Werk & Studie
alle pijlers
Werken om te leven of leven om te werken?
donderdag 15 oktober 2009 om 14:47
Naar aanleiding van een reactie op een 'waarom wil je geen kinderen'-topic, en omdat ik een keer moet gaan beslissen wat ik met mijn studie wil, ben ik benieuwd. In dat topic gaf iemand aan dat zij en partner te druk waren met het werk, dus dat ze geen kinderen wilden.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
Ik, student, wil niet dat mijn werk mijn leven gaat bepalen!!! Ik heb nog geen idee wat ik met mijn studie wil gaan doen, maar ik weet wel dat ik ga werken om te leven!
Wie leeft er wél om te werken? Wat heb je daar voor gelaten in je leven en heb je dat er echt voor over?
En nog even over mijn studie: ik kan later ook bakken met geld verdienen als ik het onderzoek in ga, maar no way dat ik op een lab ga zitten, niet meer buiten kom, zero sociale contacten heb! Dan ben ik niet gelukkig, door mijn werk. En ik neem me voor dat me dat niet gaat gebeuren.
donderdag 15 oktober 2009 om 14:52
Wat een vreemde voorstelling heb jij van werken op een lab. Je komt dan echt nog wel buiten en tijd voor een sociaal leven heb je ook prima. Er is ook een middenweg. Maar ja je zult toch moeten werken voor je brood en als je het dan naar je zin hebt op je werk dan is dat mooi meegenomen. Maar het blijft een noodzakelijk iets. Tenzij je natuurlijk een leuke rijke vent op zoekt, paar kindjes krijgt en de rest van je leven lekker thuis blijft. Dan hoef je niet meer te werken.
donderdag 15 oktober 2009 om 14:53
Is er ook een middenweg? Ik vind werken om te leven en leven om te werken, twee uiterste.
Ik vind het belangrijk om het op mijn werk naar mijn zin te hebben, maar daarnaast wil ik ook privétijd.
Maar je hebt toch gewoon een bepaald urencontract? Dat je een keer overwerk hebt oke, maar geen privetijd meer? Over wat voor werkweken heb je het dan?
Ik vind het belangrijk om het op mijn werk naar mijn zin te hebben, maar daarnaast wil ik ook privétijd.
Maar je hebt toch gewoon een bepaald urencontract? Dat je een keer overwerk hebt oke, maar geen privetijd meer? Over wat voor werkweken heb je het dan?
anoniem_88979 wijzigde dit bericht op 15-10-2009 14:55
Reden: raar omschreven
Reden: raar omschreven
% gewijzigd
donderdag 15 oktober 2009 om 14:54
donderdag 15 oktober 2009 om 14:54
donderdag 15 oktober 2009 om 14:55
Mijn doel is leven en daarbij heb ik een heel groot middel nodig en dat is werk. Maar omdat ik ook moet leven tijdens mijn werk (wat toch minimaal 40 uur per week opslokt) doe ik graag iets wat mij plezier oplevert en voldoening/ontwikkeling geeft.
Bovendien hoe beter geschoold, hoe meer keus in het leven. Hoe hoger de functie, hoe meer flexibiliteit.
Bovendien hoe beter geschoold, hoe meer keus in het leven. Hoe hoger de functie, hoe meer flexibiliteit.
donderdag 15 oktober 2009 om 14:56
Die vraag kun je op verschillende manieren uitleggen. Ik heb geen extreme materialistische wensen, waar ik me 50/60 uur in de week helemaal het schompes voor wil werken, alleen maar om het te kunnen betalen. Aan de andere kant is werk een belangrijk deel van je leven en je hebt nou eenmaal een inkomen nodig. Dus leef ik ook graag voor werk, en dan werk doen wat je fijn vindt. Daarin moet je investeren, werk waarin je je fijn voelt komt nou eenmaal niet zo maar aanwaaien. Daarin moet je investeren, in die zin leef ik ook om te werken.
donderdag 15 oktober 2009 om 14:56
Naja, ik stel het werken op een lab voor als saai, weinig afwisseling, eentonig, etc. Maar ik zou dan ook op een onderzoekslab komen, naja het lijkt me gewoon niks aan Misschien had ik dat laatste stukje er niet bij moeten zetten, ik ben me nu aan het orienteren op de mogelijkheden van mijn studie. Onderzoek valt dus af.
