Relaties
alle pijlers
Praat jullie man ook nooit?
donderdag 12 november 2009 om 00:59
Ik dacht altijd dat mijn man wel meeviel, maar wat blijkt? Toch niet.
Het gaat al een tijdje niet zo lekker bij ons. Door dit (en andere redenen) ben ik best onzeker en een beetje wantrouwend tegenover hem. Dit resulteert erin dat ik soms jaloers kan reageren of nieuwsgierig naar dingen (meisje dat hij heeft leren kennen bijvoorbeeld).
Maar hij vertelt er uit zichzelf niets over. Als ik iets over dat meisje vraag: waarom vraag je dat nou weer? Als ik zeg dat ik onzeker ben: krijg ik zo ongeveer een 'krijgen we dat weer' over me heen.
Vervolgens is de sfeer verpest en willen we niet naar bed gaan omdat dat zo rot is -> uitpraten -> laat slapen -> moe -> chagrijnig.
Van voor af aan. Herkent iemand dit?
Het liefst zou ik uit mijn patroon willen stappen van onzekerheid en zo graag over dingen willen praten (omdat ik merk dat ik daarmee dingen verpest), maar dat is zo lastig! Weet iemand hoe je daar beter mee om zou kunnen gaan?
Het gaat al een tijdje niet zo lekker bij ons. Door dit (en andere redenen) ben ik best onzeker en een beetje wantrouwend tegenover hem. Dit resulteert erin dat ik soms jaloers kan reageren of nieuwsgierig naar dingen (meisje dat hij heeft leren kennen bijvoorbeeld).
Maar hij vertelt er uit zichzelf niets over. Als ik iets over dat meisje vraag: waarom vraag je dat nou weer? Als ik zeg dat ik onzeker ben: krijg ik zo ongeveer een 'krijgen we dat weer' over me heen.
Vervolgens is de sfeer verpest en willen we niet naar bed gaan omdat dat zo rot is -> uitpraten -> laat slapen -> moe -> chagrijnig.
Van voor af aan. Herkent iemand dit?
Het liefst zou ik uit mijn patroon willen stappen van onzekerheid en zo graag over dingen willen praten (omdat ik merk dat ik daarmee dingen verpest), maar dat is zo lastig! Weet iemand hoe je daar beter mee om zou kunnen gaan?
donderdag 12 november 2009 om 01:28
Ik neem aan dat je man uit vrije wil bij JOU is.
Door wantrouwend en nieuwsgierig te zijn hou je hem echt niet vast. Wel kun je hiermee het tegenovergestelde bereiken.
Probeer je elke dag voor te nemen om dit niet meer te doen en maak het weer leuk. Je kunt hem bijv. verrassen met een klein briefje in zijn lunch te doen of zijn favoriete maaltijd klaar te maken. Je bereikt hiermee eerder dat hij graag thuis komt en op den duur verandert zijn gedrag wss ook. Dit gewoon volhouden.
Ik hou mezelf voor dat aktie=reaktie en voor mij werkt dat.
Kun je hier iets mee>
Door wantrouwend en nieuwsgierig te zijn hou je hem echt niet vast. Wel kun je hiermee het tegenovergestelde bereiken.
Probeer je elke dag voor te nemen om dit niet meer te doen en maak het weer leuk. Je kunt hem bijv. verrassen met een klein briefje in zijn lunch te doen of zijn favoriete maaltijd klaar te maken. Je bereikt hiermee eerder dat hij graag thuis komt en op den duur verandert zijn gedrag wss ook. Dit gewoon volhouden.
Ik hou mezelf voor dat aktie=reaktie en voor mij werkt dat.
Kun je hier iets mee>
donderdag 12 november 2009 om 02:01
Ik vond dat mijn man ook nooit praatte, maar wat bleek (toen we er serieus en zelfs profi mee bezig gingen/moesten). Ik zorgde er eigenlijk zelf voor dat hij niets zei, althans, niets anders dan dingen als 'ehhh', 'weet ik veel', 'ja, eehhhhh' (ik noem het omdat de variatie op 'ehhh' al best bijzonder was). Ik stortte namelijk vaak zoveel vragen over hem uit dat hij er gewoon niets mee kon.
