Werk & Studie
alle pijlers
Ik weet het even niet meer...
vrijdag 13 november 2009 om 21:51
Inmiddels een half jaar onderweg bij mijn nieuwe werkgever en ik zit er even doorheen.... Ik loop behoorlijk tegen mezelf aan en begin er nu een patroon in te zien dat zich om de zoveel jaar lijkt te herhalen. Ik vind mijn baan te zwaar, maar tegelijkertijd vind ik dat ik niet zomaar op mag/kan geven.
Op de een of andere manier lijk ik niet bepaald geluk te hebben in de banen die ik tegen kom. Na een tijdje krijg ik steeds het gevoel dat er teveel van me verwacht wordt wat ik allemaal niet waar kan maken. Er ontstaat een enorme bewijsdrang dat ik het wel degelijk kan, maar daardoor raak ik wel enorm gespannen en uiteindelijk lukt het me niet, of niet op tijd, want dan heeft de werkgever het vertrouwen al in me opgezegd. En vervolgens blijf ik zitten met een enorm gevoel van falen en een deuk in mijn gevoel voor eigenwaarde.
Nu loop ik hier dus wéér tegenaan. Ik heb een leidinggevende functie op me genomen (bij het gesprek is mij gevraagd of ik dat wilde doen). Ik kwam in een zeer turbulente organisatie terecht, waar behoorlijk wat op poten gezet moest worden. Erg heftig allemaal. Nu zijn we een half jaar verder en de leidinggevende vindt dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Het is nog niet zoals zij het voor ogen hadden. Ik heb aangegeven dat daar ook (meer) tijd voor nodig is en dat ik niet in een paar maanden in een organisatie als deze alles voor elkaar kan hebben.
Nu heb ik het idee dat zij een bepaald gehaaid en dominant type voor ogen hebben als leidinggevende en dat ben ik niet (hadden ze ook kunnen zien in het eerste gesprek).
Ook in mijn eerdere baan in het onderwijs voldeed ik na een jaar niet aan de verwachtingen. Pas de laatste drie maanden vond ik een beetje mijn draai en ging het stukken beter... maar toen was het al te laat, de beslissing was al genomen. Het was mijn eerste baan voor de klas en voor mij was ook dat een turbulente baan. Ik werd echt in het diepe gegooid.
Goed, puntje bij paaltje: Ik loop in mijn 'carriere' steeds opnieuw tegen dit frustrerende hoofdstuk aan en ik weet niet meer waar het nou aan ligt. Het is sowieso een combinatie van mijzelf en de werkgever, maar heb ik nou gewoon pech met de werkgevers die ik tref, Leg ik de lat te hoog voor mezelf, wil ik persee iets dat helemaal niet in mijn karakter ligt? Ik weet het niet meer. Ik weet ook niet meer wat ik nou wil.
Ik heb eerder een coachingstraject gevolgd over wat ik nou wil qua werk en kom dan op dingen als: schrijver, kunstenaar, coach, ontwerper... Maar daar zie ik niet zo snel brood in en vacatures in de culturele sector zijn moeilijk te vinden (als je uberhaupt al geselecteerd wordt tot een van de gelukkigen die op gesprek mag komen... het aanbod is te groot, dus zij hebben het voor het uitkiezen).
Een terugkerend gevoel is in ieder geval dat ik me bij veel werkgevers vaak uiteindelijk waardeloos en afgedankt voel. Ik werk me vaak helemaal te pletter, maar het is nooit goed genoeg. Wat doe ik toch fout? Ik mis de waardering voor wat wel goed gaat en ik voel me vaak karakterologisch mislukt als het steeds maar weer stukloopt op mijn functioneren.
Ik zit er dus echt even helemaal doorheen en weet niet meer wat ik dan wel zou kunnen of willen... Ik heb een aardige opleiding, ik ben creatief, bezit genoeg aan capaciteiten en intelligentie om de functie aan te kunnen, maar qua gedrag gaat het steeds mis lijkt het wel.
Kan iemand me de juiste (en/of kritische vragen) stellen om erachter te komen wat er aan de hand is?
Valesca
Op de een of andere manier lijk ik niet bepaald geluk te hebben in de banen die ik tegen kom. Na een tijdje krijg ik steeds het gevoel dat er teveel van me verwacht wordt wat ik allemaal niet waar kan maken. Er ontstaat een enorme bewijsdrang dat ik het wel degelijk kan, maar daardoor raak ik wel enorm gespannen en uiteindelijk lukt het me niet, of niet op tijd, want dan heeft de werkgever het vertrouwen al in me opgezegd. En vervolgens blijf ik zitten met een enorm gevoel van falen en een deuk in mijn gevoel voor eigenwaarde.
Nu loop ik hier dus wéér tegenaan. Ik heb een leidinggevende functie op me genomen (bij het gesprek is mij gevraagd of ik dat wilde doen). Ik kwam in een zeer turbulente organisatie terecht, waar behoorlijk wat op poten gezet moest worden. Erg heftig allemaal. Nu zijn we een half jaar verder en de leidinggevende vindt dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Het is nog niet zoals zij het voor ogen hadden. Ik heb aangegeven dat daar ook (meer) tijd voor nodig is en dat ik niet in een paar maanden in een organisatie als deze alles voor elkaar kan hebben.
Nu heb ik het idee dat zij een bepaald gehaaid en dominant type voor ogen hebben als leidinggevende en dat ben ik niet (hadden ze ook kunnen zien in het eerste gesprek).
Ook in mijn eerdere baan in het onderwijs voldeed ik na een jaar niet aan de verwachtingen. Pas de laatste drie maanden vond ik een beetje mijn draai en ging het stukken beter... maar toen was het al te laat, de beslissing was al genomen. Het was mijn eerste baan voor de klas en voor mij was ook dat een turbulente baan. Ik werd echt in het diepe gegooid.
Goed, puntje bij paaltje: Ik loop in mijn 'carriere' steeds opnieuw tegen dit frustrerende hoofdstuk aan en ik weet niet meer waar het nou aan ligt. Het is sowieso een combinatie van mijzelf en de werkgever, maar heb ik nou gewoon pech met de werkgevers die ik tref, Leg ik de lat te hoog voor mezelf, wil ik persee iets dat helemaal niet in mijn karakter ligt? Ik weet het niet meer. Ik weet ook niet meer wat ik nou wil.
