Werk & Studie
alle pijlers
Alsnog geneeskunde studeren?
dinsdag 6 oktober 2009 om 18:13
Momenteel ben ik 24 jaar, ik volg een HBO opleiding (pabo), waarbij ik nu het 2e en 3e jaar tegelijk doe en zit dus volgend jaar in mijn laatste jaar. Ik ga het wel afmaken.
Toch heeft het altijd ergens gekriebeld om geneeskunde te gaan te studeren met als doel kinderarts te worden. Ik heb Havo gedaan (tot mijn 3e jaar VWO, maar niet genoeg doorgezet, dus teruggezakt, maar de potentie zit er vast nog wel) en de exacte vakken zijn niet mijn sterkste punt, dus ik heb het nooit echt doorgezet. Af en toe komen de kriebels toch weer terug en nu dus ook weer.
Wat denken jullie, moet ik het nog gaan doen na mijn HBO? Is het haalbaar? Ik moet dan uiteraard de extra vakken nog behalen en toegelaten worden, maar er even van uitgaande dat dat lukt.
Het is een lange studie. Moet ik het huisje-trouwen-kindjes verhaal nog even op een laag pitje zetten om dit te gaan doen? Of moet ik maar gewoon lekker juf worden? Maar wil ik wel juf worden voor de rest van mijn leven? Krijg ik geen spijt? Ik weet het gewoon niet meer.
Iemand hier ervaring mee of soortgelijke ervaring? Wat zou jij doen?
Toch heeft het altijd ergens gekriebeld om geneeskunde te gaan te studeren met als doel kinderarts te worden. Ik heb Havo gedaan (tot mijn 3e jaar VWO, maar niet genoeg doorgezet, dus teruggezakt, maar de potentie zit er vast nog wel) en de exacte vakken zijn niet mijn sterkste punt, dus ik heb het nooit echt doorgezet. Af en toe komen de kriebels toch weer terug en nu dus ook weer.
Wat denken jullie, moet ik het nog gaan doen na mijn HBO? Is het haalbaar? Ik moet dan uiteraard de extra vakken nog behalen en toegelaten worden, maar er even van uitgaande dat dat lukt.
Het is een lange studie. Moet ik het huisje-trouwen-kindjes verhaal nog even op een laag pitje zetten om dit te gaan doen? Of moet ik maar gewoon lekker juf worden? Maar wil ik wel juf worden voor de rest van mijn leven? Krijg ik geen spijt? Ik weet het gewoon niet meer.
Iemand hier ervaring mee of soortgelijke ervaring? Wat zou jij doen?
dinsdag 6 oktober 2009 om 18:57
quote:toffifee schreef op 06 oktober 2009 @ 18:53:
Kun je dan niet iets van basisarts gaan doen? Misschien dat ik nu weer niet de juiste gegevens hier door geef, maar mijn vriendin heeft HBO-V gedaan en kan nu nog een opleiding doen tot basisarts. Waar, hoe en wat weet ik niet precies. Maar als deze studie nog jarenlang zou duren dan zou ze het niet overwegen, en ik heb haar er over gehoord, dus ze overweegt het.Zij zal wel iets van nurse practisoner (hoe spel je dat???) doen, dan neem je taken over van de arts en heb je soms ook 'eigen' patienten, maar je mag weer geen medicijnen voorschrijven.
Kun je dan niet iets van basisarts gaan doen? Misschien dat ik nu weer niet de juiste gegevens hier door geef, maar mijn vriendin heeft HBO-V gedaan en kan nu nog een opleiding doen tot basisarts. Waar, hoe en wat weet ik niet precies. Maar als deze studie nog jarenlang zou duren dan zou ze het niet overwegen, en ik heb haar er over gehoord, dus ze overweegt het.Zij zal wel iets van nurse practisoner (hoe spel je dat???) doen, dan neem je taken over van de arts en heb je soms ook 'eigen' patienten, maar je mag weer geen medicijnen voorschrijven.
dinsdag 6 oktober 2009 om 18:58
Misschien moet je eens echt gaan werken in het onderwijs... (dus eerst je PABO afronden en een baan zoeken) Het is namelijk zo reuze leuk!!! En bij je eigen klas begint het eigenlijk pas echt!
Tja een kinderarts zijn is natuurlijk goed werk, maar die kids zie je steeds maar kort en dan hoop je maar dat je goed werk voor ze kan doen. Kinderarts zijn is niet alleen maar kinderen genezen vrees ik.
Binnen het onderwijs kun je op een ander niveau ook heel goed werk doen. Misschien vind je het na een jaartje werken wel zo fantastisch, dat je inziet dat dit genoeg is.
