Relaties
alle pijlers
Scheiden doet lijden
maandag 26 oktober 2009 om 16:14
Gisteren hoorde ik het volgende gesprek: "Ik doe mijn best om getrouwd te blijven en niet te scheiden" zei hij. Toen zei zij:" Je best doen is niet goed genoeg, je moet gewoon niet scheiden."
Wat een eye-opener, dacht ik. Zien we scheiden niet veel te veel als optie. Zouden we meer van het huwelijk maken als die optie er niet was? Natuurlijk zijn er 1001 redenen om te scheiden, maar wat een leed, zeker als er kinderen in het spel zijn. En denk eens aan de betrokken opa's en oma's en overige familie. Het speelt nu bij mij in de familie, bij een stel dat in no-time trouwde en kinderen kreeg. Bij een stel dat nooit eens tijd voor elkaar nam. Eigenlijk een stel dat je zo zou kunnen nomineren voor een scheiding. Als ik dat altijd al heb gezien, waarom zien die mensen dat dan zelf niet? Er is een kind dat opgevangen moet worden, er wordt met modder gesmeten. Nog maar enkele jaren getrouwd. Ooit waren ze verliefd, toch? Volgens mij gaat die handdoek ook wel eens te vroeg de ring in. Verantwoordelijkheid wordt niet genomen. De familie mag de rotzooi opruimen en de verhalen aanhoren. Ik heb wel eens gedacht:" Zou er geen terijn moeten worden gesteld; bijv. niet trouwen binnen twee jaar, maar dat is niet te controleren en dat moet je misschien ook niet willen. Of dat je eerst in therapie moet voordat je mag scheiden. Wie voelt zich ook slachtoffer van een scheiding? Ik heb het hier nadrukkelijk over mensen waarbij geen sprake is van overspel, mishandeling e.d.
Wat een eye-opener, dacht ik. Zien we scheiden niet veel te veel als optie. Zouden we meer van het huwelijk maken als die optie er niet was? Natuurlijk zijn er 1001 redenen om te scheiden, maar wat een leed, zeker als er kinderen in het spel zijn. En denk eens aan de betrokken opa's en oma's en overige familie. Het speelt nu bij mij in de familie, bij een stel dat in no-time trouwde en kinderen kreeg. Bij een stel dat nooit eens tijd voor elkaar nam. Eigenlijk een stel dat je zo zou kunnen nomineren voor een scheiding. Als ik dat altijd al heb gezien, waarom zien die mensen dat dan zelf niet? Er is een kind dat opgevangen moet worden, er wordt met modder gesmeten. Nog maar enkele jaren getrouwd. Ooit waren ze verliefd, toch? Volgens mij gaat die handdoek ook wel eens te vroeg de ring in. Verantwoordelijkheid wordt niet genomen. De familie mag de rotzooi opruimen en de verhalen aanhoren. Ik heb wel eens gedacht:" Zou er geen terijn moeten worden gesteld; bijv. niet trouwen binnen twee jaar, maar dat is niet te controleren en dat moet je misschien ook niet willen. Of dat je eerst in therapie moet voordat je mag scheiden. Wie voelt zich ook slachtoffer van een scheiding? Ik heb het hier nadrukkelijk over mensen waarbij geen sprake is van overspel, mishandeling e.d.
maandag 26 oktober 2009 om 16:22
Mwah, bij mij in de familie speelt ook zoiets, maar zij kenden elkaar al veel langer voordat ze trouwden en er kinderen kwamen.
Ik denk dat mensen sowieso meer van hun relatie zouden maken, en ook van hun eigen leven als ze zelf zouden zien welke rol ze spelen daarin, en vandaaruit zichzelf zouden ontwikkelen in de relaties.
Hoe komt het toch dat zoveel mensen zelf wel perfect denken te zijn?
Ik denk dat mensen sowieso meer van hun relatie zouden maken, en ook van hun eigen leven als ze zelf zouden zien welke rol ze spelen daarin, en vandaaruit zichzelf zouden ontwikkelen in de relaties.
