Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik los van mijn moeder, help
dinsdag 24 november 2009 om 12:55
Goedenmorgen allemaal,
Ik heb een dilemma; gisteren een gesprek gehad met mijn moeder die duidelijk te kennen gaf een beetje klaar te zijn met mijn man. Mijn man geeft mijn ouders nagenoeg geen aandacht en energie omdat hij naar zijn eigen zeggen veel te druk thuis en op het werk en in zijn nieuwe opgezette bedrijf is. Nu snap ik dit wel maar ik moet dit iedere keer aanhoren vanuit mijn moeder en ik weet niet meer zo goed wat ik ermee aanmoet. Ik kon er vannacht niet eens van slapen. Mijn man geeft toe dat hij hier meer energie in moet stoppen maar hij kan het ook niet heel goed met mijn moeder vinden omdat zij nogal zeurt en oordeelt en niet echt een heel gezellige lieve oma is zeg maar. Ze heeft ook absoluut haar goede kanten maar dit schommelt nogal eens zeg maar. Mijn man kan daar niet goed mee omgaan. Als hij bijvoorbeeld mijn zoontje bij hun ophaalt gaat hij niet eens naar binnen en als hij voor zijn bedrijf bij haar moet zijn omdat ze zakelijk het e.e.a. geregeld hebben dan is dat ook heel snel en niet langer dan nodig is. Mijn ouders balen hiervan en zeggen dat ze helemaal geen contact meer met ons hadden gehad als mijn kinderen er niet waren. Ik vind dit nogal een harde statement omdat ik hier tussenhang en ik het dan dus ook kon bekijken. Dit doet best zeer. Zij vinden dat wij ook nooit langskomen en dat zij genoeg hebben geinvesteerd en zich neerleggen bij dit feit en dat wij dus ook niets meer hoeven te verwachten, daar komt het op neer. Ze willen ons altijd mee hebben op vakanties en ik en de kinderen (zonde man) zijn afgelopen herfstvakantie meegegaan naar Turkije waar ik ook een vreselijke aanvaring heb gehad met mijn moeder omdat ze alleen maar liep te katten op mijn vader en het ongezellig maaktte. Toch ga ik altijd weer mee omdat ik het mijn kinderen zo gun en zo loyaal ben naar mijn ouders toe. Ook krijg ik altijd schuldgevoelens toegespeeld dat ik mijn geestelijk/gehandicapte broer niet genoeg opzoek. Ik zie hem iedere week en ga af en toe met hem shoppen maar het is nooit genoeg. Ik weet niet goed meer wat ik moet en voel me als een marionetje waar aan alle kanten aan getrokken wordt. Wie o wie heeft hier een duidelijk perspectief?
Ik heb een dilemma; gisteren een gesprek gehad met mijn moeder die duidelijk te kennen gaf een beetje klaar te zijn met mijn man. Mijn man geeft mijn ouders nagenoeg geen aandacht en energie omdat hij naar zijn eigen zeggen veel te druk thuis en op het werk en in zijn nieuwe opgezette bedrijf is. Nu snap ik dit wel maar ik moet dit iedere keer aanhoren vanuit mijn moeder en ik weet niet meer zo goed wat ik ermee aanmoet. Ik kon er vannacht niet eens van slapen. Mijn man geeft toe dat hij hier meer energie in moet stoppen maar hij kan het ook niet heel goed met mijn moeder vinden omdat zij nogal zeurt en oordeelt en niet echt een heel gezellige lieve oma is zeg maar. Ze heeft ook absoluut haar goede kanten maar dit schommelt nogal eens zeg maar. Mijn man kan daar niet goed mee omgaan. Als hij bijvoorbeeld mijn zoontje bij hun ophaalt gaat hij niet eens naar binnen en als hij voor zijn bedrijf bij haar moet zijn omdat ze zakelijk het e.e.a. geregeld hebben dan is dat ook heel snel en niet langer dan nodig is. Mijn ouders balen hiervan en zeggen dat ze helemaal geen contact meer met ons hadden gehad als mijn kinderen er niet waren. Ik vind dit nogal een harde statement omdat ik hier tussenhang en ik het dan dus ook kon bekijken. Dit doet best zeer. Zij vinden dat wij ook nooit langskomen en dat zij genoeg hebben geinvesteerd en zich neerleggen bij dit feit en dat wij dus ook niets meer hoeven te verwachten, daar komt het op neer. Ze willen ons altijd mee hebben op vakanties en ik en de kinderen (zonde man) zijn afgelopen herfstvakantie meegegaan naar Turkije waar ik ook een vreselijke aanvaring heb gehad met mijn moeder omdat ze alleen maar liep te katten op mijn vader en het ongezellig maaktte. Toch ga ik altijd weer mee omdat ik het mijn kinderen zo gun en zo loyaal ben naar mijn ouders toe. Ook krijg ik altijd schuldgevoelens toegespeeld dat ik mijn geestelijk/gehandicapte broer niet genoeg opzoek. Ik zie hem iedere week en ga af en toe met hem shoppen maar het is nooit genoeg. Ik weet niet goed meer wat ik moet en voel me als een marionetje waar aan alle kanten aan getrokken wordt. Wie o wie heeft hier een duidelijk perspectief?
