Werk & Studie
alle pijlers
Werken om te leven of leven om te werken?
donderdag 15 oktober 2009 om 14:47
Naar aanleiding van een reactie op een 'waarom wil je geen kinderen'-topic, en omdat ik een keer moet gaan beslissen wat ik met mijn studie wil, ben ik benieuwd. In dat topic gaf iemand aan dat zij en partner te druk waren met het werk, dus dat ze geen kinderen wilden.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
donderdag 15 oktober 2009 om 19:23
En dat is iets wat mensen niet moeten vergeten .
Bedrijven zeuren dat werknemers niet meer zo loyaal zijn. Draai het eens om. Reorganisaties zijn aan de orde van de dag, en of je dan 70 uur per week gewerkt hebt voor een salaris van 40 uur, dat maakt dan niet meer uit. Weg mag je.
Sorry, ik wil niet verbitterd klinken. Maar bovenstaande was een keiharde leerschool voor mij.
Bedrijven zeuren dat werknemers niet meer zo loyaal zijn. Draai het eens om. Reorganisaties zijn aan de orde van de dag, en of je dan 70 uur per week gewerkt hebt voor een salaris van 40 uur, dat maakt dan niet meer uit. Weg mag je.
Sorry, ik wil niet verbitterd klinken. Maar bovenstaande was een keiharde leerschool voor mij.
donderdag 15 oktober 2009 om 19:24
Over ruim een maand sta ook ik op de arbeidsmarkt. Ik heb het eindeloos uitgesteld met extra masters en stages... maar nu is het zover. En ook ik vraag me inmiddels regelmatig af wat ik nu eigenlijk zoek in een baan en ook werk-privé verhouding is een belangrijk item geworden.
In de 'branche' waar ik (waarschijnlijk) in terecht kom is het geen uitzondering om van 9 tot 21u op kantoor te zijn. Het hangt af van het soort 'kantoor' natuurlijk en het verschilt ook per periode, maar toch is het een gegeven dat regelmatig door mijn hoofd spookt.
In mijn verschillende stages heb ik gezien dat werken bij tijd en wijlen vreselijk saai kan zijn en kreeg ik ook het idee dat veel mensen elkaar voor de gek houden met hoe druk ze het wel niet hebben en het allemaal eigenlijk veel efficienter kon. (herkenbaar AlettaJacobs)
Ik weet inmiddels dat ik vooral werksfeer en uitdaging belangrijk vind. Aangezien ik veel uren op mijn werk zal doorbrengen wil ik me graag prettig voelen in mijn baan. En dan werk ik uiteindelijk liever 40 a 50 uur per week met veel plezier, dan 60+ met veel geld. Ik denk dat ik dus snap wat je bedoeld, TO.
Maar ik maak nu geen keuze voor de rest van mijn leven. Ik ga uiteraard goed nadenken over wat ik wil, maar ik ga er op een gegeven moment ook maar gewoon induiken. Als het niks is, dan heb ik dat ook weer geleerd
Succes met nadenken en 2 jaar is nog best een poos hoor... hoewel soms sneller gaat dan je lief is.
In de 'branche' waar ik (waarschijnlijk) in terecht kom is het geen uitzondering om van 9 tot 21u op kantoor te zijn. Het hangt af van het soort 'kantoor' natuurlijk en het verschilt ook per periode, maar toch is het een gegeven dat regelmatig door mijn hoofd spookt.
In mijn verschillende stages heb ik gezien dat werken bij tijd en wijlen vreselijk saai kan zijn en kreeg ik ook het idee dat veel mensen elkaar voor de gek houden met hoe druk ze het wel niet hebben en het allemaal eigenlijk veel efficienter kon. (herkenbaar AlettaJacobs)
Ik weet inmiddels dat ik vooral werksfeer en uitdaging belangrijk vind. Aangezien ik veel uren op mijn werk zal doorbrengen wil ik me graag prettig voelen in mijn baan. En dan werk ik uiteindelijk liever 40 a 50 uur per week met veel plezier, dan 60+ met veel geld. Ik denk dat ik dus snap wat je bedoeld, TO.
