Relaties
alle pijlers
Grrr ik weet het niet meer
vrijdag 11 december 2009 om 09:08
Goedemorgen allemaal,
Ik zit er even doorheen. In een eerder topic heb ik aangegeven geen contact meer te hebben met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder blijft alleen proberen om mijn gezinnetje uit elkaar te krijgen. Aankomende feestdagen zouden mijn schoonouders weg zijn en mijn man, ons dochtertje en ik zouden deze dagen samen vieren. Nu gisterenvraagt mijn schoonmoeder doodleuk of mijn man en kleine nog een dagje naar hen toe komen, want ze zijn toch thuis. Ik moet die dag dan maar alleen doorbrengen.... Mijn man zegt hier vervolgens niets over tegen mij (ik ving dit namelijk op tijdens een telefoongesprek tussen mijn man en schoonmoeder). Hij ging gewoon zwijgend naar bed toe en de sfeer was weer gespannen.Ik moet maar afwachten wanneer er iets over gezegd gaat worden. Het is voor mij erg moeilijk om met deze situatie om te gaan. Constant wordt ik ermee geconfronteerd.
Tijdens dit zelfde telefoongesprek vroeg schoonmoeder aan mijn man of hij de krasloten (die bij een kerstkaartje zaten voor ons dochtertje) wel had gezien. Als of ik die krasloten ter waarde van 2 euro zou achterhouden.
Dit leven zo wil ik verder niet meer en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Moeten we dan maar uit elkaar en mijn schoonmoeder haar zin geven. Dan is mijn gezinnetje kapot. Maar nu ben ik ook ongelukkig. Het lijkt erop alsof mijn man echt geen ballen heeft om voor zijn eigen mening uit te komen. Hij stemt maar gewoon in met wat zijn moeder zegt.
Hoe zien jullie dit? Sorry weer voor het lange verhaal.
Groeten,
Samsel
Ik zit er even doorheen. In een eerder topic heb ik aangegeven geen contact meer te hebben met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder blijft alleen proberen om mijn gezinnetje uit elkaar te krijgen. Aankomende feestdagen zouden mijn schoonouders weg zijn en mijn man, ons dochtertje en ik zouden deze dagen samen vieren. Nu gisterenvraagt mijn schoonmoeder doodleuk of mijn man en kleine nog een dagje naar hen toe komen, want ze zijn toch thuis. Ik moet die dag dan maar alleen doorbrengen.... Mijn man zegt hier vervolgens niets over tegen mij (ik ving dit namelijk op tijdens een telefoongesprek tussen mijn man en schoonmoeder). Hij ging gewoon zwijgend naar bed toe en de sfeer was weer gespannen.Ik moet maar afwachten wanneer er iets over gezegd gaat worden. Het is voor mij erg moeilijk om met deze situatie om te gaan. Constant wordt ik ermee geconfronteerd.
Tijdens dit zelfde telefoongesprek vroeg schoonmoeder aan mijn man of hij de krasloten (die bij een kerstkaartje zaten voor ons dochtertje) wel had gezien. Als of ik die krasloten ter waarde van 2 euro zou achterhouden.
Dit leven zo wil ik verder niet meer en ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Moeten we dan maar uit elkaar en mijn schoonmoeder haar zin geven. Dan is mijn gezinnetje kapot. Maar nu ben ik ook ongelukkig. Het lijkt erop alsof mijn man echt geen ballen heeft om voor zijn eigen mening uit te komen. Hij stemt maar gewoon in met wat zijn moeder zegt.
Hoe zien jullie dit? Sorry weer voor het lange verhaal.
Groeten,
Samsel
vrijdag 11 december 2009 om 09:34
Jouw man zal het altijd blijven opnemen voor zijn moeder. Dat doet namelijk iedereen bij zijn moeder. Zelfs al is de relatie zo slecht en heeft hij een hekel aan haar, dan nog is hij de enige die zo over zijn moeder mag praten. Geloof me, ik weet daar alles van....
MAAR ik denk dat jij af moet van het idee dat als hij het opneemt voor zijn moeder, hij niet van jou houdt,
Waarom wacht je af tot hij komt met het verhaal over 2de Kerstdag. Waarom vraag je het hem niet gewoon?
Tuurlijk kan er ruzie ontstaan maar ja, anders wordt het helemaal niet uitgepraat en vreet jij je alleen maar op.
Als je iets niet leuk vind, dan moet je dat aangeven.
Misschien gaat hij maar een uurtje langs op 2de Kerstdag omdat hij zelf ook wel begrijpt dat het niet leuk is voor jou om een hele dag alleen te zijn.
Maar zolang je het er niet met hem over hebt, ruzie of niet, kun je niet weten wat hij van plan is.
Als hij echt een hele dag wil blijven moet je bij hem de vraag neerleggen of hij dat wel zo leuk vind voor jou?
MAAR ik denk dat jij af moet van het idee dat als hij het opneemt voor zijn moeder, hij niet van jou houdt,
Waarom wacht je af tot hij komt met het verhaal over 2de Kerstdag. Waarom vraag je het hem niet gewoon?
Tuurlijk kan er ruzie ontstaan maar ja, anders wordt het helemaal niet uitgepraat en vreet jij je alleen maar op.
Als je iets niet leuk vind, dan moet je dat aangeven.
Misschien gaat hij maar een uurtje langs op 2de Kerstdag omdat hij zelf ook wel begrijpt dat het niet leuk is voor jou om een hele dag alleen te zijn.
Maar zolang je het er niet met hem over hebt, ruzie of niet, kun je niet weten wat hij van plan is.
Als hij echt een hele dag wil blijven moet je bij hem de vraag neerleggen of hij dat wel zo leuk vind voor jou?
vrijdag 11 december 2009 om 09:36
Ik kan het me van jouw schoonmoeder wel voorstellen. Ik heb drie zoons en als eventuele nog lang niet in de picture zijnde schoondochter geen contact meer zou willen hebben, prima. Maar ik zou dan wel proberen contact te onderhouden met mijn zoon en kleinkind. En ze dus ook uitnodigen voor bv. kerst. Als schoondochter dan niet mee wil, prima, haar probleem.
