Werk & Studie
alle pijlers
Werken om te leven of leven om te werken?
donderdag 15 oktober 2009 om 14:47
Naar aanleiding van een reactie op een 'waarom wil je geen kinderen'-topic, en omdat ik een keer moet gaan beslissen wat ik met mijn studie wil, ben ik benieuwd. In dat topic gaf iemand aan dat zij en partner te druk waren met het werk, dus dat ze geen kinderen wilden.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:30
Tja, volgens mij hangt dat van ervan af hoe leuk je je werk vindt.
Ik werk behoorlijk wat uren, volg een WO-studie erbij, moet sociale contacten zeer goed plannen, soms leuke dingen laten i.v.m werk of studie. Maar ik vind mijn werk ontzettend leuk, heb leuke collega's, kom op interessante plaatsen. Dus ik zie het niet als straf en zou absoluut niet willen ruilen met vrienden die een 9-5 baan hebben maar een standaardbaan hebben.
Dus misschien je prioriteit leggen bij het zoeken van een LEUKE baan, dan zijn die 40(+) uur ook geen straf!
Ik werk behoorlijk wat uren, volg een WO-studie erbij, moet sociale contacten zeer goed plannen, soms leuke dingen laten i.v.m werk of studie. Maar ik vind mijn werk ontzettend leuk, heb leuke collega's, kom op interessante plaatsen. Dus ik zie het niet als straf en zou absoluut niet willen ruilen met vrienden die een 9-5 baan hebben maar een standaardbaan hebben.
Dus misschien je prioriteit leggen bij het zoeken van een LEUKE baan, dan zijn die 40(+) uur ook geen straf!
Ik wil ook een motto
donderdag 15 oktober 2009 om 15:35
Ik vind het zo raar dat sommige mensen werken en leven als 2 verschillende dingen zien. Je hebt 1 leven en dat leven doe je dingen die je leuk vind en dingen die je minder leuk vind. Werken kost mij iedere week zo'n 40 uur en de ene keer is het leuker dan de andere keer, maar als ik aan het werk ben, leef ik ook hoor. Mijn leven begint niet als ik de deur van mijn werk dichttrek. Als ik vrij ben, spreek ik mijn klanten wel eens, en als ik aan het werk ben heb ik vaak zulke leuke contacten dat het niet als werken aanvoelt.
Uiteindelijk werk ik om mijn privéleven te bekostigen, maar ik ben wel heeel blij dat mijn werk ook heel leuk is. Als ik een miljoen zou winnen, bleef ik dit erbij doen voor de hobby!
Overigens, mijn vriend werkt ook 40 uur, en we hebben een kind, we gaan op vakantie, doen leuke dingen met z'n drieen, ik wil maar aangeven dat het één het ander niet uitsluit.
Uiteindelijk werk ik om mijn privéleven te bekostigen, maar ik ben wel heeel blij dat mijn werk ook heel leuk is. Als ik een miljoen zou winnen, bleef ik dit erbij doen voor de hobby!
Overigens, mijn vriend werkt ook 40 uur, en we hebben een kind, we gaan op vakantie, doen leuke dingen met z'n drieen, ik wil maar aangeven dat het één het ander niet uitsluit.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:42
Sinds een jaar werk ik fulltime. Daarvoor, de jaren ná mijn studie, had ik altijd parttime banen en ik moet zeggen dat ik dat wel mis. Ik vind dat ik nu te weinig tijd heb voor mijn sociale leven en zou ook nog niet weten hoe ik het moet combineren met kinderen.
Tegelijkertijd (en dat maakt het voor mij inmiddels een ingewikkeld dilemma!) heb ik voor het eerst van mijn leven een baan waarvan ik denk 'Wow! Hier heb ik het er ook wel voor over om mijn sociale leven (tijdelijk) op een lager pitje te zetten'.
Voor mij is werk vreselijk belangrijk, in de zin dat ik leuke collega's nodig heb en 's avonds thuis moet komen met het gevoel dat ik iets nuttigs heb gedaan, een bijdrage aan de samenleving heb geleverd en het liefst ook nog iets geleerd. Werk hoeft geen doorgevoerde hobby te zijn, liever niet zelfs, want als hobbies doe ik dingen die ik niet leuk meer zou vinden als ik ze 40 uur per week 'moest' doen.
