Relaties
alle pijlers
eerst alles, nu over
zaterdag 19 december 2009 om 17:10
hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
Ik ben nieuw hier en wilde jullie een vraag voorleggen.
Mijn relatie van anderhalf jaar is net een weekje uit. Ik ben nog steeds helemaal van slag en snap er niets van.
Toen we elkaar leerden kennen, was hij gelijk helemaal weg van me. Niets was hem te veel en we gingen dan ook snel samenwonen in mijn huis. Hij was echt een prins op het witte paard. Daarin vond ik wel dat hij zichzelf regelmatig wegcijferde. Hij sprak zijn vrienden bijna niet meer, wilde geen avond zonder mij weg en ging elk conflict uit de weg door mij mijn zin te geven.Hij keek echt tegen mij op. Was er trots op dat ik naast mijn werk nog een studie deed . Ik stond echt op een soort voetstuk. Ik dacht, genieten, want dat wordt vanzelf wel minder. En of dat gebeurde.....
Op een dag was alles van hierboven ineens weg, als sneeuw voor de zon.
Mijn studie was lastig, hij wilde eigenlijk nergens over praten want alles in een relatie moet vanzelf gaan en ik deed eigenlijk niks meer goed. Ik deed niks uit mijzelf en zeurde over alles. Had ik voorheen geen minpunten, nu waren al mijn minpunten, die ik notabene van mijzelf ooit naar heb genoemd had, een groot struikelblok. Ik dacht te veel na, wilde te veel structuur en bevestiging. Daar had hij allemaal geen zin in. In de 'goede' periode kon hij nooit een negatief punt van mij noemen en vond hij mijn eigen genoemde minpunten helemaal niet erg. Nu ineens wel...Ook mijn familie, vrienden en huis waren ineens helemaal niks.
Mijn vraag is, heeft iemand van jullie dit wel eens meegemaakt? Of juist van de andere kant? En kan ik hem weer terug winnen? Is zo iemand in het begin zijn ware zelf of juist als laatste?
Bedankt vor het lezen.
zondag 20 december 2009 om 21:59
quote:Letgo schreef op 20 december 2009 @ 21:43:
[...]
Ik zei dat het pijnlijk is om er vanaf te donderen. Maar los daarvan, mits er sprake is van gelijkwaardigheid is het best prettig. Als ik lyrisch over iemand ben, vind ik het wel prettig als de ander dat ook over mij zou zijn. Het is echter wel realistisch denk ik dat dit alleen gebeurt tijdens de 'roze bril' fase. Daarna zie je vaak ook wel de wat mindere kanten van de ander.Eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zo realistisch om iemand op een voetstuk te plaatsen of om zelf op een voetstuk geplaatst te worden omdat het per definitie leidt tot een ongelijkwaardige relatie. Ik denk dat 'op een voetstuk staan' past in een über-romantisch beeld van relaties waarin begrippen als soulmates zijn, lyrisch zijn over iemand, vechten voor je relatie en dat soort zaken gezien worden als bewijs van liefde. Niet zo vreemd dat dergelijke relaties stuklopen. Ook tijdens een verliefdheid kun je beide benen op de grond houden.
[...]
Ik zei dat het pijnlijk is om er vanaf te donderen. Maar los daarvan, mits er sprake is van gelijkwaardigheid is het best prettig. Als ik lyrisch over iemand ben, vind ik het wel prettig als de ander dat ook over mij zou zijn. Het is echter wel realistisch denk ik dat dit alleen gebeurt tijdens de 'roze bril' fase. Daarna zie je vaak ook wel de wat mindere kanten van de ander.Eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zo realistisch om iemand op een voetstuk te plaatsen of om zelf op een voetstuk geplaatst te worden omdat het per definitie leidt tot een ongelijkwaardige relatie. Ik denk dat 'op een voetstuk staan' past in een über-romantisch beeld van relaties waarin begrippen als soulmates zijn, lyrisch zijn over iemand, vechten voor je relatie en dat soort zaken gezien worden als bewijs van liefde. Niet zo vreemd dat dergelijke relaties stuklopen. Ook tijdens een verliefdheid kun je beide benen op de grond houden.
zondag 20 december 2009 om 22:07
quote:wuiles schreef op 20 december 2009 @ 21:59:
[...]
Eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zo realistisch om iemand op een voetstuk te plaatsen of om zelf op een voetstuk geplaatst te worden omdat het per definitie leidt tot een ongelijkwaardige relatie. Ik denk dat 'op een voetstuk staan' past in een über-romantisch beeld van relaties waarin begrippen als soulmates zijn, lyrisch zijn over iemand, vechten voor je relatie en dat soort zaken gezien worden als bewijs van liefde. Niet zo vreemd dat dergelijke relaties stuklopen. Ook tijdens een verliefdheid kun je beide benen op de grond houden.Mmm, dit is iets waar ik even over moet nadenken. Ik wil eigenlijk niet te veel over mezelf praten op het topic van CL. Maar ik denk dat ik inderdaad wat dat betreft een vrij naief beeld van de liefde heb/had. Geloofde bij mijn vorige relatie echt heilig dat ik de ware tegen was gekomen en dat sprookjes nog bestaan Ik had hem op een voetstuk staan en hij mij. Maar ik ben nu wel (alweer) keihard op mijn bek gegaan. Dus ik vind het wel interessant wat je hier aanhaalt. Ik heb wel ondervonden dat dat niet de weg is. Rest bij mij de vraag; wat dan wel? Hoe weet je of iemand geschikt relatiemateriaal is?
[...]
Eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zo realistisch om iemand op een voetstuk te plaatsen of om zelf op een voetstuk geplaatst te worden omdat het per definitie leidt tot een ongelijkwaardige relatie. Ik denk dat 'op een voetstuk staan' past in een über-romantisch beeld van relaties waarin begrippen als soulmates zijn, lyrisch zijn over iemand, vechten voor je relatie en dat soort zaken gezien worden als bewijs van liefde. Niet zo vreemd dat dergelijke relaties stuklopen. Ook tijdens een verliefdheid kun je beide benen op de grond houden.Mmm, dit is iets waar ik even over moet nadenken. Ik wil eigenlijk niet te veel over mezelf praten op het topic van CL. Maar ik denk dat ik inderdaad wat dat betreft een vrij naief beeld van de liefde heb/had. Geloofde bij mijn vorige relatie echt heilig dat ik de ware tegen was gekomen en dat sprookjes nog bestaan Ik had hem op een voetstuk staan en hij mij. Maar ik ben nu wel (alweer) keihard op mijn bek gegaan. Dus ik vind het wel interessant wat je hier aanhaalt. Ik heb wel ondervonden dat dat niet de weg is. Rest bij mij de vraag; wat dan wel? Hoe weet je of iemand geschikt relatiemateriaal is?
zondag 20 december 2009 om 22:07
Ik heb ook nog nooit slechts 2 dagen gerouwd om een ex. Sommige scharrels niet eens om gerouwd omdat het in zo'n goed 'overleg' vanzelf overging, ok. Ik heb ook vaak niet zitten kniezen, maar me oprecht verdrietig gevoeld en dat duurde wel wat langer dan 2 dagen. Maar ik ben ook een denker, soms zelfs piekeraar. Op die manieer zet ik dingen op een rijtje voor mezelf, ik wil het snappen. Dan kan ik verder. En vaak duurt het gewoon wel een maand of wat, voordat ik weer een beetje zin krijg in mijn nieuwe leven. Maar Ik kom ook in nieuwe relaties mezelf (die ik in alle relaties nu eenmaal meeneem) nog steeds tegen. ga ik toch weer even terug naar die ene ex... ook al is dat jaren geleden. En het kan maarzo dat ik dan ook wel eens emotioneel word, heb ik niet alle stukjes verwerkt blijkbaar. Dan komt er weer een inzicht en ga ik weer verder.
Ik ben niet jaloers op Madhe dat ze dat wel kan. Zo zit ik gewoon niet in elkaar en dat hoort bij mij.
Ik ben niet jaloers op Madhe dat ze dat wel kan. Zo zit ik gewoon niet in elkaar en dat hoort bij mij.
Only dead fish go with the flow
zondag 20 december 2009 om 22:17
quote:Letgo schreef op 20 december 2009 @ 22:07:
[...]