Dat scheelt je dan behoorlijk wat studie, geld en tijd. Je kunt zelf veel eerder aan kids beginnen en je werk valt dan ook nog te combineren.
Tja sorry hier spreekt een juf.... totaal bevooroordeeld dat is waar...., maar ik denk wel dat niet alleen je werk zorgt voor levengeluk!
Tja een kinderarts zijn is natuurlijk goed werk, maar die kids zie je steeds maar kort en dan hoop je maar dat je goed werk voor ze kan doen. Kinderarts zijn is niet alleen maar kinderen genezen vrees ik.
Binnen het onderwijs kun je op een ander niveau ook heel goed werk doen. Misschien vind je het na een jaartje werken wel zo fantastisch, dat je inziet dat dit genoeg is.
Dat scheelt je dan behoorlijk wat studie, geld en tijd. Je kunt zelf veel eerder aan kids beginnen en je werk valt dan ook nog te combineren.
Tja sorry hier spreekt een juf.... totaal bevooroordeeld dat is waar...., maar ik denk wel dat niet alleen je werk zorgt voor levengeluk!
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:01
Ik denk dat het belangrijk is om te differentieren: wil je dokter worden, of kinderarts, of wil je iets medisch?
in het geval van dokter (any kind of dokter) ben je zeker geen uitzondering. Een jaargenoot van me heeft tot z'n 22e communicatiewetenschappen gestudereerd en afgemaakt en werd toen alsnog ingeloot (weliswaar direct de goede vakken gedaan en VWO gehaald).
Ik loop nu co-schappen en het vreet tijd. Reken sowieso van dagen van 8.00 tot 18.00 zonder reistijd. Het is heel veel wat je er zelf van wil maken (wil je goed voorbereid zijn, wil je goede punten halen, wil je eruit halen wat er in zit?) Wil je goed je best doen? Tel er dan 's avonds 2-3 uur zelfstudie bij op.
Het is leuk en interessant en dat maakt het alles waard, maar ik heb geen gezin om er voor te zijn.
Wil je echt kinderarts worden en alleen kinderarts en niks anders? Vergeet het maar. En dat kan ik inderdaad gewoon zeggen zonder je ooit gesproken te hebben. Voor elke vacature voor een opleidingsplaats kindergeneeskunde zijn er 50 kandidaten. Dan moet je dus 1. briljant zijn 2. keihard willen werken 3. al een paar jaar ervaring hebben als zaalarts (en 4. gepromoveerd zijn... het liefst).
Wil je iets medisch? Doe HBO-V! Na wat jaren ervaring in het ziekenhuis kan je nurse practitioner of physcian assistant worden. Dit zijn gespecialiseerde verpleegkundigen die in hun aandachtsgebied taken van de dokter overnemen (werken bijvoorbeeld als zaalarts of doen veel voorkomende ingrepen zelf, hebben een "simpele klachten polikliniek" enzovoorts).
Ik vind het echt ontzettend leuk wat ik doen, maar als je om 23.00 nog in de avonddienst zit en die ochtend om 8.00 was begonnen en je beseft je dat je de volgende dag om 7.00 moet beginnen... dan denk ik ook wel eens: "t is maar werk".
Dus is dit het uitmuntende ontbrekende stukje wat je absoluut nodig hebt om gelukkig te zijn. Probeer het. Maar maak je geen illusies, er zijn kutdagen, sommige patienten zijn supervervelend, collega's zijn niet altijd collegiaal, op bepaalde plekken hebben je collega's het achter de ellebogen, er wordt van je verwacht dat je altijd zin hebt en altijd scherp bent.
Je kan sowieso kijken of het lukt om op VWO niveau die certificaten te halen en dan er nog eens over nadenken.
excuses voor de lap tekst en spelvoudten het was een lange dag.
in het geval van dokter (any kind of dokter) ben je zeker geen uitzondering. Een jaargenoot van me heeft tot z'n 22e communicatiewetenschappen gestudereerd en afgemaakt en werd toen alsnog ingeloot (weliswaar direct de goede vakken gedaan en VWO gehaald).
Ik loop nu co-schappen en het vreet tijd. Reken sowieso van dagen van 8.00 tot 18.00 zonder reistijd. Het is heel veel wat je er zelf van wil maken (wil je goed voorbereid zijn, wil je goede punten halen, wil je eruit halen wat er in zit?) Wil je goed je best doen? Tel er dan 's avonds 2-3 uur zelfstudie bij op.
Het is leuk en interessant en dat maakt het alles waard, maar ik heb geen gezin om er voor te zijn.
