Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet!
zondag 1 november 2009 om 08:39
Donderdagavond heeft mijn vriend onze realtie verbroken... Hij is moe, zijn energie is op en kan het dus niet meer opbrengen om voor ons te vechten. De afgelopen weken is het wat rommelig geweest is onze relatie. MIjn vriend was erg in de war, voelde zich vaak rot en kon mij niet de reden geven waarom... Leuke dingen deden we niet meer, we zaten alleen nog maar thuis te huilen en te praten.
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
zaterdag 14 november 2009 om 12:46
Jeetje wat klote!!!! Tja.. de koudwatervrees komt me wel een beetje bekend voor. Wel ontzettend goed van je dat je ook geen contact opneemt. Juist door die contacten val je elke keer terug in je verdriet, en heeft hij neit de tijd om na te denken. En die spullen, die komen vanzelf wel.
Het is geheel logisch dat je misschien enige druk op hem hebt gelegd vanwege je kinderwens. Je weet natuurlijk zelf ook dat het geen jaren meer kan wachten. Voor hem is nu het breekpunt gekomen, daar moet tie eerst uitkomen voordat hij kan beslissen, wat wil ik nou eigenlijk?
Jij geeft zelf al aan dat hij echt heel erg in de knoop zat/zit. Hij zal alles voor zichzelf eerst moeten oplossen en dat kost tijd, misschien wel heel veel tijd...
En ondertussen ben jij super goed bezig om lekker door tegaan met je eigen leven! En die pijn, die is er en blijft nog wel een tijdje.. Daar ontkom je niet aan, er zit niets anders op dan het gewoon te voelen en te verwerken. Hoe moeilijk dat ook is
Je klinkt in ieder geval als een hele sterke vrouw!
Het is geheel logisch dat je misschien enige druk op hem hebt gelegd vanwege je kinderwens. Je weet natuurlijk zelf ook dat het geen jaren meer kan wachten. Voor hem is nu het breekpunt gekomen, daar moet tie eerst uitkomen voordat hij kan beslissen, wat wil ik nou eigenlijk?
Jij geeft zelf al aan dat hij echt heel erg in de knoop zat/zit. Hij zal alles voor zichzelf eerst moeten oplossen en dat kost tijd, misschien wel heel veel tijd...
En ondertussen ben jij super goed bezig om lekker door tegaan met je eigen leven! En die pijn, die is er en blijft nog wel een tijdje.. Daar ontkom je niet aan, er zit niets anders op dan het gewoon te voelen en te verwerken. Hoe moeilijk dat ook is
Je klinkt in ieder geval als een hele sterke vrouw!
zaterdag 14 november 2009 om 12:51
Ow Levin,
Ik ben dus vanmorgen maar weer verder gegaan met mn spa, want ik werd zo afgeleid door het forum en werd op een gegeven moment erg melig, vooral bij die topic over 'goed nieuws overbrengen aan familie'. Ik kad gisteravond ook nog op het topic van Kikker hierover gepost, dat ik dacht dat wij zoveel verwachtingen hebben/ van alles willen....Nou pfffffffffff...... moet je 'voor de lol' eens kijken hoe die TO met haar vriend omgaat... Nou ja, genoeg geroddeld.
Super van je avondje uit trouwens. Ik ga het vanavond denk ik (na de verjaardag) ook eens proberen, maar ik denk niet dat ik het zonder een slokje wijn ga durven... Vooral omdat er risico bestaat dat ik hem tegen kom en hij zou me dus deze week bellen over zijn spullen en dat heeft hij dus niet gedaan. De gedachte dat ik hem dan tegenkom, vind ik wat ongemakkelijk en tegelijkertijd wil ik nu wel eens zoiets hebben van "Wat maakt het eigenlijk uit?!".
Anywayzzzz, het zat er natuurlijk wel in dat je hem ging bellen Maar zo raar was het toch niet? Want je 'moest' ook nog reageren op zijn sms-je. Het is wel duidelijk dat jullie er allebei moeite mee hebben.... Blijf wel bij jezelf, lieve Levin. dat gaat zo te zien harstikke goed. En dat jij nu voor hem een mystery bent: niks ergs aan. Als hij nieuwsgeirig wordt, merk je het vanzelf wel weer.
Ik ben dus vanmorgen maar weer verder gegaan met mn spa, want ik werd zo afgeleid door het forum en werd op een gegeven moment erg melig, vooral bij die topic over 'goed nieuws overbrengen aan familie'. Ik kad gisteravond ook nog op het topic van Kikker hierover gepost, dat ik dacht dat wij zoveel verwachtingen hebben/ van alles willen....Nou pfffffffffff...... moet je 'voor de lol' eens kijken hoe die TO met haar vriend omgaat... Nou ja, genoeg geroddeld.
Super van je avondje uit trouwens. Ik ga het vanavond denk ik (na de verjaardag) ook eens proberen, maar ik denk niet dat ik het zonder een slokje wijn ga durven... Vooral omdat er risico bestaat dat ik hem tegen kom en hij zou me dus deze week bellen over zijn spullen en dat heeft hij dus niet gedaan. De gedachte dat ik hem dan tegenkom, vind ik wat ongemakkelijk en tegelijkertijd wil ik nu wel eens zoiets hebben van "Wat maakt het eigenlijk uit?!".
Anywayzzzz, het zat er natuurlijk wel in dat je hem ging bellen Maar zo raar was het toch niet? Want je 'moest' ook nog reageren op zijn sms-je. Het is wel duidelijk dat jullie er allebei moeite mee hebben.... Blijf wel bij jezelf, lieve Levin. dat gaat zo te zien harstikke goed. En dat jij nu voor hem een mystery bent: niks ergs aan. Als hij nieuwsgeirig wordt, merk je het vanzelf wel weer.
Only dead fish go with the flow
zaterdag 14 november 2009 om 12:54
Dankjewel Dreamglasses,
tja, ik had ook al voor mezelf geconcludeerd dat het het hem allemaal boven het hoofd gegroeid was. Hij ziet zichzelf wel vader zijn, maar alleen niet nu. Tja. En daar word ik dan ook wel weer heel boos van, had hij dat dan niet eerder kunnen bedenken?!
En abrupt is het zeker. Heb af en toe zo'n gevoel dat die hele periode niet bestaan heeft, nu er ineens helemaal geen contact meer is. En eerst had ik nog hoop dat hij zich zou bedenken maar gisteren dacht ik ineens: nee joh, hij is blijkbaar waanzinnig opgelucht dat hij al die moeilijke vragen niet meer hoeft te beantwoorden. Lekker weglopen, probleem opgelost.
Achteraf denk ik wel dat hij al die maanden al bezig is geweest met afstand en afscheid nemen. Het kwam allemaal veel minder van zijn kant, maar door dat dokterverhaal dacht ik weer: hij weet echt niet wat hij wil, er is kans dat het juist heel goed uitpakt.
