Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
maandag 20 augustus 2007 om 00:41
ehm, Zon... zie nog steeds geen avatar hoor, dus je moet nog even knutselen, vrees ik. Waar haal je je avatar vandaan?
Bedankt voor de sterkte wensen. Het gemis valt soms erg zwaar idd, juist omdat ze zó bijzonder was en dat moet ik dan even kwijt. Fijn dat hier hier daar ook de ruimte voor is.
Slaap lekker meiden... en Iseo.. maak je het niet te laat, lieve meid? Nachtrust is belangrijk en mijn moeder zei altijd dat de uren voor 24 uur dubbel geteld moesten worden. Nou ja.. dat redden we nu niet meer.
Liefs,
Bedankt voor de sterkte wensen. Het gemis valt soms erg zwaar idd, juist omdat ze zó bijzonder was en dat moet ik dan even kwijt. Fijn dat hier hier daar ook de ruimte voor is.
Slaap lekker meiden... en Iseo.. maak je het niet te laat, lieve meid? Nachtrust is belangrijk en mijn moeder zei altijd dat de uren voor 24 uur dubbel geteld moesten worden. Nou ja.. dat redden we nu niet meer.
Liefs,
maandag 20 augustus 2007 om 20:23
Hallo,
Eindelijk nog een stuk bij kunnen lezen. Wat ik lees over het noemen van je eigen naam, jee, ik heb er ook moeite mee, moet nadenken wat ik onder mijn stukje schrijf!
Carrie, gefeliciteerd met je zwangerschap; hoop dat jij/jullie ervan kunnen genieten!
Hier heb ik wel een (redelijk) weekend achter de rug. Tussen mijn vriend en mij voelt het wel goed, maar met kids erbij blijft het moeizaam. Ik hoop dat hier snel verandering in komt, want dit gaat heel erg ten koste van onze relatie.
Waar ik verder heel veel moeite mee heb: mijn vriend geeft aan, dat hij zijn ogen open houdt voor andere vrouwen, liefst iemand die dichterbij woont....dat doet me pijn, omdat ik niet weet of hij echt op zoek is, of dat hij aangeeft, dat het 'zomaar' kan gebeuren, dat je een ander tegenkomt....
Zelf denk ik dat ik pas open sta voor een ander op het moment dat je relatie niet (meer) goed is. Ik probeer soms hierover te praten, maar dat ontwijkt hij....valt niet mee! Soms denk ik erover om er dan maar zelf een punt achter te zetten, echter: ik hou van hem....moet ik dan toch de relatie verbreken?
Liefs,
Nicole
Eindelijk nog een stuk bij kunnen lezen. Wat ik lees over het noemen van je eigen naam, jee, ik heb er ook moeite mee, moet nadenken wat ik onder mijn stukje schrijf!
Carrie, gefeliciteerd met je zwangerschap; hoop dat jij/jullie ervan kunnen genieten!
Hier heb ik wel een (redelijk) weekend achter de rug. Tussen mijn vriend en mij voelt het wel goed, maar met kids erbij blijft het moeizaam. Ik hoop dat hier snel verandering in komt, want dit gaat heel erg ten koste van onze relatie.
Waar ik verder heel veel moeite mee heb: mijn vriend geeft aan, dat hij zijn ogen open houdt voor andere vrouwen, liefst iemand die dichterbij woont....dat doet me pijn, omdat ik niet weet of hij echt op zoek is, of dat hij aangeeft, dat het 'zomaar' kan gebeuren, dat je een ander tegenkomt....
Zelf denk ik dat ik pas open sta voor een ander op het moment dat je relatie niet (meer) goed is. Ik probeer soms hierover te praten, maar dat ontwijkt hij....valt niet mee! Soms denk ik erover om er dan maar zelf een punt achter te zetten, echter: ik hou van hem....moet ik dan toch de relatie verbreken?
Liefs,
Nicole
maandag 20 augustus 2007 om 21:26
Hoi lieve Nicole
Aan de ene kant zeg je, tussen mij en mijn vriend voelt het wel goed, maar aan de andere kant vertel je dat je er veel moeite mee hebt, met wat hij zegt dat hij zijn ogen open houdt voor andere vrouwen.
