Relaties
alle pijlers
En nu????
woensdag 25 november 2009 om 10:07
Ben boos, verdrietig, teleurgesteld (misschien wel eigenschuld) en wat al niet meer.
Heb een relatie van ruim 11 jaar, 2 kids en verder alles prima.
Dacht ik tenminste. Partner is al tijdje bezig met eigen bedrijf, loopt lekker. Heeft het erg druk en heeft besloten samen te gaan werken met een ander bedrijf (zij kopen zich in bij hem)
Dingen moeten geregeld worden, kantoorpand gehuurd etc.
Vreselijk druk dus. Vind het helemaal geweldig dat hij dit toch maar even weet op te bouwen, maar........................
Sinds de huur van het pand is hij welgeteld 1 avond thuis geweest (vorige week donderdag) vanaf 21.30 dan. Daarvoor had hij nog afspraken.
Alles moet ik alleen doen, huishouden, kinderen, afspraken voor kind, clubjes verjaardagen etc. Als ik dan vraag of en wanneer hij thuis is vindt hij dat ik zeur!!! Dus vraag maar niets meer en doe mijn ding en veelal nog dingen die hij aan mij vraagt (administratief voor zijn zaak).
Dus gisteren even achter zijn laptop, briefje maken voor het een of ander. Daarna even snel internet op, mijn hyves checken.
Zie ik staan "Funda" in de geschiedenis van die dag.
Ik word nieuwsgierig, dus ga verder zoeken
Heeft meneer gezocht naar appartement....(woonplaats)
Hij was op dat tijdstip aan het werk dus stuur hem een sms met de vraag wanneer hij gaat verhuizen.
Ik krijg een sms terug (bellen mag niet onder werktijd) dat hij me niet begrijpt, dus ik laat het zo.
Later belt hij me op om te vragen wat er is dus ik leg hem uit wat ik ben tegen gekomen en wanneer hij van plan is om weg te gaan.
Vaag antwoord natuurlijk, maar "alsof ik vind dat het lekker loopt".
Heb gezegd dat hij nooit thuis is en dat dat zijn eigen keuze is.
Tja, ik ben niet de persoon die nooit thuis is. Ik heb het niet erg druk want moet bij de kinderen zijn. Heb gezegd dat met het beginnen van de samenwerking hij nooit meer thuis is. Vond hij erg makkelijk om het daarop te schuiven (maar ik vind dat ik gelijk heb)
De andere twee waarmee hij gaat samenwerken, daarvan werkt er 1 ook zo veel aan het nieuwe bedrijf en is weinig thuis (maar wellicht meer dan mijn partner aangezien hij niets laat beslissen zonder zijn goedkeuring). De andere wordt over 10 weken vader en is constant bij zijn "zieke" vriendin. Gaan gezellig naar de film, dagjes winkelen etc (ja dat lees ik op hyves...sorry) Ben daar ook boos over want als hij iets meer aan het pand werkt kan mijn vriend vaker thuis zijn (denk ik)
Praten wil ik, maar kan hem natuurlijk niet vastpinnen aan de verwarming totdat ik klaar ben met werken. Als ik straks thuiskom is hij werken dus ik zie hem morgen pas. Als hij dan geen afspraken heeft.
Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Boos worden helpt niet. Soms heb ik het idee dat hij alleen zijn werk belangrijk vindt.
Wat ik met dit verhaal wil...?? Advies, luisterend oor.
Weet het niet maar het lucht wel even op.
Heb een relatie van ruim 11 jaar, 2 kids en verder alles prima.
Dacht ik tenminste. Partner is al tijdje bezig met eigen bedrijf, loopt lekker. Heeft het erg druk en heeft besloten samen te gaan werken met een ander bedrijf (zij kopen zich in bij hem)
Dingen moeten geregeld worden, kantoorpand gehuurd etc.
Vreselijk druk dus. Vind het helemaal geweldig dat hij dit toch maar even weet op te bouwen, maar........................
Sinds de huur van het pand is hij welgeteld 1 avond thuis geweest (vorige week donderdag) vanaf 21.30 dan. Daarvoor had hij nog afspraken.
Alles moet ik alleen doen, huishouden, kinderen, afspraken voor kind, clubjes verjaardagen etc. Als ik dan vraag of en wanneer hij thuis is vindt hij dat ik zeur!!! Dus vraag maar niets meer en doe mijn ding en veelal nog dingen die hij aan mij vraagt (administratief voor zijn zaak).
