Relaties
alle pijlers
Hoe om te gaan met mijn ''ondragelijke'' verdriet?
woensdag 21 oktober 2009 om 14:39
Hallo
Na maanden meelezen, maar nooit gereageerd te hebben ga ik nu toch echt mijn eerste echte eigen topic openen..
Ik, moeder van 2 kinderen, 25 jaar, bijna 7 jaar een relatie en koophuis.
En nu sinds 2 weken wil hij niet meer, hij haat me om de dingen die ik doe.
Ik probeer al enige tijd af te vallen i.v.m. aankomen tijdens zwangerschap, wat nu dus echt begint te lukken.
Ik doe te veel met m'n moeder, die hij het ene moment niet kan luchten of zien en het andere moment dikke vrienden mee is.
Ik ben al een tijd bezig een goede baan te vinden, nadat ik tijdens mijn verlof mijn baan kwijt ben geraakt. Maar deze goede baan ook zo moet plannen dat ik de kinderen kan brengen en halen omdat hij onregelmatig werkt (overigens heb ik nu wel een andere voor mij tijdelijke baan, maar deze verdient aanzienlijk minder).
Ik ons huis niet altijd spik en span in orde heb, omdat ook ik gewoon weleens moe ben. Financieel vind hij mij ook een wrak, omdat ik voorheen weleens te veel geld uitgaf, maar dat doe ik nu niet meer i.v.m. inkomsten door mijn tijdelijke baan.
Maar goed, tot zover mijn slechte kanten..
2 weken lang probeer ik dus al van mijn beste kant te laten zien, omdat ik hem niet kwijt wil, voor ons omdat we zo lang al bij elkaar zijn en van elkaar houden en voor de kinderen. Het leek er zowaar op dat dit z’n vruchten begon af te werpen.
Gisteravond was hij aan het mailen via zijn telefoon en hij deed vaag, gewoon anders dan normaal. Vanochtend weer na een slapeloze nacht wakker en keek even op onze laptop. Zie ik in zijn mail, die ook toegankelijk voor mij is dat hij bezig is met een andere vrouw.
Ik dacht toch dat ik niet goed werd, heb hem opgebeld en het gevraagd.
Hij zegt dat het een collega is. Maar de mail was veel meer dan een mail naar een collega (naar mijn idee).
Ik ben zo verdrietig en boos tegelijk, want hij zegt dat het hem niets kan schelen dat ik er zo kapot van ben, van dit nieuwtje en van het verbreken van onze relatie. Al het beetje hoop is nu helemaal als sneeuw voor de zon verdwenen.
Maar wat nu, we hebben 2 kinderen en een koophuis?
Hij verwacht dat we hier samen blijven wonen totdat het verkocht is en dan elk een eigen weg te kiezen. Hij kan toch niet verwachten dat ik hier lijdzaam ga toe zitten kijken hoe hij zich in iemand anders armen stort? Hij denk niet eens meer aan z'n kinderen of eventueel aan mij hoe ik me hierbij zal voelen.
Weet te jullie misschien raad? Ben zo hopeloos. Ik weet het allemaal niet meer..
Alvast bedankt.
Liefs
Na maanden meelezen, maar nooit gereageerd te hebben ga ik nu toch echt mijn eerste echte eigen topic openen..
Ik, moeder van 2 kinderen, 25 jaar, bijna 7 jaar een relatie en koophuis.
En nu sinds 2 weken wil hij niet meer, hij haat me om de dingen die ik doe.
Ik probeer al enige tijd af te vallen i.v.m. aankomen tijdens zwangerschap, wat nu dus echt begint te lukken.
Ik doe te veel met m'n moeder, die hij het ene moment niet kan luchten of zien en het andere moment dikke vrienden mee is.
Ik ben al een tijd bezig een goede baan te vinden, nadat ik tijdens mijn verlof mijn baan kwijt ben geraakt. Maar deze goede baan ook zo moet plannen dat ik de kinderen kan brengen en halen omdat hij onregelmatig werkt (overigens heb ik nu wel een andere voor mij tijdelijke baan, maar deze verdient aanzienlijk minder).
Ik ons huis niet altijd spik en span in orde heb, omdat ook ik gewoon weleens moe ben. Financieel vind hij mij ook een wrak, omdat ik voorheen weleens te veel geld uitgaf, maar dat doe ik nu niet meer i.v.m. inkomsten door mijn tijdelijke baan.
