Werk & Studie
alle pijlers
Ik weet het even niet meer...
vrijdag 13 november 2009 om 21:51
Inmiddels een half jaar onderweg bij mijn nieuwe werkgever en ik zit er even doorheen.... Ik loop behoorlijk tegen mezelf aan en begin er nu een patroon in te zien dat zich om de zoveel jaar lijkt te herhalen. Ik vind mijn baan te zwaar, maar tegelijkertijd vind ik dat ik niet zomaar op mag/kan geven.
Op de een of andere manier lijk ik niet bepaald geluk te hebben in de banen die ik tegen kom. Na een tijdje krijg ik steeds het gevoel dat er teveel van me verwacht wordt wat ik allemaal niet waar kan maken. Er ontstaat een enorme bewijsdrang dat ik het wel degelijk kan, maar daardoor raak ik wel enorm gespannen en uiteindelijk lukt het me niet, of niet op tijd, want dan heeft de werkgever het vertrouwen al in me opgezegd. En vervolgens blijf ik zitten met een enorm gevoel van falen en een deuk in mijn gevoel voor eigenwaarde.
Nu loop ik hier dus wéér tegenaan. Ik heb een leidinggevende functie op me genomen (bij het gesprek is mij gevraagd of ik dat wilde doen). Ik kwam in een zeer turbulente organisatie terecht, waar behoorlijk wat op poten gezet moest worden. Erg heftig allemaal. Nu zijn we een half jaar verder en de leidinggevende vindt dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Het is nog niet zoals zij het voor ogen hadden. Ik heb aangegeven dat daar ook (meer) tijd voor nodig is en dat ik niet in een paar maanden in een organisatie als deze alles voor elkaar kan hebben.
Nu heb ik het idee dat zij een bepaald gehaaid en dominant type voor ogen hebben als leidinggevende en dat ben ik niet (hadden ze ook kunnen zien in het eerste gesprek).
Ook in mijn eerdere baan in het onderwijs voldeed ik na een jaar niet aan de verwachtingen. Pas de laatste drie maanden vond ik een beetje mijn draai en ging het stukken beter... maar toen was het al te laat, de beslissing was al genomen. Het was mijn eerste baan voor de klas en voor mij was ook dat een turbulente baan. Ik werd echt in het diepe gegooid.
Goed, puntje bij paaltje: Ik loop in mijn 'carriere' steeds opnieuw tegen dit frustrerende hoofdstuk aan en ik weet niet meer waar het nou aan ligt. Het is sowieso een combinatie van mijzelf en de werkgever, maar heb ik nou gewoon pech met de werkgevers die ik tref, Leg ik de lat te hoog voor mezelf, wil ik persee iets dat helemaal niet in mijn karakter ligt? Ik weet het niet meer. Ik weet ook niet meer wat ik nou wil.
Ik heb eerder een coachingstraject gevolgd over wat ik nou wil qua werk en kom dan op dingen als: schrijver, kunstenaar, coach, ontwerper... Maar daar zie ik niet zo snel brood in en vacatures in de culturele sector zijn moeilijk te vinden (als je uberhaupt al geselecteerd wordt tot een van de gelukkigen die op gesprek mag komen... het aanbod is te groot, dus zij hebben het voor het uitkiezen).
Een terugkerend gevoel is in ieder geval dat ik me bij veel werkgevers vaak uiteindelijk waardeloos en afgedankt voel. Ik werk me vaak helemaal te pletter, maar het is nooit goed genoeg. Wat doe ik toch fout? Ik mis de waardering voor wat wel goed gaat en ik voel me vaak karakterologisch mislukt als het steeds maar weer stukloopt op mijn functioneren.
Ik zit er dus echt even helemaal doorheen en weet niet meer wat ik dan wel zou kunnen of willen... Ik heb een aardige opleiding, ik ben creatief, bezit genoeg aan capaciteiten en intelligentie om de functie aan te kunnen, maar qua gedrag gaat het steeds mis lijkt het wel.
Kan iemand me de juiste (en/of kritische vragen) stellen om erachter te komen wat er aan de hand is?
Valesca
Op de een of andere manier lijk ik niet bepaald geluk te hebben in de banen die ik tegen kom. Na een tijdje krijg ik steeds het gevoel dat er teveel van me verwacht wordt wat ik allemaal niet waar kan maken. Er ontstaat een enorme bewijsdrang dat ik het wel degelijk kan, maar daardoor raak ik wel enorm gespannen en uiteindelijk lukt het me niet, of niet op tijd, want dan heeft de werkgever het vertrouwen al in me opgezegd. En vervolgens blijf ik zitten met een enorm gevoel van falen en een deuk in mijn gevoel voor eigenwaarde.
Nu loop ik hier dus wéér tegenaan. Ik heb een leidinggevende functie op me genomen (bij het gesprek is mij gevraagd of ik dat wilde doen). Ik kwam in een zeer turbulente organisatie terecht, waar behoorlijk wat op poten gezet moest worden. Erg heftig allemaal. Nu zijn we een half jaar verder en de leidinggevende vindt dat ik niet voldoe aan de verwachtingen. Het is nog niet zoals zij het voor ogen hadden. Ik heb aangegeven dat daar ook (meer) tijd voor nodig is en dat ik niet in een paar maanden in een organisatie als deze alles voor elkaar kan hebben.