Tegelijkertijd (en dat maakt het voor mij inmiddels een ingewikkeld dilemma!) heb ik voor het eerst van mijn leven een baan waarvan ik denk 'Wow! Hier heb ik het er ook wel voor over om mijn sociale leven (tijdelijk) op een lager pitje te zetten'.
Voor mij is werk vreselijk belangrijk, in de zin dat ik leuke collega's nodig heb en 's avonds thuis moet komen met het gevoel dat ik iets nuttigs heb gedaan, een bijdrage aan de samenleving heb geleverd en het liefst ook nog iets geleerd. Werk hoeft geen doorgevoerde hobby te zijn, liever niet zelfs, want als hobbies doe ik dingen die ik niet leuk meer zou vinden als ik ze 40 uur per week 'moest' doen.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:46
Inderdaad Katherina.
TO, je hebt nog twee jaar de tijd. Oriënteer je eerst eens wat beter op de eventuele beroepen die je kunt gaan uitoefenen, want ook ik had een brede studie, maar waar ik 2 jaar eerder overal aan de bak had gekund was het met een diploma op zak hele andere koek. Ik heb tweeënhalf jaar gezocht naar een baan (en ondertussen brood op de plank door in de horeca te gaan werken) en kon toen uteindelijk ergens binnenkomen (vage raakvlakken met studie, maar ik ben academisch geschoold en dat vond mijn baas een kans, hoera) waar ik onder aan de ladder ben begonnen. Dan heb je weinig te eisen hoor. Ik ben voor een habbekrats 40 uur gaan werken, met tijdelijke contracten. Nu ben ik 3 jaar verder, heb er een opleiding naast gedaan, heb nu een vast contract en verdien nu eindelijk enigzins marktconform.
Ik dacht ook altijd; ik wil niet alleen maar werken, ik wil ook leven. Maar als je vers van school komt, heb je echt weinig te eisen. Een werkgever zit echt niet te wachten op een 24-jarige die direct aangeeft minder te willen werken. Wat voor indruk laat je dan achter? Voor jou 10 anderen waarschijnlijk.
En zoals Katherina al zegt; het een sluit het ander niet uit. Partner en ik werken beiden 40(+) per week en hebben een rijk sociaal leven. Wij werken om te leven, maar dat kan ook 40 uur per week hoor.
TO, je hebt nog twee jaar de tijd. Oriënteer je eerst eens wat beter op de eventuele beroepen die je kunt gaan uitoefenen, want ook ik had een brede studie, maar waar ik 2 jaar eerder overal aan de bak had gekund was het met een diploma op zak hele andere koek. Ik heb tweeënhalf jaar gezocht naar een baan (en ondertussen brood op de plank door in de horeca te gaan werken) en kon toen uteindelijk ergens binnenkomen (vage raakvlakken met studie, maar ik ben academisch geschoold en dat vond mijn baas een kans, hoera) waar ik onder aan de ladder ben begonnen. Dan heb je weinig te eisen hoor. Ik ben voor een habbekrats 40 uur gaan werken, met tijdelijke contracten. Nu ben ik 3 jaar verder, heb er een opleiding naast gedaan, heb nu een vast contract en verdien nu eindelijk enigzins marktconform.
Ik dacht ook altijd; ik wil niet alleen maar werken, ik wil ook leven. Maar als je vers van school komt, heb je echt weinig te eisen. Een werkgever zit echt niet te wachten op een 24-jarige die direct aangeeft minder te willen werken. Wat voor indruk laat je dan achter? Voor jou 10 anderen waarschijnlijk.
En zoals Katherina al zegt; het een sluit het ander niet uit. Partner en ik werken beiden 40(+) per week en hebben een rijk sociaal leven. Wij werken om te leven, maar dat kan ook 40 uur per week hoor.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:48
donderdag 15 oktober 2009 om 15:53
quote:Kastanjez schreef op 15 oktober 2009 @ 15:42:
Sinds een jaar werk ik fulltime. Daarvoor, de jaren ná mijn studie, had ik altijd parttime banen en ik moet zeggen dat ik dat wel mis. Ik vind dat ik nu te weinig tijd heb voor mijn sociale leven en zou ook nog niet weten hoe ik het moet combineren met kinderen.
Tegelijkertijd (en dat maakt het voor mij inmiddels een ingewikkeld dilemma!) heb ik voor het eerst van mijn leven een baan waarvan ik denk 'Wow! Hier heb ik het er ook wel voor over om mijn sociale leven (tijdelijk) op een lager pitje te zetten'.
