Relaties
alle pijlers
Als iemand je z'n ware aard toont
zondag 22 november 2009 om 13:06
In het topic, hij haalt het bloed vanonder mijn nagels, zei Paloma " Als iemand zijn ware aard toont, waarom dan moeite doen om het te negeren of te verbloemen ten koste van je eigen geluk of welzijn?
Dit heeft mij heel erg aan het denken gezet, want hoe vaak is het niet voorgekomen dat we ondanks de signalen, de waarschuwingen en de adviezen van vrienden en familie, toch negeren wat er gebeurt. Zegt gedrag niet meer dan woorden? Wat vinden jullie van mijn stelling: als iemand je zijn of haar ware aard heeft laten zien, geloof hem/haar dan. Praat het gedrag niet goed, maar accepteer dat het is gebeurd en trek je conclusies.
Dit heeft mij heel erg aan het denken gezet, want hoe vaak is het niet voorgekomen dat we ondanks de signalen, de waarschuwingen en de adviezen van vrienden en familie, toch negeren wat er gebeurt. Zegt gedrag niet meer dan woorden? Wat vinden jullie van mijn stelling: als iemand je zijn of haar ware aard heeft laten zien, geloof hem/haar dan. Praat het gedrag niet goed, maar accepteer dat het is gebeurd en trek je conclusies.
maandag 23 november 2009 om 05:51
Als iemand zijn ware aard toont...Ai....
Ik kwam uit een heel moeilijke situatie, en daar was hij...ken hem al een paar jaar, had ook gevoelens voor hem. Ik was alles, alles was goed aan mij blablabla.
We kregen een relatie en langzaamaan was er niets meer goed aan mij! Continu kreeg ik denigrerende grapjes nar mijn hoofd geslingerd! Als ik wat ervan zei 'was het toch maar een grapje?!?!?! Moest ik niet zo overgevoelig doen'
Tij had hij niet voor mij, alles ging voor. Ik heb het 2 keer uitgemaakt, had er zo geen zin meer in. BERGEN mooie mails volgde er. En ik trapte er weer in, totat hij me weer 'had', zijn gedrag sloeg heeel snel weer om. Zijn daden strookten niet echt met zijn woorden.
En toch weer mooie woorden..... nu is het een paar maanden uit, en hij begon weer te mailen. Of we dan niet meer op 'vrijblijvende basis verder konden gaan, want hij miste me zo ( heb er een korte topic over gemaakt tijdje terug). En? Toen ik zei er eens over na te denken werd het STIL. Denk dat het genoeg was voor hem te weten dat ie nog eventueel een kans maakte. BAH, over ware aard gesproken.
Ach, nu maar weer wonden likken en eens gaan onderzoeken bij mijzelf waarom ik toch elke keer weer half in zijn mooie woorden trap en zijn ware aard maar niet lijk te willen onderkennen!
Ik kwam uit een heel moeilijke situatie, en daar was hij...ken hem al een paar jaar, had ook gevoelens voor hem. Ik was alles, alles was goed aan mij blablabla.
We kregen een relatie en langzaamaan was er niets meer goed aan mij! Continu kreeg ik denigrerende grapjes nar mijn hoofd geslingerd! Als ik wat ervan zei 'was het toch maar een grapje?!?!?! Moest ik niet zo overgevoelig doen'
Tij had hij niet voor mij, alles ging voor. Ik heb het 2 keer uitgemaakt, had er zo geen zin meer in. BERGEN mooie mails volgde er. En ik trapte er weer in, totat hij me weer 'had', zijn gedrag sloeg heeel snel weer om. Zijn daden strookten niet echt met zijn woorden.
En toch weer mooie woorden..... nu is het een paar maanden uit, en hij begon weer te mailen. Of we dan niet meer op 'vrijblijvende basis verder konden gaan, want hij miste me zo ( heb er een korte topic over gemaakt tijdje terug). En? Toen ik zei er eens over na te denken werd het STIL. Denk dat het genoeg was voor hem te weten dat ie nog eventueel een kans maakte. BAH, over ware aard gesproken.
Ach, nu maar weer wonden likken en eens gaan onderzoeken bij mijzelf waarom ik toch elke keer weer half in zijn mooie woorden trap en zijn ware aard maar niet lijk te willen onderkennen!
zondag 29 november 2009 om 16:42
quote:Fauve68 schreef op 23 november 2009 @ 05:51:
We kregen een relatie en langzaamaan was er niets meer goed aan mij! Continu kreeg ik denigrerende grapjes nar mijn hoofd geslingerd! Als ik wat ervan zei 'was het toch maar een grapje?!?!?! Moest ik niet zo overgevoelig doen'
En toch weer mooie woorden..... nu is het een paar maanden uit, en hij begon weer te mailen. Of we dan niet meer op 'vrijblijvende basis verder konden gaan, want hij miste me zo ( heb er een korte topic over gemaakt tijdje terug). En? Toen ik zei er eens over na te denken werd het STIL. Denk dat het genoeg was voor hem te weten dat ie nog eventueel een kans maakte. BAH, over ware aard gesproken.
