Werk & Studie
alle pijlers
Alsnog geneeskunde studeren?
dinsdag 6 oktober 2009 om 18:13
Momenteel ben ik 24 jaar, ik volg een HBO opleiding (pabo), waarbij ik nu het 2e en 3e jaar tegelijk doe en zit dus volgend jaar in mijn laatste jaar. Ik ga het wel afmaken.
Toch heeft het altijd ergens gekriebeld om geneeskunde te gaan te studeren met als doel kinderarts te worden. Ik heb Havo gedaan (tot mijn 3e jaar VWO, maar niet genoeg doorgezet, dus teruggezakt, maar de potentie zit er vast nog wel) en de exacte vakken zijn niet mijn sterkste punt, dus ik heb het nooit echt doorgezet. Af en toe komen de kriebels toch weer terug en nu dus ook weer.
Wat denken jullie, moet ik het nog gaan doen na mijn HBO? Is het haalbaar? Ik moet dan uiteraard de extra vakken nog behalen en toegelaten worden, maar er even van uitgaande dat dat lukt.
Het is een lange studie. Moet ik het huisje-trouwen-kindjes verhaal nog even op een laag pitje zetten om dit te gaan doen? Of moet ik maar gewoon lekker juf worden? Maar wil ik wel juf worden voor de rest van mijn leven? Krijg ik geen spijt? Ik weet het gewoon niet meer.
Iemand hier ervaring mee of soortgelijke ervaring? Wat zou jij doen?
Toch heeft het altijd ergens gekriebeld om geneeskunde te gaan te studeren met als doel kinderarts te worden. Ik heb Havo gedaan (tot mijn 3e jaar VWO, maar niet genoeg doorgezet, dus teruggezakt, maar de potentie zit er vast nog wel) en de exacte vakken zijn niet mijn sterkste punt, dus ik heb het nooit echt doorgezet. Af en toe komen de kriebels toch weer terug en nu dus ook weer.
Wat denken jullie, moet ik het nog gaan doen na mijn HBO? Is het haalbaar? Ik moet dan uiteraard de extra vakken nog behalen en toegelaten worden, maar er even van uitgaande dat dat lukt.
Het is een lange studie. Moet ik het huisje-trouwen-kindjes verhaal nog even op een laag pitje zetten om dit te gaan doen? Of moet ik maar gewoon lekker juf worden? Maar wil ik wel juf worden voor de rest van mijn leven? Krijg ik geen spijt? Ik weet het gewoon niet meer.
Iemand hier ervaring mee of soortgelijke ervaring? Wat zou jij doen?
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:37
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:40
quote:milaatje schreef op 09 oktober 2009 @ 13:17:
April97: eea is nog eens afhankelijk van de leeftijd. In 'mijn tijd' kon ik als anios na een klein jaar als aios interne terecht. Het wordt lastiger, zeker als je op je 26e bedenkt nog geneeskunde te gaan doen. Het enige waar je nog vrij eenvoudig binnen komt is de MDL.
(net vergeten op te schrijven) Mijn ex-werkgroepgenootje had er al een studie en een carriere opzitten en was zeker al ouder dan TO toen ze begon met haar studie.
De laatste ervaring die ik trouwens had met MDL-opleidingsplaatsen (collega's toen ik anios interne was) was dat je daar alleen maar inkwam als je ook wilde promoveren (maar dat is ook alweer 3 jaar geleden).
Volgens mij zijn er op het moment maar weinig opleidingplaatsen waar je zo in kan rollen.
De jaarlijkse examens heeft trouwens ieder specialisme. Levert altijd mooie statistieken op.
Je maakt me nieuwsgierig wat het dan bij jullie inhoudt?
Bij ons bestaat het examen uit een 4-jaarlijks roulatie schema waarin 11 boeken worden behandeld met daarbij best bitse vragen waarvoor je echt de meest lullige details uit de boeken met kennen.
sorry TO is een beetje off-topic.
April97: eea is nog eens afhankelijk van de leeftijd. In 'mijn tijd' kon ik als anios na een klein jaar als aios interne terecht. Het wordt lastiger, zeker als je op je 26e bedenkt nog geneeskunde te gaan doen. Het enige waar je nog vrij eenvoudig binnen komt is de MDL.
(net vergeten op te schrijven) Mijn ex-werkgroepgenootje had er al een studie en een carriere opzitten en was zeker al ouder dan TO toen ze begon met haar studie.
De laatste ervaring die ik trouwens had met MDL-opleidingsplaatsen (collega's toen ik anios interne was) was dat je daar alleen maar inkwam als je ook wilde promoveren (maar dat is ook alweer 3 jaar geleden).
Volgens mij zijn er op het moment maar weinig opleidingplaatsen waar je zo in kan rollen.
De jaarlijkse examens heeft trouwens ieder specialisme. Levert altijd mooie statistieken op.