Dus gisteren even achter zijn laptop, briefje maken voor het een of ander. Daarna even snel internet op, mijn hyves checken.
Zie ik staan "Funda" in de geschiedenis van die dag.
Ik word nieuwsgierig, dus ga verder zoeken
Heeft meneer gezocht naar appartement....(woonplaats)
Hij was op dat tijdstip aan het werk dus stuur hem een sms met de vraag wanneer hij gaat verhuizen.
Ik krijg een sms terug (bellen mag niet onder werktijd) dat hij me niet begrijpt, dus ik laat het zo.
Later belt hij me op om te vragen wat er is dus ik leg hem uit wat ik ben tegen gekomen en wanneer hij van plan is om weg te gaan.
Vaag antwoord natuurlijk, maar "alsof ik vind dat het lekker loopt".
Heb gezegd dat hij nooit thuis is en dat dat zijn eigen keuze is.
Tja, ik ben niet de persoon die nooit thuis is. Ik heb het niet erg druk want moet bij de kinderen zijn. Heb gezegd dat met het beginnen van de samenwerking hij nooit meer thuis is. Vond hij erg makkelijk om het daarop te schuiven (maar ik vind dat ik gelijk heb)
De andere twee waarmee hij gaat samenwerken, daarvan werkt er 1 ook zo veel aan het nieuwe bedrijf en is weinig thuis (maar wellicht meer dan mijn partner aangezien hij niets laat beslissen zonder zijn goedkeuring). De andere wordt over 10 weken vader en is constant bij zijn "zieke" vriendin. Gaan gezellig naar de film, dagjes winkelen etc (ja dat lees ik op hyves...sorry) Ben daar ook boos over want als hij iets meer aan het pand werkt kan mijn vriend vaker thuis zijn (denk ik)
Praten wil ik, maar kan hem natuurlijk niet vastpinnen aan de verwarming totdat ik klaar ben met werken. Als ik straks thuiskom is hij werken dus ik zie hem morgen pas. Als hij dan geen afspraken heeft.
Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Boos worden helpt niet. Soms heb ik het idee dat hij alleen zijn werk belangrijk vindt.
Wat ik met dit verhaal wil...?? Advies, luisterend oor.
Weet het niet maar het lucht wel even op.
woensdag 25 november 2009 om 10:12
woensdag 25 november 2009 om 10:17
Er even "gewoon" vanuit gaande dat we hier te maken hebben met een man die niet vreemdgaat...
Hoe lang is hij al begonnen met een eigen zaak? Wat is mis in je verhaal is een stuk warmte, liefde. Ik lees puur woede en boosheid omdat jij het gevoel hebt het in je eentje te moeten doen.
In mijn ogen begint 1 van beide partijen in goed overleg met een eigen zaak, dan weet de ander ook wel dat het een tijd heel erg druk en zwaar gaat worden voor zichzelf qua kinderen, regelen van zaken en de thuissituatie.
Dat stukje mis ik. Je lijkt bang om alleen te blijven, terwijl je juist zou moeten aangeven van hem te houden en hem als persoon niet kwijt te willen, nu lijkt het wel of je geen respect meer hebt voor wat en hoe hij doet.
Hoe lang is hij al begonnen met een eigen zaak? Wat is mis in je verhaal is een stuk warmte, liefde. Ik lees puur woede en boosheid omdat jij het gevoel hebt het in je eentje te moeten doen.
In mijn ogen begint 1 van beide partijen in goed overleg met een eigen zaak, dan weet de ander ook wel dat het een tijd heel erg druk en zwaar gaat worden voor zichzelf qua kinderen, regelen van zaken en de thuissituatie.
Dat stukje mis ik. Je lijkt bang om alleen te blijven, terwijl je juist zou moeten aangeven van hem te houden en hem als persoon niet kwijt te willen, nu lijkt het wel of je geen respect meer hebt voor wat en hoe hij doet.
woensdag 25 november 2009 om 10:26
quote:Hariboooo schreef op 25 november 2009 @ 10:17:
Er even "gewoon" vanuit gaande dat we hier te maken hebben met een man die niet vreemdgaat...
Hoe lang is hij al begonnen met een eigen zaak? Wat is mis in je verhaal is een stuk warmte, liefde. Ik lees puur woede en boosheid omdat jij het gevoel hebt het in je eentje te moeten doen.
In mijn ogen begint 1 van beide partijen in goed overleg met een eigen zaak, dan weet de ander ook wel dat het een tijd heel erg druk en zwaar gaat worden voor zichzelf qua kinderen, regelen van zaken en de thuissituatie.