Hoe gaat het toch met jou, met deze relatie. Laatst schreef je ook best een verdrietig stukje over dat hij de relatie nog even wilde voortzetten, totdat hij die nieuwe stap in zijn leven zou gaan zetten en er geen ruimte mee voor zou hebben.
Hebben jullie daar nog over gepraat? Hoe voelt dat nu voor jou, weet je waar je aan toe bent?
Heel eerlijk? Ik kreeg steeds meer het gevoel dat deze relatie jou niet geeft waar je eigenlijk naar op zoek bent.
Je hebt een vriend die zelf nog met veel dingen worstelt, en jou niet kan ondersteunen.
Je weet niet goed waar je aan toe bent omdat hij steeds van gedachten verandert, en lijkt zoals Mamzie al zegt, niet 100 % voor je te gaan....
Dit is de indruk die ik krijg, van de laatste tijd.
Wat is er nu zo fijn aan jullie vriendschap?
Het blijft moeizaam gaan tussen de kids en je vriend...zou dat kunnen omdat zij ook de hele tijd tegenstrijdige boodschappen krijgen van zijn kant? Niet precies weten waar ze aan toe zijn bij hem?
Wil je erover praten?
Liefs!!
Aan de ene kant zeg je, tussen mij en mijn vriend voelt het wel goed, maar aan de andere kant vertel je dat je er veel moeite mee hebt, met wat hij zegt dat hij zijn ogen open houdt voor andere vrouwen.
Hoe gaat het toch met jou, met deze relatie. Laatst schreef je ook best een verdrietig stukje over dat hij de relatie nog even wilde voortzetten, totdat hij die nieuwe stap in zijn leven zou gaan zetten en er geen ruimte mee voor zou hebben.
Hebben jullie daar nog over gepraat? Hoe voelt dat nu voor jou, weet je waar je aan toe bent?
Heel eerlijk? Ik kreeg steeds meer het gevoel dat deze relatie jou niet geeft waar je eigenlijk naar op zoek bent.
Je hebt een vriend die zelf nog met veel dingen worstelt, en jou niet kan ondersteunen.
Je weet niet goed waar je aan toe bent omdat hij steeds van gedachten verandert, en lijkt zoals Mamzie al zegt, niet 100 % voor je te gaan....
Dit is de indruk die ik krijg, van de laatste tijd.
Wat is er nu zo fijn aan jullie vriendschap?
Het blijft moeizaam gaan tussen de kids en je vriend...zou dat kunnen omdat zij ook de hele tijd tegenstrijdige boodschappen krijgen van zijn kant? Niet precies weten waar ze aan toe zijn bij hem?
Wil je erover praten?
Liefs!!
maandag 20 augustus 2007 om 21:29
Lieve Nicole,
Ik begrijp dat je van je vriend houdt, en dat je het een kans wilt geven met hem. Maar ik moet zeggen dat ik het eigenlijk toch best erg vind dat hij zegt dat hij zijn ogen open houdt voor andere vrouwen...
Als ik naar mijn eigen relatie kijk, en zeker naar het begin, dan zie ik dat ik heel veel geruststelling nodig heb (gehad) van mijn man. Door mijn onzekerheid en mijn traumatische eerdere ervaring moest hij echt mijn vertrouwen winnen. En dat lukte, want hij was voor 100% vastbesloten dat hij met mij verder wilde en niet met een ander, echt alleen met mij.
Natuurlijk is ook mijn relatie niet perfect... ook wij hebben wel eens onenigheid en strubbelingen. Net als elke relatie vraagt ook die van ons aandacht en moeite van beide kanten. Maar het basisvertrouwen is er, en dat geeft steun.
Ik ga je niet vertellen wat je moet doen (alsof ik de wijsheid in pacht heb....want dat heb ik niet), uitmaken met hem of niet... Hoe erg vind je het zelf eigenlijk dat hij dat soort dingen zegt? Ik zou hier best zwaar aan tillen, maar hoe zwaar til jij er aan?
Liefs!
Ik begrijp dat je van je vriend houdt, en dat je het een kans wilt geven met hem. Maar ik moet zeggen dat ik het eigenlijk toch best erg vind dat hij zegt dat hij zijn ogen open houdt voor andere vrouwen...
