Relaties
alle pijlers
Scheiden, wat is dat pijnlijk
maandag 20 juli 2009 om 20:40
Hallo,
Op dit moment lig in in echtscheiding met mijn man. We zijn 12 jaar samen geweest en inmiddels hebben we 3 kinderen waarvan de jongste pas een 1/2 jaar. Mijn familie woont ver bij ons vandaan, indertijd zijn wij ivm zijn werk verhuisd. Eind vorig jaar gaf hij aan niet meer verder te willen. Er was geen ander in het spel. Jeetje wat is dit pijnlijk allemaal. Na zonder hem bevalling en kraamtijd te hebben meegemaakt, al die confrontaties mee moeten maken als hij de kinderen komt halen/brengen of als we het moeten hebben over de afwikkeling van de scheiding. Iedere keer weer de confrontatie met het feit dat dit is wat hij wil, maar ook met de cofrontatie hoe leuk hij er uit ziet en hoe succesvol hij is en ik juist niet.... En diep in mn hart weet ik dat dit 't beste zal zijn. Wat ik echter nooit verwacht was, omdat het zijn keuze is geweest, is dat hij toen hij de knoop had doorgehakt, me voor van alles zwart heeft gemaakt en dreigementen heeft geuit bv dat ik weinig alimentatie zou krijgen of dat hij me niet terug naar mn familie zou laten verhuizen. Inmiddels is dat allemaal rustiger geworden, maar ben herhaaldelijk heel bang geweest dat hij nergens mee akkoord zou gaan.
En weet je waar twee scheiden hebben twee schuld. Ik ben altijd best wel moeilijk geweest, maar wat is dit een nare tijd. Ik hoop op reacties van mensen die dit ook hebben meegemaakt. Ken niemand in mn omgeving die al aan hetscheiden of zo is. Weet niet goed waar ik heen moet met mn verdriet, mn schuldgevoel en mn schaamte en mn omgeving heeft na al die mnd denk ik ook wel even genoeg gehad van mn gezeur.
Alvast bedankt voor de reacties!
Op dit moment lig in in echtscheiding met mijn man. We zijn 12 jaar samen geweest en inmiddels hebben we 3 kinderen waarvan de jongste pas een 1/2 jaar. Mijn familie woont ver bij ons vandaan, indertijd zijn wij ivm zijn werk verhuisd. Eind vorig jaar gaf hij aan niet meer verder te willen. Er was geen ander in het spel. Jeetje wat is dit pijnlijk allemaal. Na zonder hem bevalling en kraamtijd te hebben meegemaakt, al die confrontaties mee moeten maken als hij de kinderen komt halen/brengen of als we het moeten hebben over de afwikkeling van de scheiding. Iedere keer weer de confrontatie met het feit dat dit is wat hij wil, maar ook met de cofrontatie hoe leuk hij er uit ziet en hoe succesvol hij is en ik juist niet.... En diep in mn hart weet ik dat dit 't beste zal zijn. Wat ik echter nooit verwacht was, omdat het zijn keuze is geweest, is dat hij toen hij de knoop had doorgehakt, me voor van alles zwart heeft gemaakt en dreigementen heeft geuit bv dat ik weinig alimentatie zou krijgen of dat hij me niet terug naar mn familie zou laten verhuizen. Inmiddels is dat allemaal rustiger geworden, maar ben herhaaldelijk heel bang geweest dat hij nergens mee akkoord zou gaan.
En weet je waar twee scheiden hebben twee schuld. Ik ben altijd best wel moeilijk geweest, maar wat is dit een nare tijd. Ik hoop op reacties van mensen die dit ook hebben meegemaakt. Ken niemand in mn omgeving die al aan hetscheiden of zo is. Weet niet goed waar ik heen moet met mn verdriet, mn schuldgevoel en mn schaamte en mn omgeving heeft na al die mnd denk ik ook wel even genoeg gehad van mn gezeur.
Alvast bedankt voor de reacties!
maandag 28 september 2009 om 22:15
Sascha,
ik lig al in scheiding bijna sinds een jaar. In oktober de bom, in december is hij weg gegaan.
Mijn schoonzus is jaren geleden gescheiden en zij woonde ook ver van haar familie en haar derde kind was ook pas een half jaar. Zij is terug verhuisd naar de buurt van haar ouders en zus, heeft al snel een leuke man leren kennen die veel beter bij haar past en heeft met hem nog een vierde kindje gekregen. Zo kan het ook. Het trieste bij haar is dat zij 5 jaar lang boos en verbitterd is geweest. Dit ten koste van de kinderen.
