Relaties
alle pijlers
eerst alles, nu over
zaterdag 19 december 2009 om 17:10
hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
zaterdag 19 december 2009 om 18:42
Hij was dus uber in luf!
Zo doet hij in t begin van een relatie en als alles wat tot normaal terug gekeerd is ziet hij ook de mindere dingen die hij eerst niet kon zien door z'n rushing hormonen, dan valt t erg tegen opeens...
Mochtie weer verliefd op je worden krijg je waarschijnlijk t zelfde gelul weer en tjaah heb je daar nog zin en puf voor?
Hebben mensen/mannen wel vaker last van dat roze brilletje maar die er altijd wel vanaf.
Zo doet hij in t begin van een relatie en als alles wat tot normaal terug gekeerd is ziet hij ook de mindere dingen die hij eerst niet kon zien door z'n rushing hormonen, dan valt t erg tegen opeens...
Mochtie weer verliefd op je worden krijg je waarschijnlijk t zelfde gelul weer en tjaah heb je daar nog zin en puf voor?
Hebben mensen/mannen wel vaker last van dat roze brilletje maar die er altijd wel vanaf.
zaterdag 19 december 2009 om 19:10
quote:superstar_2 schreef op 19 december 2009 @ 18:04:
[...]
Nou als we daar op gaan googlen dan herkennen we er allemaal wel wat in..
Iedereen maar meteen een etiketje dan?Veel ervaring zeker met dat soort gevallen. Hier te lezen is er toch wel veel herkenning. MAar hopelijk zitten we allemaal heel erg mis.
[...]
Nou als we daar op gaan googlen dan herkennen we er allemaal wel wat in..
Iedereen maar meteen een etiketje dan?Veel ervaring zeker met dat soort gevallen. Hier te lezen is er toch wel veel herkenning. MAar hopelijk zitten we allemaal heel erg mis.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
zaterdag 19 december 2009 om 21:27
Wow, is jouw ex mijn ex?
Ik herken alles van jouw verhaal! Ik was alles, hij deed alles voor me, ik gaf vaak aan, doe nou wat meer je eigen dingen, je hoeft niet dag en nacht bij mij te zijn etc etc. Maar dat wil ik zei hij dan. Nog nooit ben ik zo verliefd op iemand geweest, ieder ander meisje was ik snel zat. En ga zo maar door!
Ineens was het over! Hij kon me niet meer luchten of zien. Het was 2 weken uit toen ik belde dat ik een positieve zangerschap had. ''kan me niet schelen, wil niks meer met je te maken hebben'' was zijn reactie. Sorry?? Een maand daarvoor wilden we een huis kopen samen.
Waarom hij zo is omgeslagen begrijp ik tot op de dag van vandaag niet. Hij wil absoluut nooit meet met me praten, terwijl we helemaal niet met ruzie uit elkaar zijn gegaan.
Afin, ik kan je dus geen tips geven. Het enige wat je kunt doen is proberen het te accepteren en los te laten. Zo'n vent wil je niet meer terug, want je zult gaan zitten wachten tot het moment dat hij weer omslaat. En hij je weer keihard laat vallen.
Wees sterk, probeer deze tijd door te komen. Het is heel moeilijk, maar de man die hij de eerste tijd was is hij niet meer!
Ik herken alles van jouw verhaal! Ik was alles, hij deed alles voor me, ik gaf vaak aan, doe nou wat meer je eigen dingen, je hoeft niet dag en nacht bij mij te zijn etc etc. Maar dat wil ik zei hij dan. Nog nooit ben ik zo verliefd op iemand geweest, ieder ander meisje was ik snel zat. En ga zo maar door!
Ineens was het over! Hij kon me niet meer luchten of zien. Het was 2 weken uit toen ik belde dat ik een positieve zangerschap had. ''kan me niet schelen, wil niks meer met je te maken hebben'' was zijn reactie. Sorry?? Een maand daarvoor wilden we een huis kopen samen.
Waarom hij zo is omgeslagen begrijp ik tot op de dag van vandaag niet. Hij wil absoluut nooit meet met me praten, terwijl we helemaal niet met ruzie uit elkaar zijn gegaan.
Afin, ik kan je dus geen tips geven. Het enige wat je kunt doen is proberen het te accepteren en los te laten. Zo'n vent wil je niet meer terug, want je zult gaan zitten wachten tot het moment dat hij weer omslaat. En hij je weer keihard laat vallen.
