Kinderen
alle pijlers
peuter van 2 kan niet zelf in slaap vallen, tips?
woensdag 7 oktober 2009 om 20:06
Tja...uh doorzetten is eigenlijk de enige tip. Dus gewoon in bed leggen, voorlezen, de dag doornemen en zeggen dat ze moet slapen. Is misschien een week of twee ellendig maar daarna zit het er wel in. Ik zou als ik jou was dan morgen aankondigen dat het de laatste keer is dat ze op schoot in slaap valt en dat ze daarna, als een hele grote meid, in haar eigen grote meisjes bed moet gaan slapen.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:09
Haar uitleggen dat ze nu oud genoeg is om zelf te gaan slapen en haar gewoon in bed leggen. Zal vast een boel stampij opleveren maar uiteindelijk valt ze vast een keer in slaap. Zolang je consequent bent en echt nooit meer toegeeft zal ze snel genoeg door hebben hoe het werkt.
Consequent zijn is wel echt het allebelangrijkste. Als ze na een paar uur brullen nog niet slaapt en je geeft dan toe dan weet ze dat ze krijgt wat ze wil als ze maar lang genoeg door gaat.
Het is een paar dagen bikkelen maar daarna heb je waarschijnlijk wel een stuk meer vrijheid zonder elke avond met een peuter op schoot.
Consequent zijn is wel echt het allebelangrijkste. Als ze na een paar uur brullen nog niet slaapt en je geeft dan toe dan weet ze dat ze krijgt wat ze wil als ze maar lang genoeg door gaat.
Het is een paar dagen bikkelen maar daarna heb je waarschijnlijk wel een stuk meer vrijheid zonder elke avond met een peuter op schoot.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:11
Jeetje, ben je al 2 jaar op deze manier bezig? Wat moet dat vermoeiend zijn! Ik verbaas me erover dat je niet eerder hebt geprobeerd om het af te leren.
Slaapt ze 's middags ook nog? Hoe gaat dat dan?
Nou ja, wat Zwieber ook al zegt, ff flink gaan doorzetten nu. Iedere avond een vast ritueel helpt het beste. Bijvoorbeeld in bad, tanden poetsen, voorlezen en in bed. Dat gaat vast wel even moeilijk worden, maar je moet dan toch doorgaan.
Slaapt ze 's middags ook nog? Hoe gaat dat dan?
Nou ja, wat Zwieber ook al zegt, ff flink gaan doorzetten nu. Iedere avond een vast ritueel helpt het beste. Bijvoorbeeld in bad, tanden poetsen, voorlezen en in bed. Dat gaat vast wel even moeilijk worden, maar je moet dan toch doorgaan.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:14
woensdag 7 oktober 2009 om 20:20
quote:lieve_kiwi schreef op 07 oktober 2009 @ 20:10:
Ben idd bang dat dat de enige manier is maar vind het zo zielig als ze huilt, erg he?
Het is nog zieliger als ze op haar 18e nog steeds alleen op jouw schoot in slaap kan vallen en je elke dag naar haar studentenhuis moet om haar in slaap te laten vallen . Helaas is de enige oplossing doorzetten.
Ik zou het morgenochtend rustig met haar bespreken dat ze vanaf die avond in haar bed in slaap moet vallen. Je kunt hier eventueel een beloning aan koppelen. Bijvoorbeeld een leuke knuffel kopen voor in bed en zeggen dat ze nu een grote meid is en met de knuffel in slaap mag vallen ipv op mama's schoot (bij mijn dochter werkte dit erg goed toen we met de speen wilde stoppen).
Ben idd bang dat dat de enige manier is maar vind het zo zielig als ze huilt, erg he?
Het is nog zieliger als ze op haar 18e nog steeds alleen op jouw schoot in slaap kan vallen en je elke dag naar haar studentenhuis moet om haar in slaap te laten vallen . Helaas is de enige oplossing doorzetten.
Ik zou het morgenochtend rustig met haar bespreken dat ze vanaf die avond in haar bed in slaap moet vallen. Je kunt hier eventueel een beloning aan koppelen. Bijvoorbeeld een leuke knuffel kopen voor in bed en zeggen dat ze nu een grote meid is en met de knuffel in slaap mag vallen ipv op mama's schoot (bij mijn dochter werkte dit erg goed toen we met de speen wilde stoppen).
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:22
Je hebt haar zelf een beetje 'verwend' door haar dit aan te leren..(of was daar een reden voor om het zo te doen?)