Als ik naar mijn eigen relatie kijk, en zeker naar het begin, dan zie ik dat ik heel veel geruststelling nodig heb (gehad) van mijn man. Door mijn onzekerheid en mijn traumatische eerdere ervaring moest hij echt mijn vertrouwen winnen. En dat lukte, want hij was voor 100% vastbesloten dat hij met mij verder wilde en niet met een ander, echt alleen met mij.
Natuurlijk is ook mijn relatie niet perfect... ook wij hebben wel eens onenigheid en strubbelingen. Net als elke relatie vraagt ook die van ons aandacht en moeite van beide kanten. Maar het basisvertrouwen is er, en dat geeft steun.
Ik ga je niet vertellen wat je moet doen (alsof ik de wijsheid in pacht heb....want dat heb ik niet), uitmaken met hem of niet... Hoe erg vind je het zelf eigenlijk dat hij dat soort dingen zegt? Ik zou hier best zwaar aan tillen, maar hoe zwaar til jij er aan?
Liefs!
maandag 20 augustus 2007 om 21:29
Hoi lieve Nicole,
Meid, wat moeilijk tussen jou en je vriend. Je bent overduidelijk stapeldol op hem maar er staat veel tussen jullie in. Ik weet niet of het veel uitmaakt of je vriend actief op zoek is naar een andere vrouw of inderdaad alleen "zijn ogen openhoudt". Bij mannen maakt dat misschien niet zo veel verschil
De vraag is (ik speel nu even mijn psycholoog, die stelt mij ook altijd dat soort vervelende vragen) wat jíj wilt. Wil jij verder met iemand die niet voor de volle 100% voor jou gaat? Je maakt ook flinke opofferingen voor hem, met name ten aanzien van je kinderen die moeite met hem hebben. Dat doe je niet voor niets. Ik vind dat hij dat ook moet respecteren en niet met jouw gevoelens moet spelen. Zo komt het een beetje op me over.
Je hebt wel eens geschreven dat hij in de grond heel onzeker is. Dus misschien is het ook wel een manier om bij jou aandacht te vragen, of om zichzelf in te dekken, of zijn positie te versterken. Daar kun je alleen achterkomen door heel open met hem te praten (van twee kanten). Je moet in elk geval voor jezelf beslissen of jij met die onzekerheid kan en wil leven dat hij op elk moment voor een andere vrouw kan gaan. Als hij dat werkelijk meent, dan heeft Mamz gelijk en dan ben jij dus niet De Vrouw voor hem. Als geografische factoren een rol spelen.... Moeilijk hoor.
liefs,
dubio
Meid, wat moeilijk tussen jou en je vriend. Je bent overduidelijk stapeldol op hem maar er staat veel tussen jullie in. Ik weet niet of het veel uitmaakt of je vriend actief op zoek is naar een andere vrouw of inderdaad alleen "zijn ogen openhoudt". Bij mannen maakt dat misschien niet zo veel verschil
De vraag is (ik speel nu even mijn psycholoog, die stelt mij ook altijd dat soort vervelende vragen) wat jíj wilt. Wil jij verder met iemand die niet voor de volle 100% voor jou gaat? Je maakt ook flinke opofferingen voor hem, met name ten aanzien van je kinderen die moeite met hem hebben. Dat doe je niet voor niets. Ik vind dat hij dat ook moet respecteren en niet met jouw gevoelens moet spelen. Zo komt het een beetje op me over.
Je hebt wel eens geschreven dat hij in de grond heel onzeker is. Dus misschien is het ook wel een manier om bij jou aandacht te vragen, of om zichzelf in te dekken, of zijn positie te versterken. Daar kun je alleen achterkomen door heel open met hem te praten (van twee kanten). Je moet in elk geval voor jezelf beslissen of jij met die onzekerheid kan en wil leven dat hij op elk moment voor een andere vrouw kan gaan. Als hij dat werkelijk meent, dan heeft Mamz gelijk en dan ben jij dus niet De Vrouw voor hem. Als geografische factoren een rol spelen.... Moeilijk hoor.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 20 augustus 2007 om 21:37
Bedankt voor jullie reactie. Ik til er inderdaad ook best zwaar aan, en dat heeft dan weer zijn weerklank op de relatie, ik word weer voorzichtiger en zo, meer teruggetrokken. Aan de andere kant (ja, weer tegenstrijdig....) geeft hij heel sterk aan, dat hij van me houdt, met me verder wil. Echter: hij heeft net als ik nog een weg te gaan, aan zichzelf te werken, en het kost hem veel energie als we samen zijn, en hij weet niet of hij dat vol gaat houden.... Op zich praten we best veel, ben ik in vorige relaties niet gewend.... maar ik wil inderdaad duidelijkheid, misschien wel teveel.... want wie weet er nu, of de relatie waarin je zit volgend jaar nog is? En dat is dan eigenlijk hetgeen hij aangeeft.... Een relatie hoeft niet voor altijd te zijn.... Maar ik wil inderdaad weten: gaat hij voor mij, of staat hij werkelijk open voor een ander, en ik heb het idee, dat hij die vraag ontwijkt....en dan ga ik ervan uit, dat hij zijn ogen openhoudt....
