Relaties
alle pijlers
ik weet het echt even niet meer..........
dinsdag 17 november 2009 om 07:50
Volgens mij is er al een vergelijkbaar topic maar ik wilde toch zelf mijn verhaal schrijven.
In september bleek ik onverwacht zwanger van een goede vriend, grote verrassing want ik had altijd te horen gekregen dat ik niet spontaan zwanger zou worden. Het eindigde vrij snel in een miskraam maar ondanks mijn verdriet was ik wel opgelucht.
Zeven weken geleden ontmoette ik een geweldige man, mijn droomman, de man met wie ik oud zou willen worden.
Stom stom, we hebben onveilig gevreeën en het ongelooflijke is weer gebeurd, ik ben weer in verwachting!
Hij vind het veel te vroeg hiervoor en wil graag dat ik het weg laat halen. Ik vind het ook nog te vroeg maar heb ook zo'n moeite met abortus. Zou het liefste willen dat de natuur beslist.
Hij laat me niet in de steek als ik het zou houden... Oh, ik weet het echt niet meer. Voor mij is het weer zo'n wonder, ik ben 38 en misschien is dit wel mijn laatste kans.
Ik verwacht niet met dit topic een beslissing te kunnen nemen, maar ik moet het van me afschrijven, kan het er met niemand over hebben... Ik ben zo in de war!!!
In september bleek ik onverwacht zwanger van een goede vriend, grote verrassing want ik had altijd te horen gekregen dat ik niet spontaan zwanger zou worden. Het eindigde vrij snel in een miskraam maar ondanks mijn verdriet was ik wel opgelucht.
Zeven weken geleden ontmoette ik een geweldige man, mijn droomman, de man met wie ik oud zou willen worden.
Stom stom, we hebben onveilig gevreeën en het ongelooflijke is weer gebeurd, ik ben weer in verwachting!
Hij vind het veel te vroeg hiervoor en wil graag dat ik het weg laat halen. Ik vind het ook nog te vroeg maar heb ook zo'n moeite met abortus. Zou het liefste willen dat de natuur beslist.
Hij laat me niet in de steek als ik het zou houden... Oh, ik weet het echt niet meer. Voor mij is het weer zo'n wonder, ik ben 38 en misschien is dit wel mijn laatste kans.
Ik verwacht niet met dit topic een beslissing te kunnen nemen, maar ik moet het van me afschrijven, kan het er met niemand over hebben... Ik ben zo in de war!!!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 17 november 2009 om 09:31
Felice, natuurlijk heb je bij ideale omstandigheden een iets ander tempo.
Maar het is niet anders, je moet dealen met de situatie waar je nu voor staat. Laat de beren op de weg even voor wat ze zijn en probeer rust in je hoofd te krijgen.
Zeg tegen je vriend gewoon hoe het er voor staat. Misschien moet je even een paar dagen rust/afstand nemen om goed te beseffen wat jij wilt.
Hoe fijn het ook is dat jullie er samen goed over kunnen praten, je hebt waarschijnlijk je handen vol aan je eigen emoties.
Maar het is niet anders, je moet dealen met de situatie waar je nu voor staat. Laat de beren op de weg even voor wat ze zijn en probeer rust in je hoofd te krijgen.
Zeg tegen je vriend gewoon hoe het er voor staat. Misschien moet je even een paar dagen rust/afstand nemen om goed te beseffen wat jij wilt.
Hoe fijn het ook is dat jullie er samen goed over kunnen praten, je hebt waarschijnlijk je handen vol aan je eigen emoties.
dinsdag 17 november 2009 om 09:38
Aangezien TO 38 is en naar ik aanneem toch volwassen, vind ik -aangezien ze zo dom is onveilig te vrijen- dat ze voor haar kindje moet kiezen. Wie weet krijgt ze deze kans dus niet meer, om nog eens spontaan zwanger te worden.
Als deze "droomman" weggaat om die reden, is hij toch niet zo'n droomman...
Dochter van een vriendin overkwam dit ook (na 3 weken droomman) toen ze 25 was...inmiddels hebben ze 2 kindjes.