Alsof je bij een examen zit en iemand gooit honderd ongenummerde briefjes door elkaar over je gehele tafeltje verspreid, en dat het binnen 10 minuten af moet, want anders......
Zorg er zelf voor dat je vraag voor hem te beantwoorden is. En dat klinkt simpel en alsof je moet downgraden, maar dat is niet zo. Een korte duidelijke boodschap vergt veel meer vaardigheid dan een lange onduidelijke boodschap.
Misschien ken je die grap van die email wel: Sorry, ik heb haast, dus het is een lang verhaal.
For so far mijn communicatietip
Jij wil uit het patroon van onzekerheid stappen. Onzekerheid is gedrag en geen karakterkenmerk. Door welke karakterkenmerken ontstaat dit gedrag bij jou denk je?
En wat brengt het jou? Kan ook pijn zijn hoor.
Alsof je bij een examen zit en iemand gooit honderd ongenummerde briefjes door elkaar over je gehele tafeltje verspreid, en dat het binnen 10 minuten af moet, want anders......
Zorg er zelf voor dat je vraag voor hem te beantwoorden is. En dat klinkt simpel en alsof je moet downgraden, maar dat is niet zo. Een korte duidelijke boodschap vergt veel meer vaardigheid dan een lange onduidelijke boodschap.
Misschien ken je die grap van die email wel: Sorry, ik heb haast, dus het is een lang verhaal.
For so far mijn communicatietip
Jij wil uit het patroon van onzekerheid stappen. Onzekerheid is gedrag en geen karakterkenmerk. Door welke karakterkenmerken ontstaat dit gedrag bij jou denk je?
En wat brengt het jou? Kan ook pijn zijn hoor.
donderdag 12 november 2009 om 08:09
Goedemorgen JeanJacq,
Je vroeg of mensen het herkennen, een niet pratende man. Jawel maar niet deze die ik nu heb. Die kletst me de oren van mijn hoofd, belt vijf keer per dag en wil doorlopend weten wat ik vind, wat ik wil, hoe ik me voel, wat we gaan eten, wat hij denkt, wat hij vindt, plannen, ideeën, verzinsels en grapjes.
Ik vraag hem wel eens (wel lief en zeker niet geërgerd) of hij even stil kan zijn. Als ik moet schrijven of zo en met een zin worstel.
Maar ook ik ben wel met mannen omgegaan die niet praatten en dat vond ik behoorlijk ingewikkeld. Dat niet mededeelzaam zijn over niks, nee, heel vervelend.
Het rotte is, de man is zoals hij is en hij kan er best op letten om eens wat meer te vertellen over wat hem bezighoudt maar helaas, zo ís hij niet. Hij is niet van het vertellen en van het delen en ik kan me voorstellen dat je dat onzeker maakt. Ik zou er ook gek van worden.
Begrijpt hij wat je bedoelt als je het hem uitlegt? Snapt hij dat jij graag wil praten over dingen? Meer informatie wil hebben over waar hij mee bezig is? Zo ja, dan kun je hem vragen zich wat in te spannen voor een betere communicatie. Als hij het tenminste óók belangrijk vindt en het nut er van inziet. Zo niet dan houdt het op. Slikken of stikken is het dan en de man nemen zoals hij is. Hij kan waarschijnlijk niet echt veranderen hierin, want hij kiest niet bewust voor zijn karakter, hij is zo geboren.
Hopelijk kun je hem uitleggen dat jij het nodig hebt om te praten maar zoals het er nu uitziet zitten jullie in een vrij negatieve spiraal. Wat denk jij?
Je vroeg of mensen het herkennen, een niet pratende man. Jawel maar niet deze die ik nu heb. Die kletst me de oren van mijn hoofd, belt vijf keer per dag en wil doorlopend weten wat ik vind, wat ik wil, hoe ik me voel, wat we gaan eten, wat hij denkt, wat hij vindt, plannen, ideeën, verzinsels en grapjes.
