Relaties
alle pijlers
Leeftijdsverschil
dinsdag 6 oktober 2009 om 21:19
Beste medeforummers,
Ik heb nu sinds een aantal maanden een vriendin. Ik ben 31 jaar zijn is 20 jaar. Ik heb nooit een relatie willen hebben met iemand die nog zo jong is, maar ik kwam haar tegen en ja we werden verliefd.. alle ratio verdween. Na een aantal maanden ben ik nu weer terug op aarde en begin me toch te storen aan bepaald gedrag haar.
Ze is nog heel erg speels (wat ik op een gegeven moment echt zat ben) en op momenten gewoon echt heel onvolwassen, dit uit zich bijvoorbeeld door vluchtgedrag als ik iets bespreekbaar wil maken of onredelijke woedeuitbarstingen.
Ik ben heel gek op haar, maar dit gedrag maakt een relatie waarin ik gelukkig ben heel moeilijk. Ik wil haar bovendien niet belemmeren in de ontwikkeling van haar eigen ik. Dus niet geforceerd volwassen laten zijn, maar haar haar eigen ontwikkeling laten doormaken. Ik heb een gesprek met haar gevoerd en zij vat het allemaal vrij laconiek op en ziet eigenlijk geen problemen. Toen ik aangaf dat ik dat wel zag, gaf ze aan dat het vanzelf wel over gaat en dat ze gewoon nog moet wennen aan `al het nieuwe´. (ze heeft nog nooit een serieuze relatie gehad)
Wat is wijsheid in deze, stoppen of geduld hebben en met veel praten nader tot elkaar komen?
Ik heb nu sinds een aantal maanden een vriendin. Ik ben 31 jaar zijn is 20 jaar. Ik heb nooit een relatie willen hebben met iemand die nog zo jong is, maar ik kwam haar tegen en ja we werden verliefd.. alle ratio verdween. Na een aantal maanden ben ik nu weer terug op aarde en begin me toch te storen aan bepaald gedrag haar.
Ze is nog heel erg speels (wat ik op een gegeven moment echt zat ben) en op momenten gewoon echt heel onvolwassen, dit uit zich bijvoorbeeld door vluchtgedrag als ik iets bespreekbaar wil maken of onredelijke woedeuitbarstingen.
Ik ben heel gek op haar, maar dit gedrag maakt een relatie waarin ik gelukkig ben heel moeilijk. Ik wil haar bovendien niet belemmeren in de ontwikkeling van haar eigen ik. Dus niet geforceerd volwassen laten zijn, maar haar haar eigen ontwikkeling laten doormaken. Ik heb een gesprek met haar gevoerd en zij vat het allemaal vrij laconiek op en ziet eigenlijk geen problemen. Toen ik aangaf dat ik dat wel zag, gaf ze aan dat het vanzelf wel over gaat en dat ze gewoon nog moet wennen aan `al het nieuwe´. (ze heeft nog nooit een serieuze relatie gehad)
Wat is wijsheid in deze, stoppen of geduld hebben en met veel praten nader tot elkaar komen?
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:08
quote:Starsshine schreef op 06 oktober 2009 @ 21:59:
[...]
Ja precies, maar respecteer jij op jouw beurt dan ook de volwassenheid van je vriend? Ik bedoel als hij geen zin heeft in jouw kind gedeelte, bespaar je hem dat of krijgt hij het hoe dan ook toch om zijn oren?
Hmm, kwa mentaliteit zitten we min of meer op één lijn. Hij staat redelijk 'jong' in het leven. Vele onvolwassen dingen doen we lekker samen.
Maar ik respecteer wel zijn meer volwassen levenstijl. Hij werkt veel, onregelmatige uren, hij heeft bepaalde financiele lasten (auto enzo). Ik zorg ervoor dat mijn 'kinderlijkheid' daar niet op drukt en hem geen last bezorgd op dit gebied.
[...]
Ja precies, maar respecteer jij op jouw beurt dan ook de volwassenheid van je vriend? Ik bedoel als hij geen zin heeft in jouw kind gedeelte, bespaar je hem dat of krijgt hij het hoe dan ook toch om zijn oren?
Hmm, kwa mentaliteit zitten we min of meer op één lijn. Hij staat redelijk 'jong' in het leven. Vele onvolwassen dingen doen we lekker samen.