Als deze "droomman" weggaat om die reden, is hij toch niet zo'n droomman...
Dochter van een vriendin overkwam dit ook (na 3 weken droomman) toen ze 25 was...inmiddels hebben ze 2 kindjes.
dinsdag 17 november 2009 om 09:45
Hi Felice,
Ik stam uit bouwjaar 1970 en ben inmiddels 8 maanden zwanger van ons eerste kind, een jongen. Mijn partner en ik zijn tig jaar bezig geweest zonder resultaat, onverklaarbare onvruchtbaarheid. Technisch zou het moeten lukken, maar al die jaren dus mooi niet. Uiteindelijk is onze eerste IVF-poging geslaagd, terwijl bij andere (jongere) stellen de ene na de andere poging mislukt. Soms draait het leven je een echte loer.
Een kennis heeft op haar 41ste nog een mooie, gezonde dochter gekregen. Op natuurlijke wijze. Ik bedoel maar.
Ja, het wordt er beslist niet makkelijker op om op oudere leeftijd nog een (gezond) kind op de wereld te zetten, de risico's zijn nu eenmaal groter.
Maar om de boel nog weer van een andere kant te bekijken: een vrouw die ik ken van mijn zwangerschapscursus is 12 jaar jonger dan ik. Zij weet dat haar ongeboren kind helaas een afwijking heeft.
Dat zet alles weer in perspectief, een 100 procent garantie op een moeiteloze zwangerschap met als uitkomst een gezond kind is er helaas niet.
Life is happening while you're busy making other plans. Volg je intuitie, maar probeer ook voor jezelf een realistisch scenario te schetsen.
Ik stam uit bouwjaar 1970 en ben inmiddels 8 maanden zwanger van ons eerste kind, een jongen. Mijn partner en ik zijn tig jaar bezig geweest zonder resultaat, onverklaarbare onvruchtbaarheid. Technisch zou het moeten lukken, maar al die jaren dus mooi niet. Uiteindelijk is onze eerste IVF-poging geslaagd, terwijl bij andere (jongere) stellen de ene na de andere poging mislukt. Soms draait het leven je een echte loer.
Een kennis heeft op haar 41ste nog een mooie, gezonde dochter gekregen. Op natuurlijke wijze. Ik bedoel maar.
Ja, het wordt er beslist niet makkelijker op om op oudere leeftijd nog een (gezond) kind op de wereld te zetten, de risico's zijn nu eenmaal groter.
Maar om de boel nog weer van een andere kant te bekijken: een vrouw die ik ken van mijn zwangerschapscursus is 12 jaar jonger dan ik. Zij weet dat haar ongeboren kind helaas een afwijking heeft.
Dat zet alles weer in perspectief, een 100 procent garantie op een moeiteloze zwangerschap met als uitkomst een gezond kind is er helaas niet.
Life is happening while you're busy making other plans. Volg je intuitie, maar probeer ook voor jezelf een realistisch scenario te schetsen.
dinsdag 17 november 2009 om 09:51
Ik heb net naar de verloskundige gebeld en mijn verhaal gedaan, ik kan morgen terecht voor een echo. Misschien is het weer mis, net als vorige keer en kan ik dit afsluiten en hoef ik niet meer over abortus na te denken.
Tegelijkertijd weet ik nu al wat er gebeurt als het wel goed is... ik zou nooit meer kunnen kiezen om het weg te laten halen.
Misschien maak ik het zo nog moeilijker voor mezelf, maar ik geloof dat ik er goed aan doe.
Tegelijkertijd weet ik nu al wat er gebeurt als het wel goed is... ik zou nooit meer kunnen kiezen om het weg te laten halen.
