Relaties
alle pijlers
Scheiden doet lijden
maandag 26 oktober 2009 om 16:14
Gisteren hoorde ik het volgende gesprek: "Ik doe mijn best om getrouwd te blijven en niet te scheiden" zei hij. Toen zei zij:" Je best doen is niet goed genoeg, je moet gewoon niet scheiden."
Wat een eye-opener, dacht ik. Zien we scheiden niet veel te veel als optie. Zouden we meer van het huwelijk maken als die optie er niet was? Natuurlijk zijn er 1001 redenen om te scheiden, maar wat een leed, zeker als er kinderen in het spel zijn. En denk eens aan de betrokken opa's en oma's en overige familie. Het speelt nu bij mij in de familie, bij een stel dat in no-time trouwde en kinderen kreeg. Bij een stel dat nooit eens tijd voor elkaar nam. Eigenlijk een stel dat je zo zou kunnen nomineren voor een scheiding. Als ik dat altijd al heb gezien, waarom zien die mensen dat dan zelf niet? Er is een kind dat opgevangen moet worden, er wordt met modder gesmeten. Nog maar enkele jaren getrouwd. Ooit waren ze verliefd, toch? Volgens mij gaat die handdoek ook wel eens te vroeg de ring in. Verantwoordelijkheid wordt niet genomen. De familie mag de rotzooi opruimen en de verhalen aanhoren. Ik heb wel eens gedacht:" Zou er geen terijn moeten worden gesteld; bijv. niet trouwen binnen twee jaar, maar dat is niet te controleren en dat moet je misschien ook niet willen. Of dat je eerst in therapie moet voordat je mag scheiden. Wie voelt zich ook slachtoffer van een scheiding? Ik heb het hier nadrukkelijk over mensen waarbij geen sprake is van overspel, mishandeling e.d.
Wat een eye-opener, dacht ik. Zien we scheiden niet veel te veel als optie. Zouden we meer van het huwelijk maken als die optie er niet was? Natuurlijk zijn er 1001 redenen om te scheiden, maar wat een leed, zeker als er kinderen in het spel zijn. En denk eens aan de betrokken opa's en oma's en overige familie. Het speelt nu bij mij in de familie, bij een stel dat in no-time trouwde en kinderen kreeg. Bij een stel dat nooit eens tijd voor elkaar nam. Eigenlijk een stel dat je zo zou kunnen nomineren voor een scheiding. Als ik dat altijd al heb gezien, waarom zien die mensen dat dan zelf niet? Er is een kind dat opgevangen moet worden, er wordt met modder gesmeten. Nog maar enkele jaren getrouwd. Ooit waren ze verliefd, toch? Volgens mij gaat die handdoek ook wel eens te vroeg de ring in. Verantwoordelijkheid wordt niet genomen. De familie mag de rotzooi opruimen en de verhalen aanhoren. Ik heb wel eens gedacht:" Zou er geen terijn moeten worden gesteld; bijv. niet trouwen binnen twee jaar, maar dat is niet te controleren en dat moet je misschien ook niet willen. Of dat je eerst in therapie moet voordat je mag scheiden. Wie voelt zich ook slachtoffer van een scheiding? Ik heb het hier nadrukkelijk over mensen waarbij geen sprake is van overspel, mishandeling e.d.
maandag 26 oktober 2009 om 18:21
Je kunt nooit in iemands hoofd kijken, maar ik weet wel dat een scheiding mij (op dit moment) verschrikkelijk lijkt. Je deelt samen een verleden, kinderen; je hoort bij elkaar. Toen ik klein was was het voor mij een gegeven dat ik onderdeel uitmaakte van een gezin. Het zou niet in me opkomen om te bedenken dat mijn ouders uit elkaar zouden gaan. Dat basisvertrouwen was heel erg groot. Als dat fundament toen onder mij vandaan was gehaald, had ik het super moeilijk gekregen. Daar denk ik altijd aan als er jonge kinderen in het spel zijn.......
maandag 26 oktober 2009 om 18:34
Gelukkig is een vertrouwde gezinssituatie ook mogelijk na een scheiding. Maar ik kan me wel voorstellen dat je, als je zelf uit een gelukkig gezin komt, je moeilijk kan voorstellen dat mensen die eenheid willen opgeven.
