Relaties
alle pijlers
Grrr ik weet het niet meer
vrijdag 11 december 2009 om 09:08
Goedemorgen allemaal,
Ik zit er even doorheen. In een eerder topic heb ik aangegeven geen contact meer te hebben met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder blijft alleen proberen om mijn gezinnetje uit elkaar te krijgen. Aankomende feestdagen zouden mijn schoonouders weg zijn en mijn man, ons dochtertje en ik zouden deze dagen samen vieren. Nu gisterenvraagt mijn schoonmoeder doodleuk of mijn man en kleine nog een dagje naar hen toe komen, want ze zijn toch thuis. Ik moet die dag dan maar alleen doorbrengen.... Mijn man zegt hier vervolgens niets over tegen mij (ik ving dit namelijk op tijdens een telefoongesprek tussen mijn man en schoonmoeder). Hij ging gewoon zwijgend naar bed toe en de sfeer was weer gespannen.Ik moet maar afwachten wanneer er iets over gezegd gaat worden. Het is voor mij erg moeilijk om met deze situatie om te gaan. Constant wordt ik ermee geconfronteerd.
Tijdens dit zelfde telefoongesprek vroeg schoonmoeder aan mijn man of hij de krasloten (die bij een kerstkaartje zaten voor ons dochtertje) wel had gezien. Als of ik die krasloten ter waarde van 2 euro zou achterhouden.
Dit leven zo wil ik verder niet meer en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Moeten we dan maar uit elkaar en mijn schoonmoeder haar zin geven. Dan is mijn gezinnetje kapot. Maar nu ben ik ook ongelukkig. Het lijkt erop alsof mijn man echt geen ballen heeft om voor zijn eigen mening uit te komen. Hij stemt maar gewoon in met wat zijn moeder zegt.
Hoe zien jullie dit? Sorry weer voor het lange verhaal.
Groeten,
Samsel
Ik zit er even doorheen. In een eerder topic heb ik aangegeven geen contact meer te hebben met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder blijft alleen proberen om mijn gezinnetje uit elkaar te krijgen. Aankomende feestdagen zouden mijn schoonouders weg zijn en mijn man, ons dochtertje en ik zouden deze dagen samen vieren. Nu gisterenvraagt mijn schoonmoeder doodleuk of mijn man en kleine nog een dagje naar hen toe komen, want ze zijn toch thuis. Ik moet die dag dan maar alleen doorbrengen.... Mijn man zegt hier vervolgens niets over tegen mij (ik ving dit namelijk op tijdens een telefoongesprek tussen mijn man en schoonmoeder). Hij ging gewoon zwijgend naar bed toe en de sfeer was weer gespannen.Ik moet maar afwachten wanneer er iets over gezegd gaat worden. Het is voor mij erg moeilijk om met deze situatie om te gaan. Constant wordt ik ermee geconfronteerd.
Tijdens dit zelfde telefoongesprek vroeg schoonmoeder aan mijn man of hij de krasloten (die bij een kerstkaartje zaten voor ons dochtertje) wel had gezien. Als of ik die krasloten ter waarde van 2 euro zou achterhouden.
Dit leven zo wil ik verder niet meer en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Moeten we dan maar uit elkaar en mijn schoonmoeder haar zin geven. Dan is mijn gezinnetje kapot. Maar nu ben ik ook ongelukkig. Het lijkt erop alsof mijn man echt geen ballen heeft om voor zijn eigen mening uit te komen. Hij stemt maar gewoon in met wat zijn moeder zegt.
Hoe zien jullie dit? Sorry weer voor het lange verhaal.
