Relaties
alle pijlers
Onmogelijke liefde(s)?
dinsdag 10 november 2009 om 13:29
Vrouw ,getrouwd, verliefd op een ander. Twijfel om te blijven of weg te gaan.
Verhaal heb ik weggehaald om herkenning te voorkomen.
Diverse reakties gehad en na 11/11 heeft niemand meer gereageerd. Maakt ook verder niet uit.. uiteindelijk zal ik toch zelf een beslissing moeten nemen. Lees een hoop herkenning op dit forum.
Verhaal heb ik weggehaald om herkenning te voorkomen.
Diverse reakties gehad en na 11/11 heeft niemand meer gereageerd. Maakt ook verder niet uit.. uiteindelijk zal ik toch zelf een beslissing moeten nemen. Lees een hoop herkenning op dit forum.
dinsdag 10 november 2009 om 13:36
De meeste mensen die een minnaar hebben (gehad) kiezen voor hun partner, kennelijk gaan zij er vanuit dat dat ze gelukkiger maakt. Maar dat maakt voor jouw situatie toch niets uit.
Wat heb je zelf allemaal gedaan om je huwelijk wel de moeite waard te maken? Dat is wel belangrijk om te weten voor jezelf, aangezien je jezelf gewoon meeneemt in die andere relatie.
En trouwens, wat denk je dat het beste is voor je kinderen?
Wat heb je zelf allemaal gedaan om je huwelijk wel de moeite waard te maken? Dat is wel belangrijk om te weten voor jezelf, aangezien je jezelf gewoon meeneemt in die andere relatie.
En trouwens, wat denk je dat het beste is voor je kinderen?
dinsdag 10 november 2009 om 13:40
dinsdag 10 november 2009 om 13:45
Ik denk dat het een wijze opmerking is van Pink. Toen mijn man en ik net samen waren deden we ook alles samen, de stomste dingen (zoals jouw voorbeeld een appeltaart bakken) nu we 7 jaar verder zijn helpt hij me daar echt niet meer mee. Ben je verliefd op verliefd zijn?
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 10 november 2009 om 13:46
Of je er goed aan doet om je leven om te gooien dat kan alleen jij bepalen trouwens. En over een paar jaar kom je er achter dat het de juiste keuze was, of niet.
Zouden jouw kinderen gelukkig worden om weer te moeten wennen aan een andere man, want je had al een kind voor je je huidige man leerde kennen lees ik.
Zouden jouw kinderen gelukkig worden om weer te moeten wennen aan een andere man, want je had al een kind voor je je huidige man leerde kennen lees ik.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 10 november 2009 om 13:53
Mijn man en ik vonden samen appeltaarten bakken in het begin ook geweldig, zo geweldig dat ie meestal niet eens af kwam. Wij hebben een periode gehad dat we er niet aan moesten denken om samen appeltaarten te bakken maar hebben ervoor gekozen om samen heel hard te werken aan ons huwelijksgeluk en nu bakken we weer samen overheerlijke appeltaarten, nu maken we ze overigens wel af.
Het is heel moeilijk om je eigen rol in te zien in je relatie (in welke relatie dan ook) maar als je die ziet en onderkent en er mee aan de slag gaat, dan is het niet meer zo moeilijk om een keuze te maken.
Je zegt zelf al dat sinds jij verliefd bent op een ander, dat je geen ruzies meer met je man hebt. Kennelijk is jouw eigen rol hierin dus heel groot.
Het is heel moeilijk om je eigen rol in te zien in je relatie (in welke relatie dan ook) maar als je die ziet en onderkent en er mee aan de slag gaat, dan is het niet meer zo moeilijk om een keuze te maken.
Je zegt zelf al dat sinds jij verliefd bent op een ander, dat je geen ruzies meer met je man hebt. Kennelijk is jouw eigen rol hierin dus heel groot.
dinsdag 10 november 2009 om 14:05
Wat jij aan het doen bent maakt het er in ieder geval niet beter op, je bedonderd je man en je kinderen en je geeft je vriend hoop die er misschien niet is.