Er zal vast wel het een en ander gebeurd zijn wat voor jou problematisch is maar voor jouw schoonmoeder niet. Die zal dus waarschijnlijk niet veranderen. Je man heeft waarschijnlijk geen zin in een confrontatie met zijn ouders en laat het gewoon gaan. Voor jou pijnlijk maar voor hem waarschijnlijk het makkelijkst. Dat dat rot voelt voor jou begrijp ik. Maar om dan boos te worden op je man omdat hij een uur met zijn moeder aan de telefoon zit vind ik wel wat kinderachtig.
Je schoonouders zullen altijd en deel blijven uitmaken van je leven omdat je man en kind contact met hun hebben. En daar merk jij altijd dingen van. Ook al heb jij er voor gekozen geen contact meer met hun te hebben.
Er zal vast wel het een en ander gebeurd zijn wat voor jou problematisch is maar voor jouw schoonmoeder niet. Die zal dus waarschijnlijk niet veranderen. Je man heeft waarschijnlijk geen zin in een confrontatie met zijn ouders en laat het gewoon gaan. Voor jou pijnlijk maar voor hem waarschijnlijk het makkelijkst. Dat dat rot voelt voor jou begrijp ik. Maar om dan boos te worden op je man omdat hij een uur met zijn moeder aan de telefoon zit vind ik wel wat kinderachtig.
Je schoonouders zullen altijd en deel blijven uitmaken van je leven omdat je man en kind contact met hun hebben. En daar merk jij altijd dingen van. Ook al heb jij er voor gekozen geen contact meer met hun te hebben.
vrijdag 11 december 2009 om 09:36
Jee Samsel, echt een rotsituatie, weet natuurlijk niet in hoverre julie wel goed praten hierover en ik weet helaas ook geen oplossing maar het lijkt me vreselijk moeilijk. Iets soortgelijks meegemaakt en dat heeft exschoonloeder uiteindelijk gewonnen (niet de enige reden natuurlijk, maar het hielp niet echt). Ben er nu blij mee, maar ja, ik kan me dus wel heel goed voorstellen dat jij je totaal niet gesteund voelt door je man/vriend en dat is absoluut heel moeilijk om mee om te gaan op langere termijn, eenzaam.
Nog 1 ding: het gaat om wat mensen doen, niet wat ze zeggen.
Veel sterkte!
Nog 1 ding: het gaat om wat mensen doen, niet wat ze zeggen.
Veel sterkte!
vrijdag 11 december 2009 om 09:37
quote:blijfgewoonbianca schreef op 11 december 2009 @ 09:34:
[...]
_" ik heb het idee dat je niet echt van me houdt als je het goed vindt dat iemand lelijk over me praat en/of lelijk tegen me doet. "
Dat stond ergens of zo Bianca? Heb ik daar overheen gelezen?
Of bedoel je dat ze zoiets zou moeten zeggen?
[...]
_" ik heb het idee dat je niet echt van me houdt als je het goed vindt dat iemand lelijk over me praat en/of lelijk tegen me doet. "
Dat stond ergens of zo Bianca? Heb ik daar overheen gelezen?
Of bedoel je dat ze zoiets zou moeten zeggen?
vrijdag 11 december 2009 om 09:39
de opmerkingen die gemaakt worden komen ook per mail binnen en telefonisch. Ik kan dat gewoon meegenieten zo hard wordt er dan gesproken. Mijn man blijft dan angstvallig stil.
Het negeren in de zin van niet laten blijken dat ik het er niet mee eens ben is inderdaad lastig. Ik zal best eens zuchten, maar dit komt omdat mijn man dan belt als ik erbij ben, terwijl hij met mij heeft afgesproken dit niet te doen. De eerste maand is dit goed gegaan, maar nu belt hij zeker 2 a 3 keer per week een uur lang terwijl ik er wel ben, en daarna gaat hij zwijgen tegen mij en praat bijvoorbeeld niet eens meer over een tv programma of werk.
Dat zorgt bij mij weer voor irritatie en inderdaad dan gaat negeren me moeilijk af en komt er wel is een diepe zucht uit.
Het praten zoals Liv zegt probeer ik wel. Zelfs in een brief heb ik geprobeerd mijn gevoel duidelijk te maken zonder verwijten hierin te zetten. Deze brief heb ik laten nalezen door een vriendin om er zeker van te zijn dat ik geen verwijten maakte. Een reactie daarop krijg ik vervolgens niet. En mijn man blijft dan koppig en nietszeggend op de bank zitten.
Het negeren in de zin van niet laten blijken dat ik het er niet mee eens ben is inderdaad lastig. Ik zal best eens zuchten, maar dit komt omdat mijn man dan belt als ik erbij ben, terwijl hij met mij heeft afgesproken dit niet te doen. De eerste maand is dit goed gegaan, maar nu belt hij zeker 2 a 3 keer per week een uur lang terwijl ik er wel ben, en daarna gaat hij zwijgen tegen mij en praat bijvoorbeeld niet eens meer over een tv programma of werk.
Dat zorgt bij mij weer voor irritatie en inderdaad dan gaat negeren me moeilijk af en komt er wel is een diepe zucht uit.
Het praten zoals Liv zegt probeer ik wel. Zelfs in een brief heb ik geprobeerd mijn gevoel duidelijk te maken zonder verwijten hierin te zetten. Deze brief heb ik laten nalezen door een vriendin om er zeker van te zijn dat ik geen verwijten maakte. Een reactie daarop krijg ik vervolgens niet. En mijn man blijft dan koppig en nietszeggend op de bank zitten.
vrijdag 11 december 2009 om 09:39
Als je schoonmoeder idd die dingen doet die je zegt, vind ik dat je man wel eens wat meer achter je mag gaan staan. En jou op een van de kerstdagen alleen laten? No way. Jullie zouden één front moeten vormen tegen bedreigingen van buitenaf, ook al is het zn moeder.
Laat hem anders lekker weer bij zn moeder gaan wonen.