dinsdag 24 november 2009 om 13:57
quote:nageltje180472 schreef op 24 november 2009 @ 13:54:
[...]
Nou dat vind ik dus ook wel. Ik wordt daar ook verdreitig van maar kan het ook begrijpen omdat ze is zoals ze is. Ik heb ook tegen hem gezegd dat hij minstens naar binnen kan gaan want wat laat je je kind zo zien. En dat hij minstens een kus kan geven als hij haar ziet. En hij gaat wel mee hoor als ik ga maar ik ga ook niet vaak en in de weekeinden werkt hij vaak waardoor ik alleen op de voetbalvereniging ben.Meen je dat nou? Een kus geven? Verplicht? Dat vind ik echt onzin hoor. Dat kun je absoluut niet van hem vragen.
[...]
Nou dat vind ik dus ook wel. Ik wordt daar ook verdreitig van maar kan het ook begrijpen omdat ze is zoals ze is. Ik heb ook tegen hem gezegd dat hij minstens naar binnen kan gaan want wat laat je je kind zo zien. En dat hij minstens een kus kan geven als hij haar ziet. En hij gaat wel mee hoor als ik ga maar ik ga ook niet vaak en in de weekeinden werkt hij vaak waardoor ik alleen op de voetbalvereniging ben.Meen je dat nou? Een kus geven? Verplicht? Dat vind ik echt onzin hoor. Dat kun je absoluut niet van hem vragen.
...
dinsdag 24 november 2009 om 13:57
quote:queenie1 schreef op 24 november 2009 @ 13:50:
[...]
Dan moet ze het maar voelen. Echt, ik herken zoveel in jouw verhaal met mijn schoonouders. Wij kunnen het nooit maar dan ook nooit goed doen. Van alles krijgen we de schuld. Het contact staat op een zeer, zeer laag pitje en dat moet ook wel, anders hebben we altijd gezeur en daar heb ik de energie en de tijd niet voor. Ik vind het heel erg jammer dat het niet anders kan, maar het werkt niet tussen ons.
Mijn man werd vroeger ook gebruikt om ruzies uit te spelen, relatiesproblemen op te lossen in de familie etc. Terwijl het nog een kind was!!!Ongelovelijk dat dit zo vaak gebeurd, ik ga echt mijn best doen om dit buiten mijn kinderen te houden want zie wat de effecten zijn zeg. Maar snappen jouw schooonouders het dan wel dat het aan hen ligt?
[...]
Dan moet ze het maar voelen. Echt, ik herken zoveel in jouw verhaal met mijn schoonouders. Wij kunnen het nooit maar dan ook nooit goed doen. Van alles krijgen we de schuld. Het contact staat op een zeer, zeer laag pitje en dat moet ook wel, anders hebben we altijd gezeur en daar heb ik de energie en de tijd niet voor. Ik vind het heel erg jammer dat het niet anders kan, maar het werkt niet tussen ons.
Mijn man werd vroeger ook gebruikt om ruzies uit te spelen, relatiesproblemen op te lossen in de familie etc. Terwijl het nog een kind was!!!Ongelovelijk dat dit zo vaak gebeurd, ik ga echt mijn best doen om dit buiten mijn kinderen te houden want zie wat de effecten zijn zeg. Maar snappen jouw schooonouders het dan wel dat het aan hen ligt?
dinsdag 24 november 2009 om 13:58
dinsdag 24 november 2009 om 14:00
quote:nageltje180472 schreef op 24 november 2009 @ 13:50:
[...]
Echt serieus? Zij wil graag met z'n allen omdat mijn vader heel saai is maar wij willen graag met ons gezinnetje. Toch vind ik het wel een leuk idee naar eurodisney maar ik wil niet weer dat er een prijskaartje aan hangt. Misschien moeten ze alleen de kids meenemen?
daar heb je je antwoord...
ik lees in jouw ouders de combie tussen die van mij en mn schoonouders.
onvoorwaardelijk houden van lijkt intussen alleen nog van de 'kinderen' te komen. je wilt echt álles wel doen voor hen, om ze gelukkig te zien, trots te maken, etc.
maar daar zit t stukje volwassen worden in. jij hoeft hen niet gelukkig te maken. sterker nog, dat kún je niet.
