Relaties
alle pijlers
eerst alles, nu over
zaterdag 19 december 2009 om 17:10
hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
woensdag 23 december 2009 om 18:59
quote:colalight schreef op 21 december 2009 @ 13:31:
@lola: Hoe bedoel je, heeft maar zijdelings met jou te maken?
Hallo Colalight. Ik zie mijn opmerking in dit topic ondertussen al duidelijker is geworden.
Ik bedoelde dat het verdwijnen van zijn verliefdheid iets is wat met name om hem gaat. Toen ik jonger was (klinkt belegen maar goed) werd ik ook verliefd op mensen die eigenlijk niet bij me pasten. Ze hadden dan vaak iets wat mij heel aantrekkelijk leek. De helft van de tijd bleken ze de eigenschap die ik ze had toegedicht niet eens te bezitten. (ik dacht dat zo'n langharige jongen met dromerige ogen een heel dichterlijk en belezen type was, bleek hij gewoon teveel te blowen en van twisted sister te houden, tegenvaller dus!)
Omgekeerd heb ik dat ook meegemaakt. Een man had een bepaald beeld van mij, wat niet met de werkelijkheid overeenkwam. Tja, dan is de liefde snel bekoeld als de roze wolk is verdwenen.
Wat dat betreft zou ik het niet teveel op jezelf betrekken. Jij hoeft je niet nog meer aan te passen. Dat is ook zinloos, al was het maar omdat je dat niet volhoudt. Je zou wel de realiteit wat beter in de gaten kunnen houden. Want meestal voel je wel dat er jou een aantal dingen worden toegeschreven die niet zo realistisch zijn. Zoals je zelf ook al in de OP schreef over het voetstuk.
@lola: Hoe bedoel je, heeft maar zijdelings met jou te maken?
Hallo Colalight. Ik zie mijn opmerking in dit topic ondertussen al duidelijker is geworden.
Ik bedoelde dat het verdwijnen van zijn verliefdheid iets is wat met name om hem gaat. Toen ik jonger was (klinkt belegen maar goed) werd ik ook verliefd op mensen die eigenlijk niet bij me pasten. Ze hadden dan vaak iets wat mij heel aantrekkelijk leek. De helft van de tijd bleken ze de eigenschap die ik ze had toegedicht niet eens te bezitten. (ik dacht dat zo'n langharige jongen met dromerige ogen een heel dichterlijk en belezen type was, bleek hij gewoon teveel te blowen en van twisted sister te houden, tegenvaller dus!)
Omgekeerd heb ik dat ook meegemaakt. Een man had een bepaald beeld van mij, wat niet met de werkelijkheid overeenkwam. Tja, dan is de liefde snel bekoeld als de roze wolk is verdwenen.
Wat dat betreft zou ik het niet teveel op jezelf betrekken. Jij hoeft je niet nog meer aan te passen. Dat is ook zinloos, al was het maar omdat je dat niet volhoudt. Je zou wel de realiteit wat beter in de gaten kunnen houden. Want meestal voel je wel dat er jou een aantal dingen worden toegeschreven die niet zo realistisch zijn. Zoals je zelf ook al in de OP schreef over het voetstuk.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 23 december 2009 om 20:12
quote:colalight schreef op 23 december 2009 @ 20:02:
Hij is 36 en dit 'overkomt'' hem in al zijn relaties. Hij zei dan ook dat als het bij mij zou gebeuren, hij er alles aan zou doen om het goed te laten komen. Toen het dus gebeurde, deed hij helemaal niks.En toen dacht jij "Bij mij zal alles anders zijn; ik ga hem laten zien wat ware liefde is". Zoiets?