Voor mij is werk vreselijk belangrijk, in de zin dat ik leuke collega's nodig heb en 's avonds thuis moet komen met het gevoel dat ik iets nuttigs heb gedaan, een bijdrage aan de samenleving heb geleverd en het liefst ook nog iets geleerd. Werk hoeft geen doorgevoerde hobby te zijn, liever niet zelfs, want als hobbies doe ik dingen die ik niet leuk meer zou vinden als ik ze 40 uur per week 'moest' doen.Ben het eens met jouw verhaal, en het vetgedrukte is ook voor mij van toepassing. Ik wil me nuttig voelen!
Sinds een jaar werk ik fulltime. Daarvoor, de jaren ná mijn studie, had ik altijd parttime banen en ik moet zeggen dat ik dat wel mis. Ik vind dat ik nu te weinig tijd heb voor mijn sociale leven en zou ook nog niet weten hoe ik het moet combineren met kinderen.
Tegelijkertijd (en dat maakt het voor mij inmiddels een ingewikkeld dilemma!) heb ik voor het eerst van mijn leven een baan waarvan ik denk 'Wow! Hier heb ik het er ook wel voor over om mijn sociale leven (tijdelijk) op een lager pitje te zetten'.
Voor mij is werk vreselijk belangrijk, in de zin dat ik leuke collega's nodig heb en 's avonds thuis moet komen met het gevoel dat ik iets nuttigs heb gedaan, een bijdrage aan de samenleving heb geleverd en het liefst ook nog iets geleerd. Werk hoeft geen doorgevoerde hobby te zijn, liever niet zelfs, want als hobbies doe ik dingen die ik niet leuk meer zou vinden als ik ze 40 uur per week 'moest' doen.Ben het eens met jouw verhaal, en het vetgedrukte is ook voor mij van toepassing. Ik wil me nuttig voelen!
donderdag 15 oktober 2009 om 16:02
quote:domnaiefmutsje schreef op 15 oktober 2009 @ 15:55:
Ik betaal 52% belasting. Mijn bijdrage aan de samenleving vind ik nuttig genoeg Hahaha, ja, maar als je níet zou werken, zou je ook niet zo veel belasting hoeven betalen! (kwou dat ik met mijn werk ook zo veel belasting moest betalen.... (overheid he, dat betaalt niet!))
Ik betaal 52% belasting. Mijn bijdrage aan de samenleving vind ik nuttig genoeg Hahaha, ja, maar als je níet zou werken, zou je ook niet zo veel belasting hoeven betalen! (kwou dat ik met mijn werk ook zo veel belasting moest betalen.... (overheid he, dat betaalt niet!))
donderdag 15 oktober 2009 om 16:04
donderdag 15 oktober 2009 om 16:04
Ik wil het zelfs nog stelliger zeggen. Mij valt op dat de mensen die actief zijn op verenigingen, die in clubjes zitten of besturen, of vrijwilligerswerk doen, dat die vaak ook een (drukke) baan hebben. Daarnaast ken ik ook moekes die de hele week thuis zitten met de kinderen en geen steek uitvoeren. Want oh,oh,oh, wat is het toch druk als je kinderen hebt. Of mensen die nooit tijd hebben voor hun vrienden, want ze hebben tijd voor zichzelf nodig.
Een sociaal leven hebben hangt mijns inziens dus helemaal niet af van hoeveel uur je werkt, maar of je wel of geen actief persoon bent. En of je wel of niet energie in je vrije tijd wilt stoppen.
Een sociaal leven hebben hangt mijns inziens dus helemaal niet af van hoeveel uur je werkt, maar of je wel of geen actief persoon bent. En of je wel of niet energie in je vrije tijd wilt stoppen.
donderdag 15 oktober 2009 om 16:05
quote:Lonkaa schreef op 15 oktober 2009 @ 15:53:
[...]
Ben het eens met jouw verhaal, en het vetgedrukte is ook voor mij van toepassing. Ik wil me nuttig voelen!
Begrijp ik nou goed dat je alleen nog niet weet hoe?
Wat mij heel erg geholpen heeft vooral de eerste twee jaar van mijn studie door te komen, was dat ik alleen maar studeerde om later leuk werk te kunnen vinden. Dus hield ik vacatures bij die me interesseerden, knipte ik uit (jaja, er was toen nog geen internet zoals nu.... ) en hing die boven mijn bureau.
