Relaties
alle pijlers
Het gaat gewoon niet meer...
zondag 11 oktober 2009 om 16:35
Hoi allemaal,
Ik heb al eens eerder een berichtje gepost over dat het contact met mijn schoonfamilie niet zo goed was. Dit is nog steeds zo en het breekt me op, ik kan niet meer. De familie die mijn vriend hier heeft hebben zo'n invloed op hem. Zijn ouders en zussen heeft hij in zijn thuisland. We zijn begin dit jaar verhuisd naar een buurtland van Nederland en daar wonen we nu nog steeds. De familie is altijd in beeld geweest. Ik ben toendertijd zelfs verhuisd naar de stad waar zij woonden zodat mijn vriend iig wat mensen om zich heen was toen ik aan het werk was. Contact met familie is er altijd dus geweest maar vrij oppervlakkig.
We zaten in onderhuur en vriend had geen papieren en elke keer als er iets veranderde had ik de hoop dat het onze band zou verbeteren. Maar dit is niet gebeurt en zal ook niet gebeuren. We zijn te verschillend. Hebben compleet verschillende levensverwachtigen en kijken tegen alles superverschillend aan. Ik ben van mening dat je elkaar niet moet willen veranderen, maar elke keer als ik weer zo'n verschil tegen kwam liet ik het voor wat het is. Maar uiteindelijk moet het toch zijn dat je samen klaar bent om een toekomst op te bouwen. En als je daarover compleet verschillend denkt.... pfff ik moet het even van me afschrijven, voel me zo verdrietig. Heb zoveel voor hem gedaan en heb zo gehoopt dat het goed zou uitpakken. Het is een ontzettend goede lieve zorgzame jongen maar heel erg beinvloedbaar door zijn familie en dit zal nooit veranderen. Zijn familie denkt complet anders over het leven. Ik zou graag mijn studie afmaken, wat ik tijdelijk heb gestaakt omdat ik me niet kon concentreren op wat ik deed door de instabiele(illegaal) situatie van mijn vriend. ik wil graag een huis kopen, ik wil sparen en op vakantie kunnen gaan. Ik wil vriendschappen hebben die er voor mij zijn, zich interesseren voor mij( heb heel veel geode vrienden die ik een beetje heb verwaarloosd door, maar als we elkaar zien is de band altijd nog aanwezig). In zijn familie wordt alleen maar over elkaar gepraat, ik doe niks goed. Al mijn goede bedoelingen verdwijnen in het niets. Hij neemt alles van zijn familie aan omdat zij zo gezegd het beste met hem voor hebben.
Pff we denken dus compleet verschillend en dit zal niet veranderen. Maar vind het zo moeilijk omdat ik niet goed weet hoe ik dit praktisch gezien moet aanpakken. Ik weet dat ik degene ben die het besluit moet nemen, maar er zal zoveel veranderen en zo drastisch, het doet ze zoveel verdriet maar ik kan ook niet verder. Ik kan die kar niet meer alleen trekken. Dan maar geen kar, ik wil mijn leven weer terug
Dit was het even voor nu, ben gebroken en op...
Ik heb al eens eerder een berichtje gepost over dat het contact met mijn schoonfamilie niet zo goed was. Dit is nog steeds zo en het breekt me op, ik kan niet meer. De familie die mijn vriend hier heeft hebben zo'n invloed op hem. Zijn ouders en zussen heeft hij in zijn thuisland. We zijn begin dit jaar verhuisd naar een buurtland van Nederland en daar wonen we nu nog steeds. De familie is altijd in beeld geweest. Ik ben toendertijd zelfs verhuisd naar de stad waar zij woonden zodat mijn vriend iig wat mensen om zich heen was toen ik aan het werk was. Contact met familie is er altijd dus geweest maar vrij oppervlakkig.
We zaten in onderhuur en vriend had geen papieren en elke keer als er iets veranderde had ik de hoop dat het onze band zou verbeteren. Maar dit is niet gebeurt en zal ook niet gebeuren. We zijn te verschillend. Hebben compleet verschillende levensverwachtigen en kijken tegen alles superverschillend aan. Ik ben van mening dat je elkaar niet moet willen veranderen, maar elke keer als ik weer zo'n verschil tegen kwam liet ik het voor wat het is. Maar uiteindelijk moet het toch zijn dat je samen klaar bent om een toekomst op te bouwen. En als je daarover compleet verschillend denkt.... pfff ik moet het even van me afschrijven, voel me zo verdrietig. Heb zoveel voor hem gedaan en heb zo gehoopt dat het goed zou uitpakken. Het is een ontzettend goede lieve zorgzame jongen maar heel erg beinvloedbaar door zijn familie en dit zal nooit veranderen. Zijn familie denkt complet anders over het leven. Ik zou graag mijn studie afmaken, wat ik tijdelijk heb gestaakt omdat ik me niet kon concentreren op wat ik deed door de instabiele(illegaal) situatie van mijn vriend. ik wil graag een huis kopen, ik wil sparen en op vakantie kunnen gaan. Ik wil vriendschappen hebben die er voor mij zijn, zich interesseren voor mij( heb heel veel geode vrienden die ik een beetje heb verwaarloosd door, maar als we elkaar zien is de band altijd nog aanwezig). In zijn familie wordt alleen maar over elkaar gepraat, ik doe niks goed. Al mijn goede bedoelingen verdwijnen in het niets. Hij neemt alles van zijn familie aan omdat zij zo gezegd het beste met hem voor hebben.