Niemand wíl natuurlijk scheiden, dat doe je niet voor de lol maar omdat de relatie niet meer te redden is/lijkt. En soms is dat ook zo, dan is bij elkaar blijven voor de kinderen ook echt niet leuk.
Wat ik echt niet begrijp is vechtscheidingen als er kinderen in het spel zijn; verschrikkelijk.
Niemand wíl natuurlijk scheiden, dat doe je niet voor de lol maar omdat de relatie niet meer te redden is/lijkt. En soms is dat ook zo, dan is bij elkaar blijven voor de kinderen ook echt niet leuk.
Wat ik echt niet begrijp is vechtscheidingen als er kinderen in het spel zijn; verschrikkelijk.
This is an unacceptable timeline
maandag 26 oktober 2009 om 19:43
maandag 26 oktober 2009 om 20:06
Misschien is het in deze discussie wel interessant dat het in sommige gemeenschappen in orthodox Christelijke hoek (waar scheiden niet echt geaccepteerd is) gebruikelijk schijnt te zijn om voor het huwelijk een soort cursus te volgen waarin je je verwachtingen van het huwelijk bespreekt en je erop voorbereidt. Een soort relatietherapie vooraf.
Daarnaast heb ik in mijn directe omgeving ook een voorbeeld waarbij de ex-echtgenoten juist tijdens en na de scheiding nog een jaar relatietherapie hebben gedaan om hun relatie als ouders opnieuw vorm te geven. Hun huwelijk was niet te redden, maar zo werden hun kinderen niet de dupe van conflicten en konden zij ze zo veel mogelijk gezamenlijk (co-ouderschap) opvoeden. Ik zou dit niet verplicht willen stellen, maar ik heb wel veel bewondering voor hoe deze mensen het hebben aangepakt. Verjaardagen en Sinterklaas worden samen gevierd, en de ouders doen de opvoeding echt samen. Verwijten naar de ex-echtgenoot worden niet over de hoofden van de kinderen uitgevochten.
Daarnaast heb ik in mijn directe omgeving ook een voorbeeld waarbij de ex-echtgenoten juist tijdens en na de scheiding nog een jaar relatietherapie hebben gedaan om hun relatie als ouders opnieuw vorm te geven. Hun huwelijk was niet te redden, maar zo werden hun kinderen niet de dupe van conflicten en konden zij ze zo veel mogelijk gezamenlijk (co-ouderschap) opvoeden. Ik zou dit niet verplicht willen stellen, maar ik heb wel veel bewondering voor hoe deze mensen het hebben aangepakt. Verjaardagen en Sinterklaas worden samen gevierd, en de ouders doen de opvoeding echt samen. Verwijten naar de ex-echtgenoot worden niet over de hoofden van de kinderen uitgevochten.
maandag 26 oktober 2009 om 20:30
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 16:44:
@ Hellothere: na 20 jaar vind ik het heel wat anders. Meestal zijn de kinderen dan wat ouder en heb je alles uit de kast gehaald, maar binnen een paar jaar na het trouwen? Het leven wordt minder gecompliceerd als er kinderen komen en daar moet je je weg in vinden en dat trekt soms een wissel op een relatie, maar meteen scheiden? Mensen kijken dan alleen nog maar naar het slechte en maken elkaar verwijten; zo kortzichtig in mijn ogen!
Hoe sneller je erachter komt dat het niet werkt, des te beter lijkt mij? Mensen scheiden echt niet zomaar! En hoe jonger de kinderen zijn des te beter. Die weten dan niet beter.