Laat hem anders lekker weer bij zn moeder gaan wonen.
vrijdag 11 december 2009 om 09:40
quote:djay schreef op 11 december 2009 @ 09:34:
Jouw man zal het altijd blijven opnemen voor zijn moeder. Dat doet namelijk iedereen bij zijn moeder. Zelfs al is de relatie zo slecht en heeft hij een hekel aan haar, dan nog is hij de enige die zo over zijn moeder mag praten. Geloof me, ik weet daar alles van....
Offtopic, maar, daar ben ik het niet mee eens. Niet iedereen heeft een goede band met zijn moeder, en niet iedereen neemt het automatisch voor haar op. Daar weet ik toevallig ook alles van.
Jouw man zal het altijd blijven opnemen voor zijn moeder. Dat doet namelijk iedereen bij zijn moeder. Zelfs al is de relatie zo slecht en heeft hij een hekel aan haar, dan nog is hij de enige die zo over zijn moeder mag praten. Geloof me, ik weet daar alles van....
Offtopic, maar, daar ben ik het niet mee eens. Niet iedereen heeft een goede band met zijn moeder, en niet iedereen neemt het automatisch voor haar op. Daar weet ik toevallig ook alles van.
vrijdag 11 december 2009 om 09:46
quote:Liv schreef op 11 december 2009 @ 09:37:
[...]
Dat stond ergens of zo Bianca? Heb ik daar overheen gelezen?
Of bedoel je dat ze zoiets zou moeten zeggen?
Het lijkt me dat het dáárom draait.
Dus ipv " je moeder / jij doet altijd/ nooit .... " lijkt me dit een nuttiger onderwerp.
[...]
Dat stond ergens of zo Bianca? Heb ik daar overheen gelezen?
Of bedoel je dat ze zoiets zou moeten zeggen?
Het lijkt me dat het dáárom draait.
Dus ipv " je moeder / jij doet altijd/ nooit .... " lijkt me dit een nuttiger onderwerp.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 december 2009 om 09:48
quote:coos schreef op 11 december 2009 @ 09:36:
Ik kan het me van jouw schoonmoeder wel voorstellen. Ik heb drie zoons en als eventuele nog lang niet in de picture zijnde schoondochter geen contact meer zou willen hebben, prima. Maar ik zou dan wel proberen contact te onderhouden met mijn zoon en kleinkind. En ze dus ook uitnodigen voor bv. kerst. Als schoondochter dan niet mee wil, prima, haar probleem.
.
Precies.
Er wordt toch wel erg makkelijk gedacht over de band die zoons met hun ouders (kunnen) hebben. En andersom.
Ik kan het me van jouw schoonmoeder wel voorstellen. Ik heb drie zoons en als eventuele nog lang niet in de picture zijnde schoondochter geen contact meer zou willen hebben, prima. Maar ik zou dan wel proberen contact te onderhouden met mijn zoon en kleinkind. En ze dus ook uitnodigen voor bv. kerst. Als schoondochter dan niet mee wil, prima, haar probleem.
.
Precies.
Er wordt toch wel erg makkelijk gedacht over de band die zoons met hun ouders (kunnen) hebben. En andersom.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 11 december 2009 om 09:50
Ik vind het wel moeilijk om hier een mening over te hebben. Geen idee wat er tussen jou en je schoonmoeder is voorgevallen, wij horen natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal.
Ik ben het echter eens met Liv en Djay: praten betekent ook voor mij niet dat je wacht totdat de ander ergens over begint en je naar bed gaat in een gespannen sfeer omdat jij op zijn initiatief ligt te wachten. Misschien is het tijd voor "de grote confrontatie": ga om de tafel zitten en probeer samen tot een oplossing te komen. Beschuldig je man niet van allerlei dingen die met de moeder-zoon relatie te maken hebben (want die relatie zal altijd blijven bestaan), maar zeg wat het met jóu doet en dat je er niet meer tegen kunt. Denk je niet dat jullie daar verder mee komen dan het maar steeds in de lucht te laten hangen?
Ik ben het echter eens met Liv en Djay: praten betekent ook voor mij niet dat je wacht totdat de ander ergens over begint en je naar bed gaat in een gespannen sfeer omdat jij op zijn initiatief ligt te wachten. Misschien is het tijd voor "de grote confrontatie": ga om de tafel zitten en probeer samen tot een oplossing te komen. Beschuldig je man niet van allerlei dingen die met de moeder-zoon relatie te maken hebben (want die relatie zal altijd blijven bestaan), maar zeg wat het met jóu doet en dat je er niet meer tegen kunt. Denk je niet dat jullie daar verder mee komen dan het maar steeds in de lucht te laten hangen?
vrijdag 11 december 2009 om 10:05
met mijn schoonmoeder heb ik heel vaak hierover gepraat en zelfs ook een brief geschreven aan haar om mijn gevoelens te delen. Ik wilde dat zij begreep dat ik een echt familiemens ben en graag de feestdagen samen zou vieren. Dus ook met mijn schoonouders. Hierop werd negatief gereageerd. Haar familie is alleen haar zoon en dochter en ik hoor daar niet bij. Voor ons dochtertje komen ze ook niet langs. Ze is nu 7 maanden en als ze 3 keer geweest zijn is het veel. Mijn man gaat dan uit eigen beweging daarheen met de kleine meid omdat zij moeder dat vast wel leuk zou vinden (dat zijn zijn woorden). Bij mij raakt dat een gevoelige snaar. Al die jaren dat ik met zijn alle bij elkaar wil zijn en het gezellig wil hebben dat kan niet, en nu de situatie zoals nu is, wordt er aan mijn man getrokken.
Omdat ik gister vol verdriet zat en nu nog ben ik er niet over begonnen. Het gesprek is dan zo beladen. Ik wilde mijn man ook te tijd geven om het met mij te bespreken.
Omdat ik gister vol verdriet zat en nu nog ben ik er niet over begonnen. Het gesprek is dan zo beladen. Ik wilde mijn man ook te tijd geven om het met mij te bespreken.
vrijdag 11 december 2009 om 10:07
Ik kan me hier dus helemaal niets bij voorstellen.... Dus even reagerend op de teksten van Samsel!
