Relaties
alle pijlers
Relatie met getrouwde man, voor wie kiest hij??
vrijdag 24 juli 2009 om 20:43
Sinds tien maanden heb ik een affaire met een getrouwde man.
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
maandag 2 november 2009 om 21:55
Suzanne, je weet het mooi te verwoorden (en dit bedoel ik niet negatief). Toch vraag ik me echt af wat er zo bewonderenswaardig is aan een man die zijn vrouw zo belazerd. Als hij nou eerlijk tegen haar is over zijn gevoelens en dit eerst met zijn vrouw gaat uitzoeken en dan de keus voor jou maakt, dan is het een vent. Nu is het toch gewoon een laf iemand die niet voor zichzelf, voor zijn vrouw of voor jou durft te kiezen?
maandag 2 november 2009 om 22:19
Ik heb 2 jaar een relatie gehad met een getrouwde man. Hij "lag in scheiding" toen ik hem leerde kennen. Niets stiekems dus, zijn kinderen en later zijn vrouw leren kennen. Echter ik bleek, later, de katalysator van hun huwelijk te zijn. Ik zal je niet vertellen welke drama's er zich hebben afgespeeld. (had zijn vrouw huilend aan de lijn: "je bent zelf een alleenstaande moeder en nu wil je mij er ook 1 maken" enz).
Dat speciale wat je voelt, is speciaal omdat het niet kan zijn. Je moet het haast wel "speciaal maken" omdat je anders, voor je gevoel, geen verklaring hebt voor het doodsimpele feit dat deze man gewoon nog getrouwd is. En geloof me, op het moment dat ik er nog middenin zat, wist ik zeker dat hij mijn "soulmate" (gruwel) enz. was.
Iemand is pas klaar voor een nieuwe relatie als hij/zij zijn oude relatie beeindigd en verwerkt heeft. Dan pas, en echt alleen dan pas, kun je een fijne gezonde relatie met iemand opbouwen.
De enige keus die hij moet maken is of hij zijn huidige relatie met zijn vrouw moet beeindigen of niet.....
De enige keus die jij moet maken is of je zou willen dat deze man voor je gaat, wetende hoe hij het met zijn vrouw heeft afgehandeld.......
Misschien harde woorden. Achteraf heb ik gewoon enorm veel spijt dat ik niet afstand genomen heb, toen ik in de gaten kreeg dat hij niet wilde kiezen......
Dat speciale wat je voelt, is speciaal omdat het niet kan zijn. Je moet het haast wel "speciaal maken" omdat je anders, voor je gevoel, geen verklaring hebt voor het doodsimpele feit dat deze man gewoon nog getrouwd is. En geloof me, op het moment dat ik er nog middenin zat, wist ik zeker dat hij mijn "soulmate" (gruwel) enz. was.
Iemand is pas klaar voor een nieuwe relatie als hij/zij zijn oude relatie beeindigd en verwerkt heeft. Dan pas, en echt alleen dan pas, kun je een fijne gezonde relatie met iemand opbouwen.
De enige keus die hij moet maken is of hij zijn huidige relatie met zijn vrouw moet beeindigen of niet.....
De enige keus die jij moet maken is of je zou willen dat deze man voor je gaat, wetende hoe hij het met zijn vrouw heeft afgehandeld.......
Misschien harde woorden. Achteraf heb ik gewoon enorm veel spijt dat ik niet afstand genomen heb, toen ik in de gaten kreeg dat hij niet wilde kiezen......
