Relaties
alle pijlers
Relatie met getrouwde man, voor wie kiest hij??
vrijdag 24 juli 2009 om 20:43
Sinds tien maanden heb ik een affaire met een getrouwde man.
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
vrijdag 30 oktober 2009 om 20:20
@mutsie 2: ik heb alleen jouw verhaal gelezen dus ik weet niet hoe er verder op gereageerd is maar ik zou zeggen:droom lekker verder! Hij gaat echt niet bij zn vrouw weg hoor! Dit is zo cliché! Ik dnek dat misschien 1 op de 10 (met heel veel mazzel) wel geluk heeft dat hij voor jou kiest... Heb het zelf al verschillende keren meegemaakt en trap er niet meer in! De laatste keer was vorig jaar nov. Hij moest zelfs nog trouwen...Heeft ie dan ook gedaan. Dat stond nou eenmaal in de planning! En nu zegt ie ja maar als ik bij haar wegga heb jij n vriend met een vette schuld, wil je dat dan? En dat alleen maar omdat ze n huis hebben gekocht en dat ze getrouwd zijn.
zondag 1 november 2009 om 10:29
Goedemorgen mensen,
Even bijgelezen, drukke tijd gehad.... Ik wou dat ik dit Forum veeel eerder had gevonden. Ik zat met zoveel vragen, over het hoe en waarom het allemaal zover heeft kunnen komen. Na een tijdje meegelezen te hebben toen toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Ook lees ik de verhalen mee aan de andere kant in het forum "hoe verder na vreemdgaan..." Ik moet zeggen dat er veel herkenbare punten naar voren komen in allebei. Een bedankje is toch wel op zijn plaats hier onderhand! Dus bij deze! Groetjes!
Even bijgelezen, drukke tijd gehad.... Ik wou dat ik dit Forum veeel eerder had gevonden. Ik zat met zoveel vragen, over het hoe en waarom het allemaal zover heeft kunnen komen. Na een tijdje meegelezen te hebben toen toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Ook lees ik de verhalen mee aan de andere kant in het forum "hoe verder na vreemdgaan..." Ik moet zeggen dat er veel herkenbare punten naar voren komen in allebei. Een bedankje is toch wel op zijn plaats hier onderhand! Dus bij deze! Groetjes!
zondag 1 november 2009 om 11:06
quote:minny schreef op 29 juli 2009 @ 17:26:
[...]
Door die roze bril denkt men vaak dat de bedrogen partner er ook gelukkiger van wordt. Niks is minder waar. De ander merkt echt wel dat er iets niet klopt, alleen dat zie je niet omdat je op een roze wolk zweeft.
Ben ik toch benieuwd...wat vind je nu van het leed dat jij en schatje veroorzaakt hebben?
Precies!
En ik denk niet dat je erg gelukkig kan zijn als de getrouwde man onverhoopt toch voor je kiest, want dan moet je heel veel uitleggen aan derden en je man zien te vertrouwen, want als je m hebt leren kennen als stoute, vreemdgaande man is het moeilijk om hem later te zien als trouwe, liefhebbende echtgenoot.
Tot slot is de kans ook nog eens groot dat je van hem afkomt zoals je aan hem gekomen bent.. Vaak is dat nu eenmaal het aard van het beestje, mannen die minimaal twee vrouwen nodig hebben om zich gelukkig te voelen!
[...]
Door die roze bril denkt men vaak dat de bedrogen partner er ook gelukkiger van wordt. Niks is minder waar. De ander merkt echt wel dat er iets niet klopt, alleen dat zie je niet omdat je op een roze wolk zweeft.
Ben ik toch benieuwd...wat vind je nu van het leed dat jij en schatje veroorzaakt hebben?
Precies!
En ik denk niet dat je erg gelukkig kan zijn als de getrouwde man onverhoopt toch voor je kiest, want dan moet je heel veel uitleggen aan derden en je man zien te vertrouwen, want als je m hebt leren kennen als stoute, vreemdgaande man is het moeilijk om hem later te zien als trouwe, liefhebbende echtgenoot.