Groeten,
Samsel
vrijdag 11 december 2009 om 09:14
Beste Bloemetje79,
door het contact te verbreken van mijn kant had ik gehoopt thuis meer rust te krijgen en minder ruzies. Dit blijkt toch anders uit te pakken nu schoonmoeder dit niet kan of wil accepteren en maar blijft trekken aan mijn man.
ze komen zelf nooit langs om ons dochtertje te zien, maar willen nu wel ineens dat er een kerstdag bij hen gevierd wordt en ik dan maar thuis blijf.
hoe kan ik de situatie veranderen? Ik heb al 5 jaar geprobeerd om gesprekken te voeren en het gezellig te hebben met zijn allen, maar dit is altijd geweigerd.
door het contact te verbreken van mijn kant had ik gehoopt thuis meer rust te krijgen en minder ruzies. Dit blijkt toch anders uit te pakken nu schoonmoeder dit niet kan of wil accepteren en maar blijft trekken aan mijn man.
ze komen zelf nooit langs om ons dochtertje te zien, maar willen nu wel ineens dat er een kerstdag bij hen gevierd wordt en ik dan maar thuis blijf.
hoe kan ik de situatie veranderen? Ik heb al 5 jaar geprobeerd om gesprekken te voeren en het gezellig te hebben met zijn allen, maar dit is altijd geweigerd.
vrijdag 11 december 2009 om 09:15
laat je partner gaan met de kindjes. Als je jezelf opstelt alsof jij er boven staat dan stopt het getreiter vast wel. Zo niet, dan probeer het te negeren. Hij hoeft toch geen hele dag langs te gaan? Ga jij lekker iets voor jezelf doen ( de keuzes zijn beperkt met kerst, ik weet het) maar als je daardoor gewoon rust kunt hebben in je eigen toko dan zou ik dat doen. Het leven is echt te kort voor dit soort dingen ( cliché, ik weet het)
vrijdag 11 december 2009 om 09:18
dangeensuus het negeren valt me zwaar. Dit probeer ik nu zo'n 3 maanden en toch wordt ik ermee geconfronteerd. Man en ik hebben afgesproken dat zijn ouders komen wanneer ik weg ben en dat ze bellen zonder dat ik daar last van heb. Deze afspraak komt hij niet na. Gisteravond zit hij doodleuk een uur met ze aan de telefoon terwijl ik mee kan genieten. En dan is het zo gezellig. Vervolgens wordt er tegen mij de rest van de avond niets meer gezegd. Dat maakt het voor mij erg moeilijk om het te negeren. Het doet me veel verdriet namelijk.
vrijdag 11 december 2009 om 09:18
quote:Samsel schreef op 11 december 2009 @ 09:14:
Beste Bloemetje79,
door het contact te verbreken van mijn kant had ik gehoopt thuis meer rust te krijgen en minder ruzies. Dit blijkt toch anders uit te pakken nu schoonmoeder dit niet kan of wil accepteren en maar blijft trekken aan mijn man.
ze komen zelf nooit langs om ons dochtertje te zien, maar willen nu wel ineens dat er een kerstdag bij hen gevierd wordt en ik dan maar thuis blijf.
hoe kan ik de situatie veranderen? Ik heb al 5 jaar geprobeerd om gesprekken te voeren en het gezellig te hebben met zijn allen, maar dit is altijd geweigerd.
Jij hebt contact verboden maar vindt het raar dat ze niet langskomen?
Hoe wil je geen contact met ze in jouw huis als je thuis bent, of zou je dan de deur even uit gaan?
Beste Bloemetje79,
door het contact te verbreken van mijn kant had ik gehoopt thuis meer rust te krijgen en minder ruzies. Dit blijkt toch anders uit te pakken nu schoonmoeder dit niet kan of wil accepteren en maar blijft trekken aan mijn man.
ze komen zelf nooit langs om ons dochtertje te zien, maar willen nu wel ineens dat er een kerstdag bij hen gevierd wordt en ik dan maar thuis blijf.
hoe kan ik de situatie veranderen? Ik heb al 5 jaar geprobeerd om gesprekken te voeren en het gezellig te hebben met zijn allen, maar dit is altijd geweigerd.
Jij hebt contact verboden maar vindt het raar dat ze niet langskomen?