Hoe komt het toch dat zoveel mensen zelf wel perfect denken te zijn?
maandag 26 oktober 2009 om 16:27
Ik merk dat ik gewoon boos ben. Ik heb zo vaak gezegd: ga lekker een weekendje uit dan komt jullie prinses bij ons logeren. Dat laatste gebeurde wel, maar vervolgens gingen de twee echtelieden niets doen. Nou moeten ze dat zelf weten, maar ik heb het gevoel dat ze van begin af aan geen goede relatie hadden en dan vind ik het gewoon gesol met anderen, want kleine prinses is nu de dupe. 1 van 2-en wil aan de relatie werken en bij elkaar blijven, maar de ander niet. Maar ja dat is dan ook de perfecte partner;-) NOT!
maandag 26 oktober 2009 om 16:29
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:27:
Ik merk dat ik gewoon boos ben. Ik heb zo vaak gezegd: ga lekker een weekendje uit dan komt jullie prinses bij ons logeren. Dat laatste gebeurde wel, maar vervolgens gingen de twee echtelieden niets doen. Nou moeten ze dat zelf weten, maar ik heb het gevoel dat ze van begin af aan geen goede relatie hadden en dan vind ik het gewoon gesol met anderen, want kleine prinses is nu de dupe. 1 van 2-en wil aan de relatie werken en bij elkaar blijven, maar de ander niet. Maar ja dat is dan ook de perfecte partner;-) NOT!Owww.... gaat het over Maxima en Alexander? Dan wordt het interessant!
Ik merk dat ik gewoon boos ben. Ik heb zo vaak gezegd: ga lekker een weekendje uit dan komt jullie prinses bij ons logeren. Dat laatste gebeurde wel, maar vervolgens gingen de twee echtelieden niets doen. Nou moeten ze dat zelf weten, maar ik heb het gevoel dat ze van begin af aan geen goede relatie hadden en dan vind ik het gewoon gesol met anderen, want kleine prinses is nu de dupe. 1 van 2-en wil aan de relatie werken en bij elkaar blijven, maar de ander niet. Maar ja dat is dan ook de perfecte partner;-) NOT!Owww.... gaat het over Maxima en Alexander? Dan wordt het interessant!
maandag 26 oktober 2009 om 16:34
Ergens is het wel een interessante gedachte. Stel dat als je gaat samenwonen, je ZEKER weet dat je nooit meer alleen of met iemand anders kunt gaan wonen... denk je niet dat we 1 : veel langer nadenken/in proberen te schatten/uitproberen voordat we gaan samenwonen (of trouwen dus) en 2 : als je dan eenmaal samenwoont, er meer van probeert te maken, puur omdat het GEEN optie is weer alleen (of met iemand anders) verder te gaan qua (samen)wonen?
Stel je voor dat je in principe niet kunt scheiden, mits er bewezen mishandeling of andere ernstige delicten in het spel zijn. Hoe snel besluit je dan te gaan trouwen?
Stel je voor dat je in principe niet kunt scheiden, mits er bewezen mishandeling of andere ernstige delicten in het spel zijn. Hoe snel besluit je dan te gaan trouwen?
maandag 26 oktober 2009 om 16:37
Ik denk toch dat er vroeger minder mensen scheidden o.a. omdat je elkaar en het huwelijk nodig had. Nu wordt iedereen heel individueel opgevoed en mag je je lekker ontwikkelen etc. en wordt het denk ik veel moeilijker om je aan te passen en vooral te accepteren dat je niet je hele huwelijk lang ontzettend gelukkig bent en elke dag ervan zo weer voor jouw man zou kiezen. Je hebt elkaar niet meer nodig (zoals vroeger de vrouw een werkende man nodig had en de man een huisvrouw), dus dan wordt aanpassen en accepteren gewoon moeilijker...
Ben het er wel mee eens dat ik in mijn omgeving ONT-ZET-TEND veel scheidingen zie waarbij kinderen zwaar de dupe zijn....echt te erg voor woorden
Ben het er wel mee eens dat ik in mijn omgeving ONT-ZET-TEND veel scheidingen zie waarbij kinderen zwaar de dupe zijn....echt te erg voor woorden
maandag 26 oktober 2009 om 16:38
Ach, ik ben meer dan 20 jaar getrouwd geweest, 2 schatten van kinderen, en natuurlijk hebben we ook goede jaren gehad, maar ook enkele hééél ongelukkig, en je stelt je vragen, wat met de kinderen, hoe gaan familie en kenissen hierop reageren, .. Er was geen spraken van overspel, mishandeling of wat dan ook, we waren gewoon niet meer gelukkig samen, we voelden dat het niet lukte, dat het niet meer ging.