He bah, nou van me afschrijven werkt wel. Dank voor het luisteren. Hoe zat het bij jou, jij zit ook in de fase van 'spullen moeten nog uitgewisseld' toch? Maar hebben jullie wel normaal contact of loopt dat ook raar?
hugs aan iedereen hier, tis niet eenvoudig he?
tja, ik had ook al voor mezelf geconcludeerd dat het het hem allemaal boven het hoofd gegroeid was. Hij ziet zichzelf wel vader zijn, maar alleen niet nu. Tja. En daar word ik dan ook wel weer heel boos van, had hij dat dan niet eerder kunnen bedenken?!
En abrupt is het zeker. Heb af en toe zo'n gevoel dat die hele periode niet bestaan heeft, nu er ineens helemaal geen contact meer is. En eerst had ik nog hoop dat hij zich zou bedenken maar gisteren dacht ik ineens: nee joh, hij is blijkbaar waanzinnig opgelucht dat hij al die moeilijke vragen niet meer hoeft te beantwoorden. Lekker weglopen, probleem opgelost.
Achteraf denk ik wel dat hij al die maanden al bezig is geweest met afstand en afscheid nemen. Het kwam allemaal veel minder van zijn kant, maar door dat dokterverhaal dacht ik weer: hij weet echt niet wat hij wil, er is kans dat het juist heel goed uitpakt.
He bah, nou van me afschrijven werkt wel. Dank voor het luisteren. Hoe zat het bij jou, jij zit ook in de fase van 'spullen moeten nog uitgewisseld' toch? Maar hebben jullie wel normaal contact of loopt dat ook raar?
hugs aan iedereen hier, tis niet eenvoudig he?
zaterdag 14 november 2009 om 13:13
Dankje Levin,
ik realiseer me inderdaad dat het nog wel een poosje kan duren voor hij uit zijn cirkels komt. Hij torst ook nogal wat verleden met zich mee, veel zorgen en heeft hij een systeem ontwikkeld waarmee hij zijn gevoel afsluit. Dus hij gaat nadenken en nog meer nadenken en ja, dat helpt niet echt in dit soort situaties. Is namelijk niet te beredeneren volgens mij.
Goed, geen hoop meer op hebben dus.... makkelijk gezegd
jij hebt het ook niet eenvoudig nu, toch? Is toch ook pas net uit. En dat smsje van je schoonmoeder, zoiets kreeg ik ook. Tjonge, doet je wel goed, maar tegelijkertijd ook pijnlijk. Ik wil zijn vader nog opzoeken, maar ook daar ben ik nog even niet aan toe geloof ik. Dat is weer een afscheid.
ik realiseer me inderdaad dat het nog wel een poosje kan duren voor hij uit zijn cirkels komt. Hij torst ook nogal wat verleden met zich mee, veel zorgen en heeft hij een systeem ontwikkeld waarmee hij zijn gevoel afsluit. Dus hij gaat nadenken en nog meer nadenken en ja, dat helpt niet echt in dit soort situaties. Is namelijk niet te beredeneren volgens mij.
Goed, geen hoop meer op hebben dus.... makkelijk gezegd
jij hebt het ook niet eenvoudig nu, toch? Is toch ook pas net uit. En dat smsje van je schoonmoeder, zoiets kreeg ik ook. Tjonge, doet je wel goed, maar tegelijkertijd ook pijnlijk. Ik wil zijn vader nog opzoeken, maar ook daar ben ik nog even niet aan toe geloof ik. Dat is weer een afscheid.
anoniem_95816 wijzigde dit bericht op 19-11-2009 23:53
Reden: ivm herkenning
Reden: ivm herkenning
% gewijzigd
zaterdag 14 november 2009 om 15:36
quote:vantzelfdedankjewel schreef op 14 november 2009 @ 13:33:
Een paar lieve reacties helpen echt alweer, dank! Zie nu namelijk dat de zon schijnt dus hup, schouders eronder weer vandaag!
tot later en sterkte allemaal
Goed zo!!! Fijn is dat he om even je verhaal kwijt te kunnen.
Dus lekker blijven doen hoor;)
Een paar lieve reacties helpen echt alweer, dank! Zie nu namelijk dat de zon schijnt dus hup, schouders eronder weer vandaag!
tot later en sterkte allemaal
Goed zo!!! Fijn is dat he om even je verhaal kwijt te kunnen.
Dus lekker blijven doen hoor;)
zaterdag 14 november 2009 om 15:39
En ja, het is pas 2 weken over, maar voelt als een eeuwigheid. Net alsof onze relatie er niet was.. een soort droom, of een heel ander leven lijkt het! Ik merk gelukkig wel heel erg de vooruitgang van mezelf. De eerste week was ik een wrak, nu nog maar af en toe..
En ja z'n vader en stiefmoeder moet ik ook nog opzoeken, maar nog even geen zin in.. Zij zijn volgens mij blij dat ze van me af zijn, z'n moeder is een heel ander vehaal. Maar om het netjes af te sluiten tegen de tijd dat ik er aan toe ben zal ik nog even contact opnemen.
En ja z'n vader en stiefmoeder moet ik ook nog opzoeken, maar nog even geen zin in.. Zij zijn volgens mij blij dat ze van me af zijn, z'n moeder is een heel ander vehaal. Maar om het netjes af te sluiten tegen de tijd dat ik er aan toe ben zal ik nog even contact opnemen.
zaterdag 14 november 2009 om 15:44
quote:vantzelfdedankjewel schreef op 14 november 2009 @ 12:54:
Hoe zat het bij jou, jij zit ook in de fase van 'spullen moeten nog uitgewisseld' toch? Maar hebben jullie wel normaal contact of loopt dat ook raar?
hugs aan iedereen hier, tis niet eenvoudig he?
ja, hij zou me deze week bellen om een afspraak te maken, maar dat heeft hij dus niet gedaan.
Hij heeft het (weer) uit gemaakt en het lijkt er op dat hij er weer niet achter staat (vorige week tel gesproken), maar ik kan er dus niks mee nu. Ik laat het nu gewoon rusten. Als hij zijn spullen terug wil, moet íe zelf maar aangeven wanneer. Kga nu verder met mijn eigen leven oppakken, want blijven hopen heeft nu geen zin. We zullen elkaar echt wel weer spreken, maar ik ga er niet vanuit dat hij me weer terug wil. en ben nu zelf ook nog in de nadenk- en rustfase: kan/ wil ik met hem wel verder? En zo ja: hoe? En zo nee: waarom niet?
Dus tja.... we zijn nu bijna 4 weken uit elkaar btw.
Voor jou ook een hele dikke
Hoe zat het bij jou, jij zit ook in de fase van 'spullen moeten nog uitgewisseld' toch? Maar hebben jullie wel normaal contact of loopt dat ook raar?
hugs aan iedereen hier, tis niet eenvoudig he?
ja, hij zou me deze week bellen om een afspraak te maken, maar dat heeft hij dus niet gedaan.