Ik heb eerder een coachingstraject gevolgd over wat ik nou wil qua werk en kom dan op dingen als: schrijver, kunstenaar, coach, ontwerper... Maar daar zie ik niet zo snel brood in en vacatures in de culturele sector zijn moeilijk te vinden (als je uberhaupt al geselecteerd wordt tot een van de gelukkigen die op gesprek mag komen... het aanbod is te groot, dus zij hebben het voor het uitkiezen).
Een terugkerend gevoel is in ieder geval dat ik me bij veel werkgevers vaak uiteindelijk waardeloos en afgedankt voel. Ik werk me vaak helemaal te pletter, maar het is nooit goed genoeg. Wat doe ik toch fout? Ik mis de waardering voor wat wel goed gaat en ik voel me vaak karakterologisch mislukt als het steeds maar weer stukloopt op mijn functioneren.
Ik zit er dus echt even helemaal doorheen en weet niet meer wat ik dan wel zou kunnen of willen... Ik heb een aardige opleiding, ik ben creatief, bezit genoeg aan capaciteiten en intelligentie om de functie aan te kunnen, maar qua gedrag gaat het steeds mis lijkt het wel.
Kan iemand me de juiste (en/of kritische vragen) stellen om erachter te komen wat er aan de hand is?
Valesca
vrijdag 13 november 2009 om 22:00
Aangenomen dat je voorlopig nog een poging wilt wagen in deze functie:
* Welke doelen streef je na in je functie of worden opgelegd door jouw leidinggevende?
* Wat zorgt ervoor dat je die doelen niet of niet snel genoeg bereikt?
* Wat heb je nodig om die doelen wel of sneller te bereiken?
* Wat kan jouw leidinggevende doen om je daarbij te helpen?
* Welke doelen streef je na in je functie of worden opgelegd door jouw leidinggevende?
* Wat zorgt ervoor dat je die doelen niet of niet snel genoeg bereikt?
* Wat heb je nodig om die doelen wel of sneller te bereiken?
* Wat kan jouw leidinggevende doen om je daarbij te helpen?
vrijdag 13 november 2009 om 22:14
Je noemt een aantal creatieve en adviserende rollen die uit het coachingstraject zijn gekomen. Geen van deze rollen is een leidinggevende rol. Vind je het uberhaupt wel leuk om leidinggevende te zijn, veel verantwoordelijkheid te dragen en in een stressvolle omgeving te werken? Dat past namelijk niet bij iedereen en het is geen schande als het niet bij jou past.
vrijdag 13 november 2009 om 22:16
Nee, me te pletter werken was ook niet mijn bedoeling, maar het gebeurt... of ik wil of niet. De werkdruk is erg hoog.
Wat de leidinggevende van mij verwacht is dat ik mijn team (8 man) met de neuzen dezelfde kant op krijg en een strakke organisatie run (ik sta als locatiehoofd op een kinderopvang).
De locatie dient er strak georganiseerd bij te staan, d.w.z. netjes, geordend, met duidelijke structuur voor zowel kinderen als leiding.
Die doelen bereik ik tot nu toe te weinig, omdat ik een enorm takenpakket heb. Ik werk structureel over. Daardoor stel ik prioriteiten waardoor andere zaken blijven liggen.
Daarnaast zal ik beter moeten leren delegeren en aansturen, dat doe ik nu nog te weinig, dus daar valt wel winst te behalen.
Maar ondanks dat ik wellicht nog wel de tijd heb, heb ik vaak de energie niet. Ik heb nauwelijks tijd om bij te tanken en even tot mezelf te komen. Communicatie op de werkvloer gaat moeilijk, omdat het personeel verspreid staat en we het de hele dag door erg druk hebben.
Verder is er ook nog een ander probleem:
- In de afgelopen 2 jaar heb ik al 3 voorgangers gehad, die allen zijn afgeknapt op de baan. Er heerste dus veel scepsis of ik dan wel zou blijven.
- In het team zitten hele verschillende mensen die erg eigenzinnig zijn en waarbij ik het gevoel krijg dat ik niet altijd even serieus genomen wordt als leidinggevende en/of het vertrouwen heb. Dat ligt ook deels aan mij.
De oplossingen die ik zelf zie zijn o.a.
- een aantal uur minderen, zodat ik me energieker voel. Daardoor zal ik ook gelijk meer plezier hebben in mijn werk.
- Beter en meer gaan delegeren
- werken aan een betere communicatie (weet alleen nog niet goed hoe)
Wat mijn werkgever kan doen is mij o.a. coachen misschien in adviseren in het leiding geven op deze locatie. Verder zou ik graag wat tijd van ze willen en vertrouwen in me. Ik voel me opgejaagd.
Wat de leidinggevende van mij verwacht is dat ik mijn team (8 man) met de neuzen dezelfde kant op krijg en een strakke organisatie run (ik sta als locatiehoofd op een kinderopvang).
De locatie dient er strak georganiseerd bij te staan, d.w.z. netjes, geordend, met duidelijke structuur voor zowel kinderen als leiding.
Die doelen bereik ik tot nu toe te weinig, omdat ik een enorm takenpakket heb. Ik werk structureel over. Daardoor stel ik prioriteiten waardoor andere zaken blijven liggen.
Daarnaast zal ik beter moeten leren delegeren en aansturen, dat doe ik nu nog te weinig, dus daar valt wel winst te behalen.
Maar ondanks dat ik wellicht nog wel de tijd heb, heb ik vaak de energie niet. Ik heb nauwelijks tijd om bij te tanken en even tot mezelf te komen. Communicatie op de werkvloer gaat moeilijk, omdat het personeel verspreid staat en we het de hele dag door erg druk hebben.
Verder is er ook nog een ander probleem:
- In de afgelopen 2 jaar heb ik al 3 voorgangers gehad, die allen zijn afgeknapt op de baan. Er heerste dus veel scepsis of ik dan wel zou blijven.
- In het team zitten hele verschillende mensen die erg eigenzinnig zijn en waarbij ik het gevoel krijg dat ik niet altijd even serieus genomen wordt als leidinggevende en/of het vertrouwen heb. Dat ligt ook deels aan mij.
De oplossingen die ik zelf zie zijn o.a.
