Relaties
alle pijlers
ik weet het echt even niet meer..........
dinsdag 17 november 2009 om 07:50
Volgens mij is er al een vergelijkbaar topic maar ik wilde toch zelf mijn verhaal schrijven.
In september bleek ik onverwacht zwanger van een goede vriend, grote verrassing want ik had altijd te horen gekregen dat ik niet spontaan zwanger zou worden. Het eindigde vrij snel in een miskraam maar ondanks mijn verdriet was ik wel opgelucht.
Zeven weken geleden ontmoette ik een geweldige man, mijn droomman, de man met wie ik oud zou willen worden.
Stom stom, we hebben onveilig gevreeën en het ongelooflijke is weer gebeurd, ik ben weer in verwachting!
Hij vind het veel te vroeg hiervoor en wil graag dat ik het weg laat halen. Ik vind het ook nog te vroeg maar heb ook zo'n moeite met abortus. Zou het liefste willen dat de natuur beslist.
Hij laat me niet in de steek als ik het zou houden... Oh, ik weet het echt niet meer. Voor mij is het weer zo'n wonder, ik ben 38 en misschien is dit wel mijn laatste kans.
Ik verwacht niet met dit topic een beslissing te kunnen nemen, maar ik moet het van me afschrijven, kan het er met niemand over hebben... Ik ben zo in de war!!!
In september bleek ik onverwacht zwanger van een goede vriend, grote verrassing want ik had altijd te horen gekregen dat ik niet spontaan zwanger zou worden. Het eindigde vrij snel in een miskraam maar ondanks mijn verdriet was ik wel opgelucht.
Zeven weken geleden ontmoette ik een geweldige man, mijn droomman, de man met wie ik oud zou willen worden.
Stom stom, we hebben onveilig gevreeën en het ongelooflijke is weer gebeurd, ik ben weer in verwachting!
Hij vind het veel te vroeg hiervoor en wil graag dat ik het weg laat halen. Ik vind het ook nog te vroeg maar heb ook zo'n moeite met abortus. Zou het liefste willen dat de natuur beslist.
Hij laat me niet in de steek als ik het zou houden... Oh, ik weet het echt niet meer. Voor mij is het weer zo'n wonder, ik ben 38 en misschien is dit wel mijn laatste kans.
Ik verwacht niet met dit topic een beslissing te kunnen nemen, maar ik moet het van me afschrijven, kan het er met niemand over hebben... Ik ben zo in de war!!!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 17 november 2009 om 08:24
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 08:21:
Je bedoelt dat ik hem erin geluisd heb Cruzader? Fijne opmerking, daar kan ik wat mee! Hij wist vanaf het begin dat ik net een miskraam had gehad dus dat het een keer gelukt was. Over onveilig vrijen..... niet slim, maar in de passie van het moment wel gebeurd. We wisten beiden dat we een risico namen maar ik had dit nooit verwacht, ik dacht dat de vorige keer 1 gelukstreffer was, werd overigens ook bevestigd toen ik na de miskraam bij de gynaecoloog was.
Ik zou het liefste willen dat mijn lichaam zelf beslist... ik heb al dagen buikpijn en nu ook verhoging.... misschien gaat het mis en dan kan ik er vrede mee hebben. Maar het idee alleen al om het weg te laten zuigen, ik geloof niet dat ik dat aan kan.
Maar als ik het wel laat komen zadel ik hem ook op met iets wat hij nu nog niet wil. Ik overzie het allemaal even niet!
Je laat je leven wel over aan het rad van fortuin he?
Is het niet raadzamer te overwegen of je het alleen aankunt ipv aan dat rad te draaien en kijken waar het heen gaat?
Je bedoelt dat ik hem erin geluisd heb Cruzader? Fijne opmerking, daar kan ik wat mee! Hij wist vanaf het begin dat ik net een miskraam had gehad dus dat het een keer gelukt was. Over onveilig vrijen..... niet slim, maar in de passie van het moment wel gebeurd. We wisten beiden dat we een risico namen maar ik had dit nooit verwacht, ik dacht dat de vorige keer 1 gelukstreffer was, werd overigens ook bevestigd toen ik na de miskraam bij de gynaecoloog was.