Maar het is een hel en een achtbaan en een kwestie van zo goed mogelijk overleven. Elke dag weer.
Topics genoeg hierover, dus als je nog meer lotgenoten zoekt, die zijn er volop, helaas...
ik lig al in scheiding bijna sinds een jaar. In oktober de bom, in december is hij weg gegaan.
Mijn schoonzus is jaren geleden gescheiden en zij woonde ook ver van haar familie en haar derde kind was ook pas een half jaar. Zij is terug verhuisd naar de buurt van haar ouders en zus, heeft al snel een leuke man leren kennen die veel beter bij haar past en heeft met hem nog een vierde kindje gekregen. Zo kan het ook. Het trieste bij haar is dat zij 5 jaar lang boos en verbitterd is geweest. Dit ten koste van de kinderen.
Maar het is een hel en een achtbaan en een kwestie van zo goed mogelijk overleven. Elke dag weer.
Topics genoeg hierover, dus als je nog meer lotgenoten zoekt, die zijn er volop, helaas...
dinsdag 29 september 2009 om 08:49
Sacha, ik vraag me af hoe 'succesvol' hij wel is als hij zijn gezin in de steek laat omdat hij niet gelukkig is.
Jij schrijft dat je 'best wel moeilijk' bent geweest. Ik weet niet wat ik me daarbij voor moet stellen, maar erg 'moeilijk' kan dat toch niet zijn, want als het zo erg was om met jou samen te leven, waarom vecht hij er dan niet voor om zijn kinderen dat te besparen?
Er klopt hier iets niet.
Niet dat het iets uitmaakt, hij is weg, maar die man spoort ergens niet. Ook omdat hij de moeder van zijn kinderen bedreigd heeft met van alles, en als je echt van je kinderen houdt, is dat het laatste wat je met hun moeder moet doen. Dan zorg je in elk geval dat ze er goed bij zit en niet nog meer belast wordt door te dreigen haar basisrechten te ontnemen en haar zwart te maken. Dat is ronduit misdadig. Met dat hij dat (gedaan heeft) weet je meteen dat het goed is dat jullie uit elkaar zijn, bij scheidingen wordt gedrag wat al aanwezig was uitvergroot en laten mensen zich flink in de kaarten kijken. Nu zie je wat je de hele tijd naast je hebt gehad, je wist het ergens wel, maar wilde er niet aan. Nu kun je er niet meer omheen.
Laat van je afglijden die man en maak het gezellig met je kinderen. Zorg goed voor jezelf en zorg dat hij totaal geen vat meer op je heeft. Het lijkt me zo dat je er al lange tijd alleen voor stond toen hij nog bij je was. Je hebt welgeteld een groot probleem minder nu hij weg is, en als ik even reken vermoed ik dat je er wat dat betreft op vooruit moet gaan. (zit ik goed? of er totaal naast?)
Jij schrijft dat je 'best wel moeilijk' bent geweest. Ik weet niet wat ik me daarbij voor moet stellen, maar erg 'moeilijk' kan dat toch niet zijn, want als het zo erg was om met jou samen te leven, waarom vecht hij er dan niet voor om zijn kinderen dat te besparen?
Er klopt hier iets niet.
Niet dat het iets uitmaakt, hij is weg, maar die man spoort ergens niet. Ook omdat hij de moeder van zijn kinderen bedreigd heeft met van alles, en als je echt van je kinderen houdt, is dat het laatste wat je met hun moeder moet doen. Dan zorg je in elk geval dat ze er goed bij zit en niet nog meer belast wordt door te dreigen haar basisrechten te ontnemen en haar zwart te maken. Dat is ronduit misdadig. Met dat hij dat (gedaan heeft) weet je meteen dat het goed is dat jullie uit elkaar zijn, bij scheidingen wordt gedrag wat al aanwezig was uitvergroot en laten mensen zich flink in de kaarten kijken. Nu zie je wat je de hele tijd naast je hebt gehad, je wist het ergens wel, maar wilde er niet aan. Nu kun je er niet meer omheen.