- een aantal uur minderen, zodat ik me energieker voel. Daardoor zal ik ook gelijk meer plezier hebben in mijn werk.
- Beter en meer gaan delegeren
- werken aan een betere communicatie (weet alleen nog niet goed hoe)
Wat mijn werkgever kan doen is mij o.a. coachen misschien in adviseren in het leiding geven op deze locatie. Verder zou ik graag wat tijd van ze willen en vertrouwen in me. Ik voel me opgejaagd.
vrijdag 13 november 2009 om 22:19
quote:nummerzoveel schreef op 13 november 2009 @ 22:14:
Je noemt een aantal creatieve en adviserende rollen die uit het coachingstraject zijn gekomen. Geen van deze rollen is een leidinggevende rol. Vind je het uberhaupt wel leuk om leidinggevende te zijn, veel verantwoordelijkheid te dragen en in een stressvolle omgeving te werken? Dat past namelijk niet bij iedereen en het is geen schande als het niet bij jou past.
Goeie vraag, want dit vraag ik mezelf dus ook af.
Ik denk wel, en heb ook gemerkt, dat ik wel over leidinggevende kwaliteiten beschik, alleen ben ik niet iemand die mensen makkelijk aanspreekt op gedrag en funcyioneren... iets dat toch wel zeer essentieel is.
Misschien is het dus ook niks voor mij, maar het voelt als een mislukking om dat toe te geven voor mezelf.
Je noemt een aantal creatieve en adviserende rollen die uit het coachingstraject zijn gekomen. Geen van deze rollen is een leidinggevende rol. Vind je het uberhaupt wel leuk om leidinggevende te zijn, veel verantwoordelijkheid te dragen en in een stressvolle omgeving te werken? Dat past namelijk niet bij iedereen en het is geen schande als het niet bij jou past.
Goeie vraag, want dit vraag ik mezelf dus ook af.
Ik denk wel, en heb ook gemerkt, dat ik wel over leidinggevende kwaliteiten beschik, alleen ben ik niet iemand die mensen makkelijk aanspreekt op gedrag en funcyioneren... iets dat toch wel zeer essentieel is.
Misschien is het dus ook niks voor mij, maar het voelt als een mislukking om dat toe te geven voor mezelf.
vrijdag 13 november 2009 om 22:20
Wat vervelend om hier steeds tegenaan te lopen. Maar goed van je dat je naar je eigen rol gaat kijken.
Wat mij te binnen schoot: is het een idee om een persoonlijke coach te nemen? Iemand met wie je kan praten over de zaken waar je tegenaan loopt, en die je kan begeleiden.
Ik denk nl. wel dat je het kan, maar dat sommige dingen wat 'bijgeschaafd' moeten worden.
Kan je trouwens makkelijk werk delegeren?
Wat je schrijft over een dominant type: Dit was ook mijn idee toen ik leiding ging geven. En ik ben ook het tegenovergestelde van een dominant type en ik verwachte dat je wel zo moest zijn om leiding te geven. Nu is het met bepaalde zaken wel handig om een dominant type te zijn, mensen zullen net iets eerder van je aannemen.
Maar aan de andere kant, als jij rustig bent (ben je dat?, = aanname) zullen veel mensen juist die eigenschap op prijs stellen.
Kan je hier met je baas over praten? Ik denk nl. dat als je vertelt dat je je werk heel leuk vindt, maar wel tegen bepaalde zaken aanloopt, en graag zijn/haar visie wil, deze best bereidt is om met je mee te denken.
Ik begrijp dat je het gehad hebt, maar geef niet te snel op, weggaan kan altijd nog.
Wat mij te binnen schoot: is het een idee om een persoonlijke coach te nemen? Iemand met wie je kan praten over de zaken waar je tegenaan loopt, en die je kan begeleiden.
Ik denk nl. wel dat je het kan, maar dat sommige dingen wat 'bijgeschaafd' moeten worden.
Kan je trouwens makkelijk werk delegeren?
Wat je schrijft over een dominant type: Dit was ook mijn idee toen ik leiding ging geven. En ik ben ook het tegenovergestelde van een dominant type en ik verwachte dat je wel zo moest zijn om leiding te geven. Nu is het met bepaalde zaken wel handig om een dominant type te zijn, mensen zullen net iets eerder van je aannemen.
Maar aan de andere kant, als jij rustig bent (ben je dat?, = aanname) zullen veel mensen juist die eigenschap op prijs stellen.
Kan je hier met je baas over praten? Ik denk nl. dat als je vertelt dat je je werk heel leuk vindt, maar wel tegen bepaalde zaken aanloopt, en graag zijn/haar visie wil, deze best bereidt is om met je mee te denken.
Ik begrijp dat je het gehad hebt, maar geef niet te snel op, weggaan kan altijd nog.
vrijdag 13 november 2009 om 22:23
OK. Als ik het goed begrijp heb jij nu een voor jou nieuwe functie, waarin je direct al op achterstand bent begonnen (want het team had al een bepaald verwachtingspatroon voordat je begon door het verleden). Met die druk is het in een nieuwe functie haast onmogelijk om snel je draai te vinden, tenzij je al ruime ervaring hebt opgedaan en het voor jou een koud kunstje zou zijn.
Je oplossingen:
- Minder werken is denk ik geen oplossing. Je redt het nu al niet in de uren die er voor staan, hoe zie je dat voor je als je minder uren gaat werken?
- Beter communiceren is altijd goed, ook als de dingen wel goed gaan. Wellicht kun je samen met je team bespreken hoe de communicatie verbeterd kan worden? Vaak hebben collega's daar goede ideeen over die ook praktisch uitvoerbaar zouden kunnen zijn. Puntje op de agenda van de volgende team meeting dus.
- Leren delegeren is best lastig. Waarom lukt het je nu niet? Je kunt dat pas verbeteren als je zelf begrijpt waarom het je nu nog niet zo goed lukt.
Wat ik mis in jouw rijtje met oplossingen, is het aanbrengen van structuur. Uit je verhaal blijkt heel duidelijk dat er te weinig structuur is, maar je noemt hem niet bij je oplossingen. Wat zou je kunnen doen om die structuur beter op te zetten?
Je oplossingen:
- Minder werken is denk ik geen oplossing. Je redt het nu al niet in de uren die er voor staan, hoe zie je dat voor je als je minder uren gaat werken?
