Relaties
alle pijlers
geen liefdesverdriet, wel hartezeer...
vrijdag 9 oktober 2009 om 06:38
Ik ken hem al bijna mijn hele leven. Onze moeders zijn beste vriendinnen. Ik heb nog met hem in de zandbak gespeeld
Vanaf ons 16de al verliefd, zo op en af. Dan had de 1 een relatie, dan de ander....
Met 20 'verkering' gekregen. Bijna 2 jaar lang. Maar.... hij wilde niet samenwonen, wilde geen kinderen, enz. Dus toch uitgeraakt. Daarna heeft hij NOOIT meer een relatie gehad!
Ik wel. Getrouwd geweest, 2 kids gekregen, gescheiden...en al die tijd..als ik HEM tussendoor weer zag, kwamen er toch weer die gevoelens. Na een paar jaar wat verder weg te hebben gewoond kwam ik weer deze kant op verhuizen....en wie stond er op mijn stoep met een grote bos bloemen?!?!?!?! HIJ ( we zijn inmiddels tegen de 40!)
Van het een kwam het ander. We hebben een jaar een relatie gehad. Ow, wat voelde ik me euforisch...eindelijk waren we samen!!!! Zie je nu wel... it was meant to be!!!!!
De liefde van mijn leven, al die jaren lang.....
-Hij had NOOIT tijd, maar 1 keer in de 3 weken een avondje, nachtje, ochtendje. Soms met geluk ietsje meer, maar alle andere activiteiten gingen voor.
-Hij had overal commentaar op, huis niet schoon genoeg, kleur van MIJN muren niet mooi, bed sliep niet goed, hondje was een 'kutbeest', ga zo maar door
-Als ik bijv. eens tussendoor een lief smsje stuurde, kreeg ik weleens echt klote reacties terug....'Nou, dit soort smsjes negeer ik nu liever'
-Het was IKKE IKKE IKKE. Totaal geen interesse in mij! Met veel pijn en moeite een baan gevonden, zijn commentaar 'En wanneer eens een baan met een fatsoenlijk salaris?!?!?!'
-Zowel mijn zoon en mijn hond heeft hij een keer veels te hard aangepakt.
Maar toen ik het definitief uitmaakte, bleef hij maar aandringen. MY ASS!
Ik heb geen liefdesverdriet meer over hem, ben blij dat het over is, maar wat zo'n enorme pijn doet....
Deze man was zoooooveel jaren de liefde van mijn leven!!!!!Dat is WEG. De liefde van mijn leven was niets meer dan een egoistische narcist! Een man die je je ergste vijand nog niet gunt! ( bij wijze van). En dat idee is zo verdrietig! De plek die hij altijd heeft gehad in mijn hart voelt nu zo leeg.....
Vanaf ons 16de al verliefd, zo op en af. Dan had de 1 een relatie, dan de ander....
Met 20 'verkering' gekregen. Bijna 2 jaar lang. Maar.... hij wilde niet samenwonen, wilde geen kinderen, enz. Dus toch uitgeraakt. Daarna heeft hij NOOIT meer een relatie gehad!
Ik wel. Getrouwd geweest, 2 kids gekregen, gescheiden...en al die tijd..als ik HEM tussendoor weer zag, kwamen er toch weer die gevoelens. Na een paar jaar wat verder weg te hebben gewoond kwam ik weer deze kant op verhuizen....en wie stond er op mijn stoep met een grote bos bloemen?!?!?!?! HIJ ( we zijn inmiddels tegen de 40!)
Van het een kwam het ander. We hebben een jaar een relatie gehad. Ow, wat voelde ik me euforisch...eindelijk waren we samen!!!! Zie je nu wel... it was meant to be!!!!!
De liefde van mijn leven, al die jaren lang.....
-Hij had NOOIT tijd, maar 1 keer in de 3 weken een avondje, nachtje, ochtendje. Soms met geluk ietsje meer, maar alle andere activiteiten gingen voor.
