Relaties
alle pijlers
Help mijn man is de weg kwijt...
woensdag 14 oktober 2009 om 18:02
woensdag 14 oktober 2009 om 18:18
We hebben al zo vaak gesprekken gehad.. Ik heb van alles geprobeerd om hem duidelijk te maken dat ik het niet meer trek.
een aantal voorbeelden toen gewoon "samen praten" niet meer werkte:
Ik heb een dagboek gekocht, flink al mijn woede en frustratie daarin geschreven en het op een plek gelegd waarvan ik wist dat hij erbij kon. Via een babyphone cam kon ik zien (op zijn uitslaap dagen) dat hij erin las.
Heeft even geholpen en daarna was het afgelopen.
Ik heb gedreigd met scheiden (heel fout, maar tja) hij heeft gehuild, geschreeuwd en vervolgens hebben we afgesproken om er samen aan te werken, heeft even geholpen daarna niet meer.
We hebben relatiehulp boeken gelezen samen, heeft niet geholpen.
Ik heb van het weekend nog voorgesteld om op relatietherapie te gaan, maar hij wilt liever zelf op therapie.
Na dit maanden geleden al te roepen en niets te ondernemen heb ik zelf maandag een therapeut gezocht voor hem en hij gaat deze vrijdag op afspraak. Hij verwacht een wonder, maar ik heb hem al duidelijk gemaakt dat het niet zo werkt. Je moet het ook zelf willen.
Ik wil niet scheiden voor mijn kinderen, dus een affaire lijkt mij het beste. Hoe kan hij mij daarvoor kwalijk nemen, ik heb hem al vaak genoeg ervoor gewaarschuwd.
Bedankt trouwens voor alle reacties tot nu toe.
een aantal voorbeelden toen gewoon "samen praten" niet meer werkte:
Ik heb een dagboek gekocht, flink al mijn woede en frustratie daarin geschreven en het op een plek gelegd waarvan ik wist dat hij erbij kon. Via een babyphone cam kon ik zien (op zijn uitslaap dagen) dat hij erin las.
Heeft even geholpen en daarna was het afgelopen.
Ik heb gedreigd met scheiden (heel fout, maar tja) hij heeft gehuild, geschreeuwd en vervolgens hebben we afgesproken om er samen aan te werken, heeft even geholpen daarna niet meer.
We hebben relatiehulp boeken gelezen samen, heeft niet geholpen.
Ik heb van het weekend nog voorgesteld om op relatietherapie te gaan, maar hij wilt liever zelf op therapie.
Na dit maanden geleden al te roepen en niets te ondernemen heb ik zelf maandag een therapeut gezocht voor hem en hij gaat deze vrijdag op afspraak. Hij verwacht een wonder, maar ik heb hem al duidelijk gemaakt dat het niet zo werkt. Je moet het ook zelf willen.
Ik wil niet scheiden voor mijn kinderen, dus een affaire lijkt mij het beste. Hoe kan hij mij daarvoor kwalijk nemen, ik heb hem al vaak genoeg ervoor gewaarschuwd.
Bedankt trouwens voor alle reacties tot nu toe.
woensdag 14 oktober 2009 om 18:23
quote:faya schreef op 14 oktober 2009 @ 18:18:
We hebben al zo vaak gesprekken gehad.. Ik heb van alles geprobeerd om hem duidelijk te maken dat ik het niet meer trek.
een aantal voorbeelden toen gewoon "samen praten" niet meer werkte:
Ik heb een dagboek gekocht, flink al mijn woede en frustratie daarin geschreven en het op een plek gelegd waarvan ik wist dat hij erbij kon. Via een babyphone cam kon ik zien (op zijn uitslaap dagen) dat hij erin las.
Heeft even geholpen en daarna was het afgelopen.
Ik heb gedreigd met scheiden (heel fout, maar tja) hij heeft gehuild, geschreeuwd en vervolgens hebben we afgesproken om er samen aan te werken, heeft even geholpen daarna niet meer.