Mmm, dit is iets waar ik even over moet nadenken. Ik wil eigenlijk niet te veel over mezelf praten op het topic van CL. Maar ik denk dat ik inderdaad wat dat betreft een vrij naief beeld van de liefde heb/had. Geloofde bij mijn vorige relatie echt heilig dat ik de ware tegen was gekomen en dat sprookjes nog bestaan Ik had hem op een voetstuk staan en hij mij. Maar ik ben nu wel (alweer) keihard op mijn bek gegaan. Dus ik vind het wel interessant wat je hier aanhaalt. Ik heb wel ondervonden dat dat niet de weg is. Rest bij mij de vraag; wat dan wel? Hoe weet je of iemand geschikt relatiemateriaal is?Misschien eerst eens heel goed nadenken waar je dat overgeromantiseerde beeld vandaan hebt gehaald. En je daarna realiseren dat je in een normale relatie niet op een voetstuk staat maar ondanks je minder geslaagde eigenschappen, gewaardeerd wordt om je positieve eigenschappen. Dat voetstuk en al dat drama is nergens voor nodig. Verder krijg ik de indruk dat nogal wat forummers, misschien jij ook, wel degelijk signalen waarnemen die als stoplicht zouden moeten fungeren maar deze signalen op de verkeerde manier interpreteren en voor alle negatieve signalen een vergoeilijkende opmerking paraat houden.
[...]
Mmm, dit is iets waar ik even over moet nadenken. Ik wil eigenlijk niet te veel over mezelf praten op het topic van CL. Maar ik denk dat ik inderdaad wat dat betreft een vrij naief beeld van de liefde heb/had. Geloofde bij mijn vorige relatie echt heilig dat ik de ware tegen was gekomen en dat sprookjes nog bestaan Ik had hem op een voetstuk staan en hij mij. Maar ik ben nu wel (alweer) keihard op mijn bek gegaan. Dus ik vind het wel interessant wat je hier aanhaalt. Ik heb wel ondervonden dat dat niet de weg is. Rest bij mij de vraag; wat dan wel? Hoe weet je of iemand geschikt relatiemateriaal is?Misschien eerst eens heel goed nadenken waar je dat overgeromantiseerde beeld vandaan hebt gehaald. En je daarna realiseren dat je in een normale relatie niet op een voetstuk staat maar ondanks je minder geslaagde eigenschappen, gewaardeerd wordt om je positieve eigenschappen. Dat voetstuk en al dat drama is nergens voor nodig. Verder krijg ik de indruk dat nogal wat forummers, misschien jij ook, wel degelijk signalen waarnemen die als stoplicht zouden moeten fungeren maar deze signalen op de verkeerde manier interpreteren en voor alle negatieve signalen een vergoeilijkende opmerking paraat houden.
maandag 21 december 2009 om 00:29
quote:Levin5 schreef op 20 december 2009 @ 21:52:
Ik vraag me ook wel een beetje af hoe 'echt' je liefde voor de ander, en de relatie is, als je er maar 2 dagen om treurt. Ik denk dat de manier waarop en de weg naar de breuk een groot onderdeel hierin speelt.
Voor jou is het natuurlijk heel fijn dat je je hier zo snel overheen kunt zetten. Er zijn een hoop mensen jaloers op je.Nee, ik niet, ik ben niet jaloers. Ik heb mijn rouwproces nodig, en middenin, wel eens gedacht van, jeemig ik wil er uit. Maar kennelijk heb ik een rouwperiode nodig gehad. Ik heb vooralsnog tweemaal om een persoon met narcistische trektjes getreurd, namelijk somatisch en celebraal narcisme en vind het wel genoeg. Toch had ik het kennelijk nodig om daar mijn rouwtijd voor te nemen. Als het maar twee dagen had gekost, had ik ze - hoe irrationeel ook - niet voldoende liefgehad. Dat hadden ze misschien niet verdiend, maar het is wel mijn emotie. Een emotie dat ik nog kan liefhebben en wel intens.
Ik vraag me ook wel een beetje af hoe 'echt' je liefde voor de ander, en de relatie is, als je er maar 2 dagen om treurt. Ik denk dat de manier waarop en de weg naar de breuk een groot onderdeel hierin speelt.
