Relaties
alle pijlers
Liefde maakt blind.
donderdag 29 oktober 2009 om 15:48
Ik heb relatie van 4 jaar achter de rug. Het begon heel mooi en speciaal, zoals alle relaties beginnen, maar liefde maakt blind, en ik ben blind geworden.
Mijn ex heeft het uitgemaakt, en af en toe heb ik nog van die zwaktemomenten waarin ik me eenzaam voel en iemand (hem) nodig heb, maar ik hoop dat ik dankzij jullie uit zn buurt kan blijven. Want hij is niet goed voor mij.
Het begon 4 jaar geleden, ik werd stapelverliefd op hem en ik dacht dat hij dat ook was. Hij maakte me dat wijs, ik ben zn eerste grote liefde geweest en hij heeft dingen met mij gedeeld die hij met niemand anders heeft kunnen delen. Hij leek zo lief, zo anders... of tenminste dat wilde ik geloven. En als een dom naïef meisje van 20 heb ik alles op het spel gezet voor hem, ik heb alles wat ik had opgegeven voor ons. Langzamerhand begon hij te veranderen (let op: dit gebeurde niet altijd) Hij was minder enthousiast, leek depressief, bracht nachtenlang door achter zn computer, terwijl we samen in bed lagen had hij geen zin meer in seks, hij was elk weekend bij zijn vrienden, op stap, of op feestjes. Hij werd ook agressiever, tijdens elke ruzie werd ik van alles en nog wat genoemd (de ergste dingen, hij schold zelfs met ziektes) en het is een paar keer voorgekomen dat hij mij heeft geslagen. Niet zomaar een tikje, ik heb wel eens een bloedneus gehad, ik heb letterlijk onder de blauwe plekken gezeten en een gebroken pols gehad. En hoe kwaad ik ook op hem was, ik heb het hem elke keer opnieuw vergeven.. omdat hij ontzettend veel spijt had. Hij heeft stiekem achter mijn rug om met een (ex)vriendin van mij lopen flirten, en hele lange tijd. Toen ik hier achterkwam heb ik het uitgemaakt, want hij had mijn vertrouwen beschaamd. Ook dat heb ik hem vergeven en hij accepteerde dat ik eerst zijn vetrouwen moest terugwinnen. Hierdoor werd ik steeds achterdochtiger en zocht overal iets achter (logisch toch?), omdat ik niet weeeer gekwetst wilde worden was ik telkens op me hoede. Dit zorgde voor spanningen, jaloezie en uiteindelijk leidde dat tot ruzie. Ruzie waarin ik weer werd uitgescholden, en waarin ik mij weer voelde als een stuk stront, een zeur, een zeikwijf, en een irritante blok aan zn been.
Hij liegt ook onwijsveel. Over van alles. Over de onbelangrijkste dingen. Ik heb hem al een paar keer betrapt, maarja.
Nu zullen jullie je afvragen wat er leuk aan hem is, en waarom ik van hem hou, en waarom ik hem mis. Ik weet het zelf ook niet. Op dit moment ben ik dit aan het schrijven en voel ik me weer sterk maar mijn gevoelens zitten nu in een achtbaan, en ik heb dus ook momenten dat ik het allemaal niet meer zie zitten en dat ik hem supergraag terugwil.
Hij is wel mijn eerste echte liefde geweest, we hebben ontzettend veel leuke dingen meegemaakt, en heel veel dingen samen beleefd die ik voor geen goud had willen missen. Maar ik weet dat het niet gaat werken. Hij is geen goede jongen. Hij heeft veel dingen meegemaakt maar dat is geen excuus.
Ik weet dat ik een leuke meid ben en dat ik makkelijk een andere jongen kan krijgen (klinkt arrogant, maar zo bedoel ik het niet) maar ik heb daar helemaal geen zin in nu. Ik denk constant aan hem. Hij is ook een knappe jongen en hij zou ook gelijk iemand anders kunnen krijgen. Dat maakt mij jaloers, ik zie hem nogsteeds als "mijn vent"...
En ook al zou ik graag een leuke, gezellige en perfecte relatie willen hebben ben ik bang om weer verliefd te worden. Om opnieuw deze pijn te voelen... Ik hoop dat ik kan terugvallen op dit forum wanneer ik weer een zwaktemoment heb, want hij maakt me letterlijk en figuurlijk kapot.
Het doet me heel veel pijn om deze liefde (hem?) te laten gaan, nog meer pijn dan de fysieke, maar het moet...
Mijn ex heeft het uitgemaakt, en af en toe heb ik nog van die zwaktemomenten waarin ik me eenzaam voel en iemand (hem) nodig heb, maar ik hoop dat ik dankzij jullie uit zn buurt kan blijven. Want hij is niet goed voor mij.
Het begon 4 jaar geleden, ik werd stapelverliefd op hem en ik dacht dat hij dat ook was. Hij maakte me dat wijs, ik ben zn eerste grote liefde geweest en hij heeft dingen met mij gedeeld die hij met niemand anders heeft kunnen delen. Hij leek zo lief, zo anders... of tenminste dat wilde ik geloven. En als een dom naïef meisje van 20 heb ik alles op het spel gezet voor hem, ik heb alles wat ik had opgegeven voor ons. Langzamerhand begon hij te veranderen (let op: dit gebeurde niet altijd) Hij was minder enthousiast, leek depressief, bracht nachtenlang door achter zn computer, terwijl we samen in bed lagen had hij geen zin meer in seks, hij was elk weekend bij zijn vrienden, op stap, of op feestjes. Hij werd ook agressiever, tijdens elke ruzie werd ik van alles en nog wat genoemd (de ergste dingen, hij schold zelfs met ziektes) en het is een paar keer voorgekomen dat hij mij heeft geslagen. Niet zomaar een tikje, ik heb wel eens een bloedneus gehad, ik heb letterlijk onder de blauwe plekken gezeten en een gebroken pols gehad. En hoe kwaad ik ook op hem was, ik heb het hem elke keer opnieuw vergeven.. omdat hij ontzettend veel spijt had. Hij heeft stiekem achter mijn rug om met een (ex)vriendin van mij lopen flirten, en hele lange tijd. Toen ik hier achterkwam heb ik het uitgemaakt, want hij had mijn vertrouwen beschaamd. Ook dat heb ik hem vergeven en hij accepteerde dat ik eerst zijn vetrouwen moest terugwinnen. Hierdoor werd ik steeds achterdochtiger en zocht overal iets achter (logisch toch?), omdat ik niet weeeer gekwetst wilde worden was ik telkens op me hoede. Dit zorgde voor spanningen, jaloezie en uiteindelijk leidde dat tot ruzie. Ruzie waarin ik weer werd uitgescholden, en waarin ik mij weer voelde als een stuk stront, een zeur, een zeikwijf, en een irritante blok aan zn been.
Hij liegt ook onwijsveel. Over van alles. Over de onbelangrijkste dingen. Ik heb hem al een paar keer betrapt, maarja.
Nu zullen jullie je afvragen wat er leuk aan hem is, en waarom ik van hem hou, en waarom ik hem mis. Ik weet het zelf ook niet. Op dit moment ben ik dit aan het schrijven en voel ik me weer sterk maar mijn gevoelens zitten nu in een achtbaan, en ik heb dus ook momenten dat ik het allemaal niet meer zie zitten en dat ik hem supergraag terugwil.