[...]
Echt serieus? Zij wil graag met z'n allen omdat mijn vader heel saai is maar wij willen graag met ons gezinnetje. Toch vind ik het wel een leuk idee naar eurodisney maar ik wil niet weer dat er een prijskaartje aan hangt. Misschien moeten ze alleen de kids meenemen?
daar heb je je antwoord...
ik lees in jouw ouders de combie tussen die van mij en mn schoonouders.
onvoorwaardelijk houden van lijkt intussen alleen nog van de 'kinderen' te komen. je wilt echt álles wel doen voor hen, om ze gelukkig te zien, trots te maken, etc.
maar daar zit t stukje volwassen worden in. jij hoeft hen niet gelukkig te maken. sterker nog, dat kún je niet.
dinsdag 24 november 2009 om 14:00
quote:domnaiefmutsje schreef op 24 november 2009 @ 13:52:
[...]
NEE!
Ga met je gezin. Dat is wat je wil toch? Als zij zichzelf niet kan vermaken met haar eigen man is dat haar probleem.Ja dat is zo maar zo hard en daar heb ik moeite mee. HEt ergste is nog dat ik toen heb laten vallen dat ik met mijn gezin wil en dat zij dit als optie ziet om ons voor te zijn.
[...]
NEE!
Ga met je gezin. Dat is wat je wil toch? Als zij zichzelf niet kan vermaken met haar eigen man is dat haar probleem.Ja dat is zo maar zo hard en daar heb ik moeite mee. HEt ergste is nog dat ik toen heb laten vallen dat ik met mijn gezin wil en dat zij dit als optie ziet om ons voor te zijn.
dinsdag 24 november 2009 om 14:00
quote:nageltje180472 schreef op 24 november 2009 @ 13:56:
[...]
Ja zo zou het moeten en dat is een hele lastige fase voor mij om daar te komen. Hoe vaak ik het er al niet met mijn psych over heb gehad, pffffff
Dat lijkt me ook wel lastig ja. Je zit nog behoorlijk vast aan je moeder wat ik me kan voorstellen met de opvoeding die je waarschijnlijk hebt gehad. Loslaten kan moeilijk zijn.
Om het werkbaar te maken zou ik wel afspraken maken met je man. Hoe denkt hij er over en wat kan je doen ter compromis. Vraag hem jou te steunen (ook vragen jou te steunen hem te steunen) en communiceer dit naar je ouders.
Dat je ouders in den beginne vervelend zullen reageren daar kan je op wachten. Dat is voor hun ook wennen.
Maar allerbelangrijkste.. neem niets meer aan wat gebruikt kan worden. Dus Disney leuk, maar niet goed omdat het verwachtingen bij hen schept.
[...]
Ja zo zou het moeten en dat is een hele lastige fase voor mij om daar te komen. Hoe vaak ik het er al niet met mijn psych over heb gehad, pffffff
Dat lijkt me ook wel lastig ja. Je zit nog behoorlijk vast aan je moeder wat ik me kan voorstellen met de opvoeding die je waarschijnlijk hebt gehad. Loslaten kan moeilijk zijn.
Om het werkbaar te maken zou ik wel afspraken maken met je man. Hoe denkt hij er over en wat kan je doen ter compromis. Vraag hem jou te steunen (ook vragen jou te steunen hem te steunen) en communiceer dit naar je ouders.
Dat je ouders in den beginne vervelend zullen reageren daar kan je op wachten. Dat is voor hun ook wennen.
Maar allerbelangrijkste.. neem niets meer aan wat gebruikt kan worden. Dus Disney leuk, maar niet goed omdat het verwachtingen bij hen schept.
dinsdag 24 november 2009 om 14:01
quote:nageltje180472 schreef op 24 november 2009 @ 14:00:
[...]
Ja dat is zo maar zo hard en daar heb ik moeite mee. HEt ergste is nog dat ik toen heb laten vallen dat ik met mijn gezin wil en dat zij dit als optie ziet om ons voor te zijn.Het is uiterst manipulatief. En ook wel de meest doeltreffende manier om je punt te maken. Nee mam, ik ben van plan om met mijn gezin te gaan. Maar wel een lief idee, dank je. Hups!
[...]