Voor jou is het natuurlijk heel fijn dat je je hier zo snel overheen kunt zetten. Er zijn een hoop mensen jaloers op je.Nee, ik niet, ik ben niet jaloers. Ik heb mijn rouwproces nodig, en middenin, wel eens gedacht van, jeemig ik wil er uit. Maar kennelijk heb ik een rouwperiode nodig gehad. Ik heb vooralsnog tweemaal om een persoon met narcistische trektjes getreurd, namelijk somatisch en celebraal narcisme en vind het wel genoeg. Toch had ik het kennelijk nodig om daar mijn rouwtijd voor te nemen. Als het maar twee dagen had gekost, had ik ze - hoe irrationeel ook - niet voldoende liefgehad. Dat hadden ze misschien niet verdiend, maar het is wel mijn emotie. Een emotie dat ik nog kan liefhebben en wel intens.
maandag 21 december 2009 om 10:48
Tuurlijk wil ik niet perse op een voetstuk geplaatst worden. Maar in dit geval dacht ik dat hij gewoon heel erg gek op me was. En als ik dan ook heel gek op hem ben, moet ik dan maar zeggen; "sorry, ik ben gek op je en jij op mij, maar ik heb het idee dat je me op een voetstuk plaatst, dus beeindig ik deze relatie? " Ik heb hem in het begin van onze relatie wel wat afgeremd. Hij wilde me idere dag zien, maar ik wilde dat niet. Wilde het rusitg opbouwen. Op een gegeven moment ben ik in zijn tempo meegegaan. Ik was namelijk ook smoor op hem. Ik zag wel zijn mindere kanten, maar vond die veel minder overheersen dan zijn leuke kanten. Tot hij ineens omsloeg...
ZIjn mening is dat je je niet aan elkaar mag irriteren, dus daaromvond hij ons ineens niet meer bij elkaar passen. Hij ging zich namelijk ineens aan mijn mindere kanten irriteren. Maar dat is toch onrealistisch? Pfff, ik weet het allmeala niet meer hoor. Wat mag je dan verwachten binnen een relatie? Wat hoort er wel en wat niet bij?
ZIjn mening is dat je je niet aan elkaar mag irriteren, dus daaromvond hij ons ineens niet meer bij elkaar passen. Hij ging zich namelijk ineens aan mijn mindere kanten irriteren. Maar dat is toch onrealistisch? Pfff, ik weet het allmeala niet meer hoor. Wat mag je dan verwachten binnen een relatie? Wat hoort er wel en wat niet bij?
maandag 21 december 2009 om 11:24
Hoi colalight,
Ik denk dat je er goed aan doet om hier zo realistisch mogelijk in te staan. Als de liefde nog maar van 1 kant lijkt te komen, is het over. Daar wil je toch niet voor blijven gaan? Het is inderdaad niet realistisch dat hij je eerst op een voetstuk plaatst en vervolgens jou allerlei lullige irritaties toe bedeeld. Ik denk dat deze jongen nogal lastig met intieme relaties om kan gaan. Het is natuurlijk dat je na verloop van tijd ook de minder leuke kanten van iemand leert kennen en dat je je wel eens gaat irriteren. dan komt het erop aan of de relatie kans van slagen heeft, of je dan van elkaar kunt leren, nog steeds gek op elkaar bent.
Maar daar moet jij je op dit moment niet druk over gaan maken. Je moet verder, hoe moeilijk dat nu ook is. De breuk is nog erg vers en daar heb je tijd voor nodig om te verwerken. Al die overpeinzingen horen daarbij. Probeer jezelf af te leiden en geen contact met hem te zoeken. Dat heeft geen zin namelijk. Wens je veel sterkte!
Ik denk dat je er goed aan doet om hier zo realistisch mogelijk in te staan. Als de liefde nog maar van 1 kant lijkt te komen, is het over. Daar wil je toch niet voor blijven gaan? Het is inderdaad niet realistisch dat hij je eerst op een voetstuk plaatst en vervolgens jou allerlei lullige irritaties toe bedeeld. Ik denk dat deze jongen nogal lastig met intieme relaties om kan gaan. Het is natuurlijk dat je na verloop van tijd ook de minder leuke kanten van iemand leert kennen en dat je je wel eens gaat irriteren. dan komt het erop aan of de relatie kans van slagen heeft, of je dan van elkaar kunt leren, nog steeds gek op elkaar bent.
Maar daar moet jij je op dit moment niet druk over gaan maken. Je moet verder, hoe moeilijk dat nu ook is. De breuk is nog erg vers en daar heb je tijd voor nodig om te verwerken. Al die overpeinzingen horen daarbij. Probeer jezelf af te leiden en geen contact met hem te zoeken. Dat heeft geen zin namelijk. Wens je veel sterkte!