Pff we denken dus compleet verschillend en dit zal niet veranderen. Maar vind het zo moeilijk omdat ik niet goed weet hoe ik dit praktisch gezien moet aanpakken. Ik weet dat ik degene ben die het besluit moet nemen, maar er zal zoveel veranderen en zo drastisch, het doet ze zoveel verdriet maar ik kan ook niet verder. Ik kan die kar niet meer alleen trekken. Dan maar geen kar, ik wil mijn leven weer terug
Dit was het even voor nu, ben gebroken en op...
zondag 11 oktober 2009 om 18:50
Als de band met je ouders goed is, zou ik het toch aan hen vertellen. Wellicht kunnen ze je helpen. Heb je het trouwens al aan je ouders verteld? Dat je misschien wel terugkomt?
En dat krediet is vervelend, maar niet onoverkomelijk toch? Je zal er wel even last van hebben waarschijnlijk, maar je krijgt er waarschijnlijk wel een gelukkiger leven voor terug!
En dat krediet is vervelend, maar niet onoverkomelijk toch? Je zal er wel even last van hebben waarschijnlijk, maar je krijgt er waarschijnlijk wel een gelukkiger leven voor terug!
zondag 11 oktober 2009 om 18:50
Het zou toch zo moeten zijn dat hij wilt dat ik gelukkig ben? En ik ben best bereid dingen te slikken en weet dat ik met zijn familie nooit zo'n band zou hebben als met die van mij, maar hij stelt hen 100% altijd voorop. Dat dit ten koste gaat van mij doet hem weinig.
Hij heeft zelf al wel eens gezegd dat hij niet wilt dat er iets tussen ons in komt te staan. Hij geeft aan dat hij anders is als zijn familie en lang niet alles goedkeurd maar de momenten waarop hij dit zegt zijn erg schaars en ik moet er over beginnen oid...
Hij heeft zelf al wel eens gezegd dat hij niet wilt dat er iets tussen ons in komt te staan. Hij geeft aan dat hij anders is als zijn familie en lang niet alles goedkeurd maar de momenten waarop hij dit zegt zijn erg schaars en ik moet er over beginnen oid...
zondag 11 oktober 2009 om 18:54
De band met mijn ouders ie heel erg goed en ze zullen me onmiddelijk opvangen. Zij hebben altijd al eerder hun bedenkingen gehad omdat we in veel opzichten verschillen, ik ging hier altijd fel tegen in, zij zouden het enkel van een kant bekijken etc. Intussen hebben ze zich erbij neergelegd en doen hun best mijn vriend te leren kennen enzo. Ik weet zeker dat ze het zullen zien of al hebben gezien maar willen mij dit niet zeggen omdat ik hier zelf mee moet komen...
krediet is niet onoverkomelijk nee, wel een lange weg, maar uiteindelijk krijg ik er wat voor terug....(nouja ben t dan kwijt
)
krediet is niet onoverkomelijk nee, wel een lange weg, maar uiteindelijk krijg ik er wat voor terug....(nouja ben t dan kwijt
)
zondag 11 oktober 2009 om 19:56
go girl! Laat je dan niet stoppen en ga voor je eigen geluk!!!!! Zou als eerste je ouders inlichten, ontslag nemen en je vriend inlichten. Heeft je vriend wel eens geweld gebruikt of ermee gedreigd? in dat geval zorg je ervoor dat je ouders of iemand erbij is.....
Als je tot sept. of feb. bij je ouders woont en fulltime werkt...kun je hopelijk al een (groot) deel van de lening afbetalen....succes!!!!!!!!!
Als je tot sept. of feb. bij je ouders woont en fulltime werkt...kun je hopelijk al een (groot) deel van de lening afbetalen....succes!!!!!!!!!
maandag 12 oktober 2009 om 06:29
Dankje gelukkigmeisje. Ik vind het zo moeilijk. Mijn vriend heeft nooit geweld gebruikt en ik denk dat hij eerder heel erg nonchalant en koel zou reageren en z'n biezen pakt, dan dat hij laat zien alsof het hem iets doet. Hij zal z'n familie vertellen hoe hij er tegenaan kijkt, dat ik moeilijk doe etc. Het feit al dat hij niet lijkt te willen begrijpen dat ik me niet om mijn gemak voel bij mensen die me kwetsen (z'n fam in NL). Hij kan daar makkelijker mee omgaan blijkbaar, hij 'vergeet' het. Ik kan dat niet, het vertrouwen is dan weg..