Ook schoonmoeders dienen respect te hebben voor de keuzes en relaties van hun kroost. Door op deze manier om te gaan met de schoondochter (goed of fout, dat in de midden), doet moeders haar zoon veel verdriet.
Deze zoon, jouw man dus, weet totaal niet hoe hij hiermee om moet gaan. Hij leeft met jou en jullie kind, maar heeft niet de moed om zijn moeder heel duidelijk te maken dat zij geen kwaad woord meer over jou mag spreken tegenover hem. Hij zou haar eens duidelijk kunnen maken dat zij hem pijn doet (tenminste als dat zo is).
Dan even over de kerst. Je schoonouders zouden er niet zijn. Jullie hebben een afspraak over de kerstdagen. Dat dient dan nagekomen te worden. Helaas voor de ouders. Een eventueel compromis zou kunnen zijn, dat je man en je kind even langs gaan om een bakkie te drinken en daarna gewoon weer naar huis gaan.
Ik vind eerlijk gezegd van zeer laag niveau wanneer er gescholden wordt, boze mails gestuurd worden. Denkt ze wel na dat bepaalde dingen ook invloed heeft op jullie kind?
Je man vind ik een slappeling in deze, maar goed. Hij hoeft het contact met zijn ouders niet te verbreken, maar wel kan hij hun vertellen dat jij zijn vrouw bent, hij zijn leven met jou en jullie kind deelt en dat zij dat dienen te respecteren en hij geen vuilspuiterij meer over jou wil horen.
Ook schoonmoeders dienen respect te hebben voor de keuzes en relaties van hun kroost. Door op deze manier om te gaan met de schoondochter (goed of fout, dat in de midden), doet moeders haar zoon veel verdriet.
Deze zoon, jouw man dus, weet totaal niet hoe hij hiermee om moet gaan. Hij leeft met jou en jullie kind, maar heeft niet de moed om zijn moeder heel duidelijk te maken dat zij geen kwaad woord meer over jou mag spreken tegenover hem. Hij zou haar eens duidelijk kunnen maken dat zij hem pijn doet (tenminste als dat zo is).
Dan even over de kerst. Je schoonouders zouden er niet zijn. Jullie hebben een afspraak over de kerstdagen. Dat dient dan nagekomen te worden. Helaas voor de ouders. Een eventueel compromis zou kunnen zijn, dat je man en je kind even langs gaan om een bakkie te drinken en daarna gewoon weer naar huis gaan.
Ik vind eerlijk gezegd van zeer laag niveau wanneer er gescholden wordt, boze mails gestuurd worden. Denkt ze wel na dat bepaalde dingen ook invloed heeft op jullie kind?
Je man vind ik een slappeling in deze, maar goed. Hij hoeft het contact met zijn ouders niet te verbreken, maar wel kan hij hun vertellen dat jij zijn vrouw bent, hij zijn leven met jou en jullie kind deelt en dat zij dat dienen te respecteren en hij geen vuilspuiterij meer over jou wil horen.
vrijdag 11 december 2009 om 10:21
Maar wat ik niet begrijp is dat jouw man dus drie keer per week een uur met zijn moeder aan de telefoon zit, en daarin telkens te horen krijgt dat jij stom bent en niet goed genoeg en weet ik veel wat.
Dit lijkt me voor hem niet leuk om te horen telkens. Alleen maar gezeur over jou.
Maar waarom belt hij dan zo vaak en zo lang met zijn moeder? En zegt hij dan niet dat hij dat niet leuk vindt om te horen?
Ik zou het namelijk niet leuk vinden als iemand zo slecht over mijn vriend praat en zou er geen behoefte aan hebben dan zo vaak en zo lang met diegene aan de telefoon te zitten.
Hij kan dan toch ook gewoon af en toe met haar aan de telefoon zitten en af en toe een keertje langs gaan?
Zit jullie relatie eigenlijk wel goed? Want zo klinkt het niet echt in mijn oren.
Dit lijkt me voor hem niet leuk om te horen telkens. Alleen maar gezeur over jou.
Maar waarom belt hij dan zo vaak en zo lang met zijn moeder? En zegt hij dan niet dat hij dat niet leuk vindt om te horen?
Ik zou het namelijk niet leuk vinden als iemand zo slecht over mijn vriend praat en zou er geen behoefte aan hebben dan zo vaak en zo lang met diegene aan de telefoon te zitten.
Hij kan dan toch ook gewoon af en toe met haar aan de telefoon zitten en af en toe een keertje langs gaan?
Zit jullie relatie eigenlijk wel goed? Want zo klinkt het niet echt in mijn oren.
vrijdag 11 december 2009 om 10:25
@ duffie onze relatie zat goed op de problemen met mijn schoonouders na. Toen ik nog gewoon slikte en mee ging op visite om de goede vrede te bewaren was het goed. Sinds ik voor mezelf op kom en me aan het verzetten ben tegen het contact dat ik met mijn schoonouders had gaat het steeds maar mis. Ik twijfel nu ook over ons huwelijk. Dit kan ik zo niet langer door laten gaan. Ik ga hieraan onderdoor en merk dat ook lichamelijk. Ik wil nog een keer proberen een goed gesprek hierover te hebben met mijn man om er samen uit te komen en heb er nu eigenlijk al een hard hoofd in. Het laatste "goede" gesprek dat we hebben gehad is nu ongeveer een maandje geleden en dat gaat het voor twee weken goed. Daarna begint alles weer van vooraf aan.
vrijdag 11 december 2009 om 10:27
Nou Samsei,
Ik heb je andere topic ook even doorgelezen en weet eigenlijk niet of ik wel vind dat jij zo gelijk hebt. Ik zal het je maar eerlijk zeggen - aan meehuilers heb je namelijk niet zoveel is mijn idee.
Kijk gezegend met zoons en schoonouders, snap ik je probleem maar al te goed, maar aan de andere kant moet me ook wel van het hart (steekt hand in eigen boezem) dat veel vrouwen de eigenaardigheden van hun eigen ouders met veel liefde accepteren en de eigenaardigheden van hun schoonouders op een hele nauwkeurige weegschaal leggen.