-Hij had overal commentaar op, huis niet schoon genoeg, kleur van MIJN muren niet mooi, bed sliep niet goed, hondje was een 'kutbeest', ga zo maar door
-Als ik bijv. eens tussendoor een lief smsje stuurde, kreeg ik weleens echt klote reacties terug....'Nou, dit soort smsjes negeer ik nu liever'
-Het was IKKE IKKE IKKE. Totaal geen interesse in mij! Met veel pijn en moeite een baan gevonden, zijn commentaar 'En wanneer eens een baan met een fatsoenlijk salaris?!?!?!'
-Zowel mijn zoon en mijn hond heeft hij een keer veels te hard aangepakt.
Maar toen ik het definitief uitmaakte, bleef hij maar aandringen. MY ASS!
Ik heb geen liefdesverdriet meer over hem, ben blij dat het over is, maar wat zo'n enorme pijn doet....
Deze man was zoooooveel jaren de liefde van mijn leven!!!!!Dat is WEG. De liefde van mijn leven was niets meer dan een egoistische narcist! Een man die je je ergste vijand nog niet gunt! ( bij wijze van). En dat idee is zo verdrietig! De plek die hij altijd heeft gehad in mijn hart voelt nu zo leeg.....
vrijdag 9 oktober 2009 om 07:34
Jeetje wat heftig. Je hebt hem inderdaad al die jaren geidealiseerd en toen het eenmaal zover was, viel hij zo tegen. Want wat hij deed en zei is op zijn zachts gezegd tamelijk horkerig....
Dat aandringen is natuurlijk omdat hij niet in de steek gelaten wil woden. Maar jouw verhaal verklaart ook waarom hij al die jaren geen relatie meer heeft gehad, helaas.
Dat aandringen is natuurlijk omdat hij niet in de steek gelaten wil woden. Maar jouw verhaal verklaart ook waarom hij al die jaren geen relatie meer heeft gehad, helaas.
vrijdag 9 oktober 2009 om 07:58
Tja, ik lees weleens verhalen dat mensen hun ex van jaaaaaren geleden niet kunnen vergeten. Tegenwoordig denk ik 'Nou, misschien is het beter dat diegene 'zo' in je gedachten blijft!
Mijn god, wat was dit een domper!!!! Zo blij, eindelijk weer samen!!!!!, om vervolgens te ontdekken dat het een asshole geworden is......
Een tijd lang heb ik het niet willen onderkennen, veels te veel gepikt! Ik wilde 'die droom, dat beeld' dat ik van hem had rechtop houden!!!!
Ben blij dat mijn ogen toch uiteindelijk open zijn gegaan. Ik mis HEM niet, wel het gevoel dat ik al die jaren heb gehad als ik aan hem dacht........
Mijn god, wat was dit een domper!!!! Zo blij, eindelijk weer samen!!!!!, om vervolgens te ontdekken dat het een asshole geworden is......
Een tijd lang heb ik het niet willen onderkennen, veels te veel gepikt! Ik wilde 'die droom, dat beeld' dat ik van hem had rechtop houden!!!!
Ben blij dat mijn ogen toch uiteindelijk open zijn gegaan. Ik mis HEM niet, wel het gevoel dat ik al die jaren heb gehad als ik aan hem dacht........
vrijdag 9 oktober 2009 om 11:41
vrijdag 9 oktober 2009 om 17:30
Vervelend zeg! Je hebt nu ook even tijd nodig om dit te verwerken, niet hem, maar het ideaalbeeld. Maar ook dat komt goed. Misschien is het ook niet zo erg dat jullie uiteindelijk een relatie hebben gehad, anders had je misschien de rest van je leven aan een ideaalbeeld vastgehouden. Ik heb een vriendin die haar ex zag als haar grote liefde. De jaren nadat het uit was vergeleek ze al haar nieuwe lovers met hem. Toen heeft ze weer contact met hem gezocht en opnieuw een relatie met hem gehad. Toen kwam ze erachter dat hij echt echt niet de goede man voor haar was. Eindelijk kon ze hem loslaten en is ze erachter dat haar huidige vriend haar grote liefde is en haar ex voor geen meter aan hem kan tippen. Misschien werkt het voor jou nu net zo. Je bent uit de droom en zult je toekomstige mannen met veel realistischer ogen kunnen bekijken. Sterkte in ieder geval!