Ik moet nog de kracht verzamelen om mijn beslissing definitief te nemen want er komt veel bij kijken; andere woonruimte, ontslag nemen (geen probleem mee overigens), eerder opzeggen van contracten hier (huis, energie, auto, verzekeringen, bank) dat word nog een aardig karwei. En mn vriend zelf. We zijn hier gekomen voor het papiertje. Hij heeft nu zijn verblijfsvergunning, maar die heeft hij op basis van een duurzame relatie. We hebben een soort samenlevingscontract. Hij ontleent zijn rechten aan mij als EU burger. Geen idee wat er met hem gebeurt... En eerlijk gezegd ik wil niet dat hij blijft!? Doet me pijn (voor hem) dit te zeggen, maar ik heb hem ALLES gegeven, alles uit 1000% liefde. Ben hierheen verhuisd, mn familie en vrienden achter me gelaten(hij komt van nog verder en heeft zn directe familie nog verder, maar voor hem is de stap naar Europa natuurlijk een paradijs laten we eerlijk zijn daar zegt niemand nee tegen om even heel hard te zijn), ontslag genomen, ander werk gevonden, probeer hier van alles voor hem te regelen (Nederlands NT2 en inburgering) zodat hij wat zelfstandiger wordt. Maar uiteindelijk heeft hij dit allemaal niet willen doen (inburgering etc) maar doet hij het omdat ik het wil.
Het idee dat hij straks naar z'n familie 'vlucht' en later met een ander meisje verder gaat, dat gun ik hem niet eerijk gezegd. In ieder geval niet hier in NL. Ik heb altijd het beste met hem voor gehad en hij heeft dat niet willen inzien. 1x heeft hij verteld dat hij vond dat hij zo lui was, dat hij het inzag, dat hij mij onvoldoende waardeerde etc. Maar heeft er verder niks mee gedaan in praktijk.
Dus nogmaals ik heb mijn leven compleet omgegooid voor hem, maar ik wil nu verder en dan maar alleen want kan het niet meer met iemand die niet ook 100% voor mij gaat. Want als neeflief belt laat hij mij vallen en doet hij alles wat neef zegt. Maar is dit te hard, dat ik hem liever naar zijn eigen land zie vertrekken???
Ik moet nog de kracht verzamelen om mijn beslissing definitief te nemen want er komt veel bij kijken; andere woonruimte, ontslag nemen (geen probleem mee overigens), eerder opzeggen van contracten hier (huis, energie, auto, verzekeringen, bank) dat word nog een aardig karwei. En mn vriend zelf. We zijn hier gekomen voor het papiertje. Hij heeft nu zijn verblijfsvergunning, maar die heeft hij op basis van een duurzame relatie. We hebben een soort samenlevingscontract. Hij ontleent zijn rechten aan mij als EU burger. Geen idee wat er met hem gebeurt... En eerlijk gezegd ik wil niet dat hij blijft!? Doet me pijn (voor hem) dit te zeggen, maar ik heb hem ALLES gegeven, alles uit 1000% liefde. Ben hierheen verhuisd, mn familie en vrienden achter me gelaten(hij komt van nog verder en heeft zn directe familie nog verder, maar voor hem is de stap naar Europa natuurlijk een paradijs laten we eerlijk zijn daar zegt niemand nee tegen om even heel hard te zijn), ontslag genomen, ander werk gevonden, probeer hier van alles voor hem te regelen (Nederlands NT2 en inburgering) zodat hij wat zelfstandiger wordt. Maar uiteindelijk heeft hij dit allemaal niet willen doen (inburgering etc) maar doet hij het omdat ik het wil.
Het idee dat hij straks naar z'n familie 'vlucht' en later met een ander meisje verder gaat, dat gun ik hem niet eerijk gezegd. In ieder geval niet hier in NL. Ik heb altijd het beste met hem voor gehad en hij heeft dat niet willen inzien. 1x heeft hij verteld dat hij vond dat hij zo lui was, dat hij het inzag, dat hij mij onvoldoende waardeerde etc. Maar heeft er verder niks mee gedaan in praktijk.
Dus nogmaals ik heb mijn leven compleet omgegooid voor hem, maar ik wil nu verder en dan maar alleen want kan het niet meer met iemand die niet ook 100% voor mij gaat. Want als neeflief belt laat hij mij vallen en doet hij alles wat neef zegt. Maar is dit te hard, dat ik hem liever naar zijn eigen land zie vertrekken???
maandag 12 oktober 2009 om 07:00
Ik geloof wel dat hij echt gek op mij was en om mij heeft gegeven, maar nooit zoals ik voor hem deed. Bij mij was het 1000% procent (bij wijze van spreken) en ja zoals ik al zei voor hem natuurlijk geen moeilijke stap om naar Europa te komen...
Ben veels te goed voor hem geweest en ja idd zou hem in zijn eigen sop moeten laten gaarkoken, en daar wordt ik gelukkig steeds sterker in....