Nu heb ik het idee dat zij een bepaald gehaaid en dominant type voor ogen hebben als leidinggevende en dat ben ik niet (hadden ze ook kunnen zien in het eerste gesprek).
Ook in mijn eerdere baan in het onderwijs voldeed ik na een jaar niet aan de verwachtingen. Pas de laatste drie maanden vond ik een beetje mijn draai en ging het stukken beter... maar toen was het al te laat, de beslissing was al genomen. Het was mijn eerste baan voor de klas en voor mij was ook dat een turbulente baan. Ik werd echt in het diepe gegooid.
Goed, puntje bij paaltje: Ik loop in mijn 'carriere' steeds opnieuw tegen dit frustrerende hoofdstuk aan en ik weet niet meer waar het nou aan ligt. Het is sowieso een combinatie van mijzelf en de werkgever, maar heb ik nou gewoon pech met de werkgevers die ik tref, Leg ik de lat te hoog voor mezelf, wil ik persee iets dat helemaal niet in mijn karakter ligt? Ik weet het niet meer. Ik weet ook niet meer wat ik nou wil.
Ik heb eerder een coachingstraject gevolgd over wat ik nou wil qua werk en kom dan op dingen als: schrijver, kunstenaar, coach, ontwerper... Maar daar zie ik niet zo snel brood in en vacatures in de culturele sector zijn moeilijk te vinden (als je uberhaupt al geselecteerd wordt tot een van de gelukkigen die op gesprek mag komen... het aanbod is te groot, dus zij hebben het voor het uitkiezen).
Een terugkerend gevoel is in ieder geval dat ik me bij veel werkgevers vaak uiteindelijk waardeloos en afgedankt voel. Ik werk me vaak helemaal te pletter, maar het is nooit goed genoeg. Wat doe ik toch fout? Ik mis de waardering voor wat wel goed gaat en ik voel me vaak karakterologisch mislukt als het steeds maar weer stukloopt op mijn functioneren.
Ik zit er dus echt even helemaal doorheen en weet niet meer wat ik dan wel zou kunnen of willen... Ik heb een aardige opleiding, ik ben creatief, bezit genoeg aan capaciteiten en intelligentie om de functie aan te kunnen, maar qua gedrag gaat het steeds mis lijkt het wel.
Kan iemand me de juiste (en/of kritische vragen) stellen om erachter te komen wat er aan de hand is?
Valesca
zaterdag 14 november 2009 om 08:53
Valesca, hoewel jij in een heel andere branche werkt dan ik, is de situatie heel herkenbaar. Een groot verschil is dat mijn leidinggevende en ik wel op één lijn zitten. Daarom laat ik mij nu coachen door een leidinggevende uit mijn organisatie die niet direct mijn organisatie onderdeel te maken heeft en daarom neutraal tegen zaken aan kan kijken.
Ik zou je willen adviseren opnieuw het gesprek aan te gaan met jouw leidinggevende, bij voorkeur met een neutraal persoon erbij, bijvoorbeeld een coach of een andere vestigingsmanager die voor dezelfde leidinggevende werkt.
Doel van het gesprek is dat jouw leidinggevende begrijpt dat je meer tijd nodig hebt om structuur te brengen en vast te houden.
In dat gesprek kan ook aan de orde komen welke signalen zij heeft gegeven en wat zij daarmee bedoelde. Belangrijk is dat jij meer inzicht krijgt in wat zij van jou verwacht en wat jij anders zou moeten gaan doen.
Mijn ervaring is dat structuur heel belangrijk is in een chaotische omgeving. Het levert weerstand op bij medewerkers die minder problemen hebben met de chaos (omdat zij namelijk hun eigen gang kunnen gaan). Probeer de meerderheid van het team te overtuigen van de voordelen voor het team van meer structuur, probeer op die manier ook die mensen mee te krijgen die minder behoefte hebben aan structuur. Mijn tactiek in dit soort zaken is vaak: "Laten we dit gewoon doen en over enkele weken evalueren hoe het gaat." Als het goed gaat dan is evalueren soms niet meer aan de orde, bij een goede maatregel raken mensen er snel aan gewend. Meestal is eerder aan de orde dat het mensen niet lukt om op een bepaalde manier te werken, dan kun je aan de orde stellen waarom het niet lukt en die knelpunten aan te pakken.
Ik zou je willen adviseren opnieuw het gesprek aan te gaan met jouw leidinggevende, bij voorkeur met een neutraal persoon erbij, bijvoorbeeld een coach of een andere vestigingsmanager die voor dezelfde leidinggevende werkt.
Doel van het gesprek is dat jouw leidinggevende begrijpt dat je meer tijd nodig hebt om structuur te brengen en vast te houden.
In dat gesprek kan ook aan de orde komen welke signalen zij heeft gegeven en wat zij daarmee bedoelde. Belangrijk is dat jij meer inzicht krijgt in wat zij van jou verwacht en wat jij anders zou moeten gaan doen.