Tot slot is de kans ook nog eens groot dat je van hem afkomt zoals je aan hem gekomen bent.. Vaak is dat nu eenmaal het aard van het beestje, mannen die minimaal twee vrouwen nodig hebben om zich gelukkig te voelen!
zondag 1 november 2009 om 12:14
Heb een tijdje alle berichten gelezen en wil jullie toch ook mijn verhaal vertellen.....
Ook ik zit er tot over mn oren in met een getrouwde man.
Vorig jaar rond deze tijd begon het, hij was mijn baas en we mailden al wel af en toe met elkaar. Redelijk onschuldige mailtjes. Hij ging weg en we besloten elkaars mobiele nummer te geven. Toen is alles eigenlijk begonnen, hij was helemaal weg van mij, bestookte me met smsjes met allemaal lieve woorden. Ik vond dit in het begin allemaal te zoetsappig en hield mijn afstand. Waarschijnlijk (onbewust) uit zelfbescherming omdat ik ook wist dat hij bijna vader zou worden. Stukje bij beetje ging ik toch meer voor hem voelen en kon ik hem niet meer loslaten.
Ondertussen zijn we een jaar verder en is hij nog bij zijn vrouw en kindje. We spreken elkaar elke dag en ik zie hem vrij vaak. We hebben dan ook serieuze gesprekken die ook vaak vanuit hem komen. Hij zegt met de keuze bezig te zijn. Hij is vanzichzelf erg rationeel en niet gewend zijn gevoel te volgen. Hij zegt dat hij dat met mij wel heeft gedaan en dat hij nu in tweestrijd is met de keuze om voor mij te kiezen. Aan de ene kant wil hij zijn gevoel volgen maar aan de andere kant vindt hij dat hij zijn vrouw ook een belofte heeft gedaan en gekozen heeft voor een gezin. Maar net als bij mij zijn de gevoelens heel sterk.....
Ik vind het heel moeilijk hiermee om te gaan, aan de ene kant vind ik het heel moeilijk nog langer te wachten aan de andere kant wil ik hem niet pushen en hem de ruimte geven.....
Maar waar ligt de grens?
Het beheerst mijn leven, ik sta ermee op en ga ermee naar bed.
En ik wil niet eens denken aan de dagg dat ik zonder hem verder moet......
Ik ben constant op zoek naar 'antwoorden' , die ik eigenlijk nergens kan vinden behalve bij hem....
Soms maakt het me ook boos, boos op hem dat hij niet voor mij kiest terwijl hij weet hoe gelukkig we samen zouden zijn.
Ik hoop dat ik die ene van de 10 mannen heb getroffen die de knoop wel doorhakt, maar ik vrees het ergste.......
Hij wil denk ik wel, maar heeft het lef niet omdat hij de gevolgen niet overziet.......
Ook ik zit er tot over mn oren in met een getrouwde man.
Vorig jaar rond deze tijd begon het, hij was mijn baas en we mailden al wel af en toe met elkaar. Redelijk onschuldige mailtjes. Hij ging weg en we besloten elkaars mobiele nummer te geven. Toen is alles eigenlijk begonnen, hij was helemaal weg van mij, bestookte me met smsjes met allemaal lieve woorden. Ik vond dit in het begin allemaal te zoetsappig en hield mijn afstand. Waarschijnlijk (onbewust) uit zelfbescherming omdat ik ook wist dat hij bijna vader zou worden. Stukje bij beetje ging ik toch meer voor hem voelen en kon ik hem niet meer loslaten.
Ondertussen zijn we een jaar verder en is hij nog bij zijn vrouw en kindje. We spreken elkaar elke dag en ik zie hem vrij vaak. We hebben dan ook serieuze gesprekken die ook vaak vanuit hem komen. Hij zegt met de keuze bezig te zijn. Hij is vanzichzelf erg rationeel en niet gewend zijn gevoel te volgen. Hij zegt dat hij dat met mij wel heeft gedaan en dat hij nu in tweestrijd is met de keuze om voor mij te kiezen. Aan de ene kant wil hij zijn gevoel volgen maar aan de andere kant vindt hij dat hij zijn vrouw ook een belofte heeft gedaan en gekozen heeft voor een gezin. Maar net als bij mij zijn de gevoelens heel sterk.....