Groetjes,
Nicole
Groetjes,
Nicole
maandag 20 augustus 2007 om 21:43
quote:dubiootje schreef op 20 augustus 2007 @ 21:29:
Hoi lieve Nicole,
De vraag is (ik speel nu even mijn psycholoog, die stelt mij ook altijd dat soort vervelende vragen) wat jíj wilt. Wil jij verder met iemand die niet voor de volle 100% voor jou gaat? Je maakt ook flinke opofferingen voor hem, met name ten aanzien van je kinderen die moeite met hem hebben. Dat doe je niet voor niets. Ik vind dat hij dat ook moet respecteren en niet met jouw gevoelens moet spelen. Zo komt het een beetje op me over.
Je hebt wel eens geschreven dat hij in de grond heel onzeker is. Dus misschien is het ook wel een manier om bij jou aandacht te vragen, of om zichzelf in te dekken, of zijn positie te versterken. Daar kun je alleen achterkomen door heel open met hem te praten (van twee kanten). Je moet in elk geval voor jezelf beslissen of jij met die onzekerheid kan en wil leven dat hij op elk moment voor een andere vrouw kan gaan. Als hij dat werkelijk meent, dan heeft Mamz gelijk en dan ben jij dus niet De Vrouw voor hem. Als geografische factoren een rol spelen.... Moeilijk hoor.
liefs,
dubio
Dubio, je mag voor psycholoog spelen Je hebt denk ik wel gelijk: hij is zelf ook onzeker, en checkt regelmatig hoe ik over hem denk, en voor hem voel....zoekt zekerheid bij mij. Misschien is het bij hem ook wel een manier om zich in te dekken: dat hij niet afhankelijk wil zijn van mij.... heeft zelf ook e.e.a. meegemaakt; in de steek gelaten door ex-vrouw bijv. Soms denk ik dat hij ervan uitgaat dat vrouwen hem gewoon in de steek laten, en dat hij dan liever degene is, die de vrouw in de steek laat, zodat de pijn minder is. Of ik met die onzekerheid kan leven? Eigenlijk niet, wil ik dat niet, heb genoeg voor mijn kiezen op ander gebied, en zou liefst in de relatie wél zekerheid hebben... maar momenteel kies ik wel duidelijk voor hem, en dan krijg ik die onzekerheid er wél bij....
Groetjes,
Nicole
Hoi lieve Nicole,
De vraag is (ik speel nu even mijn psycholoog, die stelt mij ook altijd dat soort vervelende vragen) wat jíj wilt. Wil jij verder met iemand die niet voor de volle 100% voor jou gaat? Je maakt ook flinke opofferingen voor hem, met name ten aanzien van je kinderen die moeite met hem hebben. Dat doe je niet voor niets. Ik vind dat hij dat ook moet respecteren en niet met jouw gevoelens moet spelen. Zo komt het een beetje op me over.
Je hebt wel eens geschreven dat hij in de grond heel onzeker is. Dus misschien is het ook wel een manier om bij jou aandacht te vragen, of om zichzelf in te dekken, of zijn positie te versterken. Daar kun je alleen achterkomen door heel open met hem te praten (van twee kanten). Je moet in elk geval voor jezelf beslissen of jij met die onzekerheid kan en wil leven dat hij op elk moment voor een andere vrouw kan gaan. Als hij dat werkelijk meent, dan heeft Mamz gelijk en dan ben jij dus niet De Vrouw voor hem. Als geografische factoren een rol spelen.... Moeilijk hoor.
