Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet!
zondag 1 november 2009 om 08:39
Donderdagavond heeft mijn vriend onze realtie verbroken... Hij is moe, zijn energie is op en kan het dus niet meer opbrengen om voor ons te vechten. De afgelopen weken is het wat rommelig geweest is onze relatie. MIjn vriend was erg in de war, voelde zich vaak rot en kon mij niet de reden geven waarom... Leuke dingen deden we niet meer, we zaten alleen nog maar thuis te huilen en te praten.
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
dinsdag 10 november 2009 om 11:11
Dankje Very Cherry
Ben uiteindelijk wel blij dat ik het zo aangepakt heb.. Alleen moest gisteravond naar hem toe want mij 'nette' winterjas lag nog bij hem en heb van de week een begrafenis... Het duurde eerst 2 smsjes en 2 belletjes voordat tie wat van zich liet horen.
Toen was ik daar, deed lekker boos en afstandelijk, maar meneer wilde een praatje maken.. Ik reageerde kortaf maar hij liet zich niet kennen... En op het einde zegt tie, zal ik je even een knuffel geven, en pakte me al vast voordat ik antwoord had gegeven. Heb hem niet terug geknuffeld of vast gepakt, en hij stonk trouwens naar frituur!!!! Bah.
Het viel me wel op dat ik de minder leuke kanten aan hem zag, of doe ik dat expres? Hij had wallen, z'n haar zat niet, hij had een shirt aan die 'm helemaal niet stond.En dat buikje? Zat dat er al? Wat loopt toe eigenlijk vreemd.... Maar pfff wat wil ik die vent graag weer terug.
Die wanhoop die ik nu weer voel is niet te omschrijven, ik zit al aan de kalmeringsmiddelen, dan zakt die wanhoop en m'n hart die klopt als een gek wat af.. En dan kan ik ook weer eten, want dat lukt anders gewoon niet.
Ik heb nu ook weer dat gevoel, hij moet bij me terug komen, anders weet ik het niet meer!! Herkennen jullie dit of moet ik naar de psych?
Ben uiteindelijk wel blij dat ik het zo aangepakt heb.. Alleen moest gisteravond naar hem toe want mij 'nette' winterjas lag nog bij hem en heb van de week een begrafenis... Het duurde eerst 2 smsjes en 2 belletjes voordat tie wat van zich liet horen.
Toen was ik daar, deed lekker boos en afstandelijk, maar meneer wilde een praatje maken.. Ik reageerde kortaf maar hij liet zich niet kennen... En op het einde zegt tie, zal ik je even een knuffel geven, en pakte me al vast voordat ik antwoord had gegeven. Heb hem niet terug geknuffeld of vast gepakt, en hij stonk trouwens naar frituur!!!! Bah.
Het viel me wel op dat ik de minder leuke kanten aan hem zag, of doe ik dat expres? Hij had wallen, z'n haar zat niet, hij had een shirt aan die 'm helemaal niet stond.En dat buikje? Zat dat er al? Wat loopt toe eigenlijk vreemd.... Maar pfff wat wil ik die vent graag weer terug.
Die wanhoop die ik nu weer voel is niet te omschrijven, ik zit al aan de kalmeringsmiddelen, dan zakt die wanhoop en m'n hart die klopt als een gek wat af.. En dan kan ik ook weer eten, want dat lukt anders gewoon niet.
Ik heb nu ook weer dat gevoel, hij moet bij me terug komen, anders weet ik het niet meer!! Herkennen jullie dit of moet ik naar de psych?
dinsdag 10 november 2009 om 16:12
Hoi Levin,
Hoe gaat het nu? Ik lees je bericht nu pas. wat een rotgevoel! Had je echt geen andere jas of was dit stiekum een smoesje om naar hem toe te gaan?
Begrijp dat jij echt in een hele vervelende situatie zit, ook omdat je met hem nog op hetzelfde werk zit...
En ook verwarrend dat hij je dan toch een knuffel wil geven. Dan is afstand nemen wel extra moeilijk. Hij lijkt me dan trouwens ook wel een beetje dominant. Het is zo makkelijk gezegd: probeer niet te wanhopig te worden. Als je echt wilt, dat hij ECHT naar je terug komt, weet je in ieder geval dat wanhopig doen helemaal geen zin heeft. Alleen geduld.... Misschien kan dat een hulpmiddel zijn om de tijd nu door te komen....? Uiteindelijk moet je het ook voor jezelf willen - afstand nemen - maar msschn is het voor jou nog te kort geleden om in dat proces te raken...? Je kan ook de gedachte omdraaien: "Ben IK hier wel aan toe?" En op de momenten dat je wanhopig bent, schrijf je hem een mail, die je NIET verstuurd. Het hielp mij heel erg om bij mezelf te blijven. Sterkte Levin. Je doet het hartstikke goed, nu even volhouden soms. En RUST nemen! Want zo te horen heb je dat nu echt nodig! Vergeet niet dat je vorige week nog in het ziekenhuis lag.
Hoe gaat het nu? Ik lees je bericht nu pas. wat een rotgevoel! Had je echt geen andere jas of was dit stiekum een smoesje om naar hem toe te gaan?
Begrijp dat jij echt in een hele vervelende situatie zit, ook omdat je met hem nog op hetzelfde werk zit...
En ook verwarrend dat hij je dan toch een knuffel wil geven. Dan is afstand nemen wel extra moeilijk. Hij lijkt me dan trouwens ook wel een beetje dominant. Het is zo makkelijk gezegd: probeer niet te wanhopig te worden. Als je echt wilt, dat hij ECHT naar je terug komt, weet je in ieder geval dat wanhopig doen helemaal geen zin heeft. Alleen geduld.... Misschien kan dat een hulpmiddel zijn om de tijd nu door te komen....? Uiteindelijk moet je het ook voor jezelf willen - afstand nemen - maar msschn is het voor jou nog te kort geleden om in dat proces te raken...? Je kan ook de gedachte omdraaien: "Ben IK hier wel aan toe?" En op de momenten dat je wanhopig bent, schrijf je hem een mail, die je NIET verstuurd. Het hielp mij heel erg om bij mezelf te blijven. Sterkte Levin. Je doet het hartstikke goed, nu even volhouden soms. En RUST nemen! Want zo te horen heb je dat nu echt nodig! Vergeet niet dat je vorige week nog in het ziekenhuis lag.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 10 november 2009 om 18:27
Hey Dreamglasses, tja heb natuurlijk wel een andere jas, maar niet helemaal geschikt voor naar een begrafenis. Laten we het zo zeggen, ik had, als het echt niet anders kon, zonder gekund..
Ik weet niet goed wat ik nu van hem moet denken.. Ik laat hem maar even.