Wil je echt kinderarts worden en alleen kinderarts en niks anders? Vergeet het maar. En dat kan ik inderdaad gewoon zeggen zonder je ooit gesproken te hebben. Voor elke vacature voor een opleidingsplaats kindergeneeskunde zijn er 50 kandidaten. Dan moet je dus 1. briljant zijn 2. keihard willen werken 3. al een paar jaar ervaring hebben als zaalarts (en 4. gepromoveerd zijn... het liefst).
Wil je iets medisch? Doe HBO-V! Na wat jaren ervaring in het ziekenhuis kan je nurse practitioner of physcian assistant worden. Dit zijn gespecialiseerde verpleegkundigen die in hun aandachtsgebied taken van de dokter overnemen (werken bijvoorbeeld als zaalarts of doen veel voorkomende ingrepen zelf, hebben een "simpele klachten polikliniek" enzovoorts).
Ik vind het echt ontzettend leuk wat ik doen, maar als je om 23.00 nog in de avonddienst zit en die ochtend om 8.00 was begonnen en je beseft je dat je de volgende dag om 7.00 moet beginnen... dan denk ik ook wel eens: "t is maar werk".
Dus is dit het uitmuntende ontbrekende stukje wat je absoluut nodig hebt om gelukkig te zijn. Probeer het. Maar maak je geen illusies, er zijn kutdagen, sommige patienten zijn supervervelend, collega's zijn niet altijd collegiaal, op bepaalde plekken hebben je collega's het achter de ellebogen, er wordt van je verwacht dat je altijd zin hebt en altijd scherp bent.
Je kan sowieso kijken of het lukt om op VWO niveau die certificaten te halen en dan er nog eens over nadenken.
excuses voor de lap tekst en spelvoudten het was een lange dag.
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:02
Gek idee eingelijk jij bent 24 wil weer aan en studie beginnen. Ik ben 24 ik werk nu ruim 4 jaar en heb 2 kinderen.
Maar goed tja het is heel moeilijk. Als je echt denk dat je het wilt zou ik het doen. Aan de andere kant om op je 24e aan een studie begint die 6 jaar duurt (?) is het wel heel lang.
Sucses met je keuze.
Maar goed tja het is heel moeilijk. Als je echt denk dat je het wilt zou ik het doen. Aan de andere kant om op je 24e aan een studie begint die 6 jaar duurt (?) is het wel heel lang.
Sucses met je keuze.
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:10
quote:prulletje schreef op 06 oktober 2009 @ 18:36:
Ja daar heb je gelijk in kappertje. Maar ik wil ook graag kinderen over een tijdje. Dat lijkt me niet te doen tijdens mijn studie. Na mijn studie zou dan wel erg laat zijn. Maar als ik éérst aan kindjes begin, begin ik misschien helemaal niet meer aan die studie. Lastig.Jawel hoor, dat doen heel veel mensen Het is een beetje passen en meten, maar op zich goed te doen.
Ja daar heb je gelijk in kappertje. Maar ik wil ook graag kinderen over een tijdje. Dat lijkt me niet te doen tijdens mijn studie. Na mijn studie zou dan wel erg laat zijn. Maar als ik éérst aan kindjes begin, begin ik misschien helemaal niet meer aan die studie. Lastig.Jawel hoor, dat doen heel veel mensen Het is een beetje passen en meten, maar op zich goed te doen.
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:13
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde toch alvast reageren . Ik studeer ook geneeskunde (ben 22) en zit in mijn derde jaar. Er zitten niet alleen maar mensen die meteen zijn ingeloot. Ik ben zelf ook 2 jaar uitgeloot en uiteindelijk via decentrale selectie binnen gekomen. Ik heb zelfs mensen van 40 en 43 in mijn jaar. Dus wat dat betreft zou leeftijd niet uit moeten maken.
En wat betreft eventueel kinderen, ik heb met een jonge vrouw, 25, in een werkgroep gezeten. Zij had er bewust voor gekozen om een kind te krijgen voordat ze aan haar co-schappen begint. Ik denk dat er ook wel wat te regelen valt op de universiteit. Zo kon zij practica op andere dagen volgen en had ze een andere overgangsregeling.
Ik zou het inderdaad proberen, als het blijft kriebelen is het ook niet fijn. Succes met je beslissing!
(deze post is een beetje warrig omdat ik veel te veel tegelijk aan het doen ben , maar hoop dat je er wat aan hebt)
En wat betreft eventueel kinderen, ik heb met een jonge vrouw, 25, in een werkgroep gezeten. Zij had er bewust voor gekozen om een kind te krijgen voordat ze aan haar co-schappen begint. Ik denk dat er ook wel wat te regelen valt op de universiteit. Zo kon zij practica op andere dagen volgen en had ze een andere overgangsregeling.
Ik zou het inderdaad proberen, als het blijft kriebelen is het ook niet fijn. Succes met je beslissing!