Hij heeft het (weer) uit gemaakt en het lijkt er op dat hij er weer niet achter staat (vorige week tel gesproken), maar ik kan er dus niks mee nu. Ik laat het nu gewoon rusten. Als hij zijn spullen terug wil, moet íe zelf maar aangeven wanneer. Kga nu verder met mijn eigen leven oppakken, want blijven hopen heeft nu geen zin. We zullen elkaar echt wel weer spreken, maar ik ga er niet vanuit dat hij me weer terug wil. en ben nu zelf ook nog in de nadenk- en rustfase: kan/ wil ik met hem wel verder? En zo ja: hoe? En zo nee: waarom niet?
Dus tja.... we zijn nu bijna 4 weken uit elkaar btw.
Voor jou ook een hele dikke
Only dead fish go with the flow
zaterdag 14 november 2009 om 19:19
zo, was even lekker buiten, frisse herfstwind door mijn haar. Bij de boekhandel fijne boeken voor mezelf gekocht, daar ga ik me zo eens lekker mee op de bank nestelen. Kat erbij, helemaal geen vent nodig
Ben weer een beetje tot rust gekomen, gisteren had ik zo'n lange werkdag dat ik uiteindelijk van vermoeidheid brak. Nu gelukkig weer iets beter, maar vanmorgen wilden mijn ogen haast niet open zo dik als ze waren.
@DG: shit joh, zo een die de hele tijd terugkrabbelt van zijn beslissingen dus. Dat is ook lastig om los van te komen. Uiteindelijk moet je door alle 'troep' heenkijken om te zien wat de boodschap nou echt is, lastig. Hij kan ook gewoon bang zijn, het doet bij hem vast ook zeer. Maar dat moet ie maar even lekker zelf oplossen en niet bij jou mee aankomen! Hij mag pas terugkomen als ie zeker weet dat ie echt 100% voor je gaat, zo zie ik het hoor.
@Levin: jij klinkt ook sterk hoor, volhouden, je gaat hartstikke goed! In 2 weken al zo'n vooruitgang, daar moet je je aan vasthouden! Dus jij hebt dat ook, alsof je de hele relatie gedroomd hebt. Ik kan er zo slecht bij dat je een hele tijd alles deelt met iemand en dat van het ene op het andere moment niet meer mag. Dat is echt hardcore afkicken, met alle verschijnselen van dien. Soms geef je daar dus even aan toe, aan zo'n impuls (jouw telefoontje). Ik heb dat nog niet gehad, maar daardoor wordt het ook allemaal steeds onwerkelijker, alsof het echt nooit bestaan heeft.
Vind het eigenlijk raar dat je in een relatie al je lief en leed deelt, maar na een relatie ineens niet meer. Terwijl degene die het leed veroorzaakt de ander is, die mag dat dan toch ook wel weten? Ik heb dat in vorige relaties die uit gingen trouwens wel gehad hoor, dat je er nog een paar keer over belt en praat en soms dus ook in huilen verzandt. Ik vond dat nooit raar, eerder fijn omdat je daarmee bevestigt dat je veel voor elkaar betekend hebt en er -zij het in mindere mate- nog voor elkaar kunt zijn. Vind het bij mij nu juist naar, maar krijg doordat het steeds langer duurt zelf ook steeds minder zin om hem te bellen en met hem te bespreken hoe ik me voel. Terwijl we op zich wel heel goed uit elkaar gingen, geen sprake van ruzie of verwijten. Krijg het idee dat het hem totaal niet meer interesseert hoe het met me gaat, en dat hij daarmee 'postuum' toch nog wat kapotmaakt, als je begrijpt wat ik bedoel.
nou, het is alweer een heel verhaal geworden. Bondig zijn is ook een kunst.
Allemaal sterkte met afkicken!
Ben weer een beetje tot rust gekomen, gisteren had ik zo'n lange werkdag dat ik uiteindelijk van vermoeidheid brak. Nu gelukkig weer iets beter, maar vanmorgen wilden mijn ogen haast niet open zo dik als ze waren.
@DG: shit joh, zo een die de hele tijd terugkrabbelt van zijn beslissingen dus. Dat is ook lastig om los van te komen. Uiteindelijk moet je door alle 'troep' heenkijken om te zien wat de boodschap nou echt is, lastig. Hij kan ook gewoon bang zijn, het doet bij hem vast ook zeer. Maar dat moet ie maar even lekker zelf oplossen en niet bij jou mee aankomen! Hij mag pas terugkomen als ie zeker weet dat ie echt 100% voor je gaat, zo zie ik het hoor.
@Levin: jij klinkt ook sterk hoor, volhouden, je gaat hartstikke goed! In 2 weken al zo'n vooruitgang, daar moet je je aan vasthouden! Dus jij hebt dat ook, alsof je de hele relatie gedroomd hebt. Ik kan er zo slecht bij dat je een hele tijd alles deelt met iemand en dat van het ene op het andere moment niet meer mag. Dat is echt hardcore afkicken, met alle verschijnselen van dien. Soms geef je daar dus even aan toe, aan zo'n impuls (jouw telefoontje). Ik heb dat nog niet gehad, maar daardoor wordt het ook allemaal steeds onwerkelijker, alsof het echt nooit bestaan heeft.
Vind het eigenlijk raar dat je in een relatie al je lief en leed deelt, maar na een relatie ineens niet meer. Terwijl degene die het leed veroorzaakt de ander is, die mag dat dan toch ook wel weten? Ik heb dat in vorige relaties die uit gingen trouwens wel gehad hoor, dat je er nog een paar keer over belt en praat en soms dus ook in huilen verzandt. Ik vond dat nooit raar, eerder fijn omdat je daarmee bevestigt dat je veel voor elkaar betekend hebt en er -zij het in mindere mate- nog voor elkaar kunt zijn. Vind het bij mij nu juist naar, maar krijg doordat het steeds langer duurt zelf ook steeds minder zin om hem te bellen en met hem te bespreken hoe ik me voel. Terwijl we op zich wel heel goed uit elkaar gingen, geen sprake van ruzie of verwijten. Krijg het idee dat het hem totaal niet meer interesseert hoe het met me gaat, en dat hij daarmee 'postuum' toch nog wat kapotmaakt, als je begrijpt wat ik bedoel.
nou, het is alweer een heel verhaal geworden. Bondig zijn is ook een kunst.
Allemaal sterkte met afkicken!
zaterdag 14 november 2009 om 20:21
Ik begrijp precies wat je bedoelt!! Net alsof hij je keihard laat vallen. Alsof het hem niet meer uitmaakt wat je doet en meemaakt en hoe jij je voelt. Terwijl meneer toch wel degene is die een grote verantwoordelijkheid heeft voor de pijn die je nu voelt....
Ja, datzelfde heb ik ook. Ik heb vorige week in het ziekenhuis gelegen en niets van hem gehoord daarover, terwijl hij heel goed op de hoogte is. Niet even de vraag, hoe gaat het nu?