Ja dat is zo maar zo hard en daar heb ik moeite mee. HEt ergste is nog dat ik toen heb laten vallen dat ik met mijn gezin wil en dat zij dit als optie ziet om ons voor te zijn.Het is uiterst manipulatief. En ook wel de meest doeltreffende manier om je punt te maken. Nee mam, ik ben van plan om met mijn gezin te gaan. Maar wel een lief idee, dank je. Hups!
dinsdag 24 november 2009 om 14:02
quote:absoluteEinstein schreef op 24 november 2009 @ 13:53:
Nageltje,
Ten eerste, voel je niet schuldig. Je doet wat je kan. Veel kinderen zien hun ouders één keer in de maand. Je moeder mag haar handjes dichtknijpen met zo'n dochter.
Ten tweede, probeer afspraken te maken met je ouders zodat je de boel een beetje kan afbakenen. B.v. één keer in de maand kom je op zondagochtend koffiedrinken.'
Één keer in het jaar ga je mee met een weekend weg.
Punt. Niet meer en niet minder. Verder zie je je moeder toch wel in het weekend in de kantine, nietwaar?
En wat je man doet, daar heb jij geen invloed op en hoef je je ook niet schuldig over te voelen.
Dank je wel dat is lief van je
Ik denk inderdaad dat er een afspraak gemaakt moet worden want anders wordt het nooit een duidelijk verhaal.
Mijn man is inderdaad zijn eigen persoon maar ik heb hem wel gezegd dat ik vind dat hij wat meer aan zijn omgangsvormen mag doen.
Nageltje,
Ten eerste, voel je niet schuldig. Je doet wat je kan. Veel kinderen zien hun ouders één keer in de maand. Je moeder mag haar handjes dichtknijpen met zo'n dochter.
Ten tweede, probeer afspraken te maken met je ouders zodat je de boel een beetje kan afbakenen. B.v. één keer in de maand kom je op zondagochtend koffiedrinken.'
Één keer in het jaar ga je mee met een weekend weg.
Punt. Niet meer en niet minder. Verder zie je je moeder toch wel in het weekend in de kantine, nietwaar?
En wat je man doet, daar heb jij geen invloed op en hoef je je ook niet schuldig over te voelen.
Dank je wel dat is lief van je
Ik denk inderdaad dat er een afspraak gemaakt moet worden want anders wordt het nooit een duidelijk verhaal.
Mijn man is inderdaad zijn eigen persoon maar ik heb hem wel gezegd dat ik vind dat hij wat meer aan zijn omgangsvormen mag doen.
dinsdag 24 november 2009 om 14:02
dinsdag 24 november 2009 om 14:03
dinsdag 24 november 2009 om 14:03
quote:queenie1 schreef op 24 november 2009 @ 13:54:
[...]
Ik zou absoluut niet meegaan. Het is inderdaad wel een goed idee om de kinderen wel mee te laten gaan. Zij hebben hier niets mee te maken, en hebben dan toch een leuk uitje.Alleen heb ik dan weer het probleem dat mijn kinderen niet mee willen zonder ons. Mijn oudste vind mijn moeder ook niet zo.
[...]
Ik zou absoluut niet meegaan. Het is inderdaad wel een goed idee om de kinderen wel mee te laten gaan. Zij hebben hier niets mee te maken, en hebben dan toch een leuk uitje.Alleen heb ik dan weer het probleem dat mijn kinderen niet mee willen zonder ons. Mijn oudste vind mijn moeder ook niet zo.
dinsdag 24 november 2009 om 14:05
quote:nageltje180472 schreef op 24 november 2009 @ 13:57:
[...]
Ongelovelijk dat dit zo vaak gebeurd, ik ga echt mijn best doen om dit buiten mijn kinderen te houden want zie wat de effecten zijn zeg. Maar snappen jouw schooonouders het dan wel dat het aan hen ligt?
Was het maar waar, maar dat gaan ze nooit begrijpen, want hun hebben nooit schuld. Alles ligt aan de ander, maar niet aan hen. Ze hebben 3 kinderen, en met alle 3 hebben ze gezeur. Maar dat ligt natuurlijk niet aan hen. Alle 3 de kinderen klagen dat hun moeder manipulatief is en dat ze zich overal mee bemoeit, maar dat ligt aan de kinderen (en dan vooral aan de aanhang) maar zeker niet aan haar.
Geloof me, dit soort figuren veranderen niet. Je moet zelf duidelijke regels maken en je daar aan houden en grenzen stellen zodat voor jou en je gezin de situatie houdbaar blijft. Wat hun daar van vinden is in deze niet belangrijk, want nogmaals je doet het echt nooit goed in hun ogen.