Dat stukje mis ik. Je lijkt bang om alleen te blijven, terwijl je juist zou moeten aangeven van hem te houden en hem als persoon niet kwijt te willen, nu lijkt het wel of je geen respect meer hebt voor wat en hoe hij doet.
Mee eens.
En ik lees uit jouw verhaal dat jij niet werkt en thuis bent bij de kinderen. Wat dus betekent dat je man het gezinsinkomen moet verdienen. Ongetwijfeld legt dit ook een bepaalde druk op hem en wil hij slagen binnen dit nieuw gevormde bedrijf.
Verder: uit je post straalt een heleboel boosheid en onbegrip. Dat straal je ongetwijfeld uit naar je man en dat lijkt me, zeker na een lange dag hard werken, geen fijn welkom. Het kan dus best zijn dat je man je uit de weg gaat.
Voor wat betreft die nieuwe compagnon die volgens jouw meer aandacht aan de zaak moet geven en minder tijd bij zijn zieke/zwangere vriendin moet doorbrengen: hieruit spreekt een heleboel jaloezie van jouw kant. Weet jij hoe die vriendin zich voelt? Misschien zijn die uitstapjes wel bedoeld om haar op te kikkeren. Het is niet aan jou om het doen en laten van een relatieve buitenstaander te bepalen en je kunt er ook geen invloed op uitoefenen.
Hoog tijd om je eigen gedrag onder de loep te nemen en uit de verwijtende sfeer te komen richting je man. Een beetje meer steun geven en kijken hoe je hem kunt helpen in plaats van zijn taak nog zwaarder te maken. Als zijn bedrijf eenmaal weer in goede banen zit, kan hij ongetwijfeld weer meer tijd voor jou en de kinderen vrij maken.
Er even "gewoon" vanuit gaande dat we hier te maken hebben met een man die niet vreemdgaat...
Hoe lang is hij al begonnen met een eigen zaak? Wat is mis in je verhaal is een stuk warmte, liefde. Ik lees puur woede en boosheid omdat jij het gevoel hebt het in je eentje te moeten doen.
In mijn ogen begint 1 van beide partijen in goed overleg met een eigen zaak, dan weet de ander ook wel dat het een tijd heel erg druk en zwaar gaat worden voor zichzelf qua kinderen, regelen van zaken en de thuissituatie.
Dat stukje mis ik. Je lijkt bang om alleen te blijven, terwijl je juist zou moeten aangeven van hem te houden en hem als persoon niet kwijt te willen, nu lijkt het wel of je geen respect meer hebt voor wat en hoe hij doet.
Mee eens.
En ik lees uit jouw verhaal dat jij niet werkt en thuis bent bij de kinderen. Wat dus betekent dat je man het gezinsinkomen moet verdienen. Ongetwijfeld legt dit ook een bepaalde druk op hem en wil hij slagen binnen dit nieuw gevormde bedrijf.
Verder: uit je post straalt een heleboel boosheid en onbegrip. Dat straal je ongetwijfeld uit naar je man en dat lijkt me, zeker na een lange dag hard werken, geen fijn welkom. Het kan dus best zijn dat je man je uit de weg gaat.
Voor wat betreft die nieuwe compagnon die volgens jouw meer aandacht aan de zaak moet geven en minder tijd bij zijn zieke/zwangere vriendin moet doorbrengen: hieruit spreekt een heleboel jaloezie van jouw kant. Weet jij hoe die vriendin zich voelt? Misschien zijn die uitstapjes wel bedoeld om haar op te kikkeren. Het is niet aan jou om het doen en laten van een relatieve buitenstaander te bepalen en je kunt er ook geen invloed op uitoefenen.
Hoog tijd om je eigen gedrag onder de loep te nemen en uit de verwijtende sfeer te komen richting je man. Een beetje meer steun geven en kijken hoe je hem kunt helpen in plaats van zijn taak nog zwaarder te maken. Als zijn bedrijf eenmaal weer in goede banen zit, kan hij ongetwijfeld weer meer tijd voor jou en de kinderen vrij maken.
woensdag 25 november 2009 om 10:29
quote:waaromdan schreef op 25 november 2009 @ 10:07:
Heb gezegd dat met het beginnen van de samenwerking hij nooit meer thuis is. Vond hij erg makkelijk om het daarop te schuiven (maar ik vind dat ik gelijk heb)Dr Phil zou hiervan zeggen: wil je gelijk krijgen of wil je gelukkig zijn. Dat zijn verschillende dingen.