Dan zeggen onmiddellijk veel mensen: Ja, maar ik zie nooit een écht leuke vacature! Dan is het nog steeds zinnig om vacatures uit te knippen, en te onderstrepen wélke onderdelen van een functie je aanspreken. Na een tijdje ga je dan vanzelf een rode draad zien in bijvoorbeeld welke sector, wat voor een soort bedrijven en in welke richting je kunt denken voor functies.
[...]
Ben het eens met jouw verhaal, en het vetgedrukte is ook voor mij van toepassing. Ik wil me nuttig voelen!
Begrijp ik nou goed dat je alleen nog niet weet hoe?
Wat mij heel erg geholpen heeft vooral de eerste twee jaar van mijn studie door te komen, was dat ik alleen maar studeerde om later leuk werk te kunnen vinden. Dus hield ik vacatures bij die me interesseerden, knipte ik uit (jaja, er was toen nog geen internet zoals nu.... ) en hing die boven mijn bureau.
Dan zeggen onmiddellijk veel mensen: Ja, maar ik zie nooit een écht leuke vacature! Dan is het nog steeds zinnig om vacatures uit te knippen, en te onderstrepen wélke onderdelen van een functie je aanspreken. Na een tijdje ga je dan vanzelf een rode draad zien in bijvoorbeeld welke sector, wat voor een soort bedrijven en in welke richting je kunt denken voor functies.
donderdag 15 oktober 2009 om 16:09
overigens heb ik me aan het eind van mij studie ook vaak druk gemaakt om de vraag, wat wil ik nou en hoe moet dat als ik straks ga werken......... uiteindelijk ben ik heel ergens anders terecht gekomen dan ik van te voren dacht en geniet ik van mijn werk. Ik werk dus om te leven en werken is dus ook echt een onderdeel van dat leven, net als een heleboel andere leuke dingen..
donderdag 15 oktober 2009 om 16:16
quote:Astarte schreef op 15 oktober 2009 @ 14:54:
Je hoeft echt geen 60+ uur te werken, maar de meeste vrouwen vertikken het al om 40 uur te werken terwijl ze nog niet eens kinderen hebben, terwijl mannen er niet over peinzen om zonder reden maar 30 uur te werken.
Haha, ik ben in jouw ogen dus 'zo'n (slechte/ontaarde/luie?) vrouw die het vertikt om 40 uur te werken'. Gewoon omdat ik daar geen zin in heb, te veel dingen buiten mijn werk om heb (of juist een hele dag geen ruk uitvoeren, mag ik ook lekker zelf beslissen) en het geld voor een 40-urige werkweek gelukkig ook niet nodig heb om leuk te kunnen leven.
Ik werk 4 dagen en ga fluitend naar mijn werk, maar ook weer fluitend naar huis. Heb het er prima naar mijn zin, maar ben zeker niet onmisbaar. Soms wordt een werkdag langer dan 8 uur, is ook niet erg, maar het moet geen gewoonte worden.
Gelukkig bestaan er keuzes, ook op dit gebied...
Je hoeft echt geen 60+ uur te werken, maar de meeste vrouwen vertikken het al om 40 uur te werken terwijl ze nog niet eens kinderen hebben, terwijl mannen er niet over peinzen om zonder reden maar 30 uur te werken.
Haha, ik ben in jouw ogen dus 'zo'n (slechte/ontaarde/luie?) vrouw die het vertikt om 40 uur te werken'. Gewoon omdat ik daar geen zin in heb, te veel dingen buiten mijn werk om heb (of juist een hele dag geen ruk uitvoeren, mag ik ook lekker zelf beslissen) en het geld voor een 40-urige werkweek gelukkig ook niet nodig heb om leuk te kunnen leven.
Ik werk 4 dagen en ga fluitend naar mijn werk, maar ook weer fluitend naar huis. Heb het er prima naar mijn zin, maar ben zeker niet onmisbaar. Soms wordt een werkdag langer dan 8 uur, is ook niet erg, maar het moet geen gewoonte worden.
Gelukkig bestaan er keuzes, ook op dit gebied...
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 15 oktober 2009 om 16:40
Ik denk dat voor iedereen de situatie anders is. Ik werk op dit moment 40 uur, maar dat betekent dat mijn prive leven er al jaren behoorlijk bij in schiet, dit heeft met mijn gezondheid te maken.
Ik ben jaren heel erg hard bezig geweest om te bewijzen dat ik voor me zelf kan zorgen, maar moet zeggen dat ik er nu wel uit kan zien naar het moment dat mijn vriend en ik gaan samen wonen en ik daardoor minder kan gaan werken. Eindelijk tijd om ook andere dingen te doen.