We hebben relatiehulp boeken gelezen samen, heeft niet geholpen.
Ik heb van het weekend nog voorgesteld om op relatietherapie te gaan, maar hij wilt liever zelf op therapie.
Na dit maanden geleden al te roepen en niets te ondernemen heb ik zelf maandag een therapeut gezocht voor hem en hij gaat deze vrijdag op afspraak. Hij verwacht een wonder, maar ik heb hem al duidelijk gemaakt dat het niet zo werkt. Je moet het ook zelf willen.
Ik wil niet scheiden voor mijn kinderen, dus een affaire lijkt mij het beste. Hoe kan hij mij daarvoor kwalijk nemen, ik heb hem al vaak genoeg ervoor gewaarschuwd.
Bedankt trouwens voor alle reacties tot nu toe.
Wat ik nu ga schrijven bedoel ik echt niet kwaad. Maar ik word altijd zo moe van mensen die niet willen scheiden voor de kinderen. Kinderen merken heel goed aan de spanningen dat het tussen pa en ma niet goed zit. En raken hierdoor beschadigd in de meeste gevallen. En denk je dat de kids niet te lijden hebben onder een vader die depressief is en een moeder die het buitenshuis zoekt?
Als ik het zo lees is de koek aardig op bij jullie. Niet alleen HIJ moet willen, maar jij ook. Ik lees toch dat jij de hoop opgegeven hebt. Ik zou toch nog relatietherapie voorstellen en als dat niet werkt, alsnog scheiden. Laat de kinderen niet de dupe worden van een oververmoeide relatie.
Succes en veel sterkte.
We hebben al zo vaak gesprekken gehad.. Ik heb van alles geprobeerd om hem duidelijk te maken dat ik het niet meer trek.
een aantal voorbeelden toen gewoon "samen praten" niet meer werkte:
Ik heb een dagboek gekocht, flink al mijn woede en frustratie daarin geschreven en het op een plek gelegd waarvan ik wist dat hij erbij kon. Via een babyphone cam kon ik zien (op zijn uitslaap dagen) dat hij erin las.
Heeft even geholpen en daarna was het afgelopen.
Ik heb gedreigd met scheiden (heel fout, maar tja) hij heeft gehuild, geschreeuwd en vervolgens hebben we afgesproken om er samen aan te werken, heeft even geholpen daarna niet meer.
We hebben relatiehulp boeken gelezen samen, heeft niet geholpen.
Ik heb van het weekend nog voorgesteld om op relatietherapie te gaan, maar hij wilt liever zelf op therapie.
Na dit maanden geleden al te roepen en niets te ondernemen heb ik zelf maandag een therapeut gezocht voor hem en hij gaat deze vrijdag op afspraak. Hij verwacht een wonder, maar ik heb hem al duidelijk gemaakt dat het niet zo werkt. Je moet het ook zelf willen.
Ik wil niet scheiden voor mijn kinderen, dus een affaire lijkt mij het beste. Hoe kan hij mij daarvoor kwalijk nemen, ik heb hem al vaak genoeg ervoor gewaarschuwd.
Bedankt trouwens voor alle reacties tot nu toe.
Wat ik nu ga schrijven bedoel ik echt niet kwaad. Maar ik word altijd zo moe van mensen die niet willen scheiden voor de kinderen. Kinderen merken heel goed aan de spanningen dat het tussen pa en ma niet goed zit. En raken hierdoor beschadigd in de meeste gevallen. En denk je dat de kids niet te lijden hebben onder een vader die depressief is en een moeder die het buitenshuis zoekt?
Als ik het zo lees is de koek aardig op bij jullie. Niet alleen HIJ moet willen, maar jij ook. Ik lees toch dat jij de hoop opgegeven hebt. Ik zou toch nog relatietherapie voorstellen en als dat niet werkt, alsnog scheiden. Laat de kinderen niet de dupe worden van een oververmoeide relatie.