- Beter communiceren is altijd goed, ook als de dingen wel goed gaan. Wellicht kun je samen met je team bespreken hoe de communicatie verbeterd kan worden? Vaak hebben collega's daar goede ideeen over die ook praktisch uitvoerbaar zouden kunnen zijn. Puntje op de agenda van de volgende team meeting dus.
- Leren delegeren is best lastig. Waarom lukt het je nu niet? Je kunt dat pas verbeteren als je zelf begrijpt waarom het je nu nog niet zo goed lukt.
Wat ik mis in jouw rijtje met oplossingen, is het aanbrengen van structuur. Uit je verhaal blijkt heel duidelijk dat er te weinig structuur is, maar je noemt hem niet bij je oplossingen. Wat zou je kunnen doen om die structuur beter op te zetten?
vrijdag 13 november 2009 om 22:27
quote:Valesca C schreef op 13 november 2009 @ 22:19:
[...]
Goeie vraag, want dit vraag ik mezelf dus ook af.
Ik denk wel, en heb ook gemerkt, dat ik wel over leidinggevende kwaliteiten beschik, alleen ben ik niet iemand die mensen makkelijk aanspreekt op gedrag en funcyioneren... iets dat toch wel zeer essentieel is.
Misschien is het dus ook niks voor mij, maar het voelt als een mislukking om dat toe te geven voor mezelf.
Mensen aanspreken op hun gedrag is in het begin vreselijk moeilijk. Ik had er ook erg veel moeite mee, maar toch, op een gegeven moment was ik wel over die drempel heen. En daarna ging het een stuk beter.
En eigenzinnige types kunnen erg moeilijk zijn. Wat ik goed vindt werken is regelmatig werkoverleg houden, maar dat doe je misschien ook al. Klinkt heel logisch, maar zie om me heen dat mensen het nut van zo'n overleg soms onderschatten.
Met 'moeilijke' collega's kan je het beste nog samen mee praten. En benoem dan ook de positieve dingen.
[...]
Goeie vraag, want dit vraag ik mezelf dus ook af.
Ik denk wel, en heb ook gemerkt, dat ik wel over leidinggevende kwaliteiten beschik, alleen ben ik niet iemand die mensen makkelijk aanspreekt op gedrag en funcyioneren... iets dat toch wel zeer essentieel is.
Misschien is het dus ook niks voor mij, maar het voelt als een mislukking om dat toe te geven voor mezelf.
Mensen aanspreken op hun gedrag is in het begin vreselijk moeilijk. Ik had er ook erg veel moeite mee, maar toch, op een gegeven moment was ik wel over die drempel heen. En daarna ging het een stuk beter.
En eigenzinnige types kunnen erg moeilijk zijn. Wat ik goed vindt werken is regelmatig werkoverleg houden, maar dat doe je misschien ook al. Klinkt heel logisch, maar zie om me heen dat mensen het nut van zo'n overleg soms onderschatten.
Met 'moeilijke' collega's kan je het beste nog samen mee praten. En benoem dan ook de positieve dingen.
vrijdag 13 november 2009 om 22:28
quote:Valesca C schreef op 13 november 2009 @ 22:19:
[...]
Goeie vraag, want dit vraag ik mezelf dus ook af.
Ik denk wel, en heb ook gemerkt, dat ik wel over leidinggevende kwaliteiten beschik,
Waarin heb je dat dan precies gemerkt?
alleen ben ik niet iemand die mensen makkelijk aanspreekt op gedrag en funcyioneren... iets dat toch wel zeer essentieel is.
Dat is inderdaad essentieel. Maar waarom vind je dat zo moeilijk dan? Wat houdt je daarin tegen?
Misschien is het dus ook niks voor mij, maar het voelt als een mislukking om dat toe te geven voor mezelf.
Ik vind niet dat deze conclusie automatisch volgt uit wat je hier schrijft. Het kan zo zijn, maar het hoeft niet. Aan de andere kant zul je wel iets met dat gevoel van een mislukking moeten doen. Niemand heeft alleen maar sterke kanten. Soms past iets gewoon goed bij je en soms niet. Het is onzin om dat als een mislukking te zien. Iemand met 2 linker handen is nu eenmaal niet technisch, maar misschien wel een geweldige analyticus.
[...]
Goeie vraag, want dit vraag ik mezelf dus ook af.
Ik denk wel, en heb ook gemerkt, dat ik wel over leidinggevende kwaliteiten beschik,
Waarin heb je dat dan precies gemerkt?
alleen ben ik niet iemand die mensen makkelijk aanspreekt op gedrag en funcyioneren... iets dat toch wel zeer essentieel is.
Dat is inderdaad essentieel. Maar waarom vind je dat zo moeilijk dan? Wat houdt je daarin tegen?
Misschien is het dus ook niks voor mij, maar het voelt als een mislukking om dat toe te geven voor mezelf.
Ik vind niet dat deze conclusie automatisch volgt uit wat je hier schrijft. Het kan zo zijn, maar het hoeft niet. Aan de andere kant zul je wel iets met dat gevoel van een mislukking moeten doen. Niemand heeft alleen maar sterke kanten. Soms past iets gewoon goed bij je en soms niet. Het is onzin om dat als een mislukking te zien. Iemand met 2 linker handen is nu eenmaal niet technisch, maar misschien wel een geweldige analyticus.
vrijdag 13 november 2009 om 22:32
quote:happygirl2 schreef op 13 november 2009 @ 22:20:
Wat vervelend om hier steeds tegenaan te lopen. Maar goed van je dat je naar je eigen rol gaat kijken.
Wat mij te binnen schoot: is het een idee om een persoonlijke coach te nemen? Iemand met wie je kan praten over de zaken waar je tegenaan loopt, en die je kan begeleiden.
Ik denk nl. wel dat je het kan, maar dat sommige dingen wat 'bijgeschaafd' moeten worden.
Kan je trouwens makkelijk werk delegeren?
Wat je schrijft over een dominant type: Dit was ook mijn idee toen ik leiding ging geven. En ik ben ook het tegenovergestelde van een dominant type en ik verwachte dat je wel zo moest zijn om leiding te geven. Nu is het met bepaalde zaken wel handig om een dominant type te zijn, mensen zullen net iets eerder van je aannemen.