Mijn ervaring is dat structuur heel belangrijk is in een chaotische omgeving. Het levert weerstand op bij medewerkers die minder problemen hebben met de chaos (omdat zij namelijk hun eigen gang kunnen gaan). Probeer de meerderheid van het team te overtuigen van de voordelen voor het team van meer structuur, probeer op die manier ook die mensen mee te krijgen die minder behoefte hebben aan structuur. Mijn tactiek in dit soort zaken is vaak: "Laten we dit gewoon doen en over enkele weken evalueren hoe het gaat." Als het goed gaat dan is evalueren soms niet meer aan de orde, bij een goede maatregel raken mensen er snel aan gewend. Meestal is eerder aan de orde dat het mensen niet lukt om op een bepaalde manier te werken, dan kun je aan de orde stellen waarom het niet lukt en die knelpunten aan te pakken.
zaterdag 14 november 2009 om 10:31
@Cole Turner,
Bedankt voor je adviezen. Ik denk dat ik idd nog een gesprek ga aanvragen. Het is alleen lastig daar een neutraal iemand bij te vinden. Er heerst toch wel een beetje een vriendenkliekje op het hoofdkantoor en een andere locatiemanager erbij vragen zullen ze op zijn minst heel vreemd vinden. Maar ik ga het proberen.
Dat van een andere methode gewoon een tijdje aangaan en later evalueren is ook een goede.
@Salle: Ik heb je mail wel ontvangen, maar ik kan niks terugsturen! Als ik naar je profiel zoek, bestaat deze niet en op mijn profiel sta jij er niet als 'vriend' bij. Heel raar. Stuur me anders je mail adres mee, dan schrijf ik je terug.
Bedankt voor je adviezen. Ik denk dat ik idd nog een gesprek ga aanvragen. Het is alleen lastig daar een neutraal iemand bij te vinden. Er heerst toch wel een beetje een vriendenkliekje op het hoofdkantoor en een andere locatiemanager erbij vragen zullen ze op zijn minst heel vreemd vinden. Maar ik ga het proberen.
Dat van een andere methode gewoon een tijdje aangaan en later evalueren is ook een goede.
@Salle: Ik heb je mail wel ontvangen, maar ik kan niks terugsturen! Als ik naar je profiel zoek, bestaat deze niet en op mijn profiel sta jij er niet als 'vriend' bij. Heel raar. Stuur me anders je mail adres mee, dan schrijf ik je terug.
zaterdag 14 november 2009 om 14:13
quote:Valesca C schreef op 13 november 2009 @ 23:23:
Thanx, dat was ik net van plan te gaan doen
Ik heb aanstaande donderdag teamvergadering... Ik zal laten weten hoe het ging.
Ga dat maar doen, want ik ben heel benieuwd.
Voel je je inmiddels al een klein beetje beter en zie je het weer zitten?
Ik moet trouwens wel zeggen: jij krijgt wel enorm veel taken toebedeeld. Kan me voorstellen dat dit, vooral omdat je vanaf dag 1 kritiek krijgt, zwaar is.
Thanx, dat was ik net van plan te gaan doen
Ik heb aanstaande donderdag teamvergadering... Ik zal laten weten hoe het ging.
Ga dat maar doen, want ik ben heel benieuwd.
Voel je je inmiddels al een klein beetje beter en zie je het weer zitten?
Ik moet trouwens wel zeggen: jij krijgt wel enorm veel taken toebedeeld. Kan me voorstellen dat dit, vooral omdat je vanaf dag 1 kritiek krijgt, zwaar is.
zondag 15 november 2009 om 11:36
@Cole Turner,
Het is een optie die ik in overweging ga nemen. Het is alleen wel zo dat andere locatiemanagers ook hele andere locaties hebben, die vaak veel kleiner zijn dan die van mij. Daarbij ben ik geloof ik het enige locatiehoofd dat 5 dagen per week werkt. Het is wel heel ongebruikelijk om een collega bij het gesprek te vragen, maar ik kan het proberen.
@Happygirl,
Ik voel me wel iets beter in de zin dat ik het allemaal wat helderder voor me heb. Maar gisteren had ik het er weer over met twee vrienden van me en ik voelde de energie gewoon weg stromen. Aan het einde van het gesprek voelde ik me zo moe en slap. Ik heb eerlijk gezegd niet veel hoop dat het goed gaat komen, omdat mijn leidinggevenden een heel andere verwachting hebben en die niet gaan aanpassen. Daarbij is volgens mij het vertrouwen al weg, ook al beweren ze van niet. Het is slechts wachten tot de bijl valt.
Dit klinkt misschien wel heel erg doom-denkerig van mij, maar na het gesprek van gisteren denk ik er echt zo over.
Want naast mijn persoonlijke probleem met de functie, gaat het hier om een bedrijf dat naar mijn mening echt slecht met zijn personeel omgaat. Ze hanteren bv twee wachtdagen bij ziekte, wat erop neerkomt dat je de eerste twee dagen dat je ziek bent altijd uit eigen zak betaalt. Ze trekken die uren van je vakantie af. Om op personeel te besparen laten ze het personeel op een locatie zelf de wc's schoonmaken, inclusief locatiehoofden. Ik heb daar ooit wat van gezegd en kreeg toe de opmerking: Wil je zeggen dat het personeel zich daar te goed voor voelt om even de wc schoon te maken? En dan te bedenken dat je drie keer per dag schoon moet maken, want het zijn kinderen die de wc's gebruiken, dus er gaat nog wel eens wat mis.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze weigeren een OR te starten, terwijl er al een jaar om gevraagd wordt en ze dat wettelijk zelfs verplicht zijn. Zij beweren dat het niet hoeft/nodig is.