Ik zou eerst eens met je man gaan praten. Lijkt me dat hij als enige andere deelnemer in jullie relatie recht heeft om te weten hoe de zaken ervoor staan. Wat jij wilt moet je met hém bespreken en niet met je vriend en het je man dan meedelen.
Je hebt een kind van je man, dat houdt in dat je wat mij betreft verplicht bent om te proberen er iets van te maken. Je hebt ook al een kind van een andere man, als ik het goed lees, dus het lijkt erop dat je relaties niet erg lang duren, ookal zijn er kinderen in het spel.
Hoe jij je relatie omschrijft na 8 jaar, dat is níet normaal en niet gemiddeld, maar jij bent daar net zo schuldig aan als je man. Je legt nu wel erg veel verantwoordelijkheid bij hem, hij praat niet, hij houdt geen gesprekken gaande, hij is virtueel vreemdgegaan. Jij zou de energie die je in je vriend steekt in je relatie moeten steken. Dat lijkt me een stuk constructiever. Werkt dat dan niet, dan kun je altijd nog weg.
Ik zou eerst eens met je man gaan praten. Lijkt me dat hij als enige andere deelnemer in jullie relatie recht heeft om te weten hoe de zaken ervoor staan. Wat jij wilt moet je met hém bespreken en niet met je vriend en het je man dan meedelen.
Je hebt een kind van je man, dat houdt in dat je wat mij betreft verplicht bent om te proberen er iets van te maken. Je hebt ook al een kind van een andere man, als ik het goed lees, dus het lijkt erop dat je relaties niet erg lang duren, ookal zijn er kinderen in het spel.
Hoe jij je relatie omschrijft na 8 jaar, dat is níet normaal en niet gemiddeld, maar jij bent daar net zo schuldig aan als je man. Je legt nu wel erg veel verantwoordelijkheid bij hem, hij praat niet, hij houdt geen gesprekken gaande, hij is virtueel vreemdgegaan. Jij zou de energie die je in je vriend steekt in je relatie moeten steken. Dat lijkt me een stuk constructiever. Werkt dat dan niet, dan kun je altijd nog weg.
dinsdag 10 november 2009 om 14:07
mijn moeder zei altijd: ach, na drie maanden stinkt hij ook uit zn smoeltje 's ochtends... het gras is niet altijd groener, ook al lijkt dat wel zo!
Je gaat te ver in je denkproces. De vraag moet niet zijn of je een kind wil met je vriend, maar of je nog door wil gaan met je huwelijk.
Miss. is het tijd dat jij en je man in therapie gaan. Geef het een eerlijke kans, bedenk waarom je zo gek op hem was in het begin. Doe dat voor je kinderen!
Je gaat te ver in je denkproces. De vraag moet niet zijn of je een kind wil met je vriend, maar of je nog door wil gaan met je huwelijk.
Miss. is het tijd dat jij en je man in therapie gaan. Geef het een eerlijke kans, bedenk waarom je zo gek op hem was in het begin. Doe dat voor je kinderen!
dinsdag 10 november 2009 om 14:08
Oh en als je het 8 jaar hebt gepikt vind ik dat je nu niet opeens moet gaan miepen. Dan had je in die 8 jaar iets moeten doen om je relatie te verbeteren. En dan kun je nu wel gaan huilen over dat hij nooit de zelfgebakken koekjes van je kinderen eet en niets samen wil bakken, maar dat gaat natuurlijk nergens over. Jij bent niet meer emotioneel betrokken bij hem, dus geen wonder dat het niet loopt. Als jij met je hoofd bij een ander bent en alleen de negatieve kanten van jullie relatie ziet is het geen wonder dat het niet werkt.
dinsdag 10 november 2009 om 14:17
Hoeveel vaders hebben je kinderen eigenlijk?