Heb ik een hekel aan mijn werk? Nee, beslist niet, maar er is nog zoveel meer en dat mis ik enorm. 40 uur werken is voor mij niet te combineren met sociale contacten, huishouden, sport etc. En dat vind ik wel zwaar.
Ik ben jaren heel erg hard bezig geweest om te bewijzen dat ik voor me zelf kan zorgen, maar moet zeggen dat ik er nu wel uit kan zien naar het moment dat mijn vriend en ik gaan samen wonen en ik daardoor minder kan gaan werken. Eindelijk tijd om ook andere dingen te doen.
Heb ik een hekel aan mijn werk? Nee, beslist niet, maar er is nog zoveel meer en dat mis ik enorm. 40 uur werken is voor mij niet te combineren met sociale contacten, huishouden, sport etc. En dat vind ik wel zwaar.
donderdag 15 oktober 2009 om 16:58
Bij mij is het heel wisselend geweest. Eerst werkte ik fulltime als juriste en verdiende ik goed geld maar ik vond mijn werk dodelijk saai.
Toen gooide ik mijn leven radicaal om en werd beheerder van een dierenasiel. Dat werd echt mijn leven met ontzettend lange zware werkdagen en 24 uurs bereikbaarheid ernaast. Het verdiende ook nog eens een schijntje, maar dat had ik er graag voor over. Toen leefde ik dus om te werken.
Uiteindelijk werd dit me te zwaar en keerde ik terug naar het kantoorbestaan. Gelukkig wel parttime zodat ik daarnaast nog steeds (heel slecht betaald) met dieren kan werken.
Tijdens mijn kantoorbaan werk ik echt 100% voor de centen en verveel ik me rot, maar het betaalt wel mijn rekeningen en het stelt mij in staat daarnaast te doen wat ik echt leuk vind.
Nu werk ik dus om te leven én leef ik om te werken .
Toen gooide ik mijn leven radicaal om en werd beheerder van een dierenasiel. Dat werd echt mijn leven met ontzettend lange zware werkdagen en 24 uurs bereikbaarheid ernaast. Het verdiende ook nog eens een schijntje, maar dat had ik er graag voor over. Toen leefde ik dus om te werken.
Uiteindelijk werd dit me te zwaar en keerde ik terug naar het kantoorbestaan. Gelukkig wel parttime zodat ik daarnaast nog steeds (heel slecht betaald) met dieren kan werken.
Tijdens mijn kantoorbaan werk ik echt 100% voor de centen en verveel ik me rot, maar het betaalt wel mijn rekeningen en het stelt mij in staat daarnaast te doen wat ik echt leuk vind.
Nu werk ik dus om te leven én leef ik om te werken .
donderdag 15 oktober 2009 om 17:18
donderdag 15 oktober 2009 om 18:54
quote:Katherina schreef op 15 oktober 2009 @ 16:04:
Ik wil het zelfs nog stelliger zeggen. Mij valt op dat de mensen die actief zijn op verenigingen, die in clubjes zitten of besturen, of vrijwilligerswerk doen, dat die vaak ook een (drukke) baan hebben. Daarnaast ken ik ook moekes die de hele week thuis zitten met de kinderen en geen steek uitvoeren. Want oh,oh,oh, wat is het toch druk als je kinderen hebt. Of mensen die nooit tijd hebben voor hun vrienden, want ze hebben tijd voor zichzelf nodig.
Een sociaal leven hebben hangt mijns inziens dus helemaal niet af van hoeveel uur je werkt, maar of je wel of geen actief persoon bent. En of je wel of niet energie in je vrije tijd wilt stoppen.
Voor mij geldt dat als ik niet werk (dat is in periodes voorgekomen), ik bijna niks doe. Zodra ik weer werk, ben ik veel actiever. Dan vind ik ineens tijd genoeg om er nog van alles bij te doen. Gewoon plannen. Gek he? Nee, dit blijkt voor heel veel mensen zo te werken.