Maar ik maak nu geen keuze voor de rest van mijn leven. Ik ga uiteraard goed nadenken over wat ik wil, maar ik ga er op een gegeven moment ook maar gewoon induiken. Als het niks is, dan heb ik dat ook weer geleerd
Succes met nadenken en 2 jaar is nog best een poos hoor... hoewel soms sneller gaat dan je lief is.
donderdag 15 oktober 2009 om 20:12
donderdag 15 oktober 2009 om 21:10
quote:kathykatinka schreef op 15 oktober 2009 @ 19:24:
In mijn verschillende stages heb ik gezien dat werken bij tijd en wijlen vreselijk saai kan zijn en kreeg ik ook het idee dat veel mensen elkaar voor de gek houden met hoe druk ze het wel niet hebben en het allemaal eigenlijk veel efficienter kon. (herkenbaar AlettaJacobs)
Ik weet inmiddels dat ik vooral werksfeer en uitdaging belangrijk vind.
Maar ik maak nu geen keuze voor de rest van mijn leven. Als het niks is, dan heb ik dat ook weer geleerd
Ik heb even een paar dingen uit je post gehaald. Dat saaie, dat herken ik absoluut niet in mijn eigen werk. Wel gehad in andere banen. Vreselijk is dat idd. Maar wat ik dus wil zeggen> er is meer in het leven dan een saaie baan. dont worry.
En dat laatste wat je zegt is ook waar. De keus die je straks maakt, is niet gelijk een keuze voor het leven. Je doet iets een tijdje, het bevalt niet, dan ga je weer verder. Zo scherp je je werk-eisen elke keer aan, totdat je, hopelijk voor je 65ste eindelijk precies weet wat je wilt.
Ik ken genoeg mensen die helemaal niet doen waar ze eigenlijk voor gestudeerd hebben. Mensen die na zoveel jaar overstappen naar totaal iets anders.
Zolang je niet 10 jaar de opleiding tot hersenchirurg hebt gevolgd, is dat ook geen enkel probleem.
In mijn verschillende stages heb ik gezien dat werken bij tijd en wijlen vreselijk saai kan zijn en kreeg ik ook het idee dat veel mensen elkaar voor de gek houden met hoe druk ze het wel niet hebben en het allemaal eigenlijk veel efficienter kon. (herkenbaar AlettaJacobs)
Ik weet inmiddels dat ik vooral werksfeer en uitdaging belangrijk vind.
Maar ik maak nu geen keuze voor de rest van mijn leven. Als het niks is, dan heb ik dat ook weer geleerd
Ik heb even een paar dingen uit je post gehaald. Dat saaie, dat herken ik absoluut niet in mijn eigen werk. Wel gehad in andere banen. Vreselijk is dat idd. Maar wat ik dus wil zeggen> er is meer in het leven dan een saaie baan. dont worry.
En dat laatste wat je zegt is ook waar. De keus die je straks maakt, is niet gelijk een keuze voor het leven. Je doet iets een tijdje, het bevalt niet, dan ga je weer verder. Zo scherp je je werk-eisen elke keer aan, totdat je, hopelijk voor je 65ste eindelijk precies weet wat je wilt.
Ik ken genoeg mensen die helemaal niet doen waar ze eigenlijk voor gestudeerd hebben. Mensen die na zoveel jaar overstappen naar totaal iets anders.