Maar goed, tot zover mijn slechte kanten..
2 weken lang probeer ik dus al van mijn beste kant te laten zien, omdat ik hem niet kwijt wil, voor ons omdat we zo lang al bij elkaar zijn en van elkaar houden en voor de kinderen. Het leek er zowaar op dat dit z’n vruchten begon af te werpen.
Gisteravond was hij aan het mailen via zijn telefoon en hij deed vaag, gewoon anders dan normaal. Vanochtend weer na een slapeloze nacht wakker en keek even op onze laptop. Zie ik in zijn mail, die ook toegankelijk voor mij is dat hij bezig is met een andere vrouw.
Ik dacht toch dat ik niet goed werd, heb hem opgebeld en het gevraagd.
Hij zegt dat het een collega is. Maar de mail was veel meer dan een mail naar een collega (naar mijn idee).
Ik ben zo verdrietig en boos tegelijk, want hij zegt dat het hem niets kan schelen dat ik er zo kapot van ben, van dit nieuwtje en van het verbreken van onze relatie. Al het beetje hoop is nu helemaal als sneeuw voor de zon verdwenen.
Maar wat nu, we hebben 2 kinderen en een koophuis?
Hij verwacht dat we hier samen blijven wonen totdat het verkocht is en dan elk een eigen weg te kiezen. Hij kan toch niet verwachten dat ik hier lijdzaam ga toe zitten kijken hoe hij zich in iemand anders armen stort? Hij denk niet eens meer aan z'n kinderen of eventueel aan mij hoe ik me hierbij zal voelen.
Weet te jullie misschien raad? Ben zo hopeloos. Ik weet het allemaal niet meer..
Alvast bedankt.
Liefs
woensdag 21 oktober 2009 om 14:43
Hoe moielijk en pijnlijk het nu ook is.
Wees blij dat je van die lul af bent.
Hij heeft geen respect voor je...en dat zou je dus ook niet meer voor hem hoeven hebben. Sleep eruit wat erin zit vrouw! Zet je verdriet om in daadkracht en flikker hem het huis uit. Wat denkt hij wel.
Ik vind niet dat de man per definitie fout is in zoiets, maar hij toont, naar wat jij verteld, geen respect voor je.
Moven met die hap!
Wees blij dat je van die lul af bent.
Hij heeft geen respect voor je...en dat zou je dus ook niet meer voor hem hoeven hebben. Sleep eruit wat erin zit vrouw! Zet je verdriet om in daadkracht en flikker hem het huis uit. Wat denkt hij wel.
Ik vind niet dat de man per definitie fout is in zoiets, maar hij toont, naar wat jij verteld, geen respect voor je.
Moven met die hap!
woensdag 21 oktober 2009 om 14:43
Allereerst een dikke hug.
Het lijkt er op dat hij zijn beslissing al gemaakt heeft. En dat jezelf nog in de eerste fase zit. Terwijl hij al veel verder is.
Vind je niet dat je een man verdient die je accepteert en respecteert zoals je bent. En van je houdt zoals je bent?
Ik wil je heel veel sterkte wensen.
Het lijkt er op dat hij zijn beslissing al gemaakt heeft. En dat jezelf nog in de eerste fase zit. Terwijl hij al veel verder is.
Vind je niet dat je een man verdient die je accepteert en respecteert zoals je bent. En van je houdt zoals je bent?
Ik wil je heel veel sterkte wensen.
woensdag 21 oktober 2009 om 14:50
quote:Katherina schreef op 21 oktober 2009 @ 14:47:
Oh, Barbamama, wat een verschrikkelijke situatie. Wil hij jullie niet meer? Wil jij hem nog wel? Probeer er vanavond in ieder geval met hem over te praten, weet wat er in hem omgaat...
Ik weet niet of je daar wat aan hebt. Sterkte in ieder geval!hij wil haar niet meer, niets gezegd over de kinderen toch??
Oh, Barbamama, wat een verschrikkelijke situatie. Wil hij jullie niet meer? Wil jij hem nog wel? Probeer er vanavond in ieder geval met hem over te praten, weet wat er in hem omgaat...