(deze post is een beetje warrig omdat ik veel te veel tegelijk aan het doen ben , maar hoop dat je er wat aan hebt)
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:28
Ik heb ook getwijfeld toen ik er twee jaar hbo op had zitten en nog vier jaar studiefinanciering over had. Heb me aangemeld, werd ingeloot, maar moest ook de exacte vakken op VWO-niveau nog doen. Overigens besloot ik vóór de inloting uiteindelijk weloverwogen dat ik het niet ging doen. Ik ben iemand die heel veel tijd voor zichzelf nodig heeft en vind het ook moeilijk om helemaal te gaan voor één 'ding', zeg maar. Om de concentratie daartoe dag in, dag uit op te brengen. Ik zou een verantwoordelijke baan als bijvoorbeeld arts ook willen afwisselen met iets compleet anders en dat is in de praktijk toch erg lastig volgens mij.
En, ik vond de opleiding die ik volgde ook veel te leuk (voeding en diëtetiek).
Ik spreek nu over een jaar of 18 geleden. Ik was 23 toen ik voor die keuze stond. Als ik nu bekijk wat je als arts (ik wilde huisarts worden of gynaecoloog) in huis moet hebben, is het een heel verstandige keuze geweest van mij om zelf niet voor die richting te gaan. Waar ik goed in ben en wat ik interessant vind, kan ik in mijn huidige - heel diverse - werk heel goed kwijt.
Dus, ik zou zeggen, kijk of het haalbaar is, of het is wat je écht wilt en of je dat ook daadwerkelijk kunt bereiken. Of je de inspanning en de energie ook kunt leveren die nodig zijn. En of je het daadwerkelijke beroep, zoals dat in de praktijk is, óók leuk vindt. Want dat wil nog wel eens afwijken van de verwachtingen die iemand ervan heeft.
Succes met je keuzes!
xx lisa.
En, ik vond de opleiding die ik volgde ook veel te leuk (voeding en diëtetiek).
Ik spreek nu over een jaar of 18 geleden. Ik was 23 toen ik voor die keuze stond. Als ik nu bekijk wat je als arts (ik wilde huisarts worden of gynaecoloog) in huis moet hebben, is het een heel verstandige keuze geweest van mij om zelf niet voor die richting te gaan. Waar ik goed in ben en wat ik interessant vind, kan ik in mijn huidige - heel diverse - werk heel goed kwijt.
Dus, ik zou zeggen, kijk of het haalbaar is, of het is wat je écht wilt en of je dat ook daadwerkelijk kunt bereiken. Of je de inspanning en de energie ook kunt leveren die nodig zijn. En of je het daadwerkelijke beroep, zoals dat in de praktijk is, óók leuk vindt. Want dat wil nog wel eens afwijken van de verwachtingen die iemand ervan heeft.
Succes met je keuzes!
xx lisa.
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:32
quote:summerbreeze21 schreef op 06 oktober 2009 @ 19:17:
Je mag je co-schappen ook deeltijd doen als je kinderen hebt/zwanger bent trouwens.
Zeker, maar let op dat deeltijd in deze hoek 4 van de 5 dagen is en dat een volle werkweek tijdens je coschappen minstens uit 60 uur bestaat. Zit je met 80% nog op 40 uur per week, en duurt het weer langer voor je klaar bent.
En dan is er nog iets naars wat allemaal heel oneerlijk en niet geemancipeerd is, maar ik denk dat je niet meer bovenaan op het lijstje staat als je parttime wil werken. Het KAN theoretisch wel, en het ligt ook wel aan in welke hoek je zit(chirurg of traumatoloog is weer wat anders dan dermatoloog)
Je mag je co-schappen ook deeltijd doen als je kinderen hebt/zwanger bent trouwens.
Zeker, maar let op dat deeltijd in deze hoek 4 van de 5 dagen is en dat een volle werkweek tijdens je coschappen minstens uit 60 uur bestaat. Zit je met 80% nog op 40 uur per week, en duurt het weer langer voor je klaar bent.
En dan is er nog iets naars wat allemaal heel oneerlijk en niet geemancipeerd is, maar ik denk dat je niet meer bovenaan op het lijstje staat als je parttime wil werken. Het KAN theoretisch wel, en het ligt ook wel aan in welke hoek je zit(chirurg of traumatoloog is weer wat anders dan dermatoloog)
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:38
Als je iets met kinderen wilt (wat ik zo afleid uit de combi PABO+kinderarts) en iets medisch en je doet nu PABO, kan je je dan niet op een of andere manier specialiseren in lesgeven aan zieke kinderen?