Vandaag op werk voelde ik me supersterk! Ik had me lekker opgetut en zag er goed uit als zeg ik het zelf. Ik heb geprobeerd lekker de hele dag te lachen en te kletsen met iedereen. Aan het eind van de middag moest ik in vergadering met hem, er waren wat mededelingen, waaronder over hem. Hij gaat weer terug naar zijn oude functie (na 2 maanden pas, hoe bedoel je meneer weet niet wat tie wil. Hij heeft hemel en aarde bewogen om die nieuwe functie te krijgen) en ik betrapte hem erop dat hij een flink aantal keren naar me zat te kijken.Voelde me daardoor goed, en heb gezorgd dat ik de hele vergadering met een glimlach op m'n gezicht heb gezeten.
Later bij de koffieautomaat kwam die naast me staan(hij liep toevallig langs); '' hoe is het? ik ben wel blij met de veranderingen die er gaan plaatsvinden hier... en jij? '' Een blabla verhaaltje dus. Ik heb gewoon gereageerd. Niet afstandelijk, niet heel enthousiast. Heb nog gevraagd wat de reden is dat tie terug gaat naar z'n oude functie en dat was het. Hij bleef een beetje om me heen hangen, toen dacht ik; wat zal ik nu doen? Maar ik heb de koffie en thee opgepakt en ben terug gelopen naar de afdeling. Hij liep meteen met me mee... Wat is dit nou?
Voel me niet verdrietig dat ik hem vandaag heb gezien, volgens mij heb ik hem goed laten zien dat ik me goed voel (schijn bedriegt) en dat ik op het werk doodnormaal tegen hem kan doen. Maar toch... doordat tie zo om me heen hangt weet ik het echt niet meer.
Nu komt er vanavond gezellig een vriendin leten en logeren, lekker m'n gedachten verzetten!
Ik weet niet goed wat ik nu van hem moet denken.. Ik laat hem maar even.
Vandaag op werk voelde ik me supersterk! Ik had me lekker opgetut en zag er goed uit als zeg ik het zelf. Ik heb geprobeerd lekker de hele dag te lachen en te kletsen met iedereen. Aan het eind van de middag moest ik in vergadering met hem, er waren wat mededelingen, waaronder over hem. Hij gaat weer terug naar zijn oude functie (na 2 maanden pas, hoe bedoel je meneer weet niet wat tie wil. Hij heeft hemel en aarde bewogen om die nieuwe functie te krijgen) en ik betrapte hem erop dat hij een flink aantal keren naar me zat te kijken.Voelde me daardoor goed, en heb gezorgd dat ik de hele vergadering met een glimlach op m'n gezicht heb gezeten.
Later bij de koffieautomaat kwam die naast me staan(hij liep toevallig langs); '' hoe is het? ik ben wel blij met de veranderingen die er gaan plaatsvinden hier... en jij? '' Een blabla verhaaltje dus. Ik heb gewoon gereageerd. Niet afstandelijk, niet heel enthousiast. Heb nog gevraagd wat de reden is dat tie terug gaat naar z'n oude functie en dat was het. Hij bleef een beetje om me heen hangen, toen dacht ik; wat zal ik nu doen? Maar ik heb de koffie en thee opgepakt en ben terug gelopen naar de afdeling. Hij liep meteen met me mee... Wat is dit nou?
Voel me niet verdrietig dat ik hem vandaag heb gezien, volgens mij heb ik hem goed laten zien dat ik me goed voel (schijn bedriegt) en dat ik op het werk doodnormaal tegen hem kan doen. Maar toch... doordat tie zo om me heen hangt weet ik het echt niet meer.
Nu komt er vanavond gezellig een vriendin leten en logeren, lekker m'n gedachten verzetten!
dinsdag 10 november 2009 om 18:51
Je hebt hem vandaag (waarschijnlijk) letterlijk links laten liggen. Ik hoop voor jou dat dat zo blijft, meen ik echt.
Wees trots op jezelf dat je jezelf weer hebt kunnen oprapen en weer kunt genieten van wie JIJ bent.
Er komt vast weer iemand op je pad die veel beter bij je past en je met RESPECT behandeld.
Wees trots op jezelf dat je jezelf weer hebt kunnen oprapen en weer kunt genieten van wie JIJ bent.
Er komt vast weer iemand op je pad die veel beter bij je past en je met RESPECT behandeld.
dinsdag 10 november 2009 om 20:31
dinsdag 10 november 2009 om 20:38
Goed bezig levin!!! Heb je het gevoel alsof je echt een spel aan het spelen bent met een stoer masker op, of voel je je ook echt een beetje zo? Hoe dan ook, dit is wel de beste aanpak. Laat maar lekker zien aan hem en aan de wereld dat je gewoon een topwijf bent! Eat your heart out!
Veel plezier vanavond!
Veel plezier vanavond!
dinsdag 10 november 2009 om 20:58
quote:Levin5 schreef op 08 november 2009 @ 23:59:
Meiden, 1 tip: kijk vooral geen foto's, hyves, facebook of iets in die richting... Ik zat lekker op de bank, gezellig wat te mailen en te kletsen met wat vrienden.. Maarja die gaan op een gegeven moment naar bed en ik natuurlijk niet, want wat zie ik er tegen op om alleen dat stomme bed in te stappen! En dan ga ik toch weer die stomme dingen bekijken, en wat mis ik hem! Ik wil hem bellen, ik wil naar hem toe, en hij moet niet zo stom doen want hij hoort bij mij!!!!!!! Nee... niet bellen.... Slapen moet ik.
Heel herkenbaar...ff vlak voor het slapen gaan nog door de reeks ontzettend ontzettend lieve smsjes lopen die hij gestuurd heeft..pff!
Maar wauw, wat stel jij je sterk op! En wedden dat hij dat eigenlijk heel goed van je vind? Of beter gezegd: jaloers op is? Van ''zo wat een sterke vrouw!'' Althans..dat is wat mijn mannenkennis zegt. Knap hoor dat je zo reageert terwijl hij je collega is..je probeert te knuffelen...praatjes aan probeert te knopen. En of het nu een masker is of niet, ik heb ooit eens iets gelezen over ''als je je zelfverzekerd gedraagd ga je je ook zelfverzekerder voelen''. Offe ''als je de hele zondag baalt dat je brak bent ga je je ook brakker
Ik heb mijn boy vandaag en gisteren weer de hele dag gezien (immers ook collega's). Big big big fun like always, chemie tot het dak, maar nu met het verschil dat we alleen naar huis gaan. Is misschien vreemd dat we zo met elkaar omgaan terwijl het nu drie weken over is..maar ik vind er plezier en rust in. Helaas zijn de weekenden wat anders..
