ik altijd op heb is nergens te koop, dat maak ik zelf, het is vrij zwaar. Hoe deed ie dat toch? Letterlijk langs elkaar heen waarschijnlijk.... Nou ja, het schrijven hier is wel goed om te relativeren, ik heb veel moeite gehad om ermee te beginnen, las wel mee. Ben ook blij dat ik toch de stap heb gezet en mijn verhaal opgeschreven. Jullie kunnen het zo mooi van een andere kant laten zien. Ik wordt er bijna vrolijk van en zie steeds meer wat een loser het eigenlijk is.... Dank jullie allemaal hiervoor.... Hebben jullie dat nou ook?: Ik heb het zelfs wel eens tegen hem gezegd, dat je het rot vond voor zijn echtgenote? Ik heb ook nooit gesnapt dat zij het niet zag/rook/in de gaten had. Ik bedoel, naast de geur moet er toch ook een gedragsverandering zijn opgetreden? Hij gaf toe dat hij anders in zijn vel zat. ( beter vond hij) Ik heb mezelf ook altijd schuldig gevoeld naar haar en zijn kinderen toe.
donderdag 15 oktober 2009 om 19:27
is zeker dubbel, hij krijgt nog een kindje terwijl je weet dat hij haar bedriegt,
ik hbe voor mezelf ook besloten dat ik hem (nog) niet voor een keuzu wil zette., het is iets wat hij moet beslissen.
als ik over een tijd zelf verder wil, zal ik het uit moeten maken. als hij dan wel voor mij kiest is dat meegenomen, maar dat kan en wil ik niet voor hem beslissen.
vind het nu sowieso veel te leuk...
ik hbe voor mezelf ook besloten dat ik hem (nog) niet voor een keuzu wil zette., het is iets wat hij moet beslissen.
als ik over een tijd zelf verder wil, zal ik het uit moeten maken. als hij dan wel voor mij kiest is dat meegenomen, maar dat kan en wil ik niet voor hem beslissen.
vind het nu sowieso veel te leuk...
donderdag 15 oktober 2009 om 19:41
quote:Lillywhite schreef op 11 oktober 2009 @ 10:28:
Hoi Madhe, dat geloof ik ook wel dat hij bij zijn vrouw blijft tenzijdie hem de deur uit schopt. Dat heb ik ook al wel eens tegen hem gezegd in een vorige break up. Ik zei toen dat hij daar een goed kosthuis had: hij is zo'n 3 tot 4 avonden per week de hort op, sporten, werk, stappen en als hij wel thuis is valt hij op de bank in slaap.p. Ik vond dat schandalig heb ik toen tegen hem gezegd en dat ik dat niet zou pikken. Verder is zij ook een avond per week weg, sporten. In de weekenden werkt zij om de week. ( zorg) Verder wordt er op zaterdag met de drie kinderen heen en weer gesjeesd van en naar sportverenigingen. Hij kan toch gaan en staan waar hij maar wil? Bovendien gaat hij in de weekenden ook nog eens regelmatig uit of naar feesten en blijft dan ook wel slapen. Zij gaat dan niet mee. Ik gaf aan dat hij de boel ontvluchtte, hij antwoordde met: nee hoor,ik ben alleen niet graag 's avonds thuis. Ik vond dat een antwoord wat eigenlijk pastte bij mijn, toen 17 jaar oude zoon.... Nee, dat hij daar blijft geloof ik ook wel, het is makkelijk toch?
Ik denk dat dat wel meevalt met de tijd die ze samen doorbrengen en dat slapen van hem. Het is een van de simpelste excuses, de relatie is niet goed meer, nee ze hebben geen seks meer, ze doen niets meer samen. Natuurlijk wel joh. Hij ontvlucht het niet, hij komt er gewoon mee weg.
Maar uit je tekst in de vorige post, dat je psycholoog hem wilde zien, betekend dat dat jullie een "relatie" hebben? Nee toch zeker?