Mijn ex wou eigenlijk al eerder scheiden, ik heb het nog enkele jaren tegengehouden met tal van (al dan niet geldige) excuses.
Op het einde heb ik toegegeven, en eerlijk gezegd, je kan maar beter gelukkig gescheiden zijn dan ongelukkig getrouwd.
Als ik jaren geleden had geweten wat ik nu weet, had ik het al véél eerder gedaan.
En de kinderen dan ?? Wel die zijn ook gelukkiger nu. Zij voelden destijds ook wel dat het niet ging zoals het hoorde, nu is die druk voor hen ook weggevallen.
Gouden advies : Als je voelt dat je huwelijk niet lukt, moet je ervoor vechten, dat spreekt voor zich. Maar als dat niet lukt, scheiden, zeker en vast !!! blijven aanmodderen is echt geen optie.
Mijn ex wou eigenlijk al eerder scheiden, ik heb het nog enkele jaren tegengehouden met tal van (al dan niet geldige) excuses.
Op het einde heb ik toegegeven, en eerlijk gezegd, je kan maar beter gelukkig gescheiden zijn dan ongelukkig getrouwd.
Als ik jaren geleden had geweten wat ik nu weet, had ik het al véél eerder gedaan.
En de kinderen dan ?? Wel die zijn ook gelukkiger nu. Zij voelden destijds ook wel dat het niet ging zoals het hoorde, nu is die druk voor hen ook weggevallen.
Gouden advies : Als je voelt dat je huwelijk niet lukt, moet je ervoor vechten, dat spreekt voor zich. Maar als dat niet lukt, scheiden, zeker en vast !!! blijven aanmodderen is echt geen optie.
maandag 26 oktober 2009 om 16:39
Haribooo je slaat de spijker op zijn kop! Ik wil niet terug naar middeleeuwse toestanden hoor, maar waarom trouwen als het gedoemd is te mislukken? Iemand zei ooit tegen me: de avond voor mijn huwelijk dacht ik: wat moet ik met zo'n chagrijn. Daar zakt echt mijn broek van af. Dat je een keer een dip hebt is logisch, maar die heb je op den duur bij elke vrouw/ man. Sommige gescheiden mannen/ vrouwen blijven na hun huwelijk fladderen van de 1 na de ander, op zoek naar het geluk. Ik geloof niet zo in die aanpak.......
maandag 26 oktober 2009 om 16:43
quote:Hariboooo schreef op 26 oktober 2009 @ 16:34:
Stel je voor dat je in principe niet kunt scheiden, mits er bewezen mishandeling of andere ernstige delicten in het spel zijn. Hoe snel besluit je dan te gaan trouwen?Dan gaan denk ik net zoveel mensen trouwen, maar dan gaan ze gewoon uit elkaar als ze eigenlijk willen scheiden en blijven ze dus officieel getrouwd, maar hebben ze hun relatie wel uitgemaakt
Stel je voor dat je in principe niet kunt scheiden, mits er bewezen mishandeling of andere ernstige delicten in het spel zijn. Hoe snel besluit je dan te gaan trouwen?Dan gaan denk ik net zoveel mensen trouwen, maar dan gaan ze gewoon uit elkaar als ze eigenlijk willen scheiden en blijven ze dus officieel getrouwd, maar hebben ze hun relatie wel uitgemaakt
maandag 26 oktober 2009 om 16:44
@ Hellothere: na 20 jaar vind ik het heel wat anders. Meestal zijn de kinderen dan wat ouder en heb je alles uit de kast gehaald, maar binnen een paar jaar na het trouwen? Het leven wordt minder gecompliceerd als er kinderen komen en daar moet je je weg in vinden en dat trekt soms een wissel op een relatie, maar meteen scheiden? Mensen kijken dan alleen nog maar naar het slechte en maken elkaar verwijten; zo kortzichtig in mijn ogen!