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 2 november 2009 om 22:23
Hallo allemaal,
Suzanne, wat ik van jou lees geeft eigenlijk weer wat ik precies zo voelde, ook over dat onvoorwaardelijke. Onvoorwaardelijk betekent dat het niet uitmaakt wat er ook gebeurt, maar dat jij van die persoon houdt. Dat gevoel had ik ook bij mijn ex ( zeg maar). Ik snap ook heel goed dat je een gezin met kinderen niet zo maar in de steek laat, rationeel gezien, maar dat je gevoel met je op de loop kan gaan heb ik ook wel gezien bij hem. Ook momenten dat hij het helemaal niet meer wist en bijna radeloos was, ook erg verdrietig omdat hij eigenlijk niemand pijn wilde doen. Ik heb tegen hem gezegd, trouwens ook een goede vriend van hem, dat hij zijn gevoel moest volgen. (Verder, wanneer iemend zo vaak en veel van huis is zonder dat de echtgenote daar ook maar iets van zegt, dan is er toch in een relatie ook iets niet in de haak.) Als je je gevoel heel lang negeert, loop je een keer tegen de lamp. Kijk Suzanne, zowel bij jou als bij mijzelf zie ik dat het hier veel verder ging dan een avontuurtje puur om de sex en de spanning. Ik ga ook niet voor avontuurtjes, spanning en sex, dit heeft ook enige tijd geduurd voordat het daadwerkelijk tot iets lichamelijks kwam. In mijn geval heeft hij voor het bekende en verstandelijk meest juiste gekozen. Ik ben er nu na een half jaar nog kapot van, omdat ik heel veel, nog steeds, van deze man houd. Ik vind het ook erg zwaar dat hij mij nu als aanstichtster ziet. Dat blijft buiten kijf! Daarom kan ik je ook aanraden op de een of andere manier voor jezelf te kiezen. Ik weet hoe moeilijk het is, ik ben nu na een half jaar nog steeds niet toe aan andere mannen. Of hij de juiste keuze heeft gemaakt? Ik weet het niet, de tijd zal het leren. En nee, ik ben geen zielig figuur, heb een zoon van 18 die ik alleen heb grootgebracht vanaf zijn tweede, dus zoals je ziet ook geen mannenverslindster. Ik kan anderen altijd goed advies geven, maar hierin stond ik ook voor veel ontbeantwoordde vragen, ook nu nog! Ik moet ook zeggen dat ik zoiets ook nog nooit heb meegemaakt. Groetjes!
Suzanne, wat ik van jou lees geeft eigenlijk weer wat ik precies zo voelde, ook over dat onvoorwaardelijke. Onvoorwaardelijk betekent dat het niet uitmaakt wat er ook gebeurt, maar dat jij van die persoon houdt. Dat gevoel had ik ook bij mijn ex ( zeg maar). Ik snap ook heel goed dat je een gezin met kinderen niet zo maar in de steek laat, rationeel gezien, maar dat je gevoel met je op de loop kan gaan heb ik ook wel gezien bij hem. Ook momenten dat hij het helemaal niet meer wist en bijna radeloos was, ook erg verdrietig omdat hij eigenlijk niemand pijn wilde doen. Ik heb tegen hem gezegd, trouwens ook een goede vriend van hem, dat hij zijn gevoel moest volgen. (Verder, wanneer iemend zo vaak en veel van huis is zonder dat de echtgenote daar ook maar iets van zegt, dan is er toch in een relatie ook iets niet in de haak.) Als je je gevoel heel lang negeert, loop je een keer tegen de lamp. Kijk Suzanne, zowel bij jou als bij mijzelf zie ik dat het hier veel verder ging dan een avontuurtje puur om de sex en de spanning. Ik ga ook niet voor avontuurtjes, spanning en sex, dit heeft ook enige tijd geduurd voordat het daadwerkelijk tot iets lichamelijks kwam. In mijn geval heeft hij voor het bekende en verstandelijk meest juiste gekozen. Ik ben er nu na een half jaar nog kapot van, omdat ik heel veel, nog steeds, van deze man houd. Ik vind het ook erg zwaar dat hij mij nu als aanstichtster ziet. Dat blijft buiten kijf! Daarom kan ik je ook aanraden op de een of andere manier voor jezelf te kiezen. Ik weet hoe moeilijk het is, ik ben nu na een half jaar nog steeds niet toe aan andere mannen. Of hij de juiste keuze heeft gemaakt? Ik weet het niet, de tijd zal het leren. En nee, ik ben geen zielig figuur, heb een zoon van 18 die ik alleen heb grootgebracht vanaf zijn tweede, dus zoals je ziet ook geen mannenverslindster. Ik kan anderen altijd goed advies geven, maar hierin stond ik ook voor veel ontbeantwoordde vragen, ook nu nog! Ik moet ook zeggen dat ik zoiets ook nog nooit heb meegemaakt. Groetjes!
dinsdag 3 november 2009 om 12:19
Suzanne,
Hoe zou jij het vinden als je bijna gaat bevallen en je echtgenoot gaat vreemd?
Zou jij die minnares die daar willens en wetens mee in zee gaat sympathiek vinden?
Dat is wat ik bedoel met karma...
Die getrouwde man weet het allemaal goed te verwoorden en jij maar een eindeloos begrip opbrengen voor zijn situatie.
Ik wilde je niet afzeiken, wat ik eerder zei komt misschien hard over, maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Mijn advies was dat je beter eieren voor je geld kan kiezen door ermee te stoppen. Dat is niet afzeiken hoor!...dat lijkt me gewoon beter voor jou.