Je maakt me nieuwsgierig wat het dan bij jullie inhoudt?
Bij ons bestaat het examen uit een 4-jaarlijks roulatie schema waarin 11 boeken worden behandeld met daarbij best bitse vragen waarvoor je echt de meest lullige details uit de boeken met kennen.
sorry TO is een beetje off-topic.
vrijdag 9 oktober 2009 om 21:38
@ prulletje: waar een wil is, is een weg. ik zou wel alles realistisch bekijken en ook jouw partner daarin betrekken. er zijn al veel dingen gezegd, en ook gaven mensen heel bruikbare adviezen en tips ook van 'binnenuit'. ik vroeg me alleen af waarom je niet alvast zou beginnen met het behalen van de vereiste vakken voor een eventuele loting, want dat is stap 1. ik zou me kunnen voorstellen dat dat best samen kan met de pabo? of niet? in ieder geval inderdaad de pabo afmaken en ondertussen zo goed mogelijk een beeld krijgen van de studie, en van het vak en ook de gevolgen voor jouw relatie en financien bekijken.
vrijdag 9 oktober 2009 om 21:44
Hoi prulletje,
Moeilijk....denk dat je wel realistisch moet zijn. De kans dat je kinderarts kan worden is heel klein, er zijn erg weinig opleidingsplekken voor kindergeneeskunde en ze laten zeker ook je leeftijd tegen die tijd meewegen (als je klaar bent met coschappen, mocht je in 1x ingeloot worden en alles in 1x halen, ben je dan 30). Ze hebben liever een jonger iemand en willen meestal ook dat je al gepromoveerd bent, dus dan zou je zo rond de 35 zijn als je begint aan de opleiding kindergeneeskunde, die dan nog 6 jaar duurt.
Dus als je puur geneeskunde wil studeren om kinderarts te worden kan je van een koude kermis thuiskomen....Dus zou je ook geneeskunde willen doen zonder kinderarts te worden? Sta je ook open om een ander soort dokter te worden? Dan zou ik er denk ik wel voor gaan. Het is een droom die je anders nooit hebt geprobeerd.
Moeilijk....denk dat je wel realistisch moet zijn. De kans dat je kinderarts kan worden is heel klein, er zijn erg weinig opleidingsplekken voor kindergeneeskunde en ze laten zeker ook je leeftijd tegen die tijd meewegen (als je klaar bent met coschappen, mocht je in 1x ingeloot worden en alles in 1x halen, ben je dan 30). Ze hebben liever een jonger iemand en willen meestal ook dat je al gepromoveerd bent, dus dan zou je zo rond de 35 zijn als je begint aan de opleiding kindergeneeskunde, die dan nog 6 jaar duurt.
Dus als je puur geneeskunde wil studeren om kinderarts te worden kan je van een koude kermis thuiskomen....Dus zou je ook geneeskunde willen doen zonder kinderarts te worden? Sta je ook open om een ander soort dokter te worden? Dan zou ik er denk ik wel voor gaan. Het is een droom die je anders nooit hebt geprobeerd.
zaterdag 10 oktober 2009 om 01:10
quote:april97 schreef op 09 oktober 2009 @ 19:40:
[...]
Je maakt me nieuwsgierig wat het dan bij jullie inhoudt?
Bij ons bestaat het examen uit een 4-jaarlijks roulatie schema waarin 11 boeken worden behandeld met daarbij best bitse vragen waarvoor je echt de meest lullige details uit de boeken met kennen.
sorry TO is een beetje off-topic.
Nee, bij ons is er jaarlijks een kennistoets van 150 meerkeuzevragen (heb je 2,5 uur voor). De fellows die bij ons laag scoorden werden op het matje geroepen Ik had dit jaar de hoogste score en won daarmee een reis, vond ik dan wel weer attent!
Deze toets is ook aardig pittig. Op de uitslag staan ook de percentages van de algemene score op een bepaald domein, en die is vaak niet al te best. Bij deze toets is er dus geen verplichte stof wat je moet leren, er wordt echt getoetst hoe je ervoor staat wat betreft kennis. Dat je het niet kunt voorbereiden maakt het des te lastiger en sommige opleiders kunnen het je heel moeilijk maken als je slecht scoort.
[...]
Je maakt me nieuwsgierig wat het dan bij jullie inhoudt?
Bij ons bestaat het examen uit een 4-jaarlijks roulatie schema waarin 11 boeken worden behandeld met daarbij best bitse vragen waarvoor je echt de meest lullige details uit de boeken met kennen.
sorry TO is een beetje off-topic.
Nee, bij ons is er jaarlijks een kennistoets van 150 meerkeuzevragen (heb je 2,5 uur voor). De fellows die bij ons laag scoorden werden op het matje geroepen Ik had dit jaar de hoogste score en won daarmee een reis, vond ik dan wel weer attent!
