Relaties
alle pijlers
Communicatie met ouders
dinsdag 29 september 2009 om 15:13
Even van me af schrijven. Niet zozeer voor begrip of advies, gewoon om even te schrijven en dingen voor mezelf duidelijk neer te zetten.
Wie weet haal ik het straks weer weg en print het uit voor mijn dagboek
Ik zat juist te denken vanochtend, misschien moet ik een topic openen over de communicatie met mijn ouders. Want het gaat soms zo moeizaam.
En uitgerekend vandaag begon mijn moeder zelf een goed gesprek. Ik lunchte met haar en ze vroeg of ik nog iets leuks te vertellen had. Dat niet zozeer in het bijzonder, maar ik kon wel een paar leuke dingen noemen. Dat ik van het weer geniet vandaag. Dat ik het leuk vindt dat broer bijna terug is uit buitenland.
Toen zei ik dat het bijna een vraag was als van mijn tante. Mijn tante vraagt aan het einde van de dag aan haar kinderen wat ze leuk vonden, wat minder leuk, etc. Erg leuke gesprekjes zijn dat.
Toen begon mijn moeder dat ze dat misschien ook had moeten doen met mij vroeger. Dat dat beter voor me was geweest (eh ja, dat denk ik eigenlijk wel).
Er volgde een uitleg.
Mijn moeder was zelf best een open kind, vroeger. Haar vader is een open boek (nog steeds) en haar moeder ontzettend gesloten. (leven beiden nog). Oma vertelt niet snel wat haar bezig houdt. Ze heeft wel een sterke mening en soms deelt ze die mede in één of twee zinnen, verder kan je het beste gewoon accepteren dat ze nooit veel zal vertellen over zichzelf.
Mijn moeder heeft 'geleerd' dat je die geslotenheid moet accepteren.
Mijn vader is ook een gesloten persoon. Mijn moeder heeft toen gedacht: Ik moet accepteren dat hij niet uit zichzelf alles met me deelt.
Dan ik.
(Ik ga hieronder even verder, anders wordt het zo'n enorme OP. Tot zo dus)
Wie weet haal ik het straks weer weg en print het uit voor mijn dagboek
Ik zat juist te denken vanochtend, misschien moet ik een topic openen over de communicatie met mijn ouders. Want het gaat soms zo moeizaam.
En uitgerekend vandaag begon mijn moeder zelf een goed gesprek. Ik lunchte met haar en ze vroeg of ik nog iets leuks te vertellen had. Dat niet zozeer in het bijzonder, maar ik kon wel een paar leuke dingen noemen. Dat ik van het weer geniet vandaag. Dat ik het leuk vindt dat broer bijna terug is uit buitenland.
Toen zei ik dat het bijna een vraag was als van mijn tante. Mijn tante vraagt aan het einde van de dag aan haar kinderen wat ze leuk vonden, wat minder leuk, etc. Erg leuke gesprekjes zijn dat.
Toen begon mijn moeder dat ze dat misschien ook had moeten doen met mij vroeger. Dat dat beter voor me was geweest (eh ja, dat denk ik eigenlijk wel).
Er volgde een uitleg.
Mijn moeder was zelf best een open kind, vroeger. Haar vader is een open boek (nog steeds) en haar moeder ontzettend gesloten. (leven beiden nog). Oma vertelt niet snel wat haar bezig houdt. Ze heeft wel een sterke mening en soms deelt ze die mede in één of twee zinnen, verder kan je het beste gewoon accepteren dat ze nooit veel zal vertellen over zichzelf.
Mijn moeder heeft 'geleerd' dat je die geslotenheid moet accepteren.
Mijn vader is ook een gesloten persoon. Mijn moeder heeft toen gedacht: Ik moet accepteren dat hij niet uit zichzelf alles met me deelt.
Dan ik.
(Ik ga hieronder even verder, anders wordt het zo'n enorme OP. Tot zo dus)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 5 oktober 2009 om 22:48
*Provincie* Ik haal het weer weg als je het gelezen hebt, laat maar weten dan.
Ja... heel naar van je vader. En jij kunt er helemaal niks aan doen..
goed dat je probeert zoveel mogelijk afstand te nemen.
Ja is fijn met een smoes weg te kunnen. Niet al te lange tijd geleden betekende een smoes vaak dat ik alcohol ging kopen, dus wat dat betreft snap ik het wantrouwen.
Maar als ik met wandelschoenen weg ga, of met een stapel kopieerwerk... tja, dan is er in principe niks aan de hand.
Ja... heel naar van je vader. En jij kunt er helemaal niks aan doen..
goed dat je probeert zoveel mogelijk afstand te nemen.
Ja is fijn met een smoes weg te kunnen. Niet al te lange tijd geleden betekende een smoes vaak dat ik alcohol ging kopen, dus wat dat betreft snap ik het wantrouwen.