Trouwens levin, tip die ik van mn moeder kreeg
http://docs.google.com/gv ... x19PfECxJ9zmS9zdHuNlBpSag
Meiden, 1 tip: kijk vooral geen foto's, hyves, facebook of iets in die richting... Ik zat lekker op de bank, gezellig wat te mailen en te kletsen met wat vrienden.. Maarja die gaan op een gegeven moment naar bed en ik natuurlijk niet, want wat zie ik er tegen op om alleen dat stomme bed in te stappen! En dan ga ik toch weer die stomme dingen bekijken, en wat mis ik hem! Ik wil hem bellen, ik wil naar hem toe, en hij moet niet zo stom doen want hij hoort bij mij!!!!!!! Nee... niet bellen.... Slapen moet ik.
Heel herkenbaar...ff vlak voor het slapen gaan nog door de reeks ontzettend ontzettend lieve smsjes lopen die hij gestuurd heeft..pff!
Maar wauw, wat stel jij je sterk op! En wedden dat hij dat eigenlijk heel goed van je vind? Of beter gezegd: jaloers op is? Van ''zo wat een sterke vrouw!'' Althans..dat is wat mijn mannenkennis zegt. Knap hoor dat je zo reageert terwijl hij je collega is..je probeert te knuffelen...praatjes aan probeert te knopen. En of het nu een masker is of niet, ik heb ooit eens iets gelezen over ''als je je zelfverzekerd gedraagd ga je je ook zelfverzekerder voelen''. Offe ''als je de hele zondag baalt dat je brak bent ga je je ook brakker
Ik heb mijn boy vandaag en gisteren weer de hele dag gezien (immers ook collega's). Big big big fun like always, chemie tot het dak, maar nu met het verschil dat we alleen naar huis gaan. Is misschien vreemd dat we zo met elkaar omgaan terwijl het nu drie weken over is..maar ik vind er plezier en rust in. Helaas zijn de weekenden wat anders..
Trouwens levin, tip die ik van mn moeder kreeg
http://docs.google.com/gv ... x19PfECxJ9zmS9zdHuNlBpSag
woensdag 11 november 2009 om 17:19
Tja.. het is allemaal maar een spel. Ik voelde me gisteren wel sterk, maar dat is vandaag totaal verdwenen... Ik voel me gewoon K*T.
Hoe kan het toch dat het gisteren zo goed ging? Vandaag had ik er moeite mee om hem te zien... Ik miste hem verschrikkelijk. Hij was vandaag ook weer totaal afstandelijk. Geen praatje, niks.
En nu zit ik met een kloppend hart achter m'n laptop. God wat zou ik hem graag even vertellen dat tie een lul is!! (maar wel een lieve..)
En dat wij het zo leuk hadden samen, en dat ik hem mis en van hem hou. En dat tie echt terug moet komen bij me.
Pff hoe kan dit nou toch? Ik voelde me vandaag ook niet leuk of mooi. Ik voelde me vandaag verrot en zielig en wanhopig.
Vannacht werd ik constant wakker en dacht ik dat tie naast me lag, even lekker knuffelen
Oke gaan we maar weer aan de sigaretten, van 5 jaar gestopt naar een pakje per dag. Hoe bedoel je zonde!!!!
Hoe kan het toch dat het gisteren zo goed ging? Vandaag had ik er moeite mee om hem te zien... Ik miste hem verschrikkelijk. Hij was vandaag ook weer totaal afstandelijk. Geen praatje, niks.
En nu zit ik met een kloppend hart achter m'n laptop. God wat zou ik hem graag even vertellen dat tie een lul is!! (maar wel een lieve..)
En dat wij het zo leuk hadden samen, en dat ik hem mis en van hem hou. En dat tie echt terug moet komen bij me.
Pff hoe kan dit nou toch? Ik voelde me vandaag ook niet leuk of mooi. Ik voelde me vandaag verrot en zielig en wanhopig.
Vannacht werd ik constant wakker en dacht ik dat tie naast me lag, even lekker knuffelen
Oke gaan we maar weer aan de sigaretten, van 5 jaar gestopt naar een pakje per dag. Hoe bedoel je zonde!!!!
woensdag 11 november 2009 om 23:41
Levin, relax babe!!! En please, stop die sigaretten weg..als er iemand kanker mag krijgen ben jij het niet (oef..dat is misschien geen lieve opmerking maar je begrijpt wat ik bedoel, please quit!)
Denk aan ''EXIT!!!''. Please blijf je sterk voelen. Je ups en downs zijn trouwens enorm herkenbaar. Mixed emotions, continu..je zit in een achtbaan..''moet ik hem een lul vinden'' vs ''ik mis dit ik mis dat..''...tsja what can i say..lekker slapen zo?!
Denk aan ''EXIT!!!''. Please blijf je sterk voelen. Je ups en downs zijn trouwens enorm herkenbaar. Mixed emotions, continu..je zit in een achtbaan..''moet ik hem een lul vinden'' vs ''ik mis dit ik mis dat..''...tsja what can i say..lekker slapen zo?!
donderdag 12 november 2009 om 20:03
Hey Tamara, ja die ups en downs zijn doorvermoeiend. Wel merk ik dat het in vergelijking met een week geleden gewoon een stuk beter gaat. Dus op naar nog een week verder:)
Hoe ga je om met die achtbaan van gevoelens?
Vandaag wel weer oke.. Die woede van gisteravond, waar komt het vandaan?
Straks even een drankje doen met een vriend.. Heb gemerkt dat als ik thuis zit ik nogal geneigd ben om voor de zoveelste keer foto's, hyves en oude smsjes te lezen. Of nog maar een keer googlen (jaja er zal nu wel wat anders tevoorschijn komen)
Hoe ga je om met die achtbaan van gevoelens?
Vandaag wel weer oke.. Die woede van gisteravond, waar komt het vandaan?
Straks even een drankje doen met een vriend.. Heb gemerkt dat als ik thuis zit ik nogal geneigd ben om voor de zoveelste keer foto's, hyves en oude smsjes te lezen. Of nog maar een keer googlen (jaja er zal nu wel wat anders tevoorschijn komen)
vrijdag 13 november 2009 om 18:06
Zo, even hier buurten...
Hoe is het Levin? Hele weekend weer weg gepland?
Die woede begrijp ik heel goed. Is dat niet het 'losbreek'-moment?? Als je dat moment hebt gehad, kun je het vaak objectiever benaderen... En: je bent tot nu toe veel weg zeg je al. Op het moment dat je dan 'op jezelf' bent, komen juist al die emoties los. Toch?
vanavond houd ik een avondje 'spa' in huis. ik had heel erg de drang om naar de kroeg te gaan, maar bij het idee dat ik hem daar zal treffen, haak ik toch maar af. Ik ben daar niet aan toe. Hij zou me dus bellen deze week om af te spreken hoe en wat met zijn spullen die nog bij mij liggen. Niet gebeld.... Eerst was ik weer in de focus-modus (lees: mobiel checken afgelopen 2 dagen) en sinds vanadaag mobiel op stil gezet en in de afleidingmodus. Maar ja: wat nu met zijn spullen? Blijkbaar wil hij ze niet meer terug... En mij dus ook niet meer
*trekt zich terug naar afleidings-modus.....zucht*
Hoe is het Levin? Hele weekend weer weg gepland?