Ik vind het heel moeilijk hiermee om te gaan, aan de ene kant vind ik het heel moeilijk nog langer te wachten aan de andere kant wil ik hem niet pushen en hem de ruimte geven.....
Maar waar ligt de grens?
Het beheerst mijn leven, ik sta ermee op en ga ermee naar bed.
En ik wil niet eens denken aan de dagg dat ik zonder hem verder moet......
Ik ben constant op zoek naar 'antwoorden' , die ik eigenlijk nergens kan vinden behalve bij hem....
Soms maakt het me ook boos, boos op hem dat hij niet voor mij kiest terwijl hij weet hoe gelukkig we samen zouden zijn.
Ik hoop dat ik die ene van de 10 mannen heb getroffen die de knoop wel doorhakt, maar ik vrees het ergste.......
Hij wil denk ik wel, maar heeft het lef niet omdat hij de gevolgen niet overziet.......
zondag 1 november 2009 om 12:23
Suzanne ik denk dat hij de gevolgen wel overziet. Die gevolgen zijn belangrijker voor hem dan jij. He is just not that into you, niet genoeg om voor jou te kiezen. Maar wel genoeg om een spannend spelletje met jou te spelen wat zijn leven lekker spicy maakt. Intussen beheerst hij jouw leven. Zie jij niet dat er andere, ook heel leuke mannen rondlopen die wel meteen en zonder reserves voor jou zou kiezen. Zonde Suzanne.
zondag 1 november 2009 om 12:28
Doriane, ik snap je reactie. Het laatste wat ik wil zijn i zo'n naieve minnares die gelooft dat de getrouwde man echt voor haar gaat. Ik geloof wel echt dat hij veel gevoel voor me heeft, dat zie en voel ik als ik samen met hem ben.
En rationeel weet ik dat die andere leuke mannen er zijn, maar kan me er niks bij voorstellen...
Maar missc komt dat wel weer als ik los van hem ben.
Maar ben zo bang dat dat een moeilijke weg gaat worden.....
Maar bedankt voor je reactie.
En rationeel weet ik dat die andere leuke mannen er zijn, maar kan me er niks bij voorstellen...
Maar missc komt dat wel weer als ik los van hem ben.
Maar ben zo bang dat dat een moeilijke weg gaat worden.....
Maar bedankt voor je reactie.
zondag 1 november 2009 om 12:39
Suzanne ik geloof ook wel dat hij gevoel voor jou heeft, zeker op de momenten dat hij bij jou is. Anders zou het natuurlijk ook veel makkelijker voor jou zijn om ermee te kappen.
Samen hebben jullie het leuk, gezellig, een droomwereldje. Jij probeert precies te zijn wat hij van je verwacht want je wilt hem niet verliezen. Hij slooft zich uit, hij wil jou ook niet verliezen. Het is geheim, dus spannend. En hij is even lekker los van hypotheek en poepluiers. Maar daarna gaat hij naar huis, naar vrouw en kind. Die vrouw en dat kind die zijn er Suzanne, hun bestaan kun je niet ontkennen.
Je kan je niks voorstellen bij andere mannen omdat je er niet voor open staat. Je zit gevangen in een zelfgesponnen web. Maar intussen loopt je minstens 90 procent kans dat je mooie jaren van je leven aan het verspillen bent. Dat is jammer meid, gun jezelf iets beters.
Samen hebben jullie het leuk, gezellig, een droomwereldje. Jij probeert precies te zijn wat hij van je verwacht want je wilt hem niet verliezen. Hij slooft zich uit, hij wil jou ook niet verliezen. Het is geheim, dus spannend. En hij is even lekker los van hypotheek en poepluiers. Maar daarna gaat hij naar huis, naar vrouw en kind. Die vrouw en dat kind die zijn er Suzanne, hun bestaan kun je niet ontkennen.