Wees sterk, probeer deze tijd door te komen. Het is heel moeilijk, maar de man die hij de eerste tijd was is hij niet meer!
zaterdag 19 december 2009 om 21:37
quote:Fauve68 schreef op 19 december 2009 @ 18:08:
Als iemand je in het begin zo enorm idealiseert, volgt er ook bijna altijd een sterk devalueren.
Dit past oa bij Borderline of narcisme.
Welja, narcisme, die hadden we nog niet. Ik denk niet dat het een narcist is of een borderliner, of een bipolairtje, noch een psychopaat, ik denk dat het Sinterklaas was. Die gewoon op de boot naar Spanje is gestapt.
Wat bomt het allemaal, mensen. Waar het om gaat, is waarom TO hem terug wil winnen. Waarom wil je dat TO?
Als iemand je in het begin zo enorm idealiseert, volgt er ook bijna altijd een sterk devalueren.
Dit past oa bij Borderline of narcisme.
Welja, narcisme, die hadden we nog niet. Ik denk niet dat het een narcist is of een borderliner, of een bipolairtje, noch een psychopaat, ik denk dat het Sinterklaas was. Die gewoon op de boot naar Spanje is gestapt.
Wat bomt het allemaal, mensen. Waar het om gaat, is waarom TO hem terug wil winnen. Waarom wil je dat TO?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zaterdag 19 december 2009 om 21:40
Levin, zo gelijk heb je! Ook mijn ex wilde niet vertellen waarom. Natuurlijk, ik had wel door dat het helemaal niet lekker zat, en dat er wel iets moest gebeuren. Maar waarom mijn ex nou ineens geen zin meer had, heb ik er pas veel later via omwegen uit weten te krijgen. En nog is dat maar het halve verhaal en heeft een psycholoog mij meer inzicht gegeven.
Ook hier een man die zelfs een maand voordat hij opstapte verkondigde wel een 2e kindje te willen. (Moet ik even zeggen dat een zwangerschap in mijn geval niet makkelijk zou zijn en ook bij Muizelientje niet makkelijk was vanwege pre-eclampsie en bekkeninstabiliteit).
Net als bij jou met dat huis, een kind, dat je denkt, hoe kun je nu in een maand zó omslaan????
En je laatste zin vind ik treffend: ik zag ook een man die ik niet herkende. Mijn ex was tijdens de scheiding een heel andere, toen vooral ook nare, man die ik totaal niet herkende van de man waar ik ooit verliefd op werd.
Ook hier een man die zelfs een maand voordat hij opstapte verkondigde wel een 2e kindje te willen. (Moet ik even zeggen dat een zwangerschap in mijn geval niet makkelijk zou zijn en ook bij Muizelientje niet makkelijk was vanwege pre-eclampsie en bekkeninstabiliteit).
Net als bij jou met dat huis, een kind, dat je denkt, hoe kun je nu in een maand zó omslaan????
En je laatste zin vind ik treffend: ik zag ook een man die ik niet herkende. Mijn ex was tijdens de scheiding een heel andere, toen vooral ook nare, man die ik totaal niet herkende van de man waar ik ooit verliefd op werd.
zaterdag 19 december 2009 om 21:42
quote:Very Cherry schreef op 19 december 2009 @ 21:37:
[...]
Waar het om gaat, is waarom TO hem terug wil winnen. Waarom wil je dat TO?Omdat TO het niet begrijpt. Niet begrijpt waarom haar vriend zo ineens als een blad aan een boom is omgeslagen. En eigenijk graag terugwil naar de tijd die 'ooit' eens zo goed leek. Die vindt ze niet meer, weet ze wellicht ook, maar dat neemt het onbevredigende gevoel van alle onduidelijkheden niet weg.
[...]
Waar het om gaat, is waarom TO hem terug wil winnen. Waarom wil je dat TO?Omdat TO het niet begrijpt. Niet begrijpt waarom haar vriend zo ineens als een blad aan een boom is omgeslagen. En eigenijk graag terugwil naar de tijd die 'ooit' eens zo goed leek. Die vindt ze niet meer, weet ze wellicht ook, maar dat neemt het onbevredigende gevoel van alle onduidelijkheden niet weg.
zaterdag 19 december 2009 om 21:51
Muis, ik vind het natuurlijk heel erg voor jou, maar ben wel blij om ook in jouw verhaal herkenning te vinden! Nog steeds kan ik het moeilijk begrijpen en zou graag met hem willen praten, weet helaas dat dat absoluut geen nut heeft. Hopelijk kan ik ook met hulp van een psycholoog wat meer inzicht krijgen in het wat en waarom.