Ik vraag hem wel eens (wel lief en zeker niet geërgerd) of hij even stil kan zijn. Als ik moet schrijven of zo en met een zin worstel.
Maar ook ik ben wel met mannen omgegaan die niet praatten en dat vond ik behoorlijk ingewikkeld. Dat niet mededeelzaam zijn over niks, nee, heel vervelend.
Het rotte is, de man is zoals hij is en hij kan er best op letten om eens wat meer te vertellen over wat hem bezighoudt maar helaas, zo ís hij niet. Hij is niet van het vertellen en van het delen en ik kan me voorstellen dat je dat onzeker maakt. Ik zou er ook gek van worden.
Begrijpt hij wat je bedoelt als je het hem uitlegt? Snapt hij dat jij graag wil praten over dingen? Meer informatie wil hebben over waar hij mee bezig is? Zo ja, dan kun je hem vragen zich wat in te spannen voor een betere communicatie. Als hij het tenminste óók belangrijk vindt en het nut er van inziet. Zo niet dan houdt het op. Slikken of stikken is het dan en de man nemen zoals hij is. Hij kan waarschijnlijk niet echt veranderen hierin, want hij kiest niet bewust voor zijn karakter, hij is zo geboren.
Hopelijk kun je hem uitleggen dat jij het nodig hebt om te praten maar zoals het er nu uitziet zitten jullie in een vrij negatieve spiraal. Wat denk jij?
donderdag 12 november 2009 om 08:17
Mijn man kletst ook 5 kwartier in een uur... totdat het over relationele zaken gaat. Ging.. moet ik eigenlijk zeggen. Dan gebeurde precies hetzelfde als wat jij omschrijft TO. Maar ik ben bij mezelf na gaan denken en ik ben er achter gekomen dat de toon van zo'n gesprek vanaf mijn kant vaak vrij aanvallend en zeikerig was. Jij dit.. Jij dat.. enz...
Door dat te veranderen is alles veranderd. Ik praat niet meer beschuldigend maar ik zeg dat IK me niet fijn voel als er iets gebeurt. En ik vraag of hij daar asjeblieft een beetje rekening mee wil houden. Gewoon rustig en liefdevol. En dat werkt!
Het nadeel is dat ie nu 6 kwartier in een uur praat
Ik zou echt eerst even bij mezelf te rade gaan als ik jou was en per direct proberen om de toon van je gesprekken vriendelijker en minder zeikerig te maken. Succes
Door dat te veranderen is alles veranderd. Ik praat niet meer beschuldigend maar ik zeg dat IK me niet fijn voel als er iets gebeurt. En ik vraag of hij daar asjeblieft een beetje rekening mee wil houden. Gewoon rustig en liefdevol. En dat werkt!
Het nadeel is dat ie nu 6 kwartier in een uur praat
Ik zou echt eerst even bij mezelf te rade gaan als ik jou was en per direct proberen om de toon van je gesprekken vriendelijker en minder zeikerig te maken. Succes
donderdag 12 november 2009 om 09:07
Mijn man heeft zo'n vrouw.
Waarom ik niks zeg? Omdat ik bang ben dat wat ik vertel niet van waarde is. Komt door vroeger thuis en vorige relatie. Wat ik zei was onbelangrijk en kon je rustig doorheen kletsen. Op een gegeven moment zeg je niks meer.
Dus misschien positief bevestigen als hij iets zegt?
Je schijnt hele mooie beloningsposters te hebben.
Waarom ik niks zeg? Omdat ik bang ben dat wat ik vertel niet van waarde is. Komt door vroeger thuis en vorige relatie. Wat ik zei was onbelangrijk en kon je rustig doorheen kletsen. Op een gegeven moment zeg je niks meer.
Dus misschien positief bevestigen als hij iets zegt?
Je schijnt hele mooie beloningsposters te hebben.
donderdag 12 november 2009 om 09:25
quote:Bianca40 schreef op 12 november 2009 @ 08:17:
Mijn man kletst ook 5 kwartier in een uur... totdat het over relationele zaken gaat. Ging.. moet ik eigenlijk zeggen. Dan gebeurde precies hetzelfde als wat jij omschrijft TO. Maar ik ben bij mezelf na gaan denken en ik ben er achter gekomen dat de toon van zo'n gesprek vanaf mijn kant vaak vrij aanvallend en zeikerig was. Jij dit.. Jij dat.. enz...