Ach, nu maar weer wonden likken en eens gaan onderzoeken bij mijzelf waarom ik toch elke keer weer half in zijn mooie woorden trap en zijn ware aard maar niet lijk te willen onderkennen!Het begint altijd heel mooi, na enige tijd merk je dat het gedrag verandert, dat hun ware aard naar boven komt. Dat maakt het verwarrend want je kent ook die lieve kant van hem. Je wil graag geloven dat het eenmalig is, dat hij z'n dag niet had en dat je je vergist hebt. Je vergeeft hem, niet beseffend dat je je eigen grens hebt verlegd. Waarom laten we mensen toch steeds over onze grenzen gaan? Ondanks onze intuitie, dat nare gevoel, het ongemakkelijk voel, blijven we de man geloven. Uiteindelijk zijn wij de dupe, simpelweg omdat we weigeren z'n ware aard te zien.
We kregen een relatie en langzaamaan was er niets meer goed aan mij! Continu kreeg ik denigrerende grapjes nar mijn hoofd geslingerd! Als ik wat ervan zei 'was het toch maar een grapje?!?!?! Moest ik niet zo overgevoelig doen'
En toch weer mooie woorden..... nu is het een paar maanden uit, en hij begon weer te mailen. Of we dan niet meer op 'vrijblijvende basis verder konden gaan, want hij miste me zo ( heb er een korte topic over gemaakt tijdje terug). En? Toen ik zei er eens over na te denken werd het STIL. Denk dat het genoeg was voor hem te weten dat ie nog eventueel een kans maakte. BAH, over ware aard gesproken.
Ach, nu maar weer wonden likken en eens gaan onderzoeken bij mijzelf waarom ik toch elke keer weer half in zijn mooie woorden trap en zijn ware aard maar niet lijk te willen onderkennen!Het begint altijd heel mooi, na enige tijd merk je dat het gedrag verandert, dat hun ware aard naar boven komt. Dat maakt het verwarrend want je kent ook die lieve kant van hem. Je wil graag geloven dat het eenmalig is, dat hij z'n dag niet had en dat je je vergist hebt. Je vergeeft hem, niet beseffend dat je je eigen grens hebt verlegd. Waarom laten we mensen toch steeds over onze grenzen gaan? Ondanks onze intuitie, dat nare gevoel, het ongemakkelijk voel, blijven we de man geloven. Uiteindelijk zijn wij de dupe, simpelweg omdat we weigeren z'n ware aard te zien.
zondag 29 november 2009 om 18:05
zondag 29 november 2009 om 19:58
zondag 29 november 2009 om 20:01
quote:tijgermeisje schreef op 22 november 2009 @ 20:03:
de definitie 'ware aard' in combinatie met zelfbeeld, interessante kwestie! Ik heb wel ns het idee dat de psychisch labiele mens denkt 'iedereen is normaal en ik ben gek', en de sound minded mens is geneigd tot het omgekeerde. Dus wat is ware aard en wat is point of view?Grappig, ik ervaar dat dus heel anders. Juist de heren die ik ooit heb ontmoet die erg instabiel waren , vol problematiek , waren stuk voor stuk ervan overtuigd dat iedereen gek was, behalve zij zelf. Deze heren vonden zichzelf juist normaal. Dit tot grote frustraties van hun omgeving.
de definitie 'ware aard' in combinatie met zelfbeeld, interessante kwestie! Ik heb wel ns het idee dat de psychisch labiele mens denkt 'iedereen is normaal en ik ben gek', en de sound minded mens is geneigd tot het omgekeerde. Dus wat is ware aard en wat is point of view?Grappig, ik ervaar dat dus heel anders. Juist de heren die ik ooit heb ontmoet die erg instabiel waren , vol problematiek , waren stuk voor stuk ervan overtuigd dat iedereen gek was, behalve zij zelf. Deze heren vonden zichzelf juist normaal. Dit tot grote frustraties van hun omgeving.
zondag 6 december 2009 om 17:52
Het valt me op dat in het zien van iemands 'ware aard' er vooral gepraat wordt hoe de zgn klootzakken zich tegenover de vriendin in kwestie gedragen. Ik ben een heel sociaal iemand, maar kan echt volledig afknappen op mensen (of ik er nou vriendschap of een relatie mee wil) die zich asociaal naar medemensen gedragen. dan hoef ik dat niet ens te zijn. Een man die een cassiere afbekt, of er denigrerend tegen praat, kan nog zo leuk tegen me doen, maar dat soort types ben ik niet van gedient. Of als ze alleen maar vervelend over een ex kunnen praten, of op een terrasje willekeurige voorbijgangers af kraken. Ben er zelf van overtuigd dat hoe iemand is zich in hele kleine dingen kan uiten. Ik ben er niet 100% van de tijd mee bezig, maar ik merk het wel. Dat soort mensen hou ik dan ook liever buiten mijn leven.