Hoe wil je geen contact met ze in jouw huis als je thuis bent, of zou je dan de deur even uit gaan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 december 2009 om 09:19
quote:Samsel schreef op 11 december 2009 @ 09:15:
we praten wel Liv, maar dit draait telkens op kwade gezichten uit. ik mag wel voor mijn eigen mening uitkomen, maar vervolgens doet mijn man er niets mee en probeert koppig zijn zin door te zetten, omdat zij moeder anders zielig is.Voor je mening uitkomen is iets heel anders dan je man je wil opleggen natuurlijk.
we praten wel Liv, maar dit draait telkens op kwade gezichten uit. ik mag wel voor mijn eigen mening uitkomen, maar vervolgens doet mijn man er niets mee en probeert koppig zijn zin door te zetten, omdat zij moeder anders zielig is.Voor je mening uitkomen is iets heel anders dan je man je wil opleggen natuurlijk.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 december 2009 om 09:19
vrijdag 11 december 2009 om 09:19
Misschien zegt hij er niets over om het even te laten bezinken,hoe meer druk jij er op zet,hoe lastiger het voor hem wordt. Ik zou het even laten gaan,geef het een paar dagen en vraag dan of ie al iets bedacht heeft
Mannen zijn in het algemeen binnevetters/niet van die praters he,en waarschijnlijk wil ie gewoon met een oplossing komen ipv met het probleem
Sterkte!
Mannen zijn in het algemeen binnevetters/niet van die praters he,en waarschijnlijk wil ie gewoon met een oplossing komen ipv met het probleem
Sterkte!
vrijdag 11 december 2009 om 09:20
Het nadeel van geen contact meer hebben met je schoonouders terwijl je man dat nog wel heeft, is dat jij er ook niets meer van kunt gaan zeggen als hij wél naar zijn ouders wil.
Jouw keuze om geen contact meer te hebben (waarvoor je waarschijnlijk prima redenen hebt voor jezelf) maakt dat je man in een spagaat gedwongen wordt, omdat hij die keuze niet gemaakt heeft. Hij wil wel gewoon contact hebben met zijn familie.
Je gaat in op de steken van je schoonmoeder. Dat is jammer. Wel begrijpelijk maar erg jammer, voor jou en voor je man en voor jullie relatie want je staat er in zekere zin alleen in nu.
Nu is het een kwestie van kiezen; of je blijft bij je standpunt en dat betekent dat je soms buitengesloten wordt. Je kunt ook kiezen voor zo nu en dan jezelf opzij zetten en gewoon met je gezin meegaan. In ieder geval zo nu en dan je gezicht laten zien en dan maar meespelen.
Je bent niet de enige die het zo doet, ik doe het bijvoorbeeld ook al jaren zo. Over mijn lijk dat de slechte verhouding tussen mijn schoonouders en mij tussen mij en mijn man in komt te staan namelijk.
Jouw keuze om geen contact meer te hebben (waarvoor je waarschijnlijk prima redenen hebt voor jezelf) maakt dat je man in een spagaat gedwongen wordt, omdat hij die keuze niet gemaakt heeft. Hij wil wel gewoon contact hebben met zijn familie.
Je gaat in op de steken van je schoonmoeder. Dat is jammer. Wel begrijpelijk maar erg jammer, voor jou en voor je man en voor jullie relatie want je staat er in zekere zin alleen in nu.
Nu is het een kwestie van kiezen; of je blijft bij je standpunt en dat betekent dat je soms buitengesloten wordt. Je kunt ook kiezen voor zo nu en dan jezelf opzij zetten en gewoon met je gezin meegaan. In ieder geval zo nu en dan je gezicht laten zien en dan maar meespelen.
Je bent niet de enige die het zo doet, ik doe het bijvoorbeeld ook al jaren zo. Over mijn lijk dat de slechte verhouding tussen mijn schoonouders en mij tussen mij en mijn man in komt te staan namelijk.
vrijdag 11 december 2009 om 09:21
blijfgewoonbianca, ik ben altijd op zondagavond weg, dus ze zouden elke week kunnen komen. Willen ze op een andere dag is dat wat bij betreft ook prima, dan ga ik wel een paar uurtjes weg.
Mijn man mag van mij het contact met zijn ouders houden en op visite wanneer hij wilt. Maar onderlinge afspraken die wij hebben gemaakt komt hij niet na, omdat zijn moeder blijft trekken aan hem. Hij geeft dan maar toe en dan moet ik dat maar slikken en accepteren?