Succes en veel sterkte.
woensdag 14 oktober 2009 om 18:23
Ja ik herken het wel, en geloof me een affaire is niet de oplossing!
Summerman erg drukke baan, veel overwerken, weekeinden niet thuis. Ik een druk eigen bedrijf met veel deadlines en ook overwerk. Gelukkig toen nog geen kinderen overigens.
Ons sexleven ging van ooit erg goed via 'geen tijd' naar 'slecht'.
Om heel kort te zijn: mijn partner en ik voelden ons beiden door elkaar onbegrepen. Ik ging zeuren bij vrienden en familie, summerman zocht zijn heil elders en dacht ook de oplossing in een affaire te vinden. Na ontdekking daarvan erg nare donkere periode, uit elkaar gewest en ik ook een korte fling. (In seksueel opzicht was dat inderdaad voor mij eerlijk gezegd wel een goed opsteker, zeker na zijn affaire) maar toch van korte duur.
Uiteindelijk zijn we beiden met iemand gaan praten, we wilden elkaar niet kwijt en zijn inmiddels weer bij elkaar, gaan trouwen en over 2,5 maand wordt summini geboren.
Maar zoals sumemrman vorige week nog zei: wat waren we de weg kwijt en wat hebben we een hoop tijd verspeeld!
Summerman erg drukke baan, veel overwerken, weekeinden niet thuis. Ik een druk eigen bedrijf met veel deadlines en ook overwerk. Gelukkig toen nog geen kinderen overigens.
Ons sexleven ging van ooit erg goed via 'geen tijd' naar 'slecht'.
Om heel kort te zijn: mijn partner en ik voelden ons beiden door elkaar onbegrepen. Ik ging zeuren bij vrienden en familie, summerman zocht zijn heil elders en dacht ook de oplossing in een affaire te vinden. Na ontdekking daarvan erg nare donkere periode, uit elkaar gewest en ik ook een korte fling. (In seksueel opzicht was dat inderdaad voor mij eerlijk gezegd wel een goed opsteker, zeker na zijn affaire) maar toch van korte duur.
Uiteindelijk zijn we beiden met iemand gaan praten, we wilden elkaar niet kwijt en zijn inmiddels weer bij elkaar, gaan trouwen en over 2,5 maand wordt summini geboren.
Maar zoals sumemrman vorige week nog zei: wat waren we de weg kwijt en wat hebben we een hoop tijd verspeeld!
Computer says nooooo
woensdag 14 oktober 2009 om 18:26
Een affaire beginnen lost niets op. Waarschijnlijk loopt het dan wel op een scheiding uit.
Je hebt nu hulp voor je man geregeld, maar wat verwacht je ervan. Zou hij nu wel gaan en initiatief nemen??
Heb jij ook een vertrouwenspersoon aan wie jij je verhaal kwijt kunt en hoe gaan je kids met de spanning om?
Je hebt nu hulp voor je man geregeld, maar wat verwacht je ervan. Zou hij nu wel gaan en initiatief nemen??
Heb jij ook een vertrouwenspersoon aan wie jij je verhaal kwijt kunt en hoe gaan je kids met de spanning om?
woensdag 14 oktober 2009 om 18:27
Ow, en dat dagboek en babycam-gedoe lijkt me ook geen handige move. Ik durf zelfs te beweren dat dit het ook echt niet was en alleen maar negatief heeft gewerkt! Jouw man is depressief, dat is rot voor jou, maar hij kan er niets aan doen. dat met dat dagboek heeft waatschijnlijk alleen maar zijn onzekerheid versterkt en zijn eigenwaarde doen dalen, omdat het er zo zwart wit staat en hij er zo niet op kon reageren. Er kon geen gesprek over onstaan.
Geen wonder dat het niets uithaalde. volgens mij begrijpen jullie elkaar beiden voor geen meter.