Ben veels te goed voor hem geweest en ja idd zou hem in zijn eigen sop moeten laten gaarkoken, en daar wordt ik gelukkig steeds sterker in....
maandag 12 oktober 2009 om 07:02
quote:Dus nogmaals ik heb mijn leven compleet omgegooid voor hem, maar ik wil nu verder en dan maar alleen want kan het niet meer met iemand die niet ook 100% voor mij gaat. Want als neeflief belt laat hij mij vallen en doet hij alles wat neef zegt. Maar is dit te hard, dat ik hem liever naar zijn eigen land zie vertrekken???Nee, dat is zijn verdiende loon. Hij heeft je gewoon gebruikt. Wat mij opvalt in bepaalde culturen is dat ze zo goed zijn in je naar de mond praten, ze kunnen huichelen als de beste. Ik denk dat je daar gewoon slachtoffer van bent geworden. Jij was goed voor z'n papiertje, maar als ie eenmaal save is dan besta je niet meer voor 'm. Een verstandige stap dus als je hem nu ie nog weggestuurd zal worden, dumpt.
maandag 12 oktober 2009 om 07:12
Je hebt absoluut gelijk elninjoo, hij heeft me altijd zoveel moois beloofd, en hij werkt wel hard enzo, maarja dat is natuurlijk voornamelijk eigen belang. (geld naar familie sturen)
Nu gaat hij z'n eigen gang en laat mij doodleuk zitten. Binnenkort een dagje gepland met mijn ouders en broertje en zusje. Al tijden gepland. Beetje klussen thuis, lekker eten, kletsen. Hij vond het ook leuk blabla. Nu heeft neef hem gevraagd om uit te gaan en hij zegt zonder na te denken ja. Ik vrij verontwaardigd want we hadden immers afspraak met mijn fam. Maar dat boeit niet meer. Hij wilt uit met neef. Hij had ook tegen neef kunnen zeggenL goh kan het misschien een week eerder of later? maar neeee natuurlijk zegt hij dat niet. Hij zegt onmiddelijk JA.
Nu gaat hij z'n eigen gang en laat mij doodleuk zitten. Binnenkort een dagje gepland met mijn ouders en broertje en zusje. Al tijden gepland. Beetje klussen thuis, lekker eten, kletsen. Hij vond het ook leuk blabla. Nu heeft neef hem gevraagd om uit te gaan en hij zegt zonder na te denken ja. Ik vrij verontwaardigd want we hadden immers afspraak met mijn fam. Maar dat boeit niet meer. Hij wilt uit met neef. Hij had ook tegen neef kunnen zeggenL goh kan het misschien een week eerder of later? maar neeee natuurlijk zegt hij dat niet. Hij zegt onmiddelijk JA.
maandag 12 oktober 2009 om 09:18
eigenlijk zou ik me helemaal niet druk maken om wat er met hem gaat gebeuren. Bel de instantie om te zeggen dat jullie relatie uit is. Voordat jou daarin nog wat te verwijten valt. Of hij dan mag blijven of niet....dat is dan niet aan jou maar aan de instanties....
Als jij gelukkig bent alleen of inde toekomst met een ander, gelof me, dan interesseert het je echt niet meer dat hij een ander heeft..De tijd zal echt komen dat dat je helemaal koud laat. Blijven omdat je bang bent dat ie een ander meisje wel gelukkig zal/kan maken....is natuurlijk geen goeie reden om te blijven!!
Kennelijk zijn jullie niet voor elkaar voorbestemd..dat gebeurt ons bijna allemaal wel een keer in de liefde. Dan ga je op je bek...je staat op en probeert zo goed mogelijk verder te gaan. Wees zo ontzettend blijdat jullie niet getrouwd zijn, dat er geen kinderen zijn en dat er slechts een lening jullie bindt.
Ik weet niet in hoeverre je ouders in staat zijn die lening voor je voor te schieten, om te voorkomen dat je je de pleures werkt voor een hele hoge rente....
Zet m op!!
Als jij gelukkig bent alleen of inde toekomst met een ander, gelof me, dan interesseert het je echt niet meer dat hij een ander heeft..De tijd zal echt komen dat dat je helemaal koud laat. Blijven omdat je bang bent dat ie een ander meisje wel gelukkig zal/kan maken....is natuurlijk geen goeie reden om te blijven!!
Kennelijk zijn jullie niet voor elkaar voorbestemd..dat gebeurt ons bijna allemaal wel een keer in de liefde. Dan ga je op je bek...je staat op en probeert zo goed mogelijk verder te gaan. Wees zo ontzettend blijdat jullie niet getrouwd zijn, dat er geen kinderen zijn en dat er slechts een lening jullie bindt.
Ik weet niet in hoeverre je ouders in staat zijn die lening voor je voor te schieten, om te voorkomen dat je je de pleures werkt voor een hele hoge rente....
Zet m op!!
maandag 12 oktober 2009 om 09:27
maandag 12 oktober 2009 om 10:15
maandag 12 oktober 2009 om 19:15
Meis,
ik hoop dat je alweer een stukje verder bent in het proces. Maak je alsjeblieft niet druk om zijn toekomst. Dat komt vast allemaal goed, en daar heb jij gelukkig niets meer mee te maken.
Hopelijk kun je de knoop snel doorhakken, zodat je niet langer in deze rotsituatie blijft zitten.
Ga inderdaad een tijdje bij je ouders wonen, probeer die lening voor een groot deel af te betalen, zodat je daarna echt verder kan. En als je eenmaal weer je leven op orde hebt, maakt het je niets meer uit dat hij eventueel met een ander een leven opbouwt. Samen met jou, zou het niet goed gegaan zijn en ook jij komt weer iemand tegen waar je wél gelukkig mee kan zijn! En dan kijkt HIJ op z'n neus!
ik hoop dat je alweer een stukje verder bent in het proces. Maak je alsjeblieft niet druk om zijn toekomst. Dat komt vast allemaal goed, en daar heb jij gelukkig niets meer mee te maken.