Hij is wel mijn eerste echte liefde geweest, we hebben ontzettend veel leuke dingen meegemaakt, en heel veel dingen samen beleefd die ik voor geen goud had willen missen. Maar ik weet dat het niet gaat werken. Hij is geen goede jongen. Hij heeft veel dingen meegemaakt maar dat is geen excuus.
Ik weet dat ik een leuke meid ben en dat ik makkelijk een andere jongen kan krijgen (klinkt arrogant, maar zo bedoel ik het niet) maar ik heb daar helemaal geen zin in nu. Ik denk constant aan hem. Hij is ook een knappe jongen en hij zou ook gelijk iemand anders kunnen krijgen. Dat maakt mij jaloers, ik zie hem nogsteeds als "mijn vent"...
En ook al zou ik graag een leuke, gezellige en perfecte relatie willen hebben ben ik bang om weer verliefd te worden. Om opnieuw deze pijn te voelen... Ik hoop dat ik kan terugvallen op dit forum wanneer ik weer een zwaktemoment heb, want hij maakt me letterlijk en figuurlijk kapot.
Het doet me heel veel pijn om deze liefde (hem?) te laten gaan, nog meer pijn dan de fysieke, maar het moet...
donderdag 29 oktober 2009 om 18:32
Geef jezelf een schop onder je kont, en ga over jezelf nadenken ipv over hem na te denken. Je heb jezelf zo laten behandelen. Natuurlijk is hij een klootzak, maar hij kwam er mee weg. Hoe kan iemand respect voor je hebben als je jezelf niet eens respecteerd? De vent die mij een bloedneus slaat moet nog geboren worden. En nee ik heb nog nooit in zo een situatie gezeten, omdat ik dat niet laat gebeuren. Respect, gelijkwaardigheid, vertrouwen, en eerlijkheid mannen met die eigenschappen komen voor in mijn leven.
Ik kom misschien hard over, en bedoel ik het ook. Ik zie het zoveel om mij heen gebeuren, en kan er zo boos om worden. Hoe weinig moet je van jezelf houden om je zo te laten behandelen? En er nog om janken dat je hem zo mist. Ik vind het echt onbegrijppelijk. Sorry
Ik hoop echt dat je gaat inzien dat je meer waard bent dan dit. Dat je voor jezelf gaat inzien dat je dit nooit meer wilt. Want er zijn leuke mannen, waarmee je het hardstikke leuk kan hebben, maar je moet het eerst leuk met jezelf hebben.
Ik kom misschien hard over, en bedoel ik het ook. Ik zie het zoveel om mij heen gebeuren, en kan er zo boos om worden. Hoe weinig moet je van jezelf houden om je zo te laten behandelen? En er nog om janken dat je hem zo mist. Ik vind het echt onbegrijppelijk. Sorry
Ik hoop echt dat je gaat inzien dat je meer waard bent dan dit. Dat je voor jezelf gaat inzien dat je dit nooit meer wilt. Want er zijn leuke mannen, waarmee je het hardstikke leuk kan hebben, maar je moet het eerst leuk met jezelf hebben.
donderdag 29 oktober 2009 om 18:44
quote:Safari100 schreef op 29 oktober 2009 @ 18:32:
Geef jezelf een schop onder je kont, en ga over jezelf nadenken ipv over hem na te denken. Je heb jezelf zo laten behandelen. Natuurlijk is hij een klootzak, maar hij kwam er mee weg. Hoe kan iemand respect voor je hebben als je jezelf niet eens respecteerd? De vent die mij een bloedneus slaat moet nog geboren worden. En nee ik heb nog nooit in zo een situatie gezeten, omdat ik dat niet laat gebeuren. Respect, gelijkwaardigheid, vertrouwen, en eerlijkheid mannen met die eigenschappen komen voor in mijn leven.
Ik kom misschien hard over, en bedoel ik het ook. Ik zie het zoveel om mij heen gebeuren, en kan er zo boos om worden. Hoe weinig moet je van jezelf houden om je zo te laten behandelen? En er nog om janken dat je hem zo mist. Ik vind het echt onbegrijppelijk. Sorry
Ik hoop echt dat je gaat inzien dat je meer waard bent dan dit. Dat je voor jezelf gaat inzien dat je dit nooit meer wilt. Want er zijn leuke mannen, waarmee je het hardstikke leuk kan hebben, maar je moet het eerst leuk met jezelf hebben.
Na een lange tijd zullen je vrienden er ook zo over denken en je laten vallen, omdat het zooooo uitzichtloos is.
En dan heb je alleen nog maar hem
Geef jezelf een schop onder je kont, en ga over jezelf nadenken ipv over hem na te denken. Je heb jezelf zo laten behandelen. Natuurlijk is hij een klootzak, maar hij kwam er mee weg. Hoe kan iemand respect voor je hebben als je jezelf niet eens respecteerd? De vent die mij een bloedneus slaat moet nog geboren worden. En nee ik heb nog nooit in zo een situatie gezeten, omdat ik dat niet laat gebeuren. Respect, gelijkwaardigheid, vertrouwen, en eerlijkheid mannen met die eigenschappen komen voor in mijn leven.
Ik kom misschien hard over, en bedoel ik het ook. Ik zie het zoveel om mij heen gebeuren, en kan er zo boos om worden. Hoe weinig moet je van jezelf houden om je zo te laten behandelen? En er nog om janken dat je hem zo mist. Ik vind het echt onbegrijppelijk. Sorry
Ik hoop echt dat je gaat inzien dat je meer waard bent dan dit. Dat je voor jezelf gaat inzien dat je dit nooit meer wilt. Want er zijn leuke mannen, waarmee je het hardstikke leuk kan hebben, maar je moet het eerst leuk met jezelf hebben.
Na een lange tijd zullen je vrienden er ook zo over denken en je laten vallen, omdat het zooooo uitzichtloos is.
En dan heb je alleen nog maar hem
donderdag 29 oktober 2009 om 19:27
ik begrijp to eigenlijk heel goed.
zoiets sluipt namelijk heel langzaam in je relatie.
het begin is zo mooi en fijn en de liefde lijkt voorbestemd, hemels, het meest geweldige ooit.
de barstjes zijn er niet ineens, die komen langzaam.
en t stomme is dan dat de abnormale situatie normaal wordt.
tegelijkertijd weet je dat het ook anders kan zijn, zoals in het begin.
het verlangen naar die tijd blijft.
als je het zelf niet hebt meegemaakt is het zo simpel te zeggen "pfff...dat overkomt mij niet, een keer zoiets en ik zet hem eruit! meteen! direct! voor altijd!".
goed.
nu voor to.
1. neem geen contact op met hem, gewoon niet.
2. als hij contact zoekt, reageer niet (is heel moeilijk, weet ik, maar echt niet doen)
3. ga uit! dansen! drinken! wat je ook maar leuk vindt. geniet van de aandacht van andere mannen en geniet vooral van de aandacht die je aan jezelf geeft
4. ook dit gevoel, wat je nu hebt, gaat over. echt waar. hou dat in gedachten.
