Thuis
alle pijlers
Paardrijden, leuk????
donderdag 17 december 2009 om 09:25
Ik wilde altijd al gaan paardrijden. Vroeger als kind wilde ik het al, en het is altijd blijven hangen. Nou ben ik inmiddels begonnen en heb nu 5 lessen gehad, maar ik weet niet of ik het nog leuk vind .
Eerste 4 lessen waren met een heel klein groepje. Meeste mensen hadden nog nooit op een paard gezeten. Eerste les ging al lekker, we gingen in draf, maar de paarden hadden meer zin in galop. De hele groep, behalve ik, lag op de grond, en een vrouw had haar sleutelbeen gebroken. Ik was echt enorm geschrokken, maar ik zat nog, pffff. Lessen daarna weer rustig in stap, beetje 'sturen' en weer in draf, en het ging best goed. Ik vond het leuk, bleef wel een beetje angstig, maar verder alles o.k. Opzadelen/afzadelen vond ik ook allemaal heel leuk. Gisteren les 5 gehad, maar nu ging mijn groep (waarvan eigenlijk niemand meer over is van de originele groep behalve ik) naar de echte les. Dat was even wat anders. De meeste uit de groep waren al zo'n half jaar aan het rijden, en sommige hadden 'vroeger' al gereden en zaten nu ook in deze groep. We gingen bijna een uur lang alleen maar in draf. Dat was best pittig, want ik heb totaal per les misschien hoog uit 10 minuten in draf gereden. Galop heb ik ook gehad, omdat een paar paarden daar zin in hadden en 'm peerde, en mijn paard ging dus meedoen.
Aan het einde van de les was ik echt super bang. Had er geen fijn gevoel over, en dacht er aan om gelijk maar te stoppen. Met de lerares gesproken en aangegeven dat ik het toch wel een enorme overgang vond. De andere persoon uit 'mijn' groep vond dat ook, maar die was niet zo erg bang. Gevraagd of er niet nog een 'tussen'groep is, nee dus. Met andere mensen gesproken, en de meeste waren nu nog steeds bang! Pfff, ik weet het even niet meer. Ik wilde dit altijd al, maar het valt me behoorlijk tegen. Mijn vriend zegt dat ik gewoon moet doorgaan, maar ik zie nu al op tegen volgende week.
Eerste 4 lessen waren met een heel klein groepje. Meeste mensen hadden nog nooit op een paard gezeten. Eerste les ging al lekker, we gingen in draf, maar de paarden hadden meer zin in galop. De hele groep, behalve ik, lag op de grond, en een vrouw had haar sleutelbeen gebroken. Ik was echt enorm geschrokken, maar ik zat nog, pffff. Lessen daarna weer rustig in stap, beetje 'sturen' en weer in draf, en het ging best goed. Ik vond het leuk, bleef wel een beetje angstig, maar verder alles o.k. Opzadelen/afzadelen vond ik ook allemaal heel leuk. Gisteren les 5 gehad, maar nu ging mijn groep (waarvan eigenlijk niemand meer over is van de originele groep behalve ik) naar de echte les. Dat was even wat anders. De meeste uit de groep waren al zo'n half jaar aan het rijden, en sommige hadden 'vroeger' al gereden en zaten nu ook in deze groep. We gingen bijna een uur lang alleen maar in draf. Dat was best pittig, want ik heb totaal per les misschien hoog uit 10 minuten in draf gereden. Galop heb ik ook gehad, omdat een paar paarden daar zin in hadden en 'm peerde, en mijn paard ging dus meedoen.