Hij is 36 en dit 'overkomt'' hem in al zijn relaties. Hij zei dan ook dat als het bij mij zou gebeuren, hij er alles aan zou doen om het goed te laten komen. Toen het dus gebeurde, deed hij helemaal niks.En toen dacht jij "Bij mij zal alles anders zijn; ik ga hem laten zien wat ware liefde is". Zoiets?
woensdag 23 december 2009 om 22:13
@cola light had hij nog wel contact met die exen? Als hem dat zo elke keer overkomt zal hij er wellicht een antal hebben als hij alv 36 is. Vraag me af of zo iemand dan nog contact houd, dat zegt nl. ook vaak iets. Had je daar niks al uit kunnen halen over hoe hij met dit soort dingen en vorige exen omgaat?
woensdag 23 december 2009 om 22:30
quote:colalight schreef op 23 december 2009 @ 20:02:
Hij is 36 en dit 'overkomt'' hem in al zijn relaties. Hij zei dan ook dat als het bij mij zou gebeuren, hij er alles aan zou doen om het goed te laten komen. Toen het dus gebeurde, deed hij helemaal niks.Ik hoop dat je daar lering uit trekt en dat de volgende keer je alarmbellen gaan rinkelen. Zo zal ik nooit meer een relatie beginnen met iemand die regelmatig is vreemdgegaan.
Hij is 36 en dit 'overkomt'' hem in al zijn relaties. Hij zei dan ook dat als het bij mij zou gebeuren, hij er alles aan zou doen om het goed te laten komen. Toen het dus gebeurde, deed hij helemaal niks.Ik hoop dat je daar lering uit trekt en dat de volgende keer je alarmbellen gaan rinkelen. Zo zal ik nooit meer een relatie beginnen met iemand die regelmatig is vreemdgegaan.
woensdag 23 december 2009 om 23:21
woensdag 23 december 2009 om 23:44
Nee, hij ging zeker niet vreemd. Ik was zijn alles. Tot hij het niet meer vol hield.
En ja, achteraf vallen een heleboel dingen op zijn plek. Tuurlijk heb ik geprobeerd het met hem over zijn exen te hebben, maar dat wilde hij nooit en hij zei dan dat hij spijt had dat hij het mij verteld had. Ik durfde dan niet meer verder te gaan (wil hem ook niet dwingen te praten)
En nee, ik dacht niet hem te 'redden'. Iedereen heeft een verleden wat betreft relaties en ik dacht; eens moet de blijver komen en ik dacht dat ik dat was.
Iemand die op die leeftijd nooit een relatie heeft gehad, dan gaan bij mij pas de alarmbellen rinkelen.
Hij heeft geen contact met exen van em, maar ik ook niet met die van mij, dus dat zegt voor mij niks.
En ja, achteraf vallen een heleboel dingen op zijn plek. Tuurlijk heb ik geprobeerd het met hem over zijn exen te hebben, maar dat wilde hij nooit en hij zei dan dat hij spijt had dat hij het mij verteld had. Ik durfde dan niet meer verder te gaan (wil hem ook niet dwingen te praten)
En nee, ik dacht niet hem te 'redden'. Iedereen heeft een verleden wat betreft relaties en ik dacht; eens moet de blijver komen en ik dacht dat ik dat was.
Iemand die op die leeftijd nooit een relatie heeft gehad, dan gaan bij mij pas de alarmbellen rinkelen.
Hij heeft geen contact met exen van em, maar ik ook niet met die van mij, dus dat zegt voor mij niks.
woensdag 23 december 2009 om 23:44
woensdag 23 december 2009 om 23:45
Colalight. Je hebt het boek van Norwood gelezen.....goed gelezen?
Je zegt dat je zoveel gezorgd hebt en zo hard gewerkt hebt in je relatie (ook heb je "zorgwerk"). En het leek resultaat te hebben, want hij droeg je op handen....zolang het duurde. Het je ook gevraagd in je relatie? Heb je gezorgd voor jezelf? Voor jouw behoeftes? Dat zorgen en werken is jouw manier geworden om de liefde te krijgen. Dat is niet nodig. Je bent al oke zoals je bent. Het feit dat je het op die manier doet, zegt een hoop over jezelf. Ga daar naar kijken. Zorg dat je oke bent, voor jezelf, ongeacht wat er verder gebeurd....wie er wel en wie er niet in je leven is. Dan trek je op den duur andere partners aan met wie je wel een gelijkwaardige relatie kan hebben.....
En dat is geen makkelijk proces, vooral niet als je al een bepaalde achtergrond hebt. Succes!