Er zijn toch kinderen die zo lang in ziekenhuizen verblijven dat ze daar les krijgen? Zou je het niet leuk vinden om die kant op te gaan? Misschien wat vakken HBO-V ernaast volgen, zodat je daar ook wat kennis van opsteekt...?
(ik weet niet eens of deze specialisatie/mengvorm bestaat hoor, maar je zou eens kunnen informeren)
Er zijn toch kinderen die zo lang in ziekenhuizen verblijven dat ze daar les krijgen? Zou je het niet leuk vinden om die kant op te gaan? Misschien wat vakken HBO-V ernaast volgen, zodat je daar ook wat kennis van opsteekt...?
(ik weet niet eens of deze specialisatie/mengvorm bestaat hoor, maar je zou eens kunnen informeren)
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:39
Zou idd goed kunnen Macadamia, daar heb ik geen verstand van.
Dat een volle werkweek tijdens je co-schappen uit 60 uur bestaat, ben ik niet met je eens. Mijn zus loopt momenteel co-schappen en heeft tot nu toe alleen overdag diensten gedraaid (zit in het 2e jaar nu) en werkt echt niet meer dan 40 uur per week.
Dat een volle werkweek tijdens je co-schappen uit 60 uur bestaat, ben ik niet met je eens. Mijn zus loopt momenteel co-schappen en heeft tot nu toe alleen overdag diensten gedraaid (zit in het 2e jaar nu) en werkt echt niet meer dan 40 uur per week.
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:46
Ik ben wellicht mosterd.
Mijns inziens ben je nooit te oud om een droom na te jagen. En 24, komop... 94, dat is oud!
Maar: als je geen aanleg hebt voor exacte vakken, ga je het dan niet ontzettend moeilijk krijgen met een geneeskundestudie?
Degenen die ik ken die GK zijn gaan doen, haalden het VWO met 8-en, ongeveer, en hebben voor geneeskunde heel hard moeten werken.
Mijns inziens ben je nooit te oud om een droom na te jagen. En 24, komop... 94, dat is oud!
Maar: als je geen aanleg hebt voor exacte vakken, ga je het dan niet ontzettend moeilijk krijgen met een geneeskundestudie?
Degenen die ik ken die GK zijn gaan doen, haalden het VWO met 8-en, ongeveer, en hebben voor geneeskunde heel hard moeten werken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:53
Prulletje, voor je leeftijd hoef je niet bang te zijn want ik weet dat er veel oudere mensen zijn die geneeskunde studeren, en ook mensen met kinderen. Maar ik hoef je niet te vertellen dat het een hele zware studie is; je vriend is net afgestudeerd, gaat waarschijnlijk werken en dan ga jij studeren. Jullie zitten dan wel in een heel ander levensritme. Persoonlijk denk ik dat je studie achtergrond niet toereikend zult zijn, maar de praktijk zal het voor je moeten uitwijzen. Wie weet lukt het je via de decentrale selectie. Ik denk dat je misschien het beste contact kunt opnemen met bijvoorbeeld een studieadviseur van de universiteit of de afdeling voorlichting. Zij kunnen je gerichte informatie geven. Nogmaals de opleiding is loeizwaar en wordt vaak (naar mijn mening) onderschat en misschien ook wel geromantiseerd.
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:04
quote:summerbreeze21 schreef op 06 oktober 2009 @ 19:39:
Zou idd goed kunnen Macadamia, daar heb ik geen verstand van.
Dat een volle werkweek tijdens je co-schappen uit 60 uur bestaat, ben ik niet met je eens. Mijn zus loopt momenteel co-schappen en heeft tot nu toe alleen overdag diensten gedraaid (zit in het 2e jaar nu) en werkt echt niet meer dan 40 uur per week.
Dat doet ze netjes, ik kom met 10 uur per dag, 5x per week, plus diensten, plus thuis mondeling en presentaties voorbereiden echt zonder veel moeite aan de 60. Als je niet alles uit de dag wil halen en overdag in het ziekenhuis dat wil voorbereiden dan kan dat ook, maar dan kom ik nog voorbij de 55 uur.
Wel relaxed. 40 uur per week.
Zou idd goed kunnen Macadamia, daar heb ik geen verstand van.
Dat een volle werkweek tijdens je co-schappen uit 60 uur bestaat, ben ik niet met je eens. Mijn zus loopt momenteel co-schappen en heeft tot nu toe alleen overdag diensten gedraaid (zit in het 2e jaar nu) en werkt echt niet meer dan 40 uur per week.
Dat doet ze netjes, ik kom met 10 uur per dag, 5x per week, plus diensten, plus thuis mondeling en presentaties voorbereiden echt zonder veel moeite aan de 60. Als je niet alles uit de dag wil halen en overdag in het ziekenhuis dat wil voorbereiden dan kan dat ook, maar dan kom ik nog voorbij de 55 uur.