Dit alles speelt mee in mijn gevoel dat ik het niet meer zie zitten. Ik vind dat het personeel slecht behandeld wordt met een basis van wantrouwen. Dit soort dingen maken me moedeloos.
Dus ja, eigenlijk voel ik me helemaal niet beter... Ik ben nu ook hartstikke moe, voel me niet 100% en zie enorm tegen die maandag op. Ik zit eraan te denken dit alles te gaan zeggen in dat gesprek, maar ik denk niet dat het slim is. Waarschijnlijk lig ik er dan binnen no-time uit.
Het is een optie die ik in overweging ga nemen. Het is alleen wel zo dat andere locatiemanagers ook hele andere locaties hebben, die vaak veel kleiner zijn dan die van mij. Daarbij ben ik geloof ik het enige locatiehoofd dat 5 dagen per week werkt. Het is wel heel ongebruikelijk om een collega bij het gesprek te vragen, maar ik kan het proberen.
@Happygirl,
Ik voel me wel iets beter in de zin dat ik het allemaal wat helderder voor me heb. Maar gisteren had ik het er weer over met twee vrienden van me en ik voelde de energie gewoon weg stromen. Aan het einde van het gesprek voelde ik me zo moe en slap. Ik heb eerlijk gezegd niet veel hoop dat het goed gaat komen, omdat mijn leidinggevenden een heel andere verwachting hebben en die niet gaan aanpassen. Daarbij is volgens mij het vertrouwen al weg, ook al beweren ze van niet. Het is slechts wachten tot de bijl valt.
Dit klinkt misschien wel heel erg doom-denkerig van mij, maar na het gesprek van gisteren denk ik er echt zo over.
Want naast mijn persoonlijke probleem met de functie, gaat het hier om een bedrijf dat naar mijn mening echt slecht met zijn personeel omgaat. Ze hanteren bv twee wachtdagen bij ziekte, wat erop neerkomt dat je de eerste twee dagen dat je ziek bent altijd uit eigen zak betaalt. Ze trekken die uren van je vakantie af. Om op personeel te besparen laten ze het personeel op een locatie zelf de wc's schoonmaken, inclusief locatiehoofden. Ik heb daar ooit wat van gezegd en kreeg toe de opmerking: Wil je zeggen dat het personeel zich daar te goed voor voelt om even de wc schoon te maken? En dan te bedenken dat je drie keer per dag schoon moet maken, want het zijn kinderen die de wc's gebruiken, dus er gaat nog wel eens wat mis.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze weigeren een OR te starten, terwijl er al een jaar om gevraagd wordt en ze dat wettelijk zelfs verplicht zijn. Zij beweren dat het niet hoeft/nodig is.
Dit alles speelt mee in mijn gevoel dat ik het niet meer zie zitten. Ik vind dat het personeel slecht behandeld wordt met een basis van wantrouwen. Dit soort dingen maken me moedeloos.
Dus ja, eigenlijk voel ik me helemaal niet beter... Ik ben nu ook hartstikke moe, voel me niet 100% en zie enorm tegen die maandag op. Ik zit eraan te denken dit alles te gaan zeggen in dat gesprek, maar ik denk niet dat het slim is. Waarschijnlijk lig ik er dan binnen no-time uit.
zondag 15 november 2009 om 12:01
zondag 15 november 2009 om 14:05
@Valesca: Als het gaat om het erbij roepen van een collega leidinggevende, is de bedrijfscultuur heel belangrijk. De bedrijfscultuur van mijn werkgever is heel informeel, open en collegiaal. In zo'n omgeving is het geen probleem. Na jouw laatste post begrijp ik dat je hier terughoudend mee bent. Evenwel lijkt het me goed om een objectief persoon erbij te vragen. Hebben jullie een afdeling P&O?
Als je nog een poging wilt wagen in deze positie, dan zou ik niet direct al je kritiekpunten uiten. Als ik lees wat de houding is tegenover medewerkers, dan zou dat voor mij een reden zijn om een andere baan te gaan zoeken bij een bedrijf dat wel goed omgaat met zijn medewerkers.
Als je nog een poging wilt wagen in deze positie, dan zou ik niet direct al je kritiekpunten uiten. Als ik lees wat de houding is tegenover medewerkers, dan zou dat voor mij een reden zijn om een andere baan te gaan zoeken bij een bedrijf dat wel goed omgaat met zijn medewerkers.
zondag 15 november 2009 om 14:14
quote:Valesca C schreef op 15 november 2009 @ 11:36:
@Cole Turner,
Het is een optie die ik in overweging ga nemen. Het is alleen wel zo dat andere locatiemanagers ook hele andere locaties hebben, die vaak veel kleiner zijn dan die van mij. Daarbij ben ik geloof ik het enige locatiehoofd dat 5 dagen per week werkt. Het is wel heel ongebruikelijk om een collega bij het gesprek te vragen, maar ik kan het proberen.
