Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 4
maandag 9 november 2009 om 23:27
gun jezelf het verdriet en laat weten dat het klote gaat.
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
gun jezelf mensen die je steunen en die er voor je willen zijn.
gun jezelf dat jij nu even belangrijk bent omdat jij verdriet hebt.
gun jezelf dat jij door je problemen een beter mens wordt maar niet meteen.
gun jezelf de tijd om te rouwen, te verwerken en te gaan inzien hoe je je leven weer oppakt.
gun jezelf jezelf.
en gun jezelf je fouten.
gun jezelf je tekortkomingen.
gun jezelf dat je mens bent en niet altijd perfect bent.
gun jezelf dat je het moeilijk hebt.
en gun jezelf dat je er ook weer uitkomt maar wel op je eigen tijd en op je eigen manier.
niet zoals je denkt dat het hoort.
het hoort zoals jij het doet.
het is jouw verdriet en jij gaat daarmee om zoals jij daarmee omgaat.
Geloof in jezelf!
*tekst heb ik eerlijk gejat.. *
maandag 28 december 2009 om 20:47
Lieve Lynne.
Probeer maar je hoofd een beetje leeg te maken(al zal dat moeilijk zijn)
Saar, hoe gaat het nu met je?
De dagen een beetje doorgekomen?
voor jou lieverd.
Ik ben op het moment niet zo goed in betrokken reageren geloof ik, tenminste misschien als het wat directer of interactiever zou zijn, ik weet het niet?
Ben op het moment een beetje verhuisd naar een kletstopic waar ik wat afleiding in vind(misschien weer een beetje te veel)
Ook mijn hoofd zit vol en ben moe.
Vooral niet te moeilijk denken en doen is even wat ik opzoek kennelijk.
Ik vond dat ik jullie wel wat uitleg verschuldigd was, want het lijkt alsof ik ineens weg fladder zonder reden.
Ligt niet aan jullie, ligt aan mij.
Veel liefs.
Probeer maar je hoofd een beetje leeg te maken(al zal dat moeilijk zijn)
Saar, hoe gaat het nu met je?
De dagen een beetje doorgekomen?
voor jou lieverd.
Ik ben op het moment niet zo goed in betrokken reageren geloof ik, tenminste misschien als het wat directer of interactiever zou zijn, ik weet het niet?
Ben op het moment een beetje verhuisd naar een kletstopic waar ik wat afleiding in vind(misschien weer een beetje te veel)
Ook mijn hoofd zit vol en ben moe.
Vooral niet te moeilijk denken en doen is even wat ik opzoek kennelijk.
Ik vond dat ik jullie wel wat uitleg verschuldigd was, want het lijkt alsof ik ineens weg fladder zonder reden.
Ligt niet aan jullie, ligt aan mij.
Veel liefs.
maandag 28 december 2009 om 21:07
Leuk Iry dat je lekker kunt "luchtig" praten;vooral doen!
Zelf voel ik me niet zo fantastisch..al ga ik morgen met het vrouwenathelier naar A'dam waar we ergens gaan kijken(weet nog niet wat=verassing denk ik dan maar..)en iig samen lunchen.Twijfelde of ik wel/niet zou gaan maar bij deze doe ik het toch wel!(Heb niet zoveel(=almost nothing) tebesteden maar de lunch word iig betaald).
Zelf voel ik me niet zo fantastisch..al ga ik morgen met het vrouwenathelier naar A'dam waar we ergens gaan kijken(weet nog niet wat=verassing denk ik dan maar..)en iig samen lunchen.Twijfelde of ik wel/niet zou gaan maar bij deze doe ik het toch wel!(Heb niet zoveel(=almost nothing) tebesteden maar de lunch word iig betaald).
maandag 28 december 2009 om 21:49
Ben hier ook niet meer zo vaak te vinden, lees vaak wel vluchtig bij hoor. Kweenie, word er een beetje onrustig van. En er word niet echt gedeeld. Komt wel weer, maar voor nu voelt het een beetje een verplichting om iets te komen zeggen.
Ach ja, het verandert hier ook vaak. De ene keer is het heel hecht en de andere keer wat rustiger. Helemaal niet erg. Het werkt als een magneet en tegelijkertijd als een afstoting af en toe hier.
En dat heeft iedereen wel een beetje geloof ik. Als ik dat af en toe zo lees.