Die woede begrijp ik heel goed. Is dat niet het 'losbreek'-moment?? Als je dat moment hebt gehad, kun je het vaak objectiever benaderen... En: je bent tot nu toe veel weg zeg je al. Op het moment dat je dan 'op jezelf' bent, komen juist al die emoties los. Toch?
vanavond houd ik een avondje 'spa' in huis. ik had heel erg de drang om naar de kroeg te gaan, maar bij het idee dat ik hem daar zal treffen, haak ik toch maar af. Ik ben daar niet aan toe. Hij zou me dus bellen deze week om af te spreken hoe en wat met zijn spullen die nog bij mij liggen. Niet gebeld.... Eerst was ik weer in de focus-modus (lees: mobiel checken afgelopen 2 dagen) en sinds vanadaag mobiel op stil gezet en in de afleidingmodus. Maar ja: wat nu met zijn spullen? Blijkbaar wil hij ze niet meer terug... En mij dus ook niet meer
*trekt zich terug naar afleidings-modus.....zucht*
Only dead fish go with the flow
vrijdag 13 november 2009 om 19:21
Heerlijk toch om even een avondje jezelf te vertroetelen!! Geniet er maar van.
En dat tie niet gebeld heeft... kan natuurlijk heel veel betekenen, misschien heeft hij hetzelfde gevoel als jij, of is het misschien te definitief om z'n spullen op te halen, of inderdaad, het intereseert hem niet meer! Misschien maar even beter om hem nog niet te zien? Hij belt heus wel, want die spullen wil die wel terug.
Ik merk aan mezelf dat ik zijn spullen een beetje als een dwangmiddel zie. Zo van, dan MOET je in ieder geval nog een keer langs komen bij mij. En zolang je spullen hier nog liggen is er nog iets wat ons bind.. Misschien een beetje stom van mij.
We hadden morgen afgesproken voor de spullen, maar toen belde een vriend of ik zin om uit te waaien op strand, dus hem een smsje gestuurd: Sorry zaterdag andere plannen, spullen ophalen bij mij gaat niet lukken. Stoer he
Hij smste terug, wanneer dan wel? Maar heb nog niet gereageerd (was woensdag al).
De afgelopen dagen op werk niks bijzonders gedaan of gezegd tegen elkaar..
Wel vandaag een smsje van (ex) schoonmama: jammer dat het zo gelopen is, het zag er zo goed uit allemaal.... Pffff toen kwam er een golf van misselijkheid naar boven. Whaaaa ik wil dit niet. Was gelukkig weer snel over!
Zo weer de kroeg in.. Pfff ik lijk wel weer 16
En dat tie niet gebeld heeft... kan natuurlijk heel veel betekenen, misschien heeft hij hetzelfde gevoel als jij, of is het misschien te definitief om z'n spullen op te halen, of inderdaad, het intereseert hem niet meer! Misschien maar even beter om hem nog niet te zien? Hij belt heus wel, want die spullen wil die wel terug.
Ik merk aan mezelf dat ik zijn spullen een beetje als een dwangmiddel zie. Zo van, dan MOET je in ieder geval nog een keer langs komen bij mij. En zolang je spullen hier nog liggen is er nog iets wat ons bind.. Misschien een beetje stom van mij.
We hadden morgen afgesproken voor de spullen, maar toen belde een vriend of ik zin om uit te waaien op strand, dus hem een smsje gestuurd: Sorry zaterdag andere plannen, spullen ophalen bij mij gaat niet lukken. Stoer he
Hij smste terug, wanneer dan wel? Maar heb nog niet gereageerd (was woensdag al).
De afgelopen dagen op werk niks bijzonders gedaan of gezegd tegen elkaar..
Wel vandaag een smsje van (ex) schoonmama: jammer dat het zo gelopen is, het zag er zo goed uit allemaal.... Pffff toen kwam er een golf van misselijkheid naar boven. Whaaaa ik wil dit niet. Was gelukkig weer snel over!
Zo weer de kroeg in.. Pfff ik lijk wel weer 16
vrijdag 13 november 2009 om 19:35
Veel plezier Levin! Vanavond en morgen. ja, best wel stoer... En dat hij dan direct reageert!
Laat eerst maar es even rusten inderdaad. Jullie zien elkaar natuurlijk al bijna elke dag. Dan lijkt het me nog extra moeilijk, hoor.
Tja, met zijn spullen.... Ik ben in ieder geval wel zo fatsoenlijk geweest (al zeg ik het zelf) om hem vorige week te bellen. En ook echt in de trant van: ik wil niet persé jouw spullen bij me houden ofzo... Hij gaf tijdens dat telefoongesprek aan dat hij het er best nog wel moeilijk mee had en toen hadden we elkaar bijna 3 weken niet gesproken. Maar ja, of dat nu echt iets inhoud...? Als hij er klaar mee is, maak je toch een afspraak om je spullen op te halen?? Tja, of juist niet.... Nou ja, weet ik veel!!
ja, vind het wel stoer van je. Ga maar lekker je eigen ding doen dit weekend. Volgens mij blijft dat toch echt de beste remedie: doorgaan en oppakken van je eigen leventje!!
heb net onder de douche gescrubd, daarna bodylotion en al 2 wijntjes gehad en dan HEB ik me toch zin om naar de kroeg te gaan!! Maar ja... toch weer dat gevoel van dat hij er dan ook is... Ik wou dat ik al wat verder was en gewoon kon gaan, omdat ik daar zin in heb en me niet afvragen of hij er ook zal zijn en dan maar afhaken. Kga af en toe echt van stoer naar zielig en van zielig naar stoer. Pfffff
*neemt slokje wijn*
Spreek je na het weekend wel weer, fijne puber!!
Laat eerst maar es even rusten inderdaad. Jullie zien elkaar natuurlijk al bijna elke dag. Dan lijkt het me nog extra moeilijk, hoor.