Aan het einde van de les was ik echt super bang. Had er geen fijn gevoel over, en dacht er aan om gelijk maar te stoppen. Met de lerares gesproken en aangegeven dat ik het toch wel een enorme overgang vond. De andere persoon uit 'mijn' groep vond dat ook, maar die was niet zo erg bang. Gevraagd of er niet nog een 'tussen'groep is, nee dus. Met andere mensen gesproken, en de meeste waren nu nog steeds bang! Pfff, ik weet het even niet meer. Ik wilde dit altijd al, maar het valt me behoorlijk tegen. Mijn vriend zegt dat ik gewoon moet doorgaan, maar ik zie nu al op tegen volgende week.
donderdag 17 december 2009 om 11:01
Rare gang van zaken idd. Je eerste lessen, bij ons een stuk of twee, horen privé lessen aan de longe te zijn. Daarna ga je over naar de beginners waarbij extra helpers zijn die als dat nodig is naast je lopen. Vooral in draf dus. Bij ons heb je ook speciale rustige paarden voor die lessen.
Ik rij vanaf mijn 15e en ik merk wel het verschil tussen mij en die jonge kinderen. Die zijn gewoon veel minder bang. Vallen ze eraf dan hup gaan ze er weer op.. Ik ben toch altijd een beetje bangig gebleven ondanks dat ik het ontzettend leuk vindt. En hoe meer lessen, des te beter je je paard onder controle hebt en des te leuker het dus ook wordt!
Trouwens ben het eens met Elinjoo, eraf vallen hoort niet per definitie bij paardrijden hoor. Ik geloof dat ik ook pas na twee jaar er een keer ben afgevallen. En ik kan het aantal keer dat ik gevallen ben nog steeds op twee handen tellen.
Mijn advies, zoek een andere manege! Probeer het gewoon weer maar als je het niet leuk vindt, dan zou ik stoppen. Het moet wel leuk blijven en met angst en beven naar je les gaan lijkt mij niet de bedoeling. Verder voelen paarden ook jou angst, kunnen daardoor nerveus worden en dat werkt uiteindelijk tegen je. Daarom is het zo van belang dat ze voor beginners koele rustige paardjes hebben.
Succes meid!
Ik rij vanaf mijn 15e en ik merk wel het verschil tussen mij en die jonge kinderen. Die zijn gewoon veel minder bang. Vallen ze eraf dan hup gaan ze er weer op.. Ik ben toch altijd een beetje bangig gebleven ondanks dat ik het ontzettend leuk vindt. En hoe meer lessen, des te beter je je paard onder controle hebt en des te leuker het dus ook wordt!
Trouwens ben het eens met Elinjoo, eraf vallen hoort niet per definitie bij paardrijden hoor. Ik geloof dat ik ook pas na twee jaar er een keer ben afgevallen. En ik kan het aantal keer dat ik gevallen ben nog steeds op twee handen tellen.
Mijn advies, zoek een andere manege! Probeer het gewoon weer maar als je het niet leuk vindt, dan zou ik stoppen. Het moet wel leuk blijven en met angst en beven naar je les gaan lijkt mij niet de bedoeling. Verder voelen paarden ook jou angst, kunnen daardoor nerveus worden en dat werkt uiteindelijk tegen je. Daarom is het zo van belang dat ze voor beginners koele rustige paardjes hebben.
Succes meid!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
donderdag 17 december 2009 om 11:08
Nou, het is me duidelijk. Ik wil graag paardrijden, maar niet op deze manier, dus ik ga niet terug naar deze manege, maar naar een andere. En ik ben ook eigenlijk wel blij dat ik lees dat dit best een vreemde gang van zaken is waar ik nu rij.
Dat paarden ook mijn angst voelen, daar werd ik dus nog nerveuzer van . Ik heb bijna de hele les gedacht ik stap er nu af en ga naar huis.
Dat paarden ook mijn angst voelen, daar werd ik dus nog nerveuzer van . Ik heb bijna de hele les gedacht ik stap er nu af en ga naar huis.
donderdag 17 december 2009 om 11:09
quote:milaatje schreef op 17 december 2009 @ 10:56:
Ik vind het een rare gang van zaken. Bij de meeste rijscholen lopen er mensen naast, of zit je vast aan een longeertouw. Ik hou er nooit zo van om mensen in het diepe te gooien, leer eerst een beetje zitten en oefen lichtrijden in stap. Voor jou prettiger, maar ook voor het beest.