Terwijl we een maand (!!!) geleden nog alles samen deden en deelden. Dat is toch vreemd? ZIjn mannen er dan zo in 1x mee klaar?
Ja, datzelfde heb ik ook. Ik heb vorige week in het ziekenhuis gelegen en niets van hem gehoord daarover, terwijl hij heel goed op de hoogte is. Niet even de vraag, hoe gaat het nu?
Terwijl we een maand (!!!) geleden nog alles samen deden en deelden. Dat is toch vreemd? ZIjn mannen er dan zo in 1x mee klaar?
zaterdag 14 november 2009 om 20:45
shit ja, was jij degene die aan de hartbewaking had gelegen??! Dat vond ik wel een heftig verhaal. En NIETS van hem gehoord toen?? Ongelooflijk... :puke:
Denk niet dat alle mannen er zo in 1x klaar mee zijn, maar denk dat de mijne al een hele tijd bezig is geweest met afscheid nemen. Onder het mom van 'ik weet niet wat ik wil'. Daar word ik wel verdrietig van, dat ie me zo in de maling heeft genomen.
Het is mijn frustratie die inderdaad denkt dat hij er geen moeite mee heeft of er in elk geval niet erg mee bezig is. Maar ik weet het natuurlijk niet, want ik heb al ruim 3 weken geen contact met hem. Voor hetzelfde geld zit ie ook thuis in een hoekje te huilen, ik kan het niet zeggen. Maar ik weet wel wat zijn mechanisme is: rationaliseren en voelen is uberhaupt zijn probleem. Hij blijft nadenken en daar zit de waarheid niet, daar ligt alleen de meest voor de hand liggende oplossing; namelijk stoppen met deze relatie want die is veel te confronterend voor hem. Volgens mij voelt hij wel, maar kan hij niet duiden wat dat gevoel betekent.
Maar ja, hij heeft wel een verstand en dat kan je ook vertellen dat je na zo'n intense relatie wel even kunt informeren naar de ander z'n wel en wee. Vind ik. En zeker bij jou als je in het ziekenhuis ligt! Vind dat wel veel zeggen over zo'n vent hoor. Hij was er wel van op de hoogte?
Ik denk dat wij weer de sterken moeten zijn en maar zelf contact moeten opnemen als we iets van hem willen horen. Of niet, en doen alsof het ons ook niets interesseert. Maar dat is niet waar, dus wie houden we dan weer voor de gek?
Denk niet dat alle mannen er zo in 1x klaar mee zijn, maar denk dat de mijne al een hele tijd bezig is geweest met afscheid nemen. Onder het mom van 'ik weet niet wat ik wil'. Daar word ik wel verdrietig van, dat ie me zo in de maling heeft genomen.
Het is mijn frustratie die inderdaad denkt dat hij er geen moeite mee heeft of er in elk geval niet erg mee bezig is. Maar ik weet het natuurlijk niet, want ik heb al ruim 3 weken geen contact met hem. Voor hetzelfde geld zit ie ook thuis in een hoekje te huilen, ik kan het niet zeggen. Maar ik weet wel wat zijn mechanisme is: rationaliseren en voelen is uberhaupt zijn probleem. Hij blijft nadenken en daar zit de waarheid niet, daar ligt alleen de meest voor de hand liggende oplossing; namelijk stoppen met deze relatie want die is veel te confronterend voor hem. Volgens mij voelt hij wel, maar kan hij niet duiden wat dat gevoel betekent.
Maar ja, hij heeft wel een verstand en dat kan je ook vertellen dat je na zo'n intense relatie wel even kunt informeren naar de ander z'n wel en wee. Vind ik. En zeker bij jou als je in het ziekenhuis ligt! Vind dat wel veel zeggen over zo'n vent hoor. Hij was er wel van op de hoogte?
Ik denk dat wij weer de sterken moeten zijn en maar zelf contact moeten opnemen als we iets van hem willen horen. Of niet, en doen alsof het ons ook niets interesseert. Maar dat is niet waar, dus wie houden we dan weer voor de gek?
zaterdag 14 november 2009 om 21:52
quote:Dreamglasses schreef op 14 november 2009 @ 10:32:
Is jouw situatie trouwens niet wat verwarrend? Het lijkt er zo op dat jullie eigenlijk helemaal niet uit elkaar willen.... Of is dat contact + sex een manier van afscheid nemen...? Msschn sta ik er wat te star in, hoor... Bij mij is het toch wel: als het uit is, ook geen sex meer. En: wel sex = dus weer een relatie willen aangaan.
praten jullie er ook over samen?
We praten ontzettend veel..eigenlijk de hele dag door over wat we voelen, vinden etc...dat deden we direct sinds het begin van onze ''relatie''..heel fijn en open! Maar die sexuele spanning tussen ons is wow...alleen elkaar aankijken en hop...we zijn beide elkaars nr 1 in bed..(er vanuitgaande dat dat van zijn kant ook klopt.)
De situatie is wel verwarrend, maar op deze manier is het een soort afscheid nemen? Nog niet los kunnen laten? Sinds het op 25 juni ''uit ging'' hebben we het beide moeilijk. Zoals ik net al in een notendop in een ander topic zei:
Waarom het is stukgelopen is een gecompliceerd verhaal aangezien hij samenwoonde. Hij ging een maand op zichzelf wonen..zoals hij tegen mij zei ''uitstel van executie'', in werkelijkheid kwam hij erachter dat hij een boel dingen voor zichzelf niet op een rijtje heeft en alsnog voor de relatie met zn vriendin gaat vechten. Om terug te gaan naar de liefde die er 3 jaar geleden was (3 jaar..my god..). Enfin: ontkenningsgedrag is het wel een beetje..vandaag was hij ook kijken bij mn sporten..alleen is morgen die maand afgelopen en woont ie weer bij haar! Maar zoals hij al zei, de gevoelens voor mij blijven..dat verdwijnt niet ineens omdat onze gevoelens heel heftig en intens waren/zijn. "Mag het zo zijn dan zal het zo worden.'' Zijn hart kiest voor mij maar zijn ratio voor zn vriendin..zijn hoofd vertrouwd zijn hart niet en Marco Borsato heeft dat in een heel mooi liedje verwoord (die hij me natuurlijk stuurde..)
http://www.youtube.com/watch?v=65ZLtolU-tw
En als hij niet 100% achter zijn gevoelens voor mij zou staan en 100% voor mij zou durven gaan moet ik hem ook niet willen..toch?
Ik ga volgende week écht meer afstand houden..dat zal ook wel gebeuren want bellen 's avonds zit er niet meer in! En vanavond lekker stappen!!
Is jouw situatie trouwens niet wat verwarrend? Het lijkt er zo op dat jullie eigenlijk helemaal niet uit elkaar willen.... Of is dat contact + sex een manier van afscheid nemen...? Msschn sta ik er wat te star in, hoor... Bij mij is het toch wel: als het uit is, ook geen sex meer. En: wel sex = dus weer een relatie willen aangaan.
praten jullie er ook over samen?