Maar als ik met wandelschoenen weg ga, of met een stapel kopieerwerk... tja, dan is er in principe niks aan de hand.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 11:05
dinsdag 6 oktober 2009 om 15:18
Nou... als ik hier begin met helpen zijn we voorlopig nog niet klaar!
Echt, het is een megatroep in dit huis. Ik probeer wel eens te helpen maar weet ook dat ik het niet moet doen.
Voor mij is en wijze les geweest: We hadden met elkaar een klusweek afgesproken. Er zou een container komen en we zouden met name de tuin onder handen nemen.
Ik heb er speciaal een week voor vrij gehouden die ik bij mijn ouders zou doorbrengen (woonde toen 200 km verderop) Broers zouden ook hun steentje bijdragen.
Klusweek was aangebroken: Broer 1 was ziek (blindedarmontsteking... kon hij echt niks aan doen) Moon was aan het klussen, uiteindelijk samen met buurjongetje van toen 14. Andere broer was aan het werk, moeder was binnen, vader heeft een paar keer een dagdeel vrij gehad, verder was ie aan het werk.
Container is tot op de dag van vandaag niet gekomen (verhaal was 3 jaar geleden)
Ik word er gewoon weer verdrietig van. zondag aan tafel ging het ook daar mis, in eerste instantie. Ik vroeg of het mogelijk was de consumentengidsen op 1 plaats te bewaren. Gewoon, omdat ik het handig vind ze te kunnen lezen als ik de aanschaf van iets overweeg.
Bla bla bla. Op een gegeven moment was eigenlijk de grens wel bereikt (waarom kijk je niet gewoon op internet? Ja waar is dat pasword dan?). Ik zei nog rustig dat ik het zelf prettig vond om op de bank te zitten met zo'n blad en dat rustig te lezen. (Die bladen hebben we gewoon hoor, ze zijn alleen altijd kwijt)
Broer: Dan koop je toch een laptop.
(OOOH, IK WIL BEST EEN LAPTOP MAAR WIL DUS EERST INLEZEN EN DAT KAN IN DIE FUCKING KLOTECOMSUMENTENGIDS EN DIE IS ALTIJD KWIJT)
Nou dat was dus een half uurtje voordat ik besloot de rest van de avond buitenshuis door te brengen.
Ik vind het ook jammer dat het zo'n zooi is hier hoor. Ik zou best wat van mijn kinderspeelgoed van vroeger aan mijn kleine nichtje willen geven. Maar.... waar is het?
Ik wil het ook best zelf zoeken maar dat vinden ze ook niet goed.
Bedankt voor het meedenken Verana, maar als ik iemand echt wil helpen kom ik jou wel helpen met je verhuizing
Echt, het is een megatroep in dit huis. Ik probeer wel eens te helpen maar weet ook dat ik het niet moet doen.
Voor mij is en wijze les geweest: We hadden met elkaar een klusweek afgesproken. Er zou een container komen en we zouden met name de tuin onder handen nemen.
Ik heb er speciaal een week voor vrij gehouden die ik bij mijn ouders zou doorbrengen (woonde toen 200 km verderop) Broers zouden ook hun steentje bijdragen.
Klusweek was aangebroken: Broer 1 was ziek (blindedarmontsteking... kon hij echt niks aan doen) Moon was aan het klussen, uiteindelijk samen met buurjongetje van toen 14. Andere broer was aan het werk, moeder was binnen, vader heeft een paar keer een dagdeel vrij gehad, verder was ie aan het werk.
Container is tot op de dag van vandaag niet gekomen (verhaal was 3 jaar geleden)
Ik word er gewoon weer verdrietig van. zondag aan tafel ging het ook daar mis, in eerste instantie. Ik vroeg of het mogelijk was de consumentengidsen op 1 plaats te bewaren. Gewoon, omdat ik het handig vind ze te kunnen lezen als ik de aanschaf van iets overweeg.
Bla bla bla. Op een gegeven moment was eigenlijk de grens wel bereikt (waarom kijk je niet gewoon op internet? Ja waar is dat pasword dan?). Ik zei nog rustig dat ik het zelf prettig vond om op de bank te zitten met zo'n blad en dat rustig te lezen. (Die bladen hebben we gewoon hoor, ze zijn alleen altijd kwijt)
Broer: Dan koop je toch een laptop.
(OOOH, IK WIL BEST EEN LAPTOP MAAR WIL DUS EERST INLEZEN EN DAT KAN IN DIE FUCKING KLOTECOMSUMENTENGIDS EN DIE IS ALTIJD KWIJT)
Nou dat was dus een half uurtje voordat ik besloot de rest van de avond buitenshuis door te brengen.
Ik vind het ook jammer dat het zo'n zooi is hier hoor. Ik zou best wat van mijn kinderspeelgoed van vroeger aan mijn kleine nichtje willen geven. Maar.... waar is het?
Ik wil het ook best zelf zoeken maar dat vinden ze ook niet goed.