Zolang je niet 10 jaar de opleiding tot hersenchirurg hebt gevolgd, is dat ook geen enkel probleem.
donderdag 15 oktober 2009 om 21:10
quote:kathykatinka schreef op 15 oktober 2009 @ 19:24:
In mijn verschillende stages heb ik gezien dat werken bij tijd en wijlen vreselijk saai kan zijn en kreeg ik ook het idee dat veel mensen elkaar voor de gek houden met hoe druk ze het wel niet hebben en het allemaal eigenlijk veel efficienter kon. (herkenbaar AlettaJacobs)
Ik weet inmiddels dat ik vooral werksfeer en uitdaging belangrijk vind.
Maar ik maak nu geen keuze voor de rest van mijn leven. Als het niks is, dan heb ik dat ook weer geleerd
Ik heb even een paar dingen uit je post gehaald. Dat saaie, dat herken ik absoluut niet in mijn eigen werk. Wel gehad in andere banen. Vreselijk is dat idd. Maar wat ik dus wil zeggen> er is meer in het leven dan een saaie baan. dont worry.
En dat laatste wat je zegt is ook waar. De keus die je straks maakt, is niet gelijk een keuze voor het leven. Je doet iets een tijdje, het bevalt niet, dan ga je weer verder. Zo scherp je je werk-eisen elke keer aan, totdat je, hopelijk voor je 65ste eindelijk precies weet wat je wilt.
Ik ken genoeg mensen die helemaal niet doen waar ze eigenlijk voor gestudeerd hebben. Mensen die na zoveel jaar overstappen naar totaal iets anders.
Zolang je niet 10 jaar de opleiding tot hersenchirurg hebt gevolgd, is dat ook geen enkel probleem.
In mijn verschillende stages heb ik gezien dat werken bij tijd en wijlen vreselijk saai kan zijn en kreeg ik ook het idee dat veel mensen elkaar voor de gek houden met hoe druk ze het wel niet hebben en het allemaal eigenlijk veel efficienter kon. (herkenbaar AlettaJacobs)
Ik weet inmiddels dat ik vooral werksfeer en uitdaging belangrijk vind.
Maar ik maak nu geen keuze voor de rest van mijn leven. Als het niks is, dan heb ik dat ook weer geleerd
Ik heb even een paar dingen uit je post gehaald. Dat saaie, dat herken ik absoluut niet in mijn eigen werk. Wel gehad in andere banen. Vreselijk is dat idd. Maar wat ik dus wil zeggen> er is meer in het leven dan een saaie baan. dont worry.
En dat laatste wat je zegt is ook waar. De keus die je straks maakt, is niet gelijk een keuze voor het leven. Je doet iets een tijdje, het bevalt niet, dan ga je weer verder. Zo scherp je je werk-eisen elke keer aan, totdat je, hopelijk voor je 65ste eindelijk precies weet wat je wilt.
Ik ken genoeg mensen die helemaal niet doen waar ze eigenlijk voor gestudeerd hebben. Mensen die na zoveel jaar overstappen naar totaal iets anders.
Zolang je niet 10 jaar de opleiding tot hersenchirurg hebt gevolgd, is dat ook geen enkel probleem.
donderdag 15 oktober 2009 om 21:30
Nog iets wat voor mij voorop staat is dat mijn woonomgeving altijd prioriteit heeft boven werk. In mijn omgeving zijn weinig grafische bedrijven dus eigenlijk heb ik mazzel dat ik 'n plekje heb kunnen vinden, laat staan dat ik eisen zou stellen aan het soort bedrijf. No way dat ik zou verhuizen naar bijv. de randstad omdat daar meer banen zijn. Kwaliteit van leven vind ik in 'n omgeving met veel natuur om me heen, niet in 'n uitpuilende drukke stedelijke omgeving waar je voor het geld waarvan ik nu vrijstaand in 't bos woon amper 'n flatje in 'n achterstandsbuurt kunt kopen.
vrijdag 16 oktober 2009 om 14:49
quote:Nijntje schreef op 15 oktober 2009 @ 18:54:
[...]
