Help! relatie 15 jaar naar de Kl......

Jee paardje ik kan me goed voorstellen dat die film keer op keer in je hoofd afgespeeld word. Speel die film nu eens af dat hij dit bij jou zou doen? Wil je dat nog?



Volgens mij speelt het feit dat hij jou niet wilde en een ander wel enorm mee of niet? Dat is ook een hard gelag nadat je zolang samen bent geweest. Laat de"strijd"die je in je hoofd en hart momenteel voelt nooit de reden zijn om weer opnieuw met hem wat aan te gaan meid. Je verdient beter, je klinkt als een vrouw die al heel ver is. Je hebt duidelijke afspraken met hem en neemt afstand , probeer in die afstand te blijven en niet teveel na te denken over hem met haar. Focus op jou en jezelf.



Wat ga jij doen met de kerst , hoe ga jij het voor jou (zover mogelijk) leuk maken voor jou? Wat zou jij nu het liefst willen voelen?

Hey Paardje,



Wat vreselijk voor je zeg dat iemand van wie je zoveel houd je hart zo kan breken. Maar je komt op mij toch wel over als een hele sterke vrouw die zich hier doorheen zal slaan. Hoop dat je er snel weer bovenop komt. Je zegt genoeg steun te hebben aan je vriendinnen en ouders. Maak daar lekker gebruik van, niet iedereen is zo gelukkig om genoeg warmte in zijn/haar omgeving te hebben. Het duurt even voordat je over de eerste schok heen bent maar je verdriet zal slijten.



Dikk knuffel

Ja, na een half jaar had ik weer helemaal zin in het leven. Maar zie het maar zo: na 2-3 maanden zijn er al heel wat momenten dat het wat op de achtergrond raakt als je met andere dingen bezig blijft. Dus dat scheelt weer

Die dwanggedachten zijn ook vrij normaal. Soms lijkt het wel of je hersens je ermee willen pesten. Toch is het allemaal nodig voor een goede verwerking. Je zal merken dat zodra je hem minder aardig gaat vinden, je andere gedachten krijgt. Zo van: 'ze mag hem hebben, over een poosje lapt hij het haar ook weer, ik ben wat beters waard'. En dan gaat het beter met je. Blijf je aandacht focussen op dingen buitenshuis, blijf niet binnen kniezen. Handel de formaliteiten zo zakelijk mogelijk af en vooral: toon hem niets meer van je pijn. Snappen doet hij het toch amper en jij verlaagt je ermee. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je de feestdagen zou willen overslaan trouwens.. Weet je hoe ik het toen heb opgelost? Gewoon voor mezelf de kerstboom mooi gemaakt (nieuwe spullen d'r in). 1 dag mijn familie ontvangen. 2e dag in mijn eentje thuis weggekropen met lekkere films en boeken en een wijntje op de bank. Op oudejaarsdag heb ik de hele boom uit elkaar gehaald, alles opgeborgen. Die hoorde bij het oude rotjaar. In mijn eentje oudejaarsavond gevierd met oliebollen, wijn en hapjes. Om 12 uur was ik alleen en aangeschoten (wat ik dus nooit ben!). Ik heb getoost op het nieuwe jaar. MIJN jaar! En daarna een gezellig muziekprogramma aangezet. Voor ik het wist was het januari. Weet je, hoe ellendig alles ook is, je moet het toch helemaal zelf doen. En het komt goed, heus!

quote:Paardje78 schreef op 26 november 2009 @ 15:03:

Hey Spirioli,



Doet me goed om te horen. Verheug me al op de leuke tijd. En ik weet dat ik er door heen moet. Maar ik voel me nu zo K.. Ik mis hem ook echt. En ons leven samen. Ik moet mijn hele leven na 15 jaar aan passen.

En als ik ooit iemand leer kennen die dichter bij zijn gevoel moet komen schop ik hem gelijk de deur uit.Stiekem hoop ik ook dat hij over een half jaar voor mijn neus staat en dat ik dan de deur voor zijn neus dicht kan gooien.