Ik hou er ook niet van om in het diepe te worden gegooid. Zeker niet omdat het gewoon best gevaarlijk is. Er heeft geen een keer iemand naast gelopen, ook geen longeertouw gezien. Werk alleen gezegd dat ik mijn paar moest aanpakken, tik met de zweep moest geven en tempo moest maken .
Ik vind het een rare gang van zaken. Bij de meeste rijscholen lopen er mensen naast, of zit je vast aan een longeertouw. Ik hou er nooit zo van om mensen in het diepe te gooien, leer eerst een beetje zitten en oefen lichtrijden in stap. Voor jou prettiger, maar ook voor het beest.
Ik hou er ook niet van om in het diepe te worden gegooid. Zeker niet omdat het gewoon best gevaarlijk is. Er heeft geen een keer iemand naast gelopen, ook geen longeertouw gezien. Werk alleen gezegd dat ik mijn paar moest aanpakken, tik met de zweep moest geven en tempo moest maken .
donderdag 17 december 2009 om 11:15
quote:Poezewoes schreef op 17 december 2009 @ 09:35:
Misschien eerst een paar privélessen nemen om te kijken of je over je angst heen kan komen. Als dat niet lukt zou ik stoppen. Het heeft weinig zin om door te gaan als je het zo eng vindt lijkt me. Je doet het toch voor je ontspanning?
Helemaal eens met Poezewoes. Vorig jaar ben ik ook opnieuw begonnen na meer dan 20 jaar niet gereden te hebben. Vroeger vond ik het leuk, nu vooral eng. Ik wilde zo graag dat fijne gevoel van destijds terug hebben maar het was er niet meer.
Nadat ik opnieuw een hersenschudding had opgelopen doordat ik eraf was gevallen en elke week weer doodsangsten uitstond omdat ik van mezelf verder 'moest' realiseerde ik me waar ik me bezig was. Dit was geen ontspanning meer, maar mezelf iets per sé willen bewijzen. Toen ben ik gestopt. Ooit vond ik het leuk, nu dus niet meer.
Misschien eerst een paar privélessen nemen om te kijken of je over je angst heen kan komen. Als dat niet lukt zou ik stoppen. Het heeft weinig zin om door te gaan als je het zo eng vindt lijkt me. Je doet het toch voor je ontspanning?
Helemaal eens met Poezewoes. Vorig jaar ben ik ook opnieuw begonnen na meer dan 20 jaar niet gereden te hebben. Vroeger vond ik het leuk, nu vooral eng. Ik wilde zo graag dat fijne gevoel van destijds terug hebben maar het was er niet meer.
Nadat ik opnieuw een hersenschudding had opgelopen doordat ik eraf was gevallen en elke week weer doodsangsten uitstond omdat ik van mezelf verder 'moest' realiseerde ik me waar ik me bezig was. Dit was geen ontspanning meer, maar mezelf iets per sé willen bewijzen. Toen ben ik gestopt. Ooit vond ik het leuk, nu dus niet meer.
donderdag 17 december 2009 om 11:17
Ik vind het ook een hele vreemde gang van zaken en ik denk dat je een andere manege of privéles een stuk prettiger zal gaan vinden.
Zelf heb ik er overigens voor gekozen om alleen maar privéles te nemen (voor dezelfde prijs alleen korter), omdat je dan veel meer aandacht krijgt voor je houding en je techniek dan wanneer je in een groep zit met allemaal verschillende niveau's.
Zelf heb ik er overigens voor gekozen om alleen maar privéles te nemen (voor dezelfde prijs alleen korter), omdat je dan veel meer aandacht krijgt voor je houding en je techniek dan wanneer je in een groep zit met allemaal verschillende niveau's.
donderdag 17 december 2009 om 11:26
Paardrijden is een fantastische sport
Tenminste als je op een paard rijd dat bij je capaciteiten past. Dus een rustig betrouwbaar paard waar je een klik mee hebt. Ook een goede instructrice die niet alleen zelf goed kan rijden maar ook kan overbrengen hoe je moet paardrijden en die snapt dat je soms bang bent is een must.