Door dat te veranderen is alles veranderd. Ik praat niet meer beschuldigend maar ik zeg dat IK me niet fijn voel als er iets gebeurt. En ik vraag of hij daar asjeblieft een beetje rekening mee wil houden. Gewoon rustig en liefdevol. En dat werkt!
Het nadeel is dat ie nu 6 kwartier in een uur praat
Ik zou echt eerst even bij mezelf te rade gaan als ik jou was en per direct proberen om de toon van je gesprekken vriendelijker en minder zeikerig te maken. Succes
Dit vind ik een nuttige tip waar ik graag het volgende aan toe wil voegen. Heb je ook wel eens 'zo maar' een gesprek over wat je wilt met het leven of wat je belangrijk vind of hoe je je voelt (als je je goed voelt)? Ik had een relatie waarin 'praten' op een gegeven moment alleen nog maar gelijk stond aan 'moelijk moeilijk moeilijk' waardoor ex er bij voorbaat al geen zin in had en praatontwijkgedrag ging vertonen. Toen we dat op een gegeven moment door hadden werd het een stuk makkelijker.
Succes en sterkte!
Mijn man kletst ook 5 kwartier in een uur... totdat het over relationele zaken gaat. Ging.. moet ik eigenlijk zeggen. Dan gebeurde precies hetzelfde als wat jij omschrijft TO. Maar ik ben bij mezelf na gaan denken en ik ben er achter gekomen dat de toon van zo'n gesprek vanaf mijn kant vaak vrij aanvallend en zeikerig was. Jij dit.. Jij dat.. enz...
Door dat te veranderen is alles veranderd. Ik praat niet meer beschuldigend maar ik zeg dat IK me niet fijn voel als er iets gebeurt. En ik vraag of hij daar asjeblieft een beetje rekening mee wil houden. Gewoon rustig en liefdevol. En dat werkt!
Het nadeel is dat ie nu 6 kwartier in een uur praat
Ik zou echt eerst even bij mezelf te rade gaan als ik jou was en per direct proberen om de toon van je gesprekken vriendelijker en minder zeikerig te maken. Succes
Dit vind ik een nuttige tip waar ik graag het volgende aan toe wil voegen. Heb je ook wel eens 'zo maar' een gesprek over wat je wilt met het leven of wat je belangrijk vind of hoe je je voelt (als je je goed voelt)? Ik had een relatie waarin 'praten' op een gegeven moment alleen nog maar gelijk stond aan 'moelijk moeilijk moeilijk' waardoor ex er bij voorbaat al geen zin in had en praatontwijkgedrag ging vertonen. Toen we dat op een gegeven moment door hadden werd het een stuk makkelijker.
Succes en sterkte!
donderdag 12 november 2009 om 09:33
Ja, zo'n man heb ik ook.
Erg binnenvetterig, weinig woorden die vanzelf uit zijn mond komen rollen.
Ik heb gemerkt dat als ik ergens naar vraag en hij geeft geen antwoord, ik het moet laten rusten. Hij komt er dan àltijd later op terug, uit zichzelf.
Maar wanneer ik doorvraag op het moment zelf, dan slaat hij dicht en dan komt er niets meer uit.
Geen idee of dit bij jouw man ook zo werkt; voor mij heeft het mijn leven sterk verbeterd, toen ik eenmaal merkte dat ik wel antwoord krijg, maar alleen vaak op een ander moment, zolang ik maar geen druk erop zet.
Erg binnenvetterig, weinig woorden die vanzelf uit zijn mond komen rollen.
Ik heb gemerkt dat als ik ergens naar vraag en hij geeft geen antwoord, ik het moet laten rusten. Hij komt er dan àltijd later op terug, uit zichzelf.
Maar wanneer ik doorvraag op het moment zelf, dan slaat hij dicht en dan komt er niets meer uit.