De nadelige gevolgen van een scheiding zitten hem in de slechte verhouding tussen de ouders en dat (meestal) de moeder ten gevolge van de scheiding naar een kleiner huis moet en minder te besteden heeft. Als je deze gevolgen weet te beperken dan is scheiden beter dan in een slecht huwelijk blijven denk ik.
@ Hellothere: na 20 jaar vind ik het heel wat anders. Meestal zijn de kinderen dan wat ouder en heb je alles uit de kast gehaald, maar binnen een paar jaar na het trouwen? Het leven wordt minder gecompliceerd als er kinderen komen en daar moet je je weg in vinden en dat trekt soms een wissel op een relatie, maar meteen scheiden? Mensen kijken dan alleen nog maar naar het slechte en maken elkaar verwijten; zo kortzichtig in mijn ogen!
Hoe sneller je erachter komt dat het niet werkt, des te beter lijkt mij? Mensen scheiden echt niet zomaar! En hoe jonger de kinderen zijn des te beter. Die weten dan niet beter.
De nadelige gevolgen van een scheiding zitten hem in de slechte verhouding tussen de ouders en dat (meestal) de moeder ten gevolge van de scheiding naar een kleiner huis moet en minder te besteden heeft. Als je deze gevolgen weet te beperken dan is scheiden beter dan in een slecht huwelijk blijven denk ik.
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:57
quote:Nundi schreef op 26 oktober 2009 @ 17:34:
Toch begrijp ik het niet hoor. Als je ooit smoorverliefd was en van iemand hield, hoe kan het dan zo escaleren? Brengt me meteen bij een volgende vraag: waren die mensen wel echt gek op elkaar toen zij trouwden? .
Nundi, dat heb ik me in mijn eerste huwelijk ook afgevraagd: hij hield toch van me voor we trouwden, waarom is hij dan al zo snel na het huwelijk zo veranderd? Waarom doe ik nooit iets goed in zijn ogen, waarom scheldt hij me uit om een kleinigheid, waarom schreeuwt hij, vloekt hij als een ketter en waarom stoot hij me van zich af als ik hem wil knuffelen? Zo was hij niet voor we trouwden/samenwoonden.
Het was voor mij ook onbegrijpelijk. Het werd in de loop van de tijd steeds erger en na 22 jaar (toen de kinderen volwassen of bijna volwassen waren), heb ik er de brui aan gegeven.
Maar eigenlijk had ik dat beter al na het eerste jaar gedaan.
Sommige mensen scheiden in mijn ogen dus eerder te laat dan te vroeg.
En in mijn geval was het mijn huwelijk dat me heeft doen lijden, de scheiding heeft me alleen maar heel veel geluk gebracht. (Ben nu heel gelukkig in mijn tweede huwelijk.)
Toch begrijp ik het niet hoor. Als je ooit smoorverliefd was en van iemand hield, hoe kan het dan zo escaleren? Brengt me meteen bij een volgende vraag: waren die mensen wel echt gek op elkaar toen zij trouwden? .
Nundi, dat heb ik me in mijn eerste huwelijk ook afgevraagd: hij hield toch van me voor we trouwden, waarom is hij dan al zo snel na het huwelijk zo veranderd? Waarom doe ik nooit iets goed in zijn ogen, waarom scheldt hij me uit om een kleinigheid, waarom schreeuwt hij, vloekt hij als een ketter en waarom stoot hij me van zich af als ik hem wil knuffelen? Zo was hij niet voor we trouwden/samenwoonden.
Het was voor mij ook onbegrijpelijk. Het werd in de loop van de tijd steeds erger en na 22 jaar (toen de kinderen volwassen of bijna volwassen waren), heb ik er de brui aan gegeven.
Maar eigenlijk had ik dat beter al na het eerste jaar gedaan.
Sommige mensen scheiden in mijn ogen dus eerder te laat dan te vroeg.