Heb gezegd dat met het beginnen van de samenwerking hij nooit meer thuis is. Vond hij erg makkelijk om het daarop te schuiven (maar ik vind dat ik gelijk heb)Dr Phil zou hiervan zeggen: wil je gelijk krijgen of wil je gelukkig zijn. Dat zijn verschillende dingen.
woensdag 25 november 2009 om 10:33
Ik sluit me aan bij de vorige posts; is het wel leuk thuiskomen voor je man? Hij werkt zich een slag in de rondte om van zijn bedrijf een succes te maken (en dus voor het hele gezin inkomsten te genereren, want jij werkt niet) en als hij thuis komt zit zijn vrouw op hem te wachten met verwijten. Ik kan me voorstellen dat hij dat niet tof vindt, dat vreet namelijk energie. Heb je straks een man die lekker veel thuis zit, met een burn-out, en eet je droog brood.
Wat die compagnon betreft: dat zijn jouw zaken niet en doe niet zo jaloers. Als die man bij zijn zwangere vriendin wil zijn is dat zijn goed recht. Kijk jij nou eerst eens naar je eigen situatie en hoe je dat kunt verbeteren, zonder van je man te eisen dat hij vaker thuis is, want dat is kennelijk even geen optie.
Wat die compagnon betreft: dat zijn jouw zaken niet en doe niet zo jaloers. Als die man bij zijn zwangere vriendin wil zijn is dat zijn goed recht. Kijk jij nou eerst eens naar je eigen situatie en hoe je dat kunt verbeteren, zonder van je man te eisen dat hij vaker thuis is, want dat is kennelijk even geen optie.
woensdag 25 november 2009 om 10:37
quote:wuiles schreef op 25 november 2009 @ 10:35:
Vreemd verhaal. Ik kan me niet voorstellen dat een start-up zoveel tijd vraagt dat de vennoten slechts twee uur vrije tijd per week overhouden.Zoals ik het lees Wuiles knappen ze het pand zelf op (naast het in elkaar schuiven van 2 bedrijven). Dus waarschijnlijk overdag het reguliere werk en in de avonduren het nieuwe pand bedrijfsklaar maken.
Vreemd verhaal. Ik kan me niet voorstellen dat een start-up zoveel tijd vraagt dat de vennoten slechts twee uur vrije tijd per week overhouden.Zoals ik het lees Wuiles knappen ze het pand zelf op (naast het in elkaar schuiven van 2 bedrijven). Dus waarschijnlijk overdag het reguliere werk en in de avonduren het nieuwe pand bedrijfsklaar maken.
woensdag 25 november 2009 om 11:02
Even voor de duidelijkheid................ik werk wel, 3 dagen om precies te zijn. Ben dus geen thuisblijfmoeder en man hoeft niet alles alleen op te hoesten.
Vriend is al geruime tijd bezig met zijn bedrijf, eerst gedeeltelijk en sinds mei 2008 geheel. Heb hem altijd gesteund, weet niet beer dan dat ik voor veel dingen alleen sta (ja ook de zomer vakantie die ik grotendeels doorbreng op een camping hier in NL breng ik alleen met de kinderen door. Hij komt hooguit 1 dag, blijft soms 1 dag slapen)
Vreemdgaan/een ander.............nee, klinkt mischien naïef maar daar heeft hij dus echt geen tijd voor.
Ben ook bang dat de boosheid het gevoel van liefde momenteel wegdrukt. Gewoon omdat hij geen tijd maakt.
We hadden afgesproken dat op de dagen dat ik werk, hij de kinderen uit school haalt. 2 x in de week zijn ze dan 45 min alleen thuis totdat ik van mijn werk kom. Dat redden ze makkelijk met de tv aan (zijn 9 en 10) Maar nou hoor ik dat hij vrijdag alweer een afspraak heeft zo rond 15.00.............om 14.30 komen de kinderen uit school wat inhoudt dat ze alleen naar huis moeten, sleutel mee en zitten maar totdat papa er weer is. Hij vindt de oudste oud genoeg, ik vindt niet dat je haar die verantwoording kan geven. En buiten dat maken ze constant ruzie.
Hij laat momenteel alles op mij afkomen. Als ik iets wil gaan doen, moet ik eerst kijken/vragen of hij wel thuis is. Zoniet dan moet ik oppas zoeken of niet gaan, simpel. Hij niet, hij plant alles op momenten dat ik er ben (bijna altijd) maar vraagt niet of ik er daadwerkelijk ben.