Bedankt voor het meedenken Verana, maar als ik iemand echt wil helpen kom ik jou wel helpen met je verhuizing
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:01
Heb het gelezen Moon, haal maar weg. Dacht dat we misschien ook nog bij elkaar in de straat zouden blijken te wonen, maar dat was niet waar, ik woon im Süden. Vervelend dat het iedere keer zo gespannen wordt bij je thuis omdat men niet normaal met elkaar kan communiceren! Denk ook dat het je echt goed zal doen om op jezelf te wonen en er dus niet de hele tijd middenin te zitten en een gevoel te hebben dat je op je tenen moet lopen continue. (Zo lijkt mij dat tenminste) Heb je mogelijkheden, behalve de caravan? En kun je die caravan ergens kwijt? En je zei dat je jezelf niet vanuit een caravan naar een nette baan ziet gaan, heb je op dit moment werk?
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:20
Nou... omdat ik nog wil reizen... wacht ik liever nog heel even. als ik nu een kamer vind is het reizen meteen ook van de baan. Ik kan niet én een kamer én een reis betalen.
Vandaag ging het wonderbaarlijk goed tijdens het eten. Ik had gewinkeld en heb laten zien wat ik gekocht heb, ze hadden interesse.
Broer (de eikelbroer) hield opvallend stil zijn mond tijdens het eten. Misschien heb ik met mijn behuilde gezicht zondag meer indruk gemaakt dan ik met een bijdehante opmerking gedaan zou hebben.
Ik vertelde iets grappigs en hij lag serieus dubbel van het lachen. (Het was ook echt een leuk verhaal, haha, van een kennis).
Moeder vertelde dat ze tijdens het ziek zijn veel nagedacht had (oh.. gelukkig). Ik wilde nog vragen hoe en wat. Broer was me voor. Moeder zei: over hoe ik in het leven sta. Broer vond dat onzinnig om over na te denken dus toen was dat gesprek ook klaar. (leuk zo'n broer)
Ben blij met de dingen die ik gekocht heb net. Mijn lamp doet het (zelf geknutseld uit een stekker, een snoer en een lamp).
Bedankt voor die blooeoeemen
Vandaag ging het wonderbaarlijk goed tijdens het eten. Ik had gewinkeld en heb laten zien wat ik gekocht heb, ze hadden interesse.
Broer (de eikelbroer) hield opvallend stil zijn mond tijdens het eten. Misschien heb ik met mijn behuilde gezicht zondag meer indruk gemaakt dan ik met een bijdehante opmerking gedaan zou hebben.
Ik vertelde iets grappigs en hij lag serieus dubbel van het lachen. (Het was ook echt een leuk verhaal, haha, van een kennis).
Moeder vertelde dat ze tijdens het ziek zijn veel nagedacht had (oh.. gelukkig). Ik wilde nog vragen hoe en wat. Broer was me voor. Moeder zei: over hoe ik in het leven sta. Broer vond dat onzinnig om over na te denken dus toen was dat gesprek ook klaar. (leuk zo'n broer)
Ben blij met de dingen die ik gekocht heb net. Mijn lamp doet het (zelf geknutseld uit een stekker, een snoer en een lamp).
Bedankt voor die blooeoeemen
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:22
Je omschrijft het goed, over op mijn tenen lopen.
En werk: ik doe vrijwilligerswerk vanuit huis (ja.. handig). Ben al een tijd aan het kwakkelen met pscychische gezondheid ivm bipolaire stoornis.
Maar ik voel me steeds sterker dus kan binnenkort ook wel betaald aan het werk denk ik.
Wat ik een beetje bedoel: in een caravan is alles zo'n gedoe en gepruts: water halen, potje koken, waar doe je de was... etc. Dat ik waarschijnlijk weer een beetje terug bij af ben omdat ik dan de hele dag druk bezig ben met mezelf en mijn levensonderhoud.
En werk: ik doe vrijwilligerswerk vanuit huis (ja.. handig). Ben al een tijd aan het kwakkelen met pscychische gezondheid ivm bipolaire stoornis.
Maar ik voel me steeds sterker dus kan binnenkort ook wel betaald aan het werk denk ik.
Wat ik een beetje bedoel: in een caravan is alles zo'n gedoe en gepruts: water halen, potje koken, waar doe je de was... etc. Dat ik waarschijnlijk weer een beetje terug bij af ben omdat ik dan de hele dag druk bezig ben met mezelf en mijn levensonderhoud.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 7 oktober 2009 om 07:48
quote:Moonlight82 schreef op 06 oktober 2009 @ 19:20:
Moeder vertelde dat ze tijdens het ziek zijn veel nagedacht had (oh.. gelukkig). Ik wilde nog vragen hoe en wat. Broer was me voor. Moeder zei: over hoe ik in het leven sta. Broer vond dat onzinnig om over na te denken dus toen was dat gesprek ook klaar. (leuk zo'n broer)
Hoi Moon, je kent me niet, maar ik las je topic en herkende heel even iets.
