
Doorgaan met fertiliteitsbehandlingen of stoppen
maandag 19 oktober 2009 om 19:25
Wij zijn al een hele tijd (2,5 jaar) aan het proberen om een tweede kindje te krijgen. We zijn nu meer dan een jaar aan het dokteren en tot nu toe zonder resultaat. Tot een maand of 5 geleden beheerste dit ons hele leven, was ik er ziek van als er weer iemand zwanger was, kon ik niet naar kraambezoeken gaan etc.
Ik heb het een beetje van me af kunnen zetten, was weer bezig met nieuwe dingen en toen bedachten mijn man en ik dat het misschien wel een goed moment was om het proberen te laten voor wat het is. We zijn gelukkig, hebben een geweldig kind. Het leek een goed idee. Maar ik kan het zo moeilijk beslissen. Ik kan zo moeilijk afscheid nemen van het idee, van onze droom.
Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om? Wat hebben jullie besloten?
Ik vraag niemand hier voor ons een keuze te maken, maar hoor graag ervaringen van anderen.
Ik heb het een beetje van me af kunnen zetten, was weer bezig met nieuwe dingen en toen bedachten mijn man en ik dat het misschien wel een goed moment was om het proberen te laten voor wat het is. We zijn gelukkig, hebben een geweldig kind. Het leek een goed idee. Maar ik kan het zo moeilijk beslissen. Ik kan zo moeilijk afscheid nemen van het idee, van onze droom.
Herkent iemand dit? Hoe gaan jullie hiermee om? Wat hebben jullie besloten?
Ik vraag niemand hier voor ons een keuze te maken, maar hoor graag ervaringen van anderen.
maandag 19 oktober 2009 om 19:52
maandag 19 oktober 2009 om 20:24
Hey pomodori, wij waren ook lang bezig voor het ons lukte.
Om precies te zijn 3,5 jaar van allerlei onderzoeken, kijkoperatie's, maandelijks hormonen prikken.
het was , voornamelijk voor mij, bijna een obsessie.
Ik kon niet dealen met het idee dat ik geen 2de zou krijgen en mijn man helemaal geen kinderen.
Ik heb dit cliche van iedereen tot in de treurens gehoord, werd er gewoon giftig van als iemand weer met hetzelfde argument kwam: als je het laat rusten dan gaat het vanzelf.
Of het toeval is of niet, ik veranderde van baan, creerde meer rust voor mijzelf en de rustmaand na onze derde mislukte IVf poging bleek ik zwanger. Ik kan tussen nu en een paar weken bevallen.
Voor mij was het geen optie om het erbij te laten, ik kon en wilde niet met het idee leven dat ik niet meer zwanger zou worden.
Jammer genoeg hebben we het niet voor het zeggen, maar zoals iemand hiervoor al opmerkte, als je leeftijd het toelaat las dan even een pauze in.
qwertu, moeilijk beslissing moet dat geweest zijn als je al van een beslissing kan spreken, want in principe hadden jullie dus weinig keuze?
Overwegen jullie adoptie?
ik had daar ook over nagedacht,was altijd een grote wens van mij vanaf kindsaf aan al om een kind een beter toekomst te geven, zelfs al ingeschreven maar onze leeftijd zat een beetje tegen.
Om precies te zijn 3,5 jaar van allerlei onderzoeken, kijkoperatie's, maandelijks hormonen prikken.
het was , voornamelijk voor mij, bijna een obsessie.
Ik kon niet dealen met het idee dat ik geen 2de zou krijgen en mijn man helemaal geen kinderen.
Ik heb dit cliche van iedereen tot in de treurens gehoord, werd er gewoon giftig van als iemand weer met hetzelfde argument kwam: als je het laat rusten dan gaat het vanzelf.
Of het toeval is of niet, ik veranderde van baan, creerde meer rust voor mijzelf en de rustmaand na onze derde mislukte IVf poging bleek ik zwanger. Ik kan tussen nu en een paar weken bevallen.
Voor mij was het geen optie om het erbij te laten, ik kon en wilde niet met het idee leven dat ik niet meer zwanger zou worden.
Jammer genoeg hebben we het niet voor het zeggen, maar zoals iemand hiervoor al opmerkte, als je leeftijd het toelaat las dan even een pauze in.
qwertu, moeilijk beslissing moet dat geweest zijn als je al van een beslissing kan spreken, want in principe hadden jullie dus weinig keuze?
Overwegen jullie adoptie?
ik had daar ook over nagedacht,was altijd een grote wens van mij vanaf kindsaf aan al om een kind een beter toekomst te geven, zelfs al ingeschreven maar onze leeftijd zat een beetje tegen.