Weet je wat het stomme is. Ik kan niet boos zijn op hem. Hoe graag ik het ook wil. Ik denk elke keer maar hoe lief hij wel niet voor mij was en dat ik dat terug wil.

En hoe lang heb jij erover gedaan om weer een beetje gelukkig te worden?Je hebt helemaal gelijk. Hij was lief voor je en is dat nu niet meer. Sterker nog, hij heeft je ongelooflijk belazerd (in mijn ogen dan). Hij is dan misschien nie tvreemd gegaan, maar het is natuurlijk gelul dat hij 2 dagen nadat hij tegen jou heeft gezegd niks meer te voelen, 'zo maar ineens' heel veel voor een ander voelt. Daar heeft al veel langer iets gespeeld bij hem en hij is daarover naar jou toe niet eerlijk geweest.

Laat ik het je heel lomp voor de voeten gooien: ik weet niet hoe lang precies, maar hij is al een hele tijd niet eerlijk tegen je geweest over zijn gevoelens, zijn ontwikkeling, wat niet al. Dat kán niet anders, gezien de gebeurtenissen zoals jij ze beschrijft.



Een jaar nadat mijn vorige relatie uit was, was ik helemaal gelukkig en tevree met mezelf en met mijn leven en OVERTUIGD dat ik nooit meer in een relatie zou stappen. Een maand daarna had ik heel voorzichtig 'een vriendje'... de arme jongen had het in het begin niet makkelijk, maar nu zijn we bijna anderhalf jaar verder en over een paar maanden gaan we samenwonen!

Hoi Paardje, ik begrijp je zo goed, ik voel echt met je mee! Mijn dag was ook weer bagger, vooral als ik wakker wordt 's morgens heb ik het zwaar. Ik mis mijn ex ook verschrikkelijk. Jij wil even geen contact met de jouwe, ik mag geen contact met de mijne.



Ik heb helaas geen tips voor je wat betreft scheiden maar er zijn wel goede boeken over, ik weet niet of je veel leest? Ik zag op Bol.com dat er een boekje is dat ook Scheiden heet, moest meteen aan je denken toen ik het zag want voorop staat een eierdop waar 2 eitjes in kunnen en er zit er nog maar 1 in. Je had het over de zondagochtend-ontbijtjes en ik dacht, daar zat vast ook een eitje bij. Ik zag ook nog een boek dat "Scheiden voor beginners" heet en dat is volgensBol ook met (zelf) spot geschreven dus wellicht wel wat voor jou.



Sterkte meid! Ging je rijles met je paard wel goed?



Terminator

@ Fleurtje. Jeetje. Jou verhaal lijkt wel erg op de mijne. Mijn ex zegt alleen dat hij pas wat met zijn gevoelens gedaan heeft toen hij al bij mij weg was. 2 dagen later dus... Hij zegt niet vreemd te zijn gegaan en dat hij dat wilde voorkomen. Maar ja, het voelt nog wel zo. 15 jaar lang samen en dan 2 dagen nadat je uit elkaar bent met een ander er vandoor gaan.

Ook ben ik bang dat ons huis nog lang niet verkocht is. De huizenmarkt loopt niet zo goed. Er zijn hier veel huizen die al lang te koop staan. Ik ben dus nog lang niet van hem af. En dan de scheiding nog. Geen idee hoe dat werkt en hoe lang dat duur.

Hoor het bij meer mensen om mij heen dat als mensen in therapie gaan ze de weg kwijt raken en de relatie uit maken. Dat is toch niet de bedoeling van therapie neem ik aan. Ik heb hem al die jaren zo gesteund. En wat zegt hij..... dat zijn nieuwe "vriendin" hem zo goed begrijpt en hem steun. Ik voel me echt als oud vuil aan de kant gezet.

Voelde jij het aankomen? Bij mij was het zo dat we een paar dagen voor de breuk nog kinder namen zaten te bedenken op de bank. En hij dacht vrolijk mee hoor.