Mijn God Samsei, je hebt toch zelf een kind. Hoe zou je het vinden als jij later elke keer als je je kind wilt zien, zit opgescheept met zijn/haar vriend(in) erbij die jou kennelijk niet ziet zitten. Hoe zou jij het vinden als je later kerst wilt vieren met je familie, maar je schoonzoon/dochter eist dat ook zijn/haar zielige achtergebleven moeder er elke keer bij zit (en voor de zekerheid: ik weet ook wat het is om een ouder op jonge leeftijd te verliezen). Dan meld je doodleuk dat je moeder wel drie dagen per week mag oppassen en je schoonouders (ik zie je reden, maar je schoonvader kan er toch ook bij zijn of is die ook een alcoholist met anorexia?) - in alle eerlijkheid: ik snap je schoonmoeder volkomen, die is er als de dood voor dat die vrouw van haar zoon alle banden doorsnijdt. Dat ze je zegt dat die navelstreng er nog zit met haar zoon.... op welke leeftijd denk jij dat je je geen moeder meer zult voelen van jouw kind?
Ik denk dat je schoonouders zich langzamerhand op een zijspoor gezet voelen hebben zien worden en dat niet leuk vinden. Dat betekent dat zij des te harder gaan trekken - en natuurlijk balen ze van de aanwezigheid van jullie oppas/jouw moeder bij alle gelegenheden - je geeft je schoonouders ook lekker de kans om zich eens met hun kleinkind te vermaken, want die hangt natuurlijk helemaal aan haar eigen ouders en haar vaste oppas/oma. Dus natuurlijk gaan ze trekken, en hoe meer ze gaan trekken, hoe bozer jij wordt.
Dus ja, je schoonouders hebben er ontzettend veel moeite mee dat ze op het tweede plan worden gezet en dat uiten ze dat ze het jammer vinden dat jij kennelijk in de zon wil liggen, terwijl zij naar een museum willen; dat ze het jammer vinden dat jouw moeder hun altijd in de weg zit en in alle eerlijkheid: ik snap het. En als jij nu al je goed bewaarde woede van de afgelopen jaren eens opzij zet en echt eerlijk en diep in je hart kijkt: zie jij dan echt geen verschil in hoe jij en je man omgaan met jouw ouders/moeder en jouw schoonouders? En welke behandeling zou jij later zelf liever willen hebben - die jullie aan je moeder geven of aan je schoonouders? Want in aller eerlijkheid Samsei: als je schoonvader was overleden en je schoonmoeder had er aanspraak opgemaakt dat zij graag alle kerstdagen met jullie wilde doorbrengen... had jij dan niet op dit moment een topic geopend met help, zoveel jaar na de dood van mijn schoonvader weigert schoonmoeder op eigen benen te staan en wordt ongelukkig als we erop aansturen een kerstdag met alleen mijn familie door te brengen, want mijn familie vindt het ook wel eens leuk om als vanouds bij elkaar te zijn met de eigen kinderen, aanhang en kleinkinderen? Mijn ouders en familie hebben jaren geaccepteerd dat schoonmoeder erbij was, maar nu na zoveel jaar een kerstdag - is dat echt teveel gevraagd?
Ik denk inderdaad dat je een keuze moet maken: je blijft getrouwd met je man, accepteert (!!!) dat hij contact houdt met zijn ouders en desnoods elke dag een uur met zijn moeder praat (jij spreekt jouw moeder neem ik aan ook drie keer per week voor of na het oppassen en wellicht nog een keer tussendoor?), stimuleert dat je man en je kind je schoonouders zo veel mogelijk zien (het zijn zijn ouders en de opa en oma), accepteert dat hij een VOLLE kerstdag bij zijn ouders doorbrengt - kan jij lekker met je moeder en de andere dag hebben jullie lekker kerst met je gezin of je accepteert dat allemaal niet en gaat scheiden.
Ik denk wel dat het verstandig is om voordat je die laatste beslissing neemt eens naar een relatietherapeut te gaan en te onderzoeken hoe gezond de basis onder jullie relatie is om toch nog verder te gaan. Dan kan je ook eens onder leiding van een onafhankelijke derde jullie problemen uitspreken.
Dit is vast niet wat je wilt horen, maar ik hoop dat het wel aanleiding is om eens heel eerlijk naar je eigen gedrag te kijken. Succes!
Ik heb je andere topic ook even doorgelezen en weet eigenlijk niet of ik wel vind dat jij zo gelijk hebt. Ik zal het je maar eerlijk zeggen - aan meehuilers heb je namelijk niet zoveel is mijn idee.
Kijk gezegend met zoons en schoonouders, snap ik je probleem maar al te goed, maar aan de andere kant moet me ook wel van het hart (steekt hand in eigen boezem) dat veel vrouwen de eigenaardigheden van hun eigen ouders met veel liefde accepteren en de eigenaardigheden van hun schoonouders op een hele nauwkeurige weegschaal leggen.
Mijn God Samsei, je hebt toch zelf een kind. Hoe zou je het vinden als jij later elke keer als je je kind wilt zien, zit opgescheept met zijn/haar vriend(in) erbij die jou kennelijk niet ziet zitten. Hoe zou jij het vinden als je later kerst wilt vieren met je familie, maar je schoonzoon/dochter eist dat ook zijn/haar zielige achtergebleven moeder er elke keer bij zit (en voor de zekerheid: ik weet ook wat het is om een ouder op jonge leeftijd te verliezen). Dan meld je doodleuk dat je moeder wel drie dagen per week mag oppassen en je schoonouders (ik zie je reden, maar je schoonvader kan er toch ook bij zijn of is die ook een alcoholist met anorexia?) - in alle eerlijkheid: ik snap je schoonmoeder volkomen, die is er als de dood voor dat die vrouw van haar zoon alle banden doorsnijdt. Dat ze je zegt dat die navelstreng er nog zit met haar zoon.... op welke leeftijd denk jij dat je je geen moeder meer zult voelen van jouw kind?