Dus om nou te zeggen in bed leggen en je gaat maar slapen vind ik ook een beetje hard, je kan het ook in een paar stapjes doen, door bijv. haar in bed te leggen en erbij te blijven tot ze slaapt, als dat goed gaat kun je verder gaan door er ieder keer wat korter bij te blijven..
Dus om nou te zeggen in bed leggen en je gaat maar slapen vind ik ook een beetje hard, je kan het ook in een paar stapjes doen, door bijv. haar in bed te leggen en erbij te blijven tot ze slaapt, als dat goed gaat kun je verder gaan door er ieder keer wat korter bij te blijven..
woensdag 7 oktober 2009 om 20:23
quote:lieve_kiwi schreef op 07 oktober 2009 @ 20:14:
Oh ja ze slaapt nu nog bij mij op de kamer, haar kamertje moet nog in orde gemaakt worden, zou het niet het handigste zijn om daar mee te beginnen als ze op haar eigen kamer ligt?
Dit valt wat mij betreft een beetje onder uitstelgedrag (omdat je het zelf lastig vindt). Ik zou er gewoon zo snel mogelijk mee beginnen.
(Overigens zou ik ook zo snel mogelijk een eigen kamer voor haar regelen, maar dat terzijde)
Oh ja ze slaapt nu nog bij mij op de kamer, haar kamertje moet nog in orde gemaakt worden, zou het niet het handigste zijn om daar mee te beginnen als ze op haar eigen kamer ligt?
Dit valt wat mij betreft een beetje onder uitstelgedrag (omdat je het zelf lastig vindt). Ik zou er gewoon zo snel mogelijk mee beginnen.
(Overigens zou ik ook zo snel mogelijk een eigen kamer voor haar regelen, maar dat terzijde)
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:25
quote:Mariah75 schreef op 07 oktober 2009 @ 20:22:
Je hebt haar zelf een beetje 'verwend' door haar dit aan te leren..(of was daar een reden voor om het zo te doen?)
Dus om nou te zeggen in bed leggen en je gaat maar slapen vind ik ook een beetje hard, je kan het ook in een paar stapjes doen, door bijv. haar in bed te leggen en erbij te blijven tot ze slaapt, als dat goed gaat kun je verder gaan door er ieder keer wat korter bij te blijven..Dit vind ik ook een goede tip. Misschien kun je op je eigen bed gaan zitten en iets voor jezelf gaan doen (boekje lezen of zo), zodat ze wel weet dat je aanwezig bent, maar je je niet met haar bemoeid. Dus dan niet op ieder huiltje reageren, maar af en toe even troosten, zeggen dat ze moet gaan slapen, en weer iets voor jezelf gaan doen.
Je hebt haar zelf een beetje 'verwend' door haar dit aan te leren..(of was daar een reden voor om het zo te doen?)
Dus om nou te zeggen in bed leggen en je gaat maar slapen vind ik ook een beetje hard, je kan het ook in een paar stapjes doen, door bijv. haar in bed te leggen en erbij te blijven tot ze slaapt, als dat goed gaat kun je verder gaan door er ieder keer wat korter bij te blijven..Dit vind ik ook een goede tip. Misschien kun je op je eigen bed gaan zitten en iets voor jezelf gaan doen (boekje lezen of zo), zodat ze wel weet dat je aanwezig bent, maar je je niet met haar bemoeid. Dus dan niet op ieder huiltje reageren, maar af en toe even troosten, zeggen dat ze moet gaan slapen, en weer iets voor jezelf gaan doen.
Bij vlagen ben ik geniaal! Helaas is het vandaag windstil.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:34
Erbij gaan zitten zou ik niet doen, dan verplaats je het probleem en moet je twee keer de strijd aan gaan: als je haar in haar bed gaat leggen, en nog een keer over een tijdje als je er niet meer bij wilt blijven zitten. Mijn zoon heeft toevallig net nu een fase dat hij per se wil dat een van ons op een stoel naast zijn bed blijft zitten, en zet het op een krijsen als hij zijn zin niet krijgt. Ik ga elke 5 minuten naar hem toe zodat hij weet dat hij niet alleen is, maar hij moet echt zelf in slaap vallen. Schiet nog niet zo op hoor, ik ben bang dat de buren aardig mee kunnen genieten op het moment.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:45
Hier ook echt noodzaak om consequent te zijn. Zodra ze een beetje ruimte ziet zoekt ze de grenzen op. En als je dan een tijdje wat minder streng bent geweest moet je echt weer de teugels aantrekken. Zo was ze het inslaap ritueel de laatste tijd zo lang aan het rekken dat het soms 1,5 uur duurde voordat ze ging slapen. Nu weer een paar dagen streng geweest en ik heb nog nooit zoveel gebrul uit zo'n klein meisje gehoord maar met een paar dagen is het nu ook weer goed allemaal.
woensdag 7 oktober 2009 om 20:50
Het lijkt erop dat ik dus idd een keer door de zure appel heen moet bijten, dit is ook geen doen meer tegen de tijd dat ze slaapt ben ik moe en heb ik nog maar weinig avond over.
