10 jaar samen: en nu?

Als je je af moet gaan vragen of je samen verder moet en je trouwen en kinderen als een logische stap ziet omdat je al 10 jaar samen bent en niet omdat je er naar uitkijkt om de rest van jullie leven met elkaar te delen, zou ik me wel even achter de oren krabben.

quote:abcenz schreef op 17 december 2009 @ 14:27:



Ik wil denk ik wel kinderen, hij weet het niet.Het is geen must hoor om kinderen te nemen. Je hoeft niet!

Mijn man en ik zijn ook bijna 10 jaar samen. Ik ben ook bijna 30 en hij iets ouder. We zijn 4 maanden geleden getrouwd, omdat we dat leuk vonden



Maar ik ken die twijfels zoals jij ze hebt helemaal niet. Ben ontzettend gek op hem en zou me nu een leven zonder hem niet kunnen voorstellen. (dat klinkt wel klef haha)

Tuurlijk is er hier ook wel eens wat of hebben we irritaties of een periode die minder lekker loopt. Maar dat weegt niet op tegen al het goede wat ik uit deze relatie terug krijg. Het voelt gewoon goed.



Wat nessemeisje zegt is waar. Wij zijn uiteindelijk getrouwd omdat we dat leuk vonden en omdat we hopen nog erg lang blij met elkaar te zijn. Niet omdat het logisch zou zijn.

quote:abcenz schreef op 17 december 2009 @ 14:27:

Hallo,



Ik ben tegen de 30 en nu 10 jaar samen met mijn vriend.

We kunnen het ontzettend goed vinden met elkaar.

Toch zijn we er achter gekomen dat er wat scheurtjes zijn ontstaan:



Ik ben graag veel samen, hij is graag veel op zichzelf

Is dat nu pas of vanaf het begin al zo?



Seks is minder geworden en misschien is er wel sprake van sleur (hoewel we het, als we het doen, enorm genieten)...

Tja, wie kent dat niet. Verzin eens wat anders, heft de sleur niet meteen op maar is wel leuk.

Ik wil denk ik wel kinderen, hij weet het niet.

Wat niets is kan nog komen. Lijkt me wel belangrijk om het daar wel over te hebben overigens. Kinderen is niet iets als een nieuwe bank of zo..



We zijn nu op een leeftijd waarop veel mesen trouwen en aan de kinderen gaan.

Wat anderen doen moeten ze lekker zelf weten. Het gaat erom wat jullie willen en waar jullie behoeften in liggen.Tijd om de balans op te maken. Moeten we samen verder?



Als dit de enige problemen zijn, kan ik je vertellen dat dit in elke relatie voorkomt, vooral als je al wat langer bij elkaar bent. Zou voor mij geen reden zijn om uit elkaar te gaan. Alles wat je opnoemt valt aan te werken, dus aan de bak zou ik zeggen!

Hoe weet je of je echt bij elkaar past? Hoe weet je of dingen (lees: karakterverschillen/behoefteverschillen) onoverkomelijk zijn?

wil je trouwen met hem, of omdat je er de leeftijd voor hebt? Wil je kinderen of wil je kinderen met HEM?



Wat zijn er voor scheuren? Verschillende behoeftes in samen zijn en seks willen kun je volgens mij goede compromissen over sluiten en elkaars verschillen accepteren.



Kun je hem accepteren zoals hij is en wil je de rest van je leven naast hem wakker worden? En hij met jou?

Hier hetzelfde, 30 en 10 jaar samen. En nu twijfels, heel grote twijfels.



Hier extra bijkomstigheid: psychische problemen bij vriend. Zie geen verbetering en vraag me af of die ooit nog komt!



Wil niet met hem trouwen, wil geen kinderen met hem. Weet verstandelijk dat ik hier niet mee verder wil, maar mijn gevoel wil er nog niet aan. Ben dus ook heel benieuwd hoe ik die stap moet zetten.



Ik lees dus aandachtig mee en wens jou succes met je keuze!

Vind je het een 'eng' idee dat je nu (bijna) 30 bent, en 'al' 10 jaar een relatie hebt, en 'de mensen om je heen' misschien wel van jullie verwachten dat jullie nu gaan trouwen en kinderen krijgen 'omdat dat zo hoort op deze leeftijd en na zo'n lange relatie?