Laat van je afglijden die man en maak het gezellig met je kinderen. Zorg goed voor jezelf en zorg dat hij totaal geen vat meer op je heeft. Het lijkt me zo dat je er al lange tijd alleen voor stond toen hij nog bij je was. Je hebt welgeteld een groot probleem minder nu hij weg is, en als ik even reken vermoed ik dat je er wat dat betreft op vooruit moet gaan. (zit ik goed? of er totaal naast?)
dinsdag 29 september 2009 om 09:44
quote:nell schreef op 29 september 2009 @ 08:49:
Er klopt hier iets niet.
Scherpe posting, Nell. Wat er niet klopt, is de realiteit en het beeld dat TO daarvan heeft. Haar ex is geen superman of ideale echtgenoot en vader bij wie zij in de schaduw staat. Hij is egoïstisch, laf en manipulatief (dit naast eventuele goede eigenschappen die vast ook heeft ).
De vraag "wil je mij erbij hebben als ik niet van je hou?" is ongekend manipulatief. De verloskundige houdt ook niet van je, TO, maar die mocht er toch ook bij zijn? Behalve als ze had gevraagd "ik ben niet zo goed in bevallingen begeleiden, wil je me er dan toch bij hebben?". Dat is geen vraag, dat is een mededeling: ik wil er niet bij zijn, maar dat wil ik niet zeggen, dus moet jij zeggen dat jij míj er niet bij wil hebben. Zie je de manipulatie hierin?
Ik vind je ex helemaal niet klinken als een leuke man en waarschijnlijk is hij dat ook helemaal niet. Zoals Nell zegt, bij een scheiding leer je andere kanten van een mens kennen. Dit is (ook) zijn ware aard, naast alle leuke eigenschappen die jij altijd bij hem hebt gezien. Het is tijd dat je je beeld van hem stuk voor stuk afbreekt en een nieuw maakt op basis van de realiteit: wat hij doet, niet wat hij zegt, en wat jij ziet, niet wat je wil zien.
Maar nog veel belangrijker is dat je werkt aan je zelfbeeld. Je klinkt al een stuk zekerder dan een paar maanden geleden. Ga door op die weg, probeer je ex los te laten en je op jezelf en de kinderen te richten. Ik vind het erg knap dat je je eigen leven weer gaat opbouwen op de plek die jij kiest, met drie kleine kinderen! Laat het verdriet toe maar ga daarna weer door. Blijf positief en omring je met positieve, sterke mensen. Je gaat het wel redden!
Er klopt hier iets niet.
Scherpe posting, Nell. Wat er niet klopt, is de realiteit en het beeld dat TO daarvan heeft. Haar ex is geen superman of ideale echtgenoot en vader bij wie zij in de schaduw staat. Hij is egoïstisch, laf en manipulatief (dit naast eventuele goede eigenschappen die vast ook heeft ).
De vraag "wil je mij erbij hebben als ik niet van je hou?" is ongekend manipulatief. De verloskundige houdt ook niet van je, TO, maar die mocht er toch ook bij zijn? Behalve als ze had gevraagd "ik ben niet zo goed in bevallingen begeleiden, wil je me er dan toch bij hebben?". Dat is geen vraag, dat is een mededeling: ik wil er niet bij zijn, maar dat wil ik niet zeggen, dus moet jij zeggen dat jij míj er niet bij wil hebben. Zie je de manipulatie hierin?
Ik vind je ex helemaal niet klinken als een leuke man en waarschijnlijk is hij dat ook helemaal niet. Zoals Nell zegt, bij een scheiding leer je andere kanten van een mens kennen. Dit is (ook) zijn ware aard, naast alle leuke eigenschappen die jij altijd bij hem hebt gezien. Het is tijd dat je je beeld van hem stuk voor stuk afbreekt en een nieuw maakt op basis van de realiteit: wat hij doet, niet wat hij zegt, en wat jij ziet, niet wat je wil zien.
Maar nog veel belangrijker is dat je werkt aan je zelfbeeld. Je klinkt al een stuk zekerder dan een paar maanden geleden. Ga door op die weg, probeer je ex los te laten en je op jezelf en de kinderen te richten. Ik vind het erg knap dat je je eigen leven weer gaat opbouwen op de plek die jij kiest, met drie kleine kinderen! Laat het verdriet toe maar ga daarna weer door. Blijf positief en omring je met positieve, sterke mensen. Je gaat het wel redden!
Ga in therapie!
dinsdag 29 september 2009 om 11:08
Bedankt voor de lieve reacties en fijn om eens een vergelijkbaar verhaal te horen, want niemand in mijn omgeving is gescheiden en heb wel behoefte om verhalen van anderen te horen.