Je broer maakt dan zo'n opmerking en ga je daar dan tegen in? Vraag je dan luid en duidelijk "maar IK vind het WEL interessant, vertel eens verder mam?"...
Of is dat nu juist wat je niet durft? Je gebruikt veel technieken (aan tafel), weglopen, boos worden, huilen enz... Maar heb je ooit bij het begin van de maaltijd (of eigenlijk beter aan het einde) gezegd : en nu wil ik even wat zeggen. Dat ik ooit ben opgenomen, swa...ligt achter me. Dat ik niet gek ben, is ook een feit. En dat ik gewoon behandeld wil worden als iemand die net zoveel recht heeft hier te zijn als jullie, mag ook duidelijk zijn. Jullie kwetsen me vaak met hoe jullie op mij reageren. Ik ga ervanuit dat dat niet express gebeurd, want DAT lijkt me pas ziek. Dus ik vraag jullie hierbij dat niet meer te doen, zou echt heel fijn zijn.
Rechtstreeks de confrontatie aangaan, maar dan NIET in een emotie, dus alleen als het een "redelijk gezellig en goede maaltijd was zonder voorvallen".
Of heb je dat al een keer geprobeerd?
Sterkte verder.
Moeder vertelde dat ze tijdens het ziek zijn veel nagedacht had (oh.. gelukkig). Ik wilde nog vragen hoe en wat. Broer was me voor. Moeder zei: over hoe ik in het leven sta. Broer vond dat onzinnig om over na te denken dus toen was dat gesprek ook klaar. (leuk zo'n broer)
Hoi Moon, je kent me niet, maar ik las je topic en herkende heel even iets.
Je broer maakt dan zo'n opmerking en ga je daar dan tegen in? Vraag je dan luid en duidelijk "maar IK vind het WEL interessant, vertel eens verder mam?"...
Of is dat nu juist wat je niet durft? Je gebruikt veel technieken (aan tafel), weglopen, boos worden, huilen enz... Maar heb je ooit bij het begin van de maaltijd (of eigenlijk beter aan het einde) gezegd : en nu wil ik even wat zeggen. Dat ik ooit ben opgenomen, swa...ligt achter me. Dat ik niet gek ben, is ook een feit. En dat ik gewoon behandeld wil worden als iemand die net zoveel recht heeft hier te zijn als jullie, mag ook duidelijk zijn. Jullie kwetsen me vaak met hoe jullie op mij reageren. Ik ga ervanuit dat dat niet express gebeurd, want DAT lijkt me pas ziek. Dus ik vraag jullie hierbij dat niet meer te doen, zou echt heel fijn zijn.
Rechtstreeks de confrontatie aangaan, maar dan NIET in een emotie, dus alleen als het een "redelijk gezellig en goede maaltijd was zonder voorvallen".
Of heb je dat al een keer geprobeerd?
Sterkte verder.
woensdag 7 oktober 2009 om 13:02
Oei Hariboo, dat is misschien even té.
De maaltijd is hier één grote flauwe grappenboel.
Natuurlijk weet familie dat ik opgenomen geweest ben, maar het is nauwelijks nog besproken daarna.
Mijn broer is indirect aanleiding geweest voor de opname. Hij is de druppel geweest, maar dit hebben we nooit meer besproken. We kregen ruzie op een buitenlands station, ik heb met heel veel bombarie mijn paspoort terug geëist. Toen ben ik mijn eigen weg gegaan. Ik ging de goede kant op (richting huis) maar had sinds vrijdagavond niet meer geslapen, het was inmiddels zondag en het lukte allemaal niet meer.
In die buitenlandse stad moest ik overstappen. Ik had contact met NL meiden die me zouden helpen de juiste trein te vinden maar ook hen raakte ik kwijt.
toen heb ik besloten dat ik niet verder kon reizen en een overnachting moest regelen in die stad.
Dag later. Veel gebeurd.
Ik werd opgehaald door vader en betreffende broer, met de auto, en vlak daarna naar ziekenhuis gebracht en daar vast gezet.
Zo.. dat is eruit.
Ik ga nog verder maar druk eerst op verstuur.
De maaltijd is hier één grote flauwe grappenboel.
Natuurlijk weet familie dat ik opgenomen geweest ben, maar het is nauwelijks nog besproken daarna.
Mijn broer is indirect aanleiding geweest voor de opname. Hij is de druppel geweest, maar dit hebben we nooit meer besproken. We kregen ruzie op een buitenlands station, ik heb met heel veel bombarie mijn paspoort terug geëist. Toen ben ik mijn eigen weg gegaan. Ik ging de goede kant op (richting huis) maar had sinds vrijdagavond niet meer geslapen, het was inmiddels zondag en het lukte allemaal niet meer.