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:13
Hoi!
Dat klinkt wel een beetje herkenbaar. Ik had mijn ex ook op een voetstuk staan: met 16 jaar (hij 20) verkering gekregen, 2 jaar samen geweest, veel gezamelijke interesses en zelfde beeld over de toekomst, dromen over trouwen en kindjes ging dus makkelijk samen. Toch na ruim 2 jaar ging het uit, hij had snel een nieuwe vriendin, ik geen nieuwe vriend want hij was immers de ware voor mij dus wie weet zou het ooit nog wel weer goedkomen. En warempel, 2 jaar later kwam hij bij me terug. Door zijn relatie met dat andere meisje was hij erachter gekomen hoe goed hij het bij mij had en hoe gek hij op me was (en dan toch 1 1/2 jaar bij die meid blijven denk ik nu achteraf...). Maargoed, wij weer bij elkaar, ik zielsgelukkig, samen gaan wonen en nu heeft meneer mij opnieuw aan de kant gezet.
Niet dat ik hem een ongelooflijke eikel vindt, het is best een lieve leuke sociale jongen, maar wel ontzettend gemakszuchtig en heel onvolwassen. ik kan nu ook gelukkig niet meer zeggen dat ik HEM mis, want jeetje wat is het heerlijk om niet iedere dag heel lief te moeten vragen of hij alsje-alsje-alsjeblieft zijn eigen troep misschien even op zou willen ruimen en of hij alsje-alsje-alsjeblieft eventjes wat kleine dingen zou willen doen in het huishouden.
Maargoed, hij was voor mij dus wel vanaf mijn 16e (nu 24) 'de ware' en er waren al trouw- en kinderplannen. Ik mis dus wel dat toekomstbeeld en het gevoel dat ik mijn levenspartner gevonden had. Het voelt nu alsof ik nu weer zo opnieuw moet beginnen, vreselijk, maar ik zie ook wel in dat het zo beter is.
Echt, ik hoop dat ik over een tijdje een leuke jongen tegenkom waar ik ook gek op kan worden en met wie een relatie hebben misschien wel 'makkelijker' en natuurlijker is.
Solange78: Dat verhaal van je vriendin geeft mij wel weer hoop
TO: Sorry van mijn lange verhaal in jouw topic. Maar ik begrijp dus wel heel goed hoe je je voelt, al ben ik natuurlijk nog wat jonger en naiever enzo Het komt met jou ook vast weer goed! Dat lege plekje zal vast verdwijnen hoor!
Liefs Miauwww
Dat klinkt wel een beetje herkenbaar. Ik had mijn ex ook op een voetstuk staan: met 16 jaar (hij 20) verkering gekregen, 2 jaar samen geweest, veel gezamelijke interesses en zelfde beeld over de toekomst, dromen over trouwen en kindjes ging dus makkelijk samen. Toch na ruim 2 jaar ging het uit, hij had snel een nieuwe vriendin, ik geen nieuwe vriend want hij was immers de ware voor mij dus wie weet zou het ooit nog wel weer goedkomen. En warempel, 2 jaar later kwam hij bij me terug. Door zijn relatie met dat andere meisje was hij erachter gekomen hoe goed hij het bij mij had en hoe gek hij op me was (en dan toch 1 1/2 jaar bij die meid blijven denk ik nu achteraf...). Maargoed, wij weer bij elkaar, ik zielsgelukkig, samen gaan wonen en nu heeft meneer mij opnieuw aan de kant gezet.