Ik denk dat je schoonouders zich langzamerhand op een zijspoor gezet voelen hebben zien worden en dat niet leuk vinden. Dat betekent dat zij des te harder gaan trekken - en natuurlijk balen ze van de aanwezigheid van jullie oppas/jouw moeder bij alle gelegenheden - je geeft je schoonouders ook lekker de kans om zich eens met hun kleinkind te vermaken, want die hangt natuurlijk helemaal aan haar eigen ouders en haar vaste oppas/oma. Dus natuurlijk gaan ze trekken, en hoe meer ze gaan trekken, hoe bozer jij wordt.
Dus ja, je schoonouders hebben er ontzettend veel moeite mee dat ze op het tweede plan worden gezet en dat uiten ze dat ze het jammer vinden dat jij kennelijk in de zon wil liggen, terwijl zij naar een museum willen; dat ze het jammer vinden dat jouw moeder hun altijd in de weg zit en in alle eerlijkheid: ik snap het. En als jij nu al je goed bewaarde woede van de afgelopen jaren eens opzij zet en echt eerlijk en diep in je hart kijkt: zie jij dan echt geen verschil in hoe jij en je man omgaan met jouw ouders/moeder en jouw schoonouders? En welke behandeling zou jij later zelf liever willen hebben - die jullie aan je moeder geven of aan je schoonouders? Want in aller eerlijkheid Samsei: als je schoonvader was overleden en je schoonmoeder had er aanspraak opgemaakt dat zij graag alle kerstdagen met jullie wilde doorbrengen... had jij dan niet op dit moment een topic geopend met help, zoveel jaar na de dood van mijn schoonvader weigert schoonmoeder op eigen benen te staan en wordt ongelukkig als we erop aansturen een kerstdag met alleen mijn familie door te brengen, want mijn familie vindt het ook wel eens leuk om als vanouds bij elkaar te zijn met de eigen kinderen, aanhang en kleinkinderen? Mijn ouders en familie hebben jaren geaccepteerd dat schoonmoeder erbij was, maar nu na zoveel jaar een kerstdag - is dat echt teveel gevraagd?
Ik denk inderdaad dat je een keuze moet maken: je blijft getrouwd met je man, accepteert (!!!) dat hij contact houdt met zijn ouders en desnoods elke dag een uur met zijn moeder praat (jij spreekt jouw moeder neem ik aan ook drie keer per week voor of na het oppassen en wellicht nog een keer tussendoor?), stimuleert dat je man en je kind je schoonouders zo veel mogelijk zien (het zijn zijn ouders en de opa en oma), accepteert dat hij een VOLLE kerstdag bij zijn ouders doorbrengt - kan jij lekker met je moeder en de andere dag hebben jullie lekker kerst met je gezin of je accepteert dat allemaal niet en gaat scheiden.
Ik denk wel dat het verstandig is om voordat je die laatste beslissing neemt eens naar een relatietherapeut te gaan en te onderzoeken hoe gezond de basis onder jullie relatie is om toch nog verder te gaan. Dan kan je ook eens onder leiding van een onafhankelijke derde jullie problemen uitspreken.
Dit is vast niet wat je wilt horen, maar ik hoop dat het wel aanleiding is om eens heel eerlijk naar je eigen gedrag te kijken. Succes!
vrijdag 11 december 2009 om 10:40
@Marjolein,
Als je mijn eerder topic goed had gelezen had je ook gelezen dat ik al jaren probeer een goede band te hebben mijn mijn schoonouders. Ik ben elke keer degene geweest die op visite wilde, ik kocht de cadeautjes voor moederdag, vaderdag, verjaardagen etc. Niet mij man. Het contact dat mijn man had met zijn ouders was niet zo heel hecht. Hij ging niet zo vaak en belde ook niet zo vaak. Pas de laatste tijd ontwikkeld dit zo.
En als mijn schoonouders zoveel interesse in ons dochtertje hebben, dan komen ze wel langs. Ook toen ik nog gewoon contact had met ze kwamen ze niet. Want nee dat is teveel gevraagd. De andere kleinkinderen daar gaan ze wel naartoe in ieder geval om de week. Maar om onze kleine meid te bezoeken is het teveel en te druk. Nou sorry dat gaan mijn haren overeind staan want ook ik neem het inderdaad op voor mijn kind. Ze is nu nog zo klein en merkt echt wel als er strubbelingen zijn. Mijn schoonouders tonen geen interesse. Dat moet van mijn mans kant en voorheen van mijn kant afkomen. Jouw reactie daarin vind ik dan ook niet eerlijk dat mijn eigen moeder er maar tussen zou staan en de aandacht op zou eisen.
Over het oppassen kan ik je zeggen dat ik niet een uur in de auto ga zitten om naar mijn schoonmoeder te rijden om haar te laten oppassen, buiten het feit dat ze alcoholist is. Mijn schoonvader werkt gewoon en zal er dan ook niet bij zijn om op te passen. Verder hebben mijn schoonouders zelf aangegeven niet eens te WILLEN oppassen, maar we hadden ze het voor de goede orde wel moeten vragen.
Mijn moeder maakt geen aanspraak op de kerstdagen. Ze eist niet dat wij bij haar zijn of zij bij ons. Het is mijn eigen gevoel en ook mijn man vind het gezellig en kan goed met mijn moeder opschieten, dat je niemand alleen laat zitten met de feestdagen.
Sorry dat mij antwoord wat pissig overkomt misschien, maar je wilt niet weten wat ik allemaal heb geprobeerd om een goede band te krijgen. Ik kan wel willen dat mijn dochter veel contact heeft met mijn schoonouders, maar dit willen zij zelf niet.
Als je mijn eerder topic goed had gelezen had je ook gelezen dat ik al jaren probeer een goede band te hebben mijn mijn schoonouders. Ik ben elke keer degene geweest die op visite wilde, ik kocht de cadeautjes voor moederdag, vaderdag, verjaardagen etc. Niet mij man. Het contact dat mijn man had met zijn ouders was niet zo heel hecht. Hij ging niet zo vaak en belde ook niet zo vaak. Pas de laatste tijd ontwikkeld dit zo.
