Relaties
alle pijlers
Wel of niet doorgaan?
maandag 26 oktober 2009 om 17:13
Wat moet ik hier van denken?
Mijn man (vriend) heeft altijd gezegd geen kinderen te willen. Ook ik had hier mijn twijfels over. Ik ben nu 31 en wil het nu toch wel. In eerste instantie was en bleef het nee. Als gevolg hiervan stond onze relatie erg onder spanning maar aan gevoelens voor elkaar geen gebrek. Een tijd geleden vertelde hij mij dat hij over de kinderkwestie had nagedacht en dat hij het wel prima zou vinden als ik moeder wordt maar alleen wil hij biologisch niet de vader zijn. Geeft aan dat hij dat teveel verantwoordelijkheid vindt maar het mij wel gunt.
wat vinden jullie?
Mijn man (vriend) heeft altijd gezegd geen kinderen te willen. Ook ik had hier mijn twijfels over. Ik ben nu 31 en wil het nu toch wel. In eerste instantie was en bleef het nee. Als gevolg hiervan stond onze relatie erg onder spanning maar aan gevoelens voor elkaar geen gebrek. Een tijd geleden vertelde hij mij dat hij over de kinderkwestie had nagedacht en dat hij het wel prima zou vinden als ik moeder wordt maar alleen wil hij biologisch niet de vader zijn. Geeft aan dat hij dat teveel verantwoordelijkheid vindt maar het mij wel gunt.
wat vinden jullie?
maandag 26 oktober 2009 om 18:57
@ Liselore. Een biologische vader blijft juridisch gebonden aan het kind. emotioneel gezien zal hij zijn kind niet in de steek laten. Aan de ene kant ben ik behoorlijk zelfstandig en zal ik ervoor zorgen dat ik zelf kan voorzien in het onderhoud van mijn kind. Daar ben ik niet bang voor en ik heb hem daarvoor niet nodig. Het is meer het idee dat je samen een kind opvoedt dat biologisch alleen van mij is en het idee dat hij de mogelijkheid heeft om te vluchten. Ik weet dat hij het moeilijk vindt om zich op die manier nog meer te binden en ik begrijp dat dat voortkomt uit zijn jeugd.
@ Marahbloem
Ik weet nog niet wat ik ga doen. ik heb het onderwerp even laten rusten. Ik moet er eerst zelf goed over nadenken en dit is ook de eerste keer dat ik erover praat. Je gaat niet zo snel bij iemand weg waarvan je zoveel houdt en waarbij ik me zo goed voel.
En wat vaderschap betreft. Hij doet het waarschijnlijk beter dan sommige biologische ouders! moeilijk!
@ Marahbloem
Ik weet nog niet wat ik ga doen. ik heb het onderwerp even laten rusten. Ik moet er eerst zelf goed over nadenken en dit is ook de eerste keer dat ik erover praat. Je gaat niet zo snel bij iemand weg waarvan je zoveel houdt en waarbij ik me zo goed voel.
En wat vaderschap betreft. Hij doet het waarschijnlijk beter dan sommige biologische ouders! moeilijk!
maandag 26 oktober 2009 om 19:02
quote:binkie14 schreef op 26 oktober 2009 @ 17:57:
Oh wat erg voor dat arme kind.
Huilend
"Mama , Papa zegt dat hij mijn vader niet is!!"
"Hoe kan dat nou"??
Moeder troostend:
"Ja kind, je mag m dan wel Papa noemen, maar dat is hij helemaal niet, hij wilde je niet echt, dus je bent van een andere man"
"Maar hier in huis, speelt hij wel voor je Papa hoor".
"Maar hij is t niet".
:puke: :puke:Vreselijk verwarrend voor t kind inderdaad! Oeiiiiiiiiii...
Oh wat erg voor dat arme kind.
Huilend
"Mama , Papa zegt dat hij mijn vader niet is!!"
"Hoe kan dat nou"??
Moeder troostend:
"Ja kind, je mag m dan wel Papa noemen, maar dat is hij helemaal niet, hij wilde je niet echt, dus je bent van een andere man"
"Maar hier in huis, speelt hij wel voor je Papa hoor".
"Maar hij is t niet".