Hopelijk kun je de knoop snel doorhakken, zodat je niet langer in deze rotsituatie blijft zitten.
Ga inderdaad een tijdje bij je ouders wonen, probeer die lening voor een groot deel af te betalen, zodat je daarna echt verder kan. En als je eenmaal weer je leven op orde hebt, maakt het je niets meer uit dat hij eventueel met een ander een leven opbouwt. Samen met jou, zou het niet goed gegaan zijn en ook jij komt weer iemand tegen waar je wél gelukkig mee kan zijn! En dan kijkt HIJ op z'n neus!
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:59
Bedankt ask! Ik heb gister en vandaag 2 andere neven van hem gesproken. Deze wonen beide in Nederland. Een van hen was in hun geboorteland zijn beste vriend. Ze waren dag en nacht samen. Echt vrienden voor het leven. Hij heeft een beetje afstand genomen van mijn vriend omdat hij alleen nog oog had voor neef en nicht(die hierboven steeds werden genoemd) en neef en nicht het alleen maar meenamen in vreemde vage zaakjes. Beetje werk hier, daar. Heel vaag allemaal. Hij kent mijn vriend door en door en begreep me volkomen. Hij zei dat hij het ook al had gezien en het was zo fijn dat ik in ieder geval wist dat ik niet gek was ofzo. Dat wist ik natuurlijk wel maar het is toch fijn als iemand je begrijpt die alle personen in deze situatie volkomen kent.
Hij zou, zonder te zeggen dat hij mij gesproken heeft, eens met mijn vriend gaan praten en hem proberen duidelijk te maken dat hij zijn eigen glazen in gooit en heeft gegooid. Ik ben er serieus goed zat van en voel me ja hoe zeg je dat wat sterker, wat realistischer. Zo vaak heb ik erom gehuild, me k*t gevoeld, verdrietig, huilend met mn vriend proberen te praten. Uit pure frustratie omdat niks bij hem binnen leek te dringen en ik toch wel bleef. Bovendien was na een discussie alles de dag erna weer 'goed'. dwz we hadden het er niet meer over en gingen 'vrolijk' verder. Tot neef weer belde en het botste weer.
Weet niet of die neef die ik zelf gebeld hebt en mij dus begreep, mijn vriend gebeld heeft. Maar ik merkte aan mijn vriend dat hij iig door heeft dat ik anders reageer. Dit is hij niet gewend. Ik reageer wat kortaf maar niet bot, ik geef me niet meer helemaal zeg maar. Het heeft me al zoveel energie gekost om steeds maar weer te praten en zo.
Dus nu deed ik wat hij altijd deed.
En dan vandaag, ik kwam terug van mijn werk, staat er een mooie bos bloemen op tafel. Dat doet mijn vriend dus NOOIT. Is niet echt een romanticus, vind ik ook helemaal niet erg hoor. Maar de verassing was des te groot toen ik dit op tafel zag staan. Ik heb gezegd dat ik er erg blij mee ben en het erg lief vind. Toch wil ik me niet te gemakkelijk laten kennen nu. Ik ga er morgen even tussenuit en blijf even een paar nachten bij een vriendin slapen. Dit zal ik hem morgenochtend zeggen. Ik wil even nadenken en hoop dat hij dit ook zal doen. Ik ga zeggen dat ik wil nadenken of ik het er allemaal nog wel voor over heb want op dit moment voelt dit van niet. Ik zal hem zeggen hoe ik het wil en vind dat het moet zijn. en dat is: eigen verantwoordelijkheid, eigen plannen maken, voor je vriendin opkomen als die door je eigen familie(lekkere familie!?) wordt beledigd en schunnige 'grapjes' worden gemaakt. Hij moet er voor mij zijn en voor me opkomen als dat nodig is, ongeacht dat ik zelf mijn mond open kan doen. Nouja dat soort dingen. Het is alles of niets. Ik vraag hem zeker niet te breken met zijn familie of cultuur maar die 2 mensen verpesten op dit moment onze relatie en dat zal hij moeten inzien en ernaar handelen om met mij door te kunnen.
Ik red me wel, dat is absoluut waar. Net zoals jullie al zeiden. Dit moet hem duidelijk worden. Ik ga wel door en houd ontzettend van hem, maar dit neemt af als hij dit niet volledig voor mij doet. Hij hoeft niet 24 uur per dag bij mij te zijn, maar hij moet er VOOR mij zijn. Snappen jullie.
Wat ik al zei ik vraag hem niet te breken met zijn familie, hij heeft namelijk veel meer familie met wie hij weinig contact heeft en die wel ontzettend lief zijn en niet achter en over iedereen praten. Dus met veel; plezier zou ik hen wat vaker willen bezoeken. Dit is moeilijk voor mijn vriend, of dit zal moeilijk worden, want neef en nicht zullen hem er op aanspreken van HEE MAN JE KOMT NOOIT MEER, NA ALLES WAT WE HEBBEN GEDAAN. Ze willen hem graag toe-eigenen... Maargoed als hij graag bij neef en nicht wilt zijn dan moet hij gaan en wel meteen, dan ga ik er geen 1% energie meer in steken, want ik wordt en blijf dan doodongelukkig....