Tja, met zijn spullen.... Ik ben in ieder geval wel zo fatsoenlijk geweest (al zeg ik het zelf) om hem vorige week te bellen. En ook echt in de trant van: ik wil niet persé jouw spullen bij me houden ofzo... Hij gaf tijdens dat telefoongesprek aan dat hij het er best nog wel moeilijk mee had en toen hadden we elkaar bijna 3 weken niet gesproken. Maar ja, of dat nu echt iets inhoud...? Als hij er klaar mee is, maak je toch een afspraak om je spullen op te halen?? Tja, of juist niet.... Nou ja, weet ik veel!!
ja, vind het wel stoer van je. Ga maar lekker je eigen ding doen dit weekend. Volgens mij blijft dat toch echt de beste remedie: doorgaan en oppakken van je eigen leventje!!
heb net onder de douche gescrubd, daarna bodylotion en al 2 wijntjes gehad en dan HEB ik me toch zin om naar de kroeg te gaan!! Maar ja... toch weer dat gevoel van dat hij er dan ook is... Ik wou dat ik al wat verder was en gewoon kon gaan, omdat ik daar zin in heb en me niet afvragen of hij er ook zal zijn en dan maar afhaken. Kga af en toe echt van stoer naar zielig en van zielig naar stoer. Pfffff
*neemt slokje wijn*
Spreek je na het weekend wel weer, fijne puber!!
Only dead fish go with the flow
vrijdag 13 november 2009 om 21:18
quote:Levin5 schreef op 12 november 2009 @ 20:03:
Hey Tamara, ja die ups en downs zijn doorvermoeiend. Wel merk ik dat het in vergelijking met een week geleden gewoon een stuk beter gaat. Dus op naar nog een week verder:)
Hoe ga je om met die achtbaan van gevoelens?
Iedere dag weer een stapje verder naar een beter leven he? hoe ik omga met die achtbaan...ik vind gelukkig steeds meer rust! Als het zo mag zijn dan zal het zo worden...ik ben niet gelovig (als in: God), maar er zal wel ergens een plan voor mij zijn...
Wat verder helpt voor mij is lichttherapie, omdat ik in de winter altijd last heb van de herfstblues zeg maar! Hoewel we deze week weer ontzettend veel contact hebben gehad en zelfs weer heerlijke sex is het toch elke keer weer een stukje meer afscheid nemen in mn koppie? Ja klinkt heel gek allemaal, i know..maar goed, dit werkt op dit moment voor mij?!
quote:Dreamglasses schreef op 13 november 2009 @ 18:06:
vanavond houd ik een avondje 'spa' in huis. ik had heel erg de drang om naar de kroeg te gaan, maar bij het idee dat ik hem daar zal treffen, haak ik toch maar af. Ik ben daar niet aan toe. Hij zou me dus bellen deze week om af te spreken hoe en wat met zijn spullen die nog bij mij liggen. Niet gebeld.... Eerst was ik weer in de focus-modus (lees: mobiel checken afgelopen 2 dagen) en sinds vanadaag mobiel op stil gezet en in de afleidingmodus. Maar ja: wat nu met zijn spullen? Blijkbaar wil hij ze niet meer terug... En mij dus ook niet meer
Spullen verzamelen in een verhuisdoos en hop op de berging of ergens waar je er niet direct bij kunt! Alle lieve mails, gedichten etc die ik van mn ex heb liggen ook op de berging
Hey Tamara, ja die ups en downs zijn doorvermoeiend. Wel merk ik dat het in vergelijking met een week geleden gewoon een stuk beter gaat. Dus op naar nog een week verder:)
Hoe ga je om met die achtbaan van gevoelens?
Iedere dag weer een stapje verder naar een beter leven he? hoe ik omga met die achtbaan...ik vind gelukkig steeds meer rust! Als het zo mag zijn dan zal het zo worden...ik ben niet gelovig (als in: God), maar er zal wel ergens een plan voor mij zijn...
Wat verder helpt voor mij is lichttherapie, omdat ik in de winter altijd last heb van de herfstblues zeg maar! Hoewel we deze week weer ontzettend veel contact hebben gehad en zelfs weer heerlijke sex is het toch elke keer weer een stukje meer afscheid nemen in mn koppie? Ja klinkt heel gek allemaal, i know..maar goed, dit werkt op dit moment voor mij?!
quote:Dreamglasses schreef op 13 november 2009 @ 18:06:
vanavond houd ik een avondje 'spa' in huis. ik had heel erg de drang om naar de kroeg te gaan, maar bij het idee dat ik hem daar zal treffen, haak ik toch maar af. Ik ben daar niet aan toe. Hij zou me dus bellen deze week om af te spreken hoe en wat met zijn spullen die nog bij mij liggen. Niet gebeld.... Eerst was ik weer in de focus-modus (lees: mobiel checken afgelopen 2 dagen) en sinds vanadaag mobiel op stil gezet en in de afleidingmodus. Maar ja: wat nu met zijn spullen? Blijkbaar wil hij ze niet meer terug... En mij dus ook niet meer
Spullen verzamelen in een verhuisdoos en hop op de berging of ergens waar je er niet direct bij kunt! Alle lieve mails, gedichten etc die ik van mn ex heb liggen ook op de berging
zaterdag 14 november 2009 om 10:32
Hoi Tamara,
Dank voor je post. Nu moet ik zeggen dat ik niet constant aan zijn kleding loop te ruiken of zijn cadeautjes loop te bekijken hoor. Maar misschien heb je wel gelijk....
Is jouw situatie trouwens niet wat verwarrend? Het lijkt er zo op dat jullie eigenlijk helemaal niet uit elkaar willen.... Of is dat contact + sex een manier van afscheid nemen...? Msschn sta ik er wat te star in, hoor... Bij mij is het toch wel: als het uit is, ook geen sex meer. En: wel sex = dus weer een relatie willen aangaan.
praten jullie er ook over samen?
Dank voor je post. Nu moet ik zeggen dat ik niet constant aan zijn kleding loop te ruiken of zijn cadeautjes loop te bekijken hoor. Maar misschien heb je wel gelijk....
Is jouw situatie trouwens niet wat verwarrend? Het lijkt er zo op dat jullie eigenlijk helemaal niet uit elkaar willen.... Of is dat contact + sex een manier van afscheid nemen...? Msschn sta ik er wat te star in, hoor... Bij mij is het toch wel: als het uit is, ook geen sex meer. En: wel sex = dus weer een relatie willen aangaan.
praten jullie er ook over samen?
Only dead fish go with the flow
zaterdag 14 november 2009 om 12:07
quote:vantzelfdedankjewel schreef op 14 november 2009 @ 12:00:
Hallo mensen,
ik ben hier helemaal nieuw, lees al wel een tijdje mee, maar dacht nu ook maar eens te reageren. Het is zo herkenbaar allemaal wat jullie schrijven... zit in een dergelijk schuitje.
mag ik meedoen?
Hoi!
Volgens mij is dit een openbaar forum, waar iedereen op kan schrijven en meelezen!
Wat is je verhaal? En hoe ga je er nu mee om?
Hallo mensen,
ik ben hier helemaal nieuw, lees al wel een tijdje mee, maar dacht nu ook maar eens te reageren. Het is zo herkenbaar allemaal wat jullie schrijven... zit in een dergelijk schuitje.
mag ik meedoen?
Hoi!