Ik vind je aannames hierboven dus nogal aanmatigend. Met je *moeke* en *oh oh oh wat is het toch druk met de kinderen*
Nu on-topic> ik snap de vraag van TO wel. Toen ik studeerde, liep ik stage op een afdeling van de gemeente Amsterdam. Wat een sufheid. Echt af-schu-we-lijk. Ik vond het vreselijk. En dat elke dag. 40 Uur in de week. Mens, wat was ik blij dat die 3 maanden voorbij waren. Jaren later droomde ik er nog van, dat ik me vergist had en dat de stage nog niet afgelopen was. Met angst en beven begaf ik me op de arbeidsmarkt.
nu, jaren later, heb ik een hele leuke baan en heb ik gelukkig ondervonden dat het ook anders kan. Ik werk absoluut niet om te leven (met dat karige ambtenarensalarisje zou dat ook dom zijn), maar ik ben daar wel met plezier. Leuke afwisselende werkzaamheden, voldoening als iets goed afgerond is, leuke samenwerking met inspirerende collegas, af en toe valt er ook flink wat te lachen. Heel soms baal ik ervan of snap ik er niks van (zie mijn topic), maar meestal geniet ik echt van mijn werk en voel ik me een koning als ik terugrijd naar huis.
Meid, komt goed.
Ik wil het zelfs nog stelliger zeggen. Mij valt op dat de mensen die actief zijn op verenigingen, die in clubjes zitten of besturen, of vrijwilligerswerk doen, dat die vaak ook een (drukke) baan hebben. Daarnaast ken ik ook moekes die de hele week thuis zitten met de kinderen en geen steek uitvoeren. Want oh,oh,oh, wat is het toch druk als je kinderen hebt. Of mensen die nooit tijd hebben voor hun vrienden, want ze hebben tijd voor zichzelf nodig.
Een sociaal leven hebben hangt mijns inziens dus helemaal niet af van hoeveel uur je werkt, maar of je wel of geen actief persoon bent. En of je wel of niet energie in je vrije tijd wilt stoppen.
Voor mij geldt dat als ik niet werk (dat is in periodes voorgekomen), ik bijna niks doe. Zodra ik weer werk, ben ik veel actiever. Dan vind ik ineens tijd genoeg om er nog van alles bij te doen. Gewoon plannen. Gek he? Nee, dit blijkt voor heel veel mensen zo te werken.
Ik vind je aannames hierboven dus nogal aanmatigend. Met je *moeke* en *oh oh oh wat is het toch druk met de kinderen*
Nu on-topic> ik snap de vraag van TO wel. Toen ik studeerde, liep ik stage op een afdeling van de gemeente Amsterdam. Wat een sufheid. Echt af-schu-we-lijk. Ik vond het vreselijk. En dat elke dag. 40 Uur in de week. Mens, wat was ik blij dat die 3 maanden voorbij waren. Jaren later droomde ik er nog van, dat ik me vergist had en dat de stage nog niet afgelopen was. Met angst en beven begaf ik me op de arbeidsmarkt.
nu, jaren later, heb ik een hele leuke baan en heb ik gelukkig ondervonden dat het ook anders kan. Ik werk absoluut niet om te leven (met dat karige ambtenarensalarisje zou dat ook dom zijn), maar ik ben daar wel met plezier. Leuke afwisselende werkzaamheden, voldoening als iets goed afgerond is, leuke samenwerking met inspirerende collegas, af en toe valt er ook flink wat te lachen. Heel soms baal ik ervan of snap ik er niks van (zie mijn topic), maar meestal geniet ik echt van mijn werk en voel ik me een koning als ik terugrijd naar huis.
Meid, komt goed.
donderdag 15 oktober 2009 om 19:07
Vroeger leefde ik om te werken. Hogerop komen, schouderklopjes, me uitsloven, niets was te veel. Het geld was leuk, de status ook.
Totdat ik werd weggereorganiseerd en gewoon keihard gedumpt werd.
Hierna ben ik dolend van baan tot baan gegaan en kon mijn draai niet meer vinden. Uiteindelijk kwam ik in een burnout terecht.
Nu werk ik om te leven. Carriére is leuk, maar het moet niet ten koste van jezelf gaan. Uiteindelijk leef je maar één keer en zijn de meeste bedrijven niet zo loyaal naar jou toe als jij naar hen.
Totdat ik werd weggereorganiseerd en gewoon keihard gedumpt werd.
Hierna ben ik dolend van baan tot baan gegaan en kon mijn draai niet meer vinden. Uiteindelijk kwam ik in een burnout terecht.
Nu werk ik om te leven. Carriére is leuk, maar het moet niet ten koste van jezelf gaan. Uiteindelijk leef je maar één keer en zijn de meeste bedrijven niet zo loyaal naar jou toe als jij naar hen.
donderdag 15 oktober 2009 om 19:14