[...]
Ongelovelijk dat dit zo vaak gebeurd, ik ga echt mijn best doen om dit buiten mijn kinderen te houden want zie wat de effecten zijn zeg. Maar snappen jouw schooonouders het dan wel dat het aan hen ligt?
Was het maar waar, maar dat gaan ze nooit begrijpen, want hun hebben nooit schuld. Alles ligt aan de ander, maar niet aan hen. Ze hebben 3 kinderen, en met alle 3 hebben ze gezeur. Maar dat ligt natuurlijk niet aan hen. Alle 3 de kinderen klagen dat hun moeder manipulatief is en dat ze zich overal mee bemoeit, maar dat ligt aan de kinderen (en dan vooral aan de aanhang) maar zeker niet aan haar.
Geloof me, dit soort figuren veranderen niet. Je moet zelf duidelijke regels maken en je daar aan houden en grenzen stellen zodat voor jou en je gezin de situatie houdbaar blijft. Wat hun daar van vinden is in deze niet belangrijk, want nogmaals je doet het echt nooit goed in hun ogen.
...
dinsdag 24 november 2009 om 14:08
quote:queenie1 schreef op 24 november 2009 @ 14:05:
[...]
Was het maar waar, maar dat gaan ze nooit begrijpen, want hun hebben nooit schuld. Alles ligt aan de ander, maar niet aan hen. Ze hebben 3 kinderen, en met alle 3 hebben ze gezeur. Maar dat ligt natuurlijk niet aan hen. Alle 3 de kinderen klagen dat hun moeder manipulatief is en dat ze zich overal mee bemoeit, maar dat ligt aan de kinderen (en dan vooral aan de aanhang) maar zeker niet aan haar.
Geloof me, dit soort figuren veranderen niet. Je moet zelf duidelijke regels maken en je daar aan houden en grenzen stellen zodat voor jou en je gezin de situatie houdbaar blijft. Wat hun daar van vinden is in deze niet belangrijk, want nogmaals je doet het echt nooit goed in hun ogen.
dat zijn mijn schoonouders
maar idd... die mensen kun je niet veranderen. en dat moet je ook niet willen. kost alleen maar energie, en het brengt je niets.
maark met je man idd afspraken, maar die hoef je niet allemaal naar je moeder/ouders te communiceren. het zijn júllie regels.het is jullie leven.
[...]
Was het maar waar, maar dat gaan ze nooit begrijpen, want hun hebben nooit schuld. Alles ligt aan de ander, maar niet aan hen. Ze hebben 3 kinderen, en met alle 3 hebben ze gezeur. Maar dat ligt natuurlijk niet aan hen. Alle 3 de kinderen klagen dat hun moeder manipulatief is en dat ze zich overal mee bemoeit, maar dat ligt aan de kinderen (en dan vooral aan de aanhang) maar zeker niet aan haar.
Geloof me, dit soort figuren veranderen niet. Je moet zelf duidelijke regels maken en je daar aan houden en grenzen stellen zodat voor jou en je gezin de situatie houdbaar blijft. Wat hun daar van vinden is in deze niet belangrijk, want nogmaals je doet het echt nooit goed in hun ogen.
dat zijn mijn schoonouders
maar idd... die mensen kun je niet veranderen. en dat moet je ook niet willen. kost alleen maar energie, en het brengt je niets.
maark met je man idd afspraken, maar die hoef je niet allemaal naar je moeder/ouders te communiceren. het zijn júllie regels.het is jullie leven.
dinsdag 24 november 2009 om 14:09
Nageltje,
Je bent gewoon te aardig. Dat zie ik aan dit topic. Ik heb nog nooit een Topic Opener gezien die werkelijk iedereen antwoord geeft. Dat is heel lief.
Maar als je zo in alles bent, lijkt het me lastig om ook nog aan jezelf te denken. Ben je wel eens lekker egoïstisch?
Moet je wel doen hoor, zo nu en dan. Knapt een mens van op.
Je bent gewoon te aardig. Dat zie ik aan dit topic. Ik heb nog nooit een Topic Opener gezien die werkelijk iedereen antwoord geeft. Dat is heel lief.
Maar als je zo in alles bent, lijkt het me lastig om ook nog aan jezelf te denken. Ben je wel eens lekker egoïstisch?