Je kan je niks voorstellen bij andere mannen omdat je er niet voor open staat. Je zit gevangen in een zelfgesponnen web. Maar intussen loopt je minstens 90 procent kans dat je mooie jaren van je leven aan het verspillen bent. Dat is jammer meid, gun jezelf iets beters.
zondag 1 november 2009 om 14:06
Lieve Suzanne, Wat is jouw verhaal herkenbaar! Ook over die tweestrijd die gevoerd wordt volgens de man in kwestie, was bij mij ook zo. Bij mij heeft het anderhalf jaar geduurd, ik kon er ook niet meer tegen. Heb geprobeerd hem in zijn waarde te laten omdat ik ook wel snapte dat je een relatie van ruim 15 jaar en 3 kinderen niet zomaar aan de kant zet. En ja, dat zo'n man van zijn vrouw houdt snap ik ook, je blijft er ten slotte niet zo lang bij anders. Maar houden van kan een andere richting uit gaan, bijvoorbeeld meer broer/zus, ik noem maar even wat. Verder is het gemakkelijk om bij iemand te blijven waarvan je weet hoe hij of zij reageert in bepaalde situaties, met een nieuwe iemand moet je dat allemaal weer afwachten natuurlijk. En dan die hypotheek he.... Alimentatie e.d. Ik heb geprobeerd hem tijd te gunnen om dingen op rij te zetten. Hij gaf aan heen en weer geslingerd te worden tussen gevoelens voor mij en voor m.n. zijn kinderen, hij was zo bang hen kwijt te raken. Ik wist heel veel over zijn gezin, omdat hij veel problemen met mij besprak, vooral waar het zijn oudste zoon betrof. De jongen heeft zelfs op school een klasgenoot met een stanleymes bedreigd, zo erg! Maar het gezin ging die dag gewoon door, moeder ging gewoon werken, zoon liep weg en terwijl mijn ex hem aan het zoeken was belde hij mij helemaal overstuur, de andere twee kinderen thuis. ( ik had nooit zo kunnen gaan werken, sorry) Dit was even over hoe hij dan eerst mij belde, dit soort dingen gebeurden namelijk vaker. Op een gegeven moment dacht ik dat ik mede de gezinssituatie in stand hield. Nu is het sinds maart over, hij heeft een keuze gemaakt, gebaseerd op zekerheid, hij gaf dit ook toe. Het zou kunnen zijn dat dat bij jou ook gebeurt.
zondag 1 november 2009 om 14:35
Ja dat gevoel herken ik dat je het gevoel hebt zijn gezinssituatie/relatie in stand houdt. Hij vindt bij mij wat hij bij haar mist. Nou zullen er genoeg denken dat dit de sex is, maar ik denk dat het ook het praten, het echte contact met elkaar hebben is. Maar hij houdt dit vol misschien juist omdat hij mij heeft.....
Ik denk ook niet dat hij het slecht heeft met zijn vrouw, ze leven alleen meer als broer en zus samen.
We hebben het niet veel over haar en hij praat ook niet 'kwaad' over haar. Dat siert hem aan de ene kant ook wel vind ik...
Ik weet wel dat zij erg onzelfstandig is en heel erg aan hem hangt, dat maakt zijn keuze nog moeilijker. Want als hij zou scheiden is zijn kind bij haar het grootste deel van de tijd....
Hoe voel jij e nu een half jaar later?
Ik denk ook niet dat hij het slecht heeft met zijn vrouw, ze leven alleen meer als broer en zus samen.
We hebben het niet veel over haar en hij praat ook niet 'kwaad' over haar. Dat siert hem aan de ene kant ook wel vind ik...
Ik weet wel dat zij erg onzelfstandig is en heel erg aan hem hangt, dat maakt zijn keuze nog moeilijker. Want als hij zou scheiden is zijn kind bij haar het grootste deel van de tijd....