5. als je denkt "ik moet moet moet hem bellen/mailen/smsen", zeg tegen jezelf "als ik dit over een dag nog steeds zo voel, dan mag ik dat doen", dag erna zeg je hetzelfde tegen jezelf. voor je het weet zijn er heel veel dagen voorbij zonder dat je het hebt gedaan
6. schrijf je woede op
7. maak gerust iets kapot (flessen of zo, niets waarvan je later spijt krijgt)
8. wees ontzettend lief tegen jezelf en koop mooie kleer, make-upjes, waar je ook heel blij van wordt
9. blijf beseffen dat je hem heus mag missen, maar dat je niets moet doen met dat gevoel
10. gevoelens zijn altijd waar, zet ze alleen niet om in daden richting hem.
hoop echt dat je hier iets aan hebt.
mij heeft het toentertijd heel geholpen.
en mn psych ook trouwens
sterkte!!!!!
zoiets sluipt namelijk heel langzaam in je relatie.
het begin is zo mooi en fijn en de liefde lijkt voorbestemd, hemels, het meest geweldige ooit.
de barstjes zijn er niet ineens, die komen langzaam.
en t stomme is dan dat de abnormale situatie normaal wordt.
tegelijkertijd weet je dat het ook anders kan zijn, zoals in het begin.
het verlangen naar die tijd blijft.
als je het zelf niet hebt meegemaakt is het zo simpel te zeggen "pfff...dat overkomt mij niet, een keer zoiets en ik zet hem eruit! meteen! direct! voor altijd!".
goed.
nu voor to.
1. neem geen contact op met hem, gewoon niet.
2. als hij contact zoekt, reageer niet (is heel moeilijk, weet ik, maar echt niet doen)
3. ga uit! dansen! drinken! wat je ook maar leuk vindt. geniet van de aandacht van andere mannen en geniet vooral van de aandacht die je aan jezelf geeft
4. ook dit gevoel, wat je nu hebt, gaat over. echt waar. hou dat in gedachten.
5. als je denkt "ik moet moet moet hem bellen/mailen/smsen", zeg tegen jezelf "als ik dit over een dag nog steeds zo voel, dan mag ik dat doen", dag erna zeg je hetzelfde tegen jezelf. voor je het weet zijn er heel veel dagen voorbij zonder dat je het hebt gedaan
6. schrijf je woede op
7. maak gerust iets kapot (flessen of zo, niets waarvan je later spijt krijgt)
8. wees ontzettend lief tegen jezelf en koop mooie kleer, make-upjes, waar je ook heel blij van wordt
9. blijf beseffen dat je hem heus mag missen, maar dat je niets moet doen met dat gevoel
10. gevoelens zijn altijd waar, zet ze alleen niet om in daden richting hem.
hoop echt dat je hier iets aan hebt.
mij heeft het toentertijd heel geholpen.
en mn psych ook trouwens
sterkte!!!!!
donderdag 29 oktober 2009 om 20:38
Bedankt allemaal voor jullie reacties, het doet me echt goed.
Ik had net een aardig lang berichtje getypt maar er ging iets mis met de verbinding. Grr..
Piratesse, je hebt gelijk.
In het begin was het zo mooi, het voelde zo goed, niet normaal goed, hij was de ware en het voelde alsof we voor elkaar gemaakt waren. Daar hield ik me dan aan vast. Heel langzaamaan verandert dit, en dat probeer je te voorkomen. De eerste problemen: "Huh, heeft ie mij nou echt k...erh.er genoemd?? Heeft ie mij echt zo genoemd?? Dat pik ik niet!" en dan liep ik weg... Maar mensen zoals hem zijn zo ontzettend goed in manipuleren, dat wil je niet weten. Ze zorgen ervoor dat je ze vergeeft, maar dat je het ook vergeet. En dat werd steeds erger. Hij liet mij echt geloven dat ik de schuld had van alle ruzies. Dat ik wist dat hij een probleem had om zn woede onder controle te houden en dat hij zo kwaad op mij werd omdat ik de ruzie was begonnen. (?) Hij heeft mij laten geloven dat ik die klappen verdiende, en ik ben echt geen dom mens met een minderwaardigheidscomplex ofzo. Op een gegeven moment wordt het normaal. Als er ruzie was kon ik een trap verwachten of een trek aan mn haren. De scheldwoorden begon ik de normaalste zaken van de wereld te vinden, ik geloofde echt dat het bij de ruzies hoorde, dat iedere jongen zn vriendin uitschold. Dan waren er weer periodes dat het weer net zo goed ging als in het begin, en dan krijg je weer hoop. En dat wil je zo houden. Je doet alles wat je kunt doen om het zo te houden.
Ik zie mezelf helemaal niet als een slachtoffer, en ik zie hem ook niet als een vrouwenmishandelaar. Ik dacht niet shit je moet ontsnappen. Ik ben gedumpt, en dat doet pijn. Ik ben iemand kwijt van wie ik zielsveel houd, ik mis hem ook, maar mijn verstand zegt dat het beter zo is. Nu zie ik dat nog niet. Maar over een tijdje hoop ik te kunnen zeggen: "heb ik me nou zo verlaagd? hahahahahaha, schaam je laurie!"
Ik had net een aardig lang berichtje getypt maar er ging iets mis met de verbinding. Grr..
Piratesse, je hebt gelijk.
In het begin was het zo mooi, het voelde zo goed, niet normaal goed, hij was de ware en het voelde alsof we voor elkaar gemaakt waren. Daar hield ik me dan aan vast. Heel langzaamaan verandert dit, en dat probeer je te voorkomen. De eerste problemen: "Huh, heeft ie mij nou echt k...erh.er genoemd?? Heeft ie mij echt zo genoemd?? Dat pik ik niet!" en dan liep ik weg... Maar mensen zoals hem zijn zo ontzettend goed in manipuleren, dat wil je niet weten. Ze zorgen ervoor dat je ze vergeeft, maar dat je het ook vergeet. En dat werd steeds erger. Hij liet mij echt geloven dat ik de schuld had van alle ruzies. Dat ik wist dat hij een probleem had om zn woede onder controle te houden en dat hij zo kwaad op mij werd omdat ik de ruzie was begonnen. (?) Hij heeft mij laten geloven dat ik die klappen verdiende, en ik ben echt geen dom mens met een minderwaardigheidscomplex ofzo. Op een gegeven moment wordt het normaal. Als er ruzie was kon ik een trap verwachten of een trek aan mn haren. De scheldwoorden begon ik de normaalste zaken van de wereld te vinden, ik geloofde echt dat het bij de ruzies hoorde, dat iedere jongen zn vriendin uitschold. Dan waren er weer periodes dat het weer net zo goed ging als in het begin, en dan krijg je weer hoop. En dat wil je zo houden. Je doet alles wat je kunt doen om het zo te houden.
Ik zie mezelf helemaal niet als een slachtoffer, en ik zie hem ook niet als een vrouwenmishandelaar. Ik dacht niet shit je moet ontsnappen. Ik ben gedumpt, en dat doet pijn. Ik ben iemand kwijt van wie ik zielsveel houd, ik mis hem ook, maar mijn verstand zegt dat het beter zo is. Nu zie ik dat nog niet. Maar over een tijdje hoop ik te kunnen zeggen: "heb ik me nou zo verlaagd? hahahahahaha, schaam je laurie!"
donderdag 29 oktober 2009 om 20:47
quote:laurie24jr schreef op 29 oktober 2009 @ 20:38:
Nu zie ik dat nog niet. Maar over een tijdje hoop ik te kunnen zeggen: "heb ik me nou zo verlaagd? hahahahahaha, schaam je laurie!"
Oh lieve schat, hier word ik wel een beetje verdrietig van...
JIJ hebt je echt nergens toe verlaagd. Je hebt je verheven om van hem te houden... En je bent een ervaring rijker, die je nooit meer gaat doen!