Volgens mij is dit een openbaar forum, waar iedereen op kan schrijven en meelezen!
Wat is je verhaal? En hoe ga je er nu mee om?
Only dead fish go with the flow
zaterdag 14 november 2009 om 12:19
Hallo!
Ik lees ook al een tijdje mee! Zit sinds drie weken in het zelfde schuitje.. Alleen is bij mij het verhaal iets anders. Nadat hij het uitgemaakt had hebben we twee dagen later nog een goed gesprek gehad. Hieruit kwam dat het voor ons allebei beter was om even wat afstand te nemen. Even ons eigen leven weer oppakken. Laatste twee jaar is er erg veel gebeurt om ons heen... hierdoor gingen onze gesprekken alleen maar over negatieve dingen. Dit had zo zijn weerslag op ons. Nu is het dus uit, maar hebben we wel besloten om als goede vrieden verder te gaan. Daar voel ik me wel goed bij, alleen is het zo moeilijk om hem uit mijn hoofd te krijgen en gewoon weer mijn studie op te pakken! Wil hem nog steeds erg graag terug, maar niet nu meteen.. zou alleen zo graag de zekerheid hebben dat het goed komt..
Nu gaan we vanavond uit eten, hij is een weekje naar new york geweest! Ben alleen bang dat ik alles weer verkeerd ga zien waardoor ik te veel hoop krijg.. wat moet ik hier nu mee?
Daarnaast wil ik nog even zeggen dat jullie echt super sterke meiden zijn!! Vind het echt knap hoe jullie er mee omgaan en voor je zelf kiest! Sterkte nog, en het komt wel weer goed met jullie!
Xx
Ik lees ook al een tijdje mee! Zit sinds drie weken in het zelfde schuitje.. Alleen is bij mij het verhaal iets anders. Nadat hij het uitgemaakt had hebben we twee dagen later nog een goed gesprek gehad. Hieruit kwam dat het voor ons allebei beter was om even wat afstand te nemen. Even ons eigen leven weer oppakken. Laatste twee jaar is er erg veel gebeurt om ons heen... hierdoor gingen onze gesprekken alleen maar over negatieve dingen. Dit had zo zijn weerslag op ons. Nu is het dus uit, maar hebben we wel besloten om als goede vrieden verder te gaan. Daar voel ik me wel goed bij, alleen is het zo moeilijk om hem uit mijn hoofd te krijgen en gewoon weer mijn studie op te pakken! Wil hem nog steeds erg graag terug, maar niet nu meteen.. zou alleen zo graag de zekerheid hebben dat het goed komt..
Nu gaan we vanavond uit eten, hij is een weekje naar new york geweest! Ben alleen bang dat ik alles weer verkeerd ga zien waardoor ik te veel hoop krijg.. wat moet ik hier nu mee?
Daarnaast wil ik nog even zeggen dat jullie echt super sterke meiden zijn!! Vind het echt knap hoe jullie er mee omgaan en voor je zelf kiest! Sterkte nog, en het komt wel weer goed met jullie!
Xx
zaterdag 14 november 2009 om 12:25
okee, hier mijn verhaal, hoop dat ik het kort kan houden
---
---
Om een lang verhaal kort te maken, 3 weken geleden was hij sterk genoeg om de knoop door te hakken en zette hij een punt achter de relatie. Zei dat ie de liefde die ik hem gaf gewoon niet kon beantwoorden, wist niet waar hij het vandaan moest halen.
En sindsdien heb ik helemaal niets meer van hem gehoord... Zelf ook niet gebeld of iets, maar het voelt alsof er iets bruut uit mijn leven is gerukt en het bloeden wil nog even niet stoppen. Het ziet er dus wel naar uit dat het heel erg definitief is van zijn kant, ook al dacht ik in het proces steeds dat we het wel zouden redden samen. Nu moeten we alleen nog spullen uitwisselen, maar ik ben even nog niet klaar voor contact geloof ik.
Tja, hoe ga ik ermee om? Wel goed eigenlijk, in de zin dat ik alles probeer te blijven doen wat ik al deed. Werk, vriendinnen, huis, kat, familie, hobby's, alles gaat gewoon door. Ik huil, praat erover, word af en toe boos en gefrustreerd en dan roep ik mezelf weer tot de orde. Dat ie niet sterk genoeg voor me is, en dat ik beter verdien, iemand die me wel wil etc. Maar het doet gewoon g@#$%^ pijn! Gisteren had ik een megalange werkdag tot diep in de nacht en toen ik thuis kwam, leek ik weer van voren af aan te beginnen qua verdriet. Het besef dat het echt echt over is....
---
---
Om een lang verhaal kort te maken, 3 weken geleden was hij sterk genoeg om de knoop door te hakken en zette hij een punt achter de relatie. Zei dat ie de liefde die ik hem gaf gewoon niet kon beantwoorden, wist niet waar hij het vandaan moest halen.
En sindsdien heb ik helemaal niets meer van hem gehoord... Zelf ook niet gebeld of iets, maar het voelt alsof er iets bruut uit mijn leven is gerukt en het bloeden wil nog even niet stoppen. Het ziet er dus wel naar uit dat het heel erg definitief is van zijn kant, ook al dacht ik in het proces steeds dat we het wel zouden redden samen. Nu moeten we alleen nog spullen uitwisselen, maar ik ben even nog niet klaar voor contact geloof ik.
Tja, hoe ga ik ermee om? Wel goed eigenlijk, in de zin dat ik alles probeer te blijven doen wat ik al deed. Werk, vriendinnen, huis, kat, familie, hobby's, alles gaat gewoon door. Ik huil, praat erover, word af en toe boos en gefrustreerd en dan roep ik mezelf weer tot de orde. Dat ie niet sterk genoeg voor me is, en dat ik beter verdien, iemand die me wel wil etc. Maar het doet gewoon g@#$%^ pijn! Gisteren had ik een megalange werkdag tot diep in de nacht en toen ik thuis kwam, leek ik weer van voren af aan te beginnen qua verdriet. Het besef dat het echt echt over is....
anoniem_95816 wijzigde dit bericht op 19-11-2009 23:50
Reden: ivm herkenning
Reden: ivm herkenning
% gewijzigd
zaterdag 14 november 2009 om 12:36
Tuurlijk, iedereen mag meedoen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd;) Lekker je verhaal doen hoor!!
Tamara: stiekem ben ik wel een beetje jaloers op je! Zagen wij elkaar nog maar, en de sex.. mis ik heel erg! Dat lichamelijke contact.. Maarja, dan zou ik juist alleen nog maar meer in de war raken denk ik. En zoals DG al zei, willen jullie wel echt uit elkaar? Vanmiddag ga ik al z'n spullen in een zak gooien en weg zetten! Nu loop ik er elke keer tegen aan. Slaap zelfs af en toe in een trui van hem. Niet meer doen dus.