Maar aan de andere kant, als jij rustig bent (ben je dat?, = aanname) zullen veel mensen juist die eigenschap op prijs stellen.
Kan je hier met je baas over praten? Ik denk nl. dat als je vertelt dat je je werk heel leuk vindt, maar wel tegen bepaalde zaken aanloopt, en graag zijn/haar visie wil, deze best bereidt is om met je mee te denken.
Ik begrijp dat je het gehad hebt, maar geef niet te snel op, weggaan kan altijd nog.
Ja, ik zou graag een coach willen op dit gebied. Ik heb onlangs een gesprek gehad met mijn leidinggevende waarin ik heb aangegeven dat ik meer steun wil hierin. Ik heb alleen sterk het gevoel dat ik me erg moet verdedigen voor mijn visie en waarom ik denk dat het best goed gaat. Mijn leidinggevende blijft volhouden dat ze te weinig resultaat ziet en dat ze me meermalen al bepaalde aanwijzingen heeft gegeven en dat ik die niet oppik.
In die zin is dat gesprek dus niet zo bevredigend verlopen helaas. Maar misschien ben ik ook niet concreet genoeg geweest in het gesprek en ik heb ik geen duidelijke omschrijving gegeven van waar ik tegenaan loop behalve tijd en energie dan...
Ik ben inderdaad een rustig iemand en ook ik denk dat dat een kwaliteit kan zijn als leidinggevende. Ik ben alleen niet iemand die heel erg van doorpakken is vrees ik. Ik heb tijd nodig voor dingen en ik twijfel ook wel regelmatig over hoe ik dingen moet aanpakken. Daardoor lopen zaken vertraging op, die al eerder van start hadden kunnen gaan.
Dit is iets wat ik ken uit eerdere banen... Ik liet zaken te lang wachten en uiteindelijk was het te laat. Op het moment dat je denkt: 'eigenlijk zou ik dit nu moeten doen' of 'dat kan volgende week ook wel', is het eigenlijk al te laat is mijn ervaring.
Wat plezier in mijn werk betreft: daar werden ook vragen over gesteld door mijn baas. Ze heeft de indruk dat ik er geen plezier in heb. Dat is niet een geheel onterechte indruk. Het plezier is me een beetje vergaan door de werkdruk, maar ook door de aanhoudende kritiek en het gebrek aan waardering vanaf dag 1.
Dus ik twijfel ook wel of ik de functie uberhaupt wel zo leuk vind...
Wat vervelend om hier steeds tegenaan te lopen. Maar goed van je dat je naar je eigen rol gaat kijken.
Wat mij te binnen schoot: is het een idee om een persoonlijke coach te nemen? Iemand met wie je kan praten over de zaken waar je tegenaan loopt, en die je kan begeleiden.
Ik denk nl. wel dat je het kan, maar dat sommige dingen wat 'bijgeschaafd' moeten worden.
Kan je trouwens makkelijk werk delegeren?
Wat je schrijft over een dominant type: Dit was ook mijn idee toen ik leiding ging geven. En ik ben ook het tegenovergestelde van een dominant type en ik verwachte dat je wel zo moest zijn om leiding te geven. Nu is het met bepaalde zaken wel handig om een dominant type te zijn, mensen zullen net iets eerder van je aannemen.
Maar aan de andere kant, als jij rustig bent (ben je dat?, = aanname) zullen veel mensen juist die eigenschap op prijs stellen.
Kan je hier met je baas over praten? Ik denk nl. dat als je vertelt dat je je werk heel leuk vindt, maar wel tegen bepaalde zaken aanloopt, en graag zijn/haar visie wil, deze best bereidt is om met je mee te denken.
Ik begrijp dat je het gehad hebt, maar geef niet te snel op, weggaan kan altijd nog.
Ja, ik zou graag een coach willen op dit gebied. Ik heb onlangs een gesprek gehad met mijn leidinggevende waarin ik heb aangegeven dat ik meer steun wil hierin. Ik heb alleen sterk het gevoel dat ik me erg moet verdedigen voor mijn visie en waarom ik denk dat het best goed gaat. Mijn leidinggevende blijft volhouden dat ze te weinig resultaat ziet en dat ze me meermalen al bepaalde aanwijzingen heeft gegeven en dat ik die niet oppik.
In die zin is dat gesprek dus niet zo bevredigend verlopen helaas. Maar misschien ben ik ook niet concreet genoeg geweest in het gesprek en ik heb ik geen duidelijke omschrijving gegeven van waar ik tegenaan loop behalve tijd en energie dan...
Ik ben inderdaad een rustig iemand en ook ik denk dat dat een kwaliteit kan zijn als leidinggevende. Ik ben alleen niet iemand die heel erg van doorpakken is vrees ik. Ik heb tijd nodig voor dingen en ik twijfel ook wel regelmatig over hoe ik dingen moet aanpakken. Daardoor lopen zaken vertraging op, die al eerder van start hadden kunnen gaan.
Dit is iets wat ik ken uit eerdere banen... Ik liet zaken te lang wachten en uiteindelijk was het te laat. Op het moment dat je denkt: 'eigenlijk zou ik dit nu moeten doen' of 'dat kan volgende week ook wel', is het eigenlijk al te laat is mijn ervaring.
Wat plezier in mijn werk betreft: daar werden ook vragen over gesteld door mijn baas. Ze heeft de indruk dat ik er geen plezier in heb. Dat is niet een geheel onterechte indruk. Het plezier is me een beetje vergaan door de werkdruk, maar ook door de aanhoudende kritiek en het gebrek aan waardering vanaf dag 1.
Dus ik twijfel ook wel of ik de functie uberhaupt wel zo leuk vind...
vrijdag 13 november 2009 om 22:36
quote:Valesca C schreef op 13 november 2009 @ 22:16:
Nee, me te pletter werken was ook niet mijn bedoeling, maar het gebeurt... of ik wil of niet. De werkdruk is erg hoog.
Maar waardoor komt dat dan precies? Ligt het aan de organisatie, aan de taken, aan onderbezetting of aan het feit dat jij er geen grip op krijgt en te weinig delegeert?
Wat mijn werkgever kan doen is mij o.a. coachen misschien in adviseren in het leiding geven op deze locatie.