En in mijn geval was het mijn huwelijk dat me heeft doen lijden, de scheiding heeft me alleen maar heel veel geluk gebracht. (Ben nu heel gelukkig in mijn tweede huwelijk.)
dinsdag 27 oktober 2009 om 13:19
quote:lindy schreef op 27 oktober 2009 @ 13:04:
Nou ben ik zeker geen voorstander van maar bij elkaar blijven omdat het zo hoort... maar soms hoor je van die breakups zonder hele rare redenen, dat ik denk, en wat dan? Nieuwe partner en dan over tien jaar dezelfde sleur en dezelfde problemen?Inderdaad, ik heb grote bedenkingen bij mensen die hun relatie/huwelijk met een leuke partner opgeven omdat ze verliefd geworden zijn op een ander. Ik denk dat ze dan in veel gevallen na tien jaar niet beter af zijn dan met hun eerste partner. Misschien nog wel minder goed.
Nou ben ik zeker geen voorstander van maar bij elkaar blijven omdat het zo hoort... maar soms hoor je van die breakups zonder hele rare redenen, dat ik denk, en wat dan? Nieuwe partner en dan over tien jaar dezelfde sleur en dezelfde problemen?Inderdaad, ik heb grote bedenkingen bij mensen die hun relatie/huwelijk met een leuke partner opgeven omdat ze verliefd geworden zijn op een ander. Ik denk dat ze dan in veel gevallen na tien jaar niet beter af zijn dan met hun eerste partner. Misschien nog wel minder goed.
dinsdag 27 oktober 2009 om 17:01
quote:Reiger100 schreef op 27 oktober 2009 @ 13:19:
Inderdaad, ik heb grote bedenkingen bij mensen die hun relatie/huwelijk met een leuke partner opgeven omdat ze verliefd geworden zijn op een ander. Ik denk dat ze dan in veel gevallen na tien jaar niet beter af zijn dan met hun eerste partner. Misschien nog wel minder goed.
Dat klopt, en da's ook de reden waarom velen scheiden. Maar TO geeft duidelijk aan het de discussie hier niet gaat om scheidingen door overspel fo mishandeling of zo.
Is dus een beetje zoals in mijn geval. Ik ben gescheiden omdat het niet meer ging, je voelt dat gewoon, vraag mij niet wat de oorzaak of de aanleiding was.
En op zich is dat ook moeilijk, als je niet weet wat juist de oorzaken zijn van het spaak lopen van een huwelijk, is het ook moeilijk om daar bij een volgende partner op te letten.
Inderdaad, ik heb grote bedenkingen bij mensen die hun relatie/huwelijk met een leuke partner opgeven omdat ze verliefd geworden zijn op een ander. Ik denk dat ze dan in veel gevallen na tien jaar niet beter af zijn dan met hun eerste partner. Misschien nog wel minder goed.
Dat klopt, en da's ook de reden waarom velen scheiden. Maar TO geeft duidelijk aan het de discussie hier niet gaat om scheidingen door overspel fo mishandeling of zo.
Is dus een beetje zoals in mijn geval. Ik ben gescheiden omdat het niet meer ging, je voelt dat gewoon, vraag mij niet wat de oorzaak of de aanleiding was.
En op zich is dat ook moeilijk, als je niet weet wat juist de oorzaken zijn van het spaak lopen van een huwelijk, is het ook moeilijk om daar bij een volgende partner op te letten.
dinsdag 27 oktober 2009 om 17:43
Ik wil jullie super bedanken voor alle reacties! Soms denk ik wel eens dat ik oerdegelijk ben, maar kennelijk zijn er meer "bedachtzame" types! Ook hoor ik wel eens om mij heen; ik laat geen vasectomie (knoopje) doen, want als ik een andere vrouw krijg (en daar zit de huidige partner dan bij!!!!!) kan ik geen kinderen meer krijgen! Dan val ik echt van mijn stoel. Sommigen willen echt alle opties openhouden! Ga eens ergens voor, anders sta je straks met lege handen..........
dinsdag 27 oktober 2009 om 18:57
Ach, of je nu "bedachtzaam" bent of niet, niemand weet waar hij / zij binnen 20 jaar zal staan.
