Kinderen
alle pijlers
Gaan voor een derde of niet?
maandag 26 oktober 2009 om 19:58
Ik weet het niet meer. Ik riep altijd heel hard dat ik 4 kinderen wilde. Al snel stelde ik dit bij uit praktisch oogpunt. 3 kinderen vond ik ook niet echt wat (ben zelf de middelste van 3 kinderen) dus het zouden er heel burgelijk 2 worden. Inmiddels heb ik 2 kinderen en toen ik zwanger was van de tweede was ik er ook zeker van dat ik niet meer kinderen wilde. Ik had enorme BI en kon al vanaf 3 maanden veel dingen niet meer. Mijn bevalling was zacht uit gedrukt een hel. Ik wist het zeker dit nooit meer, Ik heb een jongen en een meid wat wil je nog meer.
Mijn man was altijd al voor 2 kinderen en niet meer. Nu de jongste inmiddels ruim 1,5 is begint het weer te kriebelen. Om me heen ook veel zwangeren wat natuurlijk alleen nog maar meer prikkelt. Ik heb dan ook echt nog niet het gevoel dat ik er klaar mee ben. Ik wil zo graag nog 1 kindje. Ik zou dan ook wle binnen nu en een jaar zwanger willlen zijn anders vind ik dat er te veel leeftijds verschil is.
Tja mijn man wil dus eigenlijk niet echt, maar ik ben er nog helemaal niet uit. Wil me ook nog niet hard gaan maken t.o.v. mijn man als ik er zelf nog niet uit ben. Mijn gevoel zegt JA heerlijk hoe meer hoe beter, maar als ik er over na ga denken denk ik dat het eigenlijk ook wel heel makkelijk en praktisch is. Nog een is weer een hoop extra werk, energie, grote kans op weer BI (waar ik nu overigens nog niet eens helemaal van genezen ben), enz. Ik heb ze nu net een beetje zelfstandig, wil ik wel weer opnieuw 'beginnen'?! Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en afwegingen.
Qua leeftijd heb ik nog alle tijd (ben pas 28), maar ik wil niet dus niet te veel leeftijds verschil met de andere twee (die schelen elkaar 1,5 jaar).
Hoe heftig vinden jullie dat 3 kids. De overgang van 1 naar 2 lijkt mij overigens groter (was bij ons sowieso een enorme overgang aangezien de eerste heeeeeel makkelijk was en de tweede totaal niet)
Nou zoals jullie al merken zoveel dingen om over na te denken. Ik zou het liefste willen dat ik gewoon 'per ongeluk' zwanger zou raken. Dat zou voor mij echt een kadootje zijn. Dan 'moet' je gewoon en zijn alle praktische afwegingen gewoon niet meer aan de orde. Pfffff lastig!
Mijn man was altijd al voor 2 kinderen en niet meer. Nu de jongste inmiddels ruim 1,5 is begint het weer te kriebelen. Om me heen ook veel zwangeren wat natuurlijk alleen nog maar meer prikkelt. Ik heb dan ook echt nog niet het gevoel dat ik er klaar mee ben. Ik wil zo graag nog 1 kindje. Ik zou dan ook wle binnen nu en een jaar zwanger willlen zijn anders vind ik dat er te veel leeftijds verschil is.
Tja mijn man wil dus eigenlijk niet echt, maar ik ben er nog helemaal niet uit. Wil me ook nog niet hard gaan maken t.o.v. mijn man als ik er zelf nog niet uit ben. Mijn gevoel zegt JA heerlijk hoe meer hoe beter, maar als ik er over na ga denken denk ik dat het eigenlijk ook wel heel makkelijk en praktisch is. Nog een is weer een hoop extra werk, energie, grote kans op weer BI (waar ik nu overigens nog niet eens helemaal van genezen ben), enz. Ik heb ze nu net een beetje zelfstandig, wil ik wel weer opnieuw 'beginnen'?! Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en afwegingen.
Qua leeftijd heb ik nog alle tijd (ben pas 28), maar ik wil niet dus niet te veel leeftijds verschil met de andere twee (die schelen elkaar 1,5 jaar).