In jouw verhaal stond dat die getrouwde man jou heeft bestookt met verleidelijke sms-jes (terwijl hij bijna vader zou worden; je zou dan toch denken dat een aankomende vader belangrijkere dingen aan z'n hoofd heeft, maar wie ben ik...).
Het lijkt er niet op dat hij er zomaar in is gerold, hij heeft achter jou aangezeten en het is hem gelukt. Dat komt op mij heel egoistisch over. Het lijkt erop dat jij een blinde vlek hebt wat dat betreft (zo van ''die arme man toch verscheurd tussen 2 vrouwen.).
Op dit forum krijg je niet alleen maar mensen die met je meelullen. Je hebt toch ookal heel veel begripvolle reacties gekregen op je verhaal?
Ik denk dat je er juist goed aan doet om de zaken is van een andere kant te bekijken.
groetjes van Gladiolia
Hoe zou jij het vinden als je bijna gaat bevallen en je echtgenoot gaat vreemd?
Zou jij die minnares die daar willens en wetens mee in zee gaat sympathiek vinden?
Dat is wat ik bedoel met karma...
Die getrouwde man weet het allemaal goed te verwoorden en jij maar een eindeloos begrip opbrengen voor zijn situatie.
Ik wilde je niet afzeiken, wat ik eerder zei komt misschien hard over, maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Mijn advies was dat je beter eieren voor je geld kan kiezen door ermee te stoppen. Dat is niet afzeiken hoor!...dat lijkt me gewoon beter voor jou.
In jouw verhaal stond dat die getrouwde man jou heeft bestookt met verleidelijke sms-jes (terwijl hij bijna vader zou worden; je zou dan toch denken dat een aankomende vader belangrijkere dingen aan z'n hoofd heeft, maar wie ben ik...).
Het lijkt er niet op dat hij er zomaar in is gerold, hij heeft achter jou aangezeten en het is hem gelukt. Dat komt op mij heel egoistisch over. Het lijkt erop dat jij een blinde vlek hebt wat dat betreft (zo van ''die arme man toch verscheurd tussen 2 vrouwen.).
Op dit forum krijg je niet alleen maar mensen die met je meelullen. Je hebt toch ookal heel veel begripvolle reacties gekregen op je verhaal?
Ik denk dat je er juist goed aan doet om de zaken is van een andere kant te bekijken.
groetjes van Gladiolia
dinsdag 3 november 2009 om 13:12
[quote]Suzanne27 schreef op 02 november 2009 @ 20:43:
Ja dat zie ik ook zeker dat er ook vrouwen zijn die me raadt geven en vind ook niet dat ze ongelijk hebben.
Ik ben moed aan het verzamelen om er een streep onder te zetten. Maar dat er hier mensen zijn die heel hard gaan roepen hoe naief en 'zielig' het eigenlijk is wat ik doe helpt mij niet.
Die vrouwen neem ik niet serieus en zal ik ook zeker geen raad van aannemen. Ik weet heel goed waar ik mee bezig ben, en hoe onwaarschijnlijk het is dat het echt wat wordt.
En ookal denken jullie dat het van zijn kant geen liefde is, wel van mijn kant. En dan vergt het eerst wat mentale voorbereiding om de stap echt te maken.
Die hoopte ik hier te vinden.......
Als ik zo naief was was ik wel heel ver van dit forum vandaag gebleven.....[/quote]
Je bent niet zielig, dat geloof ik direct. Maar ik vind - wat je opschrijft - toch wel naief overkomen, hoor. Je bent erg met zijn 'problemen' bezig en met 'hij heeft het moeilijk'... Je walst behoorlijk over je eigen gevoelens heen en je doet er verstandig aan te onderzoeken waarom je dat eigenlijk doet. Het is inderdaad behoorlijk naïef om de lieve woordjes te geloven, terwijl er geen actie van zijn kant uitkomt naar jou. Natuurlijk zit zijn leven behoorlijk vol, maar op hem wachten is echt de slechtste keuze die je in zo'n geval kan maken. Dat moet je natuurlijk zelf weten, maar naïef is het zeker. Het is wel te begrijpen: je bent verliefd op deze man en afhankelijk geworden van zijn aandacht. Hoe langer hij niets laat horen, hoe meer je ernaar verlangd.
Dat is echter een ongezonde basis om iets met iemand (uberhaupt) op te bouwen. En het is naief om te denken: liefde overwint al die problemen wel. Zo zit de wereld niet in elkaar. Zo zit ware liefde ook niet in elkaar!