En wat nu zo moeilijk is colalight, is dat je terug verlangt naar die o zo leuke en fantastische tijd samen! Wat waren we verliefd, wat deden we leuke dingen, wat konden we goed praten en ga zo maar door. Ik denk nog steeds vaak, hoe kan hij al die leuke en goede momenten nou vergeten? En daar zul je misschien nooit antwoord op krijgen. Je wilt weten waarom, hoe kan dit? Wat is gebeurt? Wat is er fout gegaan? Wat heb IK fout gedaan? Dat wanhopige gevoel en de zoektocht naar de antwoorden op deze vragen wordt met de tijd minder..... Echt waar
En wat nu zo moeilijk is colalight, is dat je terug verlangt naar die o zo leuke en fantastische tijd samen! Wat waren we verliefd, wat deden we leuke dingen, wat konden we goed praten en ga zo maar door. Ik denk nog steeds vaak, hoe kan hij al die leuke en goede momenten nou vergeten? En daar zul je misschien nooit antwoord op krijgen. Je wilt weten waarom, hoe kan dit? Wat is gebeurt? Wat is er fout gegaan? Wat heb IK fout gedaan? Dat wanhopige gevoel en de zoektocht naar de antwoorden op deze vragen wordt met de tijd minder..... Echt waar
zaterdag 19 december 2009 om 22:01
Cola-light klote dat je je zo voelt!
Ik herken ook wel wat in je verhaal. Ik stond bij mijn ex ook echt op een soort voetstuk. Alles was perfect aan mij, ik was de ware liefde, de moeder van zijn kinderen, hij wilde een tatoeage met mijn naam blablabla...geroepen tot het laatste moment. Tot hij wegliep in een ruzie om nooit meer terug te komen. Bleek dat hij een ander had. Erg pijnlijk en het maakt dat je erg gaat twijfelen over wat nu wel en niet echt is geweest in de relatie. Ik snap ook niet dat er opeens een soort knop om kan gaan in iemand zijn hoofd. Maar ik hoor het vaker en denk daarom dus maar dat iedereen liefde op een andere manier ervaart.
Anyway... de vraag waar het om draait is natuurlijk. Waarom zou je zo iemand terugwillen? Denk je niet dat je beter verdient?
Ik herken ook wel wat in je verhaal. Ik stond bij mijn ex ook echt op een soort voetstuk. Alles was perfect aan mij, ik was de ware liefde, de moeder van zijn kinderen, hij wilde een tatoeage met mijn naam blablabla...geroepen tot het laatste moment. Tot hij wegliep in een ruzie om nooit meer terug te komen. Bleek dat hij een ander had. Erg pijnlijk en het maakt dat je erg gaat twijfelen over wat nu wel en niet echt is geweest in de relatie. Ik snap ook niet dat er opeens een soort knop om kan gaan in iemand zijn hoofd. Maar ik hoor het vaker en denk daarom dus maar dat iedereen liefde op een andere manier ervaart.
Anyway... de vraag waar het om draait is natuurlijk. Waarom zou je zo iemand terugwillen? Denk je niet dat je beter verdient?
zaterdag 19 december 2009 om 22:06
Oja en als aanvulling. Ik denk dat het een vrij natuurlijke reactie is om iemand in het begin terug te willen. Want dat is vertrouwd en de toekomst alleen lijkt eng. Maar net als bij Levin is mijn ervaring dat het vrij snel slijt en als je de meest hevige pijn achter je hebt gelaten je vaak iets realistischer naar de situatie kan kijken. Misschien dat je over een maand wel denkt: 'wat moet ik met die vent??'. Bij mij werkte het wel zo...