Ik zou toch echt relatietherapie overwegen en anders nadenken om (tijdelijk) afstand van elkaar te nemen.
Geen wonder dat het niets uithaalde. volgens mij begrijpen jullie elkaar beiden voor geen meter.
Ik zou toch echt relatietherapie overwegen en anders nadenken om (tijdelijk) afstand van elkaar te nemen.
woensdag 14 oktober 2009 om 18:37
Van een affaire ga jij (en niemand niet!) niet gelukkiger worden..je krijgt er alleen een probleem bij..Wacht eerst af hoe het je man bij de therapeut vergaat,hij zal zich er wel 100% voor open moeten stellen,anders gaat het niet werken,natuurlijk.En idd misschien zelf ook apart van hem hulp zoeken al is het maar om je verhaal kwijt te kunnen en inzicht te krijgen.Als jullie er allebei voor gaan is er misschien nog hoop,als het niet al te lang geduurd heeft..Heel veel sterkte!
woensdag 14 oktober 2009 om 18:50
Ik heb mijn moeder waar ik mijn ei kwijt kan, maar die zegt ook "denk aan jezelf". "Jij bent er ook nog".
Voor de rest heb ik niemand vandaar dat ik hier mijn verhaal doe.
Wat ik verwacht van de therapeut? Ik weet het eigenlijk niet..
Ik durf niets te hopen, maar als ik dit dan toch moet doen hoop ik dat hij hulp krijgt en dat hij mij weer ziet staan...
Ik vind het jammer dat ik niet begrepen word en dat mijn acties zo bekritieseerd worden.. Ik wist het ook niet meer en dan doe je gekke dingen. Je probeert creatief te zijn en het op te lossen..
Voor de rest heb ik niemand vandaar dat ik hier mijn verhaal doe.
Wat ik verwacht van de therapeut? Ik weet het eigenlijk niet..
Ik durf niets te hopen, maar als ik dit dan toch moet doen hoop ik dat hij hulp krijgt en dat hij mij weer ziet staan...
Ik vind het jammer dat ik niet begrepen word en dat mijn acties zo bekritieseerd worden.. Ik wist het ook niet meer en dan doe je gekke dingen. Je probeert creatief te zijn en het op te lossen..
woensdag 14 oktober 2009 om 19:00
Jouw man werkt zich een slag in de rondte voor zijn gezin en jou, in deze onzekere tijden. Jij vindt dat je te weinig aandacht krijgt en overweegt een affaire. EN als je gaat scheiden wil je niet alleen met de kinderen "opgezadeld" worden??? Hij is dan vrij? Nee hij moet werken voor die allimentatie die hij dan mag betalen.
Hij heeft jou gesloopt? Hij is gesloopt.... door dat harde werken en thuis een sjacherijnige vrouw te vinden. Wat doe jij de hele dag eigenlijk?
Lees dit eens alsof je iemand anders bent... vind jij jezelf dan geen ontzettend ontevreden, verwend en verveeld kreng?
Ik denk dat jouw man beter verdient.
Ja jebent erzelf ook nog, maar dat kun je ook anders gaan invullen, door je man te steunen,....
Hij heeft jou gesloopt? Hij is gesloopt.... door dat harde werken en thuis een sjacherijnige vrouw te vinden. Wat doe jij de hele dag eigenlijk?
Lees dit eens alsof je iemand anders bent... vind jij jezelf dan geen ontzettend ontevreden, verwend en verveeld kreng?
Ik denk dat jouw man beter verdient.
Ja jebent erzelf ook nog, maar dat kun je ook anders gaan invullen, door je man te steunen,....
woensdag 14 oktober 2009 om 19:17
Ik ga nu even de amateurpsych uithangen.
Correct me if i'm wrong, maar jij hoopt dat hij je weer ziet staan. Denk je niet dat dit een wisselwerking is? Hij weet dondersgoed dat hij niet aan jouw verwachtingen voldoet en dat is voor een man een regelrechte turnoff. Dus hij neemt weer afstand van jou hierdoor, jij ziet dat als een afwijzing, etc.