:puke: :puke:Vreselijk verwarrend voor t kind inderdaad! Oeiiiiiiiiii...
maandag 26 oktober 2009 om 19:04
maandag 26 oktober 2009 om 19:07
Met hem moet je helemaal niet aan kinderen willen beginnen; te veel onverwerkte emoties! Ga eens praten met een psycholoog. Mijn man zou kotsmisselijk worden bij de gedachte dat ik het kind van een andere man bij me draag; dat lijkt me een gezonde reactie. Dit gaat zo echt niet wereken hoor, zo'n niet spontane gekunstelde "oplossing".
maandag 26 oktober 2009 om 19:10
quote:maantje1980 schreef op 26 oktober 2009 @ 18:57:
En wat vaderschap betreft. Hij doet het waarschijnlijk beter dan sommige biologische ouders! moeilijk!Wat een vreemde opmerking. Als hij zo'n goede vader zou zijn zou hij geen uitvluchten op deze manier hoeven zoeken om maar onder dat vaderschap uit te komen. Ik snap werkelijk waar niet dat je dit een kind aan wilt doen.
En wat vaderschap betreft. Hij doet het waarschijnlijk beter dan sommige biologische ouders! moeilijk!Wat een vreemde opmerking. Als hij zo'n goede vader zou zijn zou hij geen uitvluchten op deze manier hoeven zoeken om maar onder dat vaderschap uit te komen. Ik snap werkelijk waar niet dat je dit een kind aan wilt doen.
maandag 26 oktober 2009 om 19:20
Lieve Maantje, wat een heftige situatie bij jullie thuis zeg. Watik me vooral afvraag: hoe zien hij en jij dit nu écht praktisch voor je? Hoe wil jij aan een kind komen? Als het kind er is, blijven jullie dan samenwonen? Gaat hij luiers verschonen? Minder werken om ervoor te zorgen? Meebetalen?
Als hij alle 'vaderdingen' wil doen, dan snap ik niet zo goed waarom hij niet biologisch de vader zou worden.
Als hij heel veel vaderdingen níet wil doen, denk ik niet dat je serieus in een relatie met hem kunt blijven zitten en dat het nooit zou kunnen werken met een kind erbij.
Als hij alle 'vaderdingen' wil doen, dan snap ik niet zo goed waarom hij niet biologisch de vader zou worden.
Als hij heel veel vaderdingen níet wil doen, denk ik niet dat je serieus in een relatie met hem kunt blijven zitten en dat het nooit zou kunnen werken met een kind erbij.
maandag 26 oktober 2009 om 19:27
quote:Poezewoes schreef op 26 oktober 2009 @ 18:57:
Buiten dat je vriend niet moet denken dat hij zichzelf emotioneel op die manier kan belazeren, is het ook niet waar dat hij geen zorg- en onderhoudsplicht heeft naar een kind wat niet van hem is, maar wel onder zijn dak woont en bij hem opgroeit. Als hij het kind niet erkent, betekent dat nog niet per definitie dat hij niet alimentatieplichtig is. Alimentatieplicht kan ook voor stiefouders gelden.
Jeetje, dat vind ik eigenlijk wel ver gaan.
Realiseert de vriend van TO dit wel? Misschien is het verstandiger tenminste niet meer onder 1 dak te wonen om dat te voorkomen, mocht TO het kind gaan realiseren.
Buiten dat je vriend niet moet denken dat hij zichzelf emotioneel op die manier kan belazeren, is het ook niet waar dat hij geen zorg- en onderhoudsplicht heeft naar een kind wat niet van hem is, maar wel onder zijn dak woont en bij hem opgroeit. Als hij het kind niet erkent, betekent dat nog niet per definitie dat hij niet alimentatieplichtig is. Alimentatieplicht kan ook voor stiefouders gelden.
Jeetje, dat vind ik eigenlijk wel ver gaan.
Realiseert de vriend van TO dit wel? Misschien is het verstandiger tenminste niet meer onder 1 dak te wonen om dat te voorkomen, mocht TO het kind gaan realiseren.
maandag 26 oktober 2009 om 19:40
quote:maantje1980 schreef op 26 oktober 2009 @ 18:57:
@ Liselore. Een biologische vader blijft juridisch gebonden aan het kind. emotioneel gezien zal hij zijn kind niet in de steek laten. Aan de ene kant ben ik behoorlijk zelfstandig en zal ik ervoor zorgen dat ik zelf kan voorzien in het onderhoud van mijn kind. Daar ben ik niet bang voor en ik heb hem daarvoor niet nodig. Het is meer het idee dat je samen een kind opvoedt dat biologisch alleen van mij is en het idee dat hij de mogelijkheid heeft om te vluchten. Ik weet dat hij het moeilijk vindt om zich op die manier nog meer te binden en ik begrijp dat dat voortkomt uit zijn jeugd.