Dat ze nog geen eigen kamertje heb is idd een beetje uitstel gedrag. In het begin was het wel makkelijk ik heb heel lang borstvoeding gegeven en kon haar dan makkelijk uit haar bed plukken en aanleggen.
Maar het is een pittig dametje dus denk dat ze het huilen lang vol gaat houden......
Dat ze nog geen eigen kamertje heb is idd een beetje uitstel gedrag. In het begin was het wel makkelijk ik heb heel lang borstvoeding gegeven en kon haar dan makkelijk uit haar bed plukken en aanleggen.
Maar het is een pittig dametje dus denk dat ze het huilen lang vol gaat houden......
woensdag 7 oktober 2009 om 20:50
woensdag 7 oktober 2009 om 20:52
quote:Miffy schreef op 07 oktober 2009 @ 20:34:
Erbij gaan zitten zou ik niet doen, dan verplaats je het probleem en moet je twee keer de strijd aan gaan: als je haar in haar bed gaat leggen, en nog een keer over een tijdje als je er niet meer bij wilt blijven zitten. Mijn zoon heeft toevallig net nu een fase dat hij per se wil dat een van ons op een stoel naast zijn bed blijft zitten, en zet het op een krijsen als hij zijn zin niet krijgt. Ik ga elke 5 minuten naar hem toe zodat hij weet dat hij niet alleen is, maar hij moet echt zelf in slaap vallen. Schiet nog niet zo op hoor, ik ben bang dat de buren aardig mee kunnen genieten op het moment.
Ze moet het alleen/zelf in slaap vallen nog leren, omdat ze altijd op schoot in slaap valt, dus ik denk niet dat dit iets met peuterpubertijd oid te maken heeft, maar dat ze dit moet leren..
En daar mag je best wat moeite voor doen..
Erbij gaan zitten zou ik niet doen, dan verplaats je het probleem en moet je twee keer de strijd aan gaan: als je haar in haar bed gaat leggen, en nog een keer over een tijdje als je er niet meer bij wilt blijven zitten. Mijn zoon heeft toevallig net nu een fase dat hij per se wil dat een van ons op een stoel naast zijn bed blijft zitten, en zet het op een krijsen als hij zijn zin niet krijgt. Ik ga elke 5 minuten naar hem toe zodat hij weet dat hij niet alleen is, maar hij moet echt zelf in slaap vallen. Schiet nog niet zo op hoor, ik ben bang dat de buren aardig mee kunnen genieten op het moment.
Ze moet het alleen/zelf in slaap vallen nog leren, omdat ze altijd op schoot in slaap valt, dus ik denk niet dat dit iets met peuterpubertijd oid te maken heeft, maar dat ze dit moet leren..
En daar mag je best wat moeite voor doen..
woensdag 7 oktober 2009 om 21:08
Bedritueel maken en iedere avond hetzelfde herhalen. In bed leggen. Eerste keer eruit ritueel gedeeltelijk herhalen (liedje of iets dergelijks). Twee keer gewoon in bed leggen en zeggen dat het bedtijd is en weltrusten wensen. Zet geen lampen aan buiten een heel klein lichtje. Derde en volgende keren, zonder iets te zeggen gewoon terug in bed leggen. Zo saai mogelijk zijn. Niet boos, niet geirriteerd, geen straf, gewoon terugleggen. En dan stug volhouden ondanks gehuil, gedram of scenes. Het duurt soms even, maar het komt echt goed.
woensdag 7 oktober 2009 om 21:11
Lees nu pas dat ze nog geen eigen kamer heeft. Daar zou ik mee beginnen. De kamer opknappen en inrichten, samen met haar. Vertel dat ze een grote meid is een heuse grote meiden kamer krijgt (net als mamma). Maak het iets leuks voor haar. Niet iets negatiefs dat moet. Je eigen houding en opstelling scheelt ook heel erg. Als jij drama verwacht en je van tevoren al zorgen maakt, is het gedoemd te mislukken. Breng het positief.