Dreamglasses, nog genoten van je spa avondje?
Ik heb een leuke avond in de kroeg gehad, lekker gekletst, frustraties eruit gegooid. En sjans van een leuke man Was gezellig, maar ik kon alleen maar denken; het is niet mijn lieve fantastische, lekkere, gezellige ex.....
En weinig geslapen vannacht, dus lekker kwetsbaar, en ex weer opgebeld. Ik heb hem verteld dat ik het toch nog wel moeilijk heb, en hem mis. De leuke dingen mis, en dat de negatieve dingen steeds meer naar de achtergrond raken. En ik zei zelfs dat we het misschien maar nog een keer moesten proberen maar dan wel vrijblijvend. HALLO, WAAR SLAAT DIT OP?????? vrijblijvend? ik? Yeah right. Hij zei zelf al, dat kan jij helemaal niet, en hij zelf ook niet. Hij gaf ook aan dat mijn idee wel goed klonk, lekker allebei onze eigen dingen doen en dan af en toe een avondje samen.
Hij was verrast, want hij dacht dat het zo goed met me ging, dat ik er goed uit zag en dat hij helemaal niet het idee had dat ik er moeite mee had. (kijk, mijn toneelstukje heeft dan wel gewerkt, maar is dat nou wat ik wil, dat tie denkt dat ik er geen moeite mee heb?)
En wat verwacht ik nou helemaal van af en toe een avondje samen? Dat vroeg tie ook, en of tie dan verwachtte dat tie bleef slapen. Nee natuurlijk verwacht ik dat niet zei ik toen. Nou in ieder geval, het hele gesprek sloeg natuurlijk nergens op. Waaom doe ik dat toch?
Mijn telefoon viel uit, dus we konden het gesprek niet af maken. Telefoon ligt nu op te laden maar ik ga mooi niet meer bellen. Toch was het wel een fijn en eerlijk gesprek hoor.
Ik denk dat ik een beetje hetzelfde heb als jij Vlinder, ik wil graag de zekerheid dat het weer goed komt, en wil hem best de tijd geven. Die heeft hij ook nodig (ik denk ik ook). Maar de angst dat het ondanks het tijd geven niet komt is te groot.
Ik ben erg benieuwd hoe je etentje vanavond afloopt! Je kunt er maar beter niet te veel van verwachten, dan kan het alleen maar mee vallen. Zorg er gewoon voor dat je er schitterend uitziet, en laat zien wat tie mist
Tamara: stiekem ben ik wel een beetje jaloers op je! Zagen wij elkaar nog maar, en de sex.. mis ik heel erg! Dat lichamelijke contact.. Maarja, dan zou ik juist alleen nog maar meer in de war raken denk ik. En zoals DG al zei, willen jullie wel echt uit elkaar? Vanmiddag ga ik al z'n spullen in een zak gooien en weg zetten! Nu loop ik er elke keer tegen aan. Slaap zelfs af en toe in een trui van hem. Niet meer doen dus.
Dreamglasses, nog genoten van je spa avondje?
Ik heb een leuke avond in de kroeg gehad, lekker gekletst, frustraties eruit gegooid. En sjans van een leuke man
Was gezellig, maar ik kon alleen maar denken; het is niet mijn lieve fantastische, lekkere, gezellige ex.....En weinig geslapen vannacht, dus lekker kwetsbaar, en ex weer opgebeld. Ik heb hem verteld dat ik het toch nog wel moeilijk heb, en hem mis. De leuke dingen mis, en dat de negatieve dingen steeds meer naar de achtergrond raken. En ik zei zelfs dat we het misschien maar nog een keer moesten proberen maar dan wel vrijblijvend. HALLO, WAAR SLAAT DIT OP?????? vrijblijvend? ik? Yeah right. Hij zei zelf al, dat kan jij helemaal niet, en hij zelf ook niet. Hij gaf ook aan dat mijn idee wel goed klonk, lekker allebei onze eigen dingen doen en dan af en toe een avondje samen.
Hij was verrast, want hij dacht dat het zo goed met me ging, dat ik er goed uit zag en dat hij helemaal niet het idee had dat ik er moeite mee had. (kijk, mijn toneelstukje heeft dan wel gewerkt, maar is dat nou wat ik wil, dat tie denkt dat ik er geen moeite mee heb?)
En wat verwacht ik nou helemaal van af en toe een avondje samen? Dat vroeg tie ook, en of tie dan verwachtte dat tie bleef slapen. Nee natuurlijk verwacht ik dat niet zei ik toen. Nou in ieder geval, het hele gesprek sloeg natuurlijk nergens op. Waaom doe ik dat toch?
Mijn telefoon viel uit, dus we konden het gesprek niet af maken. Telefoon ligt nu op te laden maar ik ga mooi niet meer bellen. Toch was het wel een fijn en eerlijk gesprek hoor.
Ik denk dat ik een beetje hetzelfde heb als jij Vlinder, ik wil graag de zekerheid dat het weer goed komt, en wil hem best de tijd geven. Die heeft hij ook nodig (ik denk ik ook). Maar de angst dat het ondanks het tijd geven niet komt is te groot.
Ik ben erg benieuwd hoe je etentje vanavond afloopt! Je kunt er maar beter niet te veel van verwachten, dan kan het alleen maar mee vallen. Zorg er gewoon voor dat je er schitterend uitziet, en laat zien wat tie mist
zaterdag 14 november 2009 om 12:37
Wat K* voor je, VTZDW!!
Ik kan me helemaal voorstellen dat je eerst plannen zit te maken samen en dat hij dan opeens last krijgt van koudwater-vrees. Ik geloof dat veel mensen dat hebben als het gaat om grote beslissingen in het leven. Maar hier lijkt het er op dat iemand te bang is geworden voor dat alles. De druk werd hem te veel. Dit is ook best wel herkenbaar voor me.
Ik kan me voorstellen dat je door je leeftijd op een gegeven moment als het ware haast kreeg met de kinderwens. En hij voelde zich waarschijnlijk op een gegeven moment daardoor gepusht en was daardoor bang om niet meer bij zichzelf te kunnen/ mogen blijven....
Maar goede van je dat je bij jezelf blijft. Door juist het contact niet aan te gaan, geef je hem nu de ruimte om echt na te denken over zichzelf, denk ik. Als je nu op zijn nek zou gaan zitten, voelt hij zich alleen maar opgejaagd.
Toch klinkt het bij mij dat jullie - na een hele intensieve periode samen - nogal abrupt uit elkaar gegaan zijn. Of zie ik dat verkeerd? Ergens klopt het niet lijkt het wel... maar goed, ik lees het ook maar vanaf een forum.