Als dertiger moet je niet meer verschuilen achter je slechte jeugd. Inmiddels ben je volwassen genoeg daar waar nodig hulp te zoeken je jeugd te verwerken en verder zelf wel overwogen keuzes te maken....
Het blijft gewoon nogal kinderachtig oplossing, jij mag wel een kind maar niet van mij dan kan ik weg als ik dat wil zonder er voor te hoeven zorgen...
het is een niet waar en twee emotieloos... daar zou hij mee aan de slag moeten...
Als hij jou zo graag een kind gunt kan hij ook in therapie gaan en kijken of hij zijn jeugd kan verwerken......
Mag hij nog steeds geen kinderen willen, prima maar laat hem niet verschuilen achter zijn slechte jeugd...
@ Liselore. Een biologische vader blijft juridisch gebonden aan het kind. emotioneel gezien zal hij zijn kind niet in de steek laten. Aan de ene kant ben ik behoorlijk zelfstandig en zal ik ervoor zorgen dat ik zelf kan voorzien in het onderhoud van mijn kind. Daar ben ik niet bang voor en ik heb hem daarvoor niet nodig. Het is meer het idee dat je samen een kind opvoedt dat biologisch alleen van mij is en het idee dat hij de mogelijkheid heeft om te vluchten. Ik weet dat hij het moeilijk vindt om zich op die manier nog meer te binden en ik begrijp dat dat voortkomt uit zijn jeugd.
Als dertiger moet je niet meer verschuilen achter je slechte jeugd. Inmiddels ben je volwassen genoeg daar waar nodig hulp te zoeken je jeugd te verwerken en verder zelf wel overwogen keuzes te maken....
Het blijft gewoon nogal kinderachtig oplossing, jij mag wel een kind maar niet van mij dan kan ik weg als ik dat wil zonder er voor te hoeven zorgen...
het is een niet waar en twee emotieloos... daar zou hij mee aan de slag moeten...
Als hij jou zo graag een kind gunt kan hij ook in therapie gaan en kijken of hij zijn jeugd kan verwerken......
Mag hij nog steeds geen kinderen willen, prima maar laat hem niet verschuilen achter zijn slechte jeugd...
maandag 26 oktober 2009 om 19:45
El Ninjoo, de wet is in veel opzichten dan ook bedoeld om de belangen van kinderen te beschermen. Volwassenen kunnen zich laten voorlichten en hun eigen beslissingen maken. En ja, veel volwassenen doen dat zeer mager als het om kinderen krijgen/verzorgen. Pas bij scheiden komen ze er achter wat hun rechten en plichten zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 26 oktober 2009 om 20:27
relatie therapie is de volgende stap. Ergens hoop ik erop dat hij het uiteindelijk zelf wil zijn. Je moet je voorstellen dat hij voorheen ABSOLUUT geen kind wilde en zeker niet dat van een ander. Wij zijn nu op het punt dat hij het dus wel voor zich ziet dat er een kindje in huis is waarvoor hij de vader rol op zich zal nemen. Hopelijk lijdt dat ertoe dat hij ook wil dat het kind van hem is.
@binkie Wat doe je je kind aan als het twee ouders heeft die van hem of haar houden al is het niet op de gewoonlijke manier in een gezin gekomen? Vindt jij dan ook dat vrouwen die bewust alleen een kind opvoeden ook verkeerd? Iedere moeder kan in die siuatie terecht komen. Mijn vader is voor mij diegene die er voor mij was en niet diegene die biologisch verantwoordelijk is voor mijn komst. Dit is geen aanval maar ben gewoon benieuwd naar je gedachtengang.