Suzanne, je hebt nu oogkleppen op en daarom omschrijven mensen jou als naïef. Wat ik via dit forum nu zie is een afhankelijke vrouw, die hunkerend wacht op een teken van leven van haar geliefde. Maar ze krijgt het niet en blijft maar begripvol.
In werkelijkheid zit er een vrouw in jou, die veel standvastiger is en respect kan afdwingen zonder zichzelf te verliezen. Maard an wordt wel de tijd om daar nu acvtie in te ondernemen! Stop met deze affaire: de verhouding is nu al niet goed (jij wachten, hij beslissen)!!
Ja dat zie ik ook zeker dat er ook vrouwen zijn die me raadt geven en vind ook niet dat ze ongelijk hebben.
Ik ben moed aan het verzamelen om er een streep onder te zetten. Maar dat er hier mensen zijn die heel hard gaan roepen hoe naief en 'zielig' het eigenlijk is wat ik doe helpt mij niet.
Die vrouwen neem ik niet serieus en zal ik ook zeker geen raad van aannemen. Ik weet heel goed waar ik mee bezig ben, en hoe onwaarschijnlijk het is dat het echt wat wordt.
En ookal denken jullie dat het van zijn kant geen liefde is, wel van mijn kant. En dan vergt het eerst wat mentale voorbereiding om de stap echt te maken.
Die hoopte ik hier te vinden.......
Als ik zo naief was was ik wel heel ver van dit forum vandaag gebleven.....[/quote]
Je bent niet zielig, dat geloof ik direct. Maar ik vind - wat je opschrijft - toch wel naief overkomen, hoor. Je bent erg met zijn 'problemen' bezig en met 'hij heeft het moeilijk'... Je walst behoorlijk over je eigen gevoelens heen en je doet er verstandig aan te onderzoeken waarom je dat eigenlijk doet. Het is inderdaad behoorlijk naïef om de lieve woordjes te geloven, terwijl er geen actie van zijn kant uitkomt naar jou. Natuurlijk zit zijn leven behoorlijk vol, maar op hem wachten is echt de slechtste keuze die je in zo'n geval kan maken. Dat moet je natuurlijk zelf weten, maar naïef is het zeker. Het is wel te begrijpen: je bent verliefd op deze man en afhankelijk geworden van zijn aandacht. Hoe langer hij niets laat horen, hoe meer je ernaar verlangd.
Dat is echter een ongezonde basis om iets met iemand (uberhaupt) op te bouwen. En het is naief om te denken: liefde overwint al die problemen wel. Zo zit de wereld niet in elkaar. Zo zit ware liefde ook niet in elkaar!
Suzanne, je hebt nu oogkleppen op en daarom omschrijven mensen jou als naïef. Wat ik via dit forum nu zie is een afhankelijke vrouw, die hunkerend wacht op een teken van leven van haar geliefde. Maar ze krijgt het niet en blijft maar begripvol.
In werkelijkheid zit er een vrouw in jou, die veel standvastiger is en respect kan afdwingen zonder zichzelf te verliezen. Maard an wordt wel de tijd om daar nu acvtie in te ondernemen! Stop met deze affaire: de verhouding is nu al niet goed (jij wachten, hij beslissen)!!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 3 november 2009 om 14:04
Wordt vaak gepraat over ' met een oude relatie klaar zijn' voor je aan een nieuwe begint.
Dat 'klaar zijn' is geen duidelijke grens, Dus 'wachten' tot je iets verwerkt hebt en weer 'neutraal' bent is wachten tot Sint Juttemis. Elke gebeurtenis, elke relatie, verandert je min of meer, dus je wordt nadien nooit de oude die je voor heen was.
In dit geval lijkt me de man inderdaad een passieve slapjanus , heb het forum niet helemaal gelezen omdat het te lang is. Lijkt me dat TO ook een verbale trap onder haar achterste moet krijgen, ( waar wacht je in godsnaam op?) maar dat is al gebeurt.
Dat 'klaar zijn' is geen duidelijke grens, Dus 'wachten' tot je iets verwerkt hebt en weer 'neutraal' bent is wachten tot Sint Juttemis. Elke gebeurtenis, elke relatie, verandert je min of meer, dus je wordt nadien nooit de oude die je voor heen was.