Maar ik respecteer wel zijn meer volwassen levenstijl. Hij werkt veel, onregelmatige uren, hij heeft bepaalde financiele lasten (auto enzo). Ik zorg ervoor dat mijn 'kinderlijkheid' daar niet op drukt en hem geen last bezorgd op dit gebied.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:09
quote:wzk schreef op 06 oktober 2009 @ 22:04:
Je vriendin zou zichzelf moeten kunnen zijn. Soms kinderlijk, soms oudelijk, soms vrouwelijk, soms jonge meisjes achtig. Jij vind een aspect aan haar niet leuk en dat wijt je aan haar leeftijd. Dat zou de oorzaak kunnen zijn, het kan ook gewoon haar karakter zijn.
Je relatie klinkt niet gelijkwaardig en dat is volgens mij niet omdat zij er niet gelijkwaardig in zit, maar omdat jij je aan haar gedrag stoort, haar aanspreekt, haar niet wilt storen in haar ontwikkeling en je een vader voelt.
Het is niet gelijkwaardig om je in een liefdesrelatie een vader te voelen. Je bent de vader van kinderen, niet van je partner.
Kortom, ik denk dat zij voor jou niet de ware is. Jij valt uiteindelijk op een ander type vrouw.
Zegt dit dat je nooit met jongere vrouwen een relatie zou moeten beginnen? Nee hoor, er zijn er zat die zich anders gedragen. Iedereen is tenslotte anders. Niet iedere kerel van 31 zou zich ook als vader opstellen, toch???? Waarom bespaar je haar dat eigenlijk niet of belemmer je haar daarmee niet in haar ontwikkeling?
Ik vind het wel van volwassenheid van haar getuigen dat ze jouw toespraak zo laconiek opneemt.Ik ben het helemaal met je eens, dat mijn vriendin zichzelf zou moeten zijn en dat is dus ook mijn dilemma, omdat zij wel heeft aangegeven dat ze bij mij wil zijn. ZIJ is degene die tegen mij zegt dat ze haar gedrag wil aanpassen. IK ben degene die twijfelt of dat wel eerlijk zou zijn naar haar toe. Ik bedoel zegt ze dat omdat ze me niet kwijt wil, of zegt ze dat omdat ze dat ook echt wil. Of denk ik er nu gewoon teveel bij na?
Je vriendin zou zichzelf moeten kunnen zijn. Soms kinderlijk, soms oudelijk, soms vrouwelijk, soms jonge meisjes achtig. Jij vind een aspect aan haar niet leuk en dat wijt je aan haar leeftijd. Dat zou de oorzaak kunnen zijn, het kan ook gewoon haar karakter zijn.
Je relatie klinkt niet gelijkwaardig en dat is volgens mij niet omdat zij er niet gelijkwaardig in zit, maar omdat jij je aan haar gedrag stoort, haar aanspreekt, haar niet wilt storen in haar ontwikkeling en je een vader voelt.
Het is niet gelijkwaardig om je in een liefdesrelatie een vader te voelen. Je bent de vader van kinderen, niet van je partner.
Kortom, ik denk dat zij voor jou niet de ware is. Jij valt uiteindelijk op een ander type vrouw.
Zegt dit dat je nooit met jongere vrouwen een relatie zou moeten beginnen? Nee hoor, er zijn er zat die zich anders gedragen. Iedereen is tenslotte anders. Niet iedere kerel van 31 zou zich ook als vader opstellen, toch???? Waarom bespaar je haar dat eigenlijk niet of belemmer je haar daarmee niet in haar ontwikkeling?
Ik vind het wel van volwassenheid van haar getuigen dat ze jouw toespraak zo laconiek opneemt.Ik ben het helemaal met je eens, dat mijn vriendin zichzelf zou moeten zijn en dat is dus ook mijn dilemma, omdat zij wel heeft aangegeven dat ze bij mij wil zijn. ZIJ is degene die tegen mij zegt dat ze haar gedrag wil aanpassen. IK ben degene die twijfelt of dat wel eerlijk zou zijn naar haar toe. Ik bedoel zegt ze dat omdat ze me niet kwijt wil, of zegt ze dat omdat ze dat ook echt wil. Of denk ik er nu gewoon teveel bij na?