HIJ daarentegen heeft zich ontzettend verlaagd en jij hoopt voor hem dat hij daarin zijn weg vindt en aan zichzelf gaat werken... Het enige waar hij je nu bij geholpen heeft, is door het uit te maken, afstand van je te nemen... omdat je het zelf waarschijnlijk niet eens meer kon.
Je hebt het in ieder geval geprobeerd... en je best gedaan. Vergeet dat niet!
Dikke
P.S. Volg de tips van Piratesse: die zien er goed uit. Vooral die van wees dit keer ONTZETTEND lief voor jezelf!!
Nu zie ik dat nog niet. Maar over een tijdje hoop ik te kunnen zeggen: "heb ik me nou zo verlaagd? hahahahahaha, schaam je laurie!"
Oh lieve schat, hier word ik wel een beetje verdrietig van...
JIJ hebt je echt nergens toe verlaagd. Je hebt je verheven om van hem te houden... En je bent een ervaring rijker, die je nooit meer gaat doen!
HIJ daarentegen heeft zich ontzettend verlaagd en jij hoopt voor hem dat hij daarin zijn weg vindt en aan zichzelf gaat werken... Het enige waar hij je nu bij geholpen heeft, is door het uit te maken, afstand van je te nemen... omdat je het zelf waarschijnlijk niet eens meer kon.
Je hebt het in ieder geval geprobeerd... en je best gedaan. Vergeet dat niet!
Dikke
P.S. Volg de tips van Piratesse: die zien er goed uit. Vooral die van wees dit keer ONTZETTEND lief voor jezelf!!
Only dead fish go with the flow
donderdag 29 oktober 2009 om 21:11
vrijdag 30 oktober 2009 om 12:27
quote:laurie24jr schreef op 29 oktober 2009 @ 20:38:
Bedankt allemaal voor jullie reacties, het doet me echt goed.
Ik had net een aardig lang berichtje getypt maar er ging iets mis met de verbinding. Grr..
Piratesse, je hebt gelijk.
In het begin was het zo mooi, het voelde zo goed, niet normaal goed, hij was de ware en het voelde alsof we voor elkaar gemaakt waren. Daar hield ik me dan aan vast. Heel langzaamaan verandert dit, en dat probeer je te voorkomen. De eerste problemen: "Huh, heeft ie mij nou echt k...erh.er genoemd?? Heeft ie mij echt zo genoemd?? Dat pik ik niet!" en dan liep ik weg... Maar mensen zoals hem zijn zo ontzettend goed in manipuleren, dat wil je niet weten. Ze zorgen ervoor dat je ze vergeeft, maar dat je het ook vergeet. En dat werd steeds erger. Hij liet mij echt geloven dat ik de schuld had van alle ruzies. Dat ik wist dat hij een probleem had om zn woede onder controle te houden en dat hij zo kwaad op mij werd omdat ik de ruzie was begonnen. (?) Hij heeft mij laten geloven dat ik die klappen verdiende, en ik ben echt geen dom mens met een minderwaardigheidscomplex ofzo. Op een gegeven moment wordt het normaal. Als er ruzie was kon ik een trap verwachten of een trek aan mn haren. De scheldwoorden begon ik de normaalste zaken van de wereld te vinden, ik geloofde echt dat het bij de ruzies hoorde, dat iedere jongen zn vriendin uitschold. Dan waren er weer periodes dat het weer net zo goed ging als in het begin, en dan krijg je weer hoop. En dat wil je zo houden. Je doet alles wat je kunt doen om het zo te houden.
Ik zie mezelf helemaal niet als een slachtoffer, en ik zie hem ook niet als een vrouwenmishandelaar. Ik dacht niet shit je moet ontsnappen. Ik ben gedumpt, en dat doet pijn. Ik ben iemand kwijt van wie ik zielsveel houd, ik mis hem ook, maar mijn verstand zegt dat het beter zo is. Nu zie ik dat nog niet. Maar over een tijdje hoop ik te kunnen zeggen: "heb ik me nou zo verlaagd? hahahahahaha, schaam je laurie!"
Lieve Laurie, je schrijft het verhaal van het verloop van jullie relatie zo treffend en goed op. Je ziet heel goed in hoe jullie relatie verlopen is.
Er is een boek en dat gaat over het verloop van zo'n relatie en het hoe en waarom. Voor de vrouwen van het Oogkleppentopic is het een soort bijbel. Allereerst omdat jij niet de enige vrouw bent die dit overkomen is. Maar ook omdat er goed in omschreven staat waarom jij als vrouw in zo'n relatie en mogelijk zie je ook in hoe jij je kunt verbeteren. Het boek is van Susan Forward en heet "Als liefde pijn doet en je weet niet waarom".
Jullie hebben elkaar ontmoet en hij vond jou ge wel dig! Je was totaal anders dan al die andere vrouwen. Jij was alles.
En ineens kwam er een omslagpunt. Hij merkte dat jij helemaal ging voor hem en veel voor hem over had. De eerste ruzie en het gevoel wat hij je geeft is toch dat je je heel schuldig voelt en dat je er alles aan doet om het goed te maken. Dat wordt steeds erger. Op een bepaald moment ben je in zijn achting zo laag gedaald, dat er niks meer aan je deugt. Jij vecht voor jullie relatie om alles weer zo te krijgen als het was. Jij wordt een schim van de vrouw die je destijds was. Hij haat je omdat je zo laag gezonken bent.
Dan zit je ineens waar jij nu zit. Al die jaren van investeren in een relatie lijken voor niets geweest te zijn. Ook nu strijd je waarschijnlijk nog om toch nog een beetje respect van zijn kant te krijgen. Daarmee heeft hij je toch nog in zijn macht.
In het boek van Susan Forward staat omschreven dat zo'n relatie kansloos is. Dat terugkeren en verder gaan alleen maar meer kwelling en hoop geven.
De enige reddende manier voor jou om een goed leven te hebben is om hem totaal uit je leven te bannen anders blijf je in zijn macht. Het grote drama wanneer er kinderen bij betrokken zijn.
Ik geloof je niet wanneer jij zegt dat je nog van hem houdt. Dat kan namelijk niet.
Wanneer je van iemand houdt, dan hou je van die totale persoon. Een persoon met pluspunten, maar ook minpunten.
Je bent verslaafd aan hem, verslaafd aan het bedelen om waardering van hem, liefde van hem, een positief woord van hem en verslaafd aan de strijd met hem. Daarom is radicaal kappen de oplossing.
Toch bekijk ik jou met een hele positieve kant. Je hebt al heel helder in je hoofd hoe de relatie was. Je voelt je niet het slachtoffer en dat geeft kracht om nu nog een paar moeilijke barrieres te doorbreken.
Je komt er wel!
Bedankt allemaal voor jullie reacties, het doet me echt goed.
Ik had net een aardig lang berichtje getypt maar er ging iets mis met de verbinding. Grr..
Piratesse, je hebt gelijk.