Ik weet niet of je daar wat aan hebt. Sterkte in ieder geval!hij wil haar niet meer, niets gezegd over de kinderen toch??
woensdag 21 oktober 2009 om 15:09
woensdag 21 oktober 2009 om 15:10
Wat een eikel. Sorry, maar een beetje rotzooien met een ander en vervolgens jou de schuld geven. Want dat is wat ik lees. Jij hebt "zoveel fouten" dat hij het blijkbaar gerechtvaardigd vindt.
Zorg maar eerst dat jij je leven weer een beetje op de rails krijgt qua baan, afvallen en andere wensen. Misschien kost het wel minder energie zonder hem. Al dat negatieve kun je toch niet gebruiken? Jij hebt al een baan en je vindt misschien ook wel een andere baan, maar met 2 kinderen en zonder samenwerking van je man wat werktijden betreft is het ook wel even een fikse puzzel om dat voor elkaar te krijgen. Maar je kunt het vast. En nu wordt ik al boos: het is verdorie niet alleen jouw probleem maar goed ...
En afvallen lukt alleen als je je goed voelt. Dus zorg goed voor jezelf.
Al is het voor jullie kinderen echt heel triest natuurlijk. Voor jou lijkt het me beter om deze meneer de deur uit te schoppen...
Maar ik snap heel goed dat het hier nog even niet over gaat bij jou.
Heel veel sterkte in elk geval!
Zorg maar eerst dat jij je leven weer een beetje op de rails krijgt qua baan, afvallen en andere wensen. Misschien kost het wel minder energie zonder hem. Al dat negatieve kun je toch niet gebruiken? Jij hebt al een baan en je vindt misschien ook wel een andere baan, maar met 2 kinderen en zonder samenwerking van je man wat werktijden betreft is het ook wel even een fikse puzzel om dat voor elkaar te krijgen. Maar je kunt het vast. En nu wordt ik al boos: het is verdorie niet alleen jouw probleem maar goed ...
En afvallen lukt alleen als je je goed voelt. Dus zorg goed voor jezelf.
Al is het voor jullie kinderen echt heel triest natuurlijk. Voor jou lijkt het me beter om deze meneer de deur uit te schoppen...
Maar ik snap heel goed dat het hier nog even niet over gaat bij jou.
Heel veel sterkte in elk geval!
woensdag 21 oktober 2009 om 15:11
Wat ontzettend rot voor je zeg, dat je daar nu achter gekomen bent. Liep jij ontzettend je best te doen om het weer leuk te maken, terwijl ondertussen met zijn hoofd elders was.
Praten is in elk geval wel nodig, maar misschien reageert hij niet zoals jij verwacht. Het kan zijn dat hij toegeeft niet goed bezig te zijn, maar hij kan zich ook enorm defensief opstellen. Dat is immers het makkelijkst als men zich (terecht) aangevallen voelt. Ik denk dat het daarom verstandig is om wat dingen op te schrijven, van jóu uit. Om een houvast te hebben tijdens het gesprek en het emotioneel niet uit de klauwen telaten lopen. Hoe zie jij de toekomst, welke investeringen wil je doen en hoe voel jij je nu nadat je de mail gelezen hebt etc. Probeer er geen kruisverhoor van te maken, maar zorg ook dat je je eigen grenzen kent en in de gaten houdt. succes.
Praten is in elk geval wel nodig, maar misschien reageert hij niet zoals jij verwacht. Het kan zijn dat hij toegeeft niet goed bezig te zijn, maar hij kan zich ook enorm defensief opstellen. Dat is immers het makkelijkst als men zich (terecht) aangevallen voelt. Ik denk dat het daarom verstandig is om wat dingen op te schrijven, van jóu uit. Om een houvast te hebben tijdens het gesprek en het emotioneel niet uit de klauwen telaten lopen. Hoe zie jij de toekomst, welke investeringen wil je doen en hoe voel jij je nu nadat je de mail gelezen hebt etc. Probeer er geen kruisverhoor van te maken, maar zorg ook dat je je eigen grenzen kent en in de gaten houdt. succes.
woensdag 21 oktober 2009 om 15:13
woensdag 21 oktober 2009 om 15:15
woensdag 21 oktober 2009 om 15:17
Tja, typisch verhaal van een vreemdganger. Zijn niet al te fatsoenlijke gedrag uit zich naar jou.... Hij zit met zijn gedachten bij haar (naar alle waarschijnlijkheid) en de rest boeit hem nu niet. Zelfs de kinderen niet..... Dit is iets waar jij nu door heen moet, en dat is bijzonder pijnlijk! Dit overkomt een hoop gezinnen meid. Met kinderen, met een koophuis. En met hun kwam het goed, en met jou ook!