Hoezo willen jullie je huis niet verkopen? En hoe doen jullie dat met de honden?



Op het moment dat ik het voelde aankomen, was het eigenlijk al te laat. Heel raar, maar als we 's avonds bijv. naar een film op TV keken, keken we altijd samen op bed. Opeens wilde hij dat niet meer. toen ik hem vroeg of er soms iets aan de hand was, riep hij van "nee", stapte in zijn auto (rond middernacht) en kwam pas de andere dag laat in de middag weer thuis. Tsja, toen begonnen bij mij wel de alarmbellen te rinkelen. Hij is gewoon te laf geweest om mij te vertellen wat er echt aan de hand was. Natuurlijk merkte ik wel dat hij niet goed in zijn vel zat, maar ja, als ik hem daarnaar vroeg had hij altijd wel een verklaring. Moe van zijn werk etc. etc.



Zo nu en dan komt hij nu de honden afhalen. Zoals dit weekend. De afspraak was dat we ze om het weekend zouden hebben, maar meestal zijn de honden bij mij. alleen als ik een weekend weg wil, komt hij ze halen. Gelukkig communiceren we nu wel normaal met elkaar, dat maakt het wel makkelijker.



Het huis willen we nu niet verkopen omdat we anders met een flinke restschuld blijven zitten en dat bovenop de schulden die we al hebben. Hij betaalt de volledige lasten. Mijn angst is wel dat hij dat op een gegeven moment niet meer kan, omdat hij het nooit ergens lang volhoudt in een baan. Maar goed, ik probeer me er maar niet zo druk over te maken anders heb ik helemaal geen leven meer.



Ik adviseer jou om naar een advocaat te gaan. Ik weet niet of jullie nog on speaking terms zijn, anders zou je een gezamenlijke advocaat kunnen nemen. Mocht je inkomen niet toereikend zijn, kun je een toevoeging krijgen waardoor je voor rechtshulp nog maar een klein bedrag hoeft te betalen. Of ga eens praten met een maatschappelijk werker of zo. Zij kunnen je vaak ook helpen. De emotionele pijn zal nog wel een tijdje blijven, maar het slijt, echt waar. En probeer je dingen, zoals werk etc., te blijven doen, hoe zwaar het ook is. Toen mijn ex net weg was hier, ben ik juist extra gaan werken. Dat heeft mij wel geholpen. Inmiddels werk ik weer minder, maar ik was blij dat ik toen wat meer omhanden had. Omdat het juist allemaal voor de feestdagen gebeurde, ben ik ook naar familie gegaan met kerst. Ik had weliswaar geen zin in de feestdagen, maar achteraf was het nog best gezellig.



Sterkte meid en laat weten hoe het met je gaat!



groet, Fleur

@Paardje fijn dat je paardje zo lief voor je was gister, dat helpt! Dieren voelen veel aan. En ook fijn dat je honden hebt, kun je daar tenminste nog mee knuffelen. Ik heb geen huisdieren want ben er mega allergisch voor helaas. Maar ik mis het knuffelen enorm! (Ik weet wel dat dat heel anders is met een dier dan met een partner maar toch.)



Wij hebben afgesproken dat ik geen contact zoek met hem omdat hij dat niet trekt. Voor mij is het waarschijnlijk ook beter want zoals hij ook zei: anders komen we niet los van elkaar. Ergens wil ik ook helemaal niet los van hem! Maar het moet wel dus het is beter zo. Ik heb gezegd dat hij mij altijd mag bellen/mailen of SMSen als hij die behoefte voelt. Mijn gevoel zegt me dat hij rond de feestdagen wel van zich gaat laten horen. Ik overweeg om een grappige kaart te sturen voor het nieuwe jaar (die klotekerst hebben we alletwee niks mee) maar eigenlijk moet ik hem dus met rust laten. Mijn angst is dat als we elkaar weer zien, we weer terug bij af zijn: verliefd. Want hij blijft geweldig en ik weet hoeveel hij voor mij voelt. Dat zou dus niet helpen. Maar wie weet slijt het. Tijd heelt alle wonden, ik weet niet of het liefde ook uitschakelt.