Hoi Madhe, dat geloof ik ook wel dat hij bij zijn vrouw blijft tenzijdie hem de deur uit schopt. Dat heb ik ook al wel eens tegen hem gezegd in een vorige break up. Ik zei toen dat hij daar een goed kosthuis had: hij is zo'n 3 tot 4 avonden per week de hort op, sporten, werk, stappen en als hij wel thuis is valt hij op de bank in slaap.p. Ik vond dat schandalig heb ik toen tegen hem gezegd en dat ik dat niet zou pikken. Verder is zij ook een avond per week weg, sporten. In de weekenden werkt zij om de week. ( zorg) Verder wordt er op zaterdag met de drie kinderen heen en weer gesjeesd van en naar sportverenigingen. Hij kan toch gaan en staan waar hij maar wil? Bovendien gaat hij in de weekenden ook nog eens regelmatig uit of naar feesten en blijft dan ook wel slapen. Zij gaat dan niet mee. Ik gaf aan dat hij de boel ontvluchtte, hij antwoordde met: nee hoor,ik ben alleen niet graag 's avonds thuis. Ik vond dat een antwoord wat eigenlijk pastte bij mijn, toen 17 jaar oude zoon.... Nee, dat hij daar blijft geloof ik ook wel, het is makkelijk toch?
Ik denk dat dat wel meevalt met de tijd die ze samen doorbrengen en dat slapen van hem. Het is een van de simpelste excuses, de relatie is niet goed meer, nee ze hebben geen seks meer, ze doen niets meer samen. Natuurlijk wel joh. Hij ontvlucht het niet, hij komt er gewoon mee weg.
Maar uit je tekst in de vorige post, dat je psycholoog hem wilde zien, betekend dat dat jullie een "relatie" hebben? Nee toch zeker?
donderdag 15 oktober 2009 om 19:42
quote:Lillywhite schreef op 11 oktober 2009 @ 14:30:
Je hebt gelijk Tjikkie, alleen bedoelde ik het in de trant van als hij mijn man was. En voor wat betreft dat douchen: 9 van de 10 keer deed hij dat nog niet eens..... Nam hij niet eens de moeite mijn geur weg te wassen....Dat zegt ze toch? Dat deed hij thuis pas of in de sportschool.
Je hebt gelijk Tjikkie, alleen bedoelde ik het in de trant van als hij mijn man was. En voor wat betreft dat douchen: 9 van de 10 keer deed hij dat nog niet eens..... Nam hij niet eens de moeite mijn geur weg te wassen....Dat zegt ze toch? Dat deed hij thuis pas of in de sportschool.
donderdag 15 oktober 2009 om 21:17
quote:juulke84 schreef op 15 oktober 2009 @ 19:27:
is zeker dubbel, hij krijgt nog een kindje terwijl je weet dat hij haar bedriegt,
ik hbe voor mezelf ook besloten dat ik hem (nog) niet voor een keuzu wil zette., het is iets wat hij moet beslissen.
als ik over een tijd zelf verder wil, zal ik het uit moeten maken. als hij dan wel voor mij kiest is dat meegenomen, maar dat kan en wil ik niet voor hem beslissen.
vind het nu sowieso veel te leuk...
Je maakt jezelf een illusie door te denken dat je hem later voor een keus kan stellen.
Hij heeft namelijk al gekozen.
(en niet voor jou, laat dat duidelijk zijn)
is zeker dubbel, hij krijgt nog een kindje terwijl je weet dat hij haar bedriegt,
ik hbe voor mezelf ook besloten dat ik hem (nog) niet voor een keuzu wil zette., het is iets wat hij moet beslissen.
als ik over een tijd zelf verder wil, zal ik het uit moeten maken. als hij dan wel voor mij kiest is dat meegenomen, maar dat kan en wil ik niet voor hem beslissen.
vind het nu sowieso veel te leuk...
Je maakt jezelf een illusie door te denken dat je hem later voor een keus kan stellen.
Hij heeft namelijk al gekozen.
(en niet voor jou, laat dat duidelijk zijn)
donderdag 15 oktober 2009 om 22:14
Hoi Madhe,
Hij is echt zo vaak weg, dit is nog steeds het geval. Bovendien heeft hij het nu nog mooier voor elkaar: Heeft binnen onze organisatie een nieuwe functie en opereert nu landelijk zelfs ipv regionaal, nog vaker weg!