Ik denk dat het een cirkel is waar jij steeds weer in komt. Ben je wel gelukkig met jezelf? Anders zal je het altijd zoeken bij een ander en die kan dat niet oplossen voor je. Ik garandeer je dat het met je vriend ook weer misgaat als je weggaat bij je man. Blijkbaar is dit al vaker gebeurd.
Ik denk dat het tijd is om in de spiegel te kijken naar jouw eigen aandeel in dit verhaal.
Ik denk dat het een cirkel is waar jij steeds weer in komt. Ben je wel gelukkig met jezelf? Anders zal je het altijd zoeken bij een ander en die kan dat niet oplossen voor je. Ik garandeer je dat het met je vriend ook weer misgaat als je weggaat bij je man. Blijkbaar is dit al vaker gebeurd.
Ik denk dat het tijd is om in de spiegel te kijken naar jouw eigen aandeel in dit verhaal.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 10 november 2009 om 14:19
quote:AmorY schreef op 10 november 2009 @ 14:03:
tja wat zou beter zijn voor de kinderen vlinder. Verstandelijk zeg ik: alles zo laten zoals het nu is. Dit geeft ze veililgheid en zij zien mijn man ook echt als hun vader (de jongste is wel van ons samen) hun hele leven overhoop gooien, eventuele verhuizing (van mij zouden ze hier mogen blijven wonen maar ja mijn man werkt fulltime dus dan moeten ze vaak naar de buitenschoolse opvang) lijkt mij nu niet echt leuk voor ze. Alleen de oudste zou het niet zo erg vinden (is een tiener) zolang hij bij mij kan blijven vindt hij het best (beetje over gepraat met hem pas geleden)
Zit je serieus te overwegen je kinderen bij je man te laten? En de enige reden dat je niet wilt is dat het zielig is dat ze naar de BSO moeten?
Rare gedachtengangen heb jij.
tja wat zou beter zijn voor de kinderen vlinder. Verstandelijk zeg ik: alles zo laten zoals het nu is. Dit geeft ze veililgheid en zij zien mijn man ook echt als hun vader (de jongste is wel van ons samen) hun hele leven overhoop gooien, eventuele verhuizing (van mij zouden ze hier mogen blijven wonen maar ja mijn man werkt fulltime dus dan moeten ze vaak naar de buitenschoolse opvang) lijkt mij nu niet echt leuk voor ze. Alleen de oudste zou het niet zo erg vinden (is een tiener) zolang hij bij mij kan blijven vindt hij het best (beetje over gepraat met hem pas geleden)
Zit je serieus te overwegen je kinderen bij je man te laten? En de enige reden dat je niet wilt is dat het zielig is dat ze naar de BSO moeten?
Rare gedachtengangen heb jij.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 10 november 2009 om 14:21
quote:AmorY schreef op 10 november 2009 @ 14:03:
tja wat zou beter zijn voor de kinderen vlinder. Verstandelijk zeg ik: alles zo laten zoals het nu is. Dit geeft ze veililgheid en zij zien mijn man ook echt als hun vader (de jongste is wel van ons samen) hun hele leven overhoop gooien, eventuele verhuizing (van mij zouden ze hier mogen blijven wonen maar ja mijn man werkt fulltime dus dan moeten ze vaak naar de buitenschoolse opvang) lijkt mij nu niet echt leuk voor ze. Alleen de oudste zou het niet zo erg vinden (is een tiener) zolang hij bij mij kan blijven vindt hij het best (beetje over gepraat met hem pas geleden) hij heeft niet zo een hele goede band met zijn stiefvader. Ziet hem dus wel als vader maar ja de benaming vader is maar een naam toch? zegt niets over een eventuele band. Verstandelijk zeg ik dus: blijven! gevoelsmatig,ben ik er niet over uit. Kan je gelukkig worden door naar je verstand te luisteren?
Ja, je kunt gelukkig worden door naar je verstand te luisteren in dit geval. Je hart is nadat de verliefdheid over is, en die gaat over, toch uitgeluld wat dat betreft, je hoofd niet.