In het begin was het zo mooi, het voelde zo goed, niet normaal goed, hij was de ware en het voelde alsof we voor elkaar gemaakt waren. Daar hield ik me dan aan vast. Heel langzaamaan verandert dit, en dat probeer je te voorkomen. De eerste problemen: "Huh, heeft ie mij nou echt k...erh.er genoemd?? Heeft ie mij echt zo genoemd?? Dat pik ik niet!" en dan liep ik weg... Maar mensen zoals hem zijn zo ontzettend goed in manipuleren, dat wil je niet weten. Ze zorgen ervoor dat je ze vergeeft, maar dat je het ook vergeet. En dat werd steeds erger. Hij liet mij echt geloven dat ik de schuld had van alle ruzies. Dat ik wist dat hij een probleem had om zn woede onder controle te houden en dat hij zo kwaad op mij werd omdat ik de ruzie was begonnen. (?) Hij heeft mij laten geloven dat ik die klappen verdiende, en ik ben echt geen dom mens met een minderwaardigheidscomplex ofzo. Op een gegeven moment wordt het normaal. Als er ruzie was kon ik een trap verwachten of een trek aan mn haren. De scheldwoorden begon ik de normaalste zaken van de wereld te vinden, ik geloofde echt dat het bij de ruzies hoorde, dat iedere jongen zn vriendin uitschold. Dan waren er weer periodes dat het weer net zo goed ging als in het begin, en dan krijg je weer hoop. En dat wil je zo houden. Je doet alles wat je kunt doen om het zo te houden.
Ik zie mezelf helemaal niet als een slachtoffer, en ik zie hem ook niet als een vrouwenmishandelaar. Ik dacht niet shit je moet ontsnappen. Ik ben gedumpt, en dat doet pijn. Ik ben iemand kwijt van wie ik zielsveel houd, ik mis hem ook, maar mijn verstand zegt dat het beter zo is. Nu zie ik dat nog niet. Maar over een tijdje hoop ik te kunnen zeggen: "heb ik me nou zo verlaagd? hahahahahaha, schaam je laurie!"
Lieve Laurie, je schrijft het verhaal van het verloop van jullie relatie zo treffend en goed op. Je ziet heel goed in hoe jullie relatie verlopen is.
Er is een boek en dat gaat over het verloop van zo'n relatie en het hoe en waarom. Voor de vrouwen van het Oogkleppentopic is het een soort bijbel. Allereerst omdat jij niet de enige vrouw bent die dit overkomen is. Maar ook omdat er goed in omschreven staat waarom jij als vrouw in zo'n relatie en mogelijk zie je ook in hoe jij je kunt verbeteren. Het boek is van Susan Forward en heet "Als liefde pijn doet en je weet niet waarom".
Jullie hebben elkaar ontmoet en hij vond jou ge wel dig! Je was totaal anders dan al die andere vrouwen. Jij was alles.
En ineens kwam er een omslagpunt. Hij merkte dat jij helemaal ging voor hem en veel voor hem over had. De eerste ruzie en het gevoel wat hij je geeft is toch dat je je heel schuldig voelt en dat je er alles aan doet om het goed te maken. Dat wordt steeds erger. Op een bepaald moment ben je in zijn achting zo laag gedaald, dat er niks meer aan je deugt. Jij vecht voor jullie relatie om alles weer zo te krijgen als het was. Jij wordt een schim van de vrouw die je destijds was. Hij haat je omdat je zo laag gezonken bent.
Dan zit je ineens waar jij nu zit. Al die jaren van investeren in een relatie lijken voor niets geweest te zijn. Ook nu strijd je waarschijnlijk nog om toch nog een beetje respect van zijn kant te krijgen. Daarmee heeft hij je toch nog in zijn macht.
In het boek van Susan Forward staat omschreven dat zo'n relatie kansloos is. Dat terugkeren en verder gaan alleen maar meer kwelling en hoop geven.
De enige reddende manier voor jou om een goed leven te hebben is om hem totaal uit je leven te bannen anders blijf je in zijn macht. Het grote drama wanneer er kinderen bij betrokken zijn.
Ik geloof je niet wanneer jij zegt dat je nog van hem houdt. Dat kan namelijk niet.
Wanneer je van iemand houdt, dan hou je van die totale persoon. Een persoon met pluspunten, maar ook minpunten.
Je bent verslaafd aan hem, verslaafd aan het bedelen om waardering van hem, liefde van hem, een positief woord van hem en verslaafd aan de strijd met hem. Daarom is radicaal kappen de oplossing.
Toch bekijk ik jou met een hele positieve kant. Je hebt al heel helder in je hoofd hoe de relatie was. Je voelt je niet het slachtoffer en dat geeft kracht om nu nog een paar moeilijke barrieres te doorbreken.
Je komt er wel!
vrijdag 30 oktober 2009 om 16:45
quote:laurie24jr schreef op 29 oktober 2009 @ 15:48:
Ik heb relatie van 4 jaar achter de rug. Het begon heel mooi en speciaal, zoals alle relaties beginnen, maar liefde maakt blind, en ik ben blind geworden.
Mijn ex heeft het uitgemaakt, en af en toe heb ik nog van die zwaktemomenten waarin ik me eenzaam voel en iemand (hem) nodig heb, maar ik hoop dat ik dankzij jullie uit zn buurt kan blijven. Want hij is niet goed voor mij.
Het begon 4 jaar geleden, ik werd stapelverliefd op hem en ik dacht dat hij dat ook was. Hij maakte me dat wijs, ik ben zn eerste grote liefde geweest en hij heeft dingen met mij gedeeld die hij met niemand anders heeft kunnen delen. Hij leek zo lief, zo anders... of tenminste dat wilde ik geloven. En als een dom naïef meisje van 20 heb ik alles op het spel gezet voor hem, ik heb alles wat ik had opgegeven voor ons. Langzamerhand begon hij te veranderen (let op: dit gebeurde niet altijd) Hij was minder enthousiast, leek depressief, bracht nachtenlang door achter zn computer, terwijl we samen in bed lagen had hij geen zin meer in seks, hij was elk weekend bij zijn vrienden, op stap, of op feestjes. Hij werd ook agressiever, tijdens elke ruzie werd ik van alles en nog wat genoemd (de ergste dingen, hij schold zelfs met ziektes) en het is een paar keer voorgekomen dat hij mij heeft geslagen. Niet zomaar een tikje, ik heb wel eens een bloedneus gehad, ik heb letterlijk onder de blauwe plekken gezeten en een gebroken pols gehad. En hoe kwaad ik ook op hem was, ik heb het hem elke keer opnieuw vergeven.. omdat hij ontzettend veel spijt had. Hij heeft stiekem achter mijn rug om met een (ex)vriendin van mij lopen flirten, en hele lange tijd. Toen ik hier achterkwam heb ik het uitgemaakt, want hij had mijn vertrouwen beschaamd. Ook dat heb ik hem vergeven en hij accepteerde dat ik eerst zijn vetrouwen moest terugwinnen. Hierdoor werd ik steeds achterdochtiger en zocht overal iets achter (logisch toch?), omdat ik niet weeeer gekwetst wilde worden was ik telkens op me hoede. Dit zorgde voor spanningen, jaloezie en uiteindelijk leidde dat tot ruzie. Ruzie waarin ik weer werd uitgescholden, en waarin ik mij weer voelde als een stuk stront, een zeur, een zeikwijf, en een irritante blok aan zn been.
Hij liegt ook onwijsveel. Over van alles. Over de onbelangrijkste dingen. Ik heb hem al een paar keer betrapt, maarja.
Nu zullen jullie je afvragen wat er leuk aan hem is, en waarom ik van hem hou, en waarom ik hem mis. Ik weet het zelf ook niet. Op dit moment ben ik dit aan het schrijven en voel ik me weer sterk maar mijn gevoelens zitten nu in een achtbaan, en ik heb dus ook momenten dat ik het allemaal niet meer zie zitten en dat ik hem supergraag terugwil.