Hoe voel jij e nu een half jaar later?
zondag 1 november 2009 om 15:17
Suzanne, wat verwoordt jij dat mij, hij vind bij mij wat hij bij mij mist, je slaat precies de spijker op zijn kop,
Ben zelf maand geleden voor de vierde keer in vijf jaar aan de kant gezet door mijn GM, hij vind dat we pas verder kunnen met elkaar nadat we allebei gescheiden zijn ( ja, ik ben ook nog getrouwd, zie topic 2 liefdes) , maar mijn advies is , stop er zelf mee, voordat hij jou aan de kant zet, je gaat dan door zo'n verdriet heen,maar laat hem maar weten dat hij als hij jou wil hij volledig voor jou moet gaan, hoe lang wil je nog wachten??
Ik snap je zo, je hebt zo'n band opgebouwd, je hele leven draait om hem, ik was altijd paraat, stond altijd voor hem klaar, en nu zit ik met de gebakken peren, meid, heel veel sterkte
groetjes Anna
Ben zelf maand geleden voor de vierde keer in vijf jaar aan de kant gezet door mijn GM, hij vind dat we pas verder kunnen met elkaar nadat we allebei gescheiden zijn ( ja, ik ben ook nog getrouwd, zie topic 2 liefdes) , maar mijn advies is , stop er zelf mee, voordat hij jou aan de kant zet, je gaat dan door zo'n verdriet heen,maar laat hem maar weten dat hij als hij jou wil hij volledig voor jou moet gaan, hoe lang wil je nog wachten??
Ik snap je zo, je hebt zo'n band opgebouwd, je hele leven draait om hem, ik was altijd paraat, stond altijd voor hem klaar, en nu zit ik met de gebakken peren, meid, heel veel sterkte
groetjes Anna
zondag 1 november 2009 om 15:31
Hai Anna, lief je reactie. Is best fijn anderen hun verhaal is te horen. Ik weet ook diep van binnen wel dat ik de knoop moet doorhakken, maar het is zo moeilijk....
Hij is idd onderdeel van mn leven en heb een hechte band met hem, het gaat ook om de kleine dingen, zoals even met hem kletsen aan de telefoon en advies vragen over dingen.
Het is echt niet alleen maar het spannende.
Als we bij elkaar zijn 'klopt' het gewoon.
Maarja...... als hij dat ook echt zo zou voelen zou hij wel voor mij kiezen.
Soms heb ik het idee dat hij wacht totdat ik de keuze maak om te stoppen, op die manier hoeft hij de keuze zelf niet te maken.....
Hij is idd onderdeel van mn leven en heb een hechte band met hem, het gaat ook om de kleine dingen, zoals even met hem kletsen aan de telefoon en advies vragen over dingen.
Het is echt niet alleen maar het spannende.
Als we bij elkaar zijn 'klopt' het gewoon.
Maarja...... als hij dat ook echt zo zou voelen zou hij wel voor mij kiezen.
Soms heb ik het idee dat hij wacht totdat ik de keuze maak om te stoppen, op die manier hoeft hij de keuze zelf niet te maken.....