In dit geval lijkt me de man inderdaad een passieve slapjanus , heb het forum niet helemaal gelezen omdat het te lang is. Lijkt me dat TO ook een verbale trap onder haar achterste moet krijgen, ( waar wacht je in godsnaam op?) maar dat is al gebeurt.
dinsdag 3 november 2009 om 15:09
quote:HansHier schreef op 03 november 2009 @ 14:04:
Wordt vaak gepraat over ' met een oude relatie klaar zijn' voor je aan een nieuwe begint.
Dat 'klaar zijn' is geen duidelijke grens, Dus 'wachten' tot je iets verwerkt hebt en weer 'neutraal' bent is wachten tot Sint Juttemis. Elke gebeurtenis, elke relatie, verandert je min of meer, dus je wordt nadien nooit de oude die je voor heen was.
In dit geval lijkt me de man inderdaad een passieve slapjanus , heb het forum niet helemaal gelezen omdat het te lang is. Lijkt me dat TO ook een verbale trap onder haar achterste moet krijgen, ( waar wacht je in godsnaam op?) maar dat is al gebeurt.Of ze moet op heterdaad betrapt worden? Hoe je het wendt of keert... zij wil een bezette man en die bezette man wil een singel vrouw... eerst scheiden en dan pas dromen lijkt me.. anders is het rot voor allebei, want t leven is te kort voor dit soort situaties, hier kun je maar beter snel uitstappen!
Wordt vaak gepraat over ' met een oude relatie klaar zijn' voor je aan een nieuwe begint.
Dat 'klaar zijn' is geen duidelijke grens, Dus 'wachten' tot je iets verwerkt hebt en weer 'neutraal' bent is wachten tot Sint Juttemis. Elke gebeurtenis, elke relatie, verandert je min of meer, dus je wordt nadien nooit de oude die je voor heen was.
In dit geval lijkt me de man inderdaad een passieve slapjanus , heb het forum niet helemaal gelezen omdat het te lang is. Lijkt me dat TO ook een verbale trap onder haar achterste moet krijgen, ( waar wacht je in godsnaam op?) maar dat is al gebeurt.Of ze moet op heterdaad betrapt worden? Hoe je het wendt of keert... zij wil een bezette man en die bezette man wil een singel vrouw... eerst scheiden en dan pas dromen lijkt me.. anders is het rot voor allebei, want t leven is te kort voor dit soort situaties, hier kun je maar beter snel uitstappen!
dinsdag 3 november 2009 om 19:56
@ Suzanne weet precies wat je bedoeld.
ook wat hij denkt/voelt
rationeel zijn of gevoel volgen...
het bij het oude laten en weten ndat het werkt of in het diepe springen en niet weten waar het uitkomt of het werkt...
wil ik hem echt? gaat hij mij ook belazeren of "overkomt" het hem ook?
zoveel vragen over zo'n relatie.. en antwoorden krijg je niet...
keuzes worden niet gemaakt.
helaas als wij verder zouden willen moet je zelf de keuze maken, dat weet ik heel goed maar wie zegt dat ik die keuze nu wil maken.
ben ik fout? misschien wel... maar ik heb thuis uiteindelijk niets uit te leggen hij wel. hij neemt het initiatief... heb er ook over na moeten denken of ik er op inging.. heb het wel gedaan, heb er ook geen spijt van... de spanning is leuk, de aandacht is leuk heb er ook geen lasten aan... vind hem leuk, gaat hij voor mij kiezen? denk het niet... en dus als ik verder wil moet ik er mee stoppen... maar daar heb ik nu lekker geen zin in!
ook wat hij denkt/voelt
rationeel zijn of gevoel volgen...
het bij het oude laten en weten ndat het werkt of in het diepe springen en niet weten waar het uitkomt of het werkt...
wil ik hem echt? gaat hij mij ook belazeren of "overkomt" het hem ook?
zoveel vragen over zo'n relatie.. en antwoorden krijg je niet...
keuzes worden niet gemaakt.
helaas als wij verder zouden willen moet je zelf de keuze maken, dat weet ik heel goed maar wie zegt dat ik die keuze nu wil maken.
ben ik fout? misschien wel... maar ik heb thuis uiteindelijk niets uit te leggen hij wel. hij neemt het initiatief... heb er ook over na moeten denken of ik er op inging.. heb het wel gedaan, heb er ook geen spijt van... de spanning is leuk, de aandacht is leuk heb er ook geen lasten aan... vind hem leuk, gaat hij voor mij kiezen? denk het niet... en dus als ik verder wil moet ik er mee stoppen... maar daar heb ik nu lekker geen zin in!
dinsdag 3 november 2009 om 20:36
Suzanne, Als een vriendin jou dit verhaal verteld, dat zij in een situatie zit waarbij zij single is en een relatie heeft met een getrouwde man. Hoe zou jij dan reageren? probeer je eigen situatie als buitenstaander te bekijken, dus zonder je eigen gevoel en emotie. Hoe sta jij er dan in?
leven en laten leven
Woorden zeggen iets, daden zeggen alles..............