Nou ja, kweet niet echt wat ik er mee wil zeggen.
Dus.
Ach ja, het verandert hier ook vaak. De ene keer is het heel hecht en de andere keer wat rustiger. Helemaal niet erg. Het werkt als een magneet en tegelijkertijd als een afstoting af en toe hier.
En dat heeft iedereen wel een beetje geloof ik. Als ik dat af en toe zo lees.
Nou ja, kweet niet echt wat ik er mee wil zeggen.
Dus.
maandag 28 december 2009 om 22:06
Ja, ik geloof dat we dat allemaal wel een beetje hebben...
Vaak zie ik hier dat als iemand weer over die drempel heen stapt om echt wat te delen, dat de rest wel volgt en er weer meer interactie volgt.
Met mij gaat het best oke, hoewel je zou kunnen zeggen dat ik niet oke bezig ben.
Maar het voelt goed, ik voel me er beter bij. Voor nu...
Vaak zie ik hier dat als iemand weer over die drempel heen stapt om echt wat te delen, dat de rest wel volgt en er weer meer interactie volgt.
Met mij gaat het best oke, hoewel je zou kunnen zeggen dat ik niet oke bezig ben.
Maar het voelt goed, ik voel me er beter bij. Voor nu...
maandag 28 december 2009 om 22:18
Dat zeg je heel raak denk ik Ster.
Het soort aantrekken en afstoten hier.
Op dit moment wil ik misschien juist heel veel delen, maar het is zoveel, en ik ben zo labiel dat het niet gaat.
Vandaar ook de luchtigheid, broodnodig op dit moment om niet over het randje te kieperen.
Daarnaast kwam mijn bordje zo vol te liggen , dat zelfs ik hem niet leeg gegeten kreeg, nou das vol hoor .
Saar lieverd...het blijft lastig te doen als het misschien niet zo goede juist zo goed voelt voor nu.
Nou ja, ik hoop maar dat dat niet zo goede uiteindelijk het goede gaat worden dan.
Een verliefd mens heeft weinig aan wijze woorden, dus beter zeg ik ze gewoon niet
Het soort aantrekken en afstoten hier.
Op dit moment wil ik misschien juist heel veel delen, maar het is zoveel, en ik ben zo labiel dat het niet gaat.
Vandaar ook de luchtigheid, broodnodig op dit moment om niet over het randje te kieperen.
Daarnaast kwam mijn bordje zo vol te liggen , dat zelfs ik hem niet leeg gegeten kreeg, nou das vol hoor .
Saar lieverd...het blijft lastig te doen als het misschien niet zo goede juist zo goed voelt voor nu.
Nou ja, ik hoop maar dat dat niet zo goede uiteindelijk het goede gaat worden dan.
Een verliefd mens heeft weinig aan wijze woorden, dus beter zeg ik ze gewoon niet
maandag 28 december 2009 om 23:45
quote:iry schreef op 28 december 2009 @ 22:18:
Op dit moment wil ik misschien juist heel veel delen, maar het is zoveel, en ik ben zo labiel dat het niet gaat.
Vandaar ook de luchtigheid, broodnodig op dit moment om niet over het randje te kieperen.
)
Heel herkenbaar...
Zo voelt het voor mij op dit moment ook..
Het is zoveel wat mij bezig houd en ervoor zorgt dat het niet goed gaat, dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Ik krijg het niet eens voor mezelf op een rijtje, laat staan dat ik dat hier kan of er, erger nog, over kan praten.
Ik voel dat het borrelt, ik voel dat het de verkeerde kant op gaat, en ik kan het niet stoppen.
Ik wil het wel! Maar ik weet niet hoe..
Ik moet door.. ik moet werken, ik heb mijn verplichtingen etc etc.
Ik moet ik moet ik moet.
Maar ik kan het niet lang meer... ik ga dit zo niet trekken...
Ik voel het.. maar kan niets...
Ik probeer een glimlach op mijn gezicht te houden. Thuis, op het werk, bij vrienden, bij vriend.
Maar het kost me moeite en kracht. kracht die ik eigenlijk nodig heb voor mezelf. Om mijn hoofd boven water te houden.
Zo frustrerend... en verdrietig. Het maakt me verdrietig.