Only dead fish go with the flow
maandag 21 december 2009 om 12:57
Muis66, als iemand een relatie met mij verbreekt dan ben ik even verdrietig en doet het pijn. Maar dan besef ik ook meteen duidelijk dat we er blijkbaar beiden anders instonden. En dat dat hele goede mooie en geweldige blijkbaar vooral een illusie was. Omdat de ander er niet net zo instond als mij.
En dat maakt dat ik makkelijk verder kan, en dat het verdriet ook minder is. Ik weet zeker dat ik maanden zou treuren als ik vast hield aan het idee dat er iets ontzettend moois zomaar ineens kapot is. Ik geloof daarentegen dat iets echt moois, niet zomaar ineens kapot kán zijn. Dus óf je ziet het aankomen, óf het is een illusie geweest.
En dat maakt dat ik makkelijk verder kan, en dat het verdriet ook minder is. Ik weet zeker dat ik maanden zou treuren als ik vast hield aan het idee dat er iets ontzettend moois zomaar ineens kapot is. Ik geloof daarentegen dat iets echt moois, niet zomaar ineens kapot kán zijn. Dus óf je ziet het aankomen, óf het is een illusie geweest.
maandag 21 december 2009 om 13:03
@Madhe: Ben je dan niet verdrietig over het feit dat je je dus vergiste hebt? Dat je dacht iemand te kennen, je gevoel en je ware ik te hebben laten zien en dat diegene er dan ineens niets meer van moet weten? Dat je het blijkbaar voor die persoon niet de moeite bent om moeite voor te doen?
Mijn ex zei altijd at hij van me hield met mijn plussen en minnen. Die waren echt ineens niet anders, maar ineens wilde hij ze niet meer.
Mijn ex zei altijd at hij van me hield met mijn plussen en minnen. Die waren echt ineens niet anders, maar ineens wilde hij ze niet meer.
maandag 21 december 2009 om 13:18
quote:colalight schreef op 21 december 2009 @ 13:03:
@Madhe: Ben je dan niet verdrietig over het feit dat je je dus vergiste hebt? Dat je dacht iemand te kennen, je gevoel en je ware ik te hebben laten zien en dat diegene er dan ineens niets meer van moet weten? Dat je het blijkbaar voor die persoon niet de moeite bent om moeite voor te doen?
Mijn ex zei altijd at hij van me hield met mijn plussen en minnen. Die waren echt ineens niet anders, maar ineens wilde hij ze niet meer.
Dat hij het niet meer leuk vind maakt jou toch niet minder de moeite waard? Zijn verliefdheid ging over. Dat is vervelend. Hij houdt blijkbaar als hij verliefd is de realiteit onvoldoende in de gaten. Dan kan het ineens allemaal over zijn, ja. Dat is niet jouw schuld en heeft maar zijdelings met jou te maken. Nadeel daarvan is dat er voor jou ook niet veel goed te maken valt. Vanaf het begin af aan klopte er het een en ander niet en dat hebben jullie willens en wetens (?) genegeerd.
Muis, de mate van liefde laat zich m.i. niet afmeten aan de mate van lijden.
@Madhe: Ben je dan niet verdrietig over het feit dat je je dus vergiste hebt? Dat je dacht iemand te kennen, je gevoel en je ware ik te hebben laten zien en dat diegene er dan ineens niets meer van moet weten? Dat je het blijkbaar voor die persoon niet de moeite bent om moeite voor te doen?
Mijn ex zei altijd at hij van me hield met mijn plussen en minnen. Die waren echt ineens niet anders, maar ineens wilde hij ze niet meer.
Dat hij het niet meer leuk vind maakt jou toch niet minder de moeite waard? Zijn verliefdheid ging over. Dat is vervelend. Hij houdt blijkbaar als hij verliefd is de realiteit onvoldoende in de gaten. Dan kan het ineens allemaal over zijn, ja. Dat is niet jouw schuld en heeft maar zijdelings met jou te maken. Nadeel daarvan is dat er voor jou ook niet veel goed te maken valt. Vanaf het begin af aan klopte er het een en ander niet en dat hebben jullie willens en wetens (?) genegeerd.
Muis, de mate van liefde laat zich m.i. niet afmeten aan de mate van lijden.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 21 december 2009 om 13:40
Ik ben lola niet, maar goed. Ik begrijp wat ze zegt.