In dat geval denk ik dat je na 3 weken best eens een telefoontje aan hem kan doen. Maar alleen als je daaraan toe bent en om geinteresseerd te vragen hoe het met hem is. Zonder hem te pushen naar antwoorden natuurlijk. Maar dat moet je dan wel kunnen...
Vind dat je er inderdaad heel goed mee omgaat. Niet bij pakken neerzetten, want dat zet sowieso geen zoden aan de dijk. En dat je dan in een emotionele achtbaan zit af en toe, lijkt me heel normaal. Je moet dit ook verwerken!
Ik kan me helemaal voorstellen dat je eerst plannen zit te maken samen en dat hij dan opeens last krijgt van koudwater-vrees. Ik geloof dat veel mensen dat hebben als het gaat om grote beslissingen in het leven. Maar hier lijkt het er op dat iemand te bang is geworden voor dat alles. De druk werd hem te veel. Dit is ook best wel herkenbaar voor me.
Ik kan me voorstellen dat je door je leeftijd op een gegeven moment als het ware haast kreeg met de kinderwens. En hij voelde zich waarschijnlijk op een gegeven moment daardoor gepusht en was daardoor bang om niet meer bij zichzelf te kunnen/ mogen blijven....
Maar goede van je dat je bij jezelf blijft. Door juist het contact niet aan te gaan, geef je hem nu de ruimte om echt na te denken over zichzelf, denk ik. Als je nu op zijn nek zou gaan zitten, voelt hij zich alleen maar opgejaagd.
Toch klinkt het bij mij dat jullie - na een hele intensieve periode samen - nogal abrupt uit elkaar gegaan zijn. Of zie ik dat verkeerd? Ergens klopt het niet lijkt het wel... maar goed, ik lees het ook maar vanaf een forum.
In dat geval denk ik dat je na 3 weken best eens een telefoontje aan hem kan doen. Maar alleen als je daaraan toe bent en om geinteresseerd te vragen hoe het met hem is. Zonder hem te pushen naar antwoorden natuurlijk. Maar dat moet je dan wel kunnen...
Vind dat je er inderdaad heel goed mee omgaat. Niet bij pakken neerzetten, want dat zet sowieso geen zoden aan de dijk. En dat je dan in een emotionele achtbaan zit af en toe, lijkt me heel normaal. Je moet dit ook verwerken!
Only dead fish go with the flow
zaterdag 14 november 2009 om 12:43
quote:Vlinder005 schreef op 14 november 2009 @ 12:19:
Hallo!
Ik lees ook al een tijdje mee! Zit sinds drie weken in het zelfde schuitje.. Alleen is bij mij het verhaal iets anders. Nadat hij het uitgemaakt had hebben we twee dagen later nog een goed gesprek gehad. Hieruit kwam dat het voor ons allebei beter was om even wat afstand te nemen. Even ons eigen leven weer oppakken. Laatste twee jaar is er erg veel gebeurt om ons heen... hierdoor gingen onze gesprekken alleen maar over negatieve dingen. Dit had zo zijn weerslag op ons. Nu is het dus uit, maar hebben we wel besloten om als goede vrieden verder te gaan. Daar voel ik me wel goed bij, alleen is het zo moeilijk om hem uit mijn hoofd te krijgen en gewoon weer mijn studie op te pakken! Wil hem nog steeds erg graag terug, maar niet nu meteen.. zou alleen zo graag de zekerheid hebben dat het goed komt..
Nu gaan we vanavond uit eten, hij is een weekje naar new york geweest! Ben alleen bang dat ik alles weer verkeerd ga zien waardoor ik te veel hoop krijg.. wat moet ik hier nu mee?
Daarnaast wil ik nog even zeggen dat jullie echt super sterke meiden zijn!! Vind het echt knap hoe jullie er mee omgaan en voor je zelf kiest! Sterkte nog, en het komt wel weer goed met jullie!
Xx
Ik sluit me aan bij Levin (Goeimorgen trouwens, Levin! ): verwacht niet te veel en blijf lekker jezelf. De eerste 5 minuten zulen even wennen zijn en daarna realiseer je je weer: "Oh ja, ik ken deze persoon al een hele tijd, dus ik hoef helemaal niet zenuwachtig te zijn". Probeer er een leuke avond van te maken en toch eerlijk te zijn naar je gevoelens. Geen drama's iig!! Daar zijn jullie allebei niet bij gebaat, geloof me!
Maar ik snap heel goed dat je het even moeilijk vindt, nu de eerste keer sinds jullie breuk.
laat het maar even over je heen komen, meis. En dus: zonder verwachtingen en ga er dus maar vanuit dat je daarna weer alleen naar huis gaat, dan zit je goed. Veel plezier vanavond!
Hallo!
Ik lees ook al een tijdje mee! Zit sinds drie weken in het zelfde schuitje.. Alleen is bij mij het verhaal iets anders. Nadat hij het uitgemaakt had hebben we twee dagen later nog een goed gesprek gehad. Hieruit kwam dat het voor ons allebei beter was om even wat afstand te nemen. Even ons eigen leven weer oppakken. Laatste twee jaar is er erg veel gebeurt om ons heen... hierdoor gingen onze gesprekken alleen maar over negatieve dingen. Dit had zo zijn weerslag op ons. Nu is het dus uit, maar hebben we wel besloten om als goede vrieden verder te gaan. Daar voel ik me wel goed bij, alleen is het zo moeilijk om hem uit mijn hoofd te krijgen en gewoon weer mijn studie op te pakken! Wil hem nog steeds erg graag terug, maar niet nu meteen.. zou alleen zo graag de zekerheid hebben dat het goed komt..
Nu gaan we vanavond uit eten, hij is een weekje naar new york geweest! Ben alleen bang dat ik alles weer verkeerd ga zien waardoor ik te veel hoop krijg.. wat moet ik hier nu mee?
Daarnaast wil ik nog even zeggen dat jullie echt super sterke meiden zijn!! Vind het echt knap hoe jullie er mee omgaan en voor je zelf kiest! Sterkte nog, en het komt wel weer goed met jullie!
Xx
Ik sluit me aan bij Levin (Goeimorgen trouwens, Levin! ): verwacht niet te veel en blijf lekker jezelf. De eerste 5 minuten zulen even wennen zijn en daarna realiseer je je weer: "Oh ja, ik ken deze persoon al een hele tijd, dus ik hoef helemaal niet zenuwachtig te zijn". Probeer er een leuke avond van te maken en toch eerlijk te zijn naar je gevoelens. Geen drama's iig!! Daar zijn jullie allebei niet bij gebaat, geloof me!
Maar ik snap heel goed dat je het even moeilijk vindt, nu de eerste keer sinds jullie breuk.
laat het maar even over je heen komen, meis. En dus: zonder verwachtingen en ga er dus maar vanuit dat je daarna weer alleen naar huis gaat, dan zit je goed. Veel plezier vanavond!
Only dead fish go with the flow