En dan: communicatie. Wie heeft er na zijn bachelor een communicatiemaster in zijn vakgebied gedaan en wat doe je er nu mee?
En dan: communicatie. Wie heeft er na zijn bachelor een communicatiemaster in zijn vakgebied gedaan en wat doe je er nu mee?
donderdag 15 oktober 2009 om 14:57
quote:Astarte schreef op 15 oktober 2009 @ 14:56:
Stop dan met je studie en ga lekker ergens achter de kassa zitten. Geen stress, kun je lekker bijbeppen met je collega's onder het werk....
Waar maak je je nu al druk om?Waar ik me nu druk om maak? Dat ik over 2 jaar de arbeidsmarkt op moet/ga en ik nu over deze dingen ga nadenken!
Stop dan met je studie en ga lekker ergens achter de kassa zitten. Geen stress, kun je lekker bijbeppen met je collega's onder het werk....
Waar maak je je nu al druk om?Waar ik me nu druk om maak? Dat ik over 2 jaar de arbeidsmarkt op moet/ga en ik nu over deze dingen ga nadenken!
donderdag 15 oktober 2009 om 15:00
quote:Lonkaa wrote on 15 October 2009 @ 14:57:
[...]
Waar ik me nu druk om maak? Dat ik over 2 jaar de arbeidsmarkt op moet/ga en ik nu over deze dingen ga nadenken!Stop je dan met nadenken en plannen zodra je de arbeidsmarkt op bent? Je weet helemaal niet hoe de dingen lopen en hoe je het gaat ervaren, dus invullen helpt je toch ook niet op weg? Laat het een beetje vieren allemaal en geniet ondertussen ook van de weg met (ongetwijfeld) kansen die voor je ligt. Enne, niks móet, hoor...
[...]
Waar ik me nu druk om maak? Dat ik over 2 jaar de arbeidsmarkt op moet/ga en ik nu over deze dingen ga nadenken!Stop je dan met nadenken en plannen zodra je de arbeidsmarkt op bent? Je weet helemaal niet hoe de dingen lopen en hoe je het gaat ervaren, dus invullen helpt je toch ook niet op weg? Laat het een beetje vieren allemaal en geniet ondertussen ook van de weg met (ongetwijfeld) kansen die voor je ligt. Enne, niks móet, hoor...
donderdag 15 oktober 2009 om 15:01
Heb een familielid dat als volwassen vrouw, zonder kinderen, maar 20 uur werkt, 'want anders wordt het zo druk'. En dan heb ik het over iemand van begin 20, met een opleiding.
En ondertussen wél boos worden als haar vriend een baan van 36 ipv 40 uur wil accepteren 'want anders wordt het wel erg krap met geld'.
Niet dat jij per se zo denkt, maar ik snap de weerzin van vrouwen tegen een normale werkweek niet zo. Snap het verschil tussen mannen en vrouwen niet zo wat dat betreft, geen kerel die zich hier druk om maakt, lijkt me.
En ondertussen wél boos worden als haar vriend een baan van 36 ipv 40 uur wil accepteren 'want anders wordt het wel erg krap met geld'.
Niet dat jij per se zo denkt, maar ik snap de weerzin van vrouwen tegen een normale werkweek niet zo. Snap het verschil tussen mannen en vrouwen niet zo wat dat betreft, geen kerel die zich hier druk om maakt, lijkt me.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:01
Ik leef om te werken, want mijn werk is echt het allerleukste wat er is. Dus het onderscheid tussen werk en privé is er bij mij niet echt. Sommige mensen vinden me misschien een workaholic, maar mensen die me beter kennen zien me juist als een enorme bofkont. En dat ben ik ook.