Wel relaxed. 40 uur per week.
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:15
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:24
quote:Moonlight82 schreef op 06 oktober 2009 @ 20:15:
Vriendinnen hadden overigens in Maastricht een relatief rustige studieweek (voor de coschappen). Maar wellicht ook omdat ze erg snel en makkelijk leerden (op het gymnasium ook al).De eerste 4 jaar is ook niet intensief, dan kan je trouwens prima kinderen baren. Maar daarna qua tijdsbelasting of je nou makkelijk of moeilijk leert: als je er moet zijn van 8.00 tot 18.00 5 dagen per week dan gaat dat niet sneller dan in 50 uur.
Vriendinnen hadden overigens in Maastricht een relatief rustige studieweek (voor de coschappen). Maar wellicht ook omdat ze erg snel en makkelijk leerden (op het gymnasium ook al).De eerste 4 jaar is ook niet intensief, dan kan je trouwens prima kinderen baren. Maar daarna qua tijdsbelasting of je nou makkelijk of moeilijk leert: als je er moet zijn van 8.00 tot 18.00 5 dagen per week dan gaat dat niet sneller dan in 50 uur.
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:26
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:45
Ik heb neeskunde gestudeerd en ben over een paar maanden klaar met mijn specialisatie dat 6 jaar heeft geduurd. Ik vond geneeskunde niet moeilijk, je maakt alleen lange dagen. Je hoeft geen ster te zijn in exacte vakken, het 'moeilijkste' is celbiologie maar zelfs dat valt mee. Wat dat betreft vind ik het te doen, geneeskunde is eigenlijk een HBO opleiding. Het punt is, is je wens zo sterk om alle hobbels te overwinnen? Ze zijn bij de toelating niet happig op mensen die niet van het vwo afkomen en/of certificaten hebben gehaald voor de geldende ingangseisen. Dat betekent dat er een reële kans bestaat dat je wordt uitgeloot. Als je klaar bent met de 6 jaar (alles in 1 keer hebt gehaald) dan moet je nog in de opleiding komen. De meeste werken eerst een jaartje als anios. Daarna volgt de specialisatie, tot algemeen kinderarts is dat 5 jaar. Je zult dus minstens 12 jaar onder de pannen zijn. Als er ondertussen kinderen komen is dat nog langer, maar dan komt er wel al geld binnen.
Ik zeg, ga voor je droom als het heel graag wilt. Oudere studenten zijn vaak gemotiveerder dus worden zeker niet de minste artsen. Maar blijf ook realistisch. (Kinder)Arts is niet zo romantisch als het lijkt. Je houdt je vooral bezig met de ouders,er zit veel papierwerk aan vast en weken van 80 uur is gebruikelijk. En het salaris is lang niet zo geweldig als dat men denkt. Als je deze punten serieus in acht neemt en je wilt nog steeds heel erg graag patiëntenzorg leveren zou ik zeggen, probeer het!
Ik zeg, ga voor je droom als het heel graag wilt. Oudere studenten zijn vaak gemotiveerder dus worden zeker niet de minste artsen. Maar blijf ook realistisch. (Kinder)Arts is niet zo romantisch als het lijkt. Je houdt je vooral bezig met de ouders,er zit veel papierwerk aan vast en weken van 80 uur is gebruikelijk. En het salaris is lang niet zo geweldig als dat men denkt. Als je deze punten serieus in acht neemt en je wilt nog steeds heel erg graag patiëntenzorg leveren zou ik zeggen, probeer het!
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:48
quote:mich_me schreef op 06 oktober 2009 @ 19:13:
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde toch alvast reageren . Ik studeer ook geneeskunde (ben 22) en zit in mijn derde jaar. Er zitten niet alleen maar mensen die meteen zijn ingeloot. Ik ben zelf ook 2 jaar uitgeloot en uiteindelijk via decentrale selectie binnen gekomen. Ik heb zelfs mensen van 40 en 43 in mijn jaar. Dus wat dat betreft zou leeftijd niet uit moeten maken.
En wat betreft eventueel kinderen, ik heb met een jonge vrouw, 25, in een werkgroep gezeten. Zij had er bewust voor gekozen om een kind te krijgen voordat ze aan haar co-schappen begint. Ik denk dat er ook wel wat te regelen valt op de universiteit. Zo kon zij practica op andere dagen volgen en had ze een andere overgangsregeling.
Ik zou het inderdaad proberen, als het blijft kriebelen is het ook niet fijn. Succes met je beslissing!