Je hebt de pech op een slechte manege te zijn terechtgekomen. Blijf vooral niet hangen maar ga op zoek naar een betere.
Tenminste als je op een paard rijd dat bij je capaciteiten past. Dus een rustig betrouwbaar paard waar je een klik mee hebt. Ook een goede instructrice die niet alleen zelf goed kan rijden maar ook kan overbrengen hoe je moet paardrijden en die snapt dat je soms bang bent is een must.
Je hebt de pech op een slechte manege te zijn terechtgekomen. Blijf vooral niet hangen maar ga op zoek naar een betere.
donderdag 17 december 2009 om 11:27
Wat rot dat je bang bent geworden...ik herken het gevoel, want bij mij ging het ook snel mis...quote:floor72 schreef op 17 december 2009 @ 10:55:
en ik had een 'angstgroep'. Deze laatste groep bestond uit mensen die bang (geworden) waren.
Ow wauw dat klinkt ideaal. Ik wilde vroeger zo graag paardrijden, maar het mocht niet m'n moeder vond het te gevaarlijk. Na jaren zeuren mocht het dan toch. Bij les 8 mocht ik naar de dravers, de groep sloeg op hol en ik ben op m'n stuitje ter aarde gestort. Alle spieren en ruggengraat zo'n optater dat ik alles liet lopen en over m'n nek ging en van de ambulance waren ze bang dat de boel serieus beschadigd was, want toen ik was gaan liggen kon ik niet meer terug opkomen.
Ik heb nog 3 keer een 'instroom les' gehad, maar ik ben zo bang geworden. Het lijkt me nog steeds fantastisch om paard te rijden, maar ik ben zo bang als het sneller gaat dan stappen. Ik was eigenlijk stiekem altijd al een beetje bang voor grote paarden maar zeker niet voor het rijden en draven etc vond ik heerlijk.
Ik ben vooral ook bang voor 'groepen', ik was namelijk 2e in de groep en als het meisje achter me niet 'zo' ervaren was geweest en er niet aan had gedacht om haar paard direct weg te sturen....
elk jaar twijfel ik of ik niet toch wil beginnen, maar ik verstijf helemaal van de stress als ik op een paard zit en dat werkt natuurlijk averechts, want dat voelt het paard ook.
en ik had een 'angstgroep'. Deze laatste groep bestond uit mensen die bang (geworden) waren.
Ow wauw dat klinkt ideaal. Ik wilde vroeger zo graag paardrijden, maar het mocht niet m'n moeder vond het te gevaarlijk. Na jaren zeuren mocht het dan toch. Bij les 8 mocht ik naar de dravers, de groep sloeg op hol en ik ben op m'n stuitje ter aarde gestort. Alle spieren en ruggengraat zo'n optater dat ik alles liet lopen en over m'n nek ging en van de ambulance waren ze bang dat de boel serieus beschadigd was, want toen ik was gaan liggen kon ik niet meer terug opkomen.
Ik heb nog 3 keer een 'instroom les' gehad, maar ik ben zo bang geworden. Het lijkt me nog steeds fantastisch om paard te rijden, maar ik ben zo bang als het sneller gaat dan stappen. Ik was eigenlijk stiekem altijd al een beetje bang voor grote paarden maar zeker niet voor het rijden en draven etc vond ik heerlijk.