Voor mij geldt dat als ik niet werk (dat is in periodes voorgekomen), ik bijna niks doe. Zodra ik weer werk, ben ik veel actiever. Dan vind ik ineens tijd genoeg om er nog van alles bij te doen. Gewoon plannen. Gek he? Nee, dit blijkt voor heel veel mensen zo te werken.
Ik vind je aannames hierboven dus nogal aanmatigend. Met je *moeke* en *oh oh oh wat is het toch druk met de kinderen*
Hmmmm. De frustratie spat er wel een beetje af, nu ik het zo terug lees. Maar ik zit op een kleine vereniging en als er iets geregeld moet worden, wordt dat altijd door dezelfde mensen gedaan, en dat zijn nooit de mensen zonder baan die er tijd voor hebben, maar juist degenen die fulltime werken.
Ik vind het wel leuk dat je het blijkbaar toch van jezelf herkent. Maar ik zal je geen moeke noemen hoor.
[...]
Voor mij geldt dat als ik niet werk (dat is in periodes voorgekomen), ik bijna niks doe. Zodra ik weer werk, ben ik veel actiever. Dan vind ik ineens tijd genoeg om er nog van alles bij te doen. Gewoon plannen. Gek he? Nee, dit blijkt voor heel veel mensen zo te werken.
Ik vind je aannames hierboven dus nogal aanmatigend. Met je *moeke* en *oh oh oh wat is het toch druk met de kinderen*
Hmmmm. De frustratie spat er wel een beetje af, nu ik het zo terug lees. Maar ik zit op een kleine vereniging en als er iets geregeld moet worden, wordt dat altijd door dezelfde mensen gedaan, en dat zijn nooit de mensen zonder baan die er tijd voor hebben, maar juist degenen die fulltime werken.
Ik vind het wel leuk dat je het blijkbaar toch van jezelf herkent. Maar ik zal je geen moeke noemen hoor.
zaterdag 17 oktober 2009 om 17:27
quote:Katherina schreef op 16 oktober 2009 @ 14:49:
[...]
Hmmmm. De frustratie spat er wel een beetje af, nu ik het zo terug lees. Maar ik zit op een kleine vereniging en als er iets geregeld moet worden, wordt dat altijd door dezelfde mensen gedaan, en dat zijn nooit de mensen zonder baan die er tijd voor hebben, maar juist degenen die fulltime werken.
Ik vind het wel leuk dat je het blijkbaar toch van jezelf herkent. Maar ik zal je geen moeke noemen hoor.
Dat verbaast me niks wat je daar schetst. Zie mijn post.
Fijn dat je me geen moeke noemt. Dat scheelt jou weer voortandjes. *grijns*
[...]
Hmmmm. De frustratie spat er wel een beetje af, nu ik het zo terug lees. Maar ik zit op een kleine vereniging en als er iets geregeld moet worden, wordt dat altijd door dezelfde mensen gedaan, en dat zijn nooit de mensen zonder baan die er tijd voor hebben, maar juist degenen die fulltime werken.
Ik vind het wel leuk dat je het blijkbaar toch van jezelf herkent. Maar ik zal je geen moeke noemen hoor.
Dat verbaast me niks wat je daar schetst. Zie mijn post.
Fijn dat je me geen moeke noemt. Dat scheelt jou weer voortandjes. *grijns*
zaterdag 17 oktober 2009 om 19:24
quote:Lonkaa schreef op 15 oktober 2009 @ 14:47:
Naar aanleiding van een reactie op een 'waarom wil je geen kinderen'-topic, en omdat ik een keer moet gaan beslissen wat ik met mijn studie wil, ben ik benieuwd. In dat topic gaf iemand aan dat zij en partner te druk waren met het werk, dus dat ze geen kinderen wilden.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien ben ik enorme mosterd, maar dit gevoel had ik ook altijd toen ik studeerde. Tot ik ging werken en ik mijn werk zo ongelooflijk leuk bleek te vinden! Dus nu doe ik wat ik nooit verwacht had: blijk met gemak 60u/wk te werken en zit bijv. nu tussen het forummen (jaja, zaterdag avond) nog even iets te doen voor m'n werk. Ik ben trouwens wel van het 'work hard, play hard' dus ik heb er ook nog een leuk leven naast. Volgens mij zou ik dit trouwens niet volhouden als het puur om het geld zou gaan. Ik verdien niet slecht, maar zeker ook geen bakken met geld dus ik moet het echt van het leuke werk en de uitdaging ( :puke: ) hebben.