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:11
quote:Doornroosje75 schreef op 06 oktober 2009 @ 22:04:
En als zij zich stoort aan jouw saaie ouwelullengedrag?
Mag ze dan ook hopen dat jij ten positeve verandert?Dat heb ik haar ook gevraagd, of zij wel wil zijn met zo een ouwe lul. Zij antwoord dat ze juist een ouder iemand wil en geen jonge jongen. Het zou heel makkelijk geweest zijn als zij zich zou storen aan mij, dan zouden we het alletwee eens zijn en er een einde aan maken.
En als zij zich stoort aan jouw saaie ouwelullengedrag?
Mag ze dan ook hopen dat jij ten positeve verandert?Dat heb ik haar ook gevraagd, of zij wel wil zijn met zo een ouwe lul. Zij antwoord dat ze juist een ouder iemand wil en geen jonge jongen. Het zou heel makkelijk geweest zijn als zij zich zou storen aan mij, dan zouden we het alletwee eens zijn en er een einde aan maken.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:13
quote:Doornroosje75 schreef op 06 oktober 2009 @ 22:11:
Dat aanpassen zou niet nodig moeten zijn...Waarom niet? Ik bedoel ik word soms echt letterlijk gek van dat kinderlijke gedoe, constant aanraken, in mn zij prikken, in mn gezicht knijpen, slaan, je nadoen als je wat zegt. Boos worden als ze dr zin niet krijgt.
Dat aanpassen zou niet nodig moeten zijn...Waarom niet? Ik bedoel ik word soms echt letterlijk gek van dat kinderlijke gedoe, constant aanraken, in mn zij prikken, in mn gezicht knijpen, slaan, je nadoen als je wat zegt. Boos worden als ze dr zin niet krijgt.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:16
quote:sweetcandy schreef op 06 oktober 2009 @ 22:14:
Als je nu al twijfels hebt .... en je denkt dat ze te kinderlijk voor je is. Dan zou ik er niet mee door gaan.
Ik ben 22 en mijn vriend 35 (jaja met ups en downs toch nog together wie wel eens wat heeft gelezen hierover op het forum). We behandelen elkaar gelijkwaardig en dat vind ik persoonlijk het allerbelangrijkste! Ik studeer, hij werkt.. natuurlijk hebben we beide een ander wereldje in het dagelijks leven waar we in zitten. Toon interesse, vraag, heb gesprekken, doe leuke dingen samen!
Voor mij is hij ook mijn eerste relatie, voor mij was/is ook nog heel veel nieuw. Terwijl hij al een aantal vaste relaties heeft gehad. Het heeft inderdaad wat tijd nodig denk ik... maar het ligt vooral aan de instelling waarmee je in zo'n relatie stapt.
Ga er 100% voor, of gewoon niet.Hoe ben jij er mee om gegaan dan met al dat nieuwe, moest je ook enorm wennen aan het samenzijn en het rekening houden met elkaar?
Als je nu al twijfels hebt .... en je denkt dat ze te kinderlijk voor je is. Dan zou ik er niet mee door gaan.
Ik ben 22 en mijn vriend 35 (jaja met ups en downs toch nog together wie wel eens wat heeft gelezen hierover op het forum). We behandelen elkaar gelijkwaardig en dat vind ik persoonlijk het allerbelangrijkste! Ik studeer, hij werkt.. natuurlijk hebben we beide een ander wereldje in het dagelijks leven waar we in zitten. Toon interesse, vraag, heb gesprekken, doe leuke dingen samen!
Voor mij is hij ook mijn eerste relatie, voor mij was/is ook nog heel veel nieuw. Terwijl hij al een aantal vaste relaties heeft gehad. Het heeft inderdaad wat tijd nodig denk ik... maar het ligt vooral aan de instelling waarmee je in zo'n relatie stapt.
Ga er 100% voor, of gewoon niet.Hoe ben jij er mee om gegaan dan met al dat nieuwe, moest je ook enorm wennen aan het samenzijn en het rekening houden met elkaar?
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:16
quote:Starsshine schreef op 06 oktober 2009 @ 22:13:
[...]
Waarom niet? Ik bedoel ik word soms echt letterlijk gek van dat kinderlijke gedoe, constant aanraken in je zij prikken, in je gezicht knijpen, slaan, je nadoen als je wat zegt. Boos worden als ze dr zin niet krijgt.