@Happygirl,
Ik voel me wel iets beter in de zin dat ik het allemaal wat helderder voor me heb. Maar gisteren had ik het er weer over met twee vrienden van me en ik voelde de energie gewoon weg stromen. Aan het einde van het gesprek voelde ik me zo moe en slap. Ik heb eerlijk gezegd niet veel hoop dat het goed gaat komen, omdat mijn leidinggevenden een heel andere verwachting hebben en die niet gaan aanpassen. Daarbij is volgens mij het vertrouwen al weg, ook al beweren ze van niet. Het is slechts wachten tot de bijl valt.
Dit klinkt misschien wel heel erg doom-denkerig van mij, maar na het gesprek van gisteren denk ik er echt zo over.
Want naast mijn persoonlijke probleem met de functie, gaat het hier om een bedrijf dat naar mijn mening echt slecht met zijn personeel omgaat. Ze hanteren bv twee wachtdagen bij ziekte, wat erop neerkomt dat je de eerste twee dagen dat je ziek bent altijd uit eigen zak betaalt. Ze trekken die uren van je vakantie af. Om op personeel te besparen laten ze het personeel op een locatie zelf de wc's schoonmaken, inclusief locatiehoofden. Ik heb daar ooit wat van gezegd en kreeg toe de opmerking: Wil je zeggen dat het personeel zich daar te goed voor voelt om even de wc schoon te maken? En dan te bedenken dat je drie keer per dag schoon moet maken, want het zijn kinderen die de wc's gebruiken, dus er gaat nog wel eens wat mis.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze weigeren een OR te starten, terwijl er al een jaar om gevraagd wordt en ze dat wettelijk zelfs verplicht zijn. Zij beweren dat het niet hoeft/nodig is.
Dit alles speelt mee in mijn gevoel dat ik het niet meer zie zitten. Ik vind dat het personeel slecht behandeld wordt met een basis van wantrouwen. Dit soort dingen maken me moedeloos.
Dus ja, eigenlijk voel ik me helemaal niet beter... Ik ben nu ook hartstikke moe, voel me niet 100% en zie enorm tegen die maandag op. Ik zit eraan te denken dit alles te gaan zeggen in dat gesprek, maar ik denk niet dat het slim is. Waarschijnlijk lig ik er dan binnen no-time uit.Aaaaaaaaaah, die laatste post is dan weer heel herkenbaar voor mij. Ik werk ook in een organisatie die de laatste anderhalf jaar de termen: transparantie, normale omgang met de medewerkers en wettelijke voorschriften niet zo nauw lijkt te nemen, op zijn zachts gezegd. Ga voor jezelf in eerste instantie na of je eigenlijk hier wel wil blijven werken in deze organisatie die je zoveel energie kost. Hoelang zie je jezelf hier worstelen? Nog een jaar, 2 jaar, 5 jaar van je leven? Of ben je liever weg zogauw er iets beters langskomt? Vraag je eerst af waar jouw belang ligt, in blijven of weggaan voordat je een hele strijd aangaat die je nog meer energie kost voor een baan die je niet wil.
@Cole Turner,
Het is een optie die ik in overweging ga nemen. Het is alleen wel zo dat andere locatiemanagers ook hele andere locaties hebben, die vaak veel kleiner zijn dan die van mij. Daarbij ben ik geloof ik het enige locatiehoofd dat 5 dagen per week werkt. Het is wel heel ongebruikelijk om een collega bij het gesprek te vragen, maar ik kan het proberen.
@Happygirl,
Ik voel me wel iets beter in de zin dat ik het allemaal wat helderder voor me heb. Maar gisteren had ik het er weer over met twee vrienden van me en ik voelde de energie gewoon weg stromen. Aan het einde van het gesprek voelde ik me zo moe en slap. Ik heb eerlijk gezegd niet veel hoop dat het goed gaat komen, omdat mijn leidinggevenden een heel andere verwachting hebben en die niet gaan aanpassen. Daarbij is volgens mij het vertrouwen al weg, ook al beweren ze van niet. Het is slechts wachten tot de bijl valt.
Dit klinkt misschien wel heel erg doom-denkerig van mij, maar na het gesprek van gisteren denk ik er echt zo over.
Want naast mijn persoonlijke probleem met de functie, gaat het hier om een bedrijf dat naar mijn mening echt slecht met zijn personeel omgaat. Ze hanteren bv twee wachtdagen bij ziekte, wat erop neerkomt dat je de eerste twee dagen dat je ziek bent altijd uit eigen zak betaalt. Ze trekken die uren van je vakantie af. Om op personeel te besparen laten ze het personeel op een locatie zelf de wc's schoonmaken, inclusief locatiehoofden. Ik heb daar ooit wat van gezegd en kreeg toe de opmerking: Wil je zeggen dat het personeel zich daar te goed voor voelt om even de wc schoon te maken? En dan te bedenken dat je drie keer per dag schoon moet maken, want het zijn kinderen die de wc's gebruiken, dus er gaat nog wel eens wat mis.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze weigeren een OR te starten, terwijl er al een jaar om gevraagd wordt en ze dat wettelijk zelfs verplicht zijn. Zij beweren dat het niet hoeft/nodig is.
Dit alles speelt mee in mijn gevoel dat ik het niet meer zie zitten. Ik vind dat het personeel slecht behandeld wordt met een basis van wantrouwen. Dit soort dingen maken me moedeloos.