zondag 1 november 2009 om 16:40
Suzanne, wij draaiden eerst al jaren om elkaar heen,het kon en mocht niet, beiden getrouwd, maar het was niet tegen te houden, net wat je zegt, we kwamen 'thuis' bij elkaar, tijd vloog met elkaar, we konden over alles praten, onze zielen raakten elkaar, maar uiteindelijk blijft hij toch hangen, voor de kids, ik ook nog, want zelf leef ik al 'gescheiden ' van mijn man, nog wel in 1 huis, voor de kids, maar ik moet voor mezelf kiezen, en jij ook, probeer het, het is moeilijk, maar het doet nog zeerder als je zo door gaat, want hij blijft daar hoor, hij brengt met hun de feestdagen door, gaat met hun op vakantie, laat hem zien dat jij belangrijker bent, probeer het eens, kijk maar wat hij kiest, het doet zeer, je gaat verdriet hebben, maar je bent zoveeel meer waard, groetjes Anna
zondag 1 november 2009 om 16:42
Hoi Suzanne, En weer sla je de spijker op zijn kop! Jouw verhaal lijkt dus heel veel op het mijne en ik had ook steeds het idee dat hij wachtte totdat het of uitkwam of dat ik er een eind aan zou maken. Ook bij mij praatte hij nooit slecht over zijn vrouw en hadden wij het ook niet zo vaak over haar. Des te meer over de problemen met zijn kinderen, ook de leuke dingen natuurlijk... Ook het dagelijkse praatje of sms-en was er bij ons. Dat gevoel van hechte band ken ik ook. Het ging bij ons ook niet alleen om de sex, wij hebben erg veel gepraat en hij was ook gewoon onderdeel van mijn leven. Ik heb hem wel eens gevraagd wat hij thuis niet had en bij mij wel. Hij antwoordde: " Als ik bij jou ben is er geen ellende, kids. Dan heb ik rust en voel ik me alleen maar heel goed..." Deze man ontroerde mij enorm, niet alleen door dit soort uitspraken, maar nog veel meer dingen. Ik ging anders ernaar kijken. Verder vertelede hij mij dus, dat hij met mij veel meer over zijn gevoelens praatte dan thuis. En ik heb toen ook aangegven dat daar dan de problemen thuis waren, en gezegd dat hij net zo met zijn vrouw moest praten als met mij. Dat kon hij niet. Hij gaf aan behoorlijk ontoegankelijk te zijn richting haar. Bijvoorbeeld dat wanneer zij vroeg wat er was, dan zei hij dat er niks aan de hand was... Maar ja, ik zit inderdaad nog steeds met allerlei onbeantwoorde vragen. En veel verdriet omdat ik nog steeds veel van hem houd. Ik snap dus heel goed dat jij het lastig vind om deze relatie te beeindigen. Ik vond dat ook! ( maar ik had ook medelijden met zijn vrouw, over hoe hun relatie dan was, met zo'n ontoegankelijke man, dubbel he?)
zondag 1 november 2009 om 21:57
He Lillywhite, ook wat jij schrijft is voor mij heel herkenbaar. En dus des te moeilijker om te horen dat jij nu veel verdriet hebt en nog steeds van hem houdt. Heb echt t gevoel dat ik anders de 'liefde van mijn leven' laat lopen....
En ja hij ontroert mij ook soms heel erg, wanneer hij sportaan zegt hoe gelukkig hij zich voelt bij mij.
Ik heb ook soms medelijden met zijn vrouw, omdat ik weet/voel dat hij bij anders is. Zij kent niet die man die ik ken denk ik.
Heb ook het gevoel dat hij mij ziet voor wie ik ben.
Kortom zoveel dingen waar ik ook heel gelukkig van word...
Das het dubbele, aan de ene kant maakt hij me nu ook al gelukkig, aan de andere kant soms diep ongelukkig.
Elke keer dat hij weer weggaat voelt alsof hij me 'verlaat' .
Had jij ook dat je door de situatie heel onzeker werd en dus ook meer ging 'zeuren' om bevestiging. Soms herken ik mezelf niet meer.....
Had niet gedacht dat dit allemaal zo moeilijk zou zijn......
Maar denk dat je gelijk hebt en voor mezelf moet kiezen. Heb hem nog geen een keer voor de keuze gezet, ook omdat ik bang ben dat hij daardoor de stap niet neemt, maar ook omdat ik vind dat hij vanuit zichzelf naar mij moet komen....
Ik wil eigenlijk niet diegene zijn die zegt 'kies maar' .....
En ja hij ontroert mij ook soms heel erg, wanneer hij sportaan zegt hoe gelukkig hij zich voelt bij mij.
Ik heb ook soms medelijden met zijn vrouw, omdat ik weet/voel dat hij bij anders is. Zij kent niet die man die ik ken denk ik.
Heb ook het gevoel dat hij mij ziet voor wie ik ben.
Kortom zoveel dingen waar ik ook heel gelukkig van word...
Das het dubbele, aan de ene kant maakt hij me nu ook al gelukkig, aan de andere kant soms diep ongelukkig.
Elke keer dat hij weer weggaat voelt alsof hij me 'verlaat' .