We praten ontzettend veel..eigenlijk de hele dag door over wat we voelen, vinden etc...dat deden we direct sinds het begin van onze ''relatie''..heel fijn en open! Maar die sexuele spanning tussen ons is wow...alleen elkaar aankijken en hop...we zijn beide elkaars nr 1 in bed..(er vanuitgaande dat dat van zijn kant ook klopt.)
De situatie is wel verwarrend, maar op deze manier is het een soort afscheid nemen? Nog niet los kunnen laten? Sinds het op 25 juni ''uit ging'' hebben we het beide moeilijk. Zoals ik net al in een notendop in een ander topic zei:
Waarom het is stukgelopen is een gecompliceerd verhaal aangezien hij samenwoonde. Hij ging een maand op zichzelf wonen..zoals hij tegen mij zei ''uitstel van executie'', in werkelijkheid kwam hij erachter dat hij een boel dingen voor zichzelf niet op een rijtje heeft en alsnog voor de relatie met zn vriendin gaat vechten. Om terug te gaan naar de liefde die er 3 jaar geleden was (3 jaar..my god..). Enfin: ontkenningsgedrag is het wel een beetje..vandaag was hij ook kijken bij mn sporten..alleen is morgen die maand afgelopen en woont ie weer bij haar! Maar zoals hij al zei, de gevoelens voor mij blijven..dat verdwijnt niet ineens omdat onze gevoelens heel heftig en intens waren/zijn. "Mag het zo zijn dan zal het zo worden.'' Zijn hart kiest voor mij maar zijn ratio voor zn vriendin..zijn hoofd vertrouwd zijn hart niet en Marco Borsato heeft dat in een heel mooi liedje verwoord (die hij me natuurlijk stuurde..)
http://www.youtube.com/watch?v=65ZLtolU-tw
En als hij niet 100% achter zijn gevoelens voor mij zou staan en 100% voor mij zou durven gaan moet ik hem ook niet willen..toch?
Ik ga volgende week écht meer afstand houden..dat zal ook wel gebeuren want bellen 's avonds zit er niet meer in! En vanavond lekker stappen!!
zaterdag 14 november 2009 om 21:59
quote:vantzelfdedankjewel schreef op 14 november 2009 @ 20:45:
shit ja, was jij degene die aan de hartbewaking had gelegen??! Dat vond ik wel een heftig verhaal. En NIETS van hem gehoord toen?? Ongelooflijk... :puke:
Denk niet dat alle mannen er zo in 1x klaar mee zijn, maar denk dat de mijne al een hele tijd bezig is geweest met afscheid nemen. Onder het mom van 'ik weet niet wat ik wil'. Daar word ik wel verdrietig van, dat ie me zo in de maling heeft genomen.
Het is mijn frustratie die inderdaad denkt dat hij er geen moeite mee heeft of er in elk geval niet erg mee bezig is. Maar ik weet het natuurlijk niet, want ik heb al ruim 3 weken geen contact met hem. Voor hetzelfde geld zit ie ook thuis in een hoekje te huilen, ik kan het niet zeggen. Maar ik weet wel wat zijn mechanisme is: rationaliseren en voelen is uberhaupt zijn probleem. Hij blijft nadenken en daar zit de waarheid niet, daar ligt alleen de meest voor de hand liggende oplossing; namelijk stoppen met deze relatie want die is veel te confronterend voor hem. Volgens mij voelt hij wel, maar kan hij niet duiden wat dat gevoel betekent.
Maar ja, hij heeft wel een verstand en dat kan je ook vertellen dat je na zo'n intense relatie wel even kunt informeren naar de ander z'n wel en wee. Vind ik. En zeker bij jou als je in het ziekenhuis ligt! Vind dat wel veel zeggen over zo'n vent hoor. Hij was er wel van op de hoogte?
Ik denk dat wij weer de sterken moeten zijn en maar zelf contact moeten opnemen als we iets van hem willen horen. Of niet, en doen alsof het ons ook niets interesseert. Maar dat is niet waar, dus wie houden we dan weer voor de gek?
Oei, beetje hetzelfde probleem als mijn vent: ratio versus gevoel! Ik probeer zoveel mogelijk mijn gevoel te volgen. Zoals ik laatst ergens las: je hart is er om keuzes te maken, je ratio alleen maar om ze te begrijpen, níet om ze te maken!! Mensen denken te veel..
Wat betreft je laatste alinea: mij zou het wel een beetje helpen om vanuit mijn kant stil te zijn. Dat komt krachtig over?! Maar anderzijds heb je gelijk: is dat niet een masker? Ik weet dat ik bij mijn 2 vorige exen expres een soort ruzie heb gemaakt om ze maar gemakkelijker te vergeten..
shit ja, was jij degene die aan de hartbewaking had gelegen??! Dat vond ik wel een heftig verhaal. En NIETS van hem gehoord toen?? Ongelooflijk... :puke:
Denk niet dat alle mannen er zo in 1x klaar mee zijn, maar denk dat de mijne al een hele tijd bezig is geweest met afscheid nemen. Onder het mom van 'ik weet niet wat ik wil'. Daar word ik wel verdrietig van, dat ie me zo in de maling heeft genomen.
Het is mijn frustratie die inderdaad denkt dat hij er geen moeite mee heeft of er in elk geval niet erg mee bezig is. Maar ik weet het natuurlijk niet, want ik heb al ruim 3 weken geen contact met hem. Voor hetzelfde geld zit ie ook thuis in een hoekje te huilen, ik kan het niet zeggen. Maar ik weet wel wat zijn mechanisme is: rationaliseren en voelen is uberhaupt zijn probleem. Hij blijft nadenken en daar zit de waarheid niet, daar ligt alleen de meest voor de hand liggende oplossing; namelijk stoppen met deze relatie want die is veel te confronterend voor hem. Volgens mij voelt hij wel, maar kan hij niet duiden wat dat gevoel betekent.
Maar ja, hij heeft wel een verstand en dat kan je ook vertellen dat je na zo'n intense relatie wel even kunt informeren naar de ander z'n wel en wee. Vind ik. En zeker bij jou als je in het ziekenhuis ligt! Vind dat wel veel zeggen over zo'n vent hoor. Hij was er wel van op de hoogte?
Ik denk dat wij weer de sterken moeten zijn en maar zelf contact moeten opnemen als we iets van hem willen horen. Of niet, en doen alsof het ons ook niets interesseert. Maar dat is niet waar, dus wie houden we dan weer voor de gek?
Oei, beetje hetzelfde probleem als mijn vent: ratio versus gevoel! Ik probeer zoveel mogelijk mijn gevoel te volgen. Zoals ik laatst ergens las: je hart is er om keuzes te maken, je ratio alleen maar om ze te begrijpen, níet om ze te maken!! Mensen denken te veel..