Hoe heftig vinden jullie dat 3 kids. De overgang van 1 naar 2 lijkt mij overigens groter (was bij ons sowieso een enorme overgang aangezien de eerste heeeeeel makkelijk was en de tweede totaal niet)
Nou zoals jullie al merken zoveel dingen om over na te denken. Ik zou het liefste willen dat ik gewoon 'per ongeluk' zwanger zou raken. Dat zou voor mij echt een kadootje zijn. Dan 'moet' je gewoon en zijn alle praktische afwegingen gewoon niet meer aan de orde. Pfffff lastig!
maandag 26 oktober 2009 om 20:07
maandag 26 oktober 2009 om 20:11
Sjonge jonge Maansa....chagarijnig?
Ik zou mij ten eerste écht niet druk maken om het leeftijdsverschil....wat maakt het uit? Waarom moet je het nu op stel en sprong beslissen als je nog zo jong bent? En als je zo'n enorme bekkeninstabiliteit hebt gehad, hoe ga je dat nu dan doen met je 2 oudste kinderen?
Ik zou mij ten eerste écht niet druk maken om het leeftijdsverschil....wat maakt het uit? Waarom moet je het nu op stel en sprong beslissen als je nog zo jong bent? En als je zo'n enorme bekkeninstabiliteit hebt gehad, hoe ga je dat nu dan doen met je 2 oudste kinderen?
maandag 26 oktober 2009 om 20:13
Dus je man wil niet, jij hebt een verhoogd risico op bekkeninstabiliteit en je vraagt nu om argumenten om je man over te halen? Ik snap het niet zo goed, want volgens mij ben je er verstandelijk allang uit. Is misschien een kwestie van het afscheid nemen van de babytijd?
Winter is the season in which people try to keep the house as warm as it was in the summer, when they complained about the heat.
maandag 26 oktober 2009 om 20:16
Tja Tia Dalma, dat is het 'm nou. Als ik kijk op de lange termijn, ik vind de ontwikkeling van een kind geweldig. Vind het dan ook te fantastisch dat ik zo'n ontwikkeling nu al op 2 verschillende manieren bij 2 verschillende kinderen kan mee maken. Eigenlijk lijkt het me in alles geweldig. Ik zie wel dat als we het bij twee kinderen laten we meer financiele ruimte hebben (ook qua studie e.d. van de kids), we in verhouding dus meer ruimte in en om huis hebben, enz. Dit zijn dan ook gelijk de argumenten voor mijn man om het bij twee te laten. Ik denk daar dan altijd achter aan tja er zijn zat mensen die 3 hoog achter 4 kids hebben en die redden zich ook. Niet dat dat is wat ik voor mijn kinderen zou willen, maar toch.
Het lastige vind ik dat ik met 2 (gezonde) kinderen mezelf eigenlijk de hemel in prijs en mezelf ook enigszins egoistisch vind om 'er nog een te willen'. Ik ben ook hardstikke gelukkig. En ik denk niet dat ik met of zonder een derde meer of minder gelukkig zou zijn. Het zou mijn leven wel verrijken.
Daarom vind ik het ook zo lastig. Ik heb op het moment net zoveel voors als tegens op mijn lijstje....
Het lastige vind ik dat ik met 2 (gezonde) kinderen mezelf eigenlijk de hemel in prijs en mezelf ook enigszins egoistisch vind om 'er nog een te willen'. Ik ben ook hardstikke gelukkig. En ik denk niet dat ik met of zonder een derde meer of minder gelukkig zou zijn. Het zou mijn leven wel verrijken.
Daarom vind ik het ook zo lastig. Ik heb op het moment net zoveel voors als tegens op mijn lijstje....
maandag 26 oktober 2009 om 20:18
Ik vind ook niet dat je zeurt.
Wij hebben 3 kinderen, oudste was 3 jaar en 4 mnd toen jongste kwam, middelste net 2 jaar. Jongste is nu net 1.
Druk, ach, ik vind het wel meevallen eigenlijk. Ik werk 2 dagen. (hoewel, ik heb daar meer rust dan thuis haha!)