Had jij ook dat je door de situatie heel onzeker werd en dus ook meer ging 'zeuren' om bevestiging. Soms herken ik mezelf niet meer.....
Had niet gedacht dat dit allemaal zo moeilijk zou zijn......
Maar denk dat je gelijk hebt en voor mezelf moet kiezen. Heb hem nog geen een keer voor de keuze gezet, ook omdat ik bang ben dat hij daardoor de stap niet neemt, maar ook omdat ik vind dat hij vanuit zichzelf naar mij moet komen....
Ik wil eigenlijk niet diegene zijn die zegt 'kies maar' .....
zondag 1 november 2009 om 22:01
Hai Anna, ja ik weet dat ik meer waard ben dat dit.
Maar het is zo moeilijk om zonder hem verder te gaan....
Heeft een van jullie er nooit aan gedacht om het de vrouw van je minnaar te vertellen? Of anoniem een brief sturen? In ieder geval iets waardoor hij erachter kwam? dan moet hij wel kiezen...
Voor mijn gevoel zou het dan een eerlijkere keus zijn. Of met mij verder wat ook in het begin niet makkelijk zou zijn ivm scheiden enz. Of voor zijn vrouw en gezin kiezen, maar ervoor moeten vechten.....
Maar het is zo moeilijk om zonder hem verder te gaan....
Heeft een van jullie er nooit aan gedacht om het de vrouw van je minnaar te vertellen? Of anoniem een brief sturen? In ieder geval iets waardoor hij erachter kwam? dan moet hij wel kiezen...
Voor mijn gevoel zou het dan een eerlijkere keus zijn. Of met mij verder wat ook in het begin niet makkelijk zou zijn ivm scheiden enz. Of voor zijn vrouw en gezin kiezen, maar ervoor moeten vechten.....
zondag 1 november 2009 om 22:11
Hoezo moet hij wel kiezen als zijn vrouw het weet? Hopelijk kiest zijn vrouw er dan voor hem er uit te gooien. En ra ra ra, dan staat meneer bij jou voor de deur want heeft toch onderdak nodig.
En jij dan maar denken dat hij voor jou heeft gekozen.
Hij wil niet kiezen Suzanne, dat is toch duidelijk. Dus kies dan zelf voor een leven zonder hem. Want als hij zo graag bij jou wilde zijn, met jou een leven wilde leven, dan had hij wel al gekozen en had hij nu in scheiding gelegen.
Wees toch eens niet zo naïef.
En jij dan maar denken dat hij voor jou heeft gekozen.
Hij wil niet kiezen Suzanne, dat is toch duidelijk. Dus kies dan zelf voor een leven zonder hem. Want als hij zo graag bij jou wilde zijn, met jou een leven wilde leven, dan had hij wel al gekozen en had hij nu in scheiding gelegen.
Wees toch eens niet zo naïef.
zondag 1 november 2009 om 22:26
Nou Chardonnay, zijn vrouw is zo onzelfstandig en bang dat hij haar verlaat dat ze hem in welke situatie dan ook waarschijnlijk niet de deur uit zou schoppen. Dus als hij dan bij mij op de stoep zou staan is dat omdat hij dan wel durft te kiezen.
Ik snap best dat er vrouwen zijn die hier heel negatief over zijn, maar zou jij het geen moeilijke keuze vinden als je zoveel mensen om je heen verdriet zou doen met je keuze?
En nee, ik ben niet naief, want ik heb al eerder gezegd dat ik heel goed inzie dat de kans dat hij voor mij kiest klein is.
Maar ook al is die kans klein, ik denk dat dit echte liefde is en wil dat niet zomaar opegeven zonder slag of stoot...
Alleen zijn er al veel slagen en stoten gepasseerd, dus wellicht is nu de tijd aangebroken om het toch op te geven....
Ik snap best dat er vrouwen zijn die hier heel negatief over zijn, maar zou jij het geen moeilijke keuze vinden als je zoveel mensen om je heen verdriet zou doen met je keuze?
En nee, ik ben niet naief, want ik heb al eerder gezegd dat ik heel goed inzie dat de kans dat hij voor mij kiest klein is.