maandag 26 oktober 2009 om 16:46
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:39:
Sommige gescheiden mannen/ vrouwen blijven na hun huwelijk fladderen van de 1 na de ander, op zoek naar het geluk. Ik geloof niet zo in die aanpak.......Daar heb je wel gelijk in, je leven verandert uiteraard na een scheiding. Ik heb niet rondgefladderd, wel een schat van een nieuwe vriendin gevonden, die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt. we hebben dan ook besloten om te starten met een LAT relatie, en dat zal zeker nog enkele jaartjes zo blijven. Werkt schitterend.quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:39:
Iemand zei ooit tegen me: de avond voor mijn huwelijk dacht ik: wat moet ik met zo'n chagrijn.Da's echt te gek voor woorden. Mensen die zich al vragen stellen vóór hun huwelijk, zou men al moeten verbieden om te trouwen. Da's om moeilijkheden vragen.
Sommige gescheiden mannen/ vrouwen blijven na hun huwelijk fladderen van de 1 na de ander, op zoek naar het geluk. Ik geloof niet zo in die aanpak.......Daar heb je wel gelijk in, je leven verandert uiteraard na een scheiding. Ik heb niet rondgefladderd, wel een schat van een nieuwe vriendin gevonden, die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt. we hebben dan ook besloten om te starten met een LAT relatie, en dat zal zeker nog enkele jaartjes zo blijven. Werkt schitterend.quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:39:
Iemand zei ooit tegen me: de avond voor mijn huwelijk dacht ik: wat moet ik met zo'n chagrijn.Da's echt te gek voor woorden. Mensen die zich al vragen stellen vóór hun huwelijk, zou men al moeten verbieden om te trouwen. Da's om moeilijkheden vragen.
maandag 26 oktober 2009 om 16:49
Ik vind dat er überhaupt veel mensen snel uit elkaar gaan tegenwoordig. Volgens mij komt dit voort uit de flitscultuur waar we nu in leven, we kunnen op zoveel gebieden veel keuzes maken dat men dat ook in relaties zo doet. Is er een dipje? Hup we stoppen ermee...
Maar datzelfde dipje kom je in een volgende relatie wéér tegen... En dan?
En natuurlijk zijn er altijd argumenten om wél te scheiden.
Maar datzelfde dipje kom je in een volgende relatie wéér tegen... En dan?
En natuurlijk zijn er altijd argumenten om wél te scheiden.
maandag 26 oktober 2009 om 16:54
Ja, voor mijn gevoel draait het om : keuzes...
@Droppertje : stel je voor dat de consequentie dus is...wel uit elkaar, niet officieel scheiden, maar belastingtechnisch voor de rest van je leven aan elkaar verbonden...wat dan?
Stel : je wilt een woning gaan huren, je schrijft je in en krijgt maar 1 keer een aanbod, niet accepteren? Pech, kun je gewoon geen woning meer huren...dus hoe die woning er ook uit ziet/waar hij ook ligt...9 van de 10 mensen zullen hem accepteren en zelf zorgen dat ze het daar naar hun zin krijgen...uitzonderingen daargelaten.
@Droppertje : stel je voor dat de consequentie dus is...wel uit elkaar, niet officieel scheiden, maar belastingtechnisch voor de rest van je leven aan elkaar verbonden...wat dan?
Stel : je wilt een woning gaan huren, je schrijft je in en krijgt maar 1 keer een aanbod, niet accepteren? Pech, kun je gewoon geen woning meer huren...dus hoe die woning er ook uit ziet/waar hij ook ligt...9 van de 10 mensen zullen hem accepteren en zelf zorgen dat ze het daar naar hun zin krijgen...uitzonderingen daargelaten.
maandag 26 oktober 2009 om 16:55
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:44:
Maar meteen scheiden? Mensen kijken dan alleen nog maar naar het slechte en maken elkaar verwijten; zo kortzichtig in mijn ogen!
Daar heb je gelijk in. Mensen denken veel te weinig na over de "belofte" die ze elkaar maken bij een huwelijk.
Vraag maar eens iemand die net gehuwd is : "Meen je dat nu, in alle goede en kwade dagen ?? en tot de dood jullie scheidt ??".
Gegarandeerd dat die je bekijken als iemand die van een andere planeet komt.