Pffff, het geeft me hoofdpijn allemaal zeg. Nu lekker slapen!
Weltrusten jullie!
Hij zou, zonder te zeggen dat hij mij gesproken heeft, eens met mijn vriend gaan praten en hem proberen duidelijk te maken dat hij zijn eigen glazen in gooit en heeft gegooid. Ik ben er serieus goed zat van en voel me ja hoe zeg je dat wat sterker, wat realistischer. Zo vaak heb ik erom gehuild, me k*t gevoeld, verdrietig, huilend met mn vriend proberen te praten. Uit pure frustratie omdat niks bij hem binnen leek te dringen en ik toch wel bleef. Bovendien was na een discussie alles de dag erna weer 'goed'. dwz we hadden het er niet meer over en gingen 'vrolijk' verder. Tot neef weer belde en het botste weer.
Weet niet of die neef die ik zelf gebeld hebt en mij dus begreep, mijn vriend gebeld heeft. Maar ik merkte aan mijn vriend dat hij iig door heeft dat ik anders reageer. Dit is hij niet gewend. Ik reageer wat kortaf maar niet bot, ik geef me niet meer helemaal zeg maar. Het heeft me al zoveel energie gekost om steeds maar weer te praten en zo.
Dus nu deed ik wat hij altijd deed.
En dan vandaag, ik kwam terug van mijn werk, staat er een mooie bos bloemen op tafel. Dat doet mijn vriend dus NOOIT. Is niet echt een romanticus, vind ik ook helemaal niet erg hoor. Maar de verassing was des te groot toen ik dit op tafel zag staan. Ik heb gezegd dat ik er erg blij mee ben en het erg lief vind. Toch wil ik me niet te gemakkelijk laten kennen nu. Ik ga er morgen even tussenuit en blijf even een paar nachten bij een vriendin slapen. Dit zal ik hem morgenochtend zeggen. Ik wil even nadenken en hoop dat hij dit ook zal doen. Ik ga zeggen dat ik wil nadenken of ik het er allemaal nog wel voor over heb want op dit moment voelt dit van niet. Ik zal hem zeggen hoe ik het wil en vind dat het moet zijn. en dat is: eigen verantwoordelijkheid, eigen plannen maken, voor je vriendin opkomen als die door je eigen familie(lekkere familie!?) wordt beledigd en schunnige 'grapjes' worden gemaakt. Hij moet er voor mij zijn en voor me opkomen als dat nodig is, ongeacht dat ik zelf mijn mond open kan doen. Nouja dat soort dingen. Het is alles of niets. Ik vraag hem zeker niet te breken met zijn familie of cultuur maar die 2 mensen verpesten op dit moment onze relatie en dat zal hij moeten inzien en ernaar handelen om met mij door te kunnen.
Ik red me wel, dat is absoluut waar. Net zoals jullie al zeiden. Dit moet hem duidelijk worden. Ik ga wel door en houd ontzettend van hem, maar dit neemt af als hij dit niet volledig voor mij doet. Hij hoeft niet 24 uur per dag bij mij te zijn, maar hij moet er VOOR mij zijn. Snappen jullie.
Wat ik al zei ik vraag hem niet te breken met zijn familie, hij heeft namelijk veel meer familie met wie hij weinig contact heeft en die wel ontzettend lief zijn en niet achter en over iedereen praten. Dus met veel; plezier zou ik hen wat vaker willen bezoeken. Dit is moeilijk voor mijn vriend, of dit zal moeilijk worden, want neef en nicht zullen hem er op aanspreken van HEE MAN JE KOMT NOOIT MEER, NA ALLES WAT WE HEBBEN GEDAAN. Ze willen hem graag toe-eigenen... Maargoed als hij graag bij neef en nicht wilt zijn dan moet hij gaan en wel meteen, dan ga ik er geen 1% energie meer in steken, want ik wordt en blijf dan doodongelukkig....
Pffff, het geeft me hoofdpijn allemaal zeg. Nu lekker slapen!
Weltrusten jullie!
zaterdag 21 november 2009 om 12:58
Hier even een update:
de kogel is door de kerk, ik kap ermee. Eindelijk durf ik de stap te nemen. Elke keer was ik nog te zwak, te trouw, te lief, medelijden hier en daar. Maar hij heeft totaal geen medelijden met mij. Hij is alleen maar met zichzelf bezig. Er zijn zoveel dingen nog weer voorgevallen en ga ze niet eens allemaal meer opsommen.
Ik ga voor mijn eigen geluk. Ik wil ook weer eens gelukkig zijn. Wil mn leven weer oppakken, weer studeren, terug naar mn vrienden en familie.
Nu even een vraag waarover jullie misschien willen meedenken...