Achteraf bezien was ik toen het aankwam het lieve verlegen meisje en hij de extraverte, knappe en stoere kerel. Hij is iemand die veel van opleidingen is gewisseld, altijd uit een huis weg is gegaan wat nog niet af was en veel van baan heeft gewisseld. We zijn achteraf bezien denk ik veranderd door het krijgen van kinderen. Ik ben me meer gaan focussen op de kinderen en minder op hem, terwijl hij gewend is (ook vroeger door zn moeder) om verwend te worden. Ik denk dat ik wat onafhankelijker ben geworden door het krijgen van kinderen, maar weer afhankelijker door met hem 200km verder te gaan wonen dus klinkt allemaal beetje tegenstrijdig. Het botste wel eens tussen ons, oa omdat hij een moeder heeft die als ze bij ons logeert (woont in buitenland) de kinderen opeist en mn hele huishouden overneemt. En daar kon ik niet goed mee omgaan en hij begreep dat niet (hun dochter heeft lang geleden al met hen gebroken dus focust ze zich helemaal op ons). Zo gauw die ma wat ergs meemaakt belt ze hem overstuur. Vond altijd dat ze zich te veel op hem richtte. En hoe doe je dan moeilijk? Ja hij zegt iets, ik reageer verhit (vat het verkeerd op) en je hebt ruzie.
Achteraf is het nu best moeilijk om alles terug te halen. Hij is ook erg veranderd in de zin dat hij steeds meer om de buitenkant is gaan geven (auto's, mooie spullen, kids moesten bepaalde kleren aan). Hij heeft ook wel eens gezegd: weet niet of ik een toekomst met kidneeren wel zie zitten. Vraag me dus af of hij het eigenlijk nog wel leuk vond een gezin. Had dan natuurlijk ook niet aan die 3e moeten beginnen....
Maar waar 2 scheiden hebben 2 schuld, dat wil ik wel benadrukken. Heb alleen in het begin heel erg de schuld bij mezelf gezocht en ben nog steeds heel erg ah analyseren, maar het wordt al minder...
Achteraf bezien was ik toen het aankwam het lieve verlegen meisje en hij de extraverte, knappe en stoere kerel. Hij is iemand die veel van opleidingen is gewisseld, altijd uit een huis weg is gegaan wat nog niet af was en veel van baan heeft gewisseld. We zijn achteraf bezien denk ik veranderd door het krijgen van kinderen. Ik ben me meer gaan focussen op de kinderen en minder op hem, terwijl hij gewend is (ook vroeger door zn moeder) om verwend te worden. Ik denk dat ik wat onafhankelijker ben geworden door het krijgen van kinderen, maar weer afhankelijker door met hem 200km verder te gaan wonen dus klinkt allemaal beetje tegenstrijdig. Het botste wel eens tussen ons, oa omdat hij een moeder heeft die als ze bij ons logeert (woont in buitenland) de kinderen opeist en mn hele huishouden overneemt. En daar kon ik niet goed mee omgaan en hij begreep dat niet (hun dochter heeft lang geleden al met hen gebroken dus focust ze zich helemaal op ons). Zo gauw die ma wat ergs meemaakt belt ze hem overstuur. Vond altijd dat ze zich te veel op hem richtte. En hoe doe je dan moeilijk? Ja hij zegt iets, ik reageer verhit (vat het verkeerd op) en je hebt ruzie.
Achteraf is het nu best moeilijk om alles terug te halen. Hij is ook erg veranderd in de zin dat hij steeds meer om de buitenkant is gaan geven (auto's, mooie spullen, kids moesten bepaalde kleren aan). Hij heeft ook wel eens gezegd: weet niet of ik een toekomst met kidneeren wel zie zitten. Vraag me dus af of hij het eigenlijk nog wel leuk vond een gezin. Had dan natuurlijk ook niet aan die 3e moeten beginnen....