Woorden zeggen iets, daden zeggen alles..............
woensdag 4 november 2009 om 15:32
Suzanne,
Hoe is het nu, heb je de stap al genomen om te zeggen dat hij mag terugkomen als hij vrij is? Moet je kijken wat hij kiest, dan gaat het net als bij Lilywhite, want het is teveel gedoe voor ze om te scheiden, en wat zal zijn omgeving niet zeggen, blablabla.Het gaat hoe dan ook verdriet doen, ook als je zo doorgaat, en hij je straks 'dumpt', dan ben je extra gekwetst, nu kan je de 'eer' nog aan jezelf houden, en ik geloof echt dat jullie van elkaar houden, daar scheelt het niet aan, maar je heb zo gewoon geen toekomst,begin dit jaar had mijn GM afscheid van mij genomen om de volgende dag gelijk terug te komen dat hij mij niet kon missen, heb hem 'terug' genomen onder de voorwaarde dat hij me dan nooit meer zou dumpen, en een maand geleden even per sms gedumpt, nou dat doet heeeel zeer hoor, maar heb nu wel rust, hoef niet meer paraat te staan, wanneer hij een 'uurtje ' had, mis wel de dagelijkse telefoontjes, want wij deelden ook alles, en ik hou zo van hem, maar wacht nu tot hij vrij is, en blijft ie daar, ook goed, wil hem alleen terug als hij vrij is, dit wil ik niet meer, net als Doriane zeg, wou geen bijslaap worden, wil nr1 zijn.
Lilywhite, dat is precies wat hij altijd zegt, ik wil niemand pijn doen, maar mij dus wel, en snap je zo, maar idd is het beter zo, al doet het zo'n pijn, maar weet dat hij mij niet vergeet, en dat het loopt zoals het lopen moet, hoop hem ooit weer in mijn armen te sluiten, sterkte Lilywhite,
groetjes Anna
Hoe is het nu, heb je de stap al genomen om te zeggen dat hij mag terugkomen als hij vrij is? Moet je kijken wat hij kiest, dan gaat het net als bij Lilywhite, want het is teveel gedoe voor ze om te scheiden, en wat zal zijn omgeving niet zeggen, blablabla.Het gaat hoe dan ook verdriet doen, ook als je zo doorgaat, en hij je straks 'dumpt', dan ben je extra gekwetst, nu kan je de 'eer' nog aan jezelf houden, en ik geloof echt dat jullie van elkaar houden, daar scheelt het niet aan, maar je heb zo gewoon geen toekomst,begin dit jaar had mijn GM afscheid van mij genomen om de volgende dag gelijk terug te komen dat hij mij niet kon missen, heb hem 'terug' genomen onder de voorwaarde dat hij me dan nooit meer zou dumpen, en een maand geleden even per sms gedumpt, nou dat doet heeeel zeer hoor, maar heb nu wel rust, hoef niet meer paraat te staan, wanneer hij een 'uurtje ' had, mis wel de dagelijkse telefoontjes, want wij deelden ook alles, en ik hou zo van hem, maar wacht nu tot hij vrij is, en blijft ie daar, ook goed, wil hem alleen terug als hij vrij is, dit wil ik niet meer, net als Doriane zeg, wou geen bijslaap worden, wil nr1 zijn.
Lilywhite, dat is precies wat hij altijd zegt, ik wil niemand pijn doen, maar mij dus wel, en snap je zo, maar idd is het beter zo, al doet het zo'n pijn, maar weet dat hij mij niet vergeet, en dat het loopt zoals het lopen moet, hoop hem ooit weer in mijn armen te sluiten, sterkte Lilywhite,
groetjes Anna
woensdag 4 november 2009 om 19:47
Lieve Anai, Gaat het een beetje met je? Ik weet wel hoe je jezelf voelt. Na een half jaar doet het nog steeds pijn. Maar net als jij: nooit meer als hij niet vrij is en anders maar niet! Ik mis nog steeds de dagelijkse sms-jes, telefoontjes en het elkaar zien. Het zal wel eens slijten. En lieve Suzanne: Anai heeft gelijk! Het schijnbare gemak waarmee je aan de kant wordt gezet... (Terwijl je al eens gestopt bent met de relatie en weer hebt toegegeven omdat de GM "niet zonder je kon".... Waarbij je dan weer aan hem dacht en hoe moeilijk het voor hem moest zijn om weg te gaan uit zijn huwelijk) Om dat het te moeilijk is en hij te laf is en te bang is voor wat de omgeving zal zeggen en niet te vergeten de hypotheek en de alimentatie.... Suzanne, als het lukt stop er dan zelf mee en leg desnoods uit dat hij terug kan komen wanneer hij vrij is!