Op dit moment wil ik misschien juist heel veel delen, maar het is zoveel, en ik ben zo labiel dat het niet gaat.
Vandaar ook de luchtigheid, broodnodig op dit moment om niet over het randje te kieperen.
)
Heel herkenbaar...
Zo voelt het voor mij op dit moment ook..
Het is zoveel wat mij bezig houd en ervoor zorgt dat het niet goed gaat, dat ik niet weet waar ik moet beginnen.
Ik krijg het niet eens voor mezelf op een rijtje, laat staan dat ik dat hier kan of er, erger nog, over kan praten.
Ik voel dat het borrelt, ik voel dat het de verkeerde kant op gaat, en ik kan het niet stoppen.
Ik wil het wel! Maar ik weet niet hoe..
Ik moet door.. ik moet werken, ik heb mijn verplichtingen etc etc.
Ik moet ik moet ik moet.
Maar ik kan het niet lang meer... ik ga dit zo niet trekken...
Ik voel het.. maar kan niets...
Ik probeer een glimlach op mijn gezicht te houden. Thuis, op het werk, bij vrienden, bij vriend.
Maar het kost me moeite en kracht. kracht die ik eigenlijk nodig heb voor mezelf. Om mijn hoofd boven water te houden.
Zo frustrerend... en verdrietig. Het maakt me verdrietig.
dinsdag 29 december 2009 om 17:50
Peuter houd mij nog wel eens voor dat 2 dagen 'ziekmelden' en toegeven aan waar je zo'n behoefte aan hebt minder naar is voor omgeving dan doorgaan met alles wat moet en dan een crisisperiode van een week met alle gevolgen van dien.
Vind er op zich wel wijsheid in zitten...
Weet niet of er Iets is dat je preventief kan doen om te zorgen dat de drukte in jezelf wat stagneert of beter nog afneemt?
Vind het zelf moeilijk om dingen te delen omdat ik bang ben voor herkennening (antwoord je dus op hyves ster!), maar ook voor veroordeling.
Het moet immers goed gaan voor de kleine.
En we hebben er zelf zo bewust voor gekozen, dus ook niet piepen, het mòèt goed gaan. Want anders...
Zo ervaar ik het.
Heftig haar hoor Ster! Zit er nog een idee achter?
Vind er op zich wel wijsheid in zitten...
Weet niet of er Iets is dat je preventief kan doen om te zorgen dat de drukte in jezelf wat stagneert of beter nog afneemt?
Vind het zelf moeilijk om dingen te delen omdat ik bang ben voor herkennening (antwoord je dus op hyves ster!), maar ook voor veroordeling.
Het moet immers goed gaan voor de kleine.
En we hebben er zelf zo bewust voor gekozen, dus ook niet piepen, het mòèt goed gaan. Want anders...
Zo ervaar ik het.
Heftig haar hoor Ster! Zit er nog een idee achter?
dinsdag 29 december 2009 om 21:25
O lieve Wurm, niet doen!
Niet aan beginnen, niet denken.
Kijk naar al onze verhalen. EV heeft kinderen en is ze kwijt geraakt. Iry is een super moeder maar kan ook niet altijd alles goed doen.
Het leven kan zo raar lopen... Je hebt geen garanties, nooit. Jouw voordeel is juist, dat jij weet wat jouw tekortkomingen zijn. (die heeft iedereen)
Je gaat een geweldige, lieve mama worden.
Omdat jij het wél hebt. Je kan zo'n kleintje warmte bieden en liefde. En een huis, een stabiel gezin. Jij kent je verantwoordelijkheid hierin als geen ander, hebt het al zo vaak onderzocht en getoetst. En nee, je kan niet alles voorzien en misschien komen er nog wel zware depressies aan.
Maar je gaat ervoor en je hebt hiervoor gekozen.
En dat is niet slecht, dat is niet dom.
Dat Wurm, is vechten. Voor je eigen geluk.
Niet meer doen hoor!
En delen met ons als je iets kwijt wilt!
Niet aan beginnen, niet denken.
Kijk naar al onze verhalen. EV heeft kinderen en is ze kwijt geraakt. Iry is een super moeder maar kan ook niet altijd alles goed doen.
Het leven kan zo raar lopen... Je hebt geen garanties, nooit. Jouw voordeel is juist, dat jij weet wat jouw tekortkomingen zijn. (die heeft iedereen)
Je gaat een geweldige, lieve mama worden.