Een andere leuke test is ook : iemand komt stralend naar jou toe met het "goede" nieuws : "wij gaan trouwen, leuk hé".
Vraag dan maar even langs je neus weg : "O ja, en waarom wil je dan wel trouwen", wedden dat je geen antwoord krijgt ?
Maar kan je daar een regel op stellen ? Zou je huwelijken moeten verbieden als ze impulsief worden genomen worden, en geen kans hebben op slagen, ik denk het niet !
Vorige week is een rechter veroordeeld in de US, omdat hij systematisch weigerde gemengde koppels (blank / zwart) te huwen. zijn argumentatie was, dat huwelijken tussen gemengde koppels weinig kans op slagen hebben, en dat kinderen uit zo'n huwelijk sukkels zijn, omdat zij door geen enkele van de etnische groepen aanvaard worden.
Statistieken en studies wijzen uit dat de goede man gelijk had, maar uiteraard was het niet aan hem om op basis hiervan regels op te leggen.
Hmmm, als ik erover nadenk, interessante discussie dit, en niet zo eenvoudig.
Maar meteen scheiden? Mensen kijken dan alleen nog maar naar het slechte en maken elkaar verwijten; zo kortzichtig in mijn ogen!
Daar heb je gelijk in. Mensen denken veel te weinig na over de "belofte" die ze elkaar maken bij een huwelijk.
Vraag maar eens iemand die net gehuwd is : "Meen je dat nu, in alle goede en kwade dagen ?? en tot de dood jullie scheidt ??".
Gegarandeerd dat die je bekijken als iemand die van een andere planeet komt.
Een andere leuke test is ook : iemand komt stralend naar jou toe met het "goede" nieuws : "wij gaan trouwen, leuk hé".
Vraag dan maar even langs je neus weg : "O ja, en waarom wil je dan wel trouwen", wedden dat je geen antwoord krijgt ?
Maar kan je daar een regel op stellen ? Zou je huwelijken moeten verbieden als ze impulsief worden genomen worden, en geen kans hebben op slagen, ik denk het niet !
Vorige week is een rechter veroordeeld in de US, omdat hij systematisch weigerde gemengde koppels (blank / zwart) te huwen. zijn argumentatie was, dat huwelijken tussen gemengde koppels weinig kans op slagen hebben, en dat kinderen uit zo'n huwelijk sukkels zijn, omdat zij door geen enkele van de etnische groepen aanvaard worden.
Statistieken en studies wijzen uit dat de goede man gelijk had, maar uiteraard was het niet aan hem om op basis hiervan regels op te leggen.
Hmmm, als ik erover nadenk, interessante discussie dit, en niet zo eenvoudig.
maandag 26 oktober 2009 om 16:59
maandag 26 oktober 2009 om 17:01
quote:ask schreef op 26 oktober 2009 @ 16:49:
En natuurlijk zijn er altijd argumenten om wél te scheiden.
Net zoals er evenveel argumenten zijn om getrouwd te blijven.
Is gewoon een kwestie om die argumenten tegenover elkaar te zetten, en de balans te maken.
Het is wel zo dat "vroeger" de mensen niet scheidden, maar waren ze dan gelukkiger ?
Ik denk het niet, de vrouw had de man nodig voor zijn inkomen, zij moest voor de kinderen zorgen.
Dat was de evidentie zelve, scheiden was "not done", het kwam gewoon niet bij de mensen op.
En natuurlijk zijn er altijd argumenten om wél te scheiden.
Net zoals er evenveel argumenten zijn om getrouwd te blijven.
Is gewoon een kwestie om die argumenten tegenover elkaar te zetten, en de balans te maken.
Het is wel zo dat "vroeger" de mensen niet scheidden, maar waren ze dan gelukkiger ?
Ik denk het niet, de vrouw had de man nodig voor zijn inkomen, zij moest voor de kinderen zorgen.
Dat was de evidentie zelve, scheiden was "not done", het kwam gewoon niet bij de mensen op.
maandag 26 oktober 2009 om 17:03
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:59:
Nu waren volwassenen het slachtoffer en waren er geen kinderen in het spel.
Mijn kinderen waren het "slachtoffer" van ons huwelijk. Voor hen was de scheiding een bevrijding.