Moet je wel doen hoor, zo nu en dan. Knapt een mens van op.
dinsdag 24 november 2009 om 14:13
volgens mij zijn alle reacties wel zo'n beetje eensluidend.
hier dan nog een schepje van mij erbij:
als ik jouw man was, wou ik helemaal geen contact met jouw moeder!
wat een claimend zeikwijf!
als ik in jouw schoenen stond, zou ik van te voren bedenken waar voor mij de grens ligt.
bv. wel of niet met hun naar eurodisney, inclusief verplichte dankbaarheid e.d.
dan kun je op het moment dat dit ter sprake komt direct ingrijpen.
hier dan nog een schepje van mij erbij:
als ik jouw man was, wou ik helemaal geen contact met jouw moeder!
wat een claimend zeikwijf!
als ik in jouw schoenen stond, zou ik van te voren bedenken waar voor mij de grens ligt.
bv. wel of niet met hun naar eurodisney, inclusief verplichte dankbaarheid e.d.
dan kun je op het moment dat dit ter sprake komt direct ingrijpen.
dinsdag 24 november 2009 om 14:14
quote:lotje__ schreef op 24 november 2009 @ 14:08:
[...]
dat zijn mijn schoonouders
maar idd... die mensen kun je niet veranderen. en dat moet je ook niet willen. kost alleen maar energie, en het brengt je niets.
maark met je man idd afspraken, maar die hoef je niet allemaal naar je moeder/ouders te communiceren. het zijn júllie regels.het is jullie leven.
Het heeft mij trouwens wel ontzettend veel moeite en tranen gekost hoor, voordat het zover was dat ik dit kon. Ik kon niet geloven dat mensen zo konden zijn en ik haalde werkelijk alles uit de kast om de relatie leuk en goed te houden. Ik gaf bbq's, etentjes en weet ik veel niet wat om maar te laten zien dat ik graag een goede relatie met ze wilde, maar dan zeiden ze letterlijk dat hun zo goed waren dat ze nog steeds bij ons wilden komen. En dat ik niet gezellig en spontaan was. Man man, wat heb ik gejankt en nog steeds is m'n zelfbeeld door die opmerkingen van hen onder het vriespunt. Maar ik kan het nu gelukkig veel meer loslaten. We hebben regels gesteld en ons daar consequent aan gehouden. En dat werkt.
Maar ik vrees dat Nageltje ook nog een lange weg te gaan heeft. Dit waren mijn schoonouders, voor haar zijn het haar eigen ouders. Lijkt me weer een stuk lastiger.
[...]
dat zijn mijn schoonouders
maar idd... die mensen kun je niet veranderen. en dat moet je ook niet willen. kost alleen maar energie, en het brengt je niets.
maark met je man idd afspraken, maar die hoef je niet allemaal naar je moeder/ouders te communiceren. het zijn júllie regels.het is jullie leven.
Het heeft mij trouwens wel ontzettend veel moeite en tranen gekost hoor, voordat het zover was dat ik dit kon. Ik kon niet geloven dat mensen zo konden zijn en ik haalde werkelijk alles uit de kast om de relatie leuk en goed te houden. Ik gaf bbq's, etentjes en weet ik veel niet wat om maar te laten zien dat ik graag een goede relatie met ze wilde, maar dan zeiden ze letterlijk dat hun zo goed waren dat ze nog steeds bij ons wilden komen. En dat ik niet gezellig en spontaan was. Man man, wat heb ik gejankt en nog steeds is m'n zelfbeeld door die opmerkingen van hen onder het vriespunt. Maar ik kan het nu gelukkig veel meer loslaten. We hebben regels gesteld en ons daar consequent aan gehouden. En dat werkt.
Maar ik vrees dat Nageltje ook nog een lange weg te gaan heeft. Dit waren mijn schoonouders, voor haar zijn het haar eigen ouders. Lijkt me weer een stuk lastiger.
...
dinsdag 24 november 2009 om 14:15
quote:absoluteEinstein schreef op 24 november 2009 @ 14:09:
Nageltje,
Je bent gewoon te aardig. Dat zie ik aan dit topic. Ik heb nog nooit een Topic Opener gezien die werkelijk iedereen antwoord geeft. Dat is heel lief.
Maar als je zo in alles bent, lijkt het me lastig om ook nog aan jezelf te denken. Ben je wel eens lekker egoïstisch?
Moet je wel doen hoor, zo nu en dan. Knapt een mens van op.Dat viel mij ook op inderdaad.
Nageltje,
Je bent gewoon te aardig. Dat zie ik aan dit topic. Ik heb nog nooit een Topic Opener gezien die werkelijk iedereen antwoord geeft. Dat is heel lief.
Maar als je zo in alles bent, lijkt het me lastig om ook nog aan jezelf te denken. Ben je wel eens lekker egoïstisch?
Moet je wel doen hoor, zo nu en dan. Knapt een mens van op.Dat viel mij ook op inderdaad.