Dus ja, eigenlijk voel ik me helemaal niet beter... Ik ben nu ook hartstikke moe, voel me niet 100% en zie enorm tegen die maandag op. Ik zit eraan te denken dit alles te gaan zeggen in dat gesprek, maar ik denk niet dat het slim is. Waarschijnlijk lig ik er dan binnen no-time uit.Aaaaaaaaaah, die laatste post is dan weer heel herkenbaar voor mij. Ik werk ook in een organisatie die de laatste anderhalf jaar de termen: transparantie, normale omgang met de medewerkers en wettelijke voorschriften niet zo nauw lijkt te nemen, op zijn zachts gezegd. Ga voor jezelf in eerste instantie na of je eigenlijk hier wel wil blijven werken in deze organisatie die je zoveel energie kost. Hoelang zie je jezelf hier worstelen? Nog een jaar, 2 jaar, 5 jaar van je leven? Of ben je liever weg zogauw er iets beters langskomt? Vraag je eerst af waar jouw belang ligt, in blijven of weggaan voordat je een hele strijd aangaat die je nog meer energie kost voor een baan die je niet wil.
zondag 15 november 2009 om 22:14
quote:Valesca C schreef op 15 november 2009 @ 11:36:
@Cole Turner,
Het is een optie die ik in overweging ga nemen. Het is alleen wel zo dat andere locatiemanagers ook hele andere locaties hebben, die vaak veel kleiner zijn dan die van mij. Daarbij ben ik geloof ik het enige locatiehoofd dat 5 dagen per week werkt. Het is wel heel ongebruikelijk om een collega bij het gesprek te vragen, maar ik kan het proberen.
@Happygirl,
Ik voel me wel iets beter in de zin dat ik het allemaal wat helderder voor me heb. Maar gisteren had ik het er weer over met twee vrienden van me en ik voelde de energie gewoon weg stromen. Aan het einde van het gesprek voelde ik me zo moe en slap. Ik heb eerlijk gezegd niet veel hoop dat het goed gaat komen, omdat mijn leidinggevenden een heel andere verwachting hebben en die niet gaan aanpassen. Daarbij is volgens mij het vertrouwen al weg, ook al beweren ze van niet. Het is slechts wachten tot de bijl valt.
Dit klinkt misschien wel heel erg doom-denkerig van mij, maar na het gesprek van gisteren denk ik er echt zo over.
Want naast mijn persoonlijke probleem met de functie, gaat het hier om een bedrijf dat naar mijn mening echt slecht met zijn personeel omgaat. Ze hanteren bv twee wachtdagen bij ziekte, wat erop neerkomt dat je de eerste twee dagen dat je ziek bent altijd uit eigen zak betaalt. Ze trekken die uren van je vakantie af. Om op personeel te besparen laten ze het personeel op een locatie zelf de wc's schoonmaken, inclusief locatiehoofden. Ik heb daar ooit wat van gezegd en kreeg toe de opmerking: Wil je zeggen dat het personeel zich daar te goed voor voelt om even de wc schoon te maken? En dan te bedenken dat je drie keer per dag schoon moet maken, want het zijn kinderen die de wc's gebruiken, dus er gaat nog wel eens wat mis.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze weigeren een OR te starten, terwijl er al een jaar om gevraagd wordt en ze dat wettelijk zelfs verplicht zijn. Zij beweren dat het niet hoeft/nodig is.
Dit alles speelt mee in mijn gevoel dat ik het niet meer zie zitten. Ik vind dat het personeel slecht behandeld wordt met een basis van wantrouwen. Dit soort dingen maken me moedeloos.
Dus ja, eigenlijk voel ik me helemaal niet beter... Ik ben nu ook hartstikke moe, voel me niet 100% en zie enorm tegen die maandag op. Ik zit eraan te denken dit alles te gaan zeggen in dat gesprek, maar ik denk niet dat het slim is. Waarschijnlijk lig ik er dan binnen no-time uit.
Na alles wat je hier vertelt kan ik me goed voorstellen dat je erg tegen morgen opziet.
Het is wel duidelijk dat dit niet het soort bedrijf is waar je plezierig kan werken, als men zo met z'n mensen omgaat. Je klinkt al of heb je al enigszins geaccepteerd dat dit het niet wordt. Jammer voor al die energie die je erin hebt gestoken, maar waarschijnlijk ben je beter af in een ander bedrijf.
Alvast sterkte voor morgen!
@Cole Turner,
Het is een optie die ik in overweging ga nemen. Het is alleen wel zo dat andere locatiemanagers ook hele andere locaties hebben, die vaak veel kleiner zijn dan die van mij. Daarbij ben ik geloof ik het enige locatiehoofd dat 5 dagen per week werkt. Het is wel heel ongebruikelijk om een collega bij het gesprek te vragen, maar ik kan het proberen.
@Happygirl,
Ik voel me wel iets beter in de zin dat ik het allemaal wat helderder voor me heb. Maar gisteren had ik het er weer over met twee vrienden van me en ik voelde de energie gewoon weg stromen. Aan het einde van het gesprek voelde ik me zo moe en slap. Ik heb eerlijk gezegd niet veel hoop dat het goed gaat komen, omdat mijn leidinggevenden een heel andere verwachting hebben en die niet gaan aanpassen. Daarbij is volgens mij het vertrouwen al weg, ook al beweren ze van niet. Het is slechts wachten tot de bijl valt.