Het scheelt wel dat ik goede zwangerschappen en goede bevallingen heb gehad. Ook heb ik vreselijk lieve zoete baby's die gek zijn op slapen. (sorry, kan er niks anders van maken..)
Je moet het nemen zoals het komt. Als het mooi weer is zijn we veel buiten, en dan komt het huishouden wel weer. Ze mogen mij veel helpen, stoffen, zuigen, blaadjes vegen etc etc. Vinden ze gezellig en ik kan ondertussen doorgaan.
Ik zou dus zeggen, doen! Alleen de BI vind ik wel een belangrijk punt. Hoeveel kans heb je op herhaling? Als ik lees dat het nu nog niet eens over is, lijkt mij de kans kleiner dat je het niet krijgt dan andersom. En wat gaat je herstel worden?
Ik sprak laatst een vrouw die dagelijks 8 paracetamols slikt, en nog steeds veel in haar rolstoel zit omdat lopen te pijnlijk is. Haar jongste was 3 jaar...
Dat zou voor mij wel een no-go zijn, als dat een groot risico zou zijn. Hoor anders eerst eens wat de artsen ervan vinden.
Wij hebben 3 kinderen, oudste was 3 jaar en 4 mnd toen jongste kwam, middelste net 2 jaar. Jongste is nu net 1.
Druk, ach, ik vind het wel meevallen eigenlijk. Ik werk 2 dagen. (hoewel, ik heb daar meer rust dan thuis haha!)
Het scheelt wel dat ik goede zwangerschappen en goede bevallingen heb gehad. Ook heb ik vreselijk lieve zoete baby's die gek zijn op slapen. (sorry, kan er niks anders van maken..)
Je moet het nemen zoals het komt. Als het mooi weer is zijn we veel buiten, en dan komt het huishouden wel weer. Ze mogen mij veel helpen, stoffen, zuigen, blaadjes vegen etc etc. Vinden ze gezellig en ik kan ondertussen doorgaan.
Ik zou dus zeggen, doen! Alleen de BI vind ik wel een belangrijk punt. Hoeveel kans heb je op herhaling? Als ik lees dat het nu nog niet eens over is, lijkt mij de kans kleiner dat je het niet krijgt dan andersom. En wat gaat je herstel worden?
Ik sprak laatst een vrouw die dagelijks 8 paracetamols slikt, en nog steeds veel in haar rolstoel zit omdat lopen te pijnlijk is. Haar jongste was 3 jaar...
Dat zou voor mij wel een no-go zijn, als dat een groot risico zou zijn. Hoor anders eerst eens wat de artsen ervan vinden.
maandag 26 oktober 2009 om 20:21
Mijn jongste is pas 3 maanden, maar ik herken het nu al, wat je schrijft!
Ik wilde er altijd meer, maar na 2 behoorlijk pittige zwangerschappen (ook bekkeninstabiliteit) zou het uit praktisch oogpunt beter zij om het bij 2 te laten.
Maar nu al verzet mijn gevoel zich daar ontzettend tegen.
Geen tips, maar ik lees even mee.
PS: ik vind dus ook niet dat je zeurt. Wat een rare, niet-inhoudelijke reactie zeg.
Ik wilde er altijd meer, maar na 2 behoorlijk pittige zwangerschappen (ook bekkeninstabiliteit) zou het uit praktisch oogpunt beter zij om het bij 2 te laten.
Maar nu al verzet mijn gevoel zich daar ontzettend tegen.
Geen tips, maar ik lees even mee.
PS: ik vind dus ook niet dat je zeurt. Wat een rare, niet-inhoudelijke reactie zeg.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
maandag 26 oktober 2009 om 20:25
quote:rvdn schreef op 26 oktober 2009 @ 19:58:
Nu de jongste inmiddels ruim 1,5 is begint het weer te kriebelen.
Qua leeftijd heb ik nog alle tijd (ben pas 28), maar ik wil niet dus niet te veel leeftijds verschil met de andere twee (die schelen elkaar 1,5 jaar).