Deze toets is ook aardig pittig. Op de uitslag staan ook de percentages van de algemene score op een bepaald domein, en die is vaak niet al te best. Bij deze toets is er dus geen verplichte stof wat je moet leren, er wordt echt getoetst hoe je ervoor staat wat betreft kennis. Dat je het niet kunt voorbereiden maakt het des te lastiger en sommige opleiders kunnen het je heel moeilijk maken als je slecht scoort.
vrijdag 16 oktober 2009 om 03:32
Misschien een beetje mosterd want ik heb niet alles gelezen. Kun je niet een master gaan doen nadat je de PABO gedaan hebt? Bijvoorbeeld iets van medische biologie, meestal bestaat er wel een schakeltraject voor mensen die van het HBO komen en toch een WO master willen gaan doen.
Verder ben ik het er niet mee eens dat de overstap HBO - WO pittig is, heb het gevoel dat het zwaar overschat wordt. Op het HBO leer je gewoon op een andere manier en het is even omschakellen, maar het went wel.
Succes!
Verder ben ik het er niet mee eens dat de overstap HBO - WO pittig is, heb het gevoel dat het zwaar overschat wordt. Op het HBO leer je gewoon op een andere manier en het is even omschakellen, maar het went wel.
Succes!
zondag 25 oktober 2009 om 18:02
Hier nog eens een late reactie (ik heb ook niet alle voorgaanden gelezen), maar wel een ervaringsdeskundige, dus wellicht toch nuttig.
Ik heb eerst een andere WO studie gedaan, toen gepromoveerd, en tijdens mijn promotie met de studie geneeskunde begonnen. Ik was toen 27. Nu zit ik in het vierde jaar en ben 30. Ik twijfelde ook erg, en heb me toen gewoon ingeschreven en was het eigenlijk een beetje vergeten. Toen ik terug kwam van vakantie lag er een brief dat ik was ingeloot...toen moet ik opeens even heel hard gaan nadenken! Ik wilde het graag en vond dat ik de kans niet kon laten liggen, stoppen kon altijd nog. Mijn promotor was ook ok, ik ben 50% aan mijn promotie gaan werken om erbij te kunnen studeren (was overigens medisch onderzoek). Probleem is alleen met mij, dat als ik ergens mee begonnen ben, ik ook niet zo makkelijk stop...dus 'stoppen kan altijd nog' is wel wat makkelijk gezegd eigenlijk. Ik heb er altijd 50-60% bij gewerkt (als postdoc), met als hele grote voordeel van mijn baan dat ik vrij goed mijn eigen tijd kan indelen, een super-baas heb, en ik werk in hetzelfde gebouw als waar het onderwijs gegeven wordt. Ben dus gewoon 8-5 ofzo op m'n werk iedere dag, maar ben 'ff weg' voor college's e.d. Als je ook het geluk heb een flexibele baan te vinden, is het mogelijk om er zoveel bij te werken dat je ervan kunt leven en je studie van kunt betalen. Stufi krijg ik ook niet meer. Het collegegeld hakt er wel steeds in (in termijnen is beter!), zeker nu ik 30 ben (hoger collegegeld, bedrag hangt van de instelling af). Ik vind het een erg leuke studie en heb er wat dat betreft geen spijt van, maar heb wel het idee dat ik de afgelopen 4 jaar geleefd ben. M'n sociale leven, mijn innerlijke ik en mijn relatie zijn er eerlijk gezegd niet erg op vooruit gegaan.
Een kinderwens had ik niet en dat was dus makkelijk. Maar inmiddels komt ie wel en dat is niet makkelijk. Want voor mij staan er nog 2 jaar co-schappen voor de deur. Ik heb eerder al een een topic hierover geopend ('werk/co-schappen') omdat ik niet goed weet hoe ik het werk-technisch moet gaan aanpakken (heb wel enige financien nodig). Laat staan dat ik weet hoe ik het zou moeten 'regelen' m.b.t. een eventueel kindje. Ik wil ook geen kindje maken/dragen/baren in de stress. Een voorwaarde voor mezelf zou zijn dat ik eerst een beetje tot rust moet komen, maar dat gaat tijdens 2 jaar co-schappen (met een beetje werk erbij???) natuurlijk ook niet lukken.
Wat wilde ik nou ook alweer precies tegen jou zeggen? Oja, je kunt het doen, ik zou het ook doen als je het echt wilt, maar realiseer je dat alles kost...tijd is er gewoon maar 1 keer, en kun je maar 1 keer besteden. Dat geeft bij mij schuldgevoelens, naar partner, naar familie, naar vrienden, naar werk. Het blijkt gewoon een beetje dat echt niet alles tegelijk kan, keuzes moeten gemaakt worden (en laat dat nou eens niet mijn sterkste kant zijn)!
Succes met je keuze!
Oja, kindergeneeskunde is inderdaad wel errug moeilijk om in te komen, laat staan als je al ouder bent!