En als mijn schoonouders zoveel interesse in ons dochtertje hebben, dan komen ze wel langs. Ook toen ik nog gewoon contact had met ze kwamen ze niet. Want nee dat is teveel gevraagd. De andere kleinkinderen daar gaan ze wel naartoe in ieder geval om de week. Maar om onze kleine meid te bezoeken is het teveel en te druk. Nou sorry dat gaan mijn haren overeind staan want ook ik neem het inderdaad op voor mijn kind. Ze is nu nog zo klein en merkt echt wel als er strubbelingen zijn. Mijn schoonouders tonen geen interesse. Dat moet van mijn mans kant en voorheen van mijn kant afkomen. Jouw reactie daarin vind ik dan ook niet eerlijk dat mijn eigen moeder er maar tussen zou staan en de aandacht op zou eisen.
Over het oppassen kan ik je zeggen dat ik niet een uur in de auto ga zitten om naar mijn schoonmoeder te rijden om haar te laten oppassen, buiten het feit dat ze alcoholist is. Mijn schoonvader werkt gewoon en zal er dan ook niet bij zijn om op te passen. Verder hebben mijn schoonouders zelf aangegeven niet eens te WILLEN oppassen, maar we hadden ze het voor de goede orde wel moeten vragen.
Mijn moeder maakt geen aanspraak op de kerstdagen. Ze eist niet dat wij bij haar zijn of zij bij ons. Het is mijn eigen gevoel en ook mijn man vind het gezellig en kan goed met mijn moeder opschieten, dat je niemand alleen laat zitten met de feestdagen.
Sorry dat mij antwoord wat pissig overkomt misschien, maar je wilt niet weten wat ik allemaal heb geprobeerd om een goede band te krijgen. Ik kan wel willen dat mijn dochter veel contact heeft met mijn schoonouders, maar dit willen zij zelf niet.
vrijdag 11 december 2009 om 10:42
Nou Marjolein, volgens mij zit het toch even anders. Samsel schreef in haar andere topic dat de ouders vinden dat zij "familie" zijn en dat bijv. de moeder van Samsel er niet bijhoort. Aangetrouwden stellen niks voor etc....
Ik lees daar dat Samsel graag met feesten en partijen de HELE familie bij elkaar heeft, logisch. Dus familie van beide kanten. Tja waarom niet, gezellig toch?
Ik lees daar dat schoonouders de kinderen niet een eigen leven willen laten leiden. Zij willen hun stem hebben en houden. Tja dat kan niet. Kinderen worden volwassen, vliegen uit etc... Het zijn en blijven je ouders, maar het leven deelt ie met iemand anders. Om hier een beetje helderheid te krijgen zou Samsel zelf niet met de ouders moeten praten, daar zijn prof's voor, die kunnen vaak wel mensen de andere kant laten zien.
Ik lees daar dat Samsel graag met feesten en partijen de HELE familie bij elkaar heeft, logisch. Dus familie van beide kanten. Tja waarom niet, gezellig toch?
Ik lees daar dat schoonouders de kinderen niet een eigen leven willen laten leiden. Zij willen hun stem hebben en houden. Tja dat kan niet. Kinderen worden volwassen, vliegen uit etc... Het zijn en blijven je ouders, maar het leven deelt ie met iemand anders. Om hier een beetje helderheid te krijgen zou Samsel zelf niet met de ouders moeten praten, daar zijn prof's voor, die kunnen vaak wel mensen de andere kant laten zien.
vrijdag 11 december 2009 om 10:51
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik heb er veel aan ga in ieder geval proberen om op een rijtje te krijgen hoe ik dit bespreekbaar kan maken thuis.
Het is een lastig onderwerp en mijn man zit tussen twee vuren dat besef ik al te goed. Professionele hulp is wellicht een goede oplossing, want tot nu toe komen we er samen niet uit.
Het is een lastig onderwerp en mijn man zit tussen twee vuren dat besef ik al te goed. Professionele hulp is wellicht een goede oplossing, want tot nu toe komen we er samen niet uit.
vrijdag 11 december 2009 om 11:37
Hoi Samsei,
Ik ben er niet bij geweest, dus kan niet oordelen wie er nu echt gelijk heeft voor zover dat al mogelijk is. Ik probeer je alleen - met goede bedoelingen - een spiegel voor te houden van hoe jouw schoonmoeder bepaalde dingen kan opvatten. En natuurlijk snap ik jou dat je niet 45 minuten gaat rijden met je kind om je schoonmoeder te laten oppassen, maar ik snap wel dat een schoonmoeder in haar hart turft: ze brengt haar kind wel naar haar eigen moeder en niet naar mij. En dat zijn subtiele dingen: jij turft net zo goed: tien jaar alle cadeaus voor de schoonfamilie gekocht en zij denken, wat een lieve zoon die die mooie cadeaus meeneemt. Jij turft: een vakantie meegemaakt met schoonouders en zij: ze was erbij maar maakte duidelijk dat ze het liever heel anders zou willen doen. Het ligt soms subtiel en kan dan ineens helemaal uit het lood slaan. Dat laatste is kennelijk nu gebeurd en dan blijkt het vervelend genoeg ook nog kracht te kosten om de relatie uit het lood te houden. Vandaar: zoek hulp om je relatie met je man te behouden en daarna te bekijken hoe de relatie met de schoonfamilie voor alle partijen (en m.n. jou en je man) acceptabel kan worden.
Zonenmaan, ik denk dat je me niet goed begrijpt: de schoonouders hebben toch helemaal in hun opvatting dat de moeder van Samsei niet bij hun familie hoort? Mijn achtergebleven ouder hoort toch ook niet bij mijn schoonfamilie? Ik zou het zelf ook niet altijd leuk vinden als ik een speciale gelegenheid met mijn (schoon)familie vier dat dan bij voorbeeld de moeder van mijn schoonzus erbij aanwezig is.
Succes in elk geval Samsei, ik hoop dat de situatie je minder energie gaat kosten dan dat het nu kost.