Ik heb hier een huurcontract met een opzegtermijn van 3 maanden. Als ik binnen het eerste jaar opzeg krijg betaal ik een schadevergoeding van 3 maanden huur (heb ik betaald als huurwaarborg). Als ik na het eerste jaar de huur opzeg hoef ik enkel de makelaarskosten te betalen. Heb dit toentertijd zo geregeld.
Ik zit per 1 feb 2009 in dit appartement. Als ik nu per 1 dec de huur opzeg dan heb ik een termijn van 3 maanden dus kan ik er in principe per 29/30 feb uit. Of kan ik pas per februari mijn huur opzeggen en dat dit dan ingaat per mei 2010.
Als ik nu in december de huur opzeg zit ik nog in het eerste jaar huren, maar het gaat er om dat ik op tijd ben vanwege de 3 maanden opzegtermijn. Laatste maand zal februari zijn.
Dus kan ik per 1 dec de huur opzeggen?n (houd dus in dat ik t/m eind febr hier woon)
de kogel is door de kerk, ik kap ermee. Eindelijk durf ik de stap te nemen. Elke keer was ik nog te zwak, te trouw, te lief, medelijden hier en daar. Maar hij heeft totaal geen medelijden met mij. Hij is alleen maar met zichzelf bezig. Er zijn zoveel dingen nog weer voorgevallen en ga ze niet eens allemaal meer opsommen.
Ik ga voor mijn eigen geluk. Ik wil ook weer eens gelukkig zijn. Wil mn leven weer oppakken, weer studeren, terug naar mn vrienden en familie.
Nu even een vraag waarover jullie misschien willen meedenken...
Ik heb hier een huurcontract met een opzegtermijn van 3 maanden. Als ik binnen het eerste jaar opzeg krijg betaal ik een schadevergoeding van 3 maanden huur (heb ik betaald als huurwaarborg). Als ik na het eerste jaar de huur opzeg hoef ik enkel de makelaarskosten te betalen. Heb dit toentertijd zo geregeld.
Ik zit per 1 feb 2009 in dit appartement. Als ik nu per 1 dec de huur opzeg dan heb ik een termijn van 3 maanden dus kan ik er in principe per 29/30 feb uit. Of kan ik pas per februari mijn huur opzeggen en dat dit dan ingaat per mei 2010.
Als ik nu in december de huur opzeg zit ik nog in het eerste jaar huren, maar het gaat er om dat ik op tijd ben vanwege de 3 maanden opzegtermijn. Laatste maand zal februari zijn.
Dus kan ik per 1 dec de huur opzeggen?n (houd dus in dat ik t/m eind febr hier woon)
zaterdag 21 november 2009 om 13:16
Pfff meid, die vraag over de huur daar kan ik je niet bij helpen. Alhoewel ik het lees alsof je dus die 3 maanden borg kwijt bent als je binnen het eerste jaar opzegt.
Wat ik wel wil zeggen is dat het ongelofelijk sterk van je vindt! Ik weet zeker dat je je dalijk zo vrij zult voelen en zo opgelucht! Heerlijk weer genieten met vriendinnen enzo... super!
Wat ik wel wil zeggen is dat het ongelofelijk sterk van je vindt! Ik weet zeker dat je je dalijk zo vrij zult voelen en zo opgelucht! Heerlijk weer genieten met vriendinnen enzo... super!
zaterdag 21 november 2009 om 20:03
zaterdag 21 november 2009 om 22:22
Ik zou me om dat geld van de huur even niet druk maken (het is kennelijk al een jaar geleden betaald dus ik vermoed dat je niet in de problemen komt om dat geld)
Kun je niet het beste teruggaan naar je ouders en vanaf daar op adem komen en je leven nieuw leven inblazen?
Heb wel respect voor je dat je een keuze hebt kunnen maken. Wens je het allerbeste toe!!
Kun je niet het beste teruggaan naar je ouders en vanaf daar op adem komen en je leven nieuw leven inblazen?
Heb wel respect voor je dat je een keuze hebt kunnen maken. Wens je het allerbeste toe!!
zondag 22 november 2009 om 02:54
Bedankt voor de reacties!
Wat betreft die huur probeer ik toch beetje goed te regelen. Het gaat om totaal zo'n 1850 euro en dat is me net even te waardevol. Hele gedoe heeft me al heel veel geld gekost en dan straks weer terug naar NL en weer studeren.. Dus als het even kan. Maar idd heb een opzegtermijn en als ik NU opzeg dan is dat nog in het eerste jaar ja, maar het gaat pas in voor over 3 maanden dus dat zal per maart zijn dus dan zou je zeggen dat het niet meer in het eerste jaar zit toch?
Eindelijk heb ik dus zelf de knoop durven doorhakken. Het is gewoon op. En ik maar medelijden hebben met hem en denken voor hem, maar ondertussen doet hij dat niet voor mij en zit ik hier ongelukkig te wezen., Hij is alleen bezig met eigen dingen en daar heb ik geen zin meer in. Heb zoveel voor hem gedaan, allemaal uit liefde en in de hoop dat het allemaal beter zou worden maar dat is niet het geval. Voor mij niet iig. Inderdaad soms moeilijk nu want we hebben ook onze mooie momenten, maar ik moet naar de toekomst kijken, wil ik zo oud worden? met hem op deze manier? met deze toekomstperspectieven? het antwoord is nee.