Niet dat ik hem een ongelooflijke eikel vindt, het is best een lieve leuke sociale jongen, maar wel ontzettend gemakszuchtig en heel onvolwassen. ik kan nu ook gelukkig niet meer zeggen dat ik HEM mis, want jeetje wat is het heerlijk om niet iedere dag heel lief te moeten vragen of hij alsje-alsje-alsjeblieft zijn eigen troep misschien even op zou willen ruimen en of hij alsje-alsje-alsjeblieft eventjes wat kleine dingen zou willen doen in het huishouden.
Maargoed, hij was voor mij dus wel vanaf mijn 16e (nu 24) 'de ware' en er waren al trouw- en kinderplannen. Ik mis dus wel dat toekomstbeeld en het gevoel dat ik mijn levenspartner gevonden had. Het voelt nu alsof ik nu weer zo opnieuw moet beginnen, vreselijk, maar ik zie ook wel in dat het zo beter is.
Echt, ik hoop dat ik over een tijdje een leuke jongen tegenkom waar ik ook gek op kan worden en met wie een relatie hebben misschien wel 'makkelijker' en natuurlijker is.
Solange78: Dat verhaal van je vriendin geeft mij wel weer hoop
TO: Sorry van mijn lange verhaal in jouw topic. Maar ik begrijp dus wel heel goed hoe je je voelt, al ben ik natuurlijk nog wat jonger en naiever enzo Het komt met jou ook vast weer goed! Dat lege plekje zal vast verdwijnen hoor!
Liefs Miauwww
vrijdag 9 oktober 2009 om 19:30
@ Miauwww: nu jij dat zo zegt over dat opnieuw beginnen herken ik eigenlijk ook wel wat in mezelf. Ik heb kort geleden na een half jaar de relatie verbroken met mijn ex, omdat hij zich niet echt leek te kunnen binden. Daarna zijn er een aantal dingen gebeurd waardoor ik heel erg kwaad op hem ben. Ik denk dat een van de redenen dat ik die kwaadheid zo moeilijk los kan laten ook wel verband heeft met het feit dat ik eindelijk (na me jarenlang niet te hebben willen binden en dus steeds scharrels had met mannen die toch geen relatiemateriaal waren) eens echt verliefd was en ik voor de eerste keer in mijn leven zover was dat ik met een man wilde trouwen en kinderen krijgen. Maar nu moet ik weer opnieuw beginnen, ik word al zo moeilijk echt verliefd Ik mis HEM niet, maar het idee dat ik een investering heb gedaan in een toekomst met een man. Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd verdaan heb, terwijl ik dit vroeger helemaal niet zo zag als een relatie niet bleek te werken.
zaterdag 10 oktober 2009 om 06:44
zaterdag 10 oktober 2009 om 13:11
Hoi Danayla,
Pff, ja vreselijk he, die teleurstelling. En je er bij neerleggen dat je echt je eigen illusie mist en dus niet meer perse die persoon.
Solange: Wat jij zegt heb ik ook, ik word ook helemaal niet makkelijk verliefd. Opzich is dat natuurlijk goed, want als je dan verliefd wordt dan is het ook niet een kleine verliefdheid, maar als het dan weer mislukt is dat wel weer extra erg voor je gevoel he
Hebben jullie ook dat je toekomstige 'tijdlijn' niet meer klopt voor je gevoel? Wij wilden over zo'n 2 jaar gaan trouwen en daarna met een gezinnetje beginnen... Waarschijnlijk had hij dat allemaal wel afgehouden als het zover was, maar toch, ik kon zo heerlijk wegdromen bij dat beeld dat ik nog redelijk jong mama zou kunnen worden (26 / 27) mits het dan natuurlijk zou lukken om in verwachting te raken... Maar dat ben ik dus nu ook allemaal kwijt. Daar ben ik misschien nog wel het meest boos om, het compleet opnieuw moeten beginnen en het kwijt zijn van een leuk, comfortabel toekomstbeeld.
Bij mij is het trouwens nog geen 5 weken geleden, de breuk, dus ik heb er ook nog wel echt heftig verdriet bij af en toe, maar niet zoveel als ik had verwacht op het moment dat hij de knoop had doorgehakt. Ik hou me er maar aan vast dat dat een goed teken is, toch?