Dit klinkt misschien wel heel erg doom-denkerig van mij, maar na het gesprek van gisteren denk ik er echt zo over.
Want naast mijn persoonlijke probleem met de functie, gaat het hier om een bedrijf dat naar mijn mening echt slecht met zijn personeel omgaat. Ze hanteren bv twee wachtdagen bij ziekte, wat erop neerkomt dat je de eerste twee dagen dat je ziek bent altijd uit eigen zak betaalt. Ze trekken die uren van je vakantie af. Om op personeel te besparen laten ze het personeel op een locatie zelf de wc's schoonmaken, inclusief locatiehoofden. Ik heb daar ooit wat van gezegd en kreeg toe de opmerking: Wil je zeggen dat het personeel zich daar te goed voor voelt om even de wc schoon te maken? En dan te bedenken dat je drie keer per dag schoon moet maken, want het zijn kinderen die de wc's gebruiken, dus er gaat nog wel eens wat mis.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze weigeren een OR te starten, terwijl er al een jaar om gevraagd wordt en ze dat wettelijk zelfs verplicht zijn. Zij beweren dat het niet hoeft/nodig is.
Dit alles speelt mee in mijn gevoel dat ik het niet meer zie zitten. Ik vind dat het personeel slecht behandeld wordt met een basis van wantrouwen. Dit soort dingen maken me moedeloos.
Dus ja, eigenlijk voel ik me helemaal niet beter... Ik ben nu ook hartstikke moe, voel me niet 100% en zie enorm tegen die maandag op. Ik zit eraan te denken dit alles te gaan zeggen in dat gesprek, maar ik denk niet dat het slim is. Waarschijnlijk lig ik er dan binnen no-time uit.
Na alles wat je hier vertelt kan ik me goed voorstellen dat je erg tegen morgen opziet.
Het is wel duidelijk dat dit niet het soort bedrijf is waar je plezierig kan werken, als men zo met z'n mensen omgaat. Je klinkt al of heb je al enigszins geaccepteerd dat dit het niet wordt. Jammer voor al die energie die je erin hebt gestoken, maar waarschijnlijk ben je beter af in een ander bedrijf.
Alvast sterkte voor morgen!
maandag 16 november 2009 om 18:47
Nou, ik heb voor mezelf besloten dat ik nog een aantal dingen ga proberen (meer delegeren, nu alles wat me niet lekker zit aanpakken en ook open bespreken in het team en met de leidinggevenden. Daarnaast ga ik met collega's van gedachten en ervaringen wisselen over het een en ander in de hoop nog wat te kunnen verbeteren). Dan heb ik in ieder geval het onderste uit de kan gehaald voor mijzelf. Dat is alles wat ik in mijn optiek kan doen. Ik geef mezelf nog een termijn van 3 maanden. Daarna heb ik mijn beoordelingsgesprek en ga ik zelf alvast beslissen of ik door wil of niet, zodat ik de eer aan mezelf kan behouden.
Verder is een collega al in actie gekomen wat betreft de arbeidsvoorwaarden en die wachtdagen, samen met de vakbond. Ik ben erg benieuwd wat de reactie daarop zal zijn. Waarschijnlijk niet al te positief verwacht ik.
Gelukkig had ik vandaag een goeie dag. Ik ben er heel positief ingegaan, eigenlijk vanzelf. Ik heb te horen gekregen dat ik per 1 dec. in ieder geval wat minder uur hoef te draaien waardoor mijn maandag en dinsdag worden verkort van 10 uur naar 8 uur werk. Dat is een stuk beter te doen.
Ik voel me vandaag gelukkig vrij goed en ik hoop dat ik dat even zo kan houden. Ik merk wel dat een aantal dingen in het team me nog niet helemaal lekker zitten. Maar die moet ik dan maar gelijk bespreken in de aankomende teamvergadering, wat ik toch wel spannend vindt eerlijk gezegd... om deze mensen aan te spreken op dit gedrag, terwijl zij er veel langer werken dan ik. maar het hoort bij een leidinggevende functie dus ja.
Ik hou jullie op de hoogte in ieder geval!
Bedankt voor al jullie steun en adviezen tot nu toe!
Verder is een collega al in actie gekomen wat betreft de arbeidsvoorwaarden en die wachtdagen, samen met de vakbond. Ik ben erg benieuwd wat de reactie daarop zal zijn. Waarschijnlijk niet al te positief verwacht ik.
Gelukkig had ik vandaag een goeie dag. Ik ben er heel positief ingegaan, eigenlijk vanzelf. Ik heb te horen gekregen dat ik per 1 dec. in ieder geval wat minder uur hoef te draaien waardoor mijn maandag en dinsdag worden verkort van 10 uur naar 8 uur werk. Dat is een stuk beter te doen.
Ik voel me vandaag gelukkig vrij goed en ik hoop dat ik dat even zo kan houden. Ik merk wel dat een aantal dingen in het team me nog niet helemaal lekker zitten. Maar die moet ik dan maar gelijk bespreken in de aankomende teamvergadering, wat ik toch wel spannend vindt eerlijk gezegd... om deze mensen aan te spreken op dit gedrag, terwijl zij er veel langer werken dan ik. maar het hoort bij een leidinggevende functie dus ja.