Ik ben vooral ook bang voor 'groepen', ik was namelijk 2e in de groep en als het meisje achter me niet 'zo' ervaren was geweest en er niet aan had gedacht om haar paard direct weg te sturen....
elk jaar twijfel ik of ik niet toch wil beginnen, maar ik verstijf helemaal van de stress als ik op een paard zit en dat werkt natuurlijk averechts, want dat voelt het paard ook.
donderdag 17 december 2009 om 11:27
donderdag 17 december 2009 om 11:43
Hoi, heel vervelend dat dit gebeurd is. En heel jammer dat je nu bang bent, maar wel heel goed voor te stellen.
Ik ben het eens met de meeste hier, zoek een andere manege, zorg voor prive les, of les in een groep (beginners) met niet meer dan vier personen. En omdat je nog niet helemaal het vertrouwen in je paard hebt (wat logisch is) is het heel belangrijk dat je volledig je instructeur/trice kan vertrouwen. Dus les nemen bij iemand waarbij je je op je gemak voelt.
Daarnaast zou ik je aanraden om bijvoorbeeld mee te helpen met gehandicapten paardrijden, hier leer je namelijk veel zaken rond het paard, poetsen, op en afzadelen, paard begeleiden etc. Dit helpt je om een paard beter te leren begrijpen, en dat helpt weer met het rijden. Heel veel succes ermee, en ben benieuwd hoe het verder gaat.
Ik ben het eens met de meeste hier, zoek een andere manege, zorg voor prive les, of les in een groep (beginners) met niet meer dan vier personen. En omdat je nog niet helemaal het vertrouwen in je paard hebt (wat logisch is) is het heel belangrijk dat je volledig je instructeur/trice kan vertrouwen. Dus les nemen bij iemand waarbij je je op je gemak voelt.
Daarnaast zou ik je aanraden om bijvoorbeeld mee te helpen met gehandicapten paardrijden, hier leer je namelijk veel zaken rond het paard, poetsen, op en afzadelen, paard begeleiden etc. Dit helpt je om een paard beter te leren begrijpen, en dat helpt weer met het rijden. Heel veel succes ermee, en ben benieuwd hoe het verder gaat.
donderdag 17 december 2009 om 11:44
donderdag 17 december 2009 om 11:45
Heb de andere reacties nog niet gelezen dus misschien is dit heel erg dubbelop maar de manier van doen op die manege is niet wat ik gewend ben. Beginners, en met name die die ook 'vroeger' nog nooit gereden hebben gaan meerdere lessen alleen. Dan heb je dus een half uur prive-les. De eerste les daarvan ga je verplicht aan de longeerlijn (lang touw aan hoofdstel paard die de docente dan vasthoudt en laat het paard rond haar cirkeltjes lopen zodat zij ook controle houdt)
Gaat dit goed mag je de tweede les los, zo niet blijf je zolang nodig aan de longeerlijn. Sowieso zijn de eerste 5 lessen privelessen waarin je de basis uitgelegd krijgt. Ook opzadelen en afzadelen doe je de eerste lessen alleen samen met iemand van de manege (of soms een ervaren ruiter die even komt helpen) zodat eht goed gedaan en geleerd wordt.
Alleen als het rijden na die 5 lessen goed genoeg gaat en je je veilig genoeg voelt om zelf te rijden (immers is tijdens een groepsles de aandacht van de docent niet altijd bij jou en jouw paard) mag je in de groep, anders blijf je prive rijden.
Mochten paarden bij onervaren ruiters ervandoor gaan, zoals je beschreef, hoort de docente hier gelijk in te grijpen. Sommige paarden zijn ook eenmaal niet geschikt voor beginners en hier moet heel goed op gelet worden, kan anders zelfs gevaarlijk zijn. Is deze manege aangesloten bij de FNRS?
Gaat dit goed mag je de tweede les los, zo niet blijf je zolang nodig aan de longeerlijn. Sowieso zijn de eerste 5 lessen privelessen waarin je de basis uitgelegd krijgt. Ook opzadelen en afzadelen doe je de eerste lessen alleen samen met iemand van de manege (of soms een ervaren ruiter die even komt helpen) zodat eht goed gedaan en geleerd wordt.