Vandaag gaat het gelukkig iets beter. Ik heb mijn favoriete "niks aan de hand" CD's op gezet en ben een surprise in elkaar aan het flansen, wat wonderwel lukt. Vanavond hapje eten bij vriendin en morgen misschien naar de bios met mn buurvrouwtje. Beetje bezig blijven zorgt ervoor dat de tijd sneller gaat en het gaat beter naarmate de tijd verstrijkt dus probeer ik afleiding te zoeken. Wat zijn jouw plannen?

@Paardje, heb je geen vrijgezelle vriendinnen? Ik heb ze godzijdank en doe ook dankbaar beroep op hen. Misschien kun je een posting op Viva openen dat je op zoek bent naar single friends in jouw omgevinf om af en toe eens iets leuks mee te doen. Of heb je geen leuke single collega waar je de band wat mee aan kunt halen? Geloof me, die weekenden zijn zo weer vol, ik dacht dat ook toen ik anderhalf jaar terug weg ging bij een andere ex waar ik 5 jaar mee samen was, dat ik zou vereenzamen daar in mijn appartementje. Maar gek genoeg was mijn agenda zo weer vol en had ik meer dan genoeg te doen. Toen ik mijn laatste ex (verwarrend met al die exen!) tegenkwam moest ik echt even wennen en mijn sociale leven meer doordeweeks gaan doen want de weekenden waren van ons. Ook mijn huis schoonmaken, de was, de strijk enz moest weer doordeweeks, het was ineens heel druk.



Iedereen om me heen zegt dat het zo knap is dat ik de keuze heb gemaakt om bij hem weg te gaan maar het voelt helemaal niet knap. Ik kon niet anders. Ik kan zo'n stemmetje in mijn hoofd die zegt: "Leuk allemaal hoor, deze kerel, maar je hebt er geen toekomst mee want hij wil geen kids!" een tijdje de kop indrukken en negeren, genietend van wat we samen wel hebben, maar op een dag lukt dat niet meer en word ik ongelukkig. Dan kan ik niet anders dan voor mezelf kiezen want een huilende dweil vindt geen man lang leuk, en dat wordt ik dan. Mijn drang om gelukkig te zijn in het leven, met de dingen die ik denk daarvoor nodig te hebben (in dit geval kinderen) is te sterk. Maar dat gaat buiten mijn wil om dus knap vind ik het niet. Ik had geen keuze voor mijn gevoel want ik kon mijn kinderwens niet opgeven.



Paardje, waarom wordt je ex boos als je hem verwijten maakt? Dat is toch heel begrijpelijk, dat je dat doet? Kan hij daar geen begrip voor opbrengen?

Hoi Paardje,



Nou laat hem zich maar lekker schuldig voelen! Terecht!



Ik ben 33 dus voor mij dringt de tijd ook. Aan je nickname te zien denk ik dat jij 31 bent dus jij zit nog gunstiger dan ik wat dat betreft. Maar dat gezinnetje komt er, voor ons allebei! Mijn ex is 42, hij heeft nooit kinderen gewild en gaat ze nooit willen ook, daar ben ik behoorlijk zeker van. Hij wilde zich zelfs gaan laten steriliseren, zodat dit nooit meer een punt van discussie kan worden. Ik denk dat dat in zijn geval ook verstandig is.

Hij wil ze echt niet.



Jammer dat je geen leuke collega's hebt. En ja, hoe ouder je wordt hoe meer gesettelde vriendinnen je krijgt dus logisch dat er weinig meer los lopen. Heb je geen leuke contacten met paardrijden die je uit kunt breiden? Of kun je misschien een of andere leuke behendigheidscursus doen met je honden? (of zijn het chiwawa's? ) Of als je van dansen houdt, ga op salsales ofzo. Vrolijke muziek en je ontmoet weer nieuwe mensen. Ik snap dat je daar nu totaal geen zin in hebt maar als je weer zover bent dat je wel behoefte hebt aan wat leuke dingen in je leven dan kun je daar misschien iets mee.