Geen rare acties meer met een dagboek, beiden afzonderlijk én gezamelijk in therapie, maar alleen als jullie daar beiden achterstaan. Zo niet, accepteer dan de gevolgen van je keuzes (het is altijd al zo geweest zeg je en dan toch twee kindjes laten komen) en zie het niet dat jij met je kinderen opgezadeld zit, maar dat je met je gezin een nieuwe en gelukkigere start maken. Eénoudergezinnen zijn misschien niet alles(volgens jou dan, ik ken er genoeg die het wat zwaarder hebben maar wel rust in de tent, en dat is zo belangrijk voor je kids), maar wel beter dan dit. Believe me.
Vat dit niet op als hard. Ik probeer allesbehalve hard te zijn. Ik probeer je het alleen van de andere kant te laten zien.
Correct me if i'm wrong, maar jij hoopt dat hij je weer ziet staan. Denk je niet dat dit een wisselwerking is? Hij weet dondersgoed dat hij niet aan jouw verwachtingen voldoet en dat is voor een man een regelrechte turnoff. Dus hij neemt weer afstand van jou hierdoor, jij ziet dat als een afwijzing, etc.
Geen rare acties meer met een dagboek, beiden afzonderlijk én gezamelijk in therapie, maar alleen als jullie daar beiden achterstaan. Zo niet, accepteer dan de gevolgen van je keuzes (het is altijd al zo geweest zeg je en dan toch twee kindjes laten komen) en zie het niet dat jij met je kinderen opgezadeld zit, maar dat je met je gezin een nieuwe en gelukkigere start maken. Eénoudergezinnen zijn misschien niet alles(volgens jou dan, ik ken er genoeg die het wat zwaarder hebben maar wel rust in de tent, en dat is zo belangrijk voor je kids), maar wel beter dan dit. Believe me.
Vat dit niet op als hard. Ik probeer allesbehalve hard te zijn. Ik probeer je het alleen van de andere kant te laten zien.
woensdag 14 oktober 2009 om 19:22
Als je het gevoel hebt dat je alles hebt geprobeerd, maar de koek is echt op en jullie zijn nu slechts broer/zus en je wilt toch niet scheiden om je kinderen een vader en moeder in 1 huis te geven, dan zou je inderdaad een minaar kunnen overwegen.
Ik vind dan echter wel dat je dit open met je man moet bespreken, want een affaire achter zijn rug om heeft iets achterbaks, maar als hij je dit niet meer kan geven maar wel instemt met deze regeling, dan zou dit een oplossing kunnen zijn. Jij voelt je weer gezien en aantrekkelijk, je man heeft een thuisbasis en een vrolijke vrouw en je kinderen leven niet meer onder hoogspanning.
Het zou niet mijn oplossing zijn, want ik vind het risico op complicaties te groot (verliefdheid op je minnaar, jaloezie van je man, enz.) en ik zou dus eerder relatietherapie doen en gaan scheiden als dit niet blijkt te werken, maar het is een alternatief dat wellicht voor jullie wel zou kunnen werken.
Ik vind dan echter wel dat je dit open met je man moet bespreken, want een affaire achter zijn rug om heeft iets achterbaks, maar als hij je dit niet meer kan geven maar wel instemt met deze regeling, dan zou dit een oplossing kunnen zijn. Jij voelt je weer gezien en aantrekkelijk, je man heeft een thuisbasis en een vrolijke vrouw en je kinderen leven niet meer onder hoogspanning.
Het zou niet mijn oplossing zijn, want ik vind het risico op complicaties te groot (verliefdheid op je minnaar, jaloezie van je man, enz.) en ik zou dus eerder relatietherapie doen en gaan scheiden als dit niet blijkt te werken, maar het is een alternatief dat wellicht voor jullie wel zou kunnen werken.