Hij is niet meer verliefd op je. Dat is zíjn ding. Hij voelt het gewoon niet meer.
Je overbuurman is waarschijnlijk ook niet verliefd op je, maakt dat jou ineens minder leuk/waardevol/mooi/gezellig/goed/blij/gelukkig etc? Nee hè? Zo ben jij ook niet ineens anders of minder waard omdat je vriend niet meer voelt wat hij eerst wel voelde.
Het ligt namelijk niet bij jou, zijn gevoel ligt bij hem.
Hij is niet meer verliefd op je. Dat is zíjn ding. Hij voelt het gewoon niet meer.
Je overbuurman is waarschijnlijk ook niet verliefd op je, maakt dat jou ineens minder leuk/waardevol/mooi/gezellig/goed/blij/gelukkig etc? Nee hè? Zo ben jij ook niet ineens anders of minder waard omdat je vriend niet meer voelt wat hij eerst wel voelde.
Het ligt namelijk niet bij jou, zijn gevoel ligt bij hem.
maandag 21 december 2009 om 13:47
Logisch? hmm, ik ben het er niet mee eens. Sommige mensen blijven heel lang verliefd, of het gevoel komt steeds weer terug.
Daarnaast is anderhalve jaar niet al zo'n tijd. Anderhalf jaar is kort, en vaak is dan de ergste verliefdheid weg.
Feit blijft dat verliefdheid de ene keer over gaat in houden van, en de andere keer niet. Of het houden van is niet genoeg om voor altijd een relatie met de ander te willen. Dat gebeurt, en dat zegt zelfs niets over het gevoel dat er eerder was.
Al ben ik er van overtuigd dat iemand die een ander zo op een voetstuk plaatst, zijn/haar eigen gevoel heeft aangedikt. En dan kun je ineens tot de conclusie komen dat het gevoel er eigenlijk (ineens) helemaal niet (meer) is.
Werken in een relatie doe je aan dingen die je op het pad dat je samen volgt tegenkomt. Niet aan je gevoel voor een ander. Dat moet er in de basis gewoon zijn, dat moet goed zitten. Omdat je alleen als je bewust voor elkaar kunt kiezen, samen dat pad kunt volgen. Als je het uit je tenen moet halen om gevoelens voor de ander te hebben, dan werkt het niet.
Daarnaast is anderhalve jaar niet al zo'n tijd. Anderhalf jaar is kort, en vaak is dan de ergste verliefdheid weg.
Feit blijft dat verliefdheid de ene keer over gaat in houden van, en de andere keer niet. Of het houden van is niet genoeg om voor altijd een relatie met de ander te willen. Dat gebeurt, en dat zegt zelfs niets over het gevoel dat er eerder was.
Al ben ik er van overtuigd dat iemand die een ander zo op een voetstuk plaatst, zijn/haar eigen gevoel heeft aangedikt. En dan kun je ineens tot de conclusie komen dat het gevoel er eigenlijk (ineens) helemaal niet (meer) is.
Werken in een relatie doe je aan dingen die je op het pad dat je samen volgt tegenkomt. Niet aan je gevoel voor een ander. Dat moet er in de basis gewoon zijn, dat moet goed zitten. Omdat je alleen als je bewust voor elkaar kunt kiezen, samen dat pad kunt volgen. Als je het uit je tenen moet halen om gevoelens voor de ander te hebben, dan werkt het niet.
maandag 21 december 2009 om 14:37
maandag 21 december 2009 om 15:00
Ja, maar dat had ik eerst niet. Pas toen hij zo afstandelijk ging doen en zei dat hij niet meer gek op me was...
Kijk, we hadden dezelfde toekomstplannen, hielden van dezelfde dingen qua activiteiten, hadden echt heel veel lol, de seks was goed, we gaven elkaar veel aandacht, we waren beide wat onzeker en gaven elkaar veel bevestiging, we praatten over veel dingen en toch was zijn gevoel ineens weg. Ik ben dan heel bang dat ik iets heb gedaan dat het weg ging.
Het was namelijk van de een op de ander dag. Zelf had hij er geen verklaring voor, het was nu eenmaal zo. Hij heeft ook geen een enkele moeite gedaan om het weer goed te krijgen. Hij heeft mij een aantal maanden heel hard laten werken en gewacht tot zijn gevoel weer terug zou komen. (wat niet gebeurde). In die tijd werd hij een hele nare man waarbij ik eigenlijk niks goed kon doen.