@binkie Wat doe je je kind aan als het twee ouders heeft die van hem of haar houden al is het niet op de gewoonlijke manier in een gezin gekomen? Vindt jij dan ook dat vrouwen die bewust alleen een kind opvoeden ook verkeerd? Iedere moeder kan in die siuatie terecht komen. Mijn vader is voor mij diegene die er voor mij was en niet diegene die biologisch verantwoordelijk is voor mijn komst. Dit is geen aanval maar ben gewoon benieuwd naar je gedachtengang.
maandag 26 oktober 2009 om 20:45
Bewust alleen een kind opvoeden is iets anders. Dan is er 1 ouder die bewust voor het kind heeft gekozen en er verantwoordelijkheid voor neemt. Bij 2 ouders, waarvan 1 niet de volle verantwoordelijkheid wil nemen, komt een kind wel iets te kort. Een vader hebben die niet voor de volle 100% vader wil zijn.... Kan zomaar zijn dat dat kind dan over een jaar of 30 met eenzelfde portie bindingangst mag gaan worstelen.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 26 oktober 2009 om 20:57
Natuurlijk kan ieder ouder in een situatie terechtkomen, dat hij/zij er alleen voor komt te staan.
Dit weet ik uit eigen ervaring.
Maar daar bewust voor kiezen?
Want hoe je het wendt of keert, je man/vriend wil geen biologische ouder zijn.
En om deze keuze te maken is een iedereen vrij, natuurlijk.
Ik denk dan toch aan de praktijk, jij zwanger van een "ander".
Het lijkt mij gevoelsmatig voor jou, ook heel moeilijk.
Ik wens je wijsheid en sterkte.
Dit weet ik uit eigen ervaring.
Maar daar bewust voor kiezen?
Want hoe je het wendt of keert, je man/vriend wil geen biologische ouder zijn.
En om deze keuze te maken is een iedereen vrij, natuurlijk.
Ik denk dan toch aan de praktijk, jij zwanger van een "ander".
Het lijkt mij gevoelsmatig voor jou, ook heel moeilijk.
Ik wens je wijsheid en sterkte.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
maandag 26 oktober 2009 om 21:12
Hij vindt het prima als jij moeder wordt, als het maar niet vanuit zijn zaad is?
Ik heb zelf kinderen en wil er absoluut geen meer bij. Soms krijg ik de vraag wat of mijn vriend eigenlijk geen kinderen van zichzelf wil. Dan antwoord ik net zoals jouw vriend. "Als hij een kind wil, gaat hij die maar maken. Maar niet bij mij".
Heel realistisch bekeken komt mijn antwoord er op neer dat ik zijn eventuele kinderwens niet in de weg wil/ zal staan, dus dat hij dan een keuze moet maken.
Ik heb zelf kinderen en wil er absoluut geen meer bij. Soms krijg ik de vraag wat of mijn vriend eigenlijk geen kinderen van zichzelf wil. Dan antwoord ik net zoals jouw vriend. "Als hij een kind wil, gaat hij die maar maken. Maar niet bij mij".
Heel realistisch bekeken komt mijn antwoord er op neer dat ik zijn eventuele kinderwens niet in de weg wil/ zal staan, dus dat hij dan een keuze moet maken.
maandag 26 oktober 2009 om 21:26
quote:maantje1980 schreef op 26 oktober 2009 @ 18:30:
Bedankt voor jullie reacties! Er wordt heftig op gereageerd. mijn eerste reactie was ook heftig. Wij zijn niet getrouwd maar wel al erg lang samen. Ik besefte mij niet dat ik dat zo in de tekst had gezet. Wij noemen elkaar namelijk wel man en vrouw. Mijn partner komt uit een zeer moeilijk gezin en ziet om zich heen een hoop ellende met scheidingen. Hij heeft wel aangegeven een actieve rol te willen spelen en ik ben er van overtuigd dat hij zeker een goede vader zal zijn. Hij ziet te toekomst alleen altijd somber (op relatiegebied) Waarschijnlijk ziet hij het als een juridische uitweg en hij gaat er zeker aan voorbij dat hij zich gaat hechten en zich toch net zo verantwoorlijk gaat voelen. Ik weet dat ik financieel en emotioneel ook alleen voor mijn (ons) kind zou kunnen zorgen en in alle waarschijnlijkheid zou hij, als het op een scheiding uitdraait, er ook geen afstand van kunnen doen.Dus hij ziet jullie niet bij elkaar blijven? Dan moet je in die situatie geen kind zetten/krijgen/nemen. Dus of je zet je over je wens heen, of je kiest ervoor te wachten tot je alleen bent (en stabiel) of totdat je in een wel stabiele relatie zit. Lijkt me.