In die buitenlandse stad moest ik overstappen. Ik had contact met NL meiden die me zouden helpen de juiste trein te vinden maar ook hen raakte ik kwijt.
toen heb ik besloten dat ik niet verder kon reizen en een overnachting moest regelen in die stad.
Dag later. Veel gebeurd.
Ik werd opgehaald door vader en betreffende broer, met de auto, en vlak daarna naar ziekenhuis gebracht en daar vast gezet.
Zo.. dat is eruit.
Ik ga nog verder maar druk eerst op verstuur.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 7 oktober 2009 om 13:06
quote:Hariboooo schreef op 07 oktober 2009 @ 07:48:
[...]
Hoi Moon, je kent me niet, maar ik las je topic en herkende heel even iets.
Je broer maakt dan zo'n opmerking en ga je daar dan tegen in? Vraag je dan luid en duidelijk "maar IK vind het WEL interessant, vertel eens verder mam?"...
Of is dat nu juist wat je niet durft? Je gebruikt veel technieken (aan tafel), weglopen, boos worden, huilen enz... Maar heb je ooit bij het begin van de maaltijd (of eigenlijk beter aan het einde) gezegd : en nu wil ik even wat zeggen. Dat ik ooit ben opgenomen, swa...ligt achter me. Dat ik niet gek ben, is ook een feit. En dat ik gewoon behandeld wil worden als iemand die net zoveel recht heeft hier te zijn als jullie, mag ook duidelijk zijn. Jullie kwetsen me vaak met hoe jullie op mij reageren. Ik ga ervanuit dat dat niet express gebeurd, want DAT lijkt me pas ziek. Dus ik vraag jullie hierbij dat niet meer te doen, zou echt heel fijn zijn.
Rechtstreeks de confrontatie aangaan, maar dan NIET in een emotie, dus alleen als het een "redelijk gezellig en goede maaltijd was zonder voorvallen".
Of heb je dat al een keer geprobeerd?
Sterkte verder.
Juist doordat ik aan tafel mee doe met de rest, voel ik me geen uitzondering.
Ik denk dat jouw manier te snel is... het zal eerder een proces zijn waarbij vooral broer zich moet realiseren waar de grenzen liggen.
Hij heeft mijn tranen gezien zondag, ik denk dat er iets veranderd is nu.
Broer werkt in buitenland in een mannenwereld. Kan zeggen wat hij wil daar. Maar hier aan tafel gelden andere regels.
Ik nam het bewust niet voor mama op. Omdat ik mezelf dan weer te kwetsbaar zou maken voor een andere lullige opmerking.
En omdat mama eerder niet begreep wat ik bedoelde als ik zei dat ik broer S zo bot vond, en dat ik het moeilijk vond met hem aan tafel te zitten. (tegen ouders doet hij vaak milder dan tegen zijn broers en zussen)
Daarom hoop ik dat ze nu wel snapt wat ik bedoel.
Ik ben niet haatdragend tegen broer, niet echt. Hij is ook 'slachtoffer' van het gebrek aan communicatie hier. Heeft zelfde opvoeding gehad immers. En voor hem is het heel moeilijk om de ene periode in het buitenland te zitten, en dan weer in kneuterig Nederland aan tafel. Die botte onhandige uitingen zijn ook een vorm van frustratie, denk ik.
Maar ik waardeer je bijdrage hier heel erg hoor Haribo. Echt.
[...]
Hoi Moon, je kent me niet, maar ik las je topic en herkende heel even iets.
Je broer maakt dan zo'n opmerking en ga je daar dan tegen in? Vraag je dan luid en duidelijk "maar IK vind het WEL interessant, vertel eens verder mam?"...
Of is dat nu juist wat je niet durft? Je gebruikt veel technieken (aan tafel), weglopen, boos worden, huilen enz... Maar heb je ooit bij het begin van de maaltijd (of eigenlijk beter aan het einde) gezegd : en nu wil ik even wat zeggen. Dat ik ooit ben opgenomen, swa...ligt achter me. Dat ik niet gek ben, is ook een feit. En dat ik gewoon behandeld wil worden als iemand die net zoveel recht heeft hier te zijn als jullie, mag ook duidelijk zijn. Jullie kwetsen me vaak met hoe jullie op mij reageren. Ik ga ervanuit dat dat niet express gebeurd, want DAT lijkt me pas ziek. Dus ik vraag jullie hierbij dat niet meer te doen, zou echt heel fijn zijn.
Rechtstreeks de confrontatie aangaan, maar dan NIET in een emotie, dus alleen als het een "redelijk gezellig en goede maaltijd was zonder voorvallen".
Of heb je dat al een keer geprobeerd?
Sterkte verder.
Juist doordat ik aan tafel mee doe met de rest, voel ik me geen uitzondering.
Ik denk dat jouw manier te snel is... het zal eerder een proces zijn waarbij vooral broer zich moet realiseren waar de grenzen liggen.