Wij hebben sinds maart geen relatie meer, maar hebben dit anderhalf jaar gehad, waarin hij 3 keer eerder "het thuis nog eens wilde proberen" en dan toch terugkwam. De laatste paar keren zei hij ook al dat hij "nu echt niet meer terug zou komen", dit heeft hij nu weer gezegd, in maart dus, en het haar toch ook maar verteld... ( ik ga invullen, maar ik denk omdat hij bng was dat zij er op een andere manier achter zou komen). Mij psychologe wilde hem graag zien omdat zij toch wel benieuwd was naar het type, het hoe en waarom en bovendien waar dit vandaan kwam bij hem. Je begrijpt dat het verhaal nog veel verder gaat dan wat ik hier beschreven heb. En zij wilde ook wel weten hoe dit heeft kunnen gebeuren, ook voor zolang, zonder dat zijn vrouw ook maar het minste aan idee had. Het contac was dagelijks, 's avonds en duurde meestal tot diep in de nacht. Vnl via SMS, maar vrouwlief ging dan al naar bed en soms lag hij zelfs in bed te sms-en..'.
en Juulke:
niet om betuttelend over te komen, maar grijp je kans en beëindig het nu je nog kan en zelf de keuze hebt! Het wordt sowieso al moeilijk, ik heb ook steeds aan hem gedacht en hoe moeilijk het allemaal voor hem was, ik vrijgezel, hij met gezin, dus ik heb ook steeds de keuzes bij hem gelaten, maar geloof me als ik zeg dat je daarmee jezelf heel erg tekort doet! Ik heb het aan den lijve ondervonden. Normaal ben ik een nuchter mens, maar in deze was ik op een gegeven moment uitgerelativeerd en bleef ik met een heleboel vragen zitten. Ik ben bij een psychologe terechtgekomen, iets wat ik in andere dingen niet bij mezelf herken. Ik kan heel wat hebben, voed al 16 jaar mijn zoon alleen op, dus dacht wel wat gewend te zijn....
Hij is echt zo vaak weg, dit is nog steeds het geval. Bovendien heeft hij het nu nog mooier voor elkaar: Heeft binnen onze organisatie een nieuwe functie en opereert nu landelijk zelfs ipv regionaal, nog vaker weg!
Wij hebben sinds maart geen relatie meer, maar hebben dit anderhalf jaar gehad, waarin hij 3 keer eerder "het thuis nog eens wilde proberen" en dan toch terugkwam. De laatste paar keren zei hij ook al dat hij "nu echt niet meer terug zou komen", dit heeft hij nu weer gezegd, in maart dus, en het haar toch ook maar verteld... ( ik ga invullen, maar ik denk omdat hij bng was dat zij er op een andere manier achter zou komen). Mij psychologe wilde hem graag zien omdat zij toch wel benieuwd was naar het type, het hoe en waarom en bovendien waar dit vandaan kwam bij hem. Je begrijpt dat het verhaal nog veel verder gaat dan wat ik hier beschreven heb. En zij wilde ook wel weten hoe dit heeft kunnen gebeuren, ook voor zolang, zonder dat zijn vrouw ook maar het minste aan idee had. Het contac was dagelijks, 's avonds en duurde meestal tot diep in de nacht. Vnl via SMS, maar vrouwlief ging dan al naar bed en soms lag hij zelfs in bed te sms-en..'.
en Juulke:
niet om betuttelend over te komen, maar grijp je kans en beëindig het nu je nog kan en zelf de keuze hebt! Het wordt sowieso al moeilijk, ik heb ook steeds aan hem gedacht en hoe moeilijk het allemaal voor hem was, ik vrijgezel, hij met gezin, dus ik heb ook steeds de keuzes bij hem gelaten, maar geloof me als ik zeg dat je daarmee jezelf heel erg tekort doet! Ik heb het aan den lijve ondervonden. Normaal ben ik een nuchter mens, maar in deze was ik op een gegeven moment uitgerelativeerd en bleef ik met een heleboel vragen zitten. Ik ben bij een psychologe terechtgekomen, iets wat ik in andere dingen niet bij mezelf herken. Ik kan heel wat hebben, voed al 16 jaar mijn zoon alleen op, dus dacht wel wat gewend te zijn....
donderdag 15 oktober 2009 om 22:22
quote:Lillywhite schreef op 15 oktober 2009 @ 22:14:
Hoi Madhe,
Hij is echt zo vaak weg, dit is nog steeds het geval. Bovendien heeft hij het nu nog mooier voor elkaar: Heeft binnen onze organisatie een nieuwe functie en opereert nu landelijk zelfs ipv regionaal, nog vaker weg!