Als je jezelf te veel moet aanpassen voor een ander, dan werkt dat toch niet op een eind. Jezelf zijn en gerespecteerd worden met al je onvolwassenheden erbij is heel belangrijk in een relatie vind ik.
Sterker zelfs, ik denk zelfs dat net het feit dat ik 100 procent mijzelf kan zijn bij mijn vriend één van de grootste factoren is dat het zo goed gaat en blijft gaan, ondanks dat ik wel verander en volwassen(er) word door de jaren heen.
Geldt omgekeerd ook natuurlijk.
[...]
Waarom niet? Ik bedoel ik word soms echt letterlijk gek van dat kinderlijke gedoe, constant aanraken in je zij prikken, in je gezicht knijpen, slaan, je nadoen als je wat zegt. Boos worden als ze dr zin niet krijgt.
Als je jezelf te veel moet aanpassen voor een ander, dan werkt dat toch niet op een eind. Jezelf zijn en gerespecteerd worden met al je onvolwassenheden erbij is heel belangrijk in een relatie vind ik.
Sterker zelfs, ik denk zelfs dat net het feit dat ik 100 procent mijzelf kan zijn bij mijn vriend één van de grootste factoren is dat het zo goed gaat en blijft gaan, ondanks dat ik wel verander en volwassen(er) word door de jaren heen.
Geldt omgekeerd ook natuurlijk.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:18
quote:Paddle schreef op 06 oktober 2009 @ 22:16:
[...]
Als je jezelf te veel moet aanpassen voor een ander, dan werkt dat toch niet op een eind. Jezelf zijn en gerespecteerd worden met al je onvolwassenheden erbij is heel belangrijk in een relatie vind ik.
Sterker zelfs, ik denk zelfs dat net het feit dat ik 100 procent mijzelf kan zijn bij mijn vriend één van de grootste factoren is dat het zo goed gaat en blijft gaan, ondanks dat ik wel verander en volwassen(er) word door de jaren heen.
Geldt omgekeerd ook natuurlijk.hmmm ok, dus jouw advies zou zijn om er toch mee te stoppen, ook al wil zij zelf haar gedrag veranderen?
[...]
Als je jezelf te veel moet aanpassen voor een ander, dan werkt dat toch niet op een eind. Jezelf zijn en gerespecteerd worden met al je onvolwassenheden erbij is heel belangrijk in een relatie vind ik.
Sterker zelfs, ik denk zelfs dat net het feit dat ik 100 procent mijzelf kan zijn bij mijn vriend één van de grootste factoren is dat het zo goed gaat en blijft gaan, ondanks dat ik wel verander en volwassen(er) word door de jaren heen.
Geldt omgekeerd ook natuurlijk.hmmm ok, dus jouw advies zou zijn om er toch mee te stoppen, ook al wil zij zelf haar gedrag veranderen?
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:19
quote:Doornroosje75 schreef op 06 oktober 2009 @ 22:17:
Omdat dat is wie ze is. Als dat niet is waar jij van houdt, tja...
Als je moet aanpassen om te worden geaccepteerd door je geliefde... Dat kan op den duur niet goed gaan.Ok, dus ermee kappen is het meest eerlijke wat ik doen? Want ik kan hier niet mee leven namelijk.
Omdat dat is wie ze is. Als dat niet is waar jij van houdt, tja...
Als je moet aanpassen om te worden geaccepteerd door je geliefde... Dat kan op den duur niet goed gaan.Ok, dus ermee kappen is het meest eerlijke wat ik doen? Want ik kan hier niet mee leven namelijk.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:21
quote:Doornroosje75 schreef op 06 oktober 2009 @ 22:17:
Omdat dat is wie ze is. Als dat niet is waar jij van houdt, tja...
Als je moet aanpassen om te worden geaccepteerd door je geliefde... Dat kan op den duur niet goed gaan.Boos worden als ze haar zin niet krijgt, is dat wie ze is of is het een gedragsprobleem? Dat is ook nog een vraag die blijft hangen bij mij..
Omdat dat is wie ze is. Als dat niet is waar jij van houdt, tja...
Als je moet aanpassen om te worden geaccepteerd door je geliefde... Dat kan op den duur niet goed gaan.Boos worden als ze haar zin niet krijgt, is dat wie ze is of is het een gedragsprobleem? Dat is ook nog een vraag die blijft hangen bij mij..