Hij heeft mijn tranen gezien zondag, ik denk dat er iets veranderd is nu.
Broer werkt in buitenland in een mannenwereld. Kan zeggen wat hij wil daar. Maar hier aan tafel gelden andere regels.
Ik nam het bewust niet voor mama op. Omdat ik mezelf dan weer te kwetsbaar zou maken voor een andere lullige opmerking.
En omdat mama eerder niet begreep wat ik bedoelde als ik zei dat ik broer S zo bot vond, en dat ik het moeilijk vond met hem aan tafel te zitten. (tegen ouders doet hij vaak milder dan tegen zijn broers en zussen)
Daarom hoop ik dat ze nu wel snapt wat ik bedoel.
Ik ben niet haatdragend tegen broer, niet echt. Hij is ook 'slachtoffer' van het gebrek aan communicatie hier. Heeft zelfde opvoeding gehad immers. En voor hem is het heel moeilijk om de ene periode in het buitenland te zitten, en dan weer in kneuterig Nederland aan tafel. Die botte onhandige uitingen zijn ook een vorm van frustratie, denk ik.
Maar ik waardeer je bijdrage hier heel erg hoor Haribo. Echt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 7 oktober 2009 om 13:31
woensdag 7 oktober 2009 om 15:17
Thanks bonny!
Je hoeft ook niks te zeggen. Het is voor mij zo verhelderend om de dingen neer te zetten. (en dan niet in een dagboek, maar gewoon hier)
Ik bedoel: stel dat ik compleet krankjorem liep te bazelen, dan zou er wel iemand zeggen: Moon, je redeneert heel raar
(vriendinnen IRL snappen me ook niet helemaal soms, die zien gewoon een leuk gezin) Maar het feit dat ik nog niet naar mijn pscychiater verwezen ben hier geeft aan dat ik het misschien allemaal nog vrij realistisch zie
Net terug van winkelen. Mam had jas gezien in een folder en wilde even kijken in winkel. Ik wilde wel mee (zat hele dag binnen, wel goed bezig hoor, achter PC, maar nog niet buiten geweest). Het was rode jas van Vogele.
Stomme winkel verder, Vogele. Haha.
Ik moest even de knop omzetten, naar standje lief Mama wilde namelijk geen rood (en die kleur staat haar ook niet, dat klopt). Dus in die Vogele had ik al bijna geroepen: Waarvoor zijn we hier dan? Voor een rode jas uit de folder als je geen rode jas wilt.
Maar toen dacht ik: ze zit al paar weken binnen met griep, het is heel wat dat ze überhaupt zin had in winkelen. Ben zelf even wat gaan passen (het zat niet, helaas) en moeder heeft aantal jassen gepast. Ik heb eerlijk geadviseerd, het was best gezellig.
Op een gegeven moment was ze moe dus nu zijn we weer thuis.
In auto nog even over broer gepraat. Met weinig woorden. t Is uit met zijn (buitenlandse) vriendin. Erg jammer, ik vond haar heel leuk, heb haar twee keer ontmoet. (eigenbelang, haha)
Ik zei dat ik altijd een beetje bang ben dat hij een arrogante vriendin krijgt, met wie ik NIET kan opschieten.
Moeder zei dat een vriendin ook een schakel kan zijn waardoor je wat dichter bij elkaar komt.
En ik zei dat zo'n vriendin misschien via 'zus' (ik dus) weer meer snapt van broer.
Dus... we kunnen wel praten... maar niet altijd en niet alles zeggen. Makkelijker over broer dan over onszelf.
En dat broer en vriendin uit elkaar zijn had ik ook graag van hemzelf gehoord. Maargoed, ook niet naar gevraagd (want ik dacht: ik wil dat hij er zelf mee komt). Nouja, op een goed moment had ik er anders nog wel naar geinformeerd.
Weet ook niet of broer het hele verhaal van mijn Spanje-ex kent, eigenlijk.
Even koffie drinken zo.
Je hoeft ook niks te zeggen. Het is voor mij zo verhelderend om de dingen neer te zetten. (en dan niet in een dagboek, maar gewoon hier)
Ik bedoel: stel dat ik compleet krankjorem liep te bazelen, dan zou er wel iemand zeggen: Moon, je redeneert heel raar
(vriendinnen IRL snappen me ook niet helemaal soms, die zien gewoon een leuk gezin) Maar het feit dat ik nog niet naar mijn pscychiater verwezen ben hier geeft aan dat ik het misschien allemaal nog vrij realistisch zie
Net terug van winkelen. Mam had jas gezien in een folder en wilde even kijken in winkel. Ik wilde wel mee (zat hele dag binnen, wel goed bezig hoor, achter PC, maar nog niet buiten geweest). Het was rode jas van Vogele.
Stomme winkel verder, Vogele. Haha.