Je leidinggevende heeft jou die baan waarschijnlijk gegeven in de overtuiging dat jij die baan zelfstandig uit kunt voeren. Het is fijn als zij jou helpen om dat alsnog te leren, maar ondertussen moet de tent natuurlijk wel gewoon draaien. En coachen en adviseren is allemaal wel leuk, maar het kost ook tijd (en/of geld) en dat is er niet altijd. Het is dus goed dat je dit niet van je werkgever af laat hangen maar hier ook zelf mee aan de slag gaat (zoals bijvoorbeeld nu door dit topic te openen).
Verder zou ik graag wat tijd van ze willen en vertrouwen in me.
Vertrouwen bouw je op. En dat is niet alleen door alleen maar alles goed te doen. Iedereen maakt wel eens een fout en dat is helemaal niet erg. Als je maar in ziet waar het mis gaat en daar van leert en het de volgende keer anders aanpakt.
Ik voel me opgejaagd.
Dat is logisch, je hebt het niet onder controle en dan wordt de baas (even heel zwart / wit) de boeman die verantwoording vraagt en dat geeft weer extra stress. De vraag is in hoeverre je ook daadwerkelijk opgejaagd wordt en in hoeverre dat jouw eigen gevoel is.
Nee, me te pletter werken was ook niet mijn bedoeling, maar het gebeurt... of ik wil of niet. De werkdruk is erg hoog.
Maar waardoor komt dat dan precies? Ligt het aan de organisatie, aan de taken, aan onderbezetting of aan het feit dat jij er geen grip op krijgt en te weinig delegeert?
Wat mijn werkgever kan doen is mij o.a. coachen misschien in adviseren in het leiding geven op deze locatie.
Je leidinggevende heeft jou die baan waarschijnlijk gegeven in de overtuiging dat jij die baan zelfstandig uit kunt voeren. Het is fijn als zij jou helpen om dat alsnog te leren, maar ondertussen moet de tent natuurlijk wel gewoon draaien. En coachen en adviseren is allemaal wel leuk, maar het kost ook tijd (en/of geld) en dat is er niet altijd. Het is dus goed dat je dit niet van je werkgever af laat hangen maar hier ook zelf mee aan de slag gaat (zoals bijvoorbeeld nu door dit topic te openen).
Verder zou ik graag wat tijd van ze willen en vertrouwen in me.
Vertrouwen bouw je op. En dat is niet alleen door alleen maar alles goed te doen. Iedereen maakt wel eens een fout en dat is helemaal niet erg. Als je maar in ziet waar het mis gaat en daar van leert en het de volgende keer anders aanpakt.
Ik voel me opgejaagd.
Dat is logisch, je hebt het niet onder controle en dan wordt de baas (even heel zwart / wit) de boeman die verantwoording vraagt en dat geeft weer extra stress. De vraag is in hoeverre je ook daadwerkelijk opgejaagd wordt en in hoeverre dat jouw eigen gevoel is.
vrijdag 13 november 2009 om 22:46
Wat fijn, al jullie reacties! Dat doet me echt goed en ik heb er nu al een heleboel aan. Dank jullie wel.
Weer even reageren...
@Nummerzoveel: Ja, structuur, dat is het eerste waar ik mee begonnen ben op mijn locatie. Meer structuur voor de kinderen, meer structuur voor ons, door een andere dagindeling en door een werkrooster te maken heb ik die structuur deels aangebracht. Alleen nu is niet iedereen even stipt wat betreft het dagrooster volgen. Het is eerlijk gezegd ook wel een beetje een kinderachtige maatregel om iedereen in te roosteren op activiteiten tot en met de wc schoonmaken aan toe, maar het moet. Hierin vind ik het al lastig om hen aan te spreken op de zaken die ze laten liggen.
Regelmatig werkoverleg is zeker ook belangrijk en dat schiet er de laatste tijd vaak bij in door ziekte of andere dingen die tussendoor komen. Dan is de tijd die ervoor is ook echt te weinig om alles in te bespreken wat ik zou willen. Alles moet snel snel snel.
Wat ik me nu wel bedenk is dat ik inderdaad meer aan mijn team zou kunnen vragen wat zij vinden en hoe zij zelf oplossingen zien. Tot nu toe ben ik nogal bezig geweest met vertellen hoe ik denk dat het zou moeten...
Minder werken is in mijn functie wel een oplossing in die zin dat ik vaste uren op de groep sta en vergaderingen heb en daarnaast nog een aantal functie-gerelateerde uren tot mijn beschikking heb die ik zelf kan indelen. Dáár gaat het mis... Die functiegerelateerde uren zijn te krap berekend. Dus als ik minder uren op de groep hoef te staan, kan ik die tijd nuttig besteden aan andere belangrijke dingen.
Maar ook daar heb ik mijn twijfels, want ook als ik met mijn uren wel uitkom, blijf ik het druk en zwaar vinden. Het zit hem vooral in dat er steeds nieuwe dingen op je bord komen op een moment dat je denkt eindelijk eens iets afgerond te hebben.... dan begint het volgende alweer.
Sorry als dit begint te klinken als één grote klaagzang, zo bedoel ik het niet hoor. Ik ben alleen naarstig op zoek naar een oplossing.
Weer even reageren...
@Nummerzoveel: Ja, structuur, dat is het eerste waar ik mee begonnen ben op mijn locatie. Meer structuur voor de kinderen, meer structuur voor ons, door een andere dagindeling en door een werkrooster te maken heb ik die structuur deels aangebracht. Alleen nu is niet iedereen even stipt wat betreft het dagrooster volgen. Het is eerlijk gezegd ook wel een beetje een kinderachtige maatregel om iedereen in te roosteren op activiteiten tot en met de wc schoonmaken aan toe, maar het moet. Hierin vind ik het al lastig om hen aan te spreken op de zaken die ze laten liggen.
Regelmatig werkoverleg is zeker ook belangrijk en dat schiet er de laatste tijd vaak bij in door ziekte of andere dingen die tussendoor komen. Dan is de tijd die ervoor is ook echt te weinig om alles in te bespreken wat ik zou willen. Alles moet snel snel snel.
Wat ik me nu wel bedenk is dat ik inderdaad meer aan mijn team zou kunnen vragen wat zij vinden en hoe zij zelf oplossingen zien. Tot nu toe ben ik nogal bezig geweest met vertellen hoe ik denk dat het zou moeten...