Liefs Miauwww
Pff, ja vreselijk he, die teleurstelling. En je er bij neerleggen dat je echt je eigen illusie mist en dus niet meer perse die persoon.
Solange: Wat jij zegt heb ik ook, ik word ook helemaal niet makkelijk verliefd. Opzich is dat natuurlijk goed, want als je dan verliefd wordt dan is het ook niet een kleine verliefdheid, maar als het dan weer mislukt is dat wel weer extra erg voor je gevoel he
Hebben jullie ook dat je toekomstige 'tijdlijn' niet meer klopt voor je gevoel? Wij wilden over zo'n 2 jaar gaan trouwen en daarna met een gezinnetje beginnen... Waarschijnlijk had hij dat allemaal wel afgehouden als het zover was, maar toch, ik kon zo heerlijk wegdromen bij dat beeld dat ik nog redelijk jong mama zou kunnen worden (26 / 27) mits het dan natuurlijk zou lukken om in verwachting te raken... Maar dat ben ik dus nu ook allemaal kwijt. Daar ben ik misschien nog wel het meest boos om, het compleet opnieuw moeten beginnen en het kwijt zijn van een leuk, comfortabel toekomstbeeld.
Bij mij is het trouwens nog geen 5 weken geleden, de breuk, dus ik heb er ook nog wel echt heftig verdriet bij af en toe, maar niet zoveel als ik had verwacht op het moment dat hij de knoop had doorgehakt. Ik hou me er maar aan vast dat dat een goed teken is, toch?
Liefs Miauwww
zaterdag 10 oktober 2009 om 14:16
Rationeel gezien weten we dat we de juiste keuze maken, maar dat neemt dat nare gevoel niet meteen weg.
En ja, die energie voor niks in een man steken... Hebben sommige mannen dat niet door, kan het ze niet schelen? Hoewel ik mezelf alleen kan verwijten dat ik die energie in hem gestoken heb vind ik dat een man die je het gevoel geeft dat dit gerechtvaardigd is toch fout, en inderdaad op zijn minst gemakzuchtig, want hij had je niet zo lang aan het lijntje mogen houden en had eerder moeten aangeven dat hij niet zo serieus is. Want als je geen energie in een relatie steekt wordt het ook niks.
Die tijdslijn is wel herkenbaar. Ik probeer me er niet teveel op vast te pinnen, want dan raak ik alleen maar teleurgesteld. Ik had dit vroeger overigens nooit, maar sinds ik de 30 gepasseerd ben denk ik toch steeds meer na over de toekomst. Ik heb ook zonder man en kinderen genoeg ontwikkeling in mijn leven, maar ik wil toch een keer kinderen maar dan wel met een man waarmee ik een stabiele relatie opgebouwd heb. Gelukkig kun je deze ook opbouwen in relatief korte tijd, als de man in kwestie daar ook aan werkt.
En ja, die energie voor niks in een man steken... Hebben sommige mannen dat niet door, kan het ze niet schelen? Hoewel ik mezelf alleen kan verwijten dat ik die energie in hem gestoken heb vind ik dat een man die je het gevoel geeft dat dit gerechtvaardigd is toch fout, en inderdaad op zijn minst gemakzuchtig, want hij had je niet zo lang aan het lijntje mogen houden en had eerder moeten aangeven dat hij niet zo serieus is. Want als je geen energie in een relatie steekt wordt het ook niks.
Die tijdslijn is wel herkenbaar. Ik probeer me er niet teveel op vast te pinnen, want dan raak ik alleen maar teleurgesteld. Ik had dit vroeger overigens nooit, maar sinds ik de 30 gepasseerd ben denk ik toch steeds meer na over de toekomst. Ik heb ook zonder man en kinderen genoeg ontwikkeling in mijn leven, maar ik wil toch een keer kinderen maar dan wel met een man waarmee ik een stabiele relatie opgebouwd heb. Gelukkig kun je deze ook opbouwen in relatief korte tijd, als de man in kwestie daar ook aan werkt.
dinsdag 13 oktober 2009 om 13:10
Pff, ik moet even mijn hart luchten, dat mag hier wel even toch?