Alleen als het rijden na die 5 lessen goed genoeg gaat en je je veilig genoeg voelt om zelf te rijden (immers is tijdens een groepsles de aandacht van de docent niet altijd bij jou en jouw paard) mag je in de groep, anders blijf je prive rijden.
Mochten paarden bij onervaren ruiters ervandoor gaan, zoals je beschreef, hoort de docente hier gelijk in te grijpen. Sommige paarden zijn ook eenmaal niet geschikt voor beginners en hier moet heel goed op gelet worden, kan anders zelfs gevaarlijk zijn. Is deze manege aangesloten bij de FNRS?
donderdag 17 december 2009 om 11:45
hmm, heb ruim een jaar geleden eens geinformeerd naar rijles voor ultieme beginners bij mij in de buurt. Daar was het inderdaad allemaal beginnen met zéker een les of 6 aan de longe, in je eentje. Daarna werd je pas naar een groep geschoven 'van je eigen niveau'. Was dit een aangesloten manege (hoe heet die organisatie ook weer, KNHF ofzow?)? Sleutelbeen breken tijdens les 1. Klinkt als een goed recept voor een aanklacht tegen de manege!!!
Ik ben trouwens uiteindelijk nooit gegaan. De wachtlijst was ruim een half jaar, en toen hadden vriendin en ik geen zin meer Nu ben ik 3 maanden zwanger, en zit ik dus ook niet te wachten op van een peerd gemieterd te worden.
Ik ben trouwens uiteindelijk nooit gegaan. De wachtlijst was ruim een half jaar, en toen hadden vriendin en ik geen zin meer Nu ben ik 3 maanden zwanger, en zit ik dus ook niet te wachten op van een peerd gemieterd te worden.
donderdag 17 december 2009 om 11:49
quote:Daarnaast zou ik je aanraden om bijvoorbeeld mee te helpen met gehandicapten paardrijden, hier leer je namelijk veel zaken rond het paard, poetsen, op en afzadelen, paard begeleiden etc.Lijkt me dat 'n manege niet zit te wachten om angsthazen te begeleiden als ze al 'n tropenuurtje moeten draaien met gehandicapten (dat deden ze bij de manege waar ik stage liep namelijk ook en dat was geen feest voor ons stagiaires) We kregen namelijk niet alleen gehandicapten die 'n arm/been of zicht misten, maar ook geestelijk gehandicapten en die zijn gewoon eng.
donderdag 17 december 2009 om 11:55
Zelf rij ik trouwens niet in een groep maar heb 1x per week priveles. Het is wel duurder maar er zitten ook vele voordelen aan zoals de docent die alleen op jou gericht is en dus gericht advies kan geven. De lessen zijn exact op mijn niveau aangepast (en ze weet dat dat niveau bij mij hoger ligt wanneer ik een paard al ken dan wanneer ik voor het eerst op een ander paard rijdt en ze houdt hier rekening mee)
Ook loop je niet het risico dat je paard een beetje achter de rest aansjokt maar luistert het echt naar jouw aanwijzingen etc.
Als je op zoek gaat naar een nieuwe manege zorg dat dan ze aangesloten zijn bij de FNRS en (mijn advies in tenminste) neem sowieso de eerste 5 lessen priveles.
Ook loop je niet het risico dat je paard een beetje achter de rest aansjokt maar luistert het echt naar jouw aanwijzingen etc.
Als je op zoek gaat naar een nieuwe manege zorg dat dan ze aangesloten zijn bij de FNRS en (mijn advies in tenminste) neem sowieso de eerste 5 lessen priveles.
donderdag 17 december 2009 om 12:00
Jeetje, Mariesophie, wat een herkenning hier. Onze dochter had als droom om paard te rijden. Door haar leeftijd moest ze 1,5 jaar wachten. Ze kon toen gaan rijden bij een redelijk commerciele manege. Ze heeft 2 lessen gehad, alleen maar gehuild. Haar droom lag aan duigen.