zaterdag 19 december 2009 om 22:07
zaterdag 19 december 2009 om 22:08
Letgo, mooie nick in dit geval. Natuurlijk verdient CL beter, maar het is een onafgemaakt boek. Het laatste hoofdstuk ontbreekt. En dat maakt het zo moeilijk. Wat Levin zegt, je wilt zo graag teruggrijpen naar die tijd die eens was. Die komt niet meer, maar de manier waarop, de knop om, is zo moeilijk te begrijpen en te aanvaarden. Die aanvaarding komt, maar omdat je zelf zo gaat zoeken naar de antwoorden (heel menselijk) duurt die zoektocht even. Het hoort bij het verwerkingsproces, maar omdat de antwoorden bij de man liggen en je die niet krijgt, belemmert dat het verwerkingsproces.
zaterdag 19 december 2009 om 22:11
quote:Levin5 schreef op 19 december 2009 @ 22:07:
Trouwens, ik heb even narcisme gegoogeld. En ik herken heel veel (alles wel eigenlijk). Ik ben natuurlijk niet degene om een diagnose te stellen bij deze man, I know!!! Maar ik was toch wel heel nieuwschierig omdat een aantal forummers deze stoornis noemden.We moeten voorzichtig zijn met etiketjes, maar toen iemand het tegen mij zei ging er een wereld voor mij open. Helaas was ik daarna 'verstandig' genoeg om nogmaals op zo'n exemplaar te vallen, maar dat is een ander verhaal. Het is lastig, omdat je nooit zonder meer een diagnose kan stellen en de persoon in kwestie die soms ook niet wil laten stellen. Maar het kan soms wel gewoon inzicht bieden in het hoe en het waarom en het verwerkingsproces. Als je het maar 'nuchter' blijft bekijken zolang er geen diagnose is.
Trouwens, ik heb even narcisme gegoogeld. En ik herken heel veel (alles wel eigenlijk). Ik ben natuurlijk niet degene om een diagnose te stellen bij deze man, I know!!! Maar ik was toch wel heel nieuwschierig omdat een aantal forummers deze stoornis noemden.We moeten voorzichtig zijn met etiketjes, maar toen iemand het tegen mij zei ging er een wereld voor mij open. Helaas was ik daarna 'verstandig' genoeg om nogmaals op zo'n exemplaar te vallen, maar dat is een ander verhaal. Het is lastig, omdat je nooit zonder meer een diagnose kan stellen en de persoon in kwestie die soms ook niet wil laten stellen. Maar het kan soms wel gewoon inzicht bieden in het hoe en het waarom en het verwerkingsproces. Als je het maar 'nuchter' blijft bekijken zolang er geen diagnose is.
zaterdag 19 december 2009 om 22:14
quote:Levin5 schreef op 19 december 2009 @ 22:07:
Trouwens, ik heb even narcisme gegoogeld. En ik herken heel veel (alles wel eigenlijk). Ik ben natuurlijk niet degene om een diagnose te stellen bij deze man, I know!!! Maar ik was toch wel heel nieuwschierig omdat een aantal forummers deze stoornis noemden.Is toch niet iets wat iedereen van zichzelf of partner herkent. Dit even terugkoppelend op een forumster die meld dat je dit etiket dan wel op iedereen kan plakken. Geloof mij maar, ik leef er mee en dat is bijna niet vol te houden (maar de mijne heeft na 22 jaar eindelijk toch wel ingezien dat het zo niet goed gaat en heeft nu toch de gigantische stap genomen wat hulp te zoeken).
Trouwens, ik heb even narcisme gegoogeld. En ik herken heel veel (alles wel eigenlijk). Ik ben natuurlijk niet degene om een diagnose te stellen bij deze man, I know!!! Maar ik was toch wel heel nieuwschierig omdat een aantal forummers deze stoornis noemden.Is toch niet iets wat iedereen van zichzelf of partner herkent. Dit even terugkoppelend op een forumster die meld dat je dit etiket dan wel op iedereen kan plakken. Geloof mij maar, ik leef er mee en dat is bijna niet vol te houden (maar de mijne heeft na 22 jaar eindelijk toch wel ingezien dat het zo niet goed gaat en heeft nu toch de gigantische stap genomen wat hulp te zoeken).
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
zaterdag 19 december 2009 om 22:20
Fijn dat die stap genomen is Fame! Moeilijk en confronterend waarschijnlijk... Maar de eerste stap is gezet.
Het liefst zou ik deze informatie met iemand delen, iemand van zijn familie, met hemzelf.. Slaat nergens op, en ik bereik er natuurlijk helemaal niks mee. Vind het gewoon een eyeopener dat ik alles herkende wat ik las! Maar weet nu alleen niet meer wat ik er mee moet...