(deze post is een beetje warrig omdat ik veel te veel tegelijk aan het doen ben , maar hoop dat je er wat aan hebt)Nah, leeftijd maakt wel uit. Voor huisartsgeneeskunde was het makkelijker, maar nu wordt dat ook steeds minder. Ben je boven de 40, dan kom je bijna niet meer in de opleiding. Helaas.
Ik heb niet alles gelezen, maar wilde toch alvast reageren . Ik studeer ook geneeskunde (ben 22) en zit in mijn derde jaar. Er zitten niet alleen maar mensen die meteen zijn ingeloot. Ik ben zelf ook 2 jaar uitgeloot en uiteindelijk via decentrale selectie binnen gekomen. Ik heb zelfs mensen van 40 en 43 in mijn jaar. Dus wat dat betreft zou leeftijd niet uit moeten maken.
En wat betreft eventueel kinderen, ik heb met een jonge vrouw, 25, in een werkgroep gezeten. Zij had er bewust voor gekozen om een kind te krijgen voordat ze aan haar co-schappen begint. Ik denk dat er ook wel wat te regelen valt op de universiteit. Zo kon zij practica op andere dagen volgen en had ze een andere overgangsregeling.
Ik zou het inderdaad proberen, als het blijft kriebelen is het ook niet fijn. Succes met je beslissing!
(deze post is een beetje warrig omdat ik veel te veel tegelijk aan het doen ben , maar hoop dat je er wat aan hebt)Nah, leeftijd maakt wel uit. Voor huisartsgeneeskunde was het makkelijker, maar nu wordt dat ook steeds minder. Ben je boven de 40, dan kom je bijna niet meer in de opleiding. Helaas.
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:55
Wellicht kun je nadenken over een kopstudie die bij je pabo past zoals orthopedagoog. Je kunt dan werken op een medisch kinderdagverblijf/instelling en bepaald dan de behandelplannen.
Verdient leuk (bij verre niet zoveel als een specialist in het ziekenhuis), is leuk en sluit uitstekend aan bij je vooropleiding. Vraag anders op school eens na wat voor geschikte vervolgopleidingen er voor je zijn die naar de medische/behandelkant leiden.
Orthopedagogiek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
De orthopedagogiek houdt zich bezig met de problematische leer- en opvoedingssituaties van kinderen en jeugdigen. Het betreft een specialisatie in de pedagogiek die zich bezighoudt met de opvoeding van het afwijkende of gehandicapte kind.
[bewerken] Orthopedagoog
De taak van de orthopedagoog is hulp te bieden aan het in de ontwikkeling bedreigde kind. Een orthopedagoog heeft een universitaire opleiding pedagogiek gevolgd met als specialisatie orthopedagogiek. Hiermee is de orthopedagoog bevoegd om intelligentieonderzoek te doen, de prestatiemotivatie te onderzoeken en faalangst vast te stellen. Om ook andere stoornissen te kunnen diagnosticeren is een post-doctorale opleiding tot GZ-psycholoog of orthopedagoog-generalist te volgen.
De orthopedagoog maakt voor kinderen met leer- en gedragsproblemen een behandel- en begeleidingsplan dat hun situatie kan verbeteren. Zodoende probeert de orthopedagoog ervoor te zorgen dat zij de opvoeding krijgen die het beste bij hun karakter en problemen aansluit.
Om dat te bereiken verricht de orthopedagoog psychologisch onderzoek bij de kinderen om te achterhalen met welke problemen zij kampen en wat daarvan de oorzaak is. Bij de daaropvolgende behandeling betrekt de orthopedagoog ook de opvoeders. De orthopedagoog geeft hen adviezen met betrekking tot de opvoeding en met betrekking tot therapeutische handelingen die zij zelf kunnen verrichten.
Verdient leuk (bij verre niet zoveel als een specialist in het ziekenhuis), is leuk en sluit uitstekend aan bij je vooropleiding. Vraag anders op school eens na wat voor geschikte vervolgopleidingen er voor je zijn die naar de medische/behandelkant leiden.
Orthopedagogiek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
De orthopedagogiek houdt zich bezig met de problematische leer- en opvoedingssituaties van kinderen en jeugdigen. Het betreft een specialisatie in de pedagogiek die zich bezighoudt met de opvoeding van het afwijkende of gehandicapte kind.
[bewerken] Orthopedagoog
De taak van de orthopedagoog is hulp te bieden aan het in de ontwikkeling bedreigde kind. Een orthopedagoog heeft een universitaire opleiding pedagogiek gevolgd met als specialisatie orthopedagogiek. Hiermee is de orthopedagoog bevoegd om intelligentieonderzoek te doen, de prestatiemotivatie te onderzoeken en faalangst vast te stellen. Om ook andere stoornissen te kunnen diagnosticeren is een post-doctorale opleiding tot GZ-psycholoog of orthopedagoog-generalist te volgen.