Ze wilde zo graag dat we verder zijn gaan zoeken naar een andere manege die het plezier voorop had en niet het geld. En wat denk je? De eerste les ging ze in draf met 2 juffen, een die haar vasthield, een die haar paard begeleidde. Ze vond het spannend, maar hoefde absoluut niet te huilen van angst. De tweede les deed ze al gewoon mee. Na drie lessen hadden ze een buitenrit omdat het zulk mooi weer was, ging ze in draf alleen, en zelfs in galop met een glimlach op haar gezicht die niet te evenaren is. Ik was zo trots op haar. En zij overigens ook op zichzelf.
Ik kan je dus echt adviseren: zoek een manege die bij je past. Als je toevallig in de buurt van Amsterdam woont, ken ik er 2 die op deze bovenstaande manier werken.
Ik hoop dat jij je plezier ook vindt in het paardrijden. Heel veel sterkte!
Ze wilde zo graag dat we verder zijn gaan zoeken naar een andere manege die het plezier voorop had en niet het geld. En wat denk je? De eerste les ging ze in draf met 2 juffen, een die haar vasthield, een die haar paard begeleidde. Ze vond het spannend, maar hoefde absoluut niet te huilen van angst. De tweede les deed ze al gewoon mee. Na drie lessen hadden ze een buitenrit omdat het zulk mooi weer was, ging ze in draf alleen, en zelfs in galop met een glimlach op haar gezicht die niet te evenaren is. Ik was zo trots op haar. En zij overigens ook op zichzelf.
Ik kan je dus echt adviseren: zoek een manege die bij je past. Als je toevallig in de buurt van Amsterdam woont, ken ik er 2 die op deze bovenstaande manier werken.
Ik hoop dat jij je plezier ook vindt in het paardrijden. Heel veel sterkte!
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 17 december 2009 om 12:02
quote:elninjoo schreef op 17 december 2009 @ 11:49:
[...]
Lijkt me dat 'n manege niet zit te wachten om angsthazen te begeleiden als ze al 'n tropenuurtje moeten draaien met gehandicapten (dat deden ze bij de manege waar ik stage liep namelijk ook en dat was geen feest voor ons stagiaires) We kregen namelijk niet alleen gehandicapten die 'n arm/been of zicht misten, maar ook geestelijk gehandicapten en die zijn gewoon eng.Wat jammer, dat dit bij jullie zo gebeurde.
[...]
Lijkt me dat 'n manege niet zit te wachten om angsthazen te begeleiden als ze al 'n tropenuurtje moeten draaien met gehandicapten (dat deden ze bij de manege waar ik stage liep namelijk ook en dat was geen feest voor ons stagiaires) We kregen namelijk niet alleen gehandicapten die 'n arm/been of zicht misten, maar ook geestelijk gehandicapten en die zijn gewoon eng.Wat jammer, dat dit bij jullie zo gebeurde.
donderdag 17 december 2009 om 12:04
donderdag 17 december 2009 om 12:04
@MarieSophie als je bij een goede manege bent waar ze echt beginners paarden hebben dan hoef je geen zorgen te maken dat het paard je angst voelt hoor. Bijna elke manege heeft wel een paar hele makke paardjes die worden ingezet bij de beginners. Wij hadden vroeger twee prachtige zwarte paarden die zo ontzettend lief waren, die zette geen stap verkeerd, lieten zich niet van de wijs brengen van bangerts om hun rug. We had er ook een, die was superlief bij de beginners, wij gevorderde vonden hem ook super want hij kon ontzetten mooi dressuur lopen. Maar zette je er een half gevorderde op dan was het bal. Dan ging hij je in de maling lopen nemen niet te kort. Hij was gewoon heel slim en ondeugend maar te lief om een beginner in de maling te nemen. Ik moet nog glimlachen als ik er aan terug denk. Helaas is hij nu in de paardenhemel
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
donderdag 17 december 2009 om 12:06