We kennen natuurlijk allemaal de verhalen van mensen die vlak voor (of tijdens) het huwelijk "nee" zeggen, tja, erg en ondoordacht allemaal.
Nu waren volwassenen het slachtoffer en waren er geen kinderen in het spel.
Mijn kinderen waren het "slachtoffer" van ons huwelijk. Voor hen was de scheiding een bevrijding.
We kennen natuurlijk allemaal de verhalen van mensen die vlak voor (of tijdens) het huwelijk "nee" zeggen, tja, erg en ondoordacht allemaal.
maandag 26 oktober 2009 om 17:06
Ik geloof wel dat cultuurverschillen een huwelijk moeilijker kunnen maken, maar het werkt vaak genoeg wel. Waarschijnlijk doordat de mensen al zoveel vaak hebben moeten doorstaan. Bijv. zo'n rechter;-)! Of verhuizen naar een ander land, dat toont al veel commitment, toch? Ik zou een soort test niet gek vinden voordat je gaat trouwen. Of een paar vereisten. Hoe lang ken je elkaar? Heb je dezelfde doelen in het leven? Sommige mensen trouwen en weten niet eens van elkaar of ze kinderen willen of hebben daar een tegenstrijdige mening over; dat gaat geheid problemen opleveren. Misschien moet je het over fundamentele zaken eens zijn. Laatst was er een stel dat in de clinche lag over in welke kerk hun kind gedoopt moest worden; ik zou dat soort dingen al tien keer voor de komst van de baby besproken hebben. Je moet toch een beetje dezelfde toekomstverwachting hebben anders slaat 1 linksaf en de ander rechtsaf.......
maandag 26 oktober 2009 om 17:09
Ik ben het met je eens dat mensen veel te snel uit elkaar gaan. Heb dit weekend ook weer met verbazing een topic op relaties gevolgd.
Als de verliefdheid over is denken mensen vaak dat de koek op is. Ja, we zijn maatjes, leven als broer en zus etc. etc. Maar wat is daar mis mee dan? Als er kinderen in het spel zijn?
Voordat de scheiding wordt ingezet vind ik dat er altijd eerst relatietherapie gevolgd zou moeten worden. Ik denk dat er dan een heleboel huwelijken gered zouden worden.
Als de verliefdheid over is denken mensen vaak dat de koek op is. Ja, we zijn maatjes, leven als broer en zus etc. etc. Maar wat is daar mis mee dan? Als er kinderen in het spel zijn?
Voordat de scheiding wordt ingezet vind ik dat er altijd eerst relatietherapie gevolgd zou moeten worden. Ik denk dat er dan een heleboel huwelijken gered zouden worden.
...
maandag 26 oktober 2009 om 17:13
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:06:
Je moet toch een beetje dezelfde toekomstverwachting hebben anders slaat 1 linksaf en de ander rechtsaf.......
Daar heb je gelijk in, maar ook mensen evolueren.
Die vrouw waar ik ooit mee huwde, was niet meer diezelfde vrouw waar ik 20 jaar later van gescheiden ben.
Je kijk op sommige zaken verandert, en verschillen zijn er altijd.
Alleen kunnen verschillen in mening over sommige zaken in het begin details lijken, terwijl ze nadien onoverbrugbaar lijken, en zelfd tot een breuk kunnen leiden.
Neem nu het voorbeeld van de discussie : "in welke kerk wordt mijn kind gedoopt", bij mij zou de belangrijkste vraag zijn "wordt mijn kind gedoopt of niet ?", kerk zou bijzaak zijn. Maar ik kan mij wel voorstellen dat dit dan weer belangrijk is voor die andere.
Niet eenvoudig hé
Je moet toch een beetje dezelfde toekomstverwachting hebben anders slaat 1 linksaf en de ander rechtsaf.......
Daar heb je gelijk in, maar ook mensen evolueren.
Die vrouw waar ik ooit mee huwde, was niet meer diezelfde vrouw waar ik 20 jaar later van gescheiden ben.
Je kijk op sommige zaken verandert, en verschillen zijn er altijd.
Alleen kunnen verschillen in mening over sommige zaken in het begin details lijken, terwijl ze nadien onoverbrugbaar lijken, en zelfd tot een breuk kunnen leiden.