Ik moest even de knop omzetten, naar standje lief Mama wilde namelijk geen rood (en die kleur staat haar ook niet, dat klopt). Dus in die Vogele had ik al bijna geroepen: Waarvoor zijn we hier dan? Voor een rode jas uit de folder als je geen rode jas wilt.
Maar toen dacht ik: ze zit al paar weken binnen met griep, het is heel wat dat ze überhaupt zin had in winkelen. Ben zelf even wat gaan passen (het zat niet, helaas) en moeder heeft aantal jassen gepast. Ik heb eerlijk geadviseerd, het was best gezellig.
Op een gegeven moment was ze moe dus nu zijn we weer thuis.
In auto nog even over broer gepraat. Met weinig woorden. t Is uit met zijn (buitenlandse) vriendin. Erg jammer, ik vond haar heel leuk, heb haar twee keer ontmoet. (eigenbelang, haha)
Ik zei dat ik altijd een beetje bang ben dat hij een arrogante vriendin krijgt, met wie ik NIET kan opschieten.
Moeder zei dat een vriendin ook een schakel kan zijn waardoor je wat dichter bij elkaar komt.
En ik zei dat zo'n vriendin misschien via 'zus' (ik dus) weer meer snapt van broer.
Dus... we kunnen wel praten... maar niet altijd en niet alles zeggen. Makkelijker over broer dan over onszelf.
En dat broer en vriendin uit elkaar zijn had ik ook graag van hemzelf gehoord. Maargoed, ook niet naar gevraagd (want ik dacht: ik wil dat hij er zelf mee komt). Nouja, op een goed moment had ik er anders nog wel naar geinformeerd.
Weet ook niet of broer het hele verhaal van mijn Spanje-ex kent, eigenlijk.
Even koffie drinken zo.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 7 oktober 2009 om 16:19
woensdag 7 oktober 2009 om 23:22
donderdag 8 oktober 2009 om 15:56
Ik heb een signaleringsplan van de GGZ, waarin ik heb laten zetten: Geen dorps- en familiegesprekken. (in periodes dat het slecht gaat)
Ik denk dat ik dat binnenkort weer ter sprake moet brengen. Het is niet zo dat ik me absoluut niet interesseer voor familie of dorp, maar moeder wil álles delen wat dat betreft. Wie ze bij de bakker heeft gezien, wie ze bij de slager heeft gesproken, bij de pinautomaat.
Ik raak dan ff helemaal 'kwijt' zogezegd, moet dan echt denken: wie is dat dan en waar zou ik die van moeten kennen....?
Ander ding is dat ze nogal bezig is met ouder wordende opa en oma (haar ouders). Kijk, dat vind ik fijn dat ze dat bespreekt en dan kan ik ook meedenken en adviseren. Maar ook dan denk ik: liever één gesprek... en niet op allerlei momenten weer met iets komen wat je net bedacht hebt. Wil niet continu over opa en oma praten (zij wel, lijkt het soms)
Gisteren tijdens het winkelen bijvoorbeeld, ik probeer dan alledaagse onderwerpjes aan te snijden. Maar het gaat al gauw weer over vroeger, over familie, etc. Best vermoeiend.
(en dat is niet nu alleen omdat ik bij ze in woon. Toen ik studeerde, als we dan in de weekenden eens gingen wandelen ging het ook voornamelijk over familie en het dorp... (gaap) )
Ik denk dat ik dat binnenkort weer ter sprake moet brengen. Het is niet zo dat ik me absoluut niet interesseer voor familie of dorp, maar moeder wil álles delen wat dat betreft. Wie ze bij de bakker heeft gezien, wie ze bij de slager heeft gesproken, bij de pinautomaat.
Ik raak dan ff helemaal 'kwijt' zogezegd, moet dan echt denken: wie is dat dan en waar zou ik die van moeten kennen....?
Ander ding is dat ze nogal bezig is met ouder wordende opa en oma (haar ouders). Kijk, dat vind ik fijn dat ze dat bespreekt en dan kan ik ook meedenken en adviseren. Maar ook dan denk ik: liever één gesprek... en niet op allerlei momenten weer met iets komen wat je net bedacht hebt. Wil niet continu over opa en oma praten (zij wel, lijkt het soms)
Gisteren tijdens het winkelen bijvoorbeeld, ik probeer dan alledaagse onderwerpjes aan te snijden. Maar het gaat al gauw weer over vroeger, over familie, etc. Best vermoeiend.
(en dat is niet nu alleen omdat ik bij ze in woon. Toen ik studeerde, als we dan in de weekenden eens gingen wandelen ging het ook voornamelijk over familie en het dorp... (gaap) )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 12 oktober 2009 om 22:12
Het gaat wel beter nu. Ik ben respect aan het afdwingen, soort van. Laat zien dat ik niet over me heen laat lopen. Het lijkt te werken.