Het liefst zou ik deze informatie met iemand delen, iemand van zijn familie, met hemzelf.. Slaat nergens op, en ik bereik er natuurlijk helemaal niks mee. Vind het gewoon een eyeopener dat ik alles herkende wat ik las! Maar weet nu alleen niet meer wat ik er mee moet...
zaterdag 19 december 2009 om 22:28
@ Muis; tsja nick aangemaakt toen ik er midden in zat. Het is ook moeilijk en die vragen die spoken ook door je hoofd. Die spoken bij mij ook nog regelmatig door mijn hoofd. Maar ik ben er inmiddels achter dat ik daar ook geen antwoord op ga krijgen. Gesprekken met mijn ex hierover gaan ongeveer zo:
ik: maar waarom zei je dan de dag voordat het uitging nog dat ik de moeder van je kinderen was.
hij: ik zag het niet echt aankomen
ik: maar hoe kan je liefde nou van de ene op de andere dag verdwijnen
hij: ja dat weet ik ook niet
ik: vind je dat zelf niet een beetje raar dan?
hij: ja dat is wel een beetje raar
ik: maar daar heb je mij enorm mee gekwetst
hij: ja dat vind ik heel vervelend
En ik heb er geen bal aan. Waarschijnlijk snapt die persoon zelf ook niet precies wat er gebeurd is. Ik merk dat ik me daar drukker over maak dan hijzelf. Ik denk er meer over na wat er allemaal in zijn hoofd speelt dan hij zelf.
Dus het enige wat je kan doen is die vragen loslaten, accepteren dat het zo gelopen is. En natuurlijk is dat moeilijk (ik jank er nog regelmatig over)...
ik: maar waarom zei je dan de dag voordat het uitging nog dat ik de moeder van je kinderen was.
hij: ik zag het niet echt aankomen
ik: maar hoe kan je liefde nou van de ene op de andere dag verdwijnen
hij: ja dat weet ik ook niet
ik: vind je dat zelf niet een beetje raar dan?
hij: ja dat is wel een beetje raar
ik: maar daar heb je mij enorm mee gekwetst
hij: ja dat vind ik heel vervelend
En ik heb er geen bal aan. Waarschijnlijk snapt die persoon zelf ook niet precies wat er gebeurd is. Ik merk dat ik me daar drukker over maak dan hijzelf. Ik denk er meer over na wat er allemaal in zijn hoofd speelt dan hij zelf.
Dus het enige wat je kan doen is die vragen loslaten, accepteren dat het zo gelopen is. En natuurlijk is dat moeilijk (ik jank er nog regelmatig over)...
zaterdag 19 december 2009 om 22:28
Misschien ook een soort van projectie. Zijn eigen tekortkomingen op jouw afreageren ofzoiets. In angst om zich heen schoppen oid.
Het valt niet goed te praten.
Hier een ex met enorm wisselende stemmingen. Ik was op het laatst helemaal niks in zijn ogen, alles lag aan mij.
Heel moeilijk om mee om te gaan. Heb wel eens aan Borderline gedacht.
je gaat op een gegeven moment zelf denken dat jou wat mankeert.
Ik ben ook niet de makkelijkste maar hoe mijn ex deed...
Hij had ook uitspattingen qua drugs/alcohol dus vandaar dat ik aan Borderline dacht.
Zijn stemming sloeg soms zomaar om..
Nu het uit is probeert hij soms nog aandacht te trekken.
Ik ben er al zo vaak ingetrapt.
Ik zie nu in dat hij een probleem heeft ik niet. Hij hield me altijd voor dat ik vooral niet deugde.
Dus hier niet eerst op een voetstuk geplaatst. Maar hij kon wel heel lief doen, maar uiteindelijk was daar niks van over.
Nu nog noemt hij me een egoïst, terwijl ik iemand ben die altijd voor anderen klaarstaat.
Ik ben erg veranderd in deze relatie helaas...
Het valt niet goed te praten.
Hier een ex met enorm wisselende stemmingen. Ik was op het laatst helemaal niks in zijn ogen, alles lag aan mij.
Heel moeilijk om mee om te gaan. Heb wel eens aan Borderline gedacht.
je gaat op een gegeven moment zelf denken dat jou wat mankeert.
Ik ben ook niet de makkelijkste maar hoe mijn ex deed...