Wat betreft je laatste alinea: mij zou het wel een beetje helpen om vanuit mijn kant stil te zijn. Dat komt krachtig over?! Maar anderzijds heb je gelijk: is dat niet een masker? Ik weet dat ik bij mijn 2 vorige exen expres een soort ruzie heb gemaakt om ze maar gemakkelijker te vergeten..
zaterdag 14 november 2009 om 23:18
Hallo,
Nou het etentje is op een groot drama uitgelopen...
Ik dacht voordat hij naar new york ging ook echt nog de optie open had om nog weer bij elkaar te kunnen komen. Vanavond was ie wat afstandelijk en heb hem dus gevraagd of die optie er nog steeds was. Hij gaf aan dat hij me nu meer als een goede vriendin zag en het niet meer goed zag komen. Ik vind het erg moeilijk, maar als hij dit voelt moet ik het maar respecteren. Dan is hij blijkbaar ook niet de juiste persoon voor mij! Heb aangegeven dat ik voorlopig even geen contact wil, en wel weer wat van me zou laten horen zodra ik het aankan. Moet alleen morgen nog wat spullen ophalen..
Ik baal er erg van dat het zo is gelopen, maar toch geeft het wel een hoop rust dat het niet meer goed komt. Geen twijfels meer..
We zouden inderdaad meer op ons gevoel af moeten gaan, maar dit is vaak zo moeilijk! Blijf proberen om dit te doen..
Xx
Nou het etentje is op een groot drama uitgelopen...
Ik dacht voordat hij naar new york ging ook echt nog de optie open had om nog weer bij elkaar te kunnen komen. Vanavond was ie wat afstandelijk en heb hem dus gevraagd of die optie er nog steeds was. Hij gaf aan dat hij me nu meer als een goede vriendin zag en het niet meer goed zag komen. Ik vind het erg moeilijk, maar als hij dit voelt moet ik het maar respecteren. Dan is hij blijkbaar ook niet de juiste persoon voor mij! Heb aangegeven dat ik voorlopig even geen contact wil, en wel weer wat van me zou laten horen zodra ik het aankan. Moet alleen morgen nog wat spullen ophalen..
Ik baal er erg van dat het zo is gelopen, maar toch geeft het wel een hoop rust dat het niet meer goed komt. Geen twijfels meer..
We zouden inderdaad meer op ons gevoel af moeten gaan, maar dit is vaak zo moeilijk! Blijf proberen om dit te doen..
Xx
zondag 15 november 2009 om 11:21
zondag 15 november 2009 om 12:17
Hee Vlinder, je kijkt er heel nuchter en sterk tegenaan vind ik, volhouden, you can do it! Desnoods lees je je berichtje een paar keer terug!
@ Levin, ga je vandaag nog leuke dingen doen? Is lekker een eitje bakken nu een idee? Heb er net 1 op en die was heeeerlijk haha!
Werd vanmorgen wakker van 2 smsjes..1 van een jongen die ik vannacht ontmoet heb en 1 van mn ''ex'' dat hij het allemaal erg moeilijk vind en mij lief vind. Verwarrend!!
@ Levin, ga je vandaag nog leuke dingen doen? Is lekker een eitje bakken nu een idee? Heb er net 1 op en die was heeeerlijk haha!
Werd vanmorgen wakker van 2 smsjes..1 van een jongen die ik vannacht ontmoet heb en 1 van mn ''ex'' dat hij het allemaal erg moeilijk vind en mij lief vind. Verwarrend!!
zondag 15 november 2009 om 12:40
Jeetje, zeker verwarrend! Al wat terug gestuurd naar ex?
Hij zal toch echt op een gegeven moment moeten besluiten wat hij wil.....
En vertel.. Leuke jongen die je ontmoet hebt?
Ik heb vrijdagavond ook een leuke jongen onmoet, geen nummer ofzo uitgewisseld maar meneer heeft mij via via weten te vinden! Ach, wel lief toch, iemand die een hele dag naar je op zoek is
Nu ff lekker de stad in!!
Hij zal toch echt op een gegeven moment moeten besluiten wat hij wil.....
En vertel.. Leuke jongen die je ontmoet hebt?
Ik heb vrijdagavond ook een leuke jongen onmoet, geen nummer ofzo uitgewisseld maar meneer heeft mij via via weten te vinden! Ach, wel lief toch, iemand die een hele dag naar je op zoek is
Nu ff lekker de stad in!!
zondag 15 november 2009 om 12:49
Jeetje, dur is lekker geschreven hier! GOED!!
Nou ik was gisteren dus naar de kroeg en hoor ik van 2 onafhankelijke mensen (van elkaar) dat ze hem gesproken hebben en dat 'hij er nog steeds moeite mee heeft' en dat hij verder heel rustig was de hele avond. Dus meiden: gooi dat idee 'dat hij er klaar mee is' maar aan de kant. Zoals jullie weten hoor ik niks van hem, maar hoor ik dit soort dingen dus wel (ongevraagd!) terug. Gek is dat: enerzijds sterkt het me, terwijl ik aan de andere kant denk: "Wat wil je nou???" Maar goed, nog steeds geen contact en dat geeft mij nog steeds de rust en de ruimte om mijn eigen leven op de rit te houden.
@ Vlinder: wat onwijs shit dat je dit antwoord gekregen hebt. Maar ik kan me je gevoel van rust wel voorstellen. Het is ook best naar om maar te blijven hopen, terwijl je niet weet waar je aan toe bent... En nu dus heeeeeeeeeeeeel lief zijn voor jezelf en veel leuke dingen gaan doen!!
@ VTZDW: Ik was ook heel not-amused dat hij niet belde toen hij wist dat ik flinke griep had (ik had hem afgebeld) in de eerste week, maar als ik dan weer hoor dat hij er na 4 weken nog steeds moeite mee heeft, is het natuurlijk voor hem ook een manier om afstand te nemen. Hij is ook nog eens een voorzichtig type. En ja, we hebben het tijdens onze relatie ook wel gehad over beider verlatingsangst. Maar net als jij, vind ik ook dat iemand 100% voor je gaat en anders niet, ook als hij bang is. Je kunt er namelijk voor kiezen om je angsten te uiten, de ander zachtjes aan deelgenoot te maken daarvan, jezelf stukje bij beetje open te stellen binnen de relatie. Afkappen is een uiterste, die duidelijk schreeuwt: ik kan/ wil er (nu) niet voor gaan met jou! Ik kan op die manier geen relatie aangaan. daar ben ik voor mezelf nu wel uit. Ik heb nu ook zoiets van: dat hij hiervoor gekozen heeft, is zijn goed recht. Ik ga er alleen niet in mee, omdat ik dat niet wil. En dat is mijn recht. Gisteren sprak ik iemand die zijn ex een hele rits aan dingen nog steeds kwalijk nam. Ik heb tegen hem gezegd dat hij nog duidelijk in de boosheids-fase zit. Ik ben in de grote lijn wel 'zo ver' (??) dat ik hem zijn keuze niet kwalijk neem, maar wel de lijn trek dat dit voor mij geen relatie is: aan-uit-aan-uit. Als het ooit nog goed kan komen tussen ons, zal hij echt vanuit zichzelf moeten laten zien dat hij er wel voor wil gaan en ik houd er rekening mee dat hij dat niet wil/ kan.