Maar waar 2 scheiden hebben 2 schuld, dat wil ik wel benadrukken. Heb alleen in het begin heel erg de schuld bij mezelf gezocht en ben nog steeds heel erg ah analyseren, maar het wordt al minder...
zaterdag 3 oktober 2009 om 11:58
Moet weer even mn verhaal kwijt. (Bijna) Ex belde net om te zeggen dat hij iemand anders heeft sinds een paar maanden en dat hij de kinderen vandaag aan haar wil laten zien. Erg naar om te horen. Voel me er beroerd van. Al dat mijn kinderen een andere vrouw zien, dat hij met haar die problemen niet zal hebben die wij hadden etc etc. Snik!
zaterdag 3 oktober 2009 om 14:56
jeetje sacha, het wordt tijd dat jij in gaat zien dat deze man dus al heel lang is uitgecheckt. Hij heeft al heel lang een ander, dat jij in tussentijd zwanger was van hem en een kind baarde heeft hem er niet van weerhouden. En nu wil hij jullie kinderen daar al mee confronteren?
Wat leuk dat hij je nu pas op de hoogte stelt, en dat terwijl jij je nog afvraagt wat jou aandeel was in de scheiding. Meid dit is een lamlul eerste klas, je verdient zoveel beter
Wat leuk dat hij je nu pas op de hoogte stelt, en dat terwijl jij je nog afvraagt wat jou aandeel was in de scheiding. Meid dit is een lamlul eerste klas, je verdient zoveel beter
zaterdag 3 oktober 2009 om 15:08
quote:Sascha75 schreef op 03 oktober 2009 @ 11:58:
Moet weer even mn verhaal kwijt. (Bijna) Ex belde net om te zeggen dat hij iemand anders heeft sinds een paar maanden en dat hij de kinderen vandaag aan haar wil laten zien. Erg naar om te horen. Voel me er beroerd van. Al dat mijn kinderen een andere vrouw zien, dat hij met haar die problemen niet zal hebben die wij hadden etc etc. Snik!
Ik wil alleen maar zeggen dat ik het heel erg voor je vind. Ik kan wel zeggen dat je sterk moet zijn en blah blah maar soms is het beter om alle emoties te voelen die je overvallen. Soms moet je ergens doorheen om er overheen te komen.
Natuurlijk bot van je bijna ex om vandaag te bellen en je geen kans te geven om hieraan te wennen, laat staan om je kinderen voor te bereiden op een nieuw gezicht bij papa.
Ik heb geen glazen bol maar denk alsjeblieft niet dat het met zijn nieuwe vriendin rozengeur en maneschijn zal zijn. Oh misschien nu nog wel, in het begin, maar je ex is zoals hij is. En al zal het wel zo zijn, denk vanaf nu alleen maar aan jezelf en kinderen.
Ik wens je veel sterkte .
Moet weer even mn verhaal kwijt. (Bijna) Ex belde net om te zeggen dat hij iemand anders heeft sinds een paar maanden en dat hij de kinderen vandaag aan haar wil laten zien. Erg naar om te horen. Voel me er beroerd van. Al dat mijn kinderen een andere vrouw zien, dat hij met haar die problemen niet zal hebben die wij hadden etc etc. Snik!
Ik wil alleen maar zeggen dat ik het heel erg voor je vind. Ik kan wel zeggen dat je sterk moet zijn en blah blah maar soms is het beter om alle emoties te voelen die je overvallen. Soms moet je ergens doorheen om er overheen te komen.
Natuurlijk bot van je bijna ex om vandaag te bellen en je geen kans te geven om hieraan te wennen, laat staan om je kinderen voor te bereiden op een nieuw gezicht bij papa.
Ik heb geen glazen bol maar denk alsjeblieft niet dat het met zijn nieuwe vriendin rozengeur en maneschijn zal zijn. Oh misschien nu nog wel, in het begin, maar je ex is zoals hij is. En al zal het wel zo zijn, denk vanaf nu alleen maar aan jezelf en kinderen.
Ik wens je veel sterkte .
zaterdag 3 oktober 2009 om 18:43
Pffffffffffff, allemaal heftig wat ik hier lees.
Ik sta nog op het punt van gaan we wel of niet scheiden. Mijn kinderen zijn alleen al groot (17, 15 en 12) en ik heb geen idee wat het met ze zal doen als we idd de knoop doorhakken.
Morgen gaan we in gesprek om definitief een beslissing te nemen......................
Was het maar alvast morgenavond!
Ik sta nog op het punt van gaan we wel of niet scheiden. Mijn kinderen zijn alleen al groot (17, 15 en 12) en ik heb geen idee wat het met ze zal doen als we idd de knoop doorhakken.
Morgen gaan we in gesprek om definitief een beslissing te nemen......................
Was het maar alvast morgenavond!