Ik zou het liefste willen dat ik gewoon 'per ongeluk' zwanger zou raken. Dat zou voor mij echt een kadootje zijn. Dan 'moet' je gewoon en zijn alle praktische afwegingen gewoon niet meer aan de orde. Pfffff lastig!Zoals maansa al zei; je zeurt. Je jongste is ruim 1,5. Nou nou, en het begint nu alweer te kriebelen. Wat begint te kriebelen? Om een kind te hebben jonger dan 1,5? Daarbij kom je nu niet bepaald over alsof je blij bent met wat je hebt. Verder heeft je man al aangegeven het niet echt meer te willen maar jij twijfelt nog. Heeft hij niets meer in te brengen? Ja, per ongeluk zwanger worden zal jou wel uitkomen want dan zijn de praktische afwegingen (zoals hoe vertel ik het mijn man dat ik per se nog een kind wil ongeacht wat hij ervan vindt) niet meer aan de orde. Je hebt 2 kinderen van pak hem beet 3 jaar. Misschien eerst die op een leuke manier grootbrengen? Je bent 28 jaar en hebt nog tijd zat.
Nu de jongste inmiddels ruim 1,5 is begint het weer te kriebelen.
Qua leeftijd heb ik nog alle tijd (ben pas 28), maar ik wil niet dus niet te veel leeftijds verschil met de andere twee (die schelen elkaar 1,5 jaar).
Ik zou het liefste willen dat ik gewoon 'per ongeluk' zwanger zou raken. Dat zou voor mij echt een kadootje zijn. Dan 'moet' je gewoon en zijn alle praktische afwegingen gewoon niet meer aan de orde. Pfffff lastig!Zoals maansa al zei; je zeurt. Je jongste is ruim 1,5. Nou nou, en het begint nu alweer te kriebelen. Wat begint te kriebelen? Om een kind te hebben jonger dan 1,5? Daarbij kom je nu niet bepaald over alsof je blij bent met wat je hebt. Verder heeft je man al aangegeven het niet echt meer te willen maar jij twijfelt nog. Heeft hij niets meer in te brengen? Ja, per ongeluk zwanger worden zal jou wel uitkomen want dan zijn de praktische afwegingen (zoals hoe vertel ik het mijn man dat ik per se nog een kind wil ongeacht wat hij ervan vindt) niet meer aan de orde. Je hebt 2 kinderen van pak hem beet 3 jaar. Misschien eerst die op een leuke manier grootbrengen? Je bent 28 jaar en hebt nog tijd zat.
maandag 26 oktober 2009 om 20:46
Als het gaat om de ontwikkeling van een kind: lijkt mij inderdaad ook erg interessant (en natuurlijk ook nog met een extra dimensie als het je eigen vlees en bloed is) maar even gechargeerd: daar hoef je niet nóg een keer zwanger voor te worden.
Dit argument mag best op jouw plussenlijst, maar hou ook rekening met al die minnen én de neutrale factor die jij noemt dat je niet echt enorm méér gelukkig zou worden van een derde. Voeg daar onwillige man bij (die ook een heel stel plausibele argumenten heeft) en ik zou nog zeker een keer opnieuw en wat kritischer bij mezelf te rade gaan over mijn drijfveren... Waarom niet een werkrichting gezocht bijvoorbeeld met ontwikkeling en pedagogiek, als dat je drijfveer is?
Dit argument mag best op jouw plussenlijst, maar hou ook rekening met al die minnen én de neutrale factor die jij noemt dat je niet echt enorm méér gelukkig zou worden van een derde. Voeg daar onwillige man bij (die ook een heel stel plausibele argumenten heeft) en ik zou nog zeker een keer opnieuw en wat kritischer bij mezelf te rade gaan over mijn drijfveren... Waarom niet een werkrichting gezocht bijvoorbeeld met ontwikkeling en pedagogiek, als dat je drijfveer is?
maandag 26 oktober 2009 om 21:16
Maansa; je hebt gelijk v.w.b. het binnen een jaar zwanger willen zijn omdat het leeftijdsverschil anders te groot is. Het komt een beetje 'ik wil het, ik wil het, ik wil het' over. Ik heb zelf helemaal geen problemen met een groot leeftijdsverschil...zoon is nu 4 en ik ben bijna 6 weken zwanger van de 2e...ook een 'enorm' leeftijdsverschil volgens sommige mensen.