Ik ben er niet bij geweest, dus kan niet oordelen wie er nu echt gelijk heeft voor zover dat al mogelijk is. Ik probeer je alleen - met goede bedoelingen - een spiegel voor te houden van hoe jouw schoonmoeder bepaalde dingen kan opvatten. En natuurlijk snap ik jou dat je niet 45 minuten gaat rijden met je kind om je schoonmoeder te laten oppassen, maar ik snap wel dat een schoonmoeder in haar hart turft: ze brengt haar kind wel naar haar eigen moeder en niet naar mij. En dat zijn subtiele dingen: jij turft net zo goed: tien jaar alle cadeaus voor de schoonfamilie gekocht en zij denken, wat een lieve zoon die die mooie cadeaus meeneemt. Jij turft: een vakantie meegemaakt met schoonouders en zij: ze was erbij maar maakte duidelijk dat ze het liever heel anders zou willen doen. Het ligt soms subtiel en kan dan ineens helemaal uit het lood slaan. Dat laatste is kennelijk nu gebeurd en dan blijkt het vervelend genoeg ook nog kracht te kosten om de relatie uit het lood te houden. Vandaar: zoek hulp om je relatie met je man te behouden en daarna te bekijken hoe de relatie met de schoonfamilie voor alle partijen (en m.n. jou en je man) acceptabel kan worden.
Zonenmaan, ik denk dat je me niet goed begrijpt: de schoonouders hebben toch helemaal in hun opvatting dat de moeder van Samsei niet bij hun familie hoort? Mijn achtergebleven ouder hoort toch ook niet bij mijn schoonfamilie? Ik zou het zelf ook niet altijd leuk vinden als ik een speciale gelegenheid met mijn (schoon)familie vier dat dan bij voorbeeld de moeder van mijn schoonzus erbij aanwezig is.
Succes in elk geval Samsei, ik hoop dat de situatie je minder energie gaat kosten dan dat het nu kost.
vrijdag 11 december 2009 om 11:52
Hoi Marjolein, ik snap je goede bedoelingen hoor en een spiegel voorhouden is zo gek nog niet.
De keren ik het van de kant van mijn schoonfamilie heb bekeken zijn niet te tellen. Mijn man en ik hebben denk alles wel geprobeerd om het voor beide partijen goed te laten verlopen. Om daar nog tijd in de steken zie ik niet meer zitten, maar ik wil ook mijn huwelijk niet op het spel zetten. Op dit moment gaat het daar wel naartoe. Het kost inderdaad heel veel energie en zowel psychisch als lichamelijk zit ik momenteel niet goed in mijn vel. De stress en onzekerheid spelen parten. Nog niet zo lang geleden heeft mijn man de keuze gemaakt voor ons huwelijk te willen vechten, maar er wordt nu niet meer gepraat. Dat is niet goed en zo kunnen we het nooit oplossen. We moeten een middenweg zien te vinden die voor ons allebei goed is, en dat is nog niet zo makkelijk helaas
De keren ik het van de kant van mijn schoonfamilie heb bekeken zijn niet te tellen. Mijn man en ik hebben denk alles wel geprobeerd om het voor beide partijen goed te laten verlopen. Om daar nog tijd in de steken zie ik niet meer zitten, maar ik wil ook mijn huwelijk niet op het spel zetten. Op dit moment gaat het daar wel naartoe. Het kost inderdaad heel veel energie en zowel psychisch als lichamelijk zit ik momenteel niet goed in mijn vel. De stress en onzekerheid spelen parten. Nog niet zo lang geleden heeft mijn man de keuze gemaakt voor ons huwelijk te willen vechten, maar er wordt nu niet meer gepraat. Dat is niet goed en zo kunnen we het nooit oplossen. We moeten een middenweg zien te vinden die voor ons allebei goed is, en dat is nog niet zo makkelijk helaas
vrijdag 11 december 2009 om 13:06
quote:Samsel schreef op 11 december 2009 @ 09:24:
eleonora, Wat jij nu doet heb ik inderdaad ook jaren lang gedaan. Totdat ik elke keer weer voor rotte vis werd uitgemaakt door mijn schoonmoeder. Dat kan ik niet meer aanhoren en heb toen besloten maar niet meer te gaan. Mijn man echter zegt achter me te staan en me te steunen, maar zijn daden zijn anders. Ik moet het maar vergeten wat er is gebeurd en gezegd en vrolijk doorgaan. Ondertussen blijven de hatelijke opmerkingen binnen stromen, maar dan alleen naar mijn man toe. Hij hoort aan hoe er over mij gesproken wordt maar zegt er volgens niets van. Dat doet veel verdriet.
Dit klinkt mij meer in de oren als een man die een beetje bang is voor zijn moeder.
Sorry hoor, maar ik zou het echt niet normaal vinden als mijn schoonmoeder mij voor van alles en nog wat uitmaakte. Daar zou mijn man meteen wat van zeggen (en ik trouwens ook).
Mijn schoonvader was ook zo bang voor zijn moeder. Hij liet zijn vrouw (mijn schoonmoeder dus) zelfs door zijn moeder voor 'hoer' uitmaken en zei er vervolgens niks van. Sorry, maar dat vind ik dus echt niet kunnen.
eleonora, Wat jij nu doet heb ik inderdaad ook jaren lang gedaan. Totdat ik elke keer weer voor rotte vis werd uitgemaakt door mijn schoonmoeder. Dat kan ik niet meer aanhoren en heb toen besloten maar niet meer te gaan. Mijn man echter zegt achter me te staan en me te steunen, maar zijn daden zijn anders. Ik moet het maar vergeten wat er is gebeurd en gezegd en vrolijk doorgaan. Ondertussen blijven de hatelijke opmerkingen binnen stromen, maar dan alleen naar mijn man toe. Hij hoort aan hoe er over mij gesproken wordt maar zegt er volgens niets van. Dat doet veel verdriet.
Dit klinkt mij meer in de oren als een man die een beetje bang is voor zijn moeder.
Sorry hoor, maar ik zou het echt niet normaal vinden als mijn schoonmoeder mij voor van alles en nog wat uitmaakte. Daar zou mijn man meteen wat van zeggen (en ik trouwens ook).
Mijn schoonvader was ook zo bang voor zijn moeder. Hij liet zijn vrouw (mijn schoonmoeder dus) zelfs door zijn moeder voor 'hoer' uitmaken en zei er vervolgens niks van. Sorry, maar dat vind ik dus echt niet kunnen.