Neem nu het voorbeeld van de discussie : "in welke kerk wordt mijn kind gedoopt", bij mij zou de belangrijkste vraag zijn "wordt mijn kind gedoopt of niet ?", kerk zou bijzaak zijn. Maar ik kan mij wel voorstellen dat dit dan weer belangrijk is voor die andere.
Niet eenvoudig hé
maandag 26 oktober 2009 om 17:25
quote:queenie1 schreef op 26 oktober 2009 @ 17:09:
Voordat de scheiding wordt ingezet vind ik dat er altijd eerst relatietherapie gevolgd zou moeten worden. Ik denk dat er dan een heleboel huwelijken gered zouden worden.
Niet (altijd) mee eens.
Relatietherapie is alleen zinvol als beiden aan een oplossing willen werken.
Als je beslist om te scheiden heb je al héél wat gewikt en gewogen, en is er al héél veel aan vooraf gegaan (in mijn geval toch).
Is zelfs uitgedraaid op een vechtscheiding.
Relatietherapie is dan totaal geen optie meer.
En zelfs al werkt het, meestal is het toch uitstel van de scheiding.
Ik ken enkele mensen die "tijdelijk" uit elkaar zijn gegaan om elkaar wat rust te gunnen, ik ken ook wel wat koppels die zulk een therapie hebben gevolgd, en in geen van de gevallen is het huwelijk blijven duren.
Voordat de scheiding wordt ingezet vind ik dat er altijd eerst relatietherapie gevolgd zou moeten worden. Ik denk dat er dan een heleboel huwelijken gered zouden worden.
Niet (altijd) mee eens.
Relatietherapie is alleen zinvol als beiden aan een oplossing willen werken.
Als je beslist om te scheiden heb je al héél wat gewikt en gewogen, en is er al héél veel aan vooraf gegaan (in mijn geval toch).
Is zelfs uitgedraaid op een vechtscheiding.
Relatietherapie is dan totaal geen optie meer.
En zelfs al werkt het, meestal is het toch uitstel van de scheiding.
Ik ken enkele mensen die "tijdelijk" uit elkaar zijn gegaan om elkaar wat rust te gunnen, ik ken ook wel wat koppels die zulk een therapie hebben gevolgd, en in geen van de gevallen is het huwelijk blijven duren.
maandag 26 oktober 2009 om 17:34
Die relatietherapie vind ik wel iets, maar dan moet er nog wel iets te redden zijn. Toch begrijp ik het niet hoor. Als je ooit smoorverliefd was en van iemand hield, hoe kan het dan zo escaleren? Brengt me meteen bij een volgende vraag: waren die mensen wel echt gek op elkaar toen zij trouwden? Na 20 jaar kan ik me voorstellen dat iemand veranderd is, maar normaal gesproken kunnen de kinderen zich dan ook redden. Ze kunnen dan op eigen benen staan en beslissen waar ze willen wonen. Ook kunnen ze zelf hun opa's en oma's bezoeken als ze die behoefte voelen. Anderen worden dan minder de dupe.
maandag 26 oktober 2009 om 17:51
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:34:
Toch begrijp ik het niet hoor. Als je ooit smoorverliefd was en van iemand hield, hoe kan het dan zo escaleren?
Dat is het net, dat weet je niet, je verandert.
Wanneer zoiets gebeurt, is moeilijk te zegge nietwaar. Ik kan niet zeggen dat ik op 15 Februari 2003 rond 15:48 ben opgehouden met van mijn vrouw te houden.
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:34:
Brengt me meteen bij een volgende vraag: waren die mensen wel echt gek op elkaar toen zij trouwden?
Tja, toen wel, maar we waren toen zelf jong en vooral onozel.
Foutjes van de anderen neem je voor lief.
toen we trouwden was mijn ex best impulsief, ze nam dikwijls beslissingen zonder na te denken. Op dat ogenblik was dat soms wel dolle pret, je bent jong en je doet maar op.
Elke dag was er wel een nieuwe verrassing.