Mijn man mag van mij het contact met zijn ouders houden en op visite wanneer hij wilt. Maar onderlinge afspraken die wij hebben gemaakt komt hij niet na, omdat zijn moeder blijft trekken aan hem. Hij geeft dan maar toe en dan moet ik dat maar slikken en accepteren?
vrijdag 11 december 2009 om 09:22
Je gaat er vanuit dat je man tegen zijn zin met zijn moeder/ouders om gaat? Wellicht wil hij juist graag met zijn ouders omgaan maar zit hij tussen 2 vuren omdat jij 'n hekel aan ze hebt. Moet hij z'n ouders dan maar laten vallen voor 'n vrouw? Misschien moet je hem wat meer ruimte geven om zijn ouders te zien zonder je daar tegen aan te bemoeien. Ga gewoon niet mee als ie naar hen toe gaat.
vrijdag 11 december 2009 om 09:23
vrijdag 11 december 2009 om 09:24
eleonora, Wat jij nu doet heb ik inderdaad ook jaren lang gedaan. Totdat ik elke keer weer voor rotte vis werd uitgemaakt door mijn schoonmoeder. Dat kan ik niet meer aanhoren en heb toen besloten maar niet meer te gaan. Mijn man echter zegt achter me te staan en me te steunen, maar zijn daden zijn anders. Ik moet het maar vergeten wat er is gebeurd en gezegd en vrolijk doorgaan. Ondertussen blijven de hatelijke opmerkingen binnen stromen, maar dan alleen naar mijn man toe. Hij hoort aan hoe er over mij gesproken wordt maar zegt er volgens niets van. Dat doet veel verdriet.
vrijdag 11 december 2009 om 09:27
@ elninjoo, mijn man mag gaan hoor, van mij krijgt hij geen commentaar, al wil het elke dag. Het gaat mij erom dat hij dan wel accepteert dat er slecht over mij gepraat wordt en mij daarin niet steun. Ik maak er niet steeds ruzie om, die ruzies ontstaan omdat mijn man het blijft opnemen voor zijn moeder, maar wel zegt dat ik gelijk heb. Het is een beetje dubbel allemaal.
Hij zegt het met me eens te zijn, maar zijn acties zijn het tegenovergestelde.
Hij zegt het met me eens te zijn, maar zijn acties zijn het tegenovergestelde.
vrijdag 11 december 2009 om 09:29
quote:Samsel schreef op 11 december 2009 @ 09:27:
@ elninjoo, mijn man mag gaan hoor, van mij krijgt hij geen commentaar, al wil het elke dag. Het gaat mij erom dat hij dan wel accepteert dat er slecht over mij gepraat wordt en mij daarin niet steun. Ik maak er niet steeds ruzie om, die ruzies ontstaan omdat mijn man het blijft opnemen voor zijn moeder, maar wel zegt dat ik gelijk heb. Het is een beetje dubbel allemaal.
Hij zegt het met me eens te zijn, maar zijn acties zijn het tegenovergestelde.Hij accepteert toch ook dat jij slecht over haar praat? En misschien neemt ie het wel voor je op als zijn moeder slecht over jou praat terwijl jij er niet bij bent, net zoals hij het voor z'n moeder opneemt als jij slecht over haar praat terwijl zij er niet bij is. Hij zit tussen 2 vuren als hij zowel van z'n moeder als van jou houdt en geen van beiden wil verliezen.
@ elninjoo, mijn man mag gaan hoor, van mij krijgt hij geen commentaar, al wil het elke dag. Het gaat mij erom dat hij dan wel accepteert dat er slecht over mij gepraat wordt en mij daarin niet steun. Ik maak er niet steeds ruzie om, die ruzies ontstaan omdat mijn man het blijft opnemen voor zijn moeder, maar wel zegt dat ik gelijk heb. Het is een beetje dubbel allemaal.