Bah, hoewel ik me over het algemeen best al weer redelijk goed voel, zo 5 weken na de break-up, heb ik nu weer zo'n moment dat ik hem / ons zo mis
Er kwam net een foldertje in de bus van een evenement dat binnenkort weer komt, waar we vorig jaar samen nog heen waren geweest. Dan komt dat even weer terug hoe leuk en gezellig we het daar toen hadden. Herkennen jullie dat?
En ik weet rationeel ook wel dat ik die dingen nu verromantiseer, want volgens mij had een van de twee toen geeneens zin om daarheen te gaan en bleek het achteraf toch nog wel redelijk leuk te zijn. Maar in mijn hoofd lijkt het nu alsof het toen veel leuker, romantischer, gezelliger en perfecter was. Hoe bestrijden jullie die gedachten? Of laten jullie ze komen, even flink janken en is dan het scherpste randje van die emotie er weer af?
Bah bah bah. Ik mis zo dat droombeeld dat ik van ons had Mensen om ons heen zeiden ook altijd dat we zo'n leuk stel waren samen. Maar dat was dan misschien nog wel meer hoe de buitenwereld er tegenaan keek?
Liefs Miauwww.
Bah, hoewel ik me over het algemeen best al weer redelijk goed voel, zo 5 weken na de break-up, heb ik nu weer zo'n moment dat ik hem / ons zo mis
Er kwam net een foldertje in de bus van een evenement dat binnenkort weer komt, waar we vorig jaar samen nog heen waren geweest. Dan komt dat even weer terug hoe leuk en gezellig we het daar toen hadden. Herkennen jullie dat?
En ik weet rationeel ook wel dat ik die dingen nu verromantiseer, want volgens mij had een van de twee toen geeneens zin om daarheen te gaan en bleek het achteraf toch nog wel redelijk leuk te zijn. Maar in mijn hoofd lijkt het nu alsof het toen veel leuker, romantischer, gezelliger en perfecter was. Hoe bestrijden jullie die gedachten? Of laten jullie ze komen, even flink janken en is dan het scherpste randje van die emotie er weer af?
Bah bah bah. Ik mis zo dat droombeeld dat ik van ons had Mensen om ons heen zeiden ook altijd dat we zo'n leuk stel waren samen. Maar dat was dan misschien nog wel meer hoe de buitenwereld er tegenaan keek?
Liefs Miauwww.
dinsdag 13 oktober 2009 om 15:01
Vervelend zeg, Miauwww! Tja, hoe voelde je het toen jullie nog iets hadden? Had je toen ook zelf vaak het gevoel van; wat zijn wij toch een leuk stel?
Wat bij mij altijd goed helpt als ik me erop betrap weer terug te denken aan die leuke momenten is onmiddellijk een tegenoffensief van alle dingen die ik kan missen als kiespijn. Dan weet ik weer snel waarom het uit was en dat die dingen echt zwaarder wogen dan de leuke dingen. Gun jezelf anders gewoon ff een jankmomentje als dat oplucht. Ik denk dat het belangrijkste is dat je daar niet in blijft hangen, maar volgens mij is dat bij jou helemaal niet zo. Veel sterkte in ieder geval!
Wat bij mij altijd goed helpt als ik me erop betrap weer terug te denken aan die leuke momenten is onmiddellijk een tegenoffensief van alle dingen die ik kan missen als kiespijn. Dan weet ik weer snel waarom het uit was en dat die dingen echt zwaarder wogen dan de leuke dingen. Gun jezelf anders gewoon ff een jankmomentje als dat oplucht. Ik denk dat het belangrijkste is dat je daar niet in blijft hangen, maar volgens mij is dat bij jou helemaal niet zo. Veel sterkte in ieder geval!