Hij is wel mijn eerste echte liefde geweest, we hebben ontzettend veel leuke dingen meegemaakt, en heel veel dingen samen beleefd die ik voor geen goud had willen missen. Maar ik weet dat het niet gaat werken. Hij is geen goede jongen. Hij heeft veel dingen meegemaakt maar dat is geen excuus.
Ik weet dat ik een leuke meid ben en dat ik makkelijk een andere jongen kan krijgen (klinkt arrogant, maar zo bedoel ik het niet) maar ik heb daar helemaal geen zin in nu. Ik denk constant aan hem. Hij is ook een knappe jongen en hij zou ook gelijk iemand anders kunnen krijgen. Dat maakt mij jaloers, ik zie hem nogsteeds als "mijn vent"...
En ook al zou ik graag een leuke, gezellige en perfecte relatie willen hebben ben ik bang om weer verliefd te worden. Om opnieuw deze pijn te voelen... Ik hoop dat ik kan terugvallen op dit forum wanneer ik weer een zwaktemoment heb, want hij maakt me letterlijk en figuurlijk kapot.
Het doet me heel veel pijn om deze liefde (hem?) te laten gaan, nog meer pijn dan de fysieke, maar het moet...Ik herken jou situatie echt helemaal. Ik ben zelf niet zo lang met mijn vriend samen geweest maar een jaar. Hij is heel erg agressief, nog niet geslagen maar wel duwen, trekken, keel dichtnijpen, .. En toch, vergeef ik het hem elke keer en wil ik hem terug. Waarom? Ik denk altijd terug aan het begin van onze relatie, ik was zijn alles, hij deed alles voor mij, ik zag gewoon dat hij smoorverliefd op me was toen. Maar na een paar maanden veranderde dat, hij kreeg nieuwe vrienden, begon te blowen en ik begon minder en minder te bestaan. We maakte ruzie over alles, hij wenste me dood, noemde me een kutwijf, hoopte dat ik voor altijd ongelukkig zou zijn, .. Heel mijn zelfvertrouwen is op dat jaar gezakt naar 0. Nu heeft hij het wéér eens gedaan gemaakt en ik hoopte echt dat hij terug zou komen maar nee, ik moet nu eindelijk is voor mezelf gaan kiezen. Ik moet ook niet denken aan een andere relatie en ik heb net als jou hetzelfde gevoel dat ik nooit meer verliefd wil worden, gewoon bang voor deze pijn. Ik heb hem nu een week niet gehoord, ik huil elke avond in mijn bed en ik hoop dat hij iets laat weten en me terug wil. Maar soms heb ik goede momenten zoals nu, waarin ik besef dat hij me niet waard is. Ga je amuseren, zoek veel afleiding, en mss komt hij je wel nog is tegen en ziet ie dat je gelukkig bent, lacht, .. Allemaal zonder hem. Hij zal wel zien wat hij mist, want jij mist niks lieverd. Veel sterkte nog xx
Ik heb relatie van 4 jaar achter de rug. Het begon heel mooi en speciaal, zoals alle relaties beginnen, maar liefde maakt blind, en ik ben blind geworden.
Mijn ex heeft het uitgemaakt, en af en toe heb ik nog van die zwaktemomenten waarin ik me eenzaam voel en iemand (hem) nodig heb, maar ik hoop dat ik dankzij jullie uit zn buurt kan blijven. Want hij is niet goed voor mij.
Het begon 4 jaar geleden, ik werd stapelverliefd op hem en ik dacht dat hij dat ook was. Hij maakte me dat wijs, ik ben zn eerste grote liefde geweest en hij heeft dingen met mij gedeeld die hij met niemand anders heeft kunnen delen. Hij leek zo lief, zo anders... of tenminste dat wilde ik geloven. En als een dom naïef meisje van 20 heb ik alles op het spel gezet voor hem, ik heb alles wat ik had opgegeven voor ons. Langzamerhand begon hij te veranderen (let op: dit gebeurde niet altijd) Hij was minder enthousiast, leek depressief, bracht nachtenlang door achter zn computer, terwijl we samen in bed lagen had hij geen zin meer in seks, hij was elk weekend bij zijn vrienden, op stap, of op feestjes. Hij werd ook agressiever, tijdens elke ruzie werd ik van alles en nog wat genoemd (de ergste dingen, hij schold zelfs met ziektes) en het is een paar keer voorgekomen dat hij mij heeft geslagen. Niet zomaar een tikje, ik heb wel eens een bloedneus gehad, ik heb letterlijk onder de blauwe plekken gezeten en een gebroken pols gehad. En hoe kwaad ik ook op hem was, ik heb het hem elke keer opnieuw vergeven.. omdat hij ontzettend veel spijt had. Hij heeft stiekem achter mijn rug om met een (ex)vriendin van mij lopen flirten, en hele lange tijd. Toen ik hier achterkwam heb ik het uitgemaakt, want hij had mijn vertrouwen beschaamd. Ook dat heb ik hem vergeven en hij accepteerde dat ik eerst zijn vetrouwen moest terugwinnen. Hierdoor werd ik steeds achterdochtiger en zocht overal iets achter (logisch toch?), omdat ik niet weeeer gekwetst wilde worden was ik telkens op me hoede. Dit zorgde voor spanningen, jaloezie en uiteindelijk leidde dat tot ruzie. Ruzie waarin ik weer werd uitgescholden, en waarin ik mij weer voelde als een stuk stront, een zeur, een zeikwijf, en een irritante blok aan zn been.
Hij liegt ook onwijsveel. Over van alles. Over de onbelangrijkste dingen. Ik heb hem al een paar keer betrapt, maarja.
Nu zullen jullie je afvragen wat er leuk aan hem is, en waarom ik van hem hou, en waarom ik hem mis. Ik weet het zelf ook niet. Op dit moment ben ik dit aan het schrijven en voel ik me weer sterk maar mijn gevoelens zitten nu in een achtbaan, en ik heb dus ook momenten dat ik het allemaal niet meer zie zitten en dat ik hem supergraag terugwil.
Hij is wel mijn eerste echte liefde geweest, we hebben ontzettend veel leuke dingen meegemaakt, en heel veel dingen samen beleefd die ik voor geen goud had willen missen. Maar ik weet dat het niet gaat werken. Hij is geen goede jongen. Hij heeft veel dingen meegemaakt maar dat is geen excuus.
Ik weet dat ik een leuke meid ben en dat ik makkelijk een andere jongen kan krijgen (klinkt arrogant, maar zo bedoel ik het niet) maar ik heb daar helemaal geen zin in nu. Ik denk constant aan hem. Hij is ook een knappe jongen en hij zou ook gelijk iemand anders kunnen krijgen. Dat maakt mij jaloers, ik zie hem nogsteeds als "mijn vent"...
En ook al zou ik graag een leuke, gezellige en perfecte relatie willen hebben ben ik bang om weer verliefd te worden. Om opnieuw deze pijn te voelen... Ik hoop dat ik kan terugvallen op dit forum wanneer ik weer een zwaktemoment heb, want hij maakt me letterlijk en figuurlijk kapot.