Misschien maak ik het zo nog moeilijker voor mezelf, maar ik geloof dat ik er goed aan doe.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 17 november 2009 om 10:03
Betreft het laatste: ik denk dat je er sowieso goed aan doet om je eigen weg in deze te volgen. De vader van mijn dochter en ik waren 2 jaar bij elkaar toen ik onverwacht zwanger raakte. Ik was toen eind twintig (en had geen tikkende eierstokken). Ik was overweldigd door de zwangerschap en haar vader ook. In eerste instantie wilde hij er niet voor kiezen, het kind. Ik heb toen, na lang praten, aangegeven dat ik geen abortus kon doen en heb hem de keuze gelaten om met mij (+ kind) verder te gaan ja/ nee. Nooit spijt van gehad. We zijn bij elkaar gebleven totdat dochter 3 1/2 was. Door andere omstandigheden zijn we uit elkaar gegaan. Als ik nu mijn dochter van 6 zie, ben ik nog steeds blij dat ik niet voor abortus heb gekozen. Ze is een ware verrijking op mijn leven.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 10:08
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 10:02:
Hoezo? Een paar jaar ouder dan ik.Ik zeg niet dat het altijd wat uitmaakt, maar als je vriend een stuk jonger zou zijn dan jou is de kans wel groter dat hij ervoor weg loopt als jij zou beslissen om je kindje te houden. Maar, zoals ik in mijn vorige post al schreef, denk ik dat het in ieder geval goed is om op je eigen gevoel in deze af te gaan. Nogmaals sterkte!
Hoezo? Een paar jaar ouder dan ik.Ik zeg niet dat het altijd wat uitmaakt, maar als je vriend een stuk jonger zou zijn dan jou is de kans wel groter dat hij ervoor weg loopt als jij zou beslissen om je kindje te houden. Maar, zoals ik in mijn vorige post al schreef, denk ik dat het in ieder geval goed is om op je eigen gevoel in deze af te gaan. Nogmaals sterkte!
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 10:10
dinsdag 17 november 2009 om 10:15
Wat een lastige vind ik dit!
Ik vind namelijk dat je het leven van een man die niet aan kinderen toe is niet zo op zijn kop mag ztten. Je beslist uiteindelijk voor drie. Maar als het dan twee tegen 1 is.. tsja..
En in jouw situaite.. zou ik het denk ik gewoon houden. Jullie zijn oud en wijs genoeg toch?
En voor jou is het een kans die je emotioneel te veel doet om af te breken.
Dan had hij ook verantwoordelijker met zijn sperma om moeten gaan.
Maar je hebt geen idee wie je nu tot vader maakt. Hij kan misschien een leuke kerel zijn maar je kent hem amper.
hij is hoe raar dat ook klinkt op dit moment nog een vreemde voor je.
Ik heb eigenlijk geen antwoorden..
Behalve dan bij twijfel niet inhalen.
Ik vind namelijk dat je het leven van een man die niet aan kinderen toe is niet zo op zijn kop mag ztten. Je beslist uiteindelijk voor drie. Maar als het dan twee tegen 1 is.. tsja..
En in jouw situaite.. zou ik het denk ik gewoon houden. Jullie zijn oud en wijs genoeg toch?
En voor jou is het een kans die je emotioneel te veel doet om af te breken.
Dan had hij ook verantwoordelijker met zijn sperma om moeten gaan.
Maar je hebt geen idee wie je nu tot vader maakt. Hij kan misschien een leuke kerel zijn maar je kent hem amper.
hij is hoe raar dat ook klinkt op dit moment nog een vreemde voor je.
Ik heb eigenlijk geen antwoorden..
Behalve dan bij twijfel niet inhalen.
..popcorn?
dinsdag 17 november 2009 om 10:17
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 10:10:
Mijn gevoel zegt aan de ene kant ook dat ik mijn weg hierin moet volgen...... maar tegelijkertijd weet ik dat hij het nu echt niet wil.. als ik de keuze maak het te houden beslis ik dus ook voor hem.
Dat herken ik heel erg. Ik heb met tranen en tuiten toen bovenstaande aangegeven. Ik heb daarvoor ook een aantal weken getwijfeld en mezelf afgevraagd of ik het echt niet kon (abortus). Het antwoord was telkens hetzelfde. Ik besloot wel voor hem, maar heb hem ook een keuze gegeven: je hoeft niet en ik weet dat ik nu voor jou lijk te beslissen. Dus ik heb hem tot niets verplicht. Als het zou moeten, zou ik alleen zijn gegaan voor dit kind. Zo wist ik dat ik echt niet anders kon dan voor de volledige zwangerschap en het kind te kiezen. Ik ging uit van het scenario dat hij het echt niet kon. Het is moeilijk om die keuze te maken en ik heb me ook een soort van heks gevoeld. Ik heb al die gevoelens naar hem geuit, dat ik het gevoel had dat ik hem voor het blok zette en dat ik niet verwachtte dat hij voor mij + kind zou kiezen. Nadat die 'beslissing' was gevallen, draaide hij helemaal bij en ging mee naar elke echo en hij vond het reuze spannend om papa te worden, leuk ook.
Toen onze dochter er eenmaal was, ging onze relatie helaas niet goed. Hij bleek er toch minder stabiel in te staan dan hij dacht. Maar goed, dat is maar 1 verhaal. Het kan heel goed gaan, maar dat weet je gewoon niet van tevoren. Daarom is jouw keuze nu zo moeilijk: je hebt geen glazen bol.
Mijn gevoel zegt aan de ene kant ook dat ik mijn weg hierin moet volgen...... maar tegelijkertijd weet ik dat hij het nu echt niet wil.. als ik de keuze maak het te houden beslis ik dus ook voor hem.
Dat herken ik heel erg. Ik heb met tranen en tuiten toen bovenstaande aangegeven. Ik heb daarvoor ook een aantal weken getwijfeld en mezelf afgevraagd of ik het echt niet kon (abortus). Het antwoord was telkens hetzelfde. Ik besloot wel voor hem, maar heb hem ook een keuze gegeven: je hoeft niet en ik weet dat ik nu voor jou lijk te beslissen. Dus ik heb hem tot niets verplicht. Als het zou moeten, zou ik alleen zijn gegaan voor dit kind. Zo wist ik dat ik echt niet anders kon dan voor de volledige zwangerschap en het kind te kiezen. Ik ging uit van het scenario dat hij het echt niet kon. Het is moeilijk om die keuze te maken en ik heb me ook een soort van heks gevoeld. Ik heb al die gevoelens naar hem geuit, dat ik het gevoel had dat ik hem voor het blok zette en dat ik niet verwachtte dat hij voor mij + kind zou kiezen. Nadat die 'beslissing' was gevallen, draaide hij helemaal bij en ging mee naar elke echo en hij vond het reuze spannend om papa te worden, leuk ook.
Toen onze dochter er eenmaal was, ging onze relatie helaas niet goed. Hij bleek er toch minder stabiel in te staan dan hij dacht. Maar goed, dat is maar 1 verhaal. Het kan heel goed gaan, maar dat weet je gewoon niet van tevoren. Daarom is jouw keuze nu zo moeilijk: je hebt geen glazen bol.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 10:21
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 10:15:
Hahaha, volgens hem wel!Jullie zitten nu duidelijk nog in de verliefheidsfase! Heeft hij verder een stabiele achtergrond? (voor zover je kan inschatten) Heeft hij zijn leven op de rit? Is hij al een tijdje alleen of komt hij net uit een andere relatie? Dat zijn natuurlijk wel belangrijke dingen om te weten om dit eventueel toch samen op te gaan pakken in de toekomst. Ik kan me voorstellen dat die vraag (er toch samen verder voor gaan) nu ook bij je speelt.
Hahaha, volgens hem wel!Jullie zitten nu duidelijk nog in de verliefheidsfase! Heeft hij verder een stabiele achtergrond? (voor zover je kan inschatten) Heeft hij zijn leven op de rit? Is hij al een tijdje alleen of komt hij net uit een andere relatie? Dat zijn natuurlijk wel belangrijke dingen om te weten om dit eventueel toch samen op te gaan pakken in de toekomst. Ik kan me voorstellen dat die vraag (er toch samen verder voor gaan) nu ook bij je speelt.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 10:21
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 10:10:
Mijn gevoel zegt aan de ene kant ook dat ik mijn weg hierin moet volgen...... maar tegelijkertijd weet ik dat hij het nu echt niet wil.. als ik de keuze maak het te houden beslis ik dus ook voor hem.
Mijn gevoel zegt dat jij je gevoel moet volgen.
Sterkte met deze moelijke situatie.
Mijn gevoel zegt aan de ene kant ook dat ik mijn weg hierin moet volgen...... maar tegelijkertijd weet ik dat hij het nu echt niet wil.. als ik de keuze maak het te houden beslis ik dus ook voor hem.
Mijn gevoel zegt dat jij je gevoel moet volgen.
Sterkte met deze moelijke situatie.
dinsdag 17 november 2009 om 10:29
Volgens mij zou de meerderheid in jouw plaats het kindje houden. Maar als ik jouw verhaal zo lees, vraag ik me af of je er -ondanks je leeftijd- echt wel klaar voor bent. Je wekt de indruk dat je liever geen verantwoordelijkheid neemt en dat moet je toch echt wel doen als je een kind krijgt. Zeker als je het in je eentje moet doen, moet je toch wel stevig in je schoenen staan om het allemaal goed te regelen.
Verder zou je er vrede mee hebben als het nu misgaat, maak ik op uit je verhaal. Dat klinkt m.i. ook niet echt overtuigend.
Je hoeft niet a la minute een keuze te maken, dus probeer ajb na te denken over de consequenties van de verschillende keuzemogelijkheden.
Verder zou je er vrede mee hebben als het nu misgaat, maak ik op uit je verhaal. Dat klinkt m.i. ook niet echt overtuigend.
Je hoeft niet a la minute een keuze te maken, dus probeer ajb na te denken over de consequenties van de verschillende keuzemogelijkheden.
dinsdag 17 november 2009 om 10:31
Ow, je nieuwe liefde zegt het nog veel te vroeg te vinden voor een kind, maar wat vindt hij van je geschiedenis? Kan hij begrijpen dat het laatste kans zou kunnen zijn? Kan me heel goed voorstellen dat hij geschrokken is, maar neem niet 1,2,3, een beslissing.
En, iets anders, kind komt pas na 9 maanden, niet volgende week al.
En, iets anders, kind komt pas na 9 maanden, niet volgende week al.
dinsdag 17 november 2009 om 10:38
quote:Dreamglasses schreef op 17 november 2009 @ 10:08:
[...]
Ik zeg niet dat het altijd wat uitmaakt, maar als je vriend een stuk jonger zou zijn dan jou is de kans wel groter dat hij ervoor weg loopt Nou zeg, wat een onzin!! Volgens mij heeft dat werkelijk waar niks met leeftijd te maken, maar alles met mentaliteit en verantwoordelijkheidsgevoel, en dat staat toch echt absoluut los van leeftijd.
[...]
Ik zeg niet dat het altijd wat uitmaakt, maar als je vriend een stuk jonger zou zijn dan jou is de kans wel groter dat hij ervoor weg loopt Nou zeg, wat een onzin!! Volgens mij heeft dat werkelijk waar niks met leeftijd te maken, maar alles met mentaliteit en verantwoordelijkheidsgevoel, en dat staat toch echt absoluut los van leeftijd.
dinsdag 17 november 2009 om 10:39
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 08:48:
Meds, jij verwoordt precies wat me zo bezig houdt. Als ik het wel zou weg laten halen zou ik mezelf en hem het altijd verwijten.... als ik het zou houden zou hij het mij kunnen verwijten. Hij begrijpt mijn angst en verdriet maar wil het nu echt nog niet.
Hoe moeilijk ook, we kunnen er gelukkig wel heel goed met elkaar over praten en hij is zoveel mogelijk bij me om me te steunen. We zouden allebei willen dat het niet zo is, maar het is wel zo... en wat het vervolg betreft staan we tegenover elkaaar
dat klinkt eigenlijk alsof de relatie in deze situatie geen kans van slagen heeft.
wat je ook beslist, je zult elkaar dus verwijten gaan maken.
tenzij de natuur beslist en het in een miskraam eindigt.
en als de natuur nu eens beslist dat de zwangerschap doorzet??
als je nu al voor jezelf weet dat je het jezelf gaat verwijten als je de zwangerschap afbreekt lijkt mij dat je dan al een keus hebt gemaakt?!!
vergeet niet dat je met jezelf moet kunnen leven...
ik wens je veel sterkte en wijsheid bij je besluit.
Meds, jij verwoordt precies wat me zo bezig houdt. Als ik het wel zou weg laten halen zou ik mezelf en hem het altijd verwijten.... als ik het zou houden zou hij het mij kunnen verwijten. Hij begrijpt mijn angst en verdriet maar wil het nu echt nog niet.
Hoe moeilijk ook, we kunnen er gelukkig wel heel goed met elkaar over praten en hij is zoveel mogelijk bij me om me te steunen. We zouden allebei willen dat het niet zo is, maar het is wel zo... en wat het vervolg betreft staan we tegenover elkaaar
dat klinkt eigenlijk alsof de relatie in deze situatie geen kans van slagen heeft.
wat je ook beslist, je zult elkaar dus verwijten gaan maken.
tenzij de natuur beslist en het in een miskraam eindigt.
en als de natuur nu eens beslist dat de zwangerschap doorzet??
als je nu al voor jezelf weet dat je het jezelf gaat verwijten als je de zwangerschap afbreekt lijkt mij dat je dan al een keus hebt gemaakt?!!
vergeet niet dat je met jezelf moet kunnen leven...
ik wens je veel sterkte en wijsheid bij je besluit.
dinsdag 17 november 2009 om 10:49
quote:TheEmpress schreef op 17 november 2009 @ 10:38:
[...]
Nou zeg, wat een onzin!! Volgens mij heeft dat werkelijk waar niks met leeftijd te maken, maar alles met mentaliteit en verantwoordelijkheidsgevoel, en dat staat toch echt absoluut los van leeftijd.Nee hoor, het KAN wel. Er zijn genoeg mannen, die er door hun leeftijd nog niet aan toe zijn. En een paar jaar later er voor gaan en wel met dezelfe vrouw (dus niet omdat ze er met de vrouw in kwestie niet aan toe waren). Heeft te maken met hormonen. Maar heeft niet zoveel zin om daar nu op in te gaan vind ik.
[...]
Nou zeg, wat een onzin!! Volgens mij heeft dat werkelijk waar niks met leeftijd te maken, maar alles met mentaliteit en verantwoordelijkheidsgevoel, en dat staat toch echt absoluut los van leeftijd.Nee hoor, het KAN wel. Er zijn genoeg mannen, die er door hun leeftijd nog niet aan toe zijn. En een paar jaar later er voor gaan en wel met dezelfe vrouw (dus niet omdat ze er met de vrouw in kwestie niet aan toe waren). Heeft te maken met hormonen. Maar heeft niet zoveel zin om daar nu op in te gaan vind ik.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 10:50
Ik snap niet helemaal hoe een droomman die zijn droomvrouw -met kinderwens voor wie een zwangerschap een wonder is- net 7 week kent en haar bij voorbaat al bedreigt met 'je laat het weghalen of ik verlaat je' een droomman kan zijn
Het lijkt me een hele moeilijke keuze, maar ik denk dat er legio moeders 'niet echt klaar voor zijn' en het prima redden. Ook de alleenstaande! Staar je niet te blind op de 'droomman'. Als hij echt een droomman is komen jullie er wel uit, en zo niet: Er zijn àltijd meer (leukere, mooiere!) vissen in de zee, en misschien voor jou niet àltijd meer kinder-kansen
Sterkte!
Het lijkt me een hele moeilijke keuze, maar ik denk dat er legio moeders 'niet echt klaar voor zijn' en het prima redden. Ook de alleenstaande! Staar je niet te blind op de 'droomman'. Als hij echt een droomman is komen jullie er wel uit, en zo niet: Er zijn àltijd meer (leukere, mooiere!) vissen in de zee, en misschien voor jou niet àltijd meer kinder-kansen
Sterkte!