Ik heb eerst een andere WO studie gedaan, toen gepromoveerd, en tijdens mijn promotie met de studie geneeskunde begonnen. Ik was toen 27. Nu zit ik in het vierde jaar en ben 30. Ik twijfelde ook erg, en heb me toen gewoon ingeschreven en was het eigenlijk een beetje vergeten. Toen ik terug kwam van vakantie lag er een brief dat ik was ingeloot...toen moet ik opeens even heel hard gaan nadenken! Ik wilde het graag en vond dat ik de kans niet kon laten liggen, stoppen kon altijd nog. Mijn promotor was ook ok, ik ben 50% aan mijn promotie gaan werken om erbij te kunnen studeren (was overigens medisch onderzoek). Probleem is alleen met mij, dat als ik ergens mee begonnen ben, ik ook niet zo makkelijk stop...dus 'stoppen kan altijd nog' is wel wat makkelijk gezegd eigenlijk. Ik heb er altijd 50-60% bij gewerkt (als postdoc), met als hele grote voordeel van mijn baan dat ik vrij goed mijn eigen tijd kan indelen, een super-baas heb, en ik werk in hetzelfde gebouw als waar het onderwijs gegeven wordt. Ben dus gewoon 8-5 ofzo op m'n werk iedere dag, maar ben 'ff weg' voor college's e.d. Als je ook het geluk heb een flexibele baan te vinden, is het mogelijk om er zoveel bij te werken dat je ervan kunt leven en je studie van kunt betalen. Stufi krijg ik ook niet meer. Het collegegeld hakt er wel steeds in (in termijnen is beter!), zeker nu ik 30 ben (hoger collegegeld, bedrag hangt van de instelling af). Ik vind het een erg leuke studie en heb er wat dat betreft geen spijt van, maar heb wel het idee dat ik de afgelopen 4 jaar geleefd ben. M'n sociale leven, mijn innerlijke ik en mijn relatie zijn er eerlijk gezegd niet erg op vooruit gegaan.
Een kinderwens had ik niet en dat was dus makkelijk. Maar inmiddels komt ie wel en dat is niet makkelijk. Want voor mij staan er nog 2 jaar co-schappen voor de deur. Ik heb eerder al een een topic hierover geopend ('werk/co-schappen') omdat ik niet goed weet hoe ik het werk-technisch moet gaan aanpakken (heb wel enige financien nodig). Laat staan dat ik weet hoe ik het zou moeten 'regelen' m.b.t. een eventueel kindje. Ik wil ook geen kindje maken/dragen/baren in de stress. Een voorwaarde voor mezelf zou zijn dat ik eerst een beetje tot rust moet komen, maar dat gaat tijdens 2 jaar co-schappen (met een beetje werk erbij???) natuurlijk ook niet lukken.
Wat wilde ik nou ook alweer precies tegen jou zeggen? Oja, je kunt het doen, ik zou het ook doen als je het echt wilt, maar realiseer je dat alles kost...tijd is er gewoon maar 1 keer, en kun je maar 1 keer besteden. Dat geeft bij mij schuldgevoelens, naar partner, naar familie, naar vrienden, naar werk. Het blijkt gewoon een beetje dat echt niet alles tegelijk kan, keuzes moeten gemaakt worden (en laat dat nou eens niet mijn sterkste kant zijn)!
Succes met je keuze!
Oja, kindergeneeskunde is inderdaad wel errug moeilijk om in te komen, laat staan als je al ouder bent!
zondag 25 oktober 2009 om 19:32
Dag prulletje,
Die kriebels van jou herken ik wel. Ik ben 27 en opeens waren ze er (die kriebels). Geneeskunde heb ik altijd heel leuk gevonden. Ik ben voor mezelf gaan rekenen. Als ik geneeskunde zou gaan studeren moet ik eerst nog mijn vwo halen. Dan moet ik nog ingeloot worden, specialiseren. Dan ben ik 40 als ik een keer klaar ben. Bovendien heb ik een sterke kinderwens. Lastig dus. Financieel gezien is het ook niet heel aantrekkelijk: ik heb al studiefinanciering gehad vanwege een eerdere afgeronde hbo opleiding, dus dat wordt een behoorlijk dure grap.
Toen ben ik gaan kijken naar een beroep wat er in mijn ogen het meest bij in de buurt komt, maar wél haalbaar is: Verpleegkunde. Ik heb me hier in verdiept en ontdekte dat er tal van doorgroeimogelijkheden zijn. Het leek mij heel leuk om door te gaan tot nurse practitioner (soort hbo-dokter). De knoop doorgehakt en in september ben ik met de opleiding begonnen. Ik ben duaalstudent, dus mijn collegegeld en boeken worden betaald. Bovendien krijg je in het tweede jaar salaris (is per ziekenhuis verschillend). Misschien brengt dit je op ideeën.