Liefs, sterkte en groetjes,
Carmen
Liefs, sterkte en groetjes,
Carmen
woensdag 4 november 2009 om 23:07
Hoi allemaal,
Wat een feest van herkenning. Ik ben nieuw op deze site en als ik jullie verhalen lees dan weet ik (bijna)precies hoe jullie je voelen. Ik heb bijna twee jaar een relatie met een getrouwde man. Ben zelf ook getrouwd en heb een redelijk goede relatie, mijn man is meer een maatje en wij hebben het echt leuk samen. Hij is iemand die mij vrij goed kent en hij staat altijd achter mij. Tussen mijn nmr 2 en mij vliegen de spetters er vanaf en ik zou voor hem door het vuur gaan. Het is echter meer dan sex, wij hebben ook vriendschap, soms kunnen wij uren bij elkaar zijn zonder dat wij sex hebben, zijn aanwezigheid is al genoeg. Ik ben vaak in dubio, kies ik voor mijn gevoel of voor mijn verstand. Ik ben er nog steeds niet uit, totdat ik het niet zeker weet, ga ik nog geen beslissing nemen. Ik heb mijn man verteld dat ik een relatie heb met een getrouwde man en hij heeft het geaccepteerd, omdat hij ziet dat ik opbloei. Soms heb ik schuldgevoel naar hem toe, maar er zijn ook momenten waarop ik denk' ik leef maar 1 leer' en ik maak er het beste van...
Mijn nmr 2 heeft aangegeven zijn vrouw en kinderen niet in de steek te gaan laten voor mij, het doet wel pijn maar hij is tenminste vanaf het begin eerlijk daarover geweest.
Ik weet niet hoe lang ik hiermee door kan gaan, maar als ik jullie verhalen lees dan ben ik wel angstig dat er een einde komt aan mijn relatie met nummer 2, want hoe lang kan een mens dit volhouden?
groetjes,
Wat een feest van herkenning. Ik ben nieuw op deze site en als ik jullie verhalen lees dan weet ik (bijna)precies hoe jullie je voelen. Ik heb bijna twee jaar een relatie met een getrouwde man. Ben zelf ook getrouwd en heb een redelijk goede relatie, mijn man is meer een maatje en wij hebben het echt leuk samen. Hij is iemand die mij vrij goed kent en hij staat altijd achter mij. Tussen mijn nmr 2 en mij vliegen de spetters er vanaf en ik zou voor hem door het vuur gaan. Het is echter meer dan sex, wij hebben ook vriendschap, soms kunnen wij uren bij elkaar zijn zonder dat wij sex hebben, zijn aanwezigheid is al genoeg. Ik ben vaak in dubio, kies ik voor mijn gevoel of voor mijn verstand. Ik ben er nog steeds niet uit, totdat ik het niet zeker weet, ga ik nog geen beslissing nemen. Ik heb mijn man verteld dat ik een relatie heb met een getrouwde man en hij heeft het geaccepteerd, omdat hij ziet dat ik opbloei. Soms heb ik schuldgevoel naar hem toe, maar er zijn ook momenten waarop ik denk' ik leef maar 1 leer' en ik maak er het beste van...
Mijn nmr 2 heeft aangegeven zijn vrouw en kinderen niet in de steek te gaan laten voor mij, het doet wel pijn maar hij is tenminste vanaf het begin eerlijk daarover geweest.