Geen idee of dit bij jouw man ook zo werkt; voor mij heeft het mijn leven sterk verbeterd, toen ik eenmaal merkte dat ik wel antwoord krijg, maar alleen vaak op een ander moment, zolang ik maar geen druk erop zet.
donderdag 12 november 2009 om 09:49
donderdag 12 november 2009 om 12:58
Wat ik heb geleerd, is dat mijn vriend mijn grote belangstelling voor hem en de vragen die ik stelde opvatte als een soort 'controle' (traumaatje uit vorige relaties), alsof ie verantwoording af moest leggen. Sinds ik niets meer vraag, vertelt ie volgens mij vrijwel alles.
Ook heb ik gemerkt dat het moment waarop je iets wilt bespreken van groot belang is. Als iets me dwarszit, moet ik daar bijvoorbeeld niet tijdens het ontbijt over beginnen, dan is ie gewoon nog niet wakker. Dan krijg ik zo'n blik van: in godsnaam, moet dat nu? Ook tast ik zijn stemming af, zit-ie wel op luisteren zeg maar. Soms stel ik het dan even uit en kan het wel een paar dagen duren voor ik er over begin.
Het prettige van het doorhebben van de gebruiksaanwijzing is dat de gesprekken die we hebben effectief en altijd heel plezierig verlopen.
Over onze relatie praten we echter nooit, daar is ie niet van, wel hebben we het over vorige relaties en die van anderen. Beetje omweg misschien, maar daardoor kom ik er wel achter hoe hij over dingen denkt.
Maar goed, daar heb je niets aan als iemand uberhaupt niet veel zegt. In dat geval vraag ik me wel af wat je dan samen hebt, als je niet goed kunt communiceren.
Ook heb ik gemerkt dat het moment waarop je iets wilt bespreken van groot belang is. Als iets me dwarszit, moet ik daar bijvoorbeeld niet tijdens het ontbijt over beginnen, dan is ie gewoon nog niet wakker. Dan krijg ik zo'n blik van: in godsnaam, moet dat nu? Ook tast ik zijn stemming af, zit-ie wel op luisteren zeg maar. Soms stel ik het dan even uit en kan het wel een paar dagen duren voor ik er over begin.
Het prettige van het doorhebben van de gebruiksaanwijzing is dat de gesprekken die we hebben effectief en altijd heel plezierig verlopen.
Over onze relatie praten we echter nooit, daar is ie niet van, wel hebben we het over vorige relaties en die van anderen. Beetje omweg misschien, maar daardoor kom ik er wel achter hoe hij over dingen denkt.
Maar goed, daar heb je niets aan als iemand uberhaupt niet veel zegt. In dat geval vraag ik me wel af wat je dan samen hebt, als je niet goed kunt communiceren.
donderdag 12 november 2009 om 13:03
quote:absoluteEinstein schreef op 12 november 2009 @ 09:49:
Maar goed, gesprekken over de relatie, waar praat je dan over?
Ik heb echt geen idee wat ik dan zou moeten zeggen. Daarom zeg ik ook niks, want wat moet ik dan zeggen?
Ik kan me zo voorstellen dat jullie mannen hetzelfde euvel hebben.
(en weet iemand waar ik mijn chromosomen kan laten nakijken?)zit het heel goed tussen jullie?, dan weet je inderdaad niet hoe je gesprekken over je relatie moet voeren, die zijn dan niet nodig
Maar goed, gesprekken over de relatie, waar praat je dan over?
Ik heb echt geen idee wat ik dan zou moeten zeggen. Daarom zeg ik ook niks, want wat moet ik dan zeggen?
Ik kan me zo voorstellen dat jullie mannen hetzelfde euvel hebben.