Bedankt voor jullie reacties! Er wordt heftig op gereageerd. mijn eerste reactie was ook heftig. Wij zijn niet getrouwd maar wel al erg lang samen. Ik besefte mij niet dat ik dat zo in de tekst had gezet. Wij noemen elkaar namelijk wel man en vrouw. Mijn partner komt uit een zeer moeilijk gezin en ziet om zich heen een hoop ellende met scheidingen. Hij heeft wel aangegeven een actieve rol te willen spelen en ik ben er van overtuigd dat hij zeker een goede vader zal zijn. Hij ziet te toekomst alleen altijd somber (op relatiegebied) Waarschijnlijk ziet hij het als een juridische uitweg en hij gaat er zeker aan voorbij dat hij zich gaat hechten en zich toch net zo verantwoorlijk gaat voelen. Ik weet dat ik financieel en emotioneel ook alleen voor mijn (ons) kind zou kunnen zorgen en in alle waarschijnlijkheid zou hij, als het op een scheiding uitdraait, er ook geen afstand van kunnen doen.Dus hij ziet jullie niet bij elkaar blijven? Dan moet je in die situatie geen kind zetten/krijgen/nemen. Dus of je zet je over je wens heen, of je kiest ervoor te wachten tot je alleen bent (en stabiel) of totdat je in een wel stabiele relatie zit. Lijkt me.
dinsdag 27 oktober 2009 om 07:18
quote:Poezewoes schreef op 26 oktober 2009 @ 19:45:
El Ninjoo, de wet is in veel opzichten dan ook bedoeld om de belangen van kinderen te beschermen. Volwassenen kunnen zich laten voorlichten en hun eigen beslissingen maken. En ja, veel volwassenen doen dat zeer mager als het om kinderen krijgen/verzorgen. Pas bij scheiden komen ze er achter wat hun rechten en plichten zijn. Maar je kunt toch niet verantwoordelijk worden gesteld voor andermans kinderen omdat je toevallig 'n relatie begint met iemand die 'n kind heeft van 'n ander?
El Ninjoo, de wet is in veel opzichten dan ook bedoeld om de belangen van kinderen te beschermen. Volwassenen kunnen zich laten voorlichten en hun eigen beslissingen maken. En ja, veel volwassenen doen dat zeer mager als het om kinderen krijgen/verzorgen. Pas bij scheiden komen ze er achter wat hun rechten en plichten zijn. Maar je kunt toch niet verantwoordelijk worden gesteld voor andermans kinderen omdat je toevallig 'n relatie begint met iemand die 'n kind heeft van 'n ander?
dinsdag 27 oktober 2009 om 07:30
quote:elninjoo schreef op 27 oktober 2009 @ 07:18:
[...]
Maar je kunt toch niet verantwoordelijk worden gesteld voor andermans kinderen omdat je toevallig 'n relatie begint met iemand die 'n kind heeft van 'n ander?
Kun je dan wel "verantwoordelijk worden gesteld" voor het binnenwandelen van het leven van die kinderen, wat je BEWUST doet...immers je weet dat je (nieuwe) partner kinderen heeft en een plekje in hun hart veroverd? Ik vind dat je daar wel degelijk verantwoordelijk voor bent, zeker als je een rol gaat spelen in het dagelijks leven hiervan en dus medeverantwoordelijk wordt voor de herinneringen aan vroeger en dus het soort jeugd(/opvoeding/normen/waarden/liefde) wat de kinderen krijgen.
Dus ja...ik snap dat heel goed.
[...]
Maar je kunt toch niet verantwoordelijk worden gesteld voor andermans kinderen omdat je toevallig 'n relatie begint met iemand die 'n kind heeft van 'n ander?
Kun je dan wel "verantwoordelijk worden gesteld" voor het binnenwandelen van het leven van die kinderen, wat je BEWUST doet...immers je weet dat je (nieuwe) partner kinderen heeft en een plekje in hun hart veroverd? Ik vind dat je daar wel degelijk verantwoordelijk voor bent, zeker als je een rol gaat spelen in het dagelijks leven hiervan en dus medeverantwoordelijk wordt voor de herinneringen aan vroeger en dus het soort jeugd(/opvoeding/normen/waarden/liefde) wat de kinderen krijgen.
Dus ja...ik snap dat heel goed.
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:29
quote:Hariboooo schreef op 27 oktober 2009 @ 07:30:
[...]