Omdat jij het wél hebt. Je kan zo'n kleintje warmte bieden en liefde. En een huis, een stabiel gezin. Jij kent je verantwoordelijkheid hierin als geen ander, hebt het al zo vaak onderzocht en getoetst. En nee, je kan niet alles voorzien en misschien komen er nog wel zware depressies aan.
Maar je gaat ervoor en je hebt hiervoor gekozen.
En dat is niet slecht, dat is niet dom.
Dat Wurm, is vechten. Voor je eigen geluk.
Niet meer doen hoor!
En delen met ons als je iets kwijt wilt!
dinsdag 29 december 2009 om 21:56
Ik weet dat niemand perfect is enzo, en dat we er goed over nagedacht hebben.
En toch, nu het woord depressie weer gevallen is voel ik me heel schuldig. Want dat mag niet en kan niet.
Maar vechten blijven we wel doen hoor. Ik, en gelukkig Wurman met mij mee. De schat.
Enne, ja, fel is je nieuwe haar wel ja.
Maar je ogen mogen er ook wezen hoor!
En toch, nu het woord depressie weer gevallen is voel ik me heel schuldig. Want dat mag niet en kan niet.
Maar vechten blijven we wel doen hoor. Ik, en gelukkig Wurman met mij mee. De schat.
Enne, ja, fel is je nieuwe haar wel ja.
Maar je ogen mogen er ook wezen hoor!
dinsdag 29 december 2009 om 21:58
Niemand tebekennen op de afspreekplaats...(zal het wel verkeerd begrepen hebben)Heb een boek zitten lezen en ben even de stad ingegaan naar de Bijenkorf en heb veel gekeken.Omgaan met teleurstellingen heet dat geloof ik.
Vanavond lekker paardgereden dat wel.Kreeg alleen het hoofdstel niet alleen om bij dat paard(deed haar hoofd omhoog)Dus iemand moest mij helpen want ik kon er niet bij(..)Die grote paarden;gghrr kan me dan zo machteloos voelen met die korte benen!
dinsdag 29 december 2009 om 21:59
woensdag 30 december 2009 om 11:46
Goedemorgen,
De laatste dagen van het jaar, voor mij een jaar met nogal watl zorgen op privévlak en werk. Het heeft er in gehakt en ik ben moe in m'n hoofd. Zo moe dat ik weer slaapproblemen heb. Slecht in slaap komen en snel weer wakker zijn. Allerlei films spelen zich dan weer af in m'n hoofd en dat zijn niet te leukste films. Het lijkt op een terugslag die natuurlijk altijd komt op kwetsbare momenten. Verklaarbaar maar erg onwelkom.
Het eenzame gevoel steekt de kop weer op. Er lag een kerstkaart van m'n zus op de mat, een onpersoonlijke. Weer realiseer ik me dat er nooit enige aandacht is geweest voor mijn hele verhaal wat ik haar heb gedaan. Geen vragen, bezorgdheid, niets. Pijnlijk.
Bah. Ik ben niet in de stemming voor oliebollen en champagne. Ik wil wegkruipen in warme moederlijke armen. Zoiets.
Dat was mijn klaagzang voor vandaag
Liefs voor jullie!
De laatste dagen van het jaar, voor mij een jaar met nogal watl zorgen op privévlak en werk. Het heeft er in gehakt en ik ben moe in m'n hoofd. Zo moe dat ik weer slaapproblemen heb. Slecht in slaap komen en snel weer wakker zijn. Allerlei films spelen zich dan weer af in m'n hoofd en dat zijn niet te leukste films. Het lijkt op een terugslag die natuurlijk altijd komt op kwetsbare momenten. Verklaarbaar maar erg onwelkom.
Het eenzame gevoel steekt de kop weer op. Er lag een kerstkaart van m'n zus op de mat, een onpersoonlijke. Weer realiseer ik me dat er nooit enige aandacht is geweest voor mijn hele verhaal wat ik haar heb gedaan. Geen vragen, bezorgdheid, niets. Pijnlijk.
Bah. Ik ben niet in de stemming voor oliebollen en champagne. Ik wil wegkruipen in warme moederlijke armen. Zoiets.
Dat was mijn klaagzang voor vandaag
Liefs voor jullie!