liefs,
dubio
Dubio, je mag voor psycholoog spelen Je hebt denk ik wel gelijk: hij is zelf ook onzeker, en checkt regelmatig hoe ik over hem denk, en voor hem voel....zoekt zekerheid bij mij. Misschien is het bij hem ook wel een manier om zich in te dekken: dat hij niet afhankelijk wil zijn van mij.... heeft zelf ook e.e.a. meegemaakt; in de steek gelaten door ex-vrouw bijv. Soms denk ik dat hij ervan uitgaat dat vrouwen hem gewoon in de steek laten, en dat hij dan liever degene is, die de vrouw in de steek laat, zodat de pijn minder is. Of ik met die onzekerheid kan leven? Eigenlijk niet, wil ik dat niet, heb genoeg voor mijn kiezen op ander gebied, en zou liefst in de relatie wél zekerheid hebben... maar momenteel kies ik wel duidelijk voor hem, en dan krijg ik die onzekerheid er wél bij....
Groetjes,
Nicole
maandag 20 augustus 2007 om 21:52
Kan me wel voorstellen dat je - als je eerder erg bent gekwetst in voorgaande relaties- veel bevestiging zoekt. Maar de manier waarop hij dat dan doet, brengt jou weer erg aan het twijfelen...
Ik vind wat Lemmy zegt iets om echt over na te denken, de vraag of er een soort basisvertrouwen is, waarop jullie verder kunnen met elkaar. Het lijkt er niet op of jullie daar al zijn, daar is hij te onzeker voor.
Het lijkt me ook heel vermoeiend om steeds maar weer getest te worden door hem, of jij wel echt voor hem gaat en hem niet in de steek zult laten....
Jaagt hij je er niet juist mee weg op den duur?
Ik vind wat Lemmy zegt iets om echt over na te denken, de vraag of er een soort basisvertrouwen is, waarop jullie verder kunnen met elkaar. Het lijkt er niet op of jullie daar al zijn, daar is hij te onzeker voor.
Het lijkt me ook heel vermoeiend om steeds maar weer getest te worden door hem, of jij wel echt voor hem gaat en hem niet in de steek zult laten....
Jaagt hij je er niet juist mee weg op den duur?
maandag 20 augustus 2007 om 21:58
Ben je wel helemaal eerlijk tegen jezelf Nicole? Je schrijft dat je je door zijn houding weer terugtrekt, voorzichtiger wordt. Maar tegelijk zeg je dat je duidelijk voor hem kiest. Ik meen uit je eerdere postings te hebben opgemaakt dat je ook veel twijfels hebt, met name vanwege de problemen met de kinderen. Maar ook door de manier waarop je vriend in de relatie staat en de hele zaak soms onverwacht op losse schroeven zet.
Het lijkt erop alsof jullie elkaar zitten af te tasten en dat de ander eerst over de brug moet komen. Jullie zijn allebei gekwetst in het verleden. Het doet me denken aan een liedje van Tracy Chapman:
Be careful of my heart
Be careful of this heart of mine
Be careful of my heart
It just might break and send some splinters flying
But I'm not breaking down
And I'm not falling apart
I just lost a little faith
When you broke my heart
Given a chance
I might try it again
But I wouldnt risk it all this time
I'd save
A little love for myself
Enough for my heart to mend
A little love for myself
Het klinkt alsof jullie allebei een reserve inbouwen om niet opnieuw zo gekwetst te worden. Elkaar niet 100% durven te vertrouwen. Elkaar uittesten, zoals je vriend nu doet met zijn opmerkingen. Hij zoekt bij jou bevestiging, jij trekt je terug. Als hij echt een ander wilde, zou hij wel bij je weggaan.
Of jullie dat verleden samen kunnen overwinnen... op die vraag zou ik echt geen antwoord weten...
liefs,
dubio
Het lijkt erop alsof jullie elkaar zitten af te tasten en dat de ander eerst over de brug moet komen. Jullie zijn allebei gekwetst in het verleden. Het doet me denken aan een liedje van Tracy Chapman:
Be careful of my heart
Be careful of this heart of mine
Be careful of my heart
It just might break and send some splinters flying
But I'm not breaking down
And I'm not falling apart
I just lost a little faith
When you broke my heart
Given a chance
I might try it again
But I wouldnt risk it all this time
I'd save
A little love for myself
Enough for my heart to mend
A little love for myself
Het klinkt alsof jullie allebei een reserve inbouwen om niet opnieuw zo gekwetst te worden. Elkaar niet 100% durven te vertrouwen. Elkaar uittesten, zoals je vriend nu doet met zijn opmerkingen. Hij zoekt bij jou bevestiging, jij trekt je terug. Als hij echt een ander wilde, zou hij wel bij je weggaan.