Wat ik bedoel te schrijven: zeg nooit nooit. Wie weet bevalt het je zo goed dat je een paar jaar zwaar aan de bak gaat en wie weet bevalt dit leven mij over een paar jaar niet meer en zit ik dan 3 dagen in de week thuis met een kind
Naar aanleiding van een reactie op een 'waarom wil je geen kinderen'-topic, en omdat ik een keer moet gaan beslissen wat ik met mijn studie wil, ben ik benieuwd. In dat topic gaf iemand aan dat zij en partner te druk waren met het werk, dus dat ze geen kinderen wilden.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien ben ik enorme mosterd, maar dit gevoel had ik ook altijd toen ik studeerde. Tot ik ging werken en ik mijn werk zo ongelooflijk leuk bleek te vinden! Dus nu doe ik wat ik nooit verwacht had: blijk met gemak 60u/wk te werken en zit bijv. nu tussen het forummen (jaja, zaterdag avond) nog even iets te doen voor m'n werk. Ik ben trouwens wel van het 'work hard, play hard' dus ik heb er ook nog een leuk leven naast. Volgens mij zou ik dit trouwens niet volhouden als het puur om het geld zou gaan. Ik verdien niet slecht, maar zeker ook geen bakken met geld dus ik moet het echt van het leuke werk en de uitdaging ( :puke: ) hebben.
Wat ik bedoel te schrijven: zeg nooit nooit. Wie weet bevalt het je zo goed dat je een paar jaar zwaar aan de bak gaat en wie weet bevalt dit leven mij over een paar jaar niet meer en zit ik dan 3 dagen in de week thuis met een kind
Dat zeg ik....
zaterdag 17 oktober 2009 om 20:31
quote:Zwieber schreef op 15 oktober 2009 @ 19:03:
Bakken met geld & onderzoek:
Iemand een linkje met de vacature?
Ik werk op een lab. Regelmatig dat ik in het weekend terugga*, ik moet echt opletten dat ik me niet meer mee laat slepen dan gezond is. Maar het werk is super en enorm interessant. En sociale contacten heb ik ook echt wel hoor. Sowieso heerst er een erg leuke sfeer en gaan veel collega's buiten werktijd met elkaar om. Verder sport ik, zit in verschillende commissies en zie vrienden.
(Hoewel ik wel bereid ben om ver weg te verhuizen voor m'n werk, dat dan weer wel.)
*geschreven vanuit lab
Bakken met geld & onderzoek:
Iemand een linkje met de vacature?
Ik werk op een lab. Regelmatig dat ik in het weekend terugga*, ik moet echt opletten dat ik me niet meer mee laat slepen dan gezond is. Maar het werk is super en enorm interessant. En sociale contacten heb ik ook echt wel hoor. Sowieso heerst er een erg leuke sfeer en gaan veel collega's buiten werktijd met elkaar om. Verder sport ik, zit in verschillende commissies en zie vrienden.
(Hoewel ik wel bereid ben om ver weg te verhuizen voor m'n werk, dat dan weer wel.)
*geschreven vanuit lab
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
zondag 18 oktober 2009 om 00:05
maandag 19 oktober 2009 om 14:41
Ik dat het bij mij net als bij velen is: een beetje van beiden.