(en weet iemand waar ik mijn chromosomen kan laten nakijken?)zit het heel goed tussen jullie?, dan weet je inderdaad niet hoe je gesprekken over je relatie moet voeren, die zijn dan niet nodig
donderdag 12 november 2009 om 13:12
Als ik praat met manlief dan praat ik ook vaak in de zin van:
ik zou willen dat we wat meer tijd met elkaar doorbrengen (of wat voor voorbeeld dan ook), maar ik kan dat niet alleen. Wil je me daarbij helpen door ook eens met een idee te komen wat we bijvoorbeeld op een regenachtige zondag kunnen gaan doen? Bij mijn man werkt het als ik hem 'belangrijk' maak. Dus hij moet mij helpen bij iets wat ik aan mezelf of in de relatie zou willen veranderen. Als hij dan met een idee komt waar ik vreselijk geen zin in heb, dan moet ik me er weleens toe zetten om enthousiast te doen, anders laat ie het in het vervolg wel uit zn hoofd om met een idee aan te komen.
ik zou willen dat we wat meer tijd met elkaar doorbrengen (of wat voor voorbeeld dan ook), maar ik kan dat niet alleen. Wil je me daarbij helpen door ook eens met een idee te komen wat we bijvoorbeeld op een regenachtige zondag kunnen gaan doen? Bij mijn man werkt het als ik hem 'belangrijk' maak. Dus hij moet mij helpen bij iets wat ik aan mezelf of in de relatie zou willen veranderen. Als hij dan met een idee komt waar ik vreselijk geen zin in heb, dan moet ik me er weleens toe zetten om enthousiast te doen, anders laat ie het in het vervolg wel uit zn hoofd om met een idee aan te komen.
donderdag 12 november 2009 om 13:19
Ja, dat is ook een goeie, Bianca, hem zich belangrijk laten voelen. Werkt bij mij ook uitstekend, zeker als ik iets van hem gedaan wil krijgen, haha! Gisteren nog: ik wil een kastje geschilderd hebben, om te zorgen dat ie dat doet vraag ik hem om advies: weet jij of dat zou kunnen, etc. Hij ontpopte zich ogenblikkelijk stralend als expert...
Ik denk ook dat het in relaties regelmatig voorkomt dat een man zich op z'n werk The Man voelt, terwijl ie thuis door zijn vrouw als een kleuter benaderd wordt, daar wordt ie dan recalcitrant van, niemand wil zich een incapabel lulletje voelen.
Dus: als een man niets zegt, moet ie misschien anders benaderd worden?
Ik denk ook dat het in relaties regelmatig voorkomt dat een man zich op z'n werk The Man voelt, terwijl ie thuis door zijn vrouw als een kleuter benaderd wordt, daar wordt ie dan recalcitrant van, niemand wil zich een incapabel lulletje voelen.
Dus: als een man niets zegt, moet ie misschien anders benaderd worden?
donderdag 12 november 2009 om 13:48
Ik denk het ook hoor Yaya... vrouwen hebben natuurlijk onwijs de neiging om te 'moederen'. Ik zou daar als man ook niet goed van worden.
Bovendien weet ik altijd alles beter (dus nu hou ik soms mn mond in plaats van altijd met commentaar en weerwoord komen). Soms zegt ie: jaaa.. mij lul je niet zomaar onder de tafel hoor!!! En dan zeg ik (terwijl ik nog 200 argumenten zou willen geven): Ja.. shit..en vroeger was ik verbaal zo sterk
Bovendien weet ik altijd alles beter (dus nu hou ik soms mn mond in plaats van altijd met commentaar en weerwoord komen). Soms zegt ie: jaaa.. mij lul je niet zomaar onder de tafel hoor!!! En dan zeg ik (terwijl ik nog 200 argumenten zou willen geven): Ja.. shit..en vroeger was ik verbaal zo sterk
donderdag 12 november 2009 om 13:55
Je bent nog steeds verbaal sterk, Bianca, je zet het alleen anders in. You have to choose your battles carefully, dus niet overal een punt van maken, of alles beter willen weten, maakt samenleven een stuk aangenamer.
Eerlijk gezegd heb ik er enorme lol in, zie ik het steeds meer als een spel: rust in de tent bewaren en de dingen toch zeggen/voor elkaar krijgen. En als ie onhandig loopt te doen en ik het toch echt beter weet, laat ik hem met een glimlach klooien.