Hey Paardje,



Ik dank de hemel op mijn knietjes voor mijn doorgaans optimistische natuur, ik heb ook een ex waar ik 5 jaar mee samen was die depressief was dus ik weet wat een groot goed een vrolijk karakter is! Niet dat ik nu beister vrolijk ben maar ik weet dat het weer voorbij gaat en ik ben blij dat ik het goed kan vinden met mezelf. Uiteindelijk is dat het allerbelangrijkst want een ding is zeker: met jezelf moet je het je hele leven doen, of je dat nou leuk vindt of niet. Is trouwens een grappig liedje over, als je ff wilt lachen moet je deze ff zien: http://www.youtube.com/watch?v=yn22miUZqrA



Over die kinderen: Iemand heeft ooit, toen ik 15 was, mijn hand gelezen. Ik wilde toen zsm trouwen en kinderen krijgen. (godzijdank kwam ik niemand tegen en ben kwam ik erachter dat er nog zoveel andere dingen in het leven zijn om van te genieten dus ben ik gaan reizen en heb ik flink te bloemetjes buiten gezet) Ik was dan ook hevig teleurgesteld toen de beste man me vertelde dat ik pas op latere leeftijd 2 kinderen zou krijgen. Ik wilde dat hij nooit mijn hand gelezen had want dat was helemaal niet zoals ik het bedacht had! Maar diezelfde man maakt nu dat ik "weet" dat die kindjes er nog wel komen! Er zullen heel veel mensen zijn die dit de grootste onzin vinden en er niet in geloven maar ik doe het lekker wel. Komt me goed uit!

En wat jou betreft: meid er worden vrouwen zwanger op hun 40e, je hebt dus nog 9 jaar! Tijd zat!



Ik moet zeggen, ik vind uitgaan wel leuk maar hoef echt niet meer elke week uit mijn pan te gaan in een of andere tent. Ik vind het vaak zo'n vleeskeuring... En eerlijk gezegd geloof ik ook niet dat je in de kroeg de man van je dromen ontmoet. Ik vind het wel heel lekker om naar de sauna te gaan, of te gaan shoppen, of ergens wat te gaan drinken, of naar het strand te gaan voor een lange wandeling. Ik hoor ook wel eens dat honden kunnen zorgen voor leuke ontmoetingen. Wie weet joh! En tegen de tijd dat je weer toe bent aan daten: er is ook nog internetdaten, ik wilde er nooit aan want dacht dat het voor sneue mensen was maar daar heb ik wel mijn ex ontmoet en hij is toch alles behalve sneu. Heeft alleen geen tijd en zin om in de kroeg op jacht te gaan.



Ik vier met mijn familie wel sinterklaas dus ben druk bezig met een surprise en gedichten. Het leidt wel lekker af moet ik zeggen. En leuke kleding voor mezelf kopen, word ik ook blij van.



Ik kan me voorstellen dat je walgt van het idee dat ie straks misschien wel een gezinnetje begint met die muts. Maar ik vraag me af of het goed blijft gaan tussen die twee. Zit hij nog in therapie eigenlijk? Ben heel benieuwd wat zijn therapeut van dit alles vindt.

Hoi Paardje,



Ik zit in een vergelijkbare situatie. Ex kwam leuke collega tegen, raakten bevriend, ik juichte het toe, vond het leuk voor ze.

En nu na bijna 7 jaar wilde hij niet meer verder, hij kon niet meer verder.

En is nu met collega.



Je komt ook op mij over als een heel sterk persoon! En als je verdrietig bent, lekker over je heen laten komen. Het moet eruit, het hoort er helaas bij.

Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Hoi Paardje,



Doe ik ook, dat liedje luisteren als ik me kut voel, ik word er wel vrolijk van! En leuk te horen dat jij ook 2 kinderen krijgt!

Ik geloof wel in dit soort dingen, if its meant to be its meant to be. En ik geloof gewoon dat dat zo is voor ons. Ik begrijp je angst overigens wel, die heb ik ook wel. Dan denk ik ineens: Ja maar stel nou...stel nou eens dat ik ze niet krijg? Maar ik heb echt het gevoel dat ik ze wel krijg dus ik hoop dat dat gevoel klopt.



Ik ga om precies dezelfde redenen uit als jij. Gezellig, drankje drinken en lekker dansen. En mensen kijken (niet perse mannen) is ook altijd leuk, wat hebben mensen aan, hoe gedragen ze zich. Mijn ex wilde nooit uit, we gingen wel uit eten maar vooral omdat we allebei een hekel aan koken hadden, maar leuk wat dringen in de stad vond hij niks, wat dat betreft was hij redelijk autistisch zeg maar. En met mijn vriendinnen lekker dansen, daar kwam het veel te weinig van want we waren altijd bij elkaar in het weekend en dat wilde ik ook. Ik ben nu nog niet blij genoeg om uit te gaan maar over een paar weken misschien wel.



Wel bijzonder, dat moeten doen wat je gevoel je ingeeft. Gevoel verandert namelijk nogal eens. Moet je dan op elke vrouw reageren die je wel leuk vindt? En luister je dan naar je hormonen of je gevoel? Moet je ook iedereen op zijn bek rammen als je gevoel zegt dat dat goed is? Volgens mij is het onmogelijk om altijd op je gevoel te reageren. Tenminste, als je het leven een beetje leuk wilt houden. Je kunt niet alles hebben. Dus NU zijn gevoel volgen en met die muts gaan betekent dat hij zich STRAKS waarschijnlijk kut voelt omdat zijn gevoel dan weer klaar is met haar en JOU wil. Maar ja, jouw gevoel is er ook nog en daar is natuurlijk wat mee gebeurd terwijl zijn gevoel bezig was met iemand anders voelen. Soms moet je als mens volgens mij gewoon je gezond verstand gebruiken, de wereld wordt een grote puinhoop als we op elk gevoel reageren. Primitief heet dat. Apart dat een therapeut dat niet bespreekt, maar misschien snap ik er wel gewoon niks van. Ik ben het eens met jouw psych, 1 op 1 lijkt me een stuk beter voor hem.

Hoi Paardje,



Nee wij woonden niet samen. Wilde hij niet. En ik ook niet, omdat ik wist dat hij geen kinderen wilde. Dan heeft het geen enkele zin om nog closer te worden want het gaat toch mis. Ik mis hem ook verschrikkelijk en barst nog dagelijks in huilen uit. Waardeloos, dat iemand je gedachten zo kan beheersen.

Ondertussen zit er een collega in mijn nek te hijgen die ik al een paar jaar ken en waarmee er van het begin af aan chemie is geweest. Mede door hem zag ik wat ik miste (aandacht, interesse in mij en wat ik voel, en hij kon over zijn emoties praten en mijn ex niet) bij mijn vorige ex (die depressieve) en heb ik de knoop doorgehakt om bij hem weg te gaan. Ik was enorm verliefd op die collega maar hij had al 17 jaar een relatie dus het was een no go. We waren wel bevriend en de spanning was soms om te snijden maar thats it. Toen ik wat met mijn laatste ex kreeg ging die collega opeens nadenken over zijn relatie en nu is hij bij haar weggegaan. (ook zij hadden al lange tijd een slechte relatie) En nu is hij wel erg vaak naar me aan het SMSen en stelt voor om te gaan borrelen en "dan zien we wel wat er gebeurt". Maar ik wil helemaal niks met hem, ik ben verdrietig om mijn ex en ik wil met rust gelaten worden. Onze vriendschap heeft altijd een extra lading gehad en die lading, daar heb ik nu ff geen zin in. Ik zeg niet dat er in de toekomst geen kansen zijn voor hem en mij, dat weet ik niet, maar vooralsnog zit mijn hart en hoofd nog bij mijn ex. Ik vrees dat dit verhaal een beetje klinkt zoals het bij jullie is gegaan maar Paardje, laat het heel duidelijk zijn dat mijn relatie met mijn depressieve ex al helemaal niet goed was toen ik hem ontmoette en andersom was zijn relatie ook niet goed meer. We hebben allebei geknokt voor onze relatie en het heeft niet mogen baten. Ironisch, lange tijd wilde ik hem zo graag. En nu moet hij echt uitkijken dat ik hem geen irritante vent ga vinden. Ik kan niet peilen of hij oprecht wil troosten of dat er meer achter zit. Ik hou hem voorlopig op afstand.