...
dinsdag 24 november 2009 om 14:16
Helemaal eens met AE! Je bent een heel lief iemand en dat is soms heel erg goed, maar tegen mensen als jouw moeder is dat niet zo handig.
Ga lekker met je eigen gezin naar eurodisney en zeg het ook zo tegen je moeder: mam, wij willen graag even als gezin onder elkaar zijn.
Trouwens, dat je dochter ook niet zo dol is op je moeder zegt volgens mij héééél veel!
Ga lekker met je eigen gezin naar eurodisney en zeg het ook zo tegen je moeder: mam, wij willen graag even als gezin onder elkaar zijn.
Trouwens, dat je dochter ook niet zo dol is op je moeder zegt volgens mij héééél veel!
Het is zoals het is
dinsdag 24 november 2009 om 14:19
quote:nageltje180472 schreef op 24 november 2009 @ 13:54:
[...]
Nou dat vind ik dus ook wel. Ik wordt daar ook verdreitig van maar kan het ook begrijpen omdat ze is zoals ze is. Ik heb ook tegen hem gezegd dat hij minstens naar binnen kan gaan want wat laat je je kind zo zien. En dat hij minstens een kus kan geven als hij haar ziet. En hij gaat wel mee hoor als ik ga maar ik ga ook niet vaak en in de weekeinden werkt hij vaak waardoor ik alleen op de voetbalvereniging ben.
Nou, een kus geven zou ik niet verplichten
Maar idd, ik vind dat je man naar binnen moet gaan als hij je zoontje op haalt.
Je moeder is blijkbaar wel goed genoeg om op te passen, maar hij wil verder "niets" met haar te maken hebben??
Verder vraag ik me af of je moeder en je man niet in een soort "kat en muis" spelletje zitten.
Hij probeert zo veel mogelijk onder contact uit te komen, zij probeert uit alle macht contact af te dwingen......
Over Euro Disney zou ik niet twijfelen; als jullie dit als gezin willen doen dan doen jullie dit als gezin. En als dat er voorlopig niet in zit, dan is dat zo, maar dat betekend niet dat je ouders er dan dus recht op hebben om het met jou kinderen te doen.
Weten je kinderen dat dit voorstel speelt?
Want je zegt dat je ze niet wilt teleurstellen hierin, maar wat niet weet wat niet deert toch?
[...]
Nou dat vind ik dus ook wel. Ik wordt daar ook verdreitig van maar kan het ook begrijpen omdat ze is zoals ze is. Ik heb ook tegen hem gezegd dat hij minstens naar binnen kan gaan want wat laat je je kind zo zien. En dat hij minstens een kus kan geven als hij haar ziet. En hij gaat wel mee hoor als ik ga maar ik ga ook niet vaak en in de weekeinden werkt hij vaak waardoor ik alleen op de voetbalvereniging ben.
Nou, een kus geven zou ik niet verplichten
Maar idd, ik vind dat je man naar binnen moet gaan als hij je zoontje op haalt.
Je moeder is blijkbaar wel goed genoeg om op te passen, maar hij wil verder "niets" met haar te maken hebben??
Verder vraag ik me af of je moeder en je man niet in een soort "kat en muis" spelletje zitten.
Hij probeert zo veel mogelijk onder contact uit te komen, zij probeert uit alle macht contact af te dwingen......
Over Euro Disney zou ik niet twijfelen; als jullie dit als gezin willen doen dan doen jullie dit als gezin. En als dat er voorlopig niet in zit, dan is dat zo, maar dat betekend niet dat je ouders er dan dus recht op hebben om het met jou kinderen te doen.
Weten je kinderen dat dit voorstel speelt?
Want je zegt dat je ze niet wilt teleurstellen hierin, maar wat niet weet wat niet deert toch?
Follow your heart, but take your brain with you....
dinsdag 24 november 2009 om 15:01
Ik heb ook van die schoonouders, die dankbaarheid eisen omdat ze ongevraagd dingen betalen. En maar vinden dat je moet bellen of moet langskomen. Zelf komen ze niet, ook al zijn ze in de buurt, nee, dat hoor jij te doen, als kind. ('dat hoort zo', jeuk krijg ik daarvan). En ja, ze hebben een verschrikkelijke hekel aan mij en steken dat niet onder stoelen of banken (en ik ben best lief, echt!).
Uiteindelijk namen we die dingen niet meer aan, ik voelde me gekocht en het was een soort verkapte verontschuldiging of liefdesbetuiging aan hun zoon, ik weet niet. .