Minder werken is in mijn functie wel een oplossing in die zin dat ik vaste uren op de groep sta en vergaderingen heb en daarnaast nog een aantal functie-gerelateerde uren tot mijn beschikking heb die ik zelf kan indelen. Dáár gaat het mis... Die functiegerelateerde uren zijn te krap berekend. Dus als ik minder uren op de groep hoef te staan, kan ik die tijd nuttig besteden aan andere belangrijke dingen.
Maar ook daar heb ik mijn twijfels, want ook als ik met mijn uren wel uitkom, blijf ik het druk en zwaar vinden. Het zit hem vooral in dat er steeds nieuwe dingen op je bord komen op een moment dat je denkt eindelijk eens iets afgerond te hebben.... dan begint het volgende alweer.
Sorry als dit begint te klinken als één grote klaagzang, zo bedoel ik het niet hoor. Ik ben alleen naarstig op zoek naar een oplossing.
vrijdag 13 november 2009 om 22:54
TO schreef; Het zit hem vooral in dat er steeds nieuwe dingen op je bord komen op een moment dat je denkt eindelijk eens iets afgerond te hebben.... dan begint het volgende alweer.
Dit is zo herkenbaar, een vd redenen waarom ik ben afgehaakt...
Heb je mijn uitnodiging ontvangen? Ivm herkenbaarheid durf ik het niet allemaal neer te schrijven.
Dit is zo herkenbaar, een vd redenen waarom ik ben afgehaakt...
Heb je mijn uitnodiging ontvangen? Ivm herkenbaarheid durf ik het niet allemaal neer te schrijven.
vrijdag 13 november 2009 om 23:06
@Nummerzoveel
Tsja, waar ligt dat aan die werkdruk... De hoeveelheid taken die je toebedeeld krijgt denk ik, in ieder geval. Je bent verantwoordelijk voor het welzijn van de kinderen, moet op de groep staan, oudergesprekken en intakes doen, functioneringsgesprekken en beoordelingsgesprekken voeren, contact onderhouden met de scholen, vakanties plannen, roosters maken, bestellingen doen, schoonmaken, vergaderen, zorgen voor vervanging bij ziekte (dus werktelefoon ligt naast mijn bed)... tsja, eigenlijk zo'n beetje alles wel wat op de locatie gebeurt. Verder krijg je van alle kanten kritiek, van zowel boven- als onderaf. Dus ik heb een hoop mensen te pleasen, maar dat gaat natuurlijk niet altijd.
Over dat coachen heb je gelijk. Ik kan al ver komen door mijn collega-locatiehoofden om advies te vragen. De locatie draait ook gewoon hoor, alleen niet precies zoals zij dat willen zien.
Ja, vertrouwen bouw je op, dat klopt, maar ik denk dat je ook vooraf wat vertrouwen nodig hebt om van start te gaan. Ik ben van mening dat je niet kan werken vanuit een basis van wantrouwen. Nu is het zo dat de leidinggevende er vanuit gaat dat je er per definitie de kantjes vanaf wilt lopen en dat je sjoemelt met uren en ziekmeldingen. Erg vervelend. Je wordt enorm op je vingers gekeken.
Da is er nog de bedrijfcultuur en de beroepshouding... Veel collega's klagen over een gebrek aan waardering, onduidelijke verantwoordelijkheden en een slecht personeelsbeleid. Dat gooit ook roet in het eten natuurlijk.
Waar ik de fout in ben gegaan is op momenten dat voor mij onduidelijk was waar wiens verantwoordelijkheden begonnen en waar die eindigden. Ik denk soms te vanzelfsprekend en dat kan gewoon niet als leidinggevende. Ik kan nergens zomaar vanuit gaan heb ik al geleerd... ik moet alles verifiëren.
Dat opgejaagde gevoel had ik al heel snel, nadat ik net twee maanden aan het werk was. Toen werd ik aangesproken op dat dingen niet goed liepen, terwijl ik nog in mijn inwerkperiode zat. Ik werd echter wel volledig verantwoordelijk gehouden voor hoe het er op de locatie aan toe ging en dat vond ik niet terecht. Vanaf dat moment is er wel een klein beetje iets geknapt bij mij.
Tsja, waar ligt dat aan die werkdruk... De hoeveelheid taken die je toebedeeld krijgt denk ik, in ieder geval. Je bent verantwoordelijk voor het welzijn van de kinderen, moet op de groep staan, oudergesprekken en intakes doen, functioneringsgesprekken en beoordelingsgesprekken voeren, contact onderhouden met de scholen, vakanties plannen, roosters maken, bestellingen doen, schoonmaken, vergaderen, zorgen voor vervanging bij ziekte (dus werktelefoon ligt naast mijn bed)... tsja, eigenlijk zo'n beetje alles wel wat op de locatie gebeurt. Verder krijg je van alle kanten kritiek, van zowel boven- als onderaf. Dus ik heb een hoop mensen te pleasen, maar dat gaat natuurlijk niet altijd.
Over dat coachen heb je gelijk. Ik kan al ver komen door mijn collega-locatiehoofden om advies te vragen. De locatie draait ook gewoon hoor, alleen niet precies zoals zij dat willen zien.
Ja, vertrouwen bouw je op, dat klopt, maar ik denk dat je ook vooraf wat vertrouwen nodig hebt om van start te gaan. Ik ben van mening dat je niet kan werken vanuit een basis van wantrouwen. Nu is het zo dat de leidinggevende er vanuit gaat dat je er per definitie de kantjes vanaf wilt lopen en dat je sjoemelt met uren en ziekmeldingen. Erg vervelend. Je wordt enorm op je vingers gekeken.
Da is er nog de bedrijfcultuur en de beroepshouding... Veel collega's klagen over een gebrek aan waardering, onduidelijke verantwoordelijkheden en een slecht personeelsbeleid. Dat gooit ook roet in het eten natuurlijk.
Waar ik de fout in ben gegaan is op momenten dat voor mij onduidelijk was waar wiens verantwoordelijkheden begonnen en waar die eindigden. Ik denk soms te vanzelfsprekend en dat kan gewoon niet als leidinggevende. Ik kan nergens zomaar vanuit gaan heb ik al geleerd... ik moet alles verifiëren.