En wat die nieuwe compagnon betreft met zwangere vriendin, ik ben niet jaloers maar vind wel dat hij ook evenveel tijd kan besteden aan het opknappen van het pand. Zijn gezin-in-wording is toch net zo belangrijk als mijn/ons gezin???
Vriend is al geruime tijd bezig met zijn bedrijf, eerst gedeeltelijk en sinds mei 2008 geheel. Heb hem altijd gesteund, weet niet beer dan dat ik voor veel dingen alleen sta (ja ook de zomer vakantie die ik grotendeels doorbreng op een camping hier in NL breng ik alleen met de kinderen door. Hij komt hooguit 1 dag, blijft soms 1 dag slapen)
Vreemdgaan/een ander.............nee, klinkt mischien naïef maar daar heeft hij dus echt geen tijd voor.
Ben ook bang dat de boosheid het gevoel van liefde momenteel wegdrukt. Gewoon omdat hij geen tijd maakt.
We hadden afgesproken dat op de dagen dat ik werk, hij de kinderen uit school haalt. 2 x in de week zijn ze dan 45 min alleen thuis totdat ik van mijn werk kom. Dat redden ze makkelijk met de tv aan (zijn 9 en 10) Maar nou hoor ik dat hij vrijdag alweer een afspraak heeft zo rond 15.00.............om 14.30 komen de kinderen uit school wat inhoudt dat ze alleen naar huis moeten, sleutel mee en zitten maar totdat papa er weer is. Hij vindt de oudste oud genoeg, ik vindt niet dat je haar die verantwoording kan geven. En buiten dat maken ze constant ruzie.
Hij laat momenteel alles op mij afkomen. Als ik iets wil gaan doen, moet ik eerst kijken/vragen of hij wel thuis is. Zoniet dan moet ik oppas zoeken of niet gaan, simpel. Hij niet, hij plant alles op momenten dat ik er ben (bijna altijd) maar vraagt niet of ik er daadwerkelijk ben.
En wat die nieuwe compagnon betreft met zwangere vriendin, ik ben niet jaloers maar vind wel dat hij ook evenveel tijd kan besteden aan het opknappen van het pand. Zijn gezin-in-wording is toch net zo belangrijk als mijn/ons gezin???
woensdag 25 november 2009 om 11:03
quote:Ikbenanoniem schreef op 25 november 2009 @ 10:37:
[...]
Zoals ik het lees Wuiles knappen ze het pand zelf op (naast het in elkaar schuiven van 2 bedrijven). Dus waarschijnlijk overdag het reguliere werk en in de avonduren het nieuwe pand bedrijfsklaar maken.Of zoals het in deze branche gebruikelijk is, man werkt veel 's avonds en overdag is hij daar aan het klussen. Als ook in de weekenden, overdag klussen en 's avonds werken
[...]
Zoals ik het lees Wuiles knappen ze het pand zelf op (naast het in elkaar schuiven van 2 bedrijven). Dus waarschijnlijk overdag het reguliere werk en in de avonduren het nieuwe pand bedrijfsklaar maken.Of zoals het in deze branche gebruikelijk is, man werkt veel 's avonds en overdag is hij daar aan het klussen. Als ook in de weekenden, overdag klussen en 's avonds werken
woensdag 25 november 2009 om 11:07
Misschien moet je je gewoon eens afvragen wat je zelf wilt.
Ik zou dan met de meest simpele gedachte beginnen: wil ik een relatie met iemand die er bijna nooit is? Vervolgens kun je kijken of hier iets aan te doen is, of dat dit bijvoorbeeld in de toekomst wat beter zal gaan.
En als je daar dan uit bent.. knopen doorhakken.
Dit lijkt mij in ieder geval niet op een relatie waar je wat aan hebt.
Ik zou dan met de meest simpele gedachte beginnen: wil ik een relatie met iemand die er bijna nooit is? Vervolgens kun je kijken of hier iets aan te doen is, of dat dit bijvoorbeeld in de toekomst wat beter zal gaan.
En als je daar dan uit bent.. knopen doorhakken.
Dit lijkt mij in ieder geval niet op een relatie waar je wat aan hebt.
woensdag 25 november 2009 om 11:07
woensdag 25 november 2009 om 11:11
quote:domnaiefmutsje schreef op 25 november 2009 @ 11:05:
Heb je zicht op hoe lang deze situatie voort moet duren?
Als je dat hebt/krijgt, kan jij daar dan mee leven?
Nee....denk dat ze met januari toch wel in dat pand zitten.