Ik hou jullie op de hoogte in ieder geval!
Bedankt voor al jullie steun en adviezen tot nu toe!
maandag 16 november 2009 om 21:03
Een laatste tip:
Schrijf op welke zaken je moet aanpakken/oppakken en bekijk dat lijstje eens in de zoveel tijd. Bijvoorbeeld 1x per maand. En elke keer als je het lijstje weer ziet, bedenk dan of je de afgelopen periode zaken hebt gedaan die een structurele verbetering zijn van de werkomstandigheden of niet. Zo niet, maak dan tijd om deze verbeteringen door te voeren.
Het idee achter de tip is dat het heel moeilijk is om je eigen plan te volgen, omdat je door de 'waan van de dag' allerlei zaken doet die uiteindelijk niet leiden tot die structurele verbeteringen.
Natuurlijk kun je naarmate de tijd verstrijkt ook beter beoordelen of je de goede doelen gesteld hebt en deze zo nodig bijstellen.
Schrijf op welke zaken je moet aanpakken/oppakken en bekijk dat lijstje eens in de zoveel tijd. Bijvoorbeeld 1x per maand. En elke keer als je het lijstje weer ziet, bedenk dan of je de afgelopen periode zaken hebt gedaan die een structurele verbetering zijn van de werkomstandigheden of niet. Zo niet, maak dan tijd om deze verbeteringen door te voeren.
Het idee achter de tip is dat het heel moeilijk is om je eigen plan te volgen, omdat je door de 'waan van de dag' allerlei zaken doet die uiteindelijk niet leiden tot die structurele verbeteringen.
Natuurlijk kun je naarmate de tijd verstrijkt ook beter beoordelen of je de goede doelen gesteld hebt en deze zo nodig bijstellen.
vrijdag 20 november 2009 om 22:42
Zo... Ik heb het gesprek met mijn leidinggevende achter de rug.
Ik was wel even behoorlijk nerveus, maar het is wel naar tevredenheid verlopen gelukkig. Ik heb alles gezegd wat ik wilde zeggen, heb het zoveel mogelijk bij mijn gevoel gehouden en heb nu ook eindelijk het idee dat ik echt begrepen werd.
Wel is het zo dat mijn leidinggevende het idee heeft dat ik misschien niet zo goed pas op de betreffende locatie en heeft het over een eventuele overplaatsing naar een andere locatie of een andere functie. Ik schrok daar eerst een beetje van, maar had de vraag ook wel verwacht ergens en st er niet eens heel negatief tegenover. Behalve dan dat je weer opnieuw moet beginnen qua team.
De teamvergadering verliep wel iets minder, puur omdat de helft niet aanwezig kon zijn, wat al heel slecht is natuurlijk. Dan is het geen teamvergadering. Wel heb ik meer bij de teamleden neergelegd. Ik heb hen meer om hun mening gevraagd en om mee te denken en naar oplossingen te zoeken. Er zijn duidelijkere afspraken gemaakt. Maar ik ga wel op korte termijn een nieuwe teamvergadering plannen waar we allemaal bij aanwezig zijn.
@Cole Turner, ook bedankt voor je laatste tip, die neem ik mee in mijn actieplan
Ik was wel even behoorlijk nerveus, maar het is wel naar tevredenheid verlopen gelukkig. Ik heb alles gezegd wat ik wilde zeggen, heb het zoveel mogelijk bij mijn gevoel gehouden en heb nu ook eindelijk het idee dat ik echt begrepen werd.
Wel is het zo dat mijn leidinggevende het idee heeft dat ik misschien niet zo goed pas op de betreffende locatie en heeft het over een eventuele overplaatsing naar een andere locatie of een andere functie. Ik schrok daar eerst een beetje van, maar had de vraag ook wel verwacht ergens en st er niet eens heel negatief tegenover. Behalve dan dat je weer opnieuw moet beginnen qua team.
De teamvergadering verliep wel iets minder, puur omdat de helft niet aanwezig kon zijn, wat al heel slecht is natuurlijk. Dan is het geen teamvergadering. Wel heb ik meer bij de teamleden neergelegd. Ik heb hen meer om hun mening gevraagd en om mee te denken en naar oplossingen te zoeken. Er zijn duidelijkere afspraken gemaakt. Maar ik ga wel op korte termijn een nieuwe teamvergadering plannen waar we allemaal bij aanwezig zijn.
@Cole Turner, ook bedankt voor je laatste tip, die neem ik mee in mijn actieplan
zaterdag 21 november 2009 om 08:38
Valesca: Wat de teamvergaderingen betreft. Over het algemeen wil ik ook zo democratisch mogelijk over zaken praten met de teamleden, maar inmiddels heb ik wel signalen ontvangen van medewerkers en mijn leidinggevende dat je goed moet afwegen wat je wel en niet in zo'n overleg bespreekt. Voor een deel moet je als teamleider de regie pakken en een duidelijke lijn neerleggen, als je dat nalaat kan dat een negatief effect hebben op je medewerkers. Die hebben ook behoefte aan duidelijkheid en alles willen bespreken kan ook lijken op besluiteloosheid.