Wij hebben sinds maart geen relatie meer Gelukkig maar, maar hebben dit anderhalf jaar gehad, waarin hij 3 keer eerder "het thuis nog eens wilde proberen" en dan toch terugkwam. De laatste paar keren zei hij ook al dat hij "nu echt niet meer terug zou komen", dit heeft hij nu weer gezegd, in maart dus, en het haar toch ook maar verteld... ( ik ga invullen, maar ik denk omdat hij bng was dat zij er op een andere manier achter zou komen). Mij psychologe wilde hem graag zien omdat zij toch wel benieuwd was naar het type, het hoe en waarom en bovendien waar dit vandaan kwam bij hem. Nadat jullie eindelijk gestopt waren hiermee? Dat is toch raar, of vind je van niet? Ze bedoelt toch zeker niet dat hij naar een gesprek van haar met jou moet komen? Dat is zo totaal niet zijn verantwoordelijkheid. Hij moet zich richten op zichzelf en zijn vrouw. En jij je op jezelf ipv op hem. Je begrijpt dat het verhaal nog veel verder gaat dan wat ik hier beschreven heb. Ik begrijp alleen dat jullie te ver zijn gegaan, meer niet. De rest valt toch ook niet te begrijpen of excuseren? En zij wilde ook wel weten hoe dit heeft kunnen gebeuren, ook voor zolang, zonder dat zijn vrouw ook maar het minste aan idee had. Het contac was dagelijks, 's avonds en duurde meestal tot diep in de nacht. Vnl via SMS, maar vrouwlief ging dan al naar bed en soms lag hij zelfs in bed te sms-en..'.Ik snap dit echt niet. Maar laat maar, ik wil het verder ook niet begrijpen.
Hoi Madhe,
Hij is echt zo vaak weg, dit is nog steeds het geval. Bovendien heeft hij het nu nog mooier voor elkaar: Heeft binnen onze organisatie een nieuwe functie en opereert nu landelijk zelfs ipv regionaal, nog vaker weg!
Wij hebben sinds maart geen relatie meer Gelukkig maar, maar hebben dit anderhalf jaar gehad, waarin hij 3 keer eerder "het thuis nog eens wilde proberen" en dan toch terugkwam. De laatste paar keren zei hij ook al dat hij "nu echt niet meer terug zou komen", dit heeft hij nu weer gezegd, in maart dus, en het haar toch ook maar verteld... ( ik ga invullen, maar ik denk omdat hij bng was dat zij er op een andere manier achter zou komen). Mij psychologe wilde hem graag zien omdat zij toch wel benieuwd was naar het type, het hoe en waarom en bovendien waar dit vandaan kwam bij hem. Nadat jullie eindelijk gestopt waren hiermee? Dat is toch raar, of vind je van niet? Ze bedoelt toch zeker niet dat hij naar een gesprek van haar met jou moet komen? Dat is zo totaal niet zijn verantwoordelijkheid. Hij moet zich richten op zichzelf en zijn vrouw. En jij je op jezelf ipv op hem. Je begrijpt dat het verhaal nog veel verder gaat dan wat ik hier beschreven heb. Ik begrijp alleen dat jullie te ver zijn gegaan, meer niet. De rest valt toch ook niet te begrijpen of excuseren? En zij wilde ook wel weten hoe dit heeft kunnen gebeuren, ook voor zolang, zonder dat zijn vrouw ook maar het minste aan idee had. Het contac was dagelijks, 's avonds en duurde meestal tot diep in de nacht. Vnl via SMS, maar vrouwlief ging dan al naar bed en soms lag hij zelfs in bed te sms-en..'.Ik snap dit echt niet. Maar laat maar, ik wil het verder ook niet begrijpen.