Het doet me heel veel pijn om deze liefde (hem?) te laten gaan, nog meer pijn dan de fysieke, maar het moet...Ik herken jou situatie echt helemaal. Ik ben zelf niet zo lang met mijn vriend samen geweest maar een jaar. Hij is heel erg agressief, nog niet geslagen maar wel duwen, trekken, keel dichtnijpen, .. En toch, vergeef ik het hem elke keer en wil ik hem terug. Waarom? Ik denk altijd terug aan het begin van onze relatie, ik was zijn alles, hij deed alles voor mij, ik zag gewoon dat hij smoorverliefd op me was toen. Maar na een paar maanden veranderde dat, hij kreeg nieuwe vrienden, begon te blowen en ik begon minder en minder te bestaan. We maakte ruzie over alles, hij wenste me dood, noemde me een kutwijf, hoopte dat ik voor altijd ongelukkig zou zijn, .. Heel mijn zelfvertrouwen is op dat jaar gezakt naar 0. Nu heeft hij het wéér eens gedaan gemaakt en ik hoopte echt dat hij terug zou komen maar nee, ik moet nu eindelijk is voor mezelf gaan kiezen. Ik moet ook niet denken aan een andere relatie en ik heb net als jou hetzelfde gevoel dat ik nooit meer verliefd wil worden, gewoon bang voor deze pijn. Ik heb hem nu een week niet gehoord, ik huil elke avond in mijn bed en ik hoop dat hij iets laat weten en me terug wil. Maar soms heb ik goede momenten zoals nu, waarin ik besef dat hij me niet waard is. Ga je amuseren, zoek veel afleiding, en mss komt hij je wel nog is tegen en ziet ie dat je gelukkig bent, lacht, .. Allemaal zonder hem. Hij zal wel zien wat hij mist, want jij mist niks lieverd. Veel sterkte nog xx
vrijdag 30 oktober 2009 om 16:49
quote:pom508 schreef op 30 oktober 2009 @ 12:27:
[...]
Lieve Laurie, je schrijft het verhaal van het verloop van jullie relatie zo treffend en goed op. Je ziet heel goed in hoe jullie relatie verlopen is.
Er is een boek en dat gaat over het verloop van zo'n relatie en het hoe en waarom. Voor de vrouwen van het Oogkleppentopic is het een soort bijbel. Allereerst omdat jij niet de enige vrouw bent die dit overkomen is. Maar ook omdat er goed in omschreven staat waarom jij als vrouw in zo'n relatie en mogelijk zie je ook in hoe jij je kunt verbeteren. Het boek is van Susan Forward en heet "Als liefde pijn doet en je weet niet waarom".
Jullie hebben elkaar ontmoet en hij vond jou ge wel dig! Je was totaal anders dan al die andere vrouwen. Jij was alles.
En ineens kwam er een omslagpunt. Hij merkte dat jij helemaal ging voor hem en veel voor hem over had. De eerste ruzie en het gevoel wat hij je geeft is toch dat je je heel schuldig voelt en dat je er alles aan doet om het goed te maken. Dat wordt steeds erger. Op een bepaald moment ben je in zijn achting zo laag gedaald, dat er niks meer aan je deugt. Jij vecht voor jullie relatie om alles weer zo te krijgen als het was. Jij wordt een schim van de vrouw die je destijds was. Hij haat je omdat je zo laag gezonken bent.
Dan zit je ineens waar jij nu zit. Al die jaren van investeren in een relatie lijken voor niets geweest te zijn. Ook nu strijd je waarschijnlijk nog om toch nog een beetje respect van zijn kant te krijgen. Daarmee heeft hij je toch nog in zijn macht.
In het boek van Susan Forward staat omschreven dat zo'n relatie kansloos is. Dat terugkeren en verder gaan alleen maar meer kwelling en hoop geven.
De enige reddende manier voor jou om een goed leven te hebben is om hem totaal uit je leven te bannen anders blijf je in zijn macht. Het grote drama wanneer er kinderen bij betrokken zijn.
Ik geloof je niet wanneer jij zegt dat je nog van hem houdt. Dat kan namelijk niet.
Wanneer je van iemand houdt, dan hou je van die totale persoon. Een persoon met pluspunten, maar ook minpunten.
Je bent verslaafd aan hem, verslaafd aan het bedelen om waardering van hem, liefde van hem, een positief woord van hem en verslaafd aan de strijd met hem. Daarom is radicaal kappen de oplossing.
Toch bekijk ik jou met een hele positieve kant. Je hebt al heel helder in je hoofd hoe de relatie was. Je voelt je niet het slachtoffer en dat geeft kracht om nu nog een paar moeilijke barrieres te doorbreken.
Je komt er wel!Wow, wat je juist zei is zo waar. Heb nu net hetzelfde meegemaakt. bedankt voor deze post
[...]
Lieve Laurie, je schrijft het verhaal van het verloop van jullie relatie zo treffend en goed op. Je ziet heel goed in hoe jullie relatie verlopen is.
Er is een boek en dat gaat over het verloop van zo'n relatie en het hoe en waarom. Voor de vrouwen van het Oogkleppentopic is het een soort bijbel. Allereerst omdat jij niet de enige vrouw bent die dit overkomen is. Maar ook omdat er goed in omschreven staat waarom jij als vrouw in zo'n relatie en mogelijk zie je ook in hoe jij je kunt verbeteren. Het boek is van Susan Forward en heet "Als liefde pijn doet en je weet niet waarom".
Jullie hebben elkaar ontmoet en hij vond jou ge wel dig! Je was totaal anders dan al die andere vrouwen. Jij was alles.
En ineens kwam er een omslagpunt. Hij merkte dat jij helemaal ging voor hem en veel voor hem over had. De eerste ruzie en het gevoel wat hij je geeft is toch dat je je heel schuldig voelt en dat je er alles aan doet om het goed te maken. Dat wordt steeds erger. Op een bepaald moment ben je in zijn achting zo laag gedaald, dat er niks meer aan je deugt. Jij vecht voor jullie relatie om alles weer zo te krijgen als het was. Jij wordt een schim van de vrouw die je destijds was. Hij haat je omdat je zo laag gezonken bent.
Dan zit je ineens waar jij nu zit. Al die jaren van investeren in een relatie lijken voor niets geweest te zijn. Ook nu strijd je waarschijnlijk nog om toch nog een beetje respect van zijn kant te krijgen. Daarmee heeft hij je toch nog in zijn macht.
In het boek van Susan Forward staat omschreven dat zo'n relatie kansloos is. Dat terugkeren en verder gaan alleen maar meer kwelling en hoop geven.
De enige reddende manier voor jou om een goed leven te hebben is om hem totaal uit je leven te bannen anders blijf je in zijn macht. Het grote drama wanneer er kinderen bij betrokken zijn.
Ik geloof je niet wanneer jij zegt dat je nog van hem houdt. Dat kan namelijk niet.
Wanneer je van iemand houdt, dan hou je van die totale persoon. Een persoon met pluspunten, maar ook minpunten.
Je bent verslaafd aan hem, verslaafd aan het bedelen om waardering van hem, liefde van hem, een positief woord van hem en verslaafd aan de strijd met hem. Daarom is radicaal kappen de oplossing.
Toch bekijk ik jou met een hele positieve kant. Je hebt al heel helder in je hoofd hoe de relatie was. Je voelt je niet het slachtoffer en dat geeft kracht om nu nog een paar moeilijke barrieres te doorbreken.