Kijk, we hadden dezelfde toekomstplannen, hielden van dezelfde dingen qua activiteiten, hadden echt heel veel lol, de seks was goed, we gaven elkaar veel aandacht, we waren beide wat onzeker en gaven elkaar veel bevestiging, we praatten over veel dingen en toch was zijn gevoel ineens weg. Ik ben dan heel bang dat ik iets heb gedaan dat het weg ging.
Het was namelijk van de een op de ander dag. Zelf had hij er geen verklaring voor, het was nu eenmaal zo. Hij heeft ook geen een enkele moeite gedaan om het weer goed te krijgen. Hij heeft mij een aantal maanden heel hard laten werken en gewacht tot zijn gevoel weer terug zou komen. (wat niet gebeurde). In die tijd werd hij een hele nare man waarbij ik eigenlijk niks goed kon doen.
maandag 21 december 2009 om 17:20
Nou, mijn ex vond ineens dat ik te veel zeurde over dat ik het zo druk had met mijn studie. Dan had ik mijn frustratie daarover wat minder kunnen uiten. Of hij vond dat ik soms koel was, doordat ik de cassiere geen gedag zei. Daar had ik best op willen letten. (al vind ik zelf dat dat erg mee valt, maar goed, ook ik heb blinde vlekken)
maandag 21 december 2009 om 17:26
quote:colalight schreef op 21 december 2009 @ 17:20:
Nou, mijn ex vond ineens dat ik te veel zeurde over dat ik het zo druk had met mijn studie. Dan had ik mijn frustratie daarover wat minder kunnen uiten. Of hij vond dat ik soms koel was, doordat ik de cassiere geen gedag zei. Daar had ik best op willen letten. (al vind ik zelf dat dat erg mee valt, maar goed, ook ik heb blinde vlekken)Aan je relatie werken is in jouw ogen dus dus jezelf aanpassen. Waar trek je dan de grens?
Nou, mijn ex vond ineens dat ik te veel zeurde over dat ik het zo druk had met mijn studie. Dan had ik mijn frustratie daarover wat minder kunnen uiten. Of hij vond dat ik soms koel was, doordat ik de cassiere geen gedag zei. Daar had ik best op willen letten. (al vind ik zelf dat dat erg mee valt, maar goed, ook ik heb blinde vlekken)Aan je relatie werken is in jouw ogen dus dus jezelf aanpassen. Waar trek je dan de grens?
maandag 21 december 2009 om 17:34
Ik wil graag een goed mens zijn. Maar je hebt wel gelijk, ik mocht eigenlijk nergens mindere punten in hebben. Alles wat hij niet leuk vond, benoemde hij. Ik ben dan iemand die zich wil aanpassen voor de lieve vrede, terwijl ik, net als ieder ander, recht heb om fouten te maken of om mindere punten te hebben. En zo erg ben ik volgens mij niet. Ik heb veel goede vrienden/vriendinnen om me heen, doe heel goed werk en ben sociaal.
Maar in een relatie kan ik soms ook echt een offday hebben en me afreageren op mijn partner. (zo ongeveer 1 keer per maand:-) Ik weet niet of dit erg is voor een relatie.
Maar in een relatie kan ik soms ook echt een offday hebben en me afreageren op mijn partner. (zo ongeveer 1 keer per maand:-) Ik weet niet of dit erg is voor een relatie.
maandag 21 december 2009 om 18:01
De dingen die hij noemde, zijn irritaties over je geliefde- partner, die je wellicht wel eens uitspreekt. Maar niet meteen voor iedereen een reden om de relatie te beëindigen. Jij bent gewoon jij en je geeft zelf al aan dat je jezelf daarin niet persé hoeft aan te passen (waarom zou je ook?). Je was bijna in staat om je aan te passen aan zijn absurde eisen om hem te houden. dat is echt niet gezond, hoor.
Probeer hem nu los te laten. dat is in alle gevallen beter: of het nu de bedoeling is om weer bij elkaar te komen of niet.
Probeer hem nu los te laten. dat is in alle gevallen beter: of het nu de bedoeling is om weer bij elkaar te komen of niet.
Only dead fish go with the flow