Ik zou het liefste willen dat mijn lichaam zelf beslist... ik heb al dagen buikpijn en nu ook verhoging.... misschien gaat het mis en dan kan ik er vrede mee hebben. Maar het idee alleen al om het weg te laten zuigen, ik geloof niet dat ik dat aan kan.
Maar als ik het wel laat komen zadel ik hem ook op met iets wat hij nu nog niet wil. Ik overzie het allemaal even niet!
Je laat je leven wel over aan het rad van fortuin he?
Is het niet raadzamer te overwegen of je het alleen aankunt ipv aan dat rad te draaien en kijken waar het heen gaat?
dinsdag 17 november 2009 om 08:28
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 08:23:
Ik heb een goede baan, lieve familie en vrienden en wat het belangrijkst is..... een groot hart. Dit kindje zou ook bij mij alleen niks tekort komen, behalve misschien dan een vader.
Maar hij heeft gezegd mij niet in de steek te zullen laten, maar dit legt er natuurlijk wel een bom onder.
Een groot hart is heel belangrijk en fijn. Maar naast die roze wolk is er ook realiteit. Het betekent dat je wellicht 24x7 alleen verantwoordelijk bent voor deze kleine. Dat je alleen elke nacht er uit moet, alleen kots mag opruimen en poepluiers verschonen. Dat je niet spontaan weg kunt. Dat het lastig wordt in het begin met opnieuw daten (mocht deze relatie mislukken waar je toch wel rekening mee moet houden, vroeg of laat)
Dus naast dat grote hart moet er ook een wens en bereidheid zijn om voor dit kindje te zorgen en te zorgen dat het veilig is in een warm nest. En dat houdt veel meer in dan velen voor ogen houden. Ik zeg dit niet voor niets, want het is menig moeder fiks tegen gevallen. De wat meer op zichzelf gerichte personen zijn hier niet geschikt voor.
Ik schets te slechts een realiteit. Ik gun je een kindje verder van harte.
Ik heb een goede baan, lieve familie en vrienden en wat het belangrijkst is..... een groot hart. Dit kindje zou ook bij mij alleen niks tekort komen, behalve misschien dan een vader.
Maar hij heeft gezegd mij niet in de steek te zullen laten, maar dit legt er natuurlijk wel een bom onder.
Een groot hart is heel belangrijk en fijn. Maar naast die roze wolk is er ook realiteit. Het betekent dat je wellicht 24x7 alleen verantwoordelijk bent voor deze kleine. Dat je alleen elke nacht er uit moet, alleen kots mag opruimen en poepluiers verschonen. Dat je niet spontaan weg kunt. Dat het lastig wordt in het begin met opnieuw daten (mocht deze relatie mislukken waar je toch wel rekening mee moet houden, vroeg of laat)
Dus naast dat grote hart moet er ook een wens en bereidheid zijn om voor dit kindje te zorgen en te zorgen dat het veilig is in een warm nest. En dat houdt veel meer in dan velen voor ogen houden. Ik zeg dit niet voor niets, want het is menig moeder fiks tegen gevallen. De wat meer op zichzelf gerichte personen zijn hier niet geschikt voor.
Ik schets te slechts een realiteit. Ik gun je een kindje verder van harte.
dinsdag 17 november 2009 om 08:28
dinsdag 17 november 2009 om 08:39
Ik ben me er bewust van dat een kind in je eentje opvoeden heel zwaar is, ik zou het ook het liefste samen doen!
Als ik jonger was zonder medische geschiedenis zou ik het misschien minder moeilijk hebben, misschien ook niet. In ieder geval kwam tot nu het woord abortus niet in mijn woordenboek voor.
Aan de ene kant voelt dit weer zo als een wonder, als een 2e kans, maar de timing is gewoon waardeloos!
Als ik jonger was zonder medische geschiedenis zou ik het misschien minder moeilijk hebben, misschien ook niet. In ieder geval kwam tot nu het woord abortus niet in mijn woordenboek voor.