Hij had ook uitspattingen qua drugs/alcohol dus vandaar dat ik aan Borderline dacht.
Zijn stemming sloeg soms zomaar om..
Nu het uit is probeert hij soms nog aandacht te trekken.
Ik ben er al zo vaak ingetrapt.
Ik zie nu in dat hij een probleem heeft ik niet. Hij hield me altijd voor dat ik vooral niet deugde.
Dus hier niet eerst op een voetstuk geplaatst. Maar hij kon wel heel lief doen, maar uiteindelijk was daar niks van over.
Nu nog noemt hij me een egoïst, terwijl ik iemand ben die altijd voor anderen klaarstaat.
Ik ben erg veranderd in deze relatie helaas...
zaterdag 19 december 2009 om 22:31
@ Levin: bovenstaande post ook een beetje richting jou (ik heb regelmatig meegelezen op het andere topic, omdat ik er toen ook midden in zat, maar nooit op gepost). Stop met je drukmaken om hem. Als hij een narcist is dan is hij een narcist. Maar jij bent nu zijn ex dus dat is niet jouw probleem. En dat bedoel ik zeker niet lullig, want ik heb enorm veel bewondering voor hoe je ermee omgaat. Maar probeer je meer op jezelf te richten en minder op hem. Steek al die zorg die je voelt in je eigen welzijn, want dat ben je waard.
zaterdag 19 december 2009 om 22:32
@Letgo: ja dan lijkt het me al langer te spelen.
Met mijn ex viel helemaal niet te praten. Op elke vorm van (in zijn ogen) kritiek volgde een boos weglopen of alles naar mij terug leggen.
Hij wilde totaal niet met zichzelf geconfronteerd worden.
Misschien toch narcistisch of gewoon heel onzeker.
Ik ben ieder geval blij dat het over is.
Want met hem samenleven was zo vermoeiend. Ik ben er nu nog moe van, ook omdat we nog contact hebben omwille van ons kind.
Ja helaas...
Met mijn kindje ben ik heel blij, dat ik eeuwig aan mijn ex vastzit niet.
Het zij zo en ik probeer er het beste van te maken.
Het is maar net hoe zijn stemming is zeg ik altijd maar.
Met mijn ex viel helemaal niet te praten. Op elke vorm van (in zijn ogen) kritiek volgde een boos weglopen of alles naar mij terug leggen.
Hij wilde totaal niet met zichzelf geconfronteerd worden.
Misschien toch narcistisch of gewoon heel onzeker.
Ik ben ieder geval blij dat het over is.
Want met hem samenleven was zo vermoeiend. Ik ben er nu nog moe van, ook omdat we nog contact hebben omwille van ons kind.
Ja helaas...
Met mijn kindje ben ik heel blij, dat ik eeuwig aan mijn ex vastzit niet.
Het zij zo en ik probeer er het beste van te maken.
Het is maar net hoe zijn stemming is zeg ik altijd maar.
zaterdag 19 december 2009 om 22:39
quote:miss_sparkle schreef op 19 december 2009 @ 22:32:
@Letgo: ja dan lijkt het me al langer te spelen.
Met mijn ex viel helemaal niet te praten. Op elke vorm van (in zijn ogen) kritiek volgde een boos weglopen of alles naar mij terug leggen.
Hij wilde totaal niet met zichzelf geconfronteerd worden.
Misschien toch narcistisch of gewoon heel onzeker.
Ik ben ieder geval blij dat het over is.
Want met hem samenleven was zo vermoeiend. Ik ben er nu nog moe van, ook omdat we nog contact hebben omwille van ons kind.
Ja helaas...
Met mijn kindje ben ik heel blij, dat ik eeuwig aan mijn ex vastzit niet.
Het zij zo en ik probeer er het beste van te maken.
Het is maar net hoe zijn stemming is zeg ik altijd maar.Die dingen had mijn ex ook,niet met zichzelf geconfronteerd willen worden,altijd zo lullen dat het de schuld van een ander was maar dat had niks met narcisme te maken dat was "gewoon" ADHD
@Letgo: ja dan lijkt het me al langer te spelen.
Met mijn ex viel helemaal niet te praten. Op elke vorm van (in zijn ogen) kritiek volgde een boos weglopen of alles naar mij terug leggen.
Hij wilde totaal niet met zichzelf geconfronteerd worden.