Kun je dan wel "verantwoordelijk worden gesteld" voor het binnenwandelen van het leven van die kinderen, wat je BEWUST doet...immers je weet dat je (nieuwe) partner kinderen heeft en een plekje in hun hart veroverd? Ik vind dat je daar wel degelijk verantwoordelijk voor bent, zeker als je een rol gaat spelen in het dagelijks leven hiervan en dus medeverantwoordelijk wordt voor de herinneringen aan vroeger en dus het soort jeugd(/opvoeding/normen/waarden/liefde) wat de kinderen krijgen.
Dus ja...ik snap dat heel goed.
Het zal nooit op mij van toepassing zijn omdat ik geen man zou willen die kinderen heeft, maar ik vind het wel vreemd. Je gaat toch 'n relatie aan met een man of vrouw en zijn/haar kinderen zijn de verantwoordelijkheid van de verwekkers, niet van de toevallige partners. Je mag al blij zijn als 'n partner goed met je kids overweg kan en ze accepteert ipv dat ze 'n financiele verplichting aan hun broek kunnen krijgen voor de kroost van 'n ander.
Daarom vind ik het voorstel van de vriend van TO ook vreemd, omdat hij wel bereid is om het kind in huis te tolereren ondanks dat hij zelf niet de verwekker wil zijn. Zeker als hij door deze vreemde wetgeving wel alle verplichtingen en financiele verantwoordelijkheid aan z'n broek krijgt.
[...]
Kun je dan wel "verantwoordelijk worden gesteld" voor het binnenwandelen van het leven van die kinderen, wat je BEWUST doet...immers je weet dat je (nieuwe) partner kinderen heeft en een plekje in hun hart veroverd? Ik vind dat je daar wel degelijk verantwoordelijk voor bent, zeker als je een rol gaat spelen in het dagelijks leven hiervan en dus medeverantwoordelijk wordt voor de herinneringen aan vroeger en dus het soort jeugd(/opvoeding/normen/waarden/liefde) wat de kinderen krijgen.
Dus ja...ik snap dat heel goed.
Het zal nooit op mij van toepassing zijn omdat ik geen man zou willen die kinderen heeft, maar ik vind het wel vreemd. Je gaat toch 'n relatie aan met een man of vrouw en zijn/haar kinderen zijn de verantwoordelijkheid van de verwekkers, niet van de toevallige partners. Je mag al blij zijn als 'n partner goed met je kids overweg kan en ze accepteert ipv dat ze 'n financiele verplichting aan hun broek kunnen krijgen voor de kroost van 'n ander.
Daarom vind ik het voorstel van de vriend van TO ook vreemd, omdat hij wel bereid is om het kind in huis te tolereren ondanks dat hij zelf niet de verwekker wil zijn. Zeker als hij door deze vreemde wetgeving wel alle verplichtingen en financiele verantwoordelijkheid aan z'n broek krijgt.
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:38
TO, ik denk dat je nu compleet verblind bent door het eventuele kind zonder al teveel opoffering (korte termijn)
Je partner wil geen kind van zichzelf.
Wat zegt dat?
Hij wil heus zorgen voor jouw kind van een ander.
Wat zegt dat? Is dat iets liefs of is dat iets egoistisch?
Hij is negatief over de toekomst.
Wat zegt dat?
En dan vooral mijn laatste vraag...
Wat voor een invloed zal dit hebben op jouw zoon of dochter dat degene die zij zien als vader zijn DNA niet mochten hebben omdat hij ze eigenlijk niet wilde, maar het jou niet wil ontzeggen?
Jullie willen beiden de makkelijkste weg om jullie zin te krijgen op vreemde wijze. Maar zoals elke makkelijke weg, zijn de gevolgen enorm stinkende wonden.
Hij wil ECHT niet. Dreinen om een kind gaat niet helpen. Het is net zo goed zijn recht op geen kinderen te krijgen als het voor jou is wel te krijgen. Jullie komen er niet uit. Trek je conclusies op de juiste wijze.
Je partner wil geen kind van zichzelf.
Wat zegt dat?
Hij wil heus zorgen voor jouw kind van een ander.
Wat zegt dat? Is dat iets liefs of is dat iets egoistisch?
Hij is negatief over de toekomst.
Wat zegt dat?
En dan vooral mijn laatste vraag...
Wat voor een invloed zal dit hebben op jouw zoon of dochter dat degene die zij zien als vader zijn DNA niet mochten hebben omdat hij ze eigenlijk niet wilde, maar het jou niet wil ontzeggen?