Wil het liefst niet naar mijn ouders toe al zou ik daar natuurlijk wel 100% welkom zijn. Wil het liefst opnieuw beginnen in de hoofdstad. Woonruimte vinden daar is moeilijk i know, maar heb aardig wat contacten dus ga het eerst wel proberen.
Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik weet nu dat ik naar mezelf moet luisteren en voor mezelf moet kiezen want pas dan zal ik ook gelukkig worden. Kan niet wachten weer die vrijheid te voelen!!!
Wat betreft die huur probeer ik toch beetje goed te regelen. Het gaat om totaal zo'n 1850 euro en dat is me net even te waardevol. Hele gedoe heeft me al heel veel geld gekost en dan straks weer terug naar NL en weer studeren.. Dus als het even kan. Maar idd heb een opzegtermijn en als ik NU opzeg dan is dat nog in het eerste jaar ja, maar het gaat pas in voor over 3 maanden dus dat zal per maart zijn dus dan zou je zeggen dat het niet meer in het eerste jaar zit toch?
Eindelijk heb ik dus zelf de knoop durven doorhakken. Het is gewoon op. En ik maar medelijden hebben met hem en denken voor hem, maar ondertussen doet hij dat niet voor mij en zit ik hier ongelukkig te wezen., Hij is alleen bezig met eigen dingen en daar heb ik geen zin meer in. Heb zoveel voor hem gedaan, allemaal uit liefde en in de hoop dat het allemaal beter zou worden maar dat is niet het geval. Voor mij niet iig. Inderdaad soms moeilijk nu want we hebben ook onze mooie momenten, maar ik moet naar de toekomst kijken, wil ik zo oud worden? met hem op deze manier? met deze toekomstperspectieven? het antwoord is nee.
Wil het liefst niet naar mijn ouders toe al zou ik daar natuurlijk wel 100% welkom zijn. Wil het liefst opnieuw beginnen in de hoofdstad. Woonruimte vinden daar is moeilijk i know, maar heb aardig wat contacten dus ga het eerst wel proberen.
Nogmaals bedankt voor de reacties. Ik weet nu dat ik naar mezelf moet luisteren en voor mezelf moet kiezen want pas dan zal ik ook gelukkig worden. Kan niet wachten weer die vrijheid te voelen!!!
zondag 22 november 2009 om 04:10
Heel goed hoor Chan dat je voor jezelf gaat! Jij bent belangrijker dan welke man dan ook! Ik had niet eerder in dit topic gereageerd maar ik had wel 't idee dat je ex zat te wachten op z'n vergunning totdat hij jou niet meer nodig heeft zo in de trant van: 'Ik zit het wel ff uit en dan ben ik weg!' Je bent hoe dan ook beter af zo!;-) Geniet van je bevrijding! 't zal niet zonder slag of stoot gaan maar het resultaat is waar je op moet focussen: gelukkig zijn! Veel sterkte!
dinsdag 24 november 2009 om 20:17
Dankje voor je reactie Nyssa!
ik weet heel goed waar ik het voor doe. Ik kan niet wachten eerlijk gezegd. Het heeft lang genoeg geduurd. Er zit gewoon niet meer in. Zo lang heb ik van alles voor hem gedaan, en ja echt uit liefde. Maar heb mezelf zo aan de kant geschoven en het interesseert meneer totaal niet hoe ik me voel en wat MIJN wensen zijn en wat ik graag zou willen doen. Voorheen beloofde hij me van alles maar nu... Ik ga er niet meer verdrietig om zijn, dit heb ik al zo vaak gedaan, zoooo vaak! en waarvoor? zijn we verder gekomen? Helemaal niks!!!! Mijn energie is op en eindelijk durf ik te zeggen: ik wil dit niet meer!! eindelijk!! ik durfde het niet, wilde er niet aan denken. Na zoveel moeite... maar uiteindelijk, ja, na zoveel moeite.
Ga mijn huurcontract opzeggen en deze week ook mijn werk. Zo gauw mogelijk terug en mn leven weer opbouwen!!! can't wait!!!!!
ik weet heel goed waar ik het voor doe. Ik kan niet wachten eerlijk gezegd. Het heeft lang genoeg geduurd. Er zit gewoon niet meer in. Zo lang heb ik van alles voor hem gedaan, en ja echt uit liefde. Maar heb mezelf zo aan de kant geschoven en het interesseert meneer totaal niet hoe ik me voel en wat MIJN wensen zijn en wat ik graag zou willen doen. Voorheen beloofde hij me van alles maar nu... Ik ga er niet meer verdrietig om zijn, dit heb ik al zo vaak gedaan, zoooo vaak! en waarvoor? zijn we verder gekomen? Helemaal niks!!!! Mijn energie is op en eindelijk durf ik te zeggen: ik wil dit niet meer!! eindelijk!! ik durfde het niet, wilde er niet aan denken. Na zoveel moeite... maar uiteindelijk, ja, na zoveel moeite.
Ga mijn huurcontract opzeggen en deze week ook mijn werk. Zo gauw mogelijk terug en mn leven weer opbouwen!!! can't wait!!!!!