Dat is namelijk iets dat ik bij mijzelf herken...zou geloof ik niemand anders voor me zien dan mijn vriend als ik bedenk dat ik ooit met een man ga trouwen en kinderen ga krijgen, maar toch, t is soms benauwend. En ben dan ook telkens weer heel blij als mijn vriend zegt dat we álle tijd van de wereld hebben



Zou jij jezelf kunnen voorstellen met een andere man als echtgenoot & vader van jouw kinderen dan je huidige vriend? Niet gewoon, als even romantisch, maar echt echt echt als echtgenoot en vader? Dus ook de minder leuke kanten?

quote:abcenz schreef op 17 december 2009 @ 14:27:

Hallo,

(...)

We zijn nu op een leeftijd waarop veel mesen trouwen en aan de kinderen gaan. Tijd om de balans op te maken. Moeten we samen verder?



Hoe weet je of je echt bij elkaar past? Hoe weet je of dingen (lees: karakterverschillen/behoefteverschillen) onoverkomelijk zijn?

Wil jij kinderen?

Is een leven samen met hem net iets mooier dan een leven zonder?

quote:juniper8 schreef op 17 december 2009 @ 14:38:

Mijn man en ik zijn ook bijna 10 jaar samen. Ik ben ook bijna 30 en hij iets ouder. We zijn 4 maanden geleden getrouwd, omdat we dat leuk vonden



Maar ik ken die twijfels zoals jij ze hebt helemaal niet. Ben ontzettend gek op hem en zou me nu een leven zonder hem niet kunnen voorstellen. (dat klinkt wel klef haha)

Tuurlijk is er hier ook wel eens wat of hebben we irritaties of een periode die minder lekker loopt. Maar dat weegt niet op tegen al het goede wat ik uit deze relatie terug krijg. Het voelt gewoon goed.



Wat nessemeisje zegt is waar. Wij zijn uiteindelijk getrouwd omdat we dat leuk vonden en omdat we hopen nog erg lang blij met elkaar te zijn. Niet omdat het logisch zou zijn.Same here, vorig jaar getrouwd omdat we daar zin in hadden (ik had na een jaar al willen trouwen), we zijn gaan samenwonen omdat we daar zin in hadden en ik ben nu in verwachting van ons eerste kind omdat we heel veel zin hadden . Geen moment getwijfeld of dit het wel was en of wel samen verder moesten.

Lieve abcenz,



Twijfels zijn op deze leeftijd denk ik volledig normaal en begrijpelijk. Vooral juist omdat je omgeving al voor een groot deel in het trouwen/kinderen gedeelte is gedoken en jullie daar nog niet aan toe zijn. Dat zet je toch aan het denken en legt wellicht ook een druk op je wat je zou kunnen verwarren met twijfels. Je bent pas 30, dus jij en je partner hebben echt nog rustig de tijd uit te vinden of je een van deze grote stappen wilt nemen en wanneer!



Wat me wel opvalt aan jouw topic is het zinnetje 'We kunnen het ontzettend goed vinden met elkaar'. Dit klinkt inderdaad niet alsof er nog veel kriebels en gevoel zit (verbeter me als ik fout zit hoor!). Je zult het met heel veel mensen 'goed kunnen vinden', maar een relatie is natuurlijk andere koek! Het klinkt misschien heel cliché, maar het heeft mij echt geholpen toen ik een aantal jaar geleden voor dezelfde keuze stond: letterlijk een lijstje maken. Ga er eens goed voor zitten en schrijf op wat je allemaal leuk vindt aan je vriend en probeer dit zo uitgebreid mogelijk te doen. Uiteraard hetzelfde voor zijn negatieve punten. Dit kan heel verhelderend werken!



Daarnaast (en ik kan niet echt uit je berichtje opmaken of dit het geval is) is communicatie ECHT het sleutelwoord. Dit merk ik ook in mijn huidige relatie; we hebben ontzettend moeilijke periodes doorgemaakt en mijn vriend was absoluut geen prater. Gelukkig weten we inmiddels dat we echt moeten blijven praten in een moeilijke periode. Op die manier weet je ook wat er in de ander omgaat en kun je eventuele misverstanden makkelijk uit de wereld helpen. Dan kom je er waarschijnlijk ook achter op welke punten jullie echt lijnrecht tegenover elkaar staan en of het de moeite waard is om betreft deze zaken een compromis te sluiten (en of je dit überhaupt wel wil!).