Jullie willen beiden de makkelijkste weg om jullie zin te krijgen op vreemde wijze. Maar zoals elke makkelijke weg, zijn de gevolgen enorm stinkende wonden.
Hij wil ECHT niet. Dreinen om een kind gaat niet helpen. Het is net zo goed zijn recht op geen kinderen te krijgen als het voor jou is wel te krijgen. Jullie komen er niet uit. Trek je conclusies op de juiste wijze.
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:41
quote:elninjoo schreef op 27 oktober 2009 @ 08:29:
[...]
Het zal nooit op mij van toepassing zijn omdat ik geen man zou willen die kinderen heeft, maar ik vind het wel vreemd. Je gaat toch 'n relatie aan met een man of vrouw en zijn/haar kinderen zijn de verantwoordelijkheid van de verwekkers, niet van de toevallige partners. Je mag al blij zijn als 'n partner goed met je kids overweg kan en ze accepteert ipv dat ze 'n financiele verplichting aan hun broek kunnen krijgen voor de kroost van 'n ander.
Daarom vind ik het voorstel van de vriend van TO ook vreemd, omdat hij wel bereid is om het kind in huis te tolereren ondanks dat hij zelf niet de verwekker wil zijn. Zeker als hij door deze vreemde wetgeving wel alle verplichtingen en financiele verantwoordelijkheid aan z'n broek krijgt.
Ik denk dat het wel meevalt met samenwonen. Ook de verwekker van een kind zal het kind eerst moeten erkennen en voogdij moeten aanvragen.
In het geval van een huwelijk is het eigenlijk nog vreemder. Als een vrouw zwanger is tijdens het huwelijk en in dat huwelijk een kind krijgt, is de echtgenoot officieel de vader (met alle rechten en plichten) ook al is het niet zijn kind. Ook al wil hij het kind niet.
[...]
Het zal nooit op mij van toepassing zijn omdat ik geen man zou willen die kinderen heeft, maar ik vind het wel vreemd. Je gaat toch 'n relatie aan met een man of vrouw en zijn/haar kinderen zijn de verantwoordelijkheid van de verwekkers, niet van de toevallige partners. Je mag al blij zijn als 'n partner goed met je kids overweg kan en ze accepteert ipv dat ze 'n financiele verplichting aan hun broek kunnen krijgen voor de kroost van 'n ander.
Daarom vind ik het voorstel van de vriend van TO ook vreemd, omdat hij wel bereid is om het kind in huis te tolereren ondanks dat hij zelf niet de verwekker wil zijn. Zeker als hij door deze vreemde wetgeving wel alle verplichtingen en financiele verantwoordelijkheid aan z'n broek krijgt.
Ik denk dat het wel meevalt met samenwonen. Ook de verwekker van een kind zal het kind eerst moeten erkennen en voogdij moeten aanvragen.
In het geval van een huwelijk is het eigenlijk nog vreemder. Als een vrouw zwanger is tijdens het huwelijk en in dat huwelijk een kind krijgt, is de echtgenoot officieel de vader (met alle rechten en plichten) ook al is het niet zijn kind. Ook al wil hij het kind niet.
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:45
quote:elninjoo schreef op 27 oktober 2009 @ 08:29:
[...]Je mag al blij zijn als 'n partner goed met je kids overweg kan en ze accepteert
Lijkt me de omgekeerde wereld. Als de nieuwe partner niet met de kids overweg kan en/of ze niet accepteert, zou hij/zij lekker verder moeten gaan zoeken...they "come along with the package"..... Dat weet je vanaf het begin, zelfde als dat je dat zou weten als je een relatie begint met iemand die Autistisch is...daar kun je toch ook niet van zeggen : vind jou wel leuk, maar dat stuk autisme accepteer ik niet...pffff
[...]Je mag al blij zijn als 'n partner goed met je kids overweg kan en ze accepteert
Lijkt me de omgekeerde wereld. Als de nieuwe partner niet met de kids overweg kan en/of ze niet accepteert, zou hij/zij lekker verder moeten gaan zoeken...they "come along with the package"..... Dat weet je vanaf het begin, zelfde als dat je dat zou weten als je een relatie begint met iemand die Autistisch is...daar kun je toch ook niet van zeggen : vind jou wel leuk, maar dat stuk autisme accepteer ik niet...pffff