Hij zegt het met me eens te zijn, maar zijn acties zijn het tegenovergestelde.Hij accepteert toch ook dat jij slecht over haar praat? En misschien neemt ie het wel voor je op als zijn moeder slecht over jou praat terwijl jij er niet bij bent, net zoals hij het voor z'n moeder opneemt als jij slecht over haar praat terwijl zij er niet bij is. Hij zit tussen 2 vuren als hij zowel van z'n moeder als van jou houdt en geen van beiden wil verliezen.
vrijdag 11 december 2009 om 09:29
Maar Samsel, waarom zegt hij niets tegen je nadat hij zijn ouders heeft gesproken? Kan het zijn dat jij al ( al dan niet onbewust) gelijk pissig bent en dit uitdraagt ( een diepe zucht, kribbig antwoorden, de keukenkast deurtjes net een tandje harder dicht doen dan normaal)
Allemaal non-verbale uitingen waar je man mss wel vreselijk onzeker van word en dus maar niets meer durft te zeggen omdat het toch weer malheur word.
Met negeren bedoel ik niet het contact beperken zolang jij er bij bent maar negeren dat hij wel contact heeft met zijn ouders. Wees blij voor hem dat hij wel een fijne band heeft. Wees blij voor jezelf dat jij geen band meer met hen hebt ( want ik ga er vanuit dat je hiervoor gekozen hebt door dingen die gebeurd zijn in het verleden) en laat het rusten.
Allemaal non-verbale uitingen waar je man mss wel vreselijk onzeker van word en dus maar niets meer durft te zeggen omdat het toch weer malheur word.
Met negeren bedoel ik niet het contact beperken zolang jij er bij bent maar negeren dat hij wel contact heeft met zijn ouders. Wees blij voor hem dat hij wel een fijne band heeft. Wees blij voor jezelf dat jij geen band meer met hen hebt ( want ik ga er vanuit dat je hiervoor gekozen hebt door dingen die gebeurd zijn in het verleden) en laat het rusten.
vrijdag 11 december 2009 om 09:29
quote:Samsel schreef op 11 december 2009 @ 09:15:
we praten wel Liv, maar dit draait telkens op kwade gezichten uit. ik mag wel voor mijn eigen mening uitkomen, maar vervolgens doet mijn man er niets mee en probeert koppig zijn zin door te zetten, omdat zij moeder anders zielig is.
Dat is geen praten. Althans, niet in mijn boekje.
Praten is open staan voor elkaar standpunten, zonder direct te oordelen. Je proberen in te leven in elkaar.
Ruzie ontstaat als je beide koppig vasthoudt aan eigen standpunten. En als je niet totaal eerlijk bent. En met dat laatste bedoel ik: openheid over je ware gevoelens. Over dat wat je nou écht dwars zit.
we praten wel Liv, maar dit draait telkens op kwade gezichten uit. ik mag wel voor mijn eigen mening uitkomen, maar vervolgens doet mijn man er niets mee en probeert koppig zijn zin door te zetten, omdat zij moeder anders zielig is.
Dat is geen praten. Althans, niet in mijn boekje.
Praten is open staan voor elkaar standpunten, zonder direct te oordelen. Je proberen in te leven in elkaar.
Ruzie ontstaat als je beide koppig vasthoudt aan eigen standpunten. En als je niet totaal eerlijk bent. En met dat laatste bedoel ik: openheid over je ware gevoelens. Over dat wat je nou écht dwars zit.
vrijdag 11 december 2009 om 09:31
Okee ik zie nu dat je voor rotte vis uitgemaakt word door zijn ouders waar jij niet bij bent. Hoe weet je dit? Verteld je man je dit? Ten eerste zou ie zijn mond hierover moeten houden, en ten tweede mag hij gerust zeggen tegen zijn ouders dat hij niet van dat soort dingen gediend is. Dat hij van jou houdt en dat hij niet wil dat er op een negatieve manier gesproken word. Ditzelfde mag hij dan ook van jou verwachten. Als jij schoonloeder slecht afschildert in een gesprek mag hij ook zeggen joh je hebt het wel over mijn moeder, laten we het ergens anders over hebben.
vrijdag 11 december 2009 om 09:34