Dat opgejaagde gevoel had ik al heel snel, nadat ik net twee maanden aan het werk was. Toen werd ik aangesproken op dat dingen niet goed liepen, terwijl ik nog in mijn inwerkperiode zat. Ik werd echter wel volledig verantwoordelijk gehouden voor hoe het er op de locatie aan toe ging en dat vond ik niet terecht. Vanaf dat moment is er wel een klein beetje iets geknapt bij mij.
vrijdag 13 november 2009 om 23:06
Je komt hier om je probleem te delen en oplossingen te vinden, dus het is geen klaagzang maar gewoon een openhartig gesprek.
Het door laten gaan van het werkoverleg is denk ik echt heel belangrijk. En niet alleen je eigen agenda af te draaien maar ook om je team de kans te geven om punten in te brengen. Het voorzitten van vergaderingen is best lastig, maar kun je leren. Probeer van te voren in te schatten hoeveel tijd onderwerpen nodig hebben en hou ook echt de klok er naast om die tijd in de gaten te houden. Ruim wat extra tijd in voor de punten die discussies uitlokken en hou het kort waar het om mededelingen gaat. Je hebt het zelf in de hand of het dan lukt of niet.
En tsja, steeds nieuwe klussen, dat is inherent aan een leidinggevende functie. Ik denk niet dat je dat echt kunt veranderen. Wat je echter wel kunt veranderen, is hoe jij er tegenaan kijkt. Een voorbeeldje: ik heb een heel stressvolle baan en ben het ook wel eens zat dat mijn to do list alleen maar groeit. Ik denk dan altijd even terug aan een baan die ik jaren geleden had, waarbij ik helemaal niets te doen had. En dan prijs ik mezelf gelukkig dat ik in elk geval nuttig bezig ben. Een ander trucje is om je to-do-list erbij te pakken en eerst 10 minuutjes te besteden aan snelle korte klusjes. Op die manier kun je wat dingen van je lijstje schrappen en dat geeft niet alleen een heel goed gevoel, maar ook meer lucht en ruimte.
Het door laten gaan van het werkoverleg is denk ik echt heel belangrijk. En niet alleen je eigen agenda af te draaien maar ook om je team de kans te geven om punten in te brengen. Het voorzitten van vergaderingen is best lastig, maar kun je leren. Probeer van te voren in te schatten hoeveel tijd onderwerpen nodig hebben en hou ook echt de klok er naast om die tijd in de gaten te houden. Ruim wat extra tijd in voor de punten die discussies uitlokken en hou het kort waar het om mededelingen gaat. Je hebt het zelf in de hand of het dan lukt of niet.
En tsja, steeds nieuwe klussen, dat is inherent aan een leidinggevende functie. Ik denk niet dat je dat echt kunt veranderen. Wat je echter wel kunt veranderen, is hoe jij er tegenaan kijkt. Een voorbeeldje: ik heb een heel stressvolle baan en ben het ook wel eens zat dat mijn to do list alleen maar groeit. Ik denk dan altijd even terug aan een baan die ik jaren geleden had, waarbij ik helemaal niets te doen had. En dan prijs ik mezelf gelukkig dat ik in elk geval nuttig bezig ben. Een ander trucje is om je to-do-list erbij te pakken en eerst 10 minuutjes te besteden aan snelle korte klusjes. Op die manier kun je wat dingen van je lijstje schrappen en dat geeft niet alleen een heel goed gevoel, maar ook meer lucht en ruimte.
vrijdag 13 november 2009 om 23:07
quote:Valesca C schreef op 13 november 2009 @ 22:46:
Regelmatig werkoverleg is zeker ook belangrijk en dat schiet er de laatste tijd vaak bij in door ziekte of andere dingen die tussendoor komen. Dan is de tijd die ervoor is ook echt te weinig om alles in te bespreken wat ik zou willen. Alles moet snel snel snel.
Wat ik me nu wel bedenk is dat ik inderdaad meer aan mijn team zou kunnen vragen wat zij vinden en hoe zij zelf oplossingen zien. Tot nu toe ben ik nogal bezig geweest met vertellen hoe ik denk dat het zou moeten...
Dat is een hele goede opmerking van jou. Door naar de ideeën en ervaringen van je collega's te vragen laat je hen merken dat je hun mening serieus neemt. Je zal merken dat je jou hierdoor ook serieus gaan nemen, en dat je op deze manier draagvlak creëert voor je ideeën. Het is niet erg om te zeggen: tegen dit probleem lopen we aan, wat zijn jullie ideeën hierover?
En je hoeft uiteraard niet op alle suggesties in te gaan, jij blijft de leidinggevende.
Regelmatig werkoverleg is zeker ook belangrijk en dat schiet er de laatste tijd vaak bij in door ziekte of andere dingen die tussendoor komen. Dan is de tijd die ervoor is ook echt te weinig om alles in te bespreken wat ik zou willen. Alles moet snel snel snel.
Wat ik me nu wel bedenk is dat ik inderdaad meer aan mijn team zou kunnen vragen wat zij vinden en hoe zij zelf oplossingen zien. Tot nu toe ben ik nogal bezig geweest met vertellen hoe ik denk dat het zou moeten...
Dat is een hele goede opmerking van jou. Door naar de ideeën en ervaringen van je collega's te vragen laat je hen merken dat je hun mening serieus neemt. Je zal merken dat je jou hierdoor ook serieus gaan nemen, en dat je op deze manier draagvlak creëert voor je ideeën. Het is niet erg om te zeggen: tegen dit probleem lopen we aan, wat zijn jullie ideeën hierover?
En je hoeft uiteraard niet op alle suggesties in te gaan, jij blijft de leidinggevende.
vrijdag 13 november 2009 om 23:17
@Happygirl, Dat is zeker waar wat je zegt. Ik zou dat zelf vanuit mijn leidinggevenden ook zo ervaren. Ik vraag ze ook wel regelmatig om hun mening hoor, alleen ben ik tijdens het overleg vaak zo gehaast dat ik als een gek door alle punten heen ga en maar zelf gelijk de oplossing aanbiedt...
Stom dat het niet eens in me opgekomen is wat meer bij hen neer te leggen en te vragen om mee te denken.
Stom dat het niet eens in me opgekomen is wat meer bij hen neer te leggen en te vragen om mee te denken.