Wat zou er denk je voor zorgen dat een nieuwe relatie wel leuk blijft eigenlijk? (Je kunt niet alle verantwoordelijkheid van een leuke relatie op iemand anders afschuiven, niet op je huidige vent, niet op een ander).
Daarvoor moet je dingen anders aanpakken dan dat je tot nu toe hebt gedaan? Wat zou je anders aan gaan pakken dan?
tja wat zou beter zijn voor de kinderen vlinder. Verstandelijk zeg ik: alles zo laten zoals het nu is. Dit geeft ze veililgheid en zij zien mijn man ook echt als hun vader (de jongste is wel van ons samen) hun hele leven overhoop gooien, eventuele verhuizing (van mij zouden ze hier mogen blijven wonen maar ja mijn man werkt fulltime dus dan moeten ze vaak naar de buitenschoolse opvang) lijkt mij nu niet echt leuk voor ze. Alleen de oudste zou het niet zo erg vinden (is een tiener) zolang hij bij mij kan blijven vindt hij het best (beetje over gepraat met hem pas geleden) hij heeft niet zo een hele goede band met zijn stiefvader. Ziet hem dus wel als vader maar ja de benaming vader is maar een naam toch? zegt niets over een eventuele band. Verstandelijk zeg ik dus: blijven! gevoelsmatig,ben ik er niet over uit. Kan je gelukkig worden door naar je verstand te luisteren?
Ja, je kunt gelukkig worden door naar je verstand te luisteren in dit geval. Je hart is nadat de verliefdheid over is, en die gaat over, toch uitgeluld wat dat betreft, je hoofd niet.
Wat zou er denk je voor zorgen dat een nieuwe relatie wel leuk blijft eigenlijk? (Je kunt niet alle verantwoordelijkheid van een leuke relatie op iemand anders afschuiven, niet op je huidige vent, niet op een ander).
Daarvoor moet je dingen anders aanpakken dan dat je tot nu toe hebt gedaan? Wat zou je anders aan gaan pakken dan?
dinsdag 10 november 2009 om 14:24
dinsdag 10 november 2009 om 14:30
Maleficent: het klinkt nu wel zo..maar zo bedoel ik dat niet. Ik kan me zo voorstellen dat naar een ander huis, ander kamertje, andere school misschien, heel ingrijpend is. En ben ik een slechte moeder dan als ik de kinderen bij mijn man laat wonen? Moet ik ze koste wat het kost gewoon maar meenemen? ALs ze hier zouden willen en kunnen blijven wonen en ik woon in de buurt (anders zou ik het niet doen) dan zou ik ze vaak op zoeken en niet accoord gaan met een weekend regeling, maar co-ouderschap ofzoiets. Waarom zouden de kids perse bij hun moeder moeten wonen. Ze zouden van mij mogen kiezen. Maar nogmaals: ik zie even niet wat de beste oplossing is. Ik hou nog van mijn man en ach het lijkt ook allemaal kolder, hem verlaten voor een andere man. Als buitenstaander zou ik ook adviseren om te redden wat er te redden valt. En ik kan me ook vinden in de reaktie van Maleficent of ik wel gelukkig met mezelf ben. Misschien ligt het probleem inderdaad daar ook wel. Op dit moment ben ik ook niet tevreden inderdaad. Maar ik ben ook niet ongelukkig.
Tja misschien moet ik maar weer in therapie...
Tja misschien moet ik maar weer in therapie...
dinsdag 10 november 2009 om 14:30
Als je geen oplossingen wilt horen, wat doe je hier dan? Je gooit alles wat gezegd wordt aan de kant. Kennelijk heb je alles al geprobeerd en wordt het niet beter. Gaan met die banaan zou ik zeggen. Schrijf het alleen wel allemaal op, dan weet je hoe je het de volgende keer moet aanpakken.
Het klinkt niet alsof jouw relatie zo slecht is, maar meer dat jij erg slecht bent in het onderhouden van relaties.
Het klinkt niet alsof jouw relatie zo slecht is, maar meer dat jij erg slecht bent in het onderhouden van relaties.