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:24
Ik heb ervaring met een relatie met een 30plusser toen ik zelf nog jonger was en wat ik me nu toch afvraag is wat hij (jij in dit geval) nou zo aantrekkelijk vind aan een jong meisje wanneer je haar als kinderlijk omschrijft?
Laat zo'n meisje lekker kinderlijk zijn als ze dat wil, daar is ze 20 voor.
Laat zo'n meisje lekker kinderlijk zijn als ze dat wil, daar is ze 20 voor.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:25
quote:Starsshine schreef op 06 oktober 2009 @ 21:19:
Ze is nog heel erg speels (wat ik op een gegeven moment echt zat ben) en op momenten gewoon echt heel onvolwassen, dit uit zich bijvoorbeeld door vluchtgedrag als ik iets bespreekbaar wil maken of onredelijke woedeuitbarstingen.
Ik denk dat onvolwassen gedrag, vluchtgedrag en onredelijke woede uitbarstingen niets met leeftijd te maken hebben. Dit kan bij alle leeftijden gebeuren, jongens en meisjes, mannen en vrouwen.
Ik denk dat wanneer je meer van je vriendin houdt en geniet dan je aan haar irriteert, je jezelf en je vriendin niet zo serieus moet nemen en go with the flow.
Ze is nog heel erg speels (wat ik op een gegeven moment echt zat ben) en op momenten gewoon echt heel onvolwassen, dit uit zich bijvoorbeeld door vluchtgedrag als ik iets bespreekbaar wil maken of onredelijke woedeuitbarstingen.
Ik denk dat onvolwassen gedrag, vluchtgedrag en onredelijke woede uitbarstingen niets met leeftijd te maken hebben. Dit kan bij alle leeftijden gebeuren, jongens en meisjes, mannen en vrouwen.
Ik denk dat wanneer je meer van je vriendin houdt en geniet dan je aan haar irriteert, je jezelf en je vriendin niet zo serieus moet nemen en go with the flow.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:25
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:25
Ach, gedragsprobleem.... Is het leeftijd of karakter? Kan me voorstellen dat je je dat afvraagt. Feit is dat het er niet zo toe doet. Het gedrag irriteert je. En als het zo nadrukkelijk aanwezig is, pas je dat ook niet zomaar aan.
Ben jij nog wel gek op haar eigenlijk? Of zoek je nu argumenten om het af te kappen?
Ben jij nog wel gek op haar eigenlijk? Of zoek je nu argumenten om het af te kappen?
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 6 oktober 2009 om 22:26
quote:Starsshine schreef op 06 oktober 2009 @ 22:13:
[...]
Waarom niet? Ik bedoel ik word soms echt letterlijk gek van dat kinderlijke gedoe, constant aanraken, in mn zij prikken, in mn gezicht knijpen, slaan, je nadoen als je wat zegt. Boos worden als ze dr zin niet krijgt.Het klinkt alsof ze een beetje een vervelend karakter heeft. Dat heeft opzich niets met haar leeftijd te maken.
[...]
Waarom niet? Ik bedoel ik word soms echt letterlijk gek van dat kinderlijke gedoe, constant aanraken, in mn zij prikken, in mn gezicht knijpen, slaan, je nadoen als je wat zegt. Boos worden als ze dr zin niet krijgt.Het klinkt alsof ze een beetje een vervelend karakter heeft. Dat heeft opzich niets met haar leeftijd te maken.
pluk de dag
dinsdag 6 oktober 2009 om 23:25
Tóch herken ik het prikken, kietelen en dergelijke wel. Het had bij mij te maken met onzekerheid, een bepaalde manier van aandacht vragen.
Zou het kunnen, TO, dat je vriendin een beetje onzeker is? Dat ze niet goed weet wat voor houding ze aan moet nemen juist omdát jij wat ouder bent?
Als het hem daar in zit, kunnen jullie daar misschien aan werken?
Ik neem aan dat jij nog wel gek op haar bent anders had je dit topic niet geopend toch?
Zou het kunnen, TO, dat je vriendin een beetje onzeker is? Dat ze niet goed weet wat voor houding ze aan moet nemen juist omdát jij wat ouder bent?
Als het hem daar in zit, kunnen jullie daar misschien aan werken?