Een hoop mensen roepen snel; wegwezen...Dat zou jezelf misschien ook altijd geroepen hebben, maar als het jezelf ineens overkomt, dan ren je zo snel niet meer.... Maar dat is aan jou. Jouw keuze. Er zijn genoeg stellen die na zo'n event nog gewoon bij elkaar zijn.... Daar zijn ook topics over.
Heel belangrijk is nu dat je goed voor jezelf en je kindjes zorgt en probeert de rust te bewaren.
Heel veel sterkte!
Een hoop mensen roepen snel; wegwezen...Dat zou jezelf misschien ook altijd geroepen hebben, maar als het jezelf ineens overkomt, dan ren je zo snel niet meer.... Maar dat is aan jou. Jouw keuze. Er zijn genoeg stellen die na zo'n event nog gewoon bij elkaar zijn.... Daar zijn ook topics over.
Heel belangrijk is nu dat je goed voor jezelf en je kindjes zorgt en probeert de rust te bewaren.
Heel veel sterkte!
woensdag 21 oktober 2009 om 15:18
Ik weet precies waar je doorheen gaat... Mijn ex deed vorig jaar ongeveer hetzelfde. Wij waren bijna 11 jaar samen en hebben ook 2 kindjes en een koophuis. Het enige verschil was, dat hij me eerlijk vertelde dat hij verliefd was op een ander. Mijn wereld stortte in... We zijn nog samen in therapie gegaan, maar het enige wat hij daar deed was klagen over mij. Over het feit dat ik het huishouden niet bij hield, ik mijn huidige baan (4 dagen per week) niet aan had moeten nemen (terwijl we dat samen besloten hadden) en ik eigenlijk helemaal moest veranderen, terwijl we al 11 jaar samen waren, hoezo moet ik dan na 11 jaar ineens veranderen? Achteraf had ik pas door dat hij dat deed om mij een schuldgevoel aan te praten. Hij deed net alsof hij al jaren ongelukkig met me was, terwijl dat absoluut gelogen is. Dat deed hij alleen maar om het voor hemzelf goed te praten dat hij een relatie met die ander vrouw begon. Inmiddels zijn we bijna een jaar uit elkaar en heb ik sinds 2 weken een andere woning. We hebben een co-ouderschap voor de kinderen en hebben de scheiding met een mediator geregeld. Het huis staat nog te koop, mijn ex blijft er voorlopig wonen, totdat we een regeling hebben om mij uit te kopen of totdat het verkocht wordt.
Die argumenten die hij nu tegen je gebruikt, moet je je absoluut niet aantrekken. Hij maakt je nu zwart uit eigenbelang. Zo probeert hij zijn eigen gedrag goed te praten.
Geloof me, als ik naar mezelf kijk, denk ik dat ik nu gelukkiger ben dan dat ik zou zijn geweest als we bij elkaar waren gebleven.
Heel veel sterkte de komende tijd en probeer ervoor te zorgen dat de kinderen zo min mogelijk te lijden hebben. Probeer beslissingen te nemen met het idee dat je over 10 jaar terugkijkt en trots kunt zijn op de manier waarop je hebt gehandeld.
Die argumenten die hij nu tegen je gebruikt, moet je je absoluut niet aantrekken. Hij maakt je nu zwart uit eigenbelang. Zo probeert hij zijn eigen gedrag goed te praten.
Geloof me, als ik naar mezelf kijk, denk ik dat ik nu gelukkiger ben dan dat ik zou zijn geweest als we bij elkaar waren gebleven.
Heel veel sterkte de komende tijd en probeer ervoor te zorgen dat de kinderen zo min mogelijk te lijden hebben. Probeer beslissingen te nemen met het idee dat je over 10 jaar terugkijkt en trots kunt zijn op de manier waarop je hebt gehandeld.
It's not you, it's me. No wait. It's you. It's totally you...
woensdag 21 oktober 2009 om 15:26