Ik weet niet hoe lang ik hiermee door kan gaan, maar als ik jullie verhalen lees dan ben ik wel angstig dat er een einde komt aan mijn relatie met nummer 2, want hoe lang kan een mens dit volhouden?
groetjes,
vrijdag 6 november 2009 om 09:02
Suzanne, hoe is het nu,
Lilywhite, je omschrijft het weer zo mooi, dacht ook altijd aan zijn gevoelens, hoe moeilijk hij het wel niet had, maar nu blijk ik weer teveel te zijn, maar als ik nu goed nadenk, wat is er nu veranderd? We spreken elkaar niet meer, we zien elkaar niet meer, maar ik wou zelf ook steeds meer, en dat was gewoon niet mogelijk, hij ligt nog steeds bij zijn vrouw in bed, maar ik dacht echt dat het echt was , maar dat denkt iedere minnares denk, zoals die 'smoezenlijst', dat zei hij ook allemaal' in mijn hart ben ik met jou getrouwd', maar hij blijft gewoon hangen, de ene dag ben ik sterker dan de andere, dan denk ik, bekijk het maar, als je mij niet meer wil, dan niet, en de andere dan denk ik aan onze 'tijd' samen, en zwelg ik in ludduvudu, maar hij was ook erg bezitterig, mocht niet met andere mannen praten of weggaan, ging weleens mensen uit de weg voor het geval hij zou bellen, tjo, nou ja, hoop ook dat het verdriet gaat slijten, en nogmaals, ik moet eerst voor mijzelf gaan, en zie wel of hij volgt, en anders maar niet,
groetjes Anna
Lilywhite, je omschrijft het weer zo mooi, dacht ook altijd aan zijn gevoelens, hoe moeilijk hij het wel niet had, maar nu blijk ik weer teveel te zijn, maar als ik nu goed nadenk, wat is er nu veranderd? We spreken elkaar niet meer, we zien elkaar niet meer, maar ik wou zelf ook steeds meer, en dat was gewoon niet mogelijk, hij ligt nog steeds bij zijn vrouw in bed, maar ik dacht echt dat het echt was , maar dat denkt iedere minnares denk, zoals die 'smoezenlijst', dat zei hij ook allemaal' in mijn hart ben ik met jou getrouwd', maar hij blijft gewoon hangen, de ene dag ben ik sterker dan de andere, dan denk ik, bekijk het maar, als je mij niet meer wil, dan niet, en de andere dan denk ik aan onze 'tijd' samen, en zwelg ik in ludduvudu, maar hij was ook erg bezitterig, mocht niet met andere mannen praten of weggaan, ging weleens mensen uit de weg voor het geval hij zou bellen, tjo, nou ja, hoop ook dat het verdriet gaat slijten, en nogmaals, ik moet eerst voor mijzelf gaan, en zie wel of hij volgt, en anders maar niet,
groetjes Anna
vrijdag 6 november 2009 om 22:38
Hoi Anna, Die dingen die jij schrijft, ik herken het ook allemaal. Bij mij zei hij het gevoel te hebben met mij de hele wereld aan te kunnen.... Verder wat jij schrijft over dat jij niet met andre mannen mocht praten of weggaan, dat werd bij mij iets naders gebracht, maar kwam op het zelfde neer: Hij zei: "Ik weet dat ik het niet van je mag vragen, maar als jouw lichaam maar alleen van mij is'''... Maar ja, ik had ( en heb na een half jaar) geen behoefte aan andere mannen. Ik kijk wel eens om me heen, maar kan dan dan niet een iemand vinden waar ik ook maar een sprakje heb van dat gevoel van ja! En ook wij hebben in principe geen contact, hij wil dat niet, ( kan dat wrs niet aan, is bang dat zijn gevoel weer opkomt denk ik dan) maar ik heb ook die ups en downs, ik zou ook heel graag gewoon contact willen omdat we toch heel veel hebben meegemaakt samen en ik van hem houd. Ik zou dat ook kunnen zonder relatie, hij geeft aan hij niet. ( met mijn ex-man heb ik ook gewoon contact gehouden, al 16 jaar lang en dat gaat ook goed, hij is weer getrouwd en ik kan ook best goed met zijn huidige vrouw opschieten) Dat slijten van het verdriet duurt erg lang, maar het is denk ik niet te forceren om te versnellen. Suzanne, ik ben ook erg benieuwd hoe het met jou gaat! Ik kan me voorstellen dat wanneer je dit leest je niet vrolijk wordt! Dit heeft denk ik te maken met het feit dat het geen avontuurtjes waren en in jouw geval nog is, dit zijn liefesrelaties. Ik heb ook het boek van Caroline Roodvoets gelezen, de Duivelsdriehoek, er waren wel wat punten van herkenning, maar toch ook veel verschillen, maar dat kan ook bijna niet anders, mensen zijn niet allemaal hetzelfde! Groetjes en een knuffel van Carmen
vrijdag 6 november 2009 om 23:43