Of jullie dat verleden samen kunnen overwinnen... op die vraag zou ik echt geen antwoord weten...
liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 20 augustus 2007 om 22:30
quote:dubiootje schreef op 20 augustus 2007 @ 21:58:
Ben je wel helemaal eerlijk tegen jezelf Nicole? Je schrijft dat je je door zijn houding weer terugtrekt, voorzichtiger wordt. Maar tegelijk zeg je dat je duidelijk voor hem kiest. Ik meen uit je eerdere postings te hebben opgemaakt dat je ook veel twijfels hebt, met name vanwege de problemen met de kinderen. Maar ook door de manier waarop je vriend in de relatie staat en de hele zaak soms onverwacht op losse schroeven zet.
Jee, of ik eerlijk tegen mezelf ben?? Zou kunnen dat ik dat niet helemaal ben....weet het even niet. Wat ik wel weet: ik geef echt heel veel om hem, voel me (meestal...) goed als we bij elkaar zijn, we doen leuke dingen samen, genieten hier ook van. Maar door zijn opmerkingen vaak ga ik inderdaad ook heel erg twijfelen....doe ik er goed aan, als ik mezelf helemaal overgeef? En dat durf ik dus niet, en hij ook niet... Ik weet wel, dat hij zich ook goed voelt bij mij, en graag met mij samen is. Ik vraag me echter af: is hij graag met mij samen, of is hij graag met 'gewoon iemand' samen, zodat hij niet alleen is, en maakt het dus niet uit of ik dat ben, of evt. een ander. De kids: zij vinden hem aardig, grappig, leuk; maar hij bemoeit zich erg veel met onze situatie, en dat vinden ze minder leuk. Ze kunnen dit wel goed aangeven, en ook scheiden. Zien ook dat hij het goed bedoelt, maar het stuit de pubers toch tegen de borst (logisch, hij is niet de vader...)
Het lijkt erop alsof jullie elkaar zitten af te tasten en dat de ander eerst over de brug moet komen. Jullie zijn allebei gekwetst in het verleden.
Het klinkt alsof jullie allebei een reserve inbouwen om niet opnieuw zo gekwetst te worden. Elkaar niet 100% durven te vertrouwen. Elkaar uittesten, zoals je vriend nu doet met zijn opmerkingen. Hij zoekt bij jou bevestiging, jij trekt je terug. Als hij echt een ander wilde, zou hij wel bij je weggaan.
Of jullie dat verleden samen kunnen overwinnen... op die vraag zou ik echt geen antwoord weten...
Ik hoef geen pasklaar antwoord, dat zal er in relaties nooit zijn, ben toch blij met de reacties. We zoeken inderdaad beiden bevestiging, en tasten elkaar af... weten ook: we moeten beiden aan onszelf werken, gedeeltelijk alleen, gedeeltelijk samen, en dan kan het 2 kanten op: ofwel we worden sterker en groeien naar elkaar toe, of we worden sterker, en groeien uit elkaar. De tijd zal het leren, maar helaas, die rot onzekerheid nu.... Soms kan ik het loslaten, en soms wil ik me zo vastklampen..... Voor nu: meestal probeer ik te genieten van wat we samen hebben. Ik voel me al sterker, weet ook dat ik me zonder hem wel zal kunnen redden, al zal het pijn doen.... Maar toch: wil ik wel tijd/energie in een relatie stoppen, die misschien bij voorbaat slechts tijdelijk is??? En daar is gewoon geen antwoord op....
Liefs,
Nicole
liefs,
dubio
Ben je wel helemaal eerlijk tegen jezelf Nicole? Je schrijft dat je je door zijn houding weer terugtrekt, voorzichtiger wordt. Maar tegelijk zeg je dat je duidelijk voor hem kiest. Ik meen uit je eerdere postings te hebben opgemaakt dat je ook veel twijfels hebt, met name vanwege de problemen met de kinderen. Maar ook door de manier waarop je vriend in de relatie staat en de hele zaak soms onverwacht op losse schroeven zet.