Mijn man vond het wel gemakkelijk al die kadootjes en was het zo gewend maar kreeg ook uiteindelijk zoiets van: als dit alles is. In moeilijke momenten bleek in ieder geval heel duidelijk dat we niet op hen hoefden te rekenen, mijn man werd ontslagen en kreeg van zijn ouders nog een trap na (stom van je, had je dit, had je dat moeten doen en er nog een jaar over dooremmeren terwijl hij een studie was gaan doen en zich er echt super doorheen heeft geslagen).
Tijdens de begrafenis van mijn vader kreeg ik set met zilveren lepeltjes (was met Kerst), terwijl ik veel liever een arm om me heen of wat begrip had gehad. We begrijpen elkaar gewoon echt niet. Het kan mij niet schelen hoe vaak je contact hebt, als je er maar voor elkaar bent en het idee hebt dat je familie bent.
Ik zal je niet vermoeien met 10 jaar ellende en verschil van mening blijven houden maar uiteindelijk hebben we nu al drie jaar geen contact meer. Het ging niet meer. Je kunt niet eisen dat iemand langskomt, het nooit goed genoeg vinden van je schoonzoon en van die uitspraken van je moeder over je man krijg ik echt de rillingen. Ze vecht een 'ruzie' met hem uit over jouw rug! Jij moet haar kritiek maar doorgeven aan hem of praat ze zelf een keer met hem over wat ze niet zo fijn vindt?
Het is echt een rotsituatie voor je en gezien mijn ervaring zie ik dit niet zo gemakkelijk goedkomen naar het ideale plaatje van lieve opa en oma, leuke ouders, gezellige familie.
Overigens heeft ook mijn man een gehandicapte broer en die wordt iedere keer uit de kast gehaald om ons te beledigen: we geven niet om hem etc. Nu we geen contact meer met hen hebben verbiedt ze echter ook het contact met broer, ze gebruikt hem dus gewoon.
Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen. En nee, ik zou niet meegaan naar Eurodisney als ik jou was. En ook niet zonder man gaan, hij hoort bij jou, je hebt voor hem gekozen, dat hebben ze te accepteren en te respecteren. Jij bent toch gelukkig met hem? Dat zou voldoende moeten zijn.
Uiteindelijk namen we die dingen niet meer aan, ik voelde me gekocht en het was een soort verkapte verontschuldiging of liefdesbetuiging aan hun zoon, ik weet niet. .
Mijn man vond het wel gemakkelijk al die kadootjes en was het zo gewend maar kreeg ook uiteindelijk zoiets van: als dit alles is. In moeilijke momenten bleek in ieder geval heel duidelijk dat we niet op hen hoefden te rekenen, mijn man werd ontslagen en kreeg van zijn ouders nog een trap na (stom van je, had je dit, had je dat moeten doen en er nog een jaar over dooremmeren terwijl hij een studie was gaan doen en zich er echt super doorheen heeft geslagen).
Tijdens de begrafenis van mijn vader kreeg ik set met zilveren lepeltjes (was met Kerst), terwijl ik veel liever een arm om me heen of wat begrip had gehad. We begrijpen elkaar gewoon echt niet. Het kan mij niet schelen hoe vaak je contact hebt, als je er maar voor elkaar bent en het idee hebt dat je familie bent.
Ik zal je niet vermoeien met 10 jaar ellende en verschil van mening blijven houden maar uiteindelijk hebben we nu al drie jaar geen contact meer. Het ging niet meer. Je kunt niet eisen dat iemand langskomt, het nooit goed genoeg vinden van je schoonzoon en van die uitspraken van je moeder over je man krijg ik echt de rillingen. Ze vecht een 'ruzie' met hem uit over jouw rug! Jij moet haar kritiek maar doorgeven aan hem of praat ze zelf een keer met hem over wat ze niet zo fijn vindt?
Het is echt een rotsituatie voor je en gezien mijn ervaring zie ik dit niet zo gemakkelijk goedkomen naar het ideale plaatje van lieve opa en oma, leuke ouders, gezellige familie.
Overigens heeft ook mijn man een gehandicapte broer en die wordt iedere keer uit de kast gehaald om ons te beledigen: we geven niet om hem etc. Nu we geen contact meer met hen hebben verbiedt ze echter ook het contact met broer, ze gebruikt hem dus gewoon.
Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen. En nee, ik zou niet meegaan naar Eurodisney als ik jou was. En ook niet zonder man gaan, hij hoort bij jou, je hebt voor hem gekozen, dat hebben ze te accepteren en te respecteren. Jij bent toch gelukkig met hem? Dat zou voldoende moeten zijn.