Eerlijk gezegd heb ik er enorme lol in, zie ik het steeds meer als een spel: rust in de tent bewaren en de dingen toch zeggen/voor elkaar krijgen. En als ie onhandig loopt te doen en ik het toch echt beter weet, laat ik hem met een glimlach klooien.
vrijdag 13 november 2009 om 13:45
Sorry voor het niet-reageren! Ik was het door het gedoe alweer helemaal vergeten.
Maar ik ben blij met jullie reacties.
Ben zelf langzaam ook in aan het zien (met een kennis die psycholoog is heb ik soms goede gesprekken met goede toevoegingen) dat die vragen uitstorten inderdaad geen goed idee is. Ook dat verantwoording afleggen (wat ik hier ergens las) heeft er mee te maken.
Ook is het niet zo slim om, als het al niet zo goed gaat, constant om bevestiging te vragen want dat is zo vermoeiend. Voor jezelf en voor hem.
Nog een herkenning: dat praten staat nu gelijk aan moeilijk-moeilijk. Gedoe over 'hoe gaat de relatie' 'wat voel je nog voor me'. Ook ga ik me altijd druk maken als ik moe ben, met als gevolg dat je 's nachts om één uur zo'n gesprek gaat voeren. Niet echt fijn.
Nou heb ik een ideetje geintroduceerd. Sommigen zullen het misschien niks vinden, maar voor mij werkt het denk ik wel. We hebben afgesproken dat ik 2x keer per week een kwartier onverdeelde aandacht 'krijg' waarin ik kan praten over waar ik mee zit. En dit mag niet na middernacht zijn.
Zo hoef je er niet de hele week mee te zitten, omdat je er toch niks mee kunt. En je zoekt voor jezelf uit wat écht belangrijk is, zonder steeds over ALLES moeilijk te gaan doen. Dat kwartiertje moet hij dan ook echt zijn best doen om mee te praten en er echt samen iets van te maken.
Het is zo lastig soms
maar denk dat ik hiermee wel rust in mijn hoofd krijg. (ben soms een beetje een neuroot met dit soort dingen)
Maar ik ben blij met jullie reacties.
Ben zelf langzaam ook in aan het zien (met een kennis die psycholoog is heb ik soms goede gesprekken met goede toevoegingen) dat die vragen uitstorten inderdaad geen goed idee is. Ook dat verantwoording afleggen (wat ik hier ergens las) heeft er mee te maken.
Ook is het niet zo slim om, als het al niet zo goed gaat, constant om bevestiging te vragen want dat is zo vermoeiend. Voor jezelf en voor hem.
Nog een herkenning: dat praten staat nu gelijk aan moeilijk-moeilijk. Gedoe over 'hoe gaat de relatie' 'wat voel je nog voor me'. Ook ga ik me altijd druk maken als ik moe ben, met als gevolg dat je 's nachts om één uur zo'n gesprek gaat voeren. Niet echt fijn.
Nou heb ik een ideetje geintroduceerd. Sommigen zullen het misschien niks vinden, maar voor mij werkt het denk ik wel. We hebben afgesproken dat ik 2x keer per week een kwartier onverdeelde aandacht 'krijg' waarin ik kan praten over waar ik mee zit. En dit mag niet na middernacht zijn.
Zo hoef je er niet de hele week mee te zitten, omdat je er toch niks mee kunt. En je zoekt voor jezelf uit wat écht belangrijk is, zonder steeds over ALLES moeilijk te gaan doen. Dat kwartiertje moet hij dan ook echt zijn best doen om mee te praten en er echt samen iets van te maken.
Het is zo lastig soms
maar denk dat ik hiermee wel rust in mijn hoofd krijg. (ben soms een beetje een neuroot met dit soort dingen)
vrijdag 13 november 2009 om 13:48
quote:Yayasister schreef op 12 november 2009 @ 12:58:
Wat ik heb geleerd, is dat mijn vriend mijn grote belangstelling voor hem en de vragen die ik stelde opvatte als een soort 'controle' (traumaatje uit vorige relaties), alsof ie verantwoording af moest leggen. Sinds ik niets meer vraag, vertelt ie volgens mij vrijwel alles.