Ik neem aan dat jij nog wel gek op haar bent anders had je dit topic niet geopend toch?
woensdag 7 oktober 2009 om 11:32
quote:haaasje schreef op 06 oktober 2009 @ 23:25:
Tóch herken ik het prikken, kietelen en dergelijke wel. Het had bij mij te maken met onzekerheid, een bepaalde manier van aandacht vragen.
Zou het kunnen, TO, dat je vriendin een beetje onzeker is? Dat ze niet goed weet wat voor houding ze aan moet nemen juist omdát jij wat ouder bent?
Als het hem daar in zit, kunnen jullie daar misschien aan werken?
Ik neem aan dat jij nog wel gek op haar bent anders had je dit topic niet geopend toch?
Dat zou idd heel goed kunnen. Zij is idd vrij onzeker. Heb jij tips hoe hier mee om te gaan?
Ja tuurlijik ben ik nog gek op haar, anders had ik het al gestopt en niet nog de moeite willen nemen om naar een oplossing te zoeken.
Tóch herken ik het prikken, kietelen en dergelijke wel. Het had bij mij te maken met onzekerheid, een bepaalde manier van aandacht vragen.
Zou het kunnen, TO, dat je vriendin een beetje onzeker is? Dat ze niet goed weet wat voor houding ze aan moet nemen juist omdát jij wat ouder bent?
Als het hem daar in zit, kunnen jullie daar misschien aan werken?
Ik neem aan dat jij nog wel gek op haar bent anders had je dit topic niet geopend toch?
Dat zou idd heel goed kunnen. Zij is idd vrij onzeker. Heb jij tips hoe hier mee om te gaan?
Ja tuurlijik ben ik nog gek op haar, anders had ik het al gestopt en niet nog de moeite willen nemen om naar een oplossing te zoeken.
woensdag 7 oktober 2009 om 12:33
De ene van 20 is de ander niet, juist op die leeftijd bestaan er vele variabele (studerend/thuis wonend/ op kamers/ een gezin/ werkend ectra)
Man en ik kwamen samen toen ik 20 was en hij 35. Maar we stonden wel gelijkwaardig in de relatie. Beide werkend en beide met hier en daar kinderachtig gedrag. Onderhand zijn we wat jaren verder en 2 kinderen rijker en eigenlijk weinig veranderd, we zijn nog even kinderachtig bij tijd en wijle
Ik denk niet dat het kinderlijk gedrag is wat je vriendin toont, grote kans dat als ze 25 is ze net zo hard plaagd en net zo onredelijk reageren kan.
Hoe dan ook; accepteer haar zoals ze is of kap het af. Al zou ze nu haar gedrag aanpassen aan jou, dan nog is dat iets wat niemand volhoud (je kan jezelf nou eenmaal niet continu anders voor doen) en dat moet je ook niet willen.
Man en ik kwamen samen toen ik 20 was en hij 35. Maar we stonden wel gelijkwaardig in de relatie. Beide werkend en beide met hier en daar kinderachtig gedrag. Onderhand zijn we wat jaren verder en 2 kinderen rijker en eigenlijk weinig veranderd, we zijn nog even kinderachtig bij tijd en wijle
Ik denk niet dat het kinderlijk gedrag is wat je vriendin toont, grote kans dat als ze 25 is ze net zo hard plaagd en net zo onredelijk reageren kan.
Hoe dan ook; accepteer haar zoals ze is of kap het af. Al zou ze nu haar gedrag aanpassen aan jou, dan nog is dat iets wat niemand volhoud (je kan jezelf nou eenmaal niet continu anders voor doen) en dat moet je ook niet willen.
woensdag 7 oktober 2009 om 13:13
Mijn man is 10 jaar jonger dan ik: 41 en 31 zijn we inmiddels. Toen ik hem leerde kennen woonde ik al 10 jaar op mezelf en had ik een eigen huis, hij woonde nog thuis bij zijn ouders. Binnen 3 maanden woonden we samen en ja, dat was op zich best even wennen. Hij miste zijn ouders, ik moest wennen aan het veranderde levensritme en het feit dat er veel en vaak iemand om me heen was.
Van altijd overal uitgenodigd worden om te komen eten toen ik alleenstaand was, moest ik ineens elke avond zelf koken. Ik had ineens drie keer zoveel was te doen en het huis werd sneller vuil. Tjonge, wat had ik het er druk mee. Mijn vriend (inmiddels echtgenoot) was druk aan het verbouwen, want dat was hard nodig, en we hadden dan ook de afspraak gemaakt: hij verbouwen, ik de huishouding. Prima regeling.