Je komt er wel!Wow, wat je juist zei is zo waar. Heb nu net hetzelfde meegemaakt. bedankt voor deze post
vrijdag 30 oktober 2009 om 18:25
Laurie,
Hou je alsjeblieft vast aan je eigen woorden " hij is niet goed voor mij". Dat is deze jongen idd niet. Geweld is absoluut niet goed te praten en zo'n relatie moet je gewoon niet willen. Je kan je beter alleen voelen dan alleen in een relatie. Wees blij dat je jezelf ziet als leuke meid en dat je eigenwaarde door deze ellende niet is aangetast en dat je realistisch genoeg bent om te zien dat deze jongen jou niet waard is. Je bent 24 en je hebt je hele leven nog voor je met hopelijk te zijner tijd een leuke man die je wel op waarde weet te schatten.
Veel sterkte & vooral veel succes!
Hou je alsjeblieft vast aan je eigen woorden " hij is niet goed voor mij". Dat is deze jongen idd niet. Geweld is absoluut niet goed te praten en zo'n relatie moet je gewoon niet willen. Je kan je beter alleen voelen dan alleen in een relatie. Wees blij dat je jezelf ziet als leuke meid en dat je eigenwaarde door deze ellende niet is aangetast en dat je realistisch genoeg bent om te zien dat deze jongen jou niet waard is. Je bent 24 en je hebt je hele leven nog voor je met hopelijk te zijner tijd een leuke man die je wel op waarde weet te schatten.
Veel sterkte & vooral veel succes!
vrijdag 30 oktober 2009 om 19:56
Pimpampom, je bent wél mishandeld door hem. Wanneer jij een keel dichtknijpen geen mishandeling zou noemen, hoe zou het dan moeten heten?
Laatst heb ik iemand gesproken die in een project huiselijk geweld zit. Hun grootste probleem is door te dringen tot de groep waartoe jij behoort.
Mijn ex heeft mij ook nooit geslagen, maar wel alle dingen gedaan die jij benoemt (en nog wat andere). Ik noem het wel mishandeling.
Jij hebt in een relatie gezeten waarin zowel fysieke als geestelijke mishandeling plaatsvond.
Laat dat eens goed tot je doordringen, want juist jouw houding nu geeft aan dat jij hem toch nog een kans wil geven. Jij wil hem nog niet als geweldadig zien, terwijl hij dat wel is.
Jij wil de man van wie je meent te houden niet zo zien, want van zo iemand kan je niet houden.
Haal foto indrukken van die momenten dat hij fysiek was eens voor de ogen en zie in hoe erg het was!
Laat hem los meid voor hij je nog verder kapot gaat maken.
Hier schrijven zal je helpen. Het heeft mij destijds enorm geholpen, omdat ik hier vrouwen vond die mij feilloos begrepen.
Sterkte
Laatst heb ik iemand gesproken die in een project huiselijk geweld zit. Hun grootste probleem is door te dringen tot de groep waartoe jij behoort.
Mijn ex heeft mij ook nooit geslagen, maar wel alle dingen gedaan die jij benoemt (en nog wat andere). Ik noem het wel mishandeling.
Jij hebt in een relatie gezeten waarin zowel fysieke als geestelijke mishandeling plaatsvond.
Laat dat eens goed tot je doordringen, want juist jouw houding nu geeft aan dat jij hem toch nog een kans wil geven. Jij wil hem nog niet als geweldadig zien, terwijl hij dat wel is.
Jij wil de man van wie je meent te houden niet zo zien, want van zo iemand kan je niet houden.
Haal foto indrukken van die momenten dat hij fysiek was eens voor de ogen en zie in hoe erg het was!
Laat hem los meid voor hij je nog verder kapot gaat maken.
Hier schrijven zal je helpen. Het heeft mij destijds enorm geholpen, omdat ik hier vrouwen vond die mij feilloos begrepen.
Sterkte
vrijdag 30 oktober 2009 om 20:19
quote:pom508 schreef op 30 oktober 2009 @ 12:27:
[...]
Ik geloof je niet wanneer jij zegt dat je nog van hem houdt. Dat kan namelijk niet.
Wanneer je van iemand houdt, dan hou je van die totale persoon. Een persoon met pluspunten, maar ook minpunten.
Je bent verslaafd aan hem, verslaafd aan het bedelen om waardering van hem, liefde van hem, een positief woord van hem en verslaafd aan de strijd met hem. Daarom is radicaal kappen de oplossing.
Sinds kort is het ook over tussen mij en mn ex.. Ik dacht ook dat ik het zo erg vond dat het uit was omdat ik zoveel van hem hield.. Maar nu ik dit zo lees herken ik mezelf hierin.. Mijn relatie met mijn ex zat ook absuluut niet goed, en het lijkt wel alsof ik nu aan het afkicken ben.. Ik was ook verslaafd aan hem, mijn hele leven draaide om hem.. Deed hij lief tegen me dan was ik het gelukkigste mens op aarde.. Behandelde hij me slecht dat was ik depri.. Mijn hele leven draaide om mijn ex tevreden te houden als hij maar niet wegging als hij me maar leuk vond.. Nu is hij weg en vraag ik me af waar mijn leven nu om moet gaan draaien.. Want zelfs nu, terwijl we niet meer samen zijn draait alles in mijn hoofd nog om hem..
[...]
Ik geloof je niet wanneer jij zegt dat je nog van hem houdt. Dat kan namelijk niet.
Wanneer je van iemand houdt, dan hou je van die totale persoon. Een persoon met pluspunten, maar ook minpunten.
Je bent verslaafd aan hem, verslaafd aan het bedelen om waardering van hem, liefde van hem, een positief woord van hem en verslaafd aan de strijd met hem. Daarom is radicaal kappen de oplossing.
Sinds kort is het ook over tussen mij en mn ex.. Ik dacht ook dat ik het zo erg vond dat het uit was omdat ik zoveel van hem hield.. Maar nu ik dit zo lees herken ik mezelf hierin.. Mijn relatie met mijn ex zat ook absuluut niet goed, en het lijkt wel alsof ik nu aan het afkicken ben.. Ik was ook verslaafd aan hem, mijn hele leven draaide om hem.. Deed hij lief tegen me dan was ik het gelukkigste mens op aarde.. Behandelde hij me slecht dat was ik depri.. Mijn hele leven draaide om mijn ex tevreden te houden als hij maar niet wegging als hij me maar leuk vond.. Nu is hij weg en vraag ik me af waar mijn leven nu om moet gaan draaien.. Want zelfs nu, terwijl we niet meer samen zijn draait alles in mijn hoofd nog om hem..
vrijdag 30 oktober 2009 om 20:42
Waar je leven om moet gaan draaien? Om jou! laat je door niemand wat anders aanpraten en hoop dat dit een levensles voor je is, niet belerend bedoeld maar hoop dat deze ervaring je leert anders in relaties te gaan staan en dat je je grenzen aan gaat geven op het moment dat iemand die grens overschrijdt.
vrijdag 30 oktober 2009 om 20:52
hey,in het begin is iedereen anders,dat is verliefd zijn , je ze ziet elkaars "nare"kanten niet en wilt ze niet zien,ik snap jouw pijn en twijfel helemaal,maar denk dat je echt even voor jezelf moet kiezen,ik lees dat jou grens heeel erg groot is ,want je blijft maar vergeven(een voordeel is daarvan de je een goed mens bent in staat is te vergeven en in te leven ,een nadeel is dat anderen daar misbruik van maken en daarvan blijven misbruik maken totdat ze je geestelijk gebroken hebben) probeer dit voor te blijven ,er zitten 2 personen in een relatie,en je hoort rekening te houden met elkaars behoeften ,en doet doe je niet met pijn doen,heel veel sterkte