Misschien toch narcistisch of gewoon heel onzeker.
Ik ben ieder geval blij dat het over is.
Want met hem samenleven was zo vermoeiend. Ik ben er nu nog moe van, ook omdat we nog contact hebben omwille van ons kind.
Ja helaas...
Met mijn kindje ben ik heel blij, dat ik eeuwig aan mijn ex vastzit niet.
Het zij zo en ik probeer er het beste van te maken.
Het is maar net hoe zijn stemming is zeg ik altijd maar.Die dingen had mijn ex ook,niet met zichzelf geconfronteerd willen worden,altijd zo lullen dat het de schuld van een ander was maar dat had niks met narcisme te maken dat was "gewoon" ADHD
zaterdag 19 december 2009 om 22:39
Dankjewel Letgo, je hebt ook helemaal gelijk!! Die schop onder m'n kont heb ik soms hard nodig.
Ik kan me nog heel erg druk maken over de manier waarop ik behandeld ben. Wat jij waarschijnlijk wel herkend. Wij zijn nu inderdaad uit elkaar maar dat helemaal 100% loslaten lukt nog niet altijd. Ook omdat ik er anders in zit: iemand (hij) is een belangrijk deel van mijn leven geweest. Ik ben verlliefd geweest op deze man en van hem gehouden. Dat betekent voor mij dat hij er altijd zal zijn. Net zoals mijn vorige exen. Daarmee heb ik sporadisch contact, maar zal er altijd voor hun zijn, wat er ook aan de hand is of gebeurt. Zo zitten zij er ook in. Daarom moet ik er mee om leren gaan dat mijn laatste ex (voor mij degene waarbij ik voor het eerst dacht, dit is 'm!) dat dus totaal niet heeft.
Ik kan me nog heel erg druk maken over de manier waarop ik behandeld ben. Wat jij waarschijnlijk wel herkend. Wij zijn nu inderdaad uit elkaar maar dat helemaal 100% loslaten lukt nog niet altijd. Ook omdat ik er anders in zit: iemand (hij) is een belangrijk deel van mijn leven geweest. Ik ben verlliefd geweest op deze man en van hem gehouden. Dat betekent voor mij dat hij er altijd zal zijn. Net zoals mijn vorige exen. Daarmee heb ik sporadisch contact, maar zal er altijd voor hun zijn, wat er ook aan de hand is of gebeurt. Zo zitten zij er ook in. Daarom moet ik er mee om leren gaan dat mijn laatste ex (voor mij degene waarbij ik voor het eerst dacht, dit is 'm!) dat dus totaal niet heeft.
zaterdag 19 december 2009 om 22:39
Miss Sparkle, dat klopt wel. Ex had pal voordat hij opstapte een enorme dip over werk - hij moest daar weg en een sollicitatie en aanname baan knalde gigantisch fout. Ik kreeg de schuld. Alles wat ik deed was schuldig. Mijn studie ineens te duur. Dat ik studeerde betekende dat hij die k*tbaan moest houden bij dat bedrijf en zich alles moest laten welgevallen.
Ineens deugde ik niet meer. Ineens waren al onze idealen niets meer waard en greep hij terug op wat zijn ouders predikten, en helaas predikten die een ander verhaal dan dat ik wilde - oa. over blijven werken en studeren als er kinderen kwamen. Opeens moest ik een gedwee en onderdanig huisvrouwtje spelen. Opeens draaide de hele wereld om hem en moest dat ook zo vooral blijven. Lang heb ik mij ook afgevraagd waar ik fout was. En ja, ben ook geen lieverdje, eigenwijs, eigenzinnig, eigengereid, maar onze normen en waarden sloten niet meer op elkaar aan en de vraag is, en dat is de frustratie, hebben die ooit op elkaar aangesloten? Want hij keerde zich af van alles wat hij ooit predikte en dan is het van: wat is waar? Wie is de man die ik ooit getrouwd heb? Die man met dezelfde normen en waarden? Of de man die misschien wel 10 jaar lang een schijnvertoning opgehouden had? En dan: waarom?