Als we dat zouden weten, dan zou er niet meer gescheiden worden (misschien ook niet meer getrouwd ).
Gewoon op je gevoel blijven afgaan lijkt mij nog altijd het beste.
Als je verliefd bent op iemand, en je voelt dat je compatibel bent met je partner (wat impliceert dat je je partner goed genoeg kent), gewoon voor gaan dan zou ik zeggen.
Loopt het nadien dan toch nog mis, koester dan de herinnering aan de jaren dat je wel gelukkig bent geweest, en als het niet meer te redden is, ga dan voor een gelukkige scheiding, in plaats van een ongelukkig samen blijven.
En ja, scheiden doet lijden, maar gehuwd blijven soms ook.
Als we dat zouden weten, dan zou er niet meer gescheiden worden (misschien ook niet meer getrouwd ).
Gewoon op je gevoel blijven afgaan lijkt mij nog altijd het beste.
Als je verliefd bent op iemand, en je voelt dat je compatibel bent met je partner (wat impliceert dat je je partner goed genoeg kent), gewoon voor gaan dan zou ik zeggen.
Loopt het nadien dan toch nog mis, koester dan de herinnering aan de jaren dat je wel gelukkig bent geweest, en als het niet meer te redden is, ga dan voor een gelukkige scheiding, in plaats van een ongelukkig samen blijven.
En ja, scheiden doet lijden, maar gehuwd blijven soms ook.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:37
quote:Hellothere schreef op 26 oktober 2009 @ 16:55:
[...]
Vorige week is een rechter veroordeeld in de US, omdat hij systematisch weigerde gemengde koppels (blank / zwart) te huwen. zijn argumentatie was, dat huwelijken tussen gemengde koppels weinig kans op slagen hebben, en dat kinderen uit zo'n huwelijk sukkels zijn, omdat zij door geen enkele van de etnische groepen aanvaard worden.
Statistieken en studies wijzen uit dat de goede man gelijk had, maar uiteraard was het niet aan hem om op basis hiervan regels op te leggen.
Hmmm, als ik erover nadenk, interessante discussie dit, en niet zo eenvoudig.
Dan ook maar gelijk de volgende dingen verbieden rechtertje:
niet beneden je stand trouwen
niet beneden of hoger dan je eigen IQ trouwen
niet met mensen van andere afkomst trouwen
etc
Is het scheidingsdrama gelijk opgelost: er kan dan niet meer getrouwd worden namelijk!!!!!!!!!!!!! want,
als je de stamboomlijnen doortrekt zijn we allemaal familie van elkaar, hebben we ergens wel een 'buitenlandse' tak zitten, zal ons IQ net 1 puntje verschillen, etc.................allemaal risicofactoren.
Wat een idiote rechter zeg!
[...]
Vorige week is een rechter veroordeeld in de US, omdat hij systematisch weigerde gemengde koppels (blank / zwart) te huwen. zijn argumentatie was, dat huwelijken tussen gemengde koppels weinig kans op slagen hebben, en dat kinderen uit zo'n huwelijk sukkels zijn, omdat zij door geen enkele van de etnische groepen aanvaard worden.
Statistieken en studies wijzen uit dat de goede man gelijk had, maar uiteraard was het niet aan hem om op basis hiervan regels op te leggen.
Hmmm, als ik erover nadenk, interessante discussie dit, en niet zo eenvoudig.
Dan ook maar gelijk de volgende dingen verbieden rechtertje:
niet beneden je stand trouwen
niet beneden of hoger dan je eigen IQ trouwen
niet met mensen van andere afkomst trouwen
etc
Is het scheidingsdrama gelijk opgelost: er kan dan niet meer getrouwd worden namelijk!!!!!!!!!!!!! want,
als je de stamboomlijnen doortrekt zijn we allemaal familie van elkaar, hebben we ergens wel een 'buitenlandse' tak zitten, zal ons IQ net 1 puntje verschillen, etc.................allemaal risicofactoren.
Wat een idiote rechter zeg!