Succes!
Die kriebels van jou herken ik wel. Ik ben 27 en opeens waren ze er (die kriebels). Geneeskunde heb ik altijd heel leuk gevonden. Ik ben voor mezelf gaan rekenen. Als ik geneeskunde zou gaan studeren moet ik eerst nog mijn vwo halen. Dan moet ik nog ingeloot worden, specialiseren. Dan ben ik 40 als ik een keer klaar ben. Bovendien heb ik een sterke kinderwens. Lastig dus. Financieel gezien is het ook niet heel aantrekkelijk: ik heb al studiefinanciering gehad vanwege een eerdere afgeronde hbo opleiding, dus dat wordt een behoorlijk dure grap.
Toen ben ik gaan kijken naar een beroep wat er in mijn ogen het meest bij in de buurt komt, maar wél haalbaar is: Verpleegkunde. Ik heb me hier in verdiept en ontdekte dat er tal van doorgroeimogelijkheden zijn. Het leek mij heel leuk om door te gaan tot nurse practitioner (soort hbo-dokter). De knoop doorgehakt en in september ben ik met de opleiding begonnen. Ik ben duaalstudent, dus mijn collegegeld en boeken worden betaald. Bovendien krijg je in het tweede jaar salaris (is per ziekenhuis verschillend). Misschien brengt dit je op ideeën.
Succes!
woensdag 7 september 2011 om 15:47
woensdag 7 september 2011 om 16:38
Grappig, ik was dit topic alweer uit het oog verloren .
Ik zit nu in stap 2 van mijn plan. Mijn pabo heb ik afgelopen jaar afgerond. Ik heb het in 3 jaar gedaan en heb ook nog de onderwijsprijs gewonnen, waar ik toch wel erg trots op ben .
Het onderwijs past dus in ieder geval goed bij me en ik ben er goed in durf ik te zeggen.
Geneeskunde hangt nog steeds ergens in mijn achterhoofd. Maar ik vrees dat het niet doorgaat. We hebben net een huis gekocht en het 'volwassen leven' begint nu toch wel echt steeds meer te komen. Ik denk dat het niet meer lang zal duren voor we gaan trouwen en er kindjes komen. Ik vind geneeskunde nog steeds heeeeel erg leuk en ik zou het echt nog wel graag willen doen, maar ik ben bang dat ik me er bij neer moet leggen dat het nu toch wel echt te laat is. En elk jaar dat ik twijfel, is weer een jaar extra, dus dan word ik alleen maar ouder. Erg jammer dat ik niet al op mijn 16e wist wat ik wilde. Ik vind zo ontzettend veel dingen leuk! Maar ik kan gewoon niet alles helaas.
Ik zit nu in stap 2 van mijn plan. Mijn pabo heb ik afgelopen jaar afgerond. Ik heb het in 3 jaar gedaan en heb ook nog de onderwijsprijs gewonnen, waar ik toch wel erg trots op ben .
Het onderwijs past dus in ieder geval goed bij me en ik ben er goed in durf ik te zeggen.
Geneeskunde hangt nog steeds ergens in mijn achterhoofd. Maar ik vrees dat het niet doorgaat. We hebben net een huis gekocht en het 'volwassen leven' begint nu toch wel echt steeds meer te komen. Ik denk dat het niet meer lang zal duren voor we gaan trouwen en er kindjes komen. Ik vind geneeskunde nog steeds heeeeel erg leuk en ik zou het echt nog wel graag willen doen, maar ik ben bang dat ik me er bij neer moet leggen dat het nu toch wel echt te laat is. En elk jaar dat ik twijfel, is weer een jaar extra, dus dan word ik alleen maar ouder. Erg jammer dat ik niet al op mijn 16e wist wat ik wilde. Ik vind zo ontzettend veel dingen leuk! Maar ik kan gewoon niet alles helaas.
woensdag 7 september 2011 om 17:04
Fijn dat je je diploma hebt, en het lijkt erop dat je het onderwijs ook echt leuk vindt!
Zelf ben ik nog aan een studie geneeskunde begonnen toen ik bijna 28 was. Tijdens mijn studie heb ik 3 kinderen gekregen. Ik heb er ook wel langer over gedaan, totaal 8,5 jaar. Dus het een sluit het ander niet uit. Ik moest destijds snel beslissen omdat de uiterste inschrijfdatum voor de loting naderde. Maar ik heb me door mijn kinderwens niet laten weerhouden, stel je voor dat het niet gelukt was!
Bij ons was het wel zo dat we op kleine kosten leefden (huurtje van 350 euro), dus wij konden het op één salaris prima redden allemaal. Ik heb nooit naast mijn studie gewerkt. Bij jullie is dat anders, tenminste ik ga ervan uit dat jouw inkomsten ook wel min of meer nodig zijn om de maandlasten te kunnen opbrengen. Dan wordt het al lastiger.
Kinderarts is op deze leeftijd echt een gepasseerd station volgens mij. Ik werk zelf overigens wel met kinderen, maar dan in de jeugdgezondheidszorg. Ook heel leuk en (vaak) bevredigend werk. Daar zitten ze te springen om artsen en de opleiding duurt slechts 2 jaar. Je hebt ook geen avond-, nacht- en weekenddiensten en je kunt heel makkelijk parttime werken (ik werk zelf 32 uur en dat zijn er ook echt 32).
Ik ben tevreden. En als ik geen kinderen gekregen zou hebben, was ik misschien wel voor een langere opleiding gegaan en voor langere werkweken.
Succes, welke beslissing je ook neemt!
Zelf ben ik nog aan een studie geneeskunde begonnen toen ik bijna 28 was. Tijdens mijn studie heb ik 3 kinderen gekregen. Ik heb er ook wel langer over gedaan, totaal 8,5 jaar. Dus het een sluit het ander niet uit. Ik moest destijds snel beslissen omdat de uiterste inschrijfdatum voor de loting naderde. Maar ik heb me door mijn kinderwens niet laten weerhouden, stel je voor dat het niet gelukt was!
Bij ons was het wel zo dat we op kleine kosten leefden (huurtje van 350 euro), dus wij konden het op één salaris prima redden allemaal. Ik heb nooit naast mijn studie gewerkt. Bij jullie is dat anders, tenminste ik ga ervan uit dat jouw inkomsten ook wel min of meer nodig zijn om de maandlasten te kunnen opbrengen. Dan wordt het al lastiger.
Kinderarts is op deze leeftijd echt een gepasseerd station volgens mij. Ik werk zelf overigens wel met kinderen, maar dan in de jeugdgezondheidszorg. Ook heel leuk en (vaak) bevredigend werk. Daar zitten ze te springen om artsen en de opleiding duurt slechts 2 jaar. Je hebt ook geen avond-, nacht- en weekenddiensten en je kunt heel makkelijk parttime werken (ik werk zelf 32 uur en dat zijn er ook echt 32).
Ik ben tevreden. En als ik geen kinderen gekregen zou hebben, was ik misschien wel voor een langere opleiding gegaan en voor langere werkweken.
Succes, welke beslissing je ook neemt!
donderdag 8 september 2011 om 00:07
Dank je Lego .
Op dit moment leven we wel alleen van mijn vriends salaris, maar het zou wel prettig zijn om wat meer te hebben. Dat gaat natuurlijk niet als ik nog zou gaan studeren. Maar als juf draag ik ook niet super veel bij, dat verdient nou eenmaal niet zoveel. (Op dit moment zelfs niets, want er is haast geen werk in het onderwijs). Niet dat het me om het geld gaat hoor, want anders had ik die opleiding natuurlijk nooit gedaan.
Ach, misschien moet ik maar gewoon eens tevreden zijn met wat ik heb en kan.
Op dit moment leven we wel alleen van mijn vriends salaris, maar het zou wel prettig zijn om wat meer te hebben. Dat gaat natuurlijk niet als ik nog zou gaan studeren. Maar als juf draag ik ook niet super veel bij, dat verdient nou eenmaal niet zoveel. (Op dit moment zelfs niets, want er is haast geen werk in het onderwijs). Niet dat het me om het geld gaat hoor, want anders had ik die opleiding natuurlijk nooit gedaan.
Ach, misschien moet ik maar gewoon eens tevreden zijn met wat ik heb en kan.
donderdag 8 september 2011 om 01:03
Ik kom even de zuurpruim uithangen maar nu de langstudeerboetes ingevoerd zijn, zouden de kosten ook nog eens veel hoger worden.
Nu is voor een studie geneeskunde een paar duizend euro extra misschien niet eens zo erg, als je bijv chirurg gaat worden.
Maar zoals je aangeeft, jullie volwassen leven begint, je wilt je misschien ook niet heel diep in de schulden gaan steken.
Ik hoop dat je iig snel als juf aan de slag kunt, voor vast.
(Of je moet nog besluiten toch iets anders te gaan doen)
Nu is voor een studie geneeskunde een paar duizend euro extra misschien niet eens zo erg, als je bijv chirurg gaat worden.
Maar zoals je aangeeft, jullie volwassen leven begint, je wilt je misschien ook niet heel diep in de schulden gaan steken.
Ik hoop dat je iig snel als juf aan de slag kunt, voor vast.
(Of je moet nog besluiten toch iets anders te gaan doen)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 8 september 2011 om 13:20
Hey Prulletje, bedankt voor je antwoord!