Wat betreft dingen doen samen, wat jouw vriend dan minder wil.. is toch belangrijk naar mijn idee. Natuurlijk hoeft dat niet dagelijks, maar elke week even een momentje of avondje samen; lekker uit eten, naar de film, met een fles wijn op de bank etc. brengt je echt dichter bij elkaar.

Sex is een veel voorkomend probleem volgens mij, ik hoor het constant om me heen en ook in mijn eigen relatie is het af en toe een discussiepunt. Na 10 jaar is het logisch dat de vonken een beetje weg zijn, maar probeer dit inderdaad terug te brengen door toch weer wat te variëren. Of spreek af dat jullie bijvoorbeeld 2 weken (korter of langer, wat je zelf wil) niet mogen 'sexen', wel aanraken, kussen, knuffelen e.d. Waarschijnlijk wil je elkaar bespringen na die periode.



Niemand kan je denk ik echt een antwoord geven op je vraag 'wanneer je weet dat het goedzit'. Iedereen heeft wel eens twijfels en soms houden die wat langer aan dan andere keren. Belangrijkste punt is denk ik dat de positieve dingen over het algemeen gezien, de negatieve moeten blijven overstijgen. Succes!

Twijfels zijn normaal....maar het hangt er een beetje vanaf wat voor twijfels.

Ik heb nu een aantal lange relaties achter de rug en sinds twee maanden een relatie (oh nee, mag ik nog niet zeggen na twee maand las ik vanmorgen) met een hele lieve man.



In mijn vorige relaties heb ikaltijd getwijfeld, over alles wat er maar samenhing met de relatie...samenwonen...trouwen...huis kopen...alles was eng voor me.

met mijn huidige vriend is dat allemaal weggevallen. Met hem durf ik dingen aan. Natuurlijk vind ik samenwonen wel eng, maar dat ligt niet aan mijn vriend. Ik weet dat ik het wel met HEM wil.

Trouwen is doodeng,maar met hem lijkt me het prachtig. Heb al twee huwelijksaanzoeken afgewezen in het verleden, dus de gevoelens die ik nu heb voor mijn vriend zijn best heftig.



Ik denk dat je soms gewoon weet of iemand de ware voor je is waar je alle grote stappen des levens mee wilt zetten...met de juiste man is er geen twijfel meer opeens...is mijn ervaring tenminste.

Ik wil denk ik wel kinderen, hij weet het niet.



Volgens mij heb je hier een punt van redelijke overeenkomst:

jij denkt het wel,(hoe zeker is dat denken?) en je zegt niet gelijk ja

hij weet het niet (ook niet echt zeker dus) en hij zegt niet gelijk nee

Hallo abcenz en de rest,



Twijfels, twijfels, helaas veel ervaring hier. Heb maaaaanden getwijfeld over mijn relatie en uiteindelijk de relatie verbroken. Geen spijt van gehad.



Zie je jezelf over 10 jaar nog met hem? Als je de ideale toekomst voor je ziet, zit hij daarin? Bij mij was dat niet zo.



Mijn verhaal en dat van anderen staat in een ander topic 'Hoe weet je of je met elkaar verder wilt?', jullie zijn welkom om mee te lezen en/of praten.



succes, Troelaatje

quote:nessemeisje schreef op 17 december 2009 @ 15:10:

[...]





Same here, vorig jaar getrouwd omdat we daar zin in hadden (ik had na een jaar al willen trouwen), we zijn gaan samenwonen omdat we daar zin in hadden en ik ben nu in verwachting van ons eerste kind omdat we heel veel zin hadden . Geen moment getwijfeld of dit het wel was en of wel samen verder moesten.Ook daarvan ben overtuigd dat ik alleen een kind met hem zou willen. Bij ons is het nog niet helemaal zover, maar ik word er al warm van wanneer ik er aan denk dat wij ooit samen ouders zullen zijn van ons kind