Voor jou lijkt het me helemaal moeilijk zeg, als je nooit alleen gewoond hebt. Wat zal dat wennen zijn... Maar jij bent sterk hoor, jij komt er echt wel!

Dat je ex meteen naar die ander gaat, ik snap dat ook niet. Ik kan dat gewoon niet. Maar er zijn heel veel mensen die van de ene in de andere relatie stappen. Volgens mij kan dat alleen als je de weg goed kwijt bent OF als je echt al langer geen goede relatie had. Dus of hij heeft de laatste tijd bij jou gefaket dat ie zo gelukkig met je was, of hij is goed de weg kwijt volgens mij. Either way is het klote!

Sterkte vandaag!

Hoi Paardje,



Waar is jouw ex eigenlijk gaan wonen, want zo makkelijk is het volgens mij niet om op zo'n korte termijn woonruimte te vinden. Heeft hij ook uitgelegd wat er verandert is in zijn gevoel? Want dat je niet meer in vuur en vlam staat van elkaar na zoveel jaar daar kan ik me wel wat bij voorstellen maar je kunt er vanalles aan doen om het weer wat spannender te maken. Maar ik weet niet wat er precies anders was aan zijn gevoel.



Je hebt helemaal gelijk dat je ernaar toe leeft als je relatie niet goed is. En ik heb gevochten als een leeuw voor die relatie maar uiteindelijk waren er geen opties meer en kun je niet anders dan uit elkaar. Door dat proces was ik er, toen ik eenmaal bij hem weg was, ook sneller overheen. Ik had al zoveel tranen gelaten tijdens het proces, ik had al veel verwerkt. Bij jou is dat heel anders want je zag het niet aankomen. Dat is je worst nightmare in een relatie. Bij mijn laatste ex heb ik het natuurlijk wel aan zien komen maar het verdriet is er niet minder om want het was geen proces van ons samen. Het was geweldig en van de ene op de andere dag was het over. Want een kinderwens daar kun je geen compromis over sluiten dus erover praten heeft ook geen zin.



Ja die collega, dat is zeker een verhaal! En ergens zou het een heel mooi sprookje zijn als we ooit toch bij elkaar komen. Hij was ook erg in de war van mij toen we elkaar ontmoetten maar we hebben allebei eerst gevochten voor onze eigen relatie. Mijn verliefdheid op hem is pas over gegaan toen ik mijn laatste ex ontmoette en ik had hem nooit verlaten voor die collega als hij kinderen had gewild. Als hij blijft pushen ga ik hem wel vertellen dat dit averrechts werkt en dat ik even rust wil. Het lijkt me toch niet zo moeilijk te begrijpen dat ik tijd nodig heb om dit te verwerken. En ik heb anderhalf jaar op hem gewacht, nu mag hij een poosje op mij wachten als dat is wat hij wil. Maar of ik het dan nog zie zitten met hem weet ik echt niet. Ik had dat afgesloten.

Het is inderdaad leuk als mannen in je geinteresseerd zijn maar nu ff niet. Over een poosje wel weer, dan ga ik gewoon weer mijn marktwaarde peilen in de kroeg, moet jij ook doen!