Ik denk niet dat ik voor geneeskunde ga, eerlijk gezegd ben ik daar nu te oud voor (28) en ik heb twee kinderen hier thuis lopen dus dat gaat gewoon niet werken. Ik heb gister de hele dag zitten kijken wat ik wel aan zou durven en ik denk dat HBO-V deeltijd wel haalbaar zou kunnen zijn. Ik zit in de luxe positie dat ik niet/nauwelijks hoef te werken wanneer ik zou gaan studeren. Ik heb flink gespaard en mijn man verdiend ontzettend goed.
Ik kan het niet, nu doorgaan met mijn leven (eigen bedrijf) en me altijd afvragen 'wat als'. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik het lef gewoon niet heb, of dat als ik halverwege ben het toch te zwaar is. Ik zit in een enorm dubio. Ook over de opleiding en het werk zelf. Die vier jaar voordat je kan specialiseren moet je natuurlijk alles doen/gedaan hebben. Ik ben bang dat ik sommige dingen echt niet leuk ga vinden, bijvoorbeeld ouderen verschonen, spuug opruimen, poep pies van vieze mensen. Is dat raar om te zeggen als je wel HBO-V wil gaan doen? Ik wil me graag specialiseren in IC neonatologie nadat ik de opleiding zou hebben gehaald.
Ik ben ook wel benieuwd hoe het nu is afgelopen met Annelize, ben jij nog duaal gaan doen? En wat is het verschil met deeltijd? Duaal dan werk je er toch ook bij maar doe je het eerste jaar wel fulltime studeren? Ik denk niet dat ik dat kan combineren met twee kinderen..
Bedankt voor jullie antwoorden alvast
Ik denk niet dat ik voor geneeskunde ga, eerlijk gezegd ben ik daar nu te oud voor (28) en ik heb twee kinderen hier thuis lopen dus dat gaat gewoon niet werken. Ik heb gister de hele dag zitten kijken wat ik wel aan zou durven en ik denk dat HBO-V deeltijd wel haalbaar zou kunnen zijn. Ik zit in de luxe positie dat ik niet/nauwelijks hoef te werken wanneer ik zou gaan studeren. Ik heb flink gespaard en mijn man verdiend ontzettend goed.
Ik kan het niet, nu doorgaan met mijn leven (eigen bedrijf) en me altijd afvragen 'wat als'. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik het lef gewoon niet heb, of dat als ik halverwege ben het toch te zwaar is. Ik zit in een enorm dubio. Ook over de opleiding en het werk zelf. Die vier jaar voordat je kan specialiseren moet je natuurlijk alles doen/gedaan hebben. Ik ben bang dat ik sommige dingen echt niet leuk ga vinden, bijvoorbeeld ouderen verschonen, spuug opruimen, poep pies van vieze mensen. Is dat raar om te zeggen als je wel HBO-V wil gaan doen? Ik wil me graag specialiseren in IC neonatologie nadat ik de opleiding zou hebben gehaald.
Ik ben ook wel benieuwd hoe het nu is afgelopen met Annelize, ben jij nog duaal gaan doen? En wat is het verschil met deeltijd? Duaal dan werk je er toch ook bij maar doe je het eerste jaar wel fulltime studeren? Ik denk niet dat ik dat kan combineren met twee kinderen..
Bedankt voor jullie antwoorden alvast
donderdag 8 september 2011 om 13:49
Tomaatjes: ik lag toevallig gisteren in de krant dat van alle vrouwelijke eerstejaars HBOV iets van 90% op de kinderafdeling wil gaan werken. Ook daar geldt dus: wil je dit ook nog gaan doen als dat niet mogelijk blijkt? (En wellicht even terzijde, maar weet je echt goed wat de neonatologie inhoudt? Dat is naast enorm veel narigheid, ook heel veel zorg voor de ouders, en heel weinig baby-gedoe. Misschien ken je de afdeling al goed hoor, maar dit is er ook zo een waar mensen snel een fout beeld van hebben).
En wat betreft de kosten: voor geneeskunde vragen de universiteiten echt de hoofdprijs qua instellingstarief, je zit zo rond de 20.000 euro per jaar. Dan ben je dus meer dan een ton kwijt.... En zelfs als je dan chirurg wordt, duurt het nog een jaar of 16 voordat je dat salaris verdient waar mensen het altijd over hebben. Als je al een baan vindt, momenteel zijn er meer chirurgen dan banen. Ik ken persoonlijk al twee mensen die na hun specialisatie naar het buitenland zijn uitgeweken omdat ze niet aan de bak kwamen. Hoe dat over 16 jaar is, is natuurlijk wat lastig te voorspellen, maar alleen om aan te geven dat chirurg=heul veel geld zeker niet altijd waar is.