De orthopedagoog maakt voor kinderen met leer- en gedragsproblemen een behandel- en begeleidingsplan dat hun situatie kan verbeteren. Zodoende probeert de orthopedagoog ervoor te zorgen dat zij de opvoeding krijgen die het beste bij hun karakter en problemen aansluit.
Om dat te bereiken verricht de orthopedagoog psychologisch onderzoek bij de kinderen om te achterhalen met welke problemen zij kampen en wat daarvan de oorzaak is. Bij de daaropvolgende behandeling betrekt de orthopedagoog ook de opvoeders. De orthopedagoog geeft hen adviezen met betrekking tot de opvoeding en met betrekking tot therapeutische handelingen die zij zelf kunnen verrichten.
dinsdag 6 oktober 2009 om 21:18
Bedankt weer voor de reacties . Ik heb ze even allemaal doorgelezen.
Wat me opviel: Kinderarts is dus erg moeilijk haalbaar.
Orthopedagogiek vind ik niet interessant als ik het stukje zo eens lees. Ik ben toch meer geinteresseerd in het fysieke dan het psychische.
Wat voor mij wel sterk geldt is: Als ik iets echt wil, dan lukt me dat ook wel. (In 99% van de gevallen dan).
Om even wat voorbeelden te noemen: Al toen ik nog veel jonger was (een jaar of 13): Ik wilde per se ballet spitzen. Ik wist dat er in Amsterdam een winkel was. Ik kocht een kaartje voor de trein, ging er naartoe, en kocht spitzen. (Ik woon in brabant en was nog nooit met de trein geweest). Ik wilde naar de kunstacademie, wat iedereen onmogelijk achtte, maar ik werd wél aangenomen. Ik wilde een grote, maar goedkope kamer, ook gelukt. Ik wilde een auto, ondanks ik dat ik student ben en sparen erg moeilijk was, ook gelukt. Ik wilde naar de pabo, waar ik al eerder een jaar op school had gezeten. Eigenlijk mag je dan niet terugkomen. Maar door veel gesprekken met onder andere directeur, mocht het toch. Ook gelukt dus (en op mijn pabo hebben ze ook nog een loting, ook doorheen gekomen). Ik wilde de pabo in 3 jaar doen in plaats van 4. Daarvoor moest ik allerlei toetsen doen en een gemiddelde van een 8 hebben, ook gelukt, ik ben nu 1 van de 2 studenten van alle studenten van mijn jaar die het versneld mogen doen.
Dus, als ik iets wil, dan ga ik ervoor. Ik ga niet te hard roepen dat dit me ook gaat lukken natuurlijk, want er zullen ongetwijfeld grenzen aan mijn kunnen zitten, maar ik ga er ook niet meteen vanuit dat ik het niet kan.
Wat me opviel: Kinderarts is dus erg moeilijk haalbaar.
Orthopedagogiek vind ik niet interessant als ik het stukje zo eens lees. Ik ben toch meer geinteresseerd in het fysieke dan het psychische.
Wat voor mij wel sterk geldt is: Als ik iets echt wil, dan lukt me dat ook wel. (In 99% van de gevallen dan).
Om even wat voorbeelden te noemen: Al toen ik nog veel jonger was (een jaar of 13): Ik wilde per se ballet spitzen. Ik wist dat er in Amsterdam een winkel was. Ik kocht een kaartje voor de trein, ging er naartoe, en kocht spitzen. (Ik woon in brabant en was nog nooit met de trein geweest). Ik wilde naar de kunstacademie, wat iedereen onmogelijk achtte, maar ik werd wél aangenomen. Ik wilde een grote, maar goedkope kamer, ook gelukt. Ik wilde een auto, ondanks ik dat ik student ben en sparen erg moeilijk was, ook gelukt. Ik wilde naar de pabo, waar ik al eerder een jaar op school had gezeten. Eigenlijk mag je dan niet terugkomen. Maar door veel gesprekken met onder andere directeur, mocht het toch. Ook gelukt dus (en op mijn pabo hebben ze ook nog een loting, ook doorheen gekomen). Ik wilde de pabo in 3 jaar doen in plaats van 4. Daarvoor moest ik allerlei toetsen doen en een gemiddelde van een 8 hebben, ook gelukt, ik ben nu 1 van de 2 studenten van alle studenten van mijn jaar die het versneld mogen doen.
Dus, als ik iets wil, dan ga ik ervoor. Ik ga niet te hard roepen dat dit me ook gaat lukken natuurlijk, want er zullen ongetwijfeld grenzen aan mijn kunnen zitten, maar ik ga er ook niet meteen vanuit dat ik het niet kan.