We hebben tijdens het eten echt heel erg gelachen. Wel cynische humor, dat wel maar het was heel grappig
We hebben tijdens het eten echt heel erg gelachen. Wel cynische humor, dat wel maar het was heel grappig
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 12 oktober 2009 om 22:23
Hey Moonlight,
Ik hoop dat je een leuk weekend hebt gehad! Ik zag vannacht al dat je nog gepost had (zat om half 4 vannacht weer achter de computer, kon niet meer in slaap komen).
Weet je dat ik gewoon je posts gemist heb afgelopen weekend? Het was ineens zo stil in de topics waarin ik meestal zit (waar jij dan ook weer veel zit). Ik was gewoon blij weer een post van je te lezen vannacht.
*maakt zich soms écht zorgen dat haar forumleven veel te belangrijk wordt*
Ik hoop dat je een leuk weekend hebt gehad! Ik zag vannacht al dat je nog gepost had (zat om half 4 vannacht weer achter de computer, kon niet meer in slaap komen).
Weet je dat ik gewoon je posts gemist heb afgelopen weekend? Het was ineens zo stil in de topics waarin ik meestal zit (waar jij dan ook weer veel zit). Ik was gewoon blij weer een post van je te lezen vannacht.
*maakt zich soms écht zorgen dat haar forumleven veel te belangrijk wordt*
maandag 12 oktober 2009 om 22:38
Ja hoor, mag je sturen.
Ik heb ook gemengde gevoelens over mijn forumgedrag. Vrijdagavond wilde ik zo graag nog even achter de PC kruipen in het hotel. Maar ik was bang dat één van de meiden dan achter me zou staan en zou zien dat ik op Viva zit, en dan nieuwsgierig zou worden.
Ik vind het fijn dat je me graag leest, maar vind het ook vervelend dat ik kennelijk mezelf belangrijk maak bij anderen... dan wordt het nog lastiger weg te komen hier!
Zondag was ik het forum wel kwijt... in mijn gedachten bedoel ik. Ik had niet dat ik dacht: ik wil thuis meteen forummen.
De vriendjesfunctie biedt weer nieuwe mogelijkheden gelukkig
En misschien -als anderen mij kennelijk graag lezen - moet ik dat als een stimulans zien om meer met schrijven te gaan doen.
Ik heb ook gemengde gevoelens over mijn forumgedrag. Vrijdagavond wilde ik zo graag nog even achter de PC kruipen in het hotel. Maar ik was bang dat één van de meiden dan achter me zou staan en zou zien dat ik op Viva zit, en dan nieuwsgierig zou worden.
Ik vind het fijn dat je me graag leest, maar vind het ook vervelend dat ik kennelijk mezelf belangrijk maak bij anderen... dan wordt het nog lastiger weg te komen hier!
Zondag was ik het forum wel kwijt... in mijn gedachten bedoel ik. Ik had niet dat ik dacht: ik wil thuis meteen forummen.
De vriendjesfunctie biedt weer nieuwe mogelijkheden gelukkig
En misschien -als anderen mij kennelijk graag lezen - moet ik dat als een stimulans zien om meer met schrijven te gaan doen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 00:13
Ik heb de uitnodiging verstuurd!
Als jij ooit besluit te stoppen met forummen, moet je dat gewoon doen. Jij draagt geen verantwoordelijkheid dat iemand (ik of een ander) jou dan misschien gaat missen op het forum!
Misschien stop ik er zelf ooit ook weleens mee (maar voorlopig nog niet, ik vind hier nog teveel op het moment).
Ik had gelezen dat je je sowieso al wat met schrijven bezig houdt, dus altijd leuk om eens te kijken of je er meer mee wilt doen!
Als jij ooit besluit te stoppen met forummen, moet je dat gewoon doen. Jij draagt geen verantwoordelijkheid dat iemand (ik of een ander) jou dan misschien gaat missen op het forum!
Misschien stop ik er zelf ooit ook weleens mee (maar voorlopig nog niet, ik vind hier nog teveel op het moment).
Ik had gelezen dat je je sowieso al wat met schrijven bezig houdt, dus altijd leuk om eens te kijken of je er meer mee wilt doen!
dinsdag 13 oktober 2009 om 01:04
Eigenlijk is forummen ook gewoon schrijven. En kennelijk vind ik het leuk genoeg om heel vaak te doen (zit ook al jaren op een ander forum... vind het gewoon een leuke bezigheid, eigenlijk)
Ik zou het niet fulltime moeten doen hoor, dan vereenzaam ik. Maar misschien iets anders, afgewisseld met schrijven, dat ik dan ook in balans blijf.
(Toen ik studeerde zat ik uren en uren op MSN. Das eigenlijk ook schrijven )
Ik zou het niet fulltime moeten doen hoor, dan vereenzaam ik. Maar misschien iets anders, afgewisseld met schrijven, dat ik dan ook in balans blijf.
(Toen ik studeerde zat ik uren en uren op MSN. Das eigenlijk ook schrijven )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