En wat betreft de kosten: voor geneeskunde vragen de universiteiten echt de hoofdprijs qua instellingstarief, je zit zo rond de 20.000 euro per jaar. Dan ben je dus meer dan een ton kwijt.... En zelfs als je dan chirurg wordt, duurt het nog een jaar of 16 voordat je dat salaris verdient waar mensen het altijd over hebben. Als je al een baan vindt, momenteel zijn er meer chirurgen dan banen. Ik ken persoonlijk al twee mensen die na hun specialisatie naar het buitenland zijn uitgeweken omdat ze niet aan de bak kwamen. Hoe dat over 16 jaar is, is natuurlijk wat lastig te voorspellen, maar alleen om aan te geven dat chirurg=heul veel geld zeker niet altijd waar is.
donderdag 8 september 2011 om 13:53
En voor prulletje: ik vind dat bij jouw Posts het enthousiasme voor het onderwijs en dan met name de kleuters er altijd vanaf straalt. Ik ken je natuurlijk niet, maar ik heb juist bij jou wel eens gedacht: ik hoop dat mijn kinderen later ook zo'n enthousiaste juf krijgen. Is het onderwijs voor jouw gevoel egt een tweede keus, of is geneeskunde meer iets dat je 'ook wel had willen doen'?
donderdag 8 september 2011 om 14:04
@ Nausicaa: Als het niet mogelijk blijkt om me te specialiseren in neonatologie, dan zou ik alsnog wel HBO-V gaan doen en dan in de jaren dat ik studeer me oriënteren op andere vlakken die me aanspreken. Neonatologie is inderdaad zoals je zegt niet alleen 'baby-gedoe', maar heel erg zwaar. Een kennis van mij werkt er en ik heb erg veel gesprekken met haar gehad, dus weet gelukkig wel goed waar ik voor zou kiezen als ik de stap durf te zetten (en er plek is voor die specialisatie).
donderdag 8 september 2011 om 16:29
Wat lief nausicaa
Nee, het onderwijs was een bewuste keuze. Ik was er ooit aan begonnen. Toen kreeg ik de kans om naar de kunstacademie te gaan en heb ik die gepakt. Maar uiteindelijk heel bewust toch weer terug naar de pabo gegaan. Dat miste ik.
En de kunstacademie was ook zo'n droom die ik altijd al had willen doen en waarvan ik nooit dacht goed genoeg te zijn. Wel dus, maar ik bleek het veel minder leuk te vinden dan ik dacht. Misschien ben ik ook wel een beetje bang dat geneeskunde ook wel veel minder leuk is dan ik denk. Als er een deeltijdstudie in was, had ik het misschien nog wel gedaan. Maar wat me nu vooral tegenhoudt is de duur van de opleiding en dan die specialisatie er nog achteraan. Dat is te lang denk ik.
Maar ik ben ook een enthousiaste juf hoor Vind het geweldig! Vooral de kleuters inderdaad. Maar het voelt soms een beetje 'simpel'. 'Kan ik niet méér?' denk ik dan.
Nee, het onderwijs was een bewuste keuze. Ik was er ooit aan begonnen. Toen kreeg ik de kans om naar de kunstacademie te gaan en heb ik die gepakt. Maar uiteindelijk heel bewust toch weer terug naar de pabo gegaan. Dat miste ik.
En de kunstacademie was ook zo'n droom die ik altijd al had willen doen en waarvan ik nooit dacht goed genoeg te zijn. Wel dus, maar ik bleek het veel minder leuk te vinden dan ik dacht. Misschien ben ik ook wel een beetje bang dat geneeskunde ook wel veel minder leuk is dan ik denk. Als er een deeltijdstudie in was, had ik het misschien nog wel gedaan. Maar wat me nu vooral tegenhoudt is de duur van de opleiding en dan die specialisatie er nog achteraan. Dat is te lang denk ik.
Maar ik ben ook een enthousiaste juf hoor Vind het geweldig! Vooral de kleuters inderdaad. Maar het voelt soms een beetje 'simpel'. 'Kan ik niet méér?' denk ik dan.
vrijdag 9 september 2011 om 01:10
Tomaatje: dan heb je inderdaad wel een aardig beeld waarschijnlijk. In dat geval veel succes met de opleiding en daarna!
Prulletje: ja, ik snap denk ik wel wat je bedoelt. Maar vergeet niet dat iedere baan zo zijn nadelen heeft. Artsen zijn ook niet bepaald de hele dag levens aan het redden of House aan het spelen. Twee uur rindbellen om een bed voor een patient te vinden is ook niet echt hoogdravend werk.
En een verdere specialisatie in het onderwijs, zou dat nog iets zijn? Een master pedagogiek of onderwijskunde oid?
Prulletje: ja, ik snap denk ik wel wat je bedoelt. Maar vergeet niet dat iedere baan zo zijn nadelen heeft. Artsen zijn ook niet bepaald de hele dag levens aan het redden of House aan het spelen. Twee uur rindbellen om een bed voor een patient te vinden is ook niet echt hoogdravend werk.
En een verdere specialisatie in het onderwijs, zou dat nog iets zijn? Een master pedagogiek of onderwijskunde oid?