Maar ook al is die kans klein, ik denk dat dit echte liefde is en wil dat niet zomaar opegeven zonder slag of stoot...
Alleen zijn er al veel slagen en stoten gepasseerd, dus wellicht is nu de tijd aangebroken om het toch op te geven....
zondag 1 november 2009 om 22:32
quote:Suzanne27 schreef op 01 november 2009 @ 22:26:
Nou Chardonnay, zijn vrouw is zo onzelfstandig en bang dat hij haar verlaat dat ze hem in welke situatie dan ook waarschijnlijk niet de deur uit zou schoppen. Dus als hij dan bij mij op de stoep zou staan is dat omdat hij dan wel durft te kiezen.
Ik snap best dat er vrouwen zijn die hier heel negatief over zijn, maar zou jij het geen moeilijke keuze vinden als je zoveel mensen om je heen verdriet zou doen met je keuze?
En nee, ik ben niet naief, want ik heb al eerder gezegd dat ik heel goed inzie dat de kans dat hij voor mij kiest klein is.
Maar ook al is die kans klein, ik denk dat dit echte liefde is en wil dat niet zomaar opegeven zonder slag of stoot...
Alleen zijn er al veel slagen en stoten gepasseerd, dus wellicht is nu de tijd aangebroken om het toch op te geven....En dáár gaat het dus mis. Het minste dat je van echte liefde zou mogen verwachten is dat hij zonder aarzeling en met volle overgave voor jou kiest. Als dat al niet gebeurt, hoe kan dit dan echte liefde zijn? Ik vind het triest dat zelfs de smalste strohalm voor jou kennelijk voldoende is om aan vast te houden. Denk je dat hij je enige kans op geluk is?
Nou Chardonnay, zijn vrouw is zo onzelfstandig en bang dat hij haar verlaat dat ze hem in welke situatie dan ook waarschijnlijk niet de deur uit zou schoppen. Dus als hij dan bij mij op de stoep zou staan is dat omdat hij dan wel durft te kiezen.
Ik snap best dat er vrouwen zijn die hier heel negatief over zijn, maar zou jij het geen moeilijke keuze vinden als je zoveel mensen om je heen verdriet zou doen met je keuze?
En nee, ik ben niet naief, want ik heb al eerder gezegd dat ik heel goed inzie dat de kans dat hij voor mij kiest klein is.
Maar ook al is die kans klein, ik denk dat dit echte liefde is en wil dat niet zomaar opegeven zonder slag of stoot...
Alleen zijn er al veel slagen en stoten gepasseerd, dus wellicht is nu de tijd aangebroken om het toch op te geven....En dáár gaat het dus mis. Het minste dat je van echte liefde zou mogen verwachten is dat hij zonder aarzeling en met volle overgave voor jou kiest. Als dat al niet gebeurt, hoe kan dit dan echte liefde zijn? Ik vind het triest dat zelfs de smalste strohalm voor jou kennelijk voldoende is om aan vast te houden. Denk je dat hij je enige kans op geluk is?
zondag 1 november 2009 om 22:32
Suzanne, iedere minnares denkt altijd dat het echte liefde is. Helaas denkt de man in kwestie er vaak toch iets anders over. Want als hij jou als zijn grote liefde zou zien, dan zou hij wel scheiden.
Sowieso vind ik het heel moeilijk te begrijpen waarom je zoveel liefde voelt voor iemand die zijn vrouw zo belazerd. Ik vind dat namelijk niet echt een positieve eigenschap. Het betekent ook nog dat hij dus heel goed in staat is te liegen en te bedriegen, zelfs tegen de moeder van zijn kinderen. Fijne vent!
Sowieso vind ik het heel moeilijk te begrijpen waarom je zoveel liefde voelt voor iemand die zijn vrouw zo belazerd. Ik vind dat namelijk niet echt een positieve eigenschap. Het betekent ook nog dat hij dus heel goed in staat is te liegen en te bedriegen, zelfs tegen de moeder van zijn kinderen. Fijne vent!