Ik vind niet dat ze zeurt, dit is wat er in haar omgaat en ze wil graag tips/advies/ervaringen horen. Die kan ik dus niet geven, maar zeuren? Nee.
Ik vind niet dat ze zeurt, dit is wat er in haar omgaat en ze wil graag tips/advies/ervaringen horen. Die kan ik dus niet geven, maar zeuren? Nee.
maandag 26 oktober 2009 om 22:47
Jammer hoe ongenuanceerd sommige mensen uit de hoek komen.
Ik hoef geen tips om mijn man over te halen. Mijn heeft nooit gezegd dat hij absoluut geen kinderen meer wil, maar wat hem betreft hoeft het niet. De deur staat hier wat dat betreft echt nog wel open.
Inderdaad is mijn zin over binnen een jaar zwanger zijn. Niet handig gekozen. Twijfelde ook nog of ik 'm aan moest passen. Het is toch best lastig om dat je gevoel goed op papier te krijgen. Voor mij is het een gevoelsmatig iets dat ik niet nog 3 jaar zou willen wachten dan.
Tia Dalma ik werk al in de pedagogiek. Wat ik meer bedoel is om de ontwikkeling van je eigen kind te zien. Gewoon een mensje van jouw vlees en bloed mogen ondersteunen de wereld te ontdekken en aanschouwen hoe zij dit doen. Het blijft iets wonderlijks (ondanks dat ik mijn kids natuurlijk ook wel eens achter het behang wil plakken )
Misschien is het ook wel zo dat de minpunten lijst eigenlijk wel wat langer is maar ik ben zo bang dat ik spijt krijg dat ik geen gehoor het gegeven aan mijn gevoel.
Had het er net ook nog even over met manlief. Die ziet ook wel wat pluspunten, maar met name ook minpunten (waarbij slaapgebrek met name een groot punt is, daar heb ik dan weer moeite mee aangezien dat van voorbijgaande aard is)
Nou we zullen het er nog wel een paar keer over hebben.
Iris bedankt voor jou reactie. Vond jij dat nou nog een groot verschil 2 of 3 kids. Tuurlijk ben je drukker, maar scheelt het nou echt zo veel?
Ik hoef geen tips om mijn man over te halen. Mijn heeft nooit gezegd dat hij absoluut geen kinderen meer wil, maar wat hem betreft hoeft het niet. De deur staat hier wat dat betreft echt nog wel open.
Inderdaad is mijn zin over binnen een jaar zwanger zijn. Niet handig gekozen. Twijfelde ook nog of ik 'm aan moest passen. Het is toch best lastig om dat je gevoel goed op papier te krijgen. Voor mij is het een gevoelsmatig iets dat ik niet nog 3 jaar zou willen wachten dan.
Tia Dalma ik werk al in de pedagogiek. Wat ik meer bedoel is om de ontwikkeling van je eigen kind te zien. Gewoon een mensje van jouw vlees en bloed mogen ondersteunen de wereld te ontdekken en aanschouwen hoe zij dit doen. Het blijft iets wonderlijks (ondanks dat ik mijn kids natuurlijk ook wel eens achter het behang wil plakken )
Misschien is het ook wel zo dat de minpunten lijst eigenlijk wel wat langer is maar ik ben zo bang dat ik spijt krijg dat ik geen gehoor het gegeven aan mijn gevoel.
Had het er net ook nog even over met manlief. Die ziet ook wel wat pluspunten, maar met name ook minpunten (waarbij slaapgebrek met name een groot punt is, daar heb ik dan weer moeite mee aangezien dat van voorbijgaande aard is)
Nou we zullen het er nog wel een paar keer over hebben.
Iris bedankt voor jou reactie. Vond jij dat nou nog een groot verschil 2 of 3 kids. Tuurlijk ben je drukker, maar scheelt het nou echt zo veel?