Wat heb ik ervoor gelaten in mijn leven? Dat ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Ik werk hard en veel (maar dat vind ik dus erg leuk). Dus geen kinderen (maar dat heeft ook andere oorzaken). Vakantie twee keer afgezegd (maar daar staan andere reizen voor het werk tegenover). Misschien nog andere dingen, maar daar moet ik langer over nadenken. Ik zie het niet als 'dingen laten'.
Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom jij er, zo kort nadat je je opleiding af hebt, vanuit gaat dat je werk niet leuk is en waarom je je sociale leven daarvoor op zou moeten zeggen? Het lijkt me dat je wel erg negatief tegen je (toekomstige) loopbaan aankijkt.
Wat heb ik ervoor gelaten in mijn leven? Dat ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Ik werk hard en veel (maar dat vind ik dus erg leuk). Dus geen kinderen (maar dat heeft ook andere oorzaken). Vakantie twee keer afgezegd (maar daar staan andere reizen voor het werk tegenover). Misschien nog andere dingen, maar daar moet ik langer over nadenken. Ik zie het niet als 'dingen laten'.
Ik vraag me eerlijk gezegd af waarom jij er, zo kort nadat je je opleiding af hebt, vanuit gaat dat je werk niet leuk is en waarom je je sociale leven daarvoor op zou moeten zeggen? Het lijkt me dat je wel erg negatief tegen je (toekomstige) loopbaan aankijkt.
donderdag 15 oktober 2009 om 15:02
quote:Lonkaa schreef op 15 oktober 2009 @ 14:56:
Naja, ik stel het werken op een lab voor als saai, weinig afwisseling, eentonig, etc. Maar ik zou dan ook op een onderzoekslab komen, naja het lijkt me gewoon niks aan Misschien moet je eerst eens onderzoeken of jouw werkelijkheid overeenkomt met de werkelijkheid....de mensen die ik ken die op een lab zitten vinden het allemaal hartstikke leuk (en dat zijn geen saaie, eentoninge mensen hoor)
Naja, ik stel het werken op een lab voor als saai, weinig afwisseling, eentonig, etc. Maar ik zou dan ook op een onderzoekslab komen, naja het lijkt me gewoon niks aan Misschien moet je eerst eens onderzoeken of jouw werkelijkheid overeenkomt met de werkelijkheid....de mensen die ik ken die op een lab zitten vinden het allemaal hartstikke leuk (en dat zijn geen saaie, eentoninge mensen hoor)
donderdag 15 oktober 2009 om 15:03
quote:Astarte schreef op 15 oktober 2009 @ 15:01:
Heb een familielid dat als volwassen vrouw, zonder kinderen, maar 20 uur werkt, 'want anders wordt het zo druk'. En dan heb ik het over iemand van begin 20, met een opleiding.
En ondertussen wél boos worden als haar vriend een baan van 36 ipv 40 uur wil accepteren 'want anders wordt het wel erg krap met geld'.
Niet dat jij per se zo denkt, maar ik snap de weerzin van vrouwen tegen een normale werkweek niet zo. Snap het verschil tussen mannen en vrouwen niet zo wat dat betreft, geen kerel die zich hier druk om maakt, lijkt me.Ik ook niet. Ik verdenk zelfs een aantal vrouwen op het krijgen van kinderen zodat ze verantwoord thuis kunnen zitten.
Heb een familielid dat als volwassen vrouw, zonder kinderen, maar 20 uur werkt, 'want anders wordt het zo druk'. En dan heb ik het over iemand van begin 20, met een opleiding.
En ondertussen wél boos worden als haar vriend een baan van 36 ipv 40 uur wil accepteren 'want anders wordt het wel erg krap met geld'.
Niet dat jij per se zo denkt, maar ik snap de weerzin van vrouwen tegen een normale werkweek niet zo. Snap het verschil tussen mannen en vrouwen niet zo wat dat betreft, geen kerel die zich hier druk om maakt, lijkt me.Ik ook niet. Ik verdenk zelfs een aantal vrouwen op het krijgen van kinderen zodat ze verantwoord thuis kunnen zitten.