Ook heb ik gemerkt dat het moment waarop je iets wilt bespreken van groot belang is. Als iets me dwarszit, moet ik daar bijvoorbeeld niet tijdens het ontbijt over beginnen, dan is ie gewoon nog niet wakker. Dan krijg ik zo'n blik van: in godsnaam, moet dat nu? Ook tast ik zijn stemming af, zit-ie wel op luisteren zeg maar. Soms stel ik het dan even uit en kan het wel een paar dagen duren voor ik er over begin.
Het prettige van het doorhebben van de gebruiksaanwijzing is dat de gesprekken die we hebben effectief en altijd heel plezierig verlopen.
Over onze relatie praten we echter nooit, daar is ie niet van, wel hebben we het over vorige relaties en die van anderen. Beetje omweg misschien, maar daardoor kom ik er wel achter hoe hij over dingen denkt.
Maar goed, daar heb je niets aan als iemand uberhaupt niet veel zegt. In dat geval vraag ik me wel af wat je dan samen hebt, als je niet goed kunt communiceren.
Bedankt Yaya, hier heb ik echt veel aan.
Dat praten over de relatie is lastig. Als je niet altijd wilt praten-moeilijk-praten gaat het vanzelf lekkerder.
Ook inderdaad (dat ontbijt) is het soms het moment niet. En als je er een nacht over slaapt stelt het vaak al niets meer voor.
Ik betrap mezelf er ook op dat ik over zijn schouder meekijk met een smsje of op zijn beeldscherm, om hem soort van (stiekem) te controleren. Natuurlijk heeft hij dit altijd door. En eerlijk gezegd: ik zou het ook vreselijk irritant vinden. En bovendien kun je alleen maar dingen zien die je niet leuk vindt.
Doe ik dit echter niet, dan is hij veel eerder van: hee, kijk eens mee. Of: kijk wat ik nu heb gekregen.
Vertrouwen enzo he, vertrouwen.
Wat ik heb geleerd, is dat mijn vriend mijn grote belangstelling voor hem en de vragen die ik stelde opvatte als een soort 'controle' (traumaatje uit vorige relaties), alsof ie verantwoording af moest leggen. Sinds ik niets meer vraag, vertelt ie volgens mij vrijwel alles.
Ook heb ik gemerkt dat het moment waarop je iets wilt bespreken van groot belang is. Als iets me dwarszit, moet ik daar bijvoorbeeld niet tijdens het ontbijt over beginnen, dan is ie gewoon nog niet wakker. Dan krijg ik zo'n blik van: in godsnaam, moet dat nu? Ook tast ik zijn stemming af, zit-ie wel op luisteren zeg maar. Soms stel ik het dan even uit en kan het wel een paar dagen duren voor ik er over begin.
Het prettige van het doorhebben van de gebruiksaanwijzing is dat de gesprekken die we hebben effectief en altijd heel plezierig verlopen.
Over onze relatie praten we echter nooit, daar is ie niet van, wel hebben we het over vorige relaties en die van anderen. Beetje omweg misschien, maar daardoor kom ik er wel achter hoe hij over dingen denkt.
Maar goed, daar heb je niets aan als iemand uberhaupt niet veel zegt. In dat geval vraag ik me wel af wat je dan samen hebt, als je niet goed kunt communiceren.
Bedankt Yaya, hier heb ik echt veel aan.
Dat praten over de relatie is lastig. Als je niet altijd wilt praten-moeilijk-praten gaat het vanzelf lekkerder.
Ook inderdaad (dat ontbijt) is het soms het moment niet. En als je er een nacht over slaapt stelt het vaak al niets meer voor.
Ik betrap mezelf er ook op dat ik over zijn schouder meekijk met een smsje of op zijn beeldscherm, om hem soort van (stiekem) te controleren. Natuurlijk heeft hij dit altijd door. En eerlijk gezegd: ik zou het ook vreselijk irritant vinden. En bovendien kun je alleen maar dingen zien die je niet leuk vindt.
Doe ik dit echter niet, dan is hij veel eerder van: hee, kijk eens mee. Of: kijk wat ik nu heb gekregen.
Vertrouwen enzo he, vertrouwen.
