Mannen???

Hoi,



Ik moet even wat kwijt want ik kom er zelf niet meer uit...



Ik heb 5 jaar af en aan een relatie gehad met mijn buurman, een echte relatie werd het nooit omdat hij ''naar mijn idee'' ernstige bindingsangst heeft.

We bleven wel 5 jaar lang om elkaar heen draaien en er was verder ook nooit iemand anders van beide kanten.

Onlangs hebben we het nog 1 maal geprobeerd om een relatie aan te gaan maar dit kwam totaal niet uit de verf en binnen een maand was het weer over.

Nu ben ik wel zo ver dat ik echt verder wil met m'n leven en er helemaal klaar mee ben, het kost alleen maar tijd... maarja hij woont naast me.

We hebben allebei een koophuis dus verhuizen is nou niet meteen een optie.

We hebben ook geen ruzie, we zijn goed uit elkaar gegaan, al weet ik niet wat beter is misschien kun je maar beter flinke ruzie hebben wat het proces vergemakkelijkt.

Voor ons beide is het nu afgesloten en goed maar nog steeds heb ik het gevoel dat ik mij moet verantwoorden naar hem, dit ook omdat hij natuurlijk precies nog ziet waar ik mee bezig ben en wat ik doe...niet in huis dan maar als ik voorbij loop, wanneer ik thuis ben of niet enz...



Nou heb ik sinds korte tijd contact met een andere ex waarmee het al 10 jaar uit is, we blijven elkaar maar opzoeken en hebben nog steeds een enorm sterke band met elkaar.



In de tijd dat ik met hem ging was hij rond de 22 en nog lang zijn wilde haren niet kwijt, het was geen lieverdje zal ik maar zeggen.

Hij deed hele foute dingen en dat is waarom onze relatie toen ten einde is gekomen, wel missen we elkaar nog steeds enorm.

Nu 10 jaar later is hij heel anders, hij is het rechte pad gaan bewandelen heeft enorm veel diploma's gehaald want hij kan heel erg goed leren.

Hij heeft een goed leven en gaat met mij om zoals ik al jaren van een man verlang.

Hij stuurt cadeautjes, kent me door en door,weet altijd precies de goeie snaar te raken en we hebben altijd aan 1 woord genoeg.

Voor ons gevoel horen we gewoon bij elkaar, we hebben allebei in de tussen tijd niemand gevonden met wie we hetzelfde gevoel konden bereiken.



Maar nu vraag ik me dus af is dit verstandig? Zou een mens de dingen van vroeger kunnen vergeten? Kan iemand in 10 jaar echt zo veel veranderen? En daar komt ook nog bij dat ik nog steeds die verantwoording naar mn andere ex voel (buurman).

Met hem heb ik het natuurlijk ook over vroeger gehad en hij zou echt niet begrijppen wat ik nu weer bij hem zou doen...

Ik heb het 1 keer eerder geprobeerd en hij ging volledig flippen.

Nou weet ik dat het mijn leven is en mijn keuzes maar ben gewoon zo bang voor de confrontatie.

Ik voel me opgesloten in mn eigen huis en wil mn leven terug...



Wie heeft hier advies in?

Ik heb hem twee jaar niet gezien...

Sinds een tijdje spreek ik hem weer op msn en via de mail.



Ik weet dat als ik hem zie dat ik hem vaker wil zien....maar daar komt ook bij, en das misschien meer m'n eigen gevoel, dat het een soort van verboden vrucht is...mede door het verleden, toen waren veel mensen het er natuurlijk niet mee eens dat ik met hem omging en dat voelt voor mij nog steeds een beetje zo.

[quote]HansHier schreef op 13 oktober 2009 @ 10:30:

Heb dat Vlindergedichtje even gegoogled en dat licht echt overal op het internet. Dus voor iemand die 'zo goed leren kan' had hij zelf wel iets mogen bedenken.



( Hoed u voor mensen die gedichten sturen)



ik heb juist het idee als ze zelf gaan dichten en rijmen het echt té zoetsappig wordt...

Deze vond hij ook op internet en hij vond het een mooi gedichtje voor mij... lief toch?

...