Je zegt dat je zoveel gezorgd hebt en zo hard gewerkt hebt in je relatie (ook heb je "zorgwerk"). En het leek resultaat te hebben, want hij droeg je op handen....zolang het duurde. Het je ook gevraagd in je relatie? Heb je gezorgd voor jezelf? Voor jouw behoeftes? Dat zorgen en werken is jouw manier geworden om de liefde te krijgen. Dat is niet nodig. Je bent al oke zoals je bent. Het feit dat je het op die manier doet, zegt een hoop over jezelf. Ga daar naar kijken. Zorg dat je oke bent, voor jezelf, ongeacht wat er verder gebeurd....wie er wel en wie er niet in je leven is. Dan trek je op den duur andere partners aan met wie je wel een gelijkwaardige relatie kan hebben.....
En dat is geen makkelijk proces, vooral niet als je al een bepaalde achtergrond hebt. Succes!
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 23 december 2009 om 23:49
donderdag 24 december 2009 om 00:08
Omdat ik dacht dat hij dan weer van me zou aan houden. En ik dacht dat ik iets goed moest maken. Ik had namelijk iets aan hem gevraagd wat hij niet wilde (meehelpen in huis). Ik wilde mijn schuldgevoel goedmaken en de angst om alleen te blijven was vele malen erger dan dat ik ging vechten voor deze relatie.
Uiteindelijk heb ik er zelf voor gekozen de relatie echt te stoppen, want ik kon niet meer. Was geestelijk en lichamelijk helemaal uitgeput.
Uiteindelijk heb ik er zelf voor gekozen de relatie echt te stoppen, want ik kon niet meer. Was geestelijk en lichamelijk helemaal uitgeput.
donderdag 24 december 2009 om 00:17
Lin67: heb je topic gelezen en heel herkenbaar!!! Ook mijn ex staat al op een datingssite met als goed eigenschap; beetje verlegen. Nou, echt niet!!!!!!
Weet je, ik ben verdrietig om de situatie, maar echt niet meer om hem. Hij is echt gestoord. En wil ik mijn leven delen die zo in de shit zit? Nee, ik wil iemand die voor mij gaat, die van me houdt. Elke keer als ik hem mis denk ik; wil ik de rest van mijn leven verder gaan zoals de laatste maanden? Nee, dan ben ik liever voor de rest van mijn leven alleen, en geloof me, ik wil heel graag kinderen en zo, maar niet met zo'n persoon. Hij verdient mij niet. En die rare snuiter van jou verdient jou niet. Ook jij verdient beter!
Weet je, ik ben verdrietig om de situatie, maar echt niet meer om hem. Hij is echt gestoord. En wil ik mijn leven delen die zo in de shit zit? Nee, ik wil iemand die voor mij gaat, die van me houdt. Elke keer als ik hem mis denk ik; wil ik de rest van mijn leven verder gaan zoals de laatste maanden? Nee, dan ben ik liever voor de rest van mijn leven alleen, en geloof me, ik wil heel graag kinderen en zo, maar niet met zo'n persoon. Hij verdient mij niet. En die rare snuiter van jou verdient jou niet. Ook jij verdient beter!
donderdag 24 december 2009 om 00:28
jee, ik heb in oktober ook een gesprek gevoerd met mijn ex omdat ik wilde dat hij zelfstandiger werd en mij meer hielp. Heb zelfs ergens geweten dat het een "gevaarlijk" gesprek was omdat ik vanuit mijn hart aangaf het anders niet meer te kunnen trekken. (heb 6 jaar lang alles gedaan....hij zette alleen de eerste bak koffie 's morgens en deed soms boodschappen).... Was dan ook verdrietig na dat gesprek. Hij reageerde nog met: 'het is maar een storm in een glas water".......en nu is het sinds 5 weken uit en hebben we sinds 2 weken helemaal geen contact meer.
Bij mijn ex is officieel een bipolaire stoornis en kenmerken van narcisme gediagnosticeerd. Zolang ik hem maar het gevoel gaf dat hij mij gelukkig maakte, was er weinig aan de hand. Op het moment dat ik echt voor mezelf begon te vragen.....ging het mis. Ik kon niet meer genoegen nemen met alleen maar mooie woorden....wilde graag wat meer gelijkwaardigheid. Dat heeft hij dus heel duidelijk niet gewild. Hij wilde op de troon blijven, het prinsje blijven.
Met dat het afduwen van hem steeds verder ging en ook harder, gemener en op het sadistische af werd, ben ik ook harder gaan werken. Deed wat hij vroeg....hem heel veel ruimte en rust geven. Meelevend en begripvol blijven (ook als hij mij uitschold en ronduit gemeen was)....werkte me rot om de relatie te redden.....terwijl hij mij steeds minder belangrijk ging vinden.
Dus ik stel mezelf die vraag ook, waarom? Voornamelijk omdat ik er echt niet bij kon, dat ik eerder op handen gedragen werd (in hoeverre is dat waar, als hij alleen maar mooie woorden voor mij had?) en ineens niets meer te betekenen had? Mijn vader kon op sommige momenten lief voor mij zijn, maar mij op andere momenten zo hard vernederen.......
En ik heb een veel te grote behoefte aan liefde. Ik dacht dat het zijne oprecht was, maar als het oprecht was, hoe heeft hij dan zo met mij om kunnen gaan? Ik kan daar nog steeds heel moeilijk bij......Kan het bij jou ook zoiets zijn?
Bij mijn ex is officieel een bipolaire stoornis en kenmerken van narcisme gediagnosticeerd. Zolang ik hem maar het gevoel gaf dat hij mij gelukkig maakte, was er weinig aan de hand. Op het moment dat ik echt voor mezelf begon te vragen.....ging het mis. Ik kon niet meer genoegen nemen met alleen maar mooie woorden....wilde graag wat meer gelijkwaardigheid. Dat heeft hij dus heel duidelijk niet gewild. Hij wilde op de troon blijven, het prinsje blijven.
Met dat het afduwen van hem steeds verder ging en ook harder, gemener en op het sadistische af werd, ben ik ook harder gaan werken. Deed wat hij vroeg....hem heel veel ruimte en rust geven. Meelevend en begripvol blijven (ook als hij mij uitschold en ronduit gemeen was)....werkte me rot om de relatie te redden.....terwijl hij mij steeds minder belangrijk ging vinden.
Dus ik stel mezelf die vraag ook, waarom? Voornamelijk omdat ik er echt niet bij kon, dat ik eerder op handen gedragen werd (in hoeverre is dat waar, als hij alleen maar mooie woorden voor mij had?) en ineens niets meer te betekenen had? Mijn vader kon op sommige momenten lief voor mij zijn, maar mij op andere momenten zo hard vernederen.......
En ik heb een veel te grote behoefte aan liefde. Ik dacht dat het zijne oprecht was, maar als het oprecht was, hoe heeft hij dan zo met mij om kunnen gaan? Ik kan daar nog steeds heel moeilijk bij......Kan het bij jou ook zoiets zijn?
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 00:31
O en dat van die eerste bak koffie 's ochtends is de enige winst geweest nadat we 7 maanden uit elkaar zijn geweest, weer bij elkaar zijn gekomen, met de afspraak dat hij zelfstandiger zou worden......kan er weer om janken.
En je hebt gelijk we verdienen allebei veel beter. Maar ik denk dat dat 'beter' pas komt als we meer van onszelf houden en beter voor onszelf zorgen.
En je hebt gelijk we verdienen allebei veel beter. Maar ik denk dat dat 'beter' pas komt als we meer van onszelf houden en beter voor onszelf zorgen.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 00:33
jazeker. Ik heb heel veel liefde omte geven en wil ook graag liefde ontvangen. Ik denk ook dat ik daarom eerdere signalen heb genegeerd. Als ik namelijk iets deed wat hij niet leuk vond, nam hij gelijk afstand. En dat ging om hele lullige dingen zoals dat ik een keer in bed had gebeld of dat ik graag een keer zonder hem uit wilde.
Maar ik ben volwassen en ik bepaal zelf wel wat ik wel of niet mag, dat hoeft een ander niet voor me te doen.
het is alleen de eenzaamheid en de angst die zo knagen...
Maar ik ben volwassen en ik bepaal zelf wel wat ik wel of niet mag, dat hoeft een ander niet voor me te doen.
het is alleen de eenzaamheid en de angst die zo knagen...
donderdag 24 december 2009 om 00:36
Ja dat van die datingsite was een hele harde slag (hij sliep bij mij omdat hij mij miste, ondertussen had hij zichzelf aangemeld op zoek naar de ware)....maar de genadeslag was de enorme ruzie die wij gehad hebben 2 weken geleden waarin hij zei alleen maar contact met mij te houden om mij rustig te houden? Terwijl ik hem wekenlang rust en ruimte had gegeven.....voelde me zo vernederd. Dat hij zei niet meer van mij te houden, deed mij niet zoveel meer. Dat was wel duidelijk na die opmerking.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 00:38
haha, dat heb ik vandaag gedaan. Heb twee nieuw jassen gekocht! (volgens hem gaf ik te veel geld uit aan kleding en zo, hij was zelfs nog te gierig om nieuwe sokken te kopen, echt waar!!)
weet je, ik wil gewoon niet in de ellende van een ander leven. Dat moet diegene maar lekker zelf uitzoeken. Niet meer mijn probleem.
weet je, ik wil gewoon niet in de ellende van een ander leven. Dat moet diegene maar lekker zelf uitzoeken. Niet meer mijn probleem.
donderdag 24 december 2009 om 00:39
Herkenbaar cococola......het wordt steeds duidelijker als je afstand neemt. Sorry dat ik het zeg, gooi niet graag met etiketjes, maar die ex van jou klinkt behoorlijk narcistisch. Eerst helemaal inpakken met heel veel charme, maar vervolgens heel naar worden als blijkt dat de charme niet werkt en jij ook nog een persoon bent, met behoeftes.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 24 december 2009 om 00:44
Ja, ik denk ook dat er wel iets met hem aan de hand is. Ook door verhalen die hij mij in de goede periode heeft verteld. Maar ik wil er niets meer mee te maken hebben, hoeveel verdriet het me ook doet.
Ik ga nu lekker slapen! Jij ook alvast slaap lekker. En weet, wij zijn heel, heel veel meer waard dan zo'n man!
Ik ga nu lekker slapen! Jij ook alvast slaap lekker. En weet, wij zijn heel, heel veel meer waard dan zo'n man!
donderdag 24 december 2009 om 18:22
Het stomme is, ergens kan ik nog steeds niet bevatten dat het echt uit is. Heb net zijn kaartjes aan mij gelezen en dan spreekt hij zoveel liefde uit. Dat ik de ware ben en dat hij mijn man wil worden en dat hij kinderen met me wil...
Het blijft mij een raadsel dat zo'n gevoel van de een op de andere dag kan verdwijnen...
Het blijft mij een raadsel dat zo'n gevoel van de een op de andere dag kan verdwijnen...
zondag 27 december 2009 om 12:16
Zo, kerst overleefd. Wat zo stom is, 's avonds denk ik echt; ik wil hem niet meer. maar als ik 's ochtends wakker word, wil ik niets liever dan hem weer terug. Ik voel die pijn zo diep. Ik heb hem niks aangedaan en hij doet mij zoveel pijn.... Ik eil weer met hem samenwonen, het leuk hebben, van elkaar genieten zoals we eerste deden.
zondag 27 december 2009 om 14:39
Heej, ik begrijp precies wat je bedoelt. bij ons ging het niet eens slecht op het laatst en ineens moet je maar alleen verder. ik probeer mezelf de hele dag ervan te overtuigen dat ik hem niet terug zou moeten willen, alleen ik wil hem zo graag terug! ik mis hem, en snap niet waarom hij mij ineens zoveel pijn wil doen. t voelt als of ik aan het afkicken ben. kom steeds achter meer dingen maar het kan me niet overtuigen... Heb trouwens een favo nummer die ik mee blijf schreeuwen om mezelf te overtuigen, misschien helpt t: anouk - u being u. kan je alleen een geven, en hopen dat we hier snel sterker in staan