@ Levin: ik heb vanmorgen uitgeslapen en koffie voor mezelf gezet. Ik dacht dit keer niet aan die fijne zondagochtenden samen, maar voelde boosheid naar hem. En dat te bedenken dat ik gisteravond nog tegen iemand anders zei dat hij in de boosheids-fase zit!! ha ha ha. Het klinkt dus hypocriet, omdat het lijkt dat ik nooit in boosheid zit, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik weet dondersgoed dat het erbij hoort, die boosheid. En het stelt me in staat om even los te breken van dat afhankelijke wat ik tijdens de relatie veel te sterk had. Dus nu geniet ik van het feit dat ik met koffie en een sigaretje achetr mn eigen PC op de topic van Levin mag kladderen!! Dankjewel daarvoor!! Verder nog leuke plannen vandaag?
@Tamara: Jouw verhaal klinkt inderdaad ingewikkeld. Het lijkt een beetje op de relatie met een getrouwde man... Ik geloof absoluut dat jullie samen iets speciaals hebben, maar houd jezelf goed in de gaten meid. Je posts zijn heel vrolijk en ik gun je die vrolijkheid en euforie tot en met, maar ik heb het gevoel dat je ook wat verdriet eronder hebt zitten wat er nu niet uitkomt. Dus zodra dat eruit komt, schroom dan niet om het van je af te schrijven. En inderdaad verwarrend: die sms-jes... Houd jij je grenzen wel goed in de gaten? Ik denk dat veel mannen jou al snel zien zitten: je hebt makkelijk sjans en ik denk dat je echt een hele leuke meid bent. Laat geen misbruik van je maken van je leuke en vrolijke persoonlijkheid!
Tot zover: mijn zondag'ochtend'- post
Nou ik was gisteren dus naar de kroeg en hoor ik van 2 onafhankelijke mensen (van elkaar) dat ze hem gesproken hebben en dat 'hij er nog steeds moeite mee heeft' en dat hij verder heel rustig was de hele avond. Dus meiden: gooi dat idee 'dat hij er klaar mee is' maar aan de kant. Zoals jullie weten hoor ik niks van hem, maar hoor ik dit soort dingen dus wel (ongevraagd!) terug. Gek is dat: enerzijds sterkt het me, terwijl ik aan de andere kant denk: "Wat wil je nou???" Maar goed, nog steeds geen contact en dat geeft mij nog steeds de rust en de ruimte om mijn eigen leven op de rit te houden.
@ Vlinder: wat onwijs shit dat je dit antwoord gekregen hebt. Maar ik kan me je gevoel van rust wel voorstellen. Het is ook best naar om maar te blijven hopen, terwijl je niet weet waar je aan toe bent... En nu dus heeeeeeeeeeeeel lief zijn voor jezelf en veel leuke dingen gaan doen!!
@ VTZDW: Ik was ook heel not-amused dat hij niet belde toen hij wist dat ik flinke griep had (ik had hem afgebeld) in de eerste week, maar als ik dan weer hoor dat hij er na 4 weken nog steeds moeite mee heeft, is het natuurlijk voor hem ook een manier om afstand te nemen. Hij is ook nog eens een voorzichtig type. En ja, we hebben het tijdens onze relatie ook wel gehad over beider verlatingsangst. Maar net als jij, vind ik ook dat iemand 100% voor je gaat en anders niet, ook als hij bang is. Je kunt er namelijk voor kiezen om je angsten te uiten, de ander zachtjes aan deelgenoot te maken daarvan, jezelf stukje bij beetje open te stellen binnen de relatie. Afkappen is een uiterste, die duidelijk schreeuwt: ik kan/ wil er (nu) niet voor gaan met jou! Ik kan op die manier geen relatie aangaan. daar ben ik voor mezelf nu wel uit. Ik heb nu ook zoiets van: dat hij hiervoor gekozen heeft, is zijn goed recht. Ik ga er alleen niet in mee, omdat ik dat niet wil. En dat is mijn recht. Gisteren sprak ik iemand die zijn ex een hele rits aan dingen nog steeds kwalijk nam. Ik heb tegen hem gezegd dat hij nog duidelijk in de boosheids-fase zit. Ik ben in de grote lijn wel 'zo ver' (??) dat ik hem zijn keuze niet kwalijk neem, maar wel de lijn trek dat dit voor mij geen relatie is: aan-uit-aan-uit. Als het ooit nog goed kan komen tussen ons, zal hij echt vanuit zichzelf moeten laten zien dat hij er wel voor wil gaan en ik houd er rekening mee dat hij dat niet wil/ kan.
@ Levin: ik heb vanmorgen uitgeslapen en koffie voor mezelf gezet. Ik dacht dit keer niet aan die fijne zondagochtenden samen, maar voelde boosheid naar hem. En dat te bedenken dat ik gisteravond nog tegen iemand anders zei dat hij in de boosheids-fase zit!! ha ha ha. Het klinkt dus hypocriet, omdat het lijkt dat ik nooit in boosheid zit, maar dat is natuurlijk niet zo. Ik weet dondersgoed dat het erbij hoort, die boosheid. En het stelt me in staat om even los te breken van dat afhankelijke wat ik tijdens de relatie veel te sterk had. Dus nu geniet ik van het feit dat ik met koffie en een sigaretje achetr mn eigen PC op de topic van Levin mag kladderen!! Dankjewel daarvoor!! Verder nog leuke plannen vandaag?
@Tamara: Jouw verhaal klinkt inderdaad ingewikkeld. Het lijkt een beetje op de relatie met een getrouwde man... Ik geloof absoluut dat jullie samen iets speciaals hebben, maar houd jezelf goed in de gaten meid. Je posts zijn heel vrolijk en ik gun je die vrolijkheid en euforie tot en met, maar ik heb het gevoel dat je ook wat verdriet eronder hebt zitten wat er nu niet uitkomt. Dus zodra dat eruit komt, schroom dan niet om het van je af te schrijven. En inderdaad verwarrend: die sms-jes... Houd jij je grenzen wel goed in de gaten? Ik denk dat veel mannen jou al snel zien zitten: je hebt makkelijk sjans en ik denk dat je echt een hele leuke meid bent. Laat geen misbruik van je maken van je leuke en vrolijke persoonlijkheid!
Tot zover: mijn zondag'ochtend'- post
Only dead fish go with the flow
zondag 15 november 2009 om 13:57
quote:Levin5 schreef op 15 november 2009 @ 11:21:
Bah, ik weet niet hoe het met jullie zit. Maar ik ben in een slechte bui zo op de zondagochtend. Waar is het lekker langzaam samen wakker worden en ontbijten en daarna weer het bed in gebleven? Blehhhhhh ik sla voortaan de zondag maar over.