In principe werk ik om een inkomen te hebben om (lekker) te kunnen leven. Maar ik heb gelukkig een baan die ik erg leuk vind, dus dat is niet een straf. Het wordt in de functie van je verwacht dat je flexibel bent, maar dat is maar net hoe je het invult. Ik ben wel eens te flexibel, waardoor ik veel overwerk (niet allemaal onbetaald hoor, ik neem een gedeelte ook weer op aan vrije dagen. Maar niet alles). Ik voel me erg verantwoordelijk voor mijn werk en ben vrij loyaal naar mijn werkgever (hoewel ik daarmee in het verleden ook al een flink op mijn bek gegaan ben). Daardoor lever ik wel eens meer van mijn vrije tijd in dat ik eigenlijk zou willen.
Toch heb ik momenteel wel het gevoel dat ik leef om te werken. Omdat ik buiten het werk om mijn huis aan de kant probeer te krijgen en naast de dingen als verjaardagen en familiebezoek geen energie heb voor andere dingen. Ik doe dus niets aan hobby's ofzo.
Minder werken is wel haalbaar, maar we willen juist nu nog even flink wat sparen, zodat we straks lagere lasten hebben. Dus op zich wel een bewuste keuze.
We hebben best een kinderwens, maar stellen dat bewust uit, om het werk. Ik kan hooguit een halve middag minder werken (werk nu 4x9) want minder mag niet in mijn functie. Manlief zal dan minder gaan werken, maar een kindje zal dan ook een hoop van mijn energie opslokken en die heb ik gewoon echt niet.
Mocht ik de loterij winnen (ach ja, een beetje illusie mag je wel houden toch?). Dan zal ik zeker niet stoppen met werken. Want ik moet er niet aan denken hele dagen thuis te zijn. Daarvoor vind ik mijn werk veel te leuk. Maar ik zal wel 4 ur minder gaan werken en eerst denk ik wel even een paar maanden vrijaf nemen om te kijken of daarmee mijn extreme vermoeidheid wat minder wordt.
In principe werk ik om een inkomen te hebben om (lekker) te kunnen leven. Maar ik heb gelukkig een baan die ik erg leuk vind, dus dat is niet een straf. Het wordt in de functie van je verwacht dat je flexibel bent, maar dat is maar net hoe je het invult. Ik ben wel eens te flexibel, waardoor ik veel overwerk (niet allemaal onbetaald hoor, ik neem een gedeelte ook weer op aan vrije dagen. Maar niet alles). Ik voel me erg verantwoordelijk voor mijn werk en ben vrij loyaal naar mijn werkgever (hoewel ik daarmee in het verleden ook al een flink op mijn bek gegaan ben). Daardoor lever ik wel eens meer van mijn vrije tijd in dat ik eigenlijk zou willen.
Toch heb ik momenteel wel het gevoel dat ik leef om te werken. Omdat ik buiten het werk om mijn huis aan de kant probeer te krijgen en naast de dingen als verjaardagen en familiebezoek geen energie heb voor andere dingen. Ik doe dus niets aan hobby's ofzo.
Minder werken is wel haalbaar, maar we willen juist nu nog even flink wat sparen, zodat we straks lagere lasten hebben. Dus op zich wel een bewuste keuze.
We hebben best een kinderwens, maar stellen dat bewust uit, om het werk. Ik kan hooguit een halve middag minder werken (werk nu 4x9) want minder mag niet in mijn functie. Manlief zal dan minder gaan werken, maar een kindje zal dan ook een hoop van mijn energie opslokken en die heb ik gewoon echt niet.
Mocht ik de loterij winnen (ach ja, een beetje illusie mag je wel houden toch?). Dan zal ik zeker niet stoppen met werken. Want ik moet er niet aan denken hele dagen thuis te zijn. Daarvoor vind ik mijn werk veel te leuk. Maar ik zal wel 4 ur minder gaan werken en eerst denk ik wel even een paar maanden vrijaf nemen om te kijken of daarmee mijn extreme vermoeidheid wat minder wordt.