Toen ik hem leerde kennen had hij zijn auto omgebouwd tot soundstudio. Je kent dat wel: subwoofer in de kofferbak en een grote versterker tussen zijn 2000 Watt-boxen op de zelfgemaakte hoedenplank. Booskijkers op de koplampen, lichtmetalen velgen met brede banden.... boemkaboemkaboem stuiterend over de weg.
Na een half jaar was hij de boemkaboem 'een beetje ontgroeid' dus kreeg ik al die 'herrie' in mijn auto, plaats genoeg want ik had een bestelauto. Tjonge wat een klankbord, zo'n lege Kangoo. En gááááf dat ik dat vond! Ik had nl. nog nooit een jeugd gehad, dus die beleefde ik op mijn 32e eindelijk. Genoten heb ik! En mijn man? Die genoot mee van mijn kinderlijke plezier om zoveel herrie in mijn auto. Ineens ging zijn vriendin boemkaboemkaboem over de weg, prachtig!
Inmiddels is de subwoofer verkocht en de versterker opgeborgen in een doos, want we zijn 9 jaar verder en inmiddels beide hartstikke volwassen. En toch knijp ik af en toe 's avonds in zijn tiet en roep 'tiettiet' en bij de andere 'toettoet' Hij doet dan alsof hij dat niet leuk vindt, maar ondertussen glimlacht hij...
Hij kietelt mij uit en ik ga dan gillen, hij ligt dan in een deuk. Ik kietel hem vervolgens uit en hij moet net zo hard gillen.
Wij genieten daarvan omdat wij dat alleen bij elkaar doen, dat heb je met een ander immers niet.
Ons ergeren aan elkaar, of aan kinderlijk gedrag? Welnee, wij genieten van de lol die we daardoor met elkaar hebben. Da's namelijk veel leuker!
Van altijd overal uitgenodigd worden om te komen eten toen ik alleenstaand was, moest ik ineens elke avond zelf koken. Ik had ineens drie keer zoveel was te doen en het huis werd sneller vuil. Tjonge, wat had ik het er druk mee. Mijn vriend (inmiddels echtgenoot) was druk aan het verbouwen, want dat was hard nodig, en we hadden dan ook de afspraak gemaakt: hij verbouwen, ik de huishouding. Prima regeling.
Toen ik hem leerde kennen had hij zijn auto omgebouwd tot soundstudio. Je kent dat wel: subwoofer in de kofferbak en een grote versterker tussen zijn 2000 Watt-boxen op de zelfgemaakte hoedenplank. Booskijkers op de koplampen, lichtmetalen velgen met brede banden.... boemkaboemkaboem stuiterend over de weg.
Na een half jaar was hij de boemkaboem 'een beetje ontgroeid' dus kreeg ik al die 'herrie' in mijn auto, plaats genoeg want ik had een bestelauto. Tjonge wat een klankbord, zo'n lege Kangoo. En gááááf dat ik dat vond! Ik had nl. nog nooit een jeugd gehad, dus die beleefde ik op mijn 32e eindelijk. Genoten heb ik! En mijn man? Die genoot mee van mijn kinderlijke plezier om zoveel herrie in mijn auto. Ineens ging zijn vriendin boemkaboemkaboem over de weg, prachtig!
Inmiddels is de subwoofer verkocht en de versterker opgeborgen in een doos, want we zijn 9 jaar verder en inmiddels beide hartstikke volwassen. En toch knijp ik af en toe 's avonds in zijn tiet en roep 'tiettiet' en bij de andere 'toettoet' Hij doet dan alsof hij dat niet leuk vindt, maar ondertussen glimlacht hij...
Hij kietelt mij uit en ik ga dan gillen, hij ligt dan in een deuk. Ik kietel hem vervolgens uit en hij moet net zo hard gillen.
Wij genieten daarvan omdat wij dat alleen bij elkaar doen, dat heb je met een ander immers niet.
Ons ergeren aan elkaar, of aan kinderlijk gedrag? Welnee, wij genieten van de lol die we daardoor met elkaar hebben. Da's namelijk veel leuker!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
