Relaties
alle pijlers
Leeftijdsverschil
dinsdag 6 oktober 2009 om 21:19
Beste medeforummers,
Ik heb nu sinds een aantal maanden een vriendin. Ik ben 31 jaar zijn is 20 jaar. Ik heb nooit een relatie willen hebben met iemand die nog zo jong is, maar ik kwam haar tegen en ja we werden verliefd.. alle ratio verdween. Na een aantal maanden ben ik nu weer terug op aarde en begin me toch te storen aan bepaald gedrag haar.
Ze is nog heel erg speels (wat ik op een gegeven moment echt zat ben) en op momenten gewoon echt heel onvolwassen, dit uit zich bijvoorbeeld door vluchtgedrag als ik iets bespreekbaar wil maken of onredelijke woedeuitbarstingen.
Ik ben heel gek op haar, maar dit gedrag maakt een relatie waarin ik gelukkig ben heel moeilijk. Ik wil haar bovendien niet belemmeren in de ontwikkeling van haar eigen ik. Dus niet geforceerd volwassen laten zijn, maar haar haar eigen ontwikkeling laten doormaken. Ik heb een gesprek met haar gevoerd en zij vat het allemaal vrij laconiek op en ziet eigenlijk geen problemen. Toen ik aangaf dat ik dat wel zag, gaf ze aan dat het vanzelf wel over gaat en dat ze gewoon nog moet wennen aan `al het nieuwe´. (ze heeft nog nooit een serieuze relatie gehad)
Wat is wijsheid in deze, stoppen of geduld hebben en met veel praten nader tot elkaar komen?
Ik heb nu sinds een aantal maanden een vriendin. Ik ben 31 jaar zijn is 20 jaar. Ik heb nooit een relatie willen hebben met iemand die nog zo jong is, maar ik kwam haar tegen en ja we werden verliefd.. alle ratio verdween. Na een aantal maanden ben ik nu weer terug op aarde en begin me toch te storen aan bepaald gedrag haar.
Ze is nog heel erg speels (wat ik op een gegeven moment echt zat ben) en op momenten gewoon echt heel onvolwassen, dit uit zich bijvoorbeeld door vluchtgedrag als ik iets bespreekbaar wil maken of onredelijke woedeuitbarstingen.
Ik ben heel gek op haar, maar dit gedrag maakt een relatie waarin ik gelukkig ben heel moeilijk. Ik wil haar bovendien niet belemmeren in de ontwikkeling van haar eigen ik. Dus niet geforceerd volwassen laten zijn, maar haar haar eigen ontwikkeling laten doormaken. Ik heb een gesprek met haar gevoerd en zij vat het allemaal vrij laconiek op en ziet eigenlijk geen problemen. Toen ik aangaf dat ik dat wel zag, gaf ze aan dat het vanzelf wel over gaat en dat ze gewoon nog moet wennen aan `al het nieuwe´. (ze heeft nog nooit een serieuze relatie gehad)
Wat is wijsheid in deze, stoppen of geduld hebben en met veel praten nader tot elkaar komen?
woensdag 7 oktober 2009 om 19:19
Mijn man is 22 jaar ouder dan ik.....en we kietelen en plagen elkaar vaak. Soms doen we wel eens heel kinderachtig, maken enorme lol daarover. Heerlijk!
Hij is vaak HET KIND, hij haalt nog streken uit die kinderen normaal doen. Hier in huis kijken we altijd als eerste naar manlief.... want hij toch echt vaak DE DADER!.
Hij is vaak HET KIND, hij haalt nog streken uit die kinderen normaal doen. Hier in huis kijken we altijd als eerste naar manlief.... want hij toch echt vaak DE DADER!.