Jee, of ik eerlijk tegen mezelf ben?? Zou kunnen dat ik dat niet helemaal ben....weet het even niet. Wat ik wel weet: ik geef echt heel veel om hem, voel me (meestal...) goed als we bij elkaar zijn, we doen leuke dingen samen, genieten hier ook van. Maar door zijn opmerkingen vaak ga ik inderdaad ook heel erg twijfelen....doe ik er goed aan, als ik mezelf helemaal overgeef? En dat durf ik dus niet, en hij ook niet... Ik weet wel, dat hij zich ook goed voelt bij mij, en graag met mij samen is. Ik vraag me echter af: is hij graag met mij samen, of is hij graag met 'gewoon iemand' samen, zodat hij niet alleen is, en maakt het dus niet uit of ik dat ben, of evt. een ander. De kids: zij vinden hem aardig, grappig, leuk; maar hij bemoeit zich erg veel met onze situatie, en dat vinden ze minder leuk. Ze kunnen dit wel goed aangeven, en ook scheiden. Zien ook dat hij het goed bedoelt, maar het stuit de pubers toch tegen de borst (logisch, hij is niet de vader...)
Het lijkt erop alsof jullie elkaar zitten af te tasten en dat de ander eerst over de brug moet komen. Jullie zijn allebei gekwetst in het verleden.
Het klinkt alsof jullie allebei een reserve inbouwen om niet opnieuw zo gekwetst te worden. Elkaar niet 100% durven te vertrouwen. Elkaar uittesten, zoals je vriend nu doet met zijn opmerkingen. Hij zoekt bij jou bevestiging, jij trekt je terug. Als hij echt een ander wilde, zou hij wel bij je weggaan.
Of jullie dat verleden samen kunnen overwinnen... op die vraag zou ik echt geen antwoord weten...
Ik hoef geen pasklaar antwoord, dat zal er in relaties nooit zijn, ben toch blij met de reacties. We zoeken inderdaad beiden bevestiging, en tasten elkaar af... weten ook: we moeten beiden aan onszelf werken, gedeeltelijk alleen, gedeeltelijk samen, en dan kan het 2 kanten op: ofwel we worden sterker en groeien naar elkaar toe, of we worden sterker, en groeien uit elkaar. De tijd zal het leren, maar helaas, die rot onzekerheid nu.... Soms kan ik het loslaten, en soms wil ik me zo vastklampen..... Voor nu: meestal probeer ik te genieten van wat we samen hebben. Ik voel me al sterker, weet ook dat ik me zonder hem wel zal kunnen redden, al zal het pijn doen.... Maar toch: wil ik wel tijd/energie in een relatie stoppen, die misschien bij voorbaat slechts tijdelijk is??? En daar is gewoon geen antwoord op....
Liefs,
Nicole
liefs,
dubio
maandag 20 augustus 2007 om 22:35
maandag 20 augustus 2007 om 22:58
quote:dubiootje schreef op 20 augustus 2007 @ 22:35:
Ik ben destijds als laatste redmiddel in relatietherapie gegaan. Het was volgens de psycholoog ook een optie tegelijk allebei individuele therapie bij haar te volgen. Misschien is dat een idee voor jullie? Of is dat vanwege de afstand geen optie?
Dubio, dit is iets, waar ik ook wel eens over nadenk, echter op dit moment géén optie! Helaas kan ik hier op dit forum niet verder op inhaken, maar het zou dus wel heel fijn kunnen zijn, en ons helpen... Voor nu dus even niet....helaas....
Hoe gaat het trouwens met jou?
Groetjes,
Nicole
Ik ben destijds als laatste redmiddel in relatietherapie gegaan. Het was volgens de psycholoog ook een optie tegelijk allebei individuele therapie bij haar te volgen. Misschien is dat een idee voor jullie? Of is dat vanwege de afstand geen optie?
Dubio, dit is iets, waar ik ook wel eens over nadenk, echter op dit moment géén optie! Helaas kan ik hier op dit forum niet verder op inhaken, maar het zou dus wel heel fijn kunnen zijn, en ons helpen... Voor nu dus even niet....helaas....
Hoe gaat het trouwens met jou?
Groetjes,
Nicole