Hoi meiden, mag ik hier ook eens meeschrijven? Ik heb jullie verhalen gelezen en het is zoooo herkenbaar!
Mijn relatie is sinds bijna zes weken uit en mijn ex reageert ook heel erg met zijn verstand ipv zijn gevoel....uit is uit en zo is het nou eenmaal. Het ging onder meer uit omdat hij niet wilde samenwonen en ik wel. Na een paar weken heb ik besloten dat ik hem toch belangrijker vind dan samenwonen. Daarom heb ik hem gevraagd of hij toch verder met me wil, zonder samenwonen dus. Nu moet hij daar weer heel lang over nadenken.......
Dus ik herken het gevoel dat Vlinder had heel goed; zolang de optie nog open staat heb je hoop. En nu Vlinder? Het lijkt me zo moeilijk om te moeten accepteren dat het echt definitief is....
Levin, ik baal ook enorm van die weekend-ochtenden. Anders zou je samen dit en dat...... het beste is inderdaad maar om gewoon zelf iets te gaan ondernemen. Maar af en toe lukt dat niet...
Dream, goed dat je toch de kroeg in bent gegaan. Jouw woorden geven wel hoop: ookal horen we niks meer van onze exen, ze zijn heus wel met ons bezig en kunnen het er ook moeilijk mee hebben. Maar ja..... mijn ex laat ook niks van zich horen en dat komt inderdaad over alsof hij er helemaal klaar mee is. En dat voelt zo koud...... zo ijskoud.......
Bah, ik weet niet hoe het met jullie zit. Maar ik ben in een slechte bui zo op de zondagochtend. Waar is het lekker langzaam samen wakker worden en ontbijten en daarna weer het bed in gebleven? Blehhhhhh ik sla voortaan de zondag maar over.
Hoi meiden, mag ik hier ook eens meeschrijven? Ik heb jullie verhalen gelezen en het is zoooo herkenbaar!
Mijn relatie is sinds bijna zes weken uit en mijn ex reageert ook heel erg met zijn verstand ipv zijn gevoel....uit is uit en zo is het nou eenmaal. Het ging onder meer uit omdat hij niet wilde samenwonen en ik wel. Na een paar weken heb ik besloten dat ik hem toch belangrijker vind dan samenwonen. Daarom heb ik hem gevraagd of hij toch verder met me wil, zonder samenwonen dus. Nu moet hij daar weer heel lang over nadenken.......
Dus ik herken het gevoel dat Vlinder had heel goed; zolang de optie nog open staat heb je hoop. En nu Vlinder? Het lijkt me zo moeilijk om te moeten accepteren dat het echt definitief is....
Levin, ik baal ook enorm van die weekend-ochtenden. Anders zou je samen dit en dat...... het beste is inderdaad maar om gewoon zelf iets te gaan ondernemen. Maar af en toe lukt dat niet...
Dream, goed dat je toch de kroeg in bent gegaan. Jouw woorden geven wel hoop: ookal horen we niks meer van onze exen, ze zijn heus wel met ons bezig en kunnen het er ook moeilijk mee hebben. Maar ja..... mijn ex laat ook niks van zich horen en dat komt inderdaad over alsof hij er helemaal klaar mee is. En dat voelt zo koud...... zo ijskoud.......
zondag 15 november 2009 om 14:00
Wat jullie schrijven over dat hij zelfs niks van zich laat horen als er echt iets aan de hand is (ziekenhuis, griep....) herken ik ook. Een tijd geleden had ik iets heel belangrijks op het werk en zelfs toen sms-te hij me niet om me even succes te wensen. Kunnen de exen op zo'n moment nou niet even boven de situatie staan?
zondag 15 november 2009 om 14:45
Ik denk dat de mannen bij zichzelf denken, uit is uit, dus is het ook niet nodig om even interesse te tonen in belangrijke zaken. Je bent toch uit elkaar, dus klaar. Ook al zouden ze het misschien wel even willen vragen... Inderdaad, zoals jullie eerder al zeiden, ze gaan op het verstand af, niet op het gevoel. Maar vergeten denk ik hoe dat overkomt! En eigenlijk vind ik het gewoon asociaal....
Na zo'n intense tijd samen is het niet meer dan normaal om even te vragen naar zulk soort zaken?
En inderdaad Vooruit, het lijkt zo koud. En dat kwets gewoon enorm. Ik wil dat af en toe zoooo graag aan hem laten voelen hoe dat voelt.
Dreamglasses: Wel lekker dat je de kroeg in bent geweest!
Vind je het vervelend om ongevraagd iets over ex te horen? En toch wel prettiger om te horen dat hij het er moeilijk mee heeft, dan om te horen dat hij vrolijk doorfladderd of niet?
By the way: de stad was niks aan, maar voel me wel beter nu ik er even uit ben geweest. Nu lekker op de bank:)
Na zo'n intense tijd samen is het niet meer dan normaal om even te vragen naar zulk soort zaken?
En inderdaad Vooruit, het lijkt zo koud. En dat kwets gewoon enorm. Ik wil dat af en toe zoooo graag aan hem laten voelen hoe dat voelt.
Dreamglasses: Wel lekker dat je de kroeg in bent geweest!
Vind je het vervelend om ongevraagd iets over ex te horen? En toch wel prettiger om te horen dat hij het er moeilijk mee heeft, dan om te horen dat hij vrolijk doorfladderd of niet?
By the way: de stad was niks aan, maar voel me wel beter nu ik er even uit ben geweest. Nu lekker op de bank:)
zondag 15 november 2009 om 15:07
Jammer dat de stad niks aan was..... maar je voelt je er wel beter door, dus heeft het zijn nut gehad! Nu weer lekker op de bank..... filmpje erbij, of een boek? (Of de laptop met het forum, haha).
Ik vind het eigenlijk ook best asociaal dat onze exen niet reageren op de echt belangrijke momenten. Zeker als je nog zo kort uit elkaar bent! Het is toch ook raar dat je het ene moment nog alles deelt, en het volgende moment niets meer? Maar ja, zij denken er vast anders over.....
Ik weet trouwens niet of het goed is om hem daarop te wijzen. Komt toch weer een beetje over als een verwijt?
Nu eindelijk maar eens aan het werk....geen zin in, maar leidt wel af.
Ik vind het eigenlijk ook best asociaal dat onze exen niet reageren op de echt belangrijke momenten. Zeker als je nog zo kort uit elkaar bent! Het is toch ook raar dat je het ene moment nog alles deelt, en het volgende moment niets meer? Maar ja, zij denken er vast anders over.....
Ik weet trouwens niet of het goed is om hem daarop te wijzen. Komt toch weer een beetje over als een verwijt?
Nu eindelijk maar eens aan het werk....geen zin in, maar leidt wel af.