Ineens deugde ik niet meer. Ineens waren al onze idealen niets meer waard en greep hij terug op wat zijn ouders predikten, en helaas predikten die een ander verhaal dan dat ik wilde - oa. over blijven werken en studeren als er kinderen kwamen. Opeens moest ik een gedwee en onderdanig huisvrouwtje spelen. Opeens draaide de hele wereld om hem en moest dat ook zo vooral blijven. Lang heb ik mij ook afgevraagd waar ik fout was. En ja, ben ook geen lieverdje, eigenwijs, eigenzinnig, eigengereid, maar onze normen en waarden sloten niet meer op elkaar aan en de vraag is, en dat is de frustratie, hebben die ooit op elkaar aangesloten? Want hij keerde zich af van alles wat hij ooit predikte en dan is het van: wat is waar? Wie is de man die ik ooit getrouwd heb? Die man met dezelfde normen en waarden? Of de man die misschien wel 10 jaar lang een schijnvertoning opgehouden had? En dan: waarom?
zaterdag 19 december 2009 om 22:41
Ik heb alleen de openingspost gelezen. Ik zeg het maar even.
Wat mij opvalt is dat hij positief was, en dat jij vanalles zei, deed om het negatieve naar boven te halen. En nu, eindelijk ziet hij het ook. Ik stel me hier ook nog eens heel veel drama bij voor. Tenminste, als mijn vriend constant bevestiging nodig zou hebben en me wees op zijn minderen kanten, zou ik dat als dramatisch ervaren en inderdaad geen zin hebben in dat gezeur.
Waarom je slechte punten benoemen, waarom die bevestiging nodig hebben, waarom er zo onzeker instaan?
Hij ging voor je, en nu niet meer. Gek he?
Wat mij opvalt is dat hij positief was, en dat jij vanalles zei, deed om het negatieve naar boven te halen. En nu, eindelijk ziet hij het ook. Ik stel me hier ook nog eens heel veel drama bij voor. Tenminste, als mijn vriend constant bevestiging nodig zou hebben en me wees op zijn minderen kanten, zou ik dat als dramatisch ervaren en inderdaad geen zin hebben in dat gezeur.
Waarom je slechte punten benoemen, waarom die bevestiging nodig hebben, waarom er zo onzeker instaan?
Hij ging voor je, en nu niet meer. Gek he?
zaterdag 19 december 2009 om 22:44
quote:Rary schreef op 19 december 2009 @ 17:24:
"hoogmoed komt voor de val".
alleen was jij degene die viel in zijn ogen.
als je iemand op een voetstuk plaatst is dat ontzettend onrealistisch. en dan komt er altijd een punt dat de roze wolk verdwijnt en dan val je eraf om er vervolgens nooit meer op te komen.
hij heeft wel degelijk een issue en je mag blij zijn dat je van hem af bent. als hij zo met allerlei situaties en mensen in zijn leven omgaat, ga je nog een taai leven krijgen.
Dat kan ook.
Nu ik wat langer nadenk. (ja, dat doe ik vaak pas na mijn eerste post) bedenk ik; Hij liet alles voor je vallen, alsof hij voor zichzelf wegrent. Zijn vrienden, zijn contacten, alles was onbelangrijk.
En misschien heeft hij ingezien, dat wegrennen voor jezelf niet mogelijk is, en ziet hij je daarom niet als uitvlucht meer.
Iemand op een voetstuk plaatsen, gebeurd naar mijn mening het vaakst met de onderliggende reden jezelf te verloochenen. Al dan niet bewust.
"hoogmoed komt voor de val".
alleen was jij degene die viel in zijn ogen.
als je iemand op een voetstuk plaatst is dat ontzettend onrealistisch. en dan komt er altijd een punt dat de roze wolk verdwijnt en dan val je eraf om er vervolgens nooit meer op te komen.
hij heeft wel degelijk een issue en je mag blij zijn dat je van hem af bent. als hij zo met allerlei situaties en mensen in zijn leven omgaat, ga je nog een taai leven krijgen.
Dat kan ook.
Nu ik wat langer nadenk. (ja, dat doe ik vaak pas na mijn eerste post) bedenk ik; Hij liet alles voor je vallen, alsof hij voor zichzelf wegrent. Zijn vrienden, zijn contacten, alles was onbelangrijk.
En misschien heeft hij ingezien, dat wegrennen voor jezelf niet mogelijk is, en ziet hij je daarom niet als uitvlucht meer.
Iemand op een voetstuk plaatsen, gebeurd naar mijn mening het vaakst met de onderliggende reden jezelf te verloochenen. Al dan niet bewust.