Maar hoe dat verder gaat met werken/afspraken ed....hij zal het nog net zo druk hebben. terwijl de opzet van het samen gaan ook was om het rustiger te krijgen/meer tijd voor thuis.
Vind het trouwens niet erg om vaak alleen te zijn maar om altijd alleen te zijn is iets anders.
Heb je zicht op hoe lang deze situatie voort moet duren?
Als je dat hebt/krijgt, kan jij daar dan mee leven?
Nee....denk dat ze met januari toch wel in dat pand zitten.
Maar hoe dat verder gaat met werken/afspraken ed....hij zal het nog net zo druk hebben. terwijl de opzet van het samen gaan ook was om het rustiger te krijgen/meer tijd voor thuis.
Vind het trouwens niet erg om vaak alleen te zijn maar om altijd alleen te zijn is iets anders.
woensdag 25 november 2009 om 11:11
Wat een lullige reacties allemaal zeg. Ik kan me heel goed voorstellen dat waaromdan wil dat haar man naast zijn werk ook wat tijd steekt in zijn kinderen en zijn relatie. Ze is zijn slaaf en huishoudster niet. De tijd is gelukkig voorbij dat je je als vrouw volledig moest wegcijferen voor de ambities van je man, en dan ook nog begripvol met de pantoffels klaar moest zitten als hij het belieft om een avondje doodmoe naar huis te komen.
Ik vind het heel normaal dat waaromdan zich op deze manier af gaat vragen of zij er nog wel zin in heeft. Ik zou ook laaiend worden als het hele huishouden op mijn nek werd gegooid, en mijnheer ging dan vervolgens huizen shoppen voor zichzelf. Het klinkt alsof deze man alleen zijn werk belangrijk vind, en zijn gezin ziet als een blok aan zijn been dat hij het liefst zou lozen.
En dan zegt iedereen hier dat het haar eigen schuld is, omdat ze niet begripvol genoeg is. Ja doei, ik zou hier ook voor passen.
Ik vind het heel normaal dat waaromdan zich op deze manier af gaat vragen of zij er nog wel zin in heeft. Ik zou ook laaiend worden als het hele huishouden op mijn nek werd gegooid, en mijnheer ging dan vervolgens huizen shoppen voor zichzelf. Het klinkt alsof deze man alleen zijn werk belangrijk vind, en zijn gezin ziet als een blok aan zijn been dat hij het liefst zou lozen.
En dan zegt iedereen hier dat het haar eigen schuld is, omdat ze niet begripvol genoeg is. Ja doei, ik zou hier ook voor passen.
woensdag 25 november 2009 om 11:13
quote:kaatje_85 schreef op 25 november 2009 @ 11:10:
Tja.
Misschien moet je eens ophouden met verwijten te maken en gewoon eens een normaal gesprek gaan voeren waarin je je frustraties en gevoelens aankaart. En je verwachtingen m.b.t. hem en jullie relatie.
Denk dat dat verhelderend kan werken.
Zou kunnen, als hij dan thuis is. Maar ik krijg dan als VERWIJT dat ik zeur. Nee ik zeur niet, ik vraag wat! Ik vraag wanneer hij wel thuis is aankomende week. Of hij het weekend moet werken of niet/cursus of niet. Aangezien er geen agenda is voor de werkzaamheden, houdt hij zelf bij, zie ik dat dus niet.
Als ik mazzel heb is hij morgenavond thuis. Maar het zal me niets verbazen als hij een afspraak heeft met klant of sollicitant.
De kinderen staan trouwens de laatste tijd verbaasd als ze papa thuis aantreffen.............................
Tja.
Misschien moet je eens ophouden met verwijten te maken en gewoon eens een normaal gesprek gaan voeren waarin je je frustraties en gevoelens aankaart. En je verwachtingen m.b.t. hem en jullie relatie.
Denk dat dat verhelderend kan werken.
Zou kunnen, als hij dan thuis is. Maar ik krijg dan als VERWIJT dat ik zeur. Nee ik zeur niet, ik vraag wat! Ik vraag wanneer hij wel thuis is aankomende week. Of hij het weekend moet werken of niet/cursus of niet. Aangezien er geen agenda is voor de werkzaamheden, houdt hij zelf bij, zie ik dat dus niet.
Als ik mazzel heb is hij morgenavond thuis. Maar het zal me niets verbazen als hij een afspraak heeft met klant of sollicitant.
De kinderen staan trouwens de laatste tijd verbaasd als ze papa thuis aantreffen.............................