Aan de ene kant voelt dit weer zo als een wonder, als een 2e kans, maar de timing is gewoon waardeloos!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 17 november 2009 om 08:41
moeilijk felice, maar je leeftijd en je wens en het feit dat je moeilijk zwanger kan worden wegen wel zwaar vind ik.
Jij moet jezelf afvragen of je voor die man gaat in de wetenschap dat een evt. abortus iets is wat tussen jullie in zal komen te staan
of je gaat voor een kind, in de wetenschap dat dat betekent dat dat de relatie met die man misschien kapot zal maken.
Jij moet jezelf afvragen of je voor die man gaat in de wetenschap dat een evt. abortus iets is wat tussen jullie in zal komen te staan
of je gaat voor een kind, in de wetenschap dat dat betekent dat dat de relatie met die man misschien kapot zal maken.
dinsdag 17 november 2009 om 08:43
dinsdag 17 november 2009 om 08:48
Meds, jij verwoordt precies wat me zo bezig houdt. Als ik het wel zou weg laten halen zou ik mezelf en hem het altijd verwijten.... als ik het zou houden zou hij het mij kunnen verwijten. Hij begrijpt mijn angst en verdriet maar wil het nu echt nog niet.
Hoe moeilijk ook, we kunnen er gelukkig wel heel goed met elkaar over praten en hij is zoveel mogelijk bij me om me te steunen. We zouden allebei willen dat het niet zo is, maar het is wel zo... en wat het vervolg betreft staan we tegenover elkaar.
Ik ga vanmorgen naar de huisarts, misschien dat een gesprek met hem helpt. Ik heb trouwens sinds vannacht ook koorts, wat een gedoe, moet je daar 38 voor worden om zo stom te zijn!
Hoe moeilijk ook, we kunnen er gelukkig wel heel goed met elkaar over praten en hij is zoveel mogelijk bij me om me te steunen. We zouden allebei willen dat het niet zo is, maar het is wel zo... en wat het vervolg betreft staan we tegenover elkaar.
Ik ga vanmorgen naar de huisarts, misschien dat een gesprek met hem helpt. Ik heb trouwens sinds vannacht ook koorts, wat een gedoe, moet je daar 38 voor worden om zo stom te zijn!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 17 november 2009 om 08:48
Hoi felice,
Het lijkt me een moeilijke beslissing voor je... Ik kan nu ook wel gaan prediken over veilig vrijen, maar goed het is nu eenmaal zo geschied en daar heb je achteraf niet zoveel aan.
Ik ben wel benieuwd hoe je iemand - die je 7 weken kent - als je droomman kan zien. Of kenden jullie elkaar al langer? Een kindje is , zelfs als je al 38 bent en het graag wilt, een grote omslag in je leven en daarvoor is de basis van jullie relatie natuurlijk nog niet gelegd. Aan de andere kant kan het ook maarzo heel goed uitpakken als je tijdens je zwangerschap wel bewust blijft van het feit dat jullie nog een relatie op te bouwen hebben. Hoe oud is je nieuwe vriend eigenlijk? Misschien overvalt het hem nu wel, maar het kan ook zijn dat hij wel toe is aan kinderen. De beslissing ligt uiteindelijk in jouw handen, omdat dit kindje nu eenmaal in jouw buik groeit. Veel sterkte met je beslissing.
Het lijkt me een moeilijke beslissing voor je... Ik kan nu ook wel gaan prediken over veilig vrijen, maar goed het is nu eenmaal zo geschied en daar heb je achteraf niet zoveel aan.
Ik ben wel benieuwd hoe je iemand - die je 7 weken kent - als je droomman kan zien. Of kenden jullie elkaar al langer? Een kindje is , zelfs als je al 38 bent en het graag wilt, een grote omslag in je leven en daarvoor is de basis van jullie relatie natuurlijk nog niet gelegd. Aan de andere kant kan het ook maarzo heel goed uitpakken als je tijdens je zwangerschap wel bewust blijft van het feit dat jullie nog een relatie op te bouwen hebben. Hoe oud is je nieuwe vriend eigenlijk? Misschien overvalt het hem nu wel, maar het kan ook zijn dat hij wel toe is aan kinderen. De beslissing ligt uiteindelijk in jouw handen, omdat dit kindje nu eenmaal in jouw buik groeit. Veel sterkte met je beslissing.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 08:49
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 08:39:
Aan de ene kant voelt dit weer zo als een wonder, als een 2e kans, maar de timing is gewoon waardeloos!
Tja, de timing... Dat weet je feitelijk pas achteraf, hoe goed die was. Hoeveel vrouwen hebben niet bewust gekozen voor een zwangerschap en kwamen er achteraf achter dat de timing toch niet zo ideaal was? Die gezond waren maar ziek werden, werk hadden maar kwijtraakten, een man hadden maar verloren? Er zijn geen garanties in het leven. Je maakt een inschatting van de toekomst op basis van het heden, omdat dat alles is wat je hebt.
Bij jou speelt daarbij ook mee dat je hierna misschien nooit een ander kind zult krijgen. Je wilt een kind, je krijgt een kind en dit is waarschijnlijk je laatste kans om een kind te krijgen. In die zin is de timing misschien helemaal niet zo slecht, toch?
Aan de ene kant voelt dit weer zo als een wonder, als een 2e kans, maar de timing is gewoon waardeloos!
Tja, de timing... Dat weet je feitelijk pas achteraf, hoe goed die was. Hoeveel vrouwen hebben niet bewust gekozen voor een zwangerschap en kwamen er achteraf achter dat de timing toch niet zo ideaal was? Die gezond waren maar ziek werden, werk hadden maar kwijtraakten, een man hadden maar verloren? Er zijn geen garanties in het leven. Je maakt een inschatting van de toekomst op basis van het heden, omdat dat alles is wat je hebt.
Bij jou speelt daarbij ook mee dat je hierna misschien nooit een ander kind zult krijgen. Je wilt een kind, je krijgt een kind en dit is waarschijnlijk je laatste kans om een kind te krijgen. In die zin is de timing misschien helemaal niet zo slecht, toch?
Ga in therapie!
dinsdag 17 november 2009 om 08:59
quote:Cruzader schreef op 17 november 2009 @ 08:31:
Ik zeg alleen hoe het op hem over zou kunnen komen
Offtopic: hoe word ik nou vrienden met summerdance(ja heb goede reden voor)Spannend....gewoon een vriendenverzoekje sturen (met de hartjesknop onder mijn naam)
Ik zeg alleen hoe het op hem over zou kunnen komen
Offtopic: hoe word ik nou vrienden met summerdance(ja heb goede reden voor)Spannend....gewoon een vriendenverzoekje sturen (met de hartjesknop onder mijn naam)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 17 november 2009 om 09:15
Oef, Felice... Waarom doe je dat? Eerst onveilig vrijen met 'een goede vriend' en daarna met een nieuwe liefde? Nog los van het zwangerschapsverhaal is het natuurlijk vragen om een SOA...
Daarnaast vrees ik dat je nieuwe relatie op deze manier gedoemd is om te mislukken. Hou je het, dan zou het kunnen zijn dat je vriend je vaarwel zegt, en haal je het weg, dan zul je het hem misschien altijd kwalijk blijven nemen dat hij er zo over dacht. Dus je zult je nu af moeten vragen of je in je eentje een kind wilt krijgen. Als ik het zo lees ben je van mening van wel en wil je dat eigenlijk ook wel, dus dan moet je ervoor gaan, en hopen dat je vriend zijn kindje in ieder geval wil kennen. Hij wist van je miskraam, dus als hij 100% zeker geen kind had willen verwekken, had hij er iets omheen moeten doen.
Daarnaast vrees ik dat je nieuwe relatie op deze manier gedoemd is om te mislukken. Hou je het, dan zou het kunnen zijn dat je vriend je vaarwel zegt, en haal je het weg, dan zul je het hem misschien altijd kwalijk blijven nemen dat hij er zo over dacht. Dus je zult je nu af moeten vragen of je in je eentje een kind wilt krijgen. Als ik het zo lees ben je van mening van wel en wil je dat eigenlijk ook wel, dus dan moet je ervoor gaan, en hopen dat je vriend zijn kindje in ieder geval wil kennen. Hij wist van je miskraam, dus als hij 100% zeker geen kind had willen verwekken, had hij er iets omheen moeten doen.
dinsdag 17 november 2009 om 09:15
Wat een moeilijke situatie Felice. Fijn dat man in kwestie heeft aangegeven er niet bij weg te zullen rennen als jij anders beslist dan hij wil. Maar heeft hij ook aangegeven hoe hij dat voor zich ziet? Wil hij de relatie dan in stand houden of zonder relatie 'meevaderen'? En als hij de relatie een kans wil geven, wat gebeurt er dan als deze toch springt als het kindje er al is, wat wordt zijn positie dan? Met andere woorden: als hij zegt dat hij je niet in de steek zal laten betekent dat voor hem dat hij belooft vader te zullen zijn voor dit kindje of belooft hij de relatie een kans te geven?
Zelf ben ik ruim zeven jaar geleden zwanger geworden van iemand die ik anderhalve maand kende. Ik heb toen direct gezegd, dat als hij er niet aan wilde, ik het alleen zou doen. Maar dat wilde hij absoluut niet. We besloten er samen voor te gaan. De relatie heeft het niet gehaald, we zijn uit elkaar gegaan toen uk 10 maanden oud was. Dit verliep redelijk goed, mede omdat wij ons door de zwangerschap niet hebben laten dwingen keuzes ten opzichte van de relatie te maken die we anders ook nog niet zouden hebben gemaakt. Zo zijn we niet plotsklaps gaan samenwonen etc. We hadden beiden nog ons eigen plek, o9ns eigen leven, toen we uit elkaar gingen.
We zijn verder gegaan in een goed werkend co-ouderschap en dat doen we nog steeds. Vader is direct na de geboorte minder gaan werken om mee te zorgen en dat hebben we zo voortgezet.
Om mij heen zie ik ok een aantal vrouwen die het alleen doen. En dat is best pittig, maar goed te doen, zeker als je een netwerk hebt wat je steunt.
Ik wens je veel wijsheid bij het maken van je keus!
Zelf ben ik ruim zeven jaar geleden zwanger geworden van iemand die ik anderhalve maand kende. Ik heb toen direct gezegd, dat als hij er niet aan wilde, ik het alleen zou doen. Maar dat wilde hij absoluut niet. We besloten er samen voor te gaan. De relatie heeft het niet gehaald, we zijn uit elkaar gegaan toen uk 10 maanden oud was. Dit verliep redelijk goed, mede omdat wij ons door de zwangerschap niet hebben laten dwingen keuzes ten opzichte van de relatie te maken die we anders ook nog niet zouden hebben gemaakt. Zo zijn we niet plotsklaps gaan samenwonen etc. We hadden beiden nog ons eigen plek, o9ns eigen leven, toen we uit elkaar gingen.
We zijn verder gegaan in een goed werkend co-ouderschap en dat doen we nog steeds. Vader is direct na de geboorte minder gaan werken om mee te zorgen en dat hebben we zo voortgezet.
Om mij heen zie ik ok een aantal vrouwen die het alleen doen. En dat is best pittig, maar goed te doen, zeker als je een netwerk hebt wat je steunt.
Ik wens je veel wijsheid bij het maken van je keus!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 17 november 2009 om 09:15
quote:Cruzader schreef op 17 november 2009 @ 08:10:
aan de ene kant moet je je verantwoordelijkheid nemen als je iemand bezwangert
aan de andere kant heb je waarschijnlijk verteld dat je niet zwanger kon worden en daarom onveilig gevreeen. Dat vind hij niet grappig denk ik en daarbij is een zwangerschap na 7 weken voor een relatie veel te vroeg. Ik kan me zijn reactie voorstellen
Wat is dit nou weer voor aanname?? Jeetje zeg.
Ik zou het zeker houden, als jij al 38 bent en moeilijk zwanger wordt, je dacht zelfs dat zwanger worden er voor jou niet in in zou zitten, is dit toch een juist een wondertje!
Ik zou die man helemaal niet in je beslissing betrekken, maar puur naar jezelf kijken en de feiten op een rij zetten: namelijk: je hebt een vruchtbaarheidsprobleem, je bent al 38 en je hébt een kinderwens je vindt het alleen nu te vroeg. Stel je voor dat je het nu weg laat halen en jullie over 1-2 jaar wel een kind willen en het lukt dan niet meer. Die kans is vrij groot, want hoe ouder je wordt, hoe moeilijker en dan is daar ook nog de vruchtbaarheidskwestie.
Ik denk dat het leven nu een keuze voor jou gemaakt heeft.
aan de ene kant moet je je verantwoordelijkheid nemen als je iemand bezwangert
aan de andere kant heb je waarschijnlijk verteld dat je niet zwanger kon worden en daarom onveilig gevreeen. Dat vind hij niet grappig denk ik en daarbij is een zwangerschap na 7 weken voor een relatie veel te vroeg. Ik kan me zijn reactie voorstellen
Wat is dit nou weer voor aanname?? Jeetje zeg.
Ik zou het zeker houden, als jij al 38 bent en moeilijk zwanger wordt, je dacht zelfs dat zwanger worden er voor jou niet in in zou zitten, is dit toch een juist een wondertje!
Ik zou die man helemaal niet in je beslissing betrekken, maar puur naar jezelf kijken en de feiten op een rij zetten: namelijk: je hebt een vruchtbaarheidsprobleem, je bent al 38 en je hébt een kinderwens je vindt het alleen nu te vroeg. Stel je voor dat je het nu weg laat halen en jullie over 1-2 jaar wel een kind willen en het lukt dan niet meer. Die kans is vrij groot, want hoe ouder je wordt, hoe moeilijker en dan is daar ook nog de vruchtbaarheidskwestie.
Ik denk dat het leven nu een keuze voor jou gemaakt heeft.
dinsdag 17 november 2009 om 09:16
quote:felice71 schreef op 17 november 2009 @ 08:48:
Hij begrijpt mijn angst en verdriet maar wil het nu echt nog niet.
Ik snap dat hij er door overvallen is en dat het te vroeg is. Maar het is niet een geval van nu echt nog niet, het is een geval van nu of echt nooit. Je bent 38, veel langer kun je niet wachten. En de vraag is of het dan nog maar lukt om zwanger te worden.
Welke beslissing je ook maakt, het zal een enorme druk op de relatie zijn. Een abortus waar je niet achter staat zou je hem kwalijk kunnen gaan nemen. Zwanger blijven zou hij jou kwalijk kunnen gaan nemen. Ik zou je toekomstverwachtingen met deze man vooralsnog even loslaten en nadenken wat jij met deze zwangerschap wilt. Als jij graag kinderen wilt, zou ik deze kans grijpen. Het zou goed kunnen betekenen dat je er alleen voor komt te staan (met mogelijk een actieve vaderrol van je vriend), ga daar dan ook vanuit als je over de toekomst nadenkt. Zou je dat aankunnen?
Hij begrijpt mijn angst en verdriet maar wil het nu echt nog niet.
Ik snap dat hij er door overvallen is en dat het te vroeg is. Maar het is niet een geval van nu echt nog niet, het is een geval van nu of echt nooit. Je bent 38, veel langer kun je niet wachten. En de vraag is of het dan nog maar lukt om zwanger te worden.
Welke beslissing je ook maakt, het zal een enorme druk op de relatie zijn. Een abortus waar je niet achter staat zou je hem kwalijk kunnen gaan nemen. Zwanger blijven zou hij jou kwalijk kunnen gaan nemen. Ik zou je toekomstverwachtingen met deze man vooralsnog even loslaten en nadenken wat jij met deze zwangerschap wilt. Als jij graag kinderen wilt, zou ik deze kans grijpen. Het zou goed kunnen betekenen dat je er alleen voor komt te staan (met mogelijk een actieve vaderrol van je vriend), ga daar dan ook vanuit als je over de toekomst nadenkt. Zou je dat aankunnen?
dinsdag 17 november 2009 om 09:18
Felice, als ik je zo hoor... zou ik zelf voor het kindje houden kiezen. Je twijfels zijn alleen maar gebaseerd op wat die man er van vindt. Ik denk dat je juist nú er achter zal komen of hij je droomman écht is. Hij zal ook geen broekie meer zijn neem ik aan. En dat de timing belabberd is... tja, dat is met vrijwel alle ongeplande zwangerschappen, da's het hele punt van ongepland.
Je bent niet de eerste en zeker niet de laatste die het eventueel in haar eentje zal gaan doen. Dat het zwaar zal worden staat buiten kijf, maar als ik je zo hoor heb je een prima sociaal netwerk, en het klinkt zéker als of dit kindje welkom is bij jou.
Ik hou niet van cliché's, maar volg je hart, ik denk dat dat in dit geval de beste raadgever is.
Je bent niet de eerste en zeker niet de laatste die het eventueel in haar eentje zal gaan doen. Dat het zwaar zal worden staat buiten kijf, maar als ik je zo hoor heb je een prima sociaal netwerk, en het klinkt zéker als of dit kindje welkom is bij jou.
Ik hou niet van cliché's, maar volg je hart, ik denk dat dat in dit geval de beste raadgever is.
Om een kort verhaal lang te maken...
dinsdag 17 november 2009 om 09:18
Hi Felice,
Je geeft aan: ''Als ik het wel zou weg laten halen zou ik mezelf en hem het altijd verwijten.... als ik het zou houden zou hij het mij kunnen verwijten.''
Neem de tijd voor je keuze meid, praat desnoods met iemand van het FIOM hierover. Wie weet helpt je dit de boel op een rij te zetten.
Wat ik in ieder geval uit jouw woorden haal is dat als je besluit voor een abortus dit sowieso altijd tussen jullie in zou blijven staan en je het je zelf ook zou verwijten. Dat laatste is natuurlijk nergens voor nodig, maar ik begrijp je gevoel.
Als ik eerlijk ben: eigenlijk proef ik uit al je woorden dat je heel graag dit kind wilt houden. Vandaar dat ik dan zeg: ga ervoor.
Zijn er mensen/vrienden/familie in de buurt die je eventueel zouden kunnen helpen bij de zorg voor je kind mocht je geliefde alsnog afhaken? Probeer voor jezelf een realistisch what-if-plan te maken.
Sterkte !
Je geeft aan: ''Als ik het wel zou weg laten halen zou ik mezelf en hem het altijd verwijten.... als ik het zou houden zou hij het mij kunnen verwijten.''
Neem de tijd voor je keuze meid, praat desnoods met iemand van het FIOM hierover. Wie weet helpt je dit de boel op een rij te zetten.
Wat ik in ieder geval uit jouw woorden haal is dat als je besluit voor een abortus dit sowieso altijd tussen jullie in zou blijven staan en je het je zelf ook zou verwijten. Dat laatste is natuurlijk nergens voor nodig, maar ik begrijp je gevoel.
Als ik eerlijk ben: eigenlijk proef ik uit al je woorden dat je heel graag dit kind wilt houden. Vandaar dat ik dan zeg: ga ervoor.
Zijn er mensen/vrienden/familie in de buurt die je eventueel zouden kunnen helpen bij de zorg voor je kind mocht je geliefde alsnog afhaken? Probeer voor jezelf een realistisch what-if-plan te maken.
Sterkte !
dinsdag 17 november 2009 om 09:22
Ja, het is voor mij echt nu of anders misschien wel nooit. Maar ik kom er niet uit, lijkt net of ik in een zwarte wolk rondloop.
Aan de andere kant wil ik ook zo graag gewoon eerst met hem samen zijn, samen wat opbouwen en dan pas een kindje krijgen. Maar misschien kan het dan niet meer...........
Aan de andere kant wil ik ook zo graag gewoon eerst met hem samen zijn, samen wat opbouwen en dan pas een kindje krijgen. Maar misschien kan het dan niet meer...........
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