Na enige tijd echter kan zulk een manier van leven héél storend worden, zeker als er impulsieve beslissingen worden genomen rond de kinderen, rond geld (2 zaken die je niet hebt als je trouwt), en die soms zware gevolgen hebben. Dat bedoel ik ook met zaken die eerst details lijken, en nadien storend.
En op het einde kom je eigenlijk vrij snel in een neerwaartse spiraal. Je begint minder en minder van elkaar te verdragen, en simpele zaken irriteren je mateloos. Dan is het tijd om even goed na te denken.
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:34:
Na 20 jaar kan ik me voorstellen dat iemand veranderd is, maar normaal gesproken kunnen de kinderen zich dan ook redden. Ze kunnen dan op eigen benen staan en beslissen waar ze willen wonen. Ook kunnen ze zelf hun opa's en oma's bezoeken als ze die behoefte voelen. Anderen worden dan minder de dupe.Dat klopt ook wel, maar de keuzes die de kinderen maken zijn niet altijd de keuzes die in hun belang zijn. Mijn kinderen hebben beslist, om tal van redenen hun moeder niet meer te zien (wat bijzonder triest is). Gezien ze oud genoeg zijn respecteer ik die keuze, maar is niet eenvoudig.
Toch begrijp ik het niet hoor. Als je ooit smoorverliefd was en van iemand hield, hoe kan het dan zo escaleren?
Dat is het net, dat weet je niet, je verandert.
Wanneer zoiets gebeurt, is moeilijk te zegge nietwaar. Ik kan niet zeggen dat ik op 15 Februari 2003 rond 15:48 ben opgehouden met van mijn vrouw te houden.
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:34:
Brengt me meteen bij een volgende vraag: waren die mensen wel echt gek op elkaar toen zij trouwden?
Tja, toen wel, maar we waren toen zelf jong en vooral onozel.
Foutjes van de anderen neem je voor lief.
toen we trouwden was mijn ex best impulsief, ze nam dikwijls beslissingen zonder na te denken. Op dat ogenblik was dat soms wel dolle pret, je bent jong en je doet maar op.
Elke dag was er wel een nieuwe verrassing.
Na enige tijd echter kan zulk een manier van leven héél storend worden, zeker als er impulsieve beslissingen worden genomen rond de kinderen, rond geld (2 zaken die je niet hebt als je trouwt), en die soms zware gevolgen hebben. Dat bedoel ik ook met zaken die eerst details lijken, en nadien storend.
En op het einde kom je eigenlijk vrij snel in een neerwaartse spiraal. Je begint minder en minder van elkaar te verdragen, en simpele zaken irriteren je mateloos. Dan is het tijd om even goed na te denken.
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:34:
Na 20 jaar kan ik me voorstellen dat iemand veranderd is, maar normaal gesproken kunnen de kinderen zich dan ook redden. Ze kunnen dan op eigen benen staan en beslissen waar ze willen wonen. Ook kunnen ze zelf hun opa's en oma's bezoeken als ze die behoefte voelen. Anderen worden dan minder de dupe.Dat klopt ook wel, maar de keuzes die de kinderen maken zijn niet altijd de keuzes die in hun belang zijn. Mijn kinderen hebben beslist, om tal van redenen hun moeder niet meer te zien (wat bijzonder triest is). Gezien ze oud genoeg zijn respecteer ik die keuze, maar is niet eenvoudig.
maandag 26 oktober 2009 om 18:09
Soms zal een scheiding voortkomen uit overhaast trouwen, dat ben ik met je eens. Relaties zijn niet meer voor altijd en de impulsievelingen onder ons kunnen dan wel eens te snel dat bootje in duiken. Aan de andere kant gaat het vaak genoeg ook goed. En ook stellen die na jaren samenzijn, bedachtzaamheid en met veel liefde besluiten te trouwen kunnen er enkele jaren later achter komen dat het tóch niet werkt.
Zuur en naar en er worden sowieso mensen (tijdelijk) ongelukkig van een scheiding. Dat betekent niet dat het altijd de slechtste oplossing is (ik ben blij dat mijn ouders gescheiden zijn).
Zuur en naar en er worden sowieso mensen (tijdelijk) ongelukkig van een scheiding. Dat betekent niet dat het altijd de slechtste oplossing is (ik ben blij dat mijn ouders gescheiden zijn).
This is an unacceptable